თუმცაღა ვალდებულება მაიძულებდა ნიკთან ერთად ამ ღამის გატარება,ვფიქრობდი მე რომც არა მასწავლებელი იულია ჩემს მეწყვილედ მაინც და მაინც ნიკს აირჩევდა.გადავხედე ანა,სდიდხნიანი ყოყმანის შემდეგ ანას იმედიანი სახის წყალობით დავთანხდი ამ აზრს და გადაწყვეტილებას.გამეღიმა,ანაკი მაშინვე მიხვდა რის მანიშნებელი იყო ჩემი უმიზეზო ღიმილი.
მომვარდა ტელეფონით და ხელებში მომაჩეჩა
-ახლავე დაურეკე ნიკს და უთხარი რომ მეწყვილე ხარ მისი-ავიღე ტელეფონი და აცკრიფე ნიკის ნომერი,რაც შემეძლო ნელა ვკრეფდი მაგრამ ამასაც ეწერა დასასრული.
-ალიო,ნატალია ?-ნიკის ხმის გაგონებაზე მომინდა ტელეფონის გათიშვა,დამტვრევა,ყვირილი მაგრამ მშვიდად ვუპასუხე:
-ხო ნიკ,მე ვარ
-კარგი მაგრამ ამ დროს რატომ მირეკავ ?? -ავხედე საათს და უკვე 12 საათი გამზდარიყო,მალე გასულა დრო...
-აა,ხოო მალე გავიდა დრო..
-ხო ნატალია მაგრამ გისმენ
-გირეკავ რომ მეწყვილეობაზე დაგთანხდე -სიჩუმე ჩამოწვა და იქამდე სანამ ის მეტყოდა რამეს გავთიშე ტელეფონი და ლოგინზე მივაგდე.ამოვისუნთქე ღრმად და ვიგრძენი თითქოს დიდი ლოდი მომეხსნა მხრებიდან,იმის მიუხედავად რომ მასთან სიარულს დაწვა მერჩივნა ჯოჯოხეთის ალში.
კეტის კმაყოფილება ეტყობოდა,მე კი მთლად კმაყოფილი არ ვიყავი,აი ჰელოუინი კი არ კცდიდა სულ რაღაც 16 საათში ქვეულება იქწყებოდა,მაგრამ იქამდე მაინც ადრე იყო ჯერ .
ანამ კი გადაწყვიდა დარჩენა ჩემთან,ეს ღამე უბრალოდ ისე არ ჩაივლიდა ვიცოდი.
რაგომღაც ველოდი რომ ღამე
დაგრძელდებოდადა ჩემს სასარგებლოდ გათენდებოდა,მაგრამ ამაოდ ველოდი ამას,ძალიან მალე
გავიდა დრო.. დილით კი თქვენ წარმოიდგინეთ ჩემი ნებით ავდექი,ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე,ჩემს შიგნით კი ფორიაქი იგრძნობოდა.
ჩემს ფორმაშიგამოვეწყვე და დაველოდე ხუთი საათის დადგომას.
მაგრამ რათქმა უნდა
ნატალია რისთვის ვარ თუ ყველგან არ დავაგვიანებ ?
ჰელოუინზეც დავაგვიანე,რამდენჯერმე სახლის კარებთან შევჩერდი,მოვკიდე სახელურს ხელი მერე
გავუშვი ავედი ოთახში,შედეგ ისეც ჩავედი და ასე გაგრძელდა ორი საათი.სასწაულად ვღელავდი ამღამის გამო,თითქოს პატარძალი ვიყავი. მაგრამ ამ დარდს ვერ შეედრევა ვერც ეგ,მე უნდა ვმდგარიყავვი ადამიანის გცერდით რომელსაც
ვერ ვიტანდი .ბოლოს მივხვდი გაწელვას დროის აზრი არ ქონდა,და წავედი როგორც
იქნა.
როდესაც მე მივედი უკვე ყველა ცეკვავდა და სვამდა,ერთობოდა კოლეჯის ყველა მოსწავლე და
მასწავლებელი მათ შორის ანაც კი,რომელმაც არც კი დამირეკა იმ დღეს.გაღიზიანებული მივედი კეტთან და ვსტაცე ხელი,კეტმა კი შეშინებულმა შემომხედა
-რას აკეთებ გაგიჟდი ნატი??
-კი გავგიჟდი ზუსტადაც
რომ,რატომ არ დამირეკე ?
-დამშვიდდი ახლა ხო აქ ვარ ?
მისმინე ნიკი ნახე შენ ?
-კი კი ვნახე ნუ ღელავ..წავალ და დავლევ ეხლა ცოტა განვიტვირთები ანა ! -გავეცალე ანას და სასმელებთან მივედი,რაც შემეძლო ბევრს ვსვამდი და სადამდეც შემეძლო .
ბოლოს კი ლოთ ტოლვილს დავემსგავსე.შესანიშნავ ხასიათზე დავდექი,ახლა
მხოლოდ ერთი დამ
მაკლდა ... რათქმა უნდა ანა !
მასზე ფიქრის დროს კი გაჩდა ჩემთან
-გოგონი
-ვააა ანააა
-ხო ნატი სად არის ნიკი? გავიგე არ გინახავს
-ვისმე ??
-აჰამ .იცი რომ გეძებს ? და გელოდება ქალების საპირფარეშოსთან -გავტრიალდი უხმოდ და წავედი ნიკის სანახავად.დავინახე
თუ არა გავაეშდი და იქამდე
მისვლა გადამინდა,ძალები მოვიკრიბე და გავბედე მისვლა.
დავდექი მის წინ და დავუწყე ყურება
-აბა ასე ჩუმად იდგები ? (ირონიულად გადმომხედა)
-კი გისმენ,შენ მეძახდი ამიტომ
მე გისმენ
-აა კიდევ მე ?? დღეს
ვინ დამტოვა მარტო ?
-მე
-რატომ მერე ?
-რავი არ მომწონხარ და ვერ გიტან,ამიტომ...-პირზე ამაფარა ხელი,დაიწია ჩემსკენ და
გამიშვა,ვიგრძენი მისი სიახლოვე და სუნთქვა,მე კი რაღაც ვიგრძენი მაინც ..
-მისმინე ნატალია,დიდი სიამოვნებით გაკოცებდი მაგრამ ღირსი არ ხარ,ოხხ როგორი ხარ ისევ ისეთი ჩემო ლამაზ თვალებავ.დიდი სიამოვნებით შევეხებოდი შენს ბაგეებს (უფრო მომიახლოვდა) -მე კი უკან დავიხიე,თავი ავარიდე,მან კი
მაინც არ გამიშვა,კიდევ მოვიდა ახლოს ჩემთან და გაიღიმა
-ნატალია ეს მე არ მინდა რომ ახლა წახვიდე აქედან,ამიტომ ვერც მიდიხარ ხომ ხედავ .. -მე კი დავდუმდი,არ ვიცოდი რა მეთქვა მისთვის დიდი სიამოცნებით გავქრებოდი წამიერად იმ ადგილიდან მაგრამ სამწუხაროდ არ შემეძლო ...
-ნიკ -ლუღლუღით ამოვიოხრე
-ნატალია,მე ვიცი რის გამოც ვერ ვიტან,ვიცი კიდევ ბრაზობ იმ დღის გამო მაგრა
მინდა გითხრა და გამოგიტყდე რომ ეს ჩემი ბრალი არ ყოფილა
-გაჩერდი გთხოვ,შენ არ იცი რა ტკივილი გადავიტანე მართალია ჩემთვის არასდროს ყოფილხარ მეტისმეტად ახლობელი მაგრამ იმ დღეს შენი იმედი მქონდა შენ კი მიმატოვე.მტკიოდა ნიკ,გეფიცები მტკიოდა ყველა ნაწილი ძვლის თუ გულის -თვალებზე ცრემლები მომადგა,მაქსიმალურად შევიკავე თავი რომ არ მეტირა,ნიკმა კი ხელი დამტაცა და ვერანდაზე გამაქანა.სწრაფი ტემპით აღმოვჩნდით ადგილზე,დამიყენა წინ და ხელები მომკიდა
მხრებზე
-მე ვხედავ შენს ლამაზ თვალებში შიშს და ტკივილს,ვხედავ აცრემლებულ თვალებს რომლებსაც კიდევ ბევრი რამის თქმა სურთ,მაგრა
ეს მე არ მინდა მოსმენა ამის,მე არ ვარ მზად მოგისმინო დღეს და ფამიჯერე მეც
მტკივა ჩემი არაკაცობა.-გავქვავდი,არ ვიცოდი მეტი რის თქა შეიძლებოდა ამ
დროს,მაგრამ ყელში გაჩხერილ ბურთს ვგრძნობდი რომელიც მოსვენებას არ მაძლევდა.
-ამას ვერ გაპატიებ ნიკ,ვერასოდეს -გავუღიმე და გამოვტრიალდი,მისკენ ზირგით დავდექი,მინდოდა მიბრუნება მაგრამ არა..
-ნატი
-გისმენ ნიკ,ბოლოჯერ (ხელი მომკიდა და ჩამეხუტა,თვალებიდან სიმწრის ცრემლები გადმომხვივდა.ხელი გავაშვებინე და გავუღიმე შემდეგ კი გავეცალე ვერანდას