თომას კარზე ზარის დარეკვა არ დასჭირვებია, კარი ღია იყო და ცოტა გაოცებული და დაბნეული სახით შემოვიდა.თვალი მოავლო დამსხვრეულ ჭურჭელს იატაკზე და შემომხედა. არაფერი უთქვამს უთქმელად გამომართვა ჯერ კიდევ ახალი მოკიდებული სიგარეტი და ჩააქრო.
-მოწევა მავნებელია რომ იცოდე, ემილი რა ხდება კარგად ხარ ?
-შენ როგორ ფიქრობ ? ვიცი გგონია ნერვული შეოტევა მქონდა და ჭურჭლის მსხვრევით ვიმშვიდებდი თავს ვუპასუხე ოდნავ გაღიზიანებულმა თუმცა არც კი ივიც რატო ვუპასუხე ასე აგრესიით ისიც კი არ ვიცი რატომ დავურეკე საერთოდ არაფერი ვიცი...
-არაფერი არ მგონია? მე კითხვა დავსვი და არანაირი დასკვნა არ გამიკეთებია
-მაპატიე უხეშად გამომივიდა, შემოდი ვუთხარი და მისაღებში შევედი.
-კარგი დამშიდდი და მითხარი რა ხდება მითხრა და დივანზე მოკალათდა
-მშვიდად ვარ თითქმის ყვირილით ვუპასუხე და როდესაც მივხვდი რომ ეს პასუხი საერთოდ ძალიან უადგილო იყო და მითუმეტეს ჩემს სიმშვიდეს საერთოდ არ ასახავდა გავჩუმდი.

თომა არც კი ვიცი რატომ დაგირეკე,რამდნეიმე წამიანი პაუზის შემდეგ დავარღვიე სიჩუმე,არვიცი არაფერი არ ვიცი
-ემილი აქ იმიტომ ვარ რომ ეგ გავიგო მოდი წყნარად მომიყევი რა მოხდა
-კარგი უბრალოდ მომისმინე და არ გამაწყვეტინო ვუთხარი და ყველაფრის მოყოლა დავიწყე სათიტაო დეტალს ვიხსენებდი და ნელა და აუჩქარებლად ვუყვებოდი,არ მინდოდა რამე გამომრჩენოდა მინდოდა ამ ყველაფრისგან დავცლილიყავი, მინდოდა ვინმეს მოესმინა ჩემთვის,მარტო ამ საშინელების ჩახშობა მკლავდა და შინაგანად მაანდგურებდა, როცა ბოლო ფაქტის მოყოლა დავასრულე მხოლოდ მაშინ შევხედე თვალებში. ახლა მითხარი რა მჭირს მითხარი შენ მაინც მითხარი არანორმალურ ვარ ? გიჟი ვარ ? მე გავგიჟდი თუ ეს სამყარო შეიშალა, თუ მასეა და ჰალუცინაციები დამეწყო, იქნებე მე ვაკეთებ ამ ყველაფერს და ამას საკუტარ მესაც არ ვუმხელ დამეხმარეთ ვინმე თუ გიჟი ვარ დამეხმარეთ ურალოდ მეტი აღარ შემილია მართლა არ შემილია მხოლდ ის მინდა რომ ამ ყველაფრისგან დავისვენო სიკვდილი მინდა...
სიჩუმე ჩამოვარდა...მოდი ჩემთან მიხრა თომამ და მაგრა ჩამიხუტა,გიჟი არ ხარ ყველაფერი კარგად იქნება, მე მჯერა შენი
ეს სიტყვები იყო ყველაფერი ჩემთვის სიტყვები რომლის მოსმენა ასე ძალიან მინდოდა ვინმესგან, ასეთი გულრწფელი სიტყვები მოსმენა რომ თავი არ მეგრძნო არანორმალურად , რომ შემძლებოდა მეფიქრა ჯანსაღად და რეალურად გამეგო მებრძოლა იმისთვის თუ რა ხდებოდა ჩემს თავს.
-ახლა დამშვიდდი და უბრალოდ შიშს არ აყვე ემსმის რთულია მაგრამ შენ ძლიერი გოგო ხარ და უბრალოდ შიშს არ აყვე მე დაგეხმარები და მე და შენ ერთდა გავარკვევთ რა ხდება, ხომ გესმის ემილი?
-ვეცდები , ვცდილობდი გეფიცებიო ვცდილობდი ვიყავიკ იდეც ძლიერი არ მეშინოდა , მაგრამ ბოლო დროს ვეღარ მითუმეტეს ლიზის შემდეგ..
-არა ემილი არ ეცდები უნდა იყო ძლიერი მითუმეტეს ლიზის გამო,ახლა კარგად მომისმინე არ აყვე შიშს და კიდევ არავის ესაუბრო ამ თემაზე ამ ეტაპზე კარგი?
-თომა რა ვქნა?
-არაფერი უბრალოდ შიშს არ აყვე და ეცადე მშვიდად იყო ვიცი ძნელია მაგრამ...

თომასთან საუბარმა ძალა მომცა და დამამშვიდა, მისი წასვლის შემდეგ თავი მოვიწესრიგე და ქუცაში გავედი, ფეხით გავიარე მომნატრებია ეს ხმაურო, ადამიანები , ქალაქის ფუსფუსი . წვმას აპირებდა ტაქსი გავაჩერე და სავადმყოფოშ წავეიდ იქნებ ლიზის ნახვა მოვახერხო ფეხი შევდგი თუ არა მიმღებში იქუხა და შხაპუნა წვიმა წამოვიდა ...

-ლიზი, ჩუმად დავუძახე, პასუხი არ გამცა ისევ იწვა სუსტად ჩანდა თვალები დაეხუჭა და სუსტად სუნთქავდა . ლიზი მე ვარ გძინავს ახლოს მივედი და ჩუმად ვუჩურჩულე, ლიზიმ თვალები გაახილა და შეშინებული ჩემს უკან იყურებოდა თითქოს ვიღაცას თუ რაღაცას ეძებდა.
-ლიზი ჩემო სიცოცხლე როგორ ხარ? რეაქცია ისეთივე იყო არ მელაპარაკება თვალებს თუ ახელს შეშინებული იყურება არ კი მიყურებს და მალევე ხუჭავს . მაპატიე ვიცი რომ ეს ყვეაფერი ჩემს გამო ხდება მაპატიე რომ ასე ხარ ვეჩურჩულებოდი და ვეფერებოდი, რეამინაციასი თომა შემოვიდა და თვალით მანიშნა გავსლის დროაო.

-არც კი ვიცი რა ვქნა, არანაირი თვითმკვლელობის მცდელობა არაა ეს თომა ხომ იცი რომ არაა შენ ხომ გჯერა, მას ეშინია ისე იყურება სულ ვიღაცას ეძებს და შეშინებულია, არც კი მიყურებს მე
-მჯერა ემილი მჯერა, დრო ჭორდება დამშვიდდეს მას ჩვენზე მეტი ეცოდინება ამიტომ ის უნდა გამოკეთდეს რომ გვითხრას რა მოხდა იმ ღამით.
საუბარი ზარმა შეგვაწყვეტინა კოკა რეკავდა,აღელვებული სახლშ არ დავხვდი და არც მობილურზე ვპასუხობდი, დავამშვიდე რომ კარად ვიყავი და მალე დავბრუნდებოდი სახლში
-კოკა გამომივლის , მარტო არ წამოხვიდეო შეშინებულია ზარზე რომ არ ვპასუხობ უკვე ნერვიულობას იწყებს ვუთხარი თომას და ფეხზე წამოვდექი
-გასაგებია.... ჩავიდეთ მიმღებში და რომ მოვა წადი მითხრა და თავადაც წამოდგა

ოცი წუთის განმავლობაში ხმა არც კი ამოგვიღია ისე ველოდებოდი კოკას მოსვლას ,როდესაც დამირეკა მოვედი დავემშვიდობე ექიმს მადლობა გადავუხადე ,თავს გაუფრთხილდი მითხრა გამოსვლისას და ოდნავ გაიღიმა
-კარგი ვუპასუხე და ის იყო კარში უნდა გავსულიყავი რომ მისი ხმა მომესმა
-ემილი...
-შემოვბრუნდი და კითხვით ვუპასუხე
-არა არაფერი თავს მიხედე მითხრა და კიბეებს ნელი ნაბიჟებით აუყვა ....

კოკა მთელი საღამო ცდილობდა ჩემს გახალისებას,სხვადასხვა ადგილას წასვლაც შემომთავაზა მაგრამ ვერ დამიყოლია და სახლში დარჩენა გადაწყდა...
-გინდა რამეს მოგიმზადებ ნახავ როგორი მზარული ვარ მითხრა და ხელში აყვანილი სწრაფად გამიყვანა სამზარეულოში
ნაძალადევად ვიღიმოდი მის სამზარეულოში ტრიალზე, სხვა დროს ეს ძალიან მომეწონებოდა და სახალისო იქნებოდა მაგრამ ახლა ახლა მიის მცდელობა ჩემთვის რამე სახალისო გაეკეთებინა არ შველოდა,არ მინდოდა წყენოდა და ვცდილობდი ვუოფლიყავი ღიმილიანია.
-არა უნდა ვაღიარო სამზარეულოში არაფერი მესაქმება მითხრა და საშინელი სახე მიიღო როცა მომზადებული საჭმელი დააგემოვნა, გასინჯავ მითხრა და გაიცინა
-ისეთი სახე გაქვს არ ღირს , გავუცინე
-არც ისე ცუდია , მარილი ორმ ქონდეს და უმი არ იყოს მითხრა და თეფშით და ჩანგლით წამოვიდა . აბა თვითმფრინავი მოფრინდა
ამაზე კი გულიანად გამეცინა,მართლაც საშინელი გემო ოქნდა და მისი წვალება აღმოჩნდა ნაგვის ურნაში.
-არა უნდა ვაღიაროთ ისიც რომ მე სამზარეულოში კარად ს*ქსი გამომდის და ისიც მხოლოდ შენთან ერთად მოდი აქ მითხრა დამკლავებში მომიქცია, საჭმელი თუ არ მოგეწონა ეს მოგეწონება ჩემო ცხოვრებავ
-კოკა მორჩიი ავკისკისდი...
ეს უკეთ გამოგდის ვიდრე მზარეულობა ვუთხარი და მოვეხვიე...

გათენებისას გამეღვიძა, კოკას მშვიდად ეძინა მობილურს დავხედე 05:09 აჩვენებდა, სმს იყო შემოსული თომასგან
დამიკავშირდი ხვალ საქმე მაქვს, თავს გაუფრთხილდი ...
ათასმა აზრმა გამიელვა თავში და სათითაო წუთებს ვითვლიდი როდის გათენდებო რომ დამერეკა...