-არმინდა თორნიკეზე საუბარი, რაც გააკეთა მისთავს დააბრალოს.
-მამა ის ჩემი ძმა, შენი შვილია.
-შვილია-ჩაიბურდღუნა და ირონიულად გაეღიმა გიას
-შენთან საუბარს აზრი არ აქვს
შემომხედა და გამიღიმა
-მისი გადასაწყვეტია რასიზამს
კაბინეტიდან გამოვედი. ნერვები მქობდა აშლილი. ოთახში შევედი, დავწექი და ფიქრებმა გამიტაცა.
................................................................................................
-ლიზაა ადექიი-გამაღვიძა ინგამ
-ჰოკააიი-ბურდღუნით გავძახე დეიდას
სააბაზანოში მოვწესრიგდი და ტელეფონს ვეძგერე
-დილამშვიდობის.-მივწერე იოანეს
პასუხი არ გაუცემია.ალბათ ეძინა ძილისგუდას.გავედი სამზარეულოში, საუზმეს შევექეცი
-მაა როგორხარრ-შევეგებე ოთახიდან გამოსულ მამას
-კარგად ლიზ შენროგორხარ?-გამიღიმა მისი თხელი ტუჩებით
-კარგად მაა. მა როდის ბრუნდები უკან სამუშაოდ?
-2 დღეში მაა.-შემომხედა შეწუხებული თვალებით
-რა? ასე მალე გავიდა დღეები?- ლამისაა ავტირდი მეე.
-ჩამოვალ კიდე მა.-დამამშვიდა მამამ
-მა წამო სადმე გავიდეთ, ზოოპარკში, კაფეში, პარკში , სადაც გინდა.
-დედაშენის სასაფლაოზე-მითხრა ტკბილი ხმით.
გულმა მომიჭირა დედიკოს გახსენებაზე.
-დედას საფლავზე არყოფილვარ არასდროს. უბრალოდ ვერწამოვალ, გამიჭირდება ძალიან იმის აღთქმა რომ დედიკოს მიწის ქვემოთ წევს.-და ცრემლები ერთი მეორეს მიყოლებით დაიწყეს ცვენა
-მაპატიე მა, კაი აღარ წავიდეთ მაშინ-ჩამეხუტა მამიკომ
ოთახში შევედი და დედიკოზე დავიწყე ფიქრი. უცებ გამახსენდა თუროგორი სიყვარულით აკეთებდა ჩემითვის ყველაფერს, ტირილი დავიწყე, ვტიროდი. მენატრებოდა, სიგიჟემდე მენატრებოდა.
...............................................................................
4 ოქტომბერი/2015
-დეე, როგორ ხარრ?-შევეკითხე სიყვარულით თინას
-კარგად ჩემი სიხარულო, შენროგორ ხარ, მამა როგორაა, საჭმელი რა გააკეთე?-
-რავი ჩვენც მაგრად ვართ, სკოლაში დავდივარ და ვარ. წვნიანი გავაკეთე დეე, მალე ჩამოდი რა მოგვენატრეე. -ვუთხარი ტკბილი ხმით
-ხვალ ჩამოვდივარ დეე, იცოდეთ ლამაზად დამხვდით, სახლს ხომ ალაგებ.-გაეცინა დედიკოს
-აუუ რამაგარია დეე. კი მაგას კითხვა რად უნდა, შენ ოღონდ ჩამოდი და მთელ კორპუსს დაგილაგებ.-გამიცინა მე
-მიდი მიდი-გაეცინა-მაშკა როგორაა? მოკითხვა ჩემგან.
-კარგადაა დე. აუცილებლად გადავცემ,ხშირად გკითხულობს შენ.
-ძალიან კარგი გოგოა ლიზა, ძალიან კარგი დაქალი გყავს. გაუფრთხილდი მას გთხოვ.
-აბა რასვიზამ დეე-გამეცინა მე- როგორი ამინდები დე მაქეთ?
-ახლა მოღრუბლულია დეე, ალბათ ხვალ გამოიდარებს.კაი ლიზა წავედი მე და აბა ხვალამდე. იცოდე რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ-მითხრა დიდი სიყვარულით დედამ
-ხვალამდე დე, მეც ყველაზე მეტად მიყვარხარ.
და გავუთიშე.
მეორე დღეს ავდექი.
-მაამა ადექი დედიკო ჩამოდის უნდა დავხვდეთ-შევაჯანჯღარე მამიკო
-კაი გოგო რაიყოო, ვდგები ვდგები.
ისე მიხაროდა 1 კვირა არ მინახია და ახლაა მთელი ძალით ჩავეხუტებოდი.
სახლი მივალაგე. მაშკამ მომწერა
-გოგოო გამო რა დღეს სადმე გავიდეთ, სანდრო ვერმიხვდა რომ სადმე უნდა დამპატიჟოს, არიცის რა მაგ ბიჭმა როგორ მოხიბლოს გოგო, კი ამბობს მომწონს მაშაო.
-გოგო დედიკო ჩამოდის დღეს. სხვა დროს იყოს. გოგო შენც გამოიჩინე რა ინიციატივა. მიდი უთხარი და აუცილებლად გაჭრის.
-ჰოკაი ვცდიი.
გამეღიმა. ტელეფონი დავდევი. 1 საათიც და დედიკო აქ იქნებოდა. აღარსად გავუშვებდი მარტო, მეც სულ მასთან ვიქნებოდი.
ნახევარი საათის შემდეგ მამას დაურეკეს. ვიღაცას ელაპარაკებოდა, შემდეგ მუხლებზე დაეცა და ტელეფონი გაუვარდა ხელიდან.
მამასთან მივვარდი
-მამა რახდება ცუდაად ხარ?-გულმა სასწაულად ძგერა დამიწყო
-მამი, მამიკო, რამემმზ დამაჯჯნე-სიტყვებს ძლივს აბამდა მამა
-მამაა რაგჭირსს, გთხოვ მითხარი.
-წყალიი-ძლივსძლივობით წარმოთქვა მამამ
წყალი მიურბენინე
-მითხარი მამა რახდება, ინგას მოუვიდა რამე?-გაფიქირე მე
-არა, ლიზა. გთხოვ დამშვიდდი, ყველაფერი კარგად იქნება, დაჯექი მოდი. გთხოვ არინერვიულო.-ამოილუღლუღა მამამ
-დედაშენი.. მანქნა მოსრილდა- სიტყვებს თავს ვერ უბამდა.
ყველაფერი გასაგები იყო.
-დედაჩემი? დედიკო? თინა? ჩემი თინიკო? შეეშლებოდდათ, არა დედაჩემი არიქნებოდა- გული ამოხეთქვაზე მქონდა, შეგნეულობა მეწვოდა, აზრი ვერგამომქონდა.-არა დედაჩემი არიქნებოდა, მამა გთხოვ მითხარი რომ ხუმრობაა, გთხოვ. მამა ხომ მეხუმრები მამაა? დედიკო დღეს უნდა მოვიდეს, უნდა ჩამეხუტოს და არასდროს გამიშვას, ხვდები როგორ მატყუებ მამაა?- და ცრემლები მისით იკვალავდნენ გზას
-მამიკო გთხოვ დამშვიდიი მოდი ჩემთან, ყველაფერს გადავიტანთ ჩვენ.
შემდეგ ფეხებმა კანკალი დამიწყო, თავბრუ დამეხვა და გული წამივიდა. იმის მერე აღარაფერი მახსოვს.
საავადმყოფოს პალატაში გამომეღვიძა
-დედა?- ვბოდავდი
მამას უცებ გამოეღვიძა.
-ლიზა, ლიზა დამშვიდდი, მამიკო შენთანაა-მამშვიდებდა მამა
-მამა, დედიკო სადაა? ბათუმიდან ჩამოვიდა-პალატა მიმოვათლიერე-აქ რამინდა მამაა? მამაა დედიკო სადაა- ავფორიაქთი.
-შვილო დამშვიდდი გთხოვ.
-მამაა დედიკოო გარდაიცვალაა? მამა დედიკოს ვეღარ ჩავეხუტები? მამა დედიკოს ვეღარ ვნახავ? მამა დედიკო ვეღამ მომცემს დარიიგებებს? მამა დედიკო ღიმილს ვეღარ დავინახავვ?- დავიწყე ტირილი მე
-ლიზა დამშვიდდი გთხოვ. ჩჩვენ ერთად ყველაფერს გავაკეთებთ. ერთად ყველაფერს შევძლებთ, დამშვიდდი-ყველაფერს ცდილობდა ოღონდ დავმშვიდბეულიყავი
-გთხოვვ მამაა, მითხარი რომ ხუმრობ, რატო მამა, დედაჩემი რატოომ, თინიკო, ჩემი თინა რატომ. ჩემი სიცოცხლე რატომ წამართვა ღმერთმა.- უკვე ცრემლები
მისით იკვლევდნენ გზებს. ღაპაღუბით მომდიოდა ცრემლებიდა გაჩერება არ ქონდა ამას.
უცებ ინგამ შემოვარდა პალატაში.
-ჩემო სიცოცხლევ, როგორხარ- ტირილით მითხრა დეიდამ
-დეიდა, შენმაინც მითხარი რომ ეს ყველაფერი სიზმარია, რამე ქენი გთხოვ. რამე მითხარი, ხო მატყუებთ?-სიტყვებს ვერ ვუჩენდი ადგილს
-დამშვიდდი ლიზა. გთხოვ. მეც ძალიან ცუდად ვარ, მოდი ჩემთან ჩემო სიცოცხლევ. ხომიცი შენგარდა აღარავინ დამრჩა. ყველაფერი კარგად იქნება-და ტირილით ჩამეხუტა ინგამ
1 კვირის შემდეგ.
-ლიზა მოდი მამიკო ჩემთან ერთიწუთი.-გამომძახა სამზარეულოდან ოთახში მამამ.
-კაი მამა მოვდივარ.- ავდექი ჩაშავებული თვალებით, უფერული სახით, და უგულო სხეულით.
-ლიზა, რაღაც უნდა გითხრა-დაიწყო სერიოზული ხმით.- მოკლედ ფინანსურად ძალიან გაგვიჭირდა. ადრე კიდევ გაგვქონდა თავი რაღაცნაირად მე და დედაშენს მუშობით თავი, მაგრამ ახლა, მარტომ ძალიან მიჭირს. საზღვარგარეთ მივდივარ სამუშაოდ, გთხოვ გამიგე
-მამაა-ავტირდი- შენც უნდა მიმატოვო მამა?-და ჩავუხეტე
-დამშვიდდი ლიზა, ჩამოვალ ხოლმე- და თვითნაც ჩამეხუტა
-არმინდა, მინდა რომ სულ ჩემთან იყო, გავუშვი დედიკო და აღარ დაბრუნებულა, შენც რომ ეგრე მოგივიდეს თავს არ ვიცოცხლებ. -ვლუღლუღებდი მე
-ჩემო გოგოვ, დამშვიდდი გთხოვ, მე სამან წასული ვიქნები დეიდაშენი მოგივლის. ერთად ძალიან კარგ დროს გაატარებთ, დამიჯერე.
-მამიიკო, ძალიან მომენატრებიი
-მეც ლიზა, მეც
.........................................................................
-კარგი, წავიდეთ დედიკოს სასაფლაოზე.- გავედი ოთახიდან და მამიკოს ვუთხარი.
-მამიკო, თუ არ გსიამოვნებს არწამოხვიდე-მითხრა მამამ
-წავიდეთ მამა-ვუთხარი სერიოზული ხმით.
მთელი გზა გარინდული ვიჯექით.
-მოვედი მა, აი დედიკოს სასაფლაოც-მიმანიშნა
მივედი და ფერება დავუწყე მიწას
-დეე, იცი როგორ მომენატრე, იცი რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ? - ავტირდი- დეე, ძალიან მაკლიხარ, დე. ჩემი სიცოცხლე ხარ. დე შენთან მინდა დეე-ვეფერებოდი მიწას და თან ვტიროდი.
მამიკომაც ტირილი დაიწყო. მამიკოს შევხედე და ჩავეხუტე.
თინას წასვლით მე დედა დამაკლა, მამას ცოლი. ორივეს ერთად კი ბედნიერება დაგვაკლდა.
სახლში მივედით. 3 ის ნახევარი იყო. და უცებ იოანესგან წერილი მივიღე
-დილამშვიდობისა ლიზა, როგორ ხარ?
გამეღიმა.
-ახლა გაიღვიძე?(სიცილისსმაილი)
-გუშინ ღამით გვიან დავიძინე და მაგიტომ.
-რატომ?- დამაინტერესა ძალიან, იქნებ გოგოს წერდა? კაი ლიზა, ახლა ეჭვიანობაც დაიწყე? დამშვიდდი ალბათ საქმე ქონდა, ვფიქრობდი გულში.
-მამას ველაპარაკებოდი, მერე აღარ დამიძინა.
-გასაგებია. შენი ნახვა მინდა.- მეყო გამბედაობა და მივწერე
-ჰმმ, დღეს ძალიან კარგ გუნებაზე გავიღვიძე, და ვფიქრობ ასე ვიქნები მთელი დღე. წამოდი რა გთხოვ ზოოპარკში წავიდეთ, დიდი ხანი არვყოფილვარ, მომენატრა.
-აუუ, მეც ძალიან მომენატრა ზოოპარკი. ბავშვობის მერე არ ვყოფილვარ. წავიდეთ-დაიწყო გულმა ხტუნვა
-ნახევარ საათში გამოგივლი, გკოცნი
აუუ, როგორ მომწონს იოანე, საზღვარი არააქვს უკვე მისდამი გრძნობას. ეჭვი მაქვს რომ სიყვარულში გადავიდა ეს მოწონება.
-მეც.
ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ჩავიცვი შავი გაშლილი მოკლე კაბა, და ზემოდან ლურჯი ფერის მაისური მიკი მაუსით.
-დეიი, იოანემ უნდა გამომიაროს და ზოოპარკში მივდივართ, მალე მოვალლ.
-კაი დეიდულა მიდი გაერთე, არაფერს გიშლი გარდა იმისა რომ არ შეტოპოთ, ხომ მიხვდი რასაც ვგულისხმობ?
-დეიდან მასეთი ბიჭი არ არის იოანე. ის ყველაზე კარგი ბიჭია- და ლოყები ამიწითლდა
-ეჰჰ, მეც ვყოფილვარ შენი ტოლი, და მეც ვიცი რა გრძნობაცაა როცა ვინმე გიყვარს.
-არ მიყვარდ დეიდა-გამეცინა-უბრალოდ მომწონს.
-შეგიყვარდება-თვალი ჩამიკრა და ოთახიდან გავიდა
ჩავედი და კორპუსის წინ დავდექი, იოს ველოდებოდი. 10 წუთი გავიდა და ჩემთვის რაღაცეებს ვბურდღუნებდი.
დავურეკე
-იოანე სად ხარ ?-ვუთხარი გაბუსხულმა.
-შენს გვერდით მანქანაში და ვუყურებ თუ როგორ ბუზღუნებ-გაეცინა
უცებ გვერდით გავიხედე და იოანეს მანქანას მოვკარი თვალი.
გამეცინა. მანქანისკენ წავედი
-შენ დამპალო, რატომ მალოდინე ამდენი ხანიი.
-უბრალოდ გიყურებდი, რა არშეიძლება-და დაიჭყანა
-წავედით- ვუთხარი გაცინებულმა და წინ გავიხედე.
ზოოპარკში მივედით.
-მაიმუნებიი, შეხედეე, რასაყვარლები არიაან- ბავშვივით დავხტოდი მე
-შენსავით-მითხრა იოანემ და თვალი ჩამიკრა.
-ოჰჰ-დავიმორცხვე მე.ატრაქციონები შემოვიარეთ. გემზე ვიჯექით, დიიდ გემზე.
-იოანე, აქ რატომ დამაჯინეე, ვაიმე ცუდადვარრ.-ვკვდებოდი სიცილით.
-აუ რამაგარიაა, აუ ძაან ძერსკიაა-კიოდა იოანე
მოულოდნელად ვერ გავთვალე და ხელი მოვკიდე შიშისგან.
შემომხედა, გამიღიმა .და ხელი მომიჭირა.
ძლივს ჩამოვედით გემიდა, მანქანებზე ვიჯექით, ძალიან ბევრი ვიხალისეთ, შემდეგ თვითმფრინავებზე, მერე ეშმაკის ბორბალზე. აღარც კი მახსოვს იმდენ რამეზე ვიჯექით. მერე ბამბის ნაყინები ვიყიდეთ.
უცებ იოანემ ჩემ ბამბის ნაყინს დაეძგერა.
-ეე, ჩემიააა- ვუთხარი სიცილით.
-ჩემი, შენი რამგაყო-და გაეცინა.
-ჰოისე მართალი ხარ- ჩამეცინა და მეც ვეცი იოანეს ბამბის ნაყინს.
-ჩემი შენი რამ გაყო-ვუთხარი სიცილნარევი ხმით.
ვისეირნეთ ბევრი.
-აუ მოდი ფოტოები გადავიღოთ რაა.-ვთხოვე იოანეს
-აუ როგორ არმიყვარს..-აბუზღუნდა იო
-აუ მიდი რაგთხოოვ-არ ვეშვებოდი მე.
-ჰოკაიკაი.
და ამოიღო აიფონი, მაგრამ ვერმივხვდი რომელი იყო.
-ეგ რომელია?
-აიფონია
-კიმაგრამ რომელი.
-6 ს პლიუსი. არმინდოდა, არმევასებოდა მაგრამ მამამ მაჩუქა დაბადების დღეზე. მერე შევეჩვიე, შენ რატელეფონი გაქვს?.
-მეე.. ნოკია X. საშუალება არმაქვს და ვერ ვყიდულობ- ვუთხარი სევდანარევი ხმით იოანეს.
-რომელი მოგწონს აბა? ახლა ართქვა აიფონიო
-ჰოო, 6 ს ოღონდ. ახალია ეგ?
-ჰო ახალია. კარგი შევეშვათ. მოდი გადავიღოთ.
სელფები გადავიღეთ ძალიან ბევრი, დაჭყანული, გაღიმებული, ენაგადმოგდებული ყველანაირი მოკლედ.
-მიდი შენ გადაგიღებ-მითხრა იოანემ
მევიდი და დავდექი. ბამბის ნაყინით ზემოთ ავწიე ხელები და ცალი ფეხი ავწიე.
-ძალიან კარგი ფოტოა ლიზა-გამიღიმა იოანემ.
-ხო, კარგი ფოტოაა-დავეთანხმე.
ბევრი ვიბოდიალეთ, მერე პარკში გავედით.
-რასშრვები ლიზუკ?-მომწერა მაშკამ
წერა დავიწყე
-გოგო იოანესთან ერთად ვარ პარკში მერე მოგწერ
-ოჰოჰ, მიდით მიდით გვრიტებო
გამიცინა.
-რაიყო?-შემომხედა იოანემ
-არაფერი ისეთი- არ შევიმჩნიე მე.
სკამზე დავსხედით.
-რა არის შენი იცნება?-მომაპყრო ზღვისფერი თვალები იოანემ.
-ჩემი ოცნება? ამაზე არ ვფიქრობ, ტყუილად დროის ფუჭი ხარჯვაა. ისე, ძალიან მინდა ბედნიერი ვიყო სულლ-და შევხედე.
-ოცნებები ერთნაირი გვქონია.-გამიღიმა
-შენ რაღა გიჭირს. დედა გყავს, მამა გყავს, მეგორები არ გ გაკლია, ფული არგაკლია.-ჩამეცინა
-გთხოვ ნუ გგონია ფული რომ მაქ უბედნიერესი ვარ. ყველაზე მთავარი არ მაქვს მე.
-რა არ გაქვს.?-შევხედე დაინტერესებული სახით.
-მინდა ადამიანთან არაამქვეყნიური გრძნობა მაკავშრებდეს, მინდა ადამიანს ვენდობოდე მთლიანად.
-იმედი მაქვს, იპოვი ასეთ ადამიანს.
-მეც ძალიან დიდი იმედი მაქვს- და გამიღიმა.
მის თვალებს მივაშტერდი და ოცნებებში გადავვარდი. უკვე შემიყვარდა ოცნება. ასე ვუყურებდით ერთმანეთს 10 წუთი.
-კარგი წასვლის დროა.-გამოვერკვიე მე
-იყავი, გთხოვ.-შემომხედა სევდიანი თვალებით და ტუჩები მოპრუწა.
-ინგა მელოდება იოანე.
-მომე ნომერი.
-რას აპირებ?
-მომე თქო-და ტელეფონი ამოიღო. ნომერი ვუკარნახე. ჩაიწერა და დარეკა
-იო არ ღირს.
არ მიაქცია ჩემს სიტყვებს ყურადღება. ხმამაღალზე ჩართო.
-გამარჯობა ქალბატონო ინგა, იოანე ვარ, როგორ ბრძანდებით- უთხრა თბილი ხმით იომ.
-გამარჯობა იოანე-იპასუხა დაბნეული ხმით- კარგად ვარ, შენ როგორ ხარ?
-ძალიან კარგად ინგა დეიდა. მოკლედ შეიძლება კიდევ ცოტა ხნით დარჩეს ლიზა ჩემთან? პარკში ვართ
-კი როგორ არ შეიძლება. 1 საათს დაგიმატებთ კიდევ, გაერთეთ.
-ძალიან დიდი მადლობა.-და გაუთიშა.
-დავკერე თუ არაა-გაეცინა იოს.
-აუ ძაალიან მაგარი ხარ-ავყევი სიცილში.
ბევრი ვისეირნეთ. ბევრი ვილაპარაკეთ.
-აუ, ინტერესით ვკვდები თუ რა მოუვიდა თორნიკეს, გთოოხ მითხარიი.
-მაგას იმშემთხვევაში გეტყვი თუ ლოყაზე მაკოცებ.
და ლოყა მომიშვირა. ვაი რავქნა? ვაკოცოო? აუ დავიბენი ახლა.ბოლოს გავბედე და ვაკოცე.
-აჰა, ახლა მითხარი.
-მოიცა ჯერ კიდევ ჩაძირული ვარ კოცნაში
გამეცინა.
-ჰოკაიი.. მოკლედ-დაასერიოზულა. თორნიკე ჩემი ღვიძლი ძმაა, სიგიჟემდე გვიყვარდა ერთმანეთი. ერთი მთლიანი ოჯახი ვიყავით,მაგრამ მე პირველი შვილი ვიყავი და უფრო განსხვავებულად მექცეოდნენ, განსაკუთრებით მამა, ეჭვიანობდა თორნიკე ჩემზე ძალიან მაგრამ არ იმჩნევდა. მთლიანობაში ბედნიერი ოჯახი ვიყავით მანამ სანამ მამა არ გარდაგვეცვალა. თორნიკე გიჟდებოდა მამაზე, მეც ძალიან მიყვარდა მაგრამ თორნიკეს ჩემზე მეტად უყვარდა. სულ ტიროდა. ტიროდა და ტიროდა. ვამშვიდებდი და ვეუბნებოდი მამა ახლა გვიყურებს და ეწყინება ასეთ მდგომარეობაში რომ დაგვინახოს თქო. მეც ძალიან ცუდად ვიყავი. ღამე ჩავქინდრავდი თავს ბალიშში თავს და ტირილს ვიწყებდი. რაგვეშველებოდა მამაჩემის გარეშე.დედაჩვენიი..გვეგონა დედაჩვენი ვერ გადაიტანდაამას. ყველაფერს ვაკეთებდით რომ შეგვემსუბუქებინა დედისთვის ეს ტკივილი. 3 კვირა ძალიან გაგვიჭირდა. მერე მივხვდით რომ ასე ვერ გავაცოცხლებდით მამას და გავყევით ცხოვრებას. შემდეგ დედამ გია გაიცნო. კარგი კაცი იყო გია. მე ძალიან კარგად გავუგე გიას. მაგრამ თორნიკემ საერთო ენა ვერ გამონახა. სულ ჩხუბობდნენ. და როდესაც ხელი სთხოვა გიამ დედას , ეს ვერ გადაიტანა, ერთიანად სიძულვილმა მოაწვა ყელში. ვეუბნებოდი გთხოვ თორნიკე დამშვიდდი შეეჩვევი თქო. დამიჯერა. 1 კვირა იყო ჩვენთან. გიასთან კარგი ურთიერთობა მქონდა. თორნიკეს კი დაძაბული . სულ ენაგლებოდა, ეგველებოდა და რას აღარ შვრებოდა. ბოლოს მოწყინდა ეს ყველაფერი. ვეღარ გაუძლო სამივე რომ ვბედნიერობდით და წავიდა. ადგა და წავიდა. უბრალოდ მიგვატოვა. ჩემი ერთი ნაწილიც თან წაიყოლა. გიას იმიტომ შევეჩვიე და იმიტომ გავუგე რომ დედა მეცოდებოდა. ძალით ვუცინოდი, ყველაფერზე ვეთანხმებოდი, დედა ბედნიერი იყო, მაგრამ თორნიკეს რაღაც ჭირდა. წერილი დამიტოვა მე. წერილში ეწერა: ჩემს გარეშეც ბედნიერები იქნებით ალბათ. წავედი ძმაო. მიყვარხარ. სუნთქვა გამიჭირდა. ძალიან ცუდად ვიყავი. ყველაფერს გიას ვაბრალებდი. მერე გიასთან ურთიერთობა გამიცივდა. აღარ ვაქცევდი ყურადღებას. უბრალოდ გავდიოდი გამოვდიოდი, აღარც ველაპარაკებოდი ხშირად.
ყველაფერი მისი ბრალი იყო, ჩემი თორნიკეს წასვლა მისი ბრალო იყო,ამას ვერასდროს ვაპატიებ მე გიას.ახლა თორნიკე გაზრდილი იქნება. ჩემი თორნიკე, არც კი იცის როგორ მენატრება. ყველგან ვეძებეთ. გადავჩხრიკეთ ყველაფერი და ნაკვალევსაც კი ვერ მივაკვლიეთ. იმედი აღარ მაქვს მისი გამოჩენის. მე დავკარგე მამა და ძმა. აჰა მითხარი ახლა, მე ბედნიერი ვარ? მე ბედნიერი მქვია?
გაოცებული სახით ვუყურებდი გიოს. მერე ჩემდაუნებურად ცრემლები წამსკდა და იოანეს ჩავეხუტე. არვიცი რატომ მაგრამ ჩავეხუტე.
-მე შენთან ვარ იოანე-ვანუგეშებდი იოანეს.
-შენი მჯერა მე-და მომეხვია.
ასე ვიყავით დაახლოებით ნახევარი საათი. ერთმანეთს ვეხუტებოდით
-კარგი ლიზა სახლში უნდა წაგიყვანო, წავედით.
-ცოტახანიც რა-ჩავიბურდღუნე მე
-დეიდაშენზე მიცემული პირობა უნდა შევასრულო, წავედიით.
-ჰოკააი- ვთქვი ბუზღუნით და გავყევი.
მანქანაში.
-ძალიან კარგი დრო ვატარეთ. დიდი მადლობა ლაზარე-და გავხედე.
-არაფრის ლიზა-მითხრა ტკბილი ხმით
-ხვალ სადმე გავიდეთ-მითხრა რამდენიმე წუთს შემდეგ
-სადაც გინდა.
-გასაგებიაა, მოვიფიქრებ და მოგწერ.
-კაიი.
სახლში მიმიყვანა
-აბა ჰე ლიზა, ჭკვიანად-მითხრა ტკბილი ხმით.
-შენც-და დავემშვიდობე-
-ინგას მოკითხვა
-აუცილებლად, დიდი მადლობა იო.
ავედი სახლში.
-დეე მოვედიი.
-ყოჩაღ, პირობა არ დაგირღვევიათ.
-იოანემ მოგიკითხაა.
-ძალიან მომწონს ეგ ბიჭი შენთვის ლიზა.
მეც, ვთქვი გულში. გავუღიმე და ოთახში შევედი. ნუთუ იოანე შემიყვარდა? ნუთუ მისდამი გრძნობამ იმატა? ზუსტად ასე იყო. მაგრამ ბოლომდე მაინც არვიავი დარწმუნებული რომ მიყვარდა. არა, ვიყავი. დღევანდელმა დღემ დამარწმუნა რომ იოანე მიყვარდა!
...................................................................................................
დილით გავიღვიძე, ტელეფონს დავხედე და 3 ის 20 წუთი იყო. ლიზას მოწერილი დავინახე და გული ამიჩქარდა.
-დილამშვიდობის
ჩემი სიხარული-გავიფიქრე გულში. მეც იგივე მივწერე. ძალიან მომწონდა და მეშინოდა სიყვარულში არ გადამეეზარდა ეს გრძნობა, მაგრამ მინდოდა ძალიან.
ზოოპარკში შევთავაზე წასვლა. ვბედნიერობდით, ფოტოებს ვიღებდით. მისით ბედნიერი ვიყავი. ისეთი კარგი და ისეთი თბილი გოგო იყო მინდოდა ჩავხუტებოდი და აარასდროს გამეშვა ხელი.
მერე თორნიკეზე მკითხა. ყველაფერი მოვუყევი, აღარც დამიმალია არაფერი. მინდოდა ნდომა ქონოდა ჩემს მიმართ. მინდოდა უფრო გავეცანი. ამიტომმაც ყველაფერი ვუთხარი. გაოცებული სახით მიყურებდა, ვერ აღიქვამდა ამ ამბავს. ბოლოს კი ჩამეხუტა. ჩემი ოცნება ახდა. მეც მოვხვიე ხელი და ნახევარი საათი ასე გაუნძრევლად ვიყავით. ჩემი გოგო მინდოდა ყოფილიყო და ასეც იქნებოდა.
სახლში მივაცილე და უკან წამოვედი. საბას , გიოს და სანდროს მივწერე გამოთ თქო.
ცოტახანში სამივე ჩემთან იყვნენ
-რახდება ტოო-შემომხედა გაკვირვებული სახით სანდრომ
-მოკლედ, ხომ იცით რომ ლიზა მომწონს. უკვე აღარ.
-რახდება ტო? რატო აღარ მოგწონს ლიზა? იჩხუბეთ?-შემომხედა შეწუხებული სახით საბამ
-არა ძმა რა ვუჩხუბეთ-გადავდე ხელი საბას.-აღარ მომწონს. მიყვარს.

როგორია აბაა