წინასიტყვაობა:

რთულია გაუსწორო თვალი ყველა იმ პრობლემას,ყველა იმ დარდს რომელიც ერთიანად გვაწყდება ცხოვრებაში.ტკივილი უნებართვოდ მოდის,კარებს გვიღებს ”შენ გადაჭერი ყველა პრობლემა,რადგან ყოველივე ამის თავი შენა ხარ ო” გვეუბნება და ჯდება მშვიდად სავარძელში,მომღიმარი ამაზრზენი სახით შემოგვყურებს და გვიწვევს,უნდა ორთაბრძოლაში ჩაგვაბას და დაგვაგდოს ძირს.მაგრამ ხომ არსებობენ ადამიანები,რომელბსაც შეუძლიათ წამოაგდონ სავარძლიდან ტკივილი და თვითონ ჩააჯდნენ კომფორტულად,ყველაფერი კი უკუღმა დაატრიალოს..
ეს სისულელეა ხო?,სისულელეა ბავშვურად წერა იმაზე რაც ჯერ კიდევ,ბევრს ძალიან ბევრს არ უნახავს და უგრძვნია.
ხომ არის მომენტი როდესაც ადამიანს სიცივეში გათბობა სურს?მზეს ნატრობდეს შემდე,მზე ამოდიოდეს სცხელოდეს და ახლა წვიმას დაქარს მისტიროდეს? არის დიახ,მაგრამ რას ნიშნავს ეს?
ეს ნიშნავს ორად გაყოფილ,ჩანოუყალიბებელ ადამიანს რომელსაც სითბოც და სიცივეც უნდა ერთად,ის კი ვერ გაუაზრებია რომ
ორივე ერთად არ არის ნეტარება.
ადამიანები იბუდებენ სახლს ჯეტ მუცელში,წყალში ცოცხლობენ რა სასწაულია ხო? შემდეგ ჩნდებიან და დედამიწაზე უწევთ არსებობის გაგრძელება,დრო გადის და აანალიზებენ რომ ცხოვრებაში რამე უნდა შექმნან რათა დაიმკვიდრონ თავი.უნდათ მაგრამ ეზარებათ,ხამაც უნდათ და იბრძვიან კიდეც .
აიასე უცნაურად და სასაცილოდ იყოფა ადამიანი ორ ნაწილად,ასე მარტივად.
შემდეგ სიყვარული უნდათ,მაგრამ არ იციან როგორია,ეძებენ ქექავენ,თხრიან მაგრამ
ვერ პოულობენ ვერსად,რადგან სიყვარული მათ უკან დგას!
ზოგჯერ კი,ზიან არ ელიან არ უნდათ,სიყვარული კი მიდის და გულს ართმევს მათ..
ორივე შემთხვევაში ტკბილია ეს გრძნობა,მომენტი როცა ცდილობ მოიპოვო ის,და მომენტი როცა აქეთ ცდილობს შენს მოპოვებას.

**************************

ფანჯარასთან მარტოდმარტო,სასოწარქვეთილი ცრემლგარეული თვალებით იჯდა და სიგარეტს დიდი მონდომებით ექაჩებოდა.ფიქრობდა ნუთუ შესაძლებელია დედამ მსგავსი რამ გაუკეთოს შვილს?ან შესაძლებელი ის თუა საყვარელმაა კაცმა თუ შეუძლება დაგმართოს უსიცოცხლოობა.ფაკტი კი იყო ის რომ ორივე ნამდვილად მის წინაშე იდგა,ორივე ფაქტი.
სურვილწართმეული იჯდა ასე უბრალოდ და უმოქმედოთ ,იგონებდა წინა ღამის კადრებს რომლების გონებიდან არაფრის დიდებით ამოდიოდნენ,ტრიალებდა და ტრიალებდა ერთი და
იმავე ყოველ წუთს და ყოველ წამს.

ბარიდან მიმავალი ანასტასია,მეტად შეზარხოშებული მიემართებოდა დიდი აღტაცებით მისი საყვარელი კაცის ბინაში.ცალ ხელში შანპანურის ბოთლით,მეორე ხელში კი მობილური ტელეფონით რომლითაც წამდაუწუმ ურეკავდა გელას.
მისდა გასაკვირად ბინის შესასვლელი კარი ღია დახვდა,შიგნით სახლში კი სიბნელე იყო ჩამოწოლილი.გაოგნებული მზერით გაემართა გელას საძინებლისკენ და კარებთან შეჩერდა,ნუთუ ეს მისი საყვარელი დედის ხმა
იყო? არ ჩვევია მაგრამ მიყურადება დაუწყო.
-აი თურმე ჩემს შვილს რატომ უყვარხარ-მკვნესარე ხმა,კი კი ეს ის იყო რაც იფიქრა ანასტასიამ იმ წამს,ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე შეხსნა საძინებლის კარი და თვალწინ საოცარი სცენა გადაეშალა ”დედა და მისი საყცარელი
კაცი გელა” -წარმოუდგენელია-სიცილით წამოიძახა და კარის ჩარჩოს მიეყრდნო.შანპანურის ბოთლი ძირს დადო დატუვის კუთხე შეჭმუხნა.გაოგნებული მაკა და გელა უყურებდნენ ანასტასიას მომღიმარ სილუეტს,ეს მეორედ მოსვლას გავდა ქარიშხალს რომლისგანაც მომაკვდინებელ საშიშროებას მოელოდნენ.

ანას გულსა და გონებაში კი წამიერად ზიზღი,სიბრალური და სიმკაცრე ჩაემღვრა,ბევრი რამის თქმა სურდა მაგრამ ღირდა კი მოღალატეებისთვის ნერვების დახარჯვა ? თავი გადააქნია და მშვიდი ნაბიჯით გატრიალდა უკან
-ანა,შვილო-მაკას ხმა ჩაესმა ყურებში.მაგრამ ახლა მაკას გარდა ღმერთიც კი ვერ შეაბტუნებდა დედისკენ იმედგაცრუებულ ანასტასიას.
კიბეები თვალის დახამხამებაში ჩაირბინა,და მარტო გაუდგა გზას რომელსაც მთვარე უნათებდა .

ვინ ივის ამ გზაზე რამდენ ტანჯულს,მოღალატეს,მიტოვებულს გაუვლია ვინ იცის,ეს მთვარე რამდენ ადამიანს აგნებინებდა გზას ღამღამობით მარტო მიმავალს,ვინ იცის გარდა თვით მთვარისა და ამ ბილიკებისა ?!

მისი ტელეფონი ყოველ წუთს რეკდა,ყოველ წამს აგრძელებდა შემაძრწუნებელ ზმუილს თუმცა გონებამდე
მხოლოდ ერთი ზმუილი ჩადიოდა,მაკას გულის ამრევი სიტყვები.
ნატრობდა ამას არ მოსწრებოდა და მომჯვდარიყო,ან არ შეხვედროდა გელას ან საერთოდაც,მაკას შვილი არ ყოფილიყო არასდროს და მისი ცოდვილი მუცლიდან არ შობილიყო.როგორ შეიძლება მეძავის გამოსწორება,არანაირად,არანაირად მაგრამ არცერთი მეძავი შვილს მსგავს დარტყმას არ მიაყენებდა,გარდა გულით და სულით ბო*ისა.
მეძავობა აქამდე გაჭირვებულ ადამიანს ნიშნავდა მისთვის,ახლა კი მეძავი უბრალოდ მეძავი გახდა რომელიც კაცების ხელში ჩაგდებად და ჩაგორებას ნიშნავს.....

აზრი არ ქონდა ამ ყველაფერზე უაზრო ფიქრს,უაზრო გარსჯას სახში დაბრუნება ამჯობინა.
მისვლის თანავე კი ლოგინში გაიშხლართა და ახლა იქ განაგრძო ქვითინი.

******************

-როგორ ფიქრობ ხვალ ეხსომება?-მაკა ლოგინში განთხეული შეყურებდა გელას და კითხვას უსვამდა
-ის მთვრალია,დებილი არა-უმიედოდ გადააქნია თავი და გახედა საყვარელს.ერთ წუთს თავად გელასაც შეძულდა საკუთარი თავი სისხლი და ხორცი,მაგრამ
მალევე გადაუარა ყოველივემ.
მაკა კი ბორგავდა საწოლში და ათას მესიჯს ერთად აგზავნიფა ანას მიმართულებით,მაგრამ
ამაოდ.

სიგარეტი ისე ჩაიწვა ვერც მოვიდა აზრზე და
საფერფლეში უყო თავი.ყოფნიდა ამაზე ფიქრი და ტირილი,ტელეფონიდან ამოიღო კარტა და თითის მოქნევით ორად გატეხა.ფანჯარას მოწყდა და ახლა კონპიუტრრს მიუჯდა,იდევ განაგრძო საქმე.
კარებზე კი კაკუნის ხმა გაისმა,ადვილი მიდახვედრიიიყო ვინ შეიძლება ყოფილიყო მაგრამ მაინც,ჭუშრუტანიდან გაიხედა შემდეგ კი კარს მოშორდა.
კაკუნი დიდ ხანს გაგრძელდა მაგრამ სულ ტყუილად,არ აპიტებდა კარის ოდნავათ შეხსნასაც კი მაკასთვის ანასტასია,მაგრამ წამიერად თავშო რაღაც აზრმა გაუელვა.წამოხტა და ჩემოდანს დასტაცა ხელი,კარადიდან გადმოყარა ტანსაცმელი და ჩემოდანში ჩატენა,მოიკიდა და კარები შეხსნა ხელებში თვალცრემლიანი მაკა დახვდა რომელმაც ნაბიჯი გადადგა ანასკენ,სახლში შესვლა დააპირა.
-აიღე შენი ჩემოდანი-გადაუგდო დერეფანში და ჩანთა გაიხსნა.ტანსაცმელები ძირს დაიყარა,მაკამ კი მხოლოდ ერთხელ
გააპარა მზერა ჩემოდნისკენ შემდეგ კი თვალი შვილის ზიზღიან და ჩაწითლებულ თვალებს გაუსწორა,ამ უაკანასკნელმაც კარი ცხვირწინ მოუჯახუნა და კარგად გადაკეტა.

მაკას სხვა გზა არ დარჩენოდა,ჩაალაგა
ტანსაცმელი და გელასკენ დაიძრა.მანაც უპრობლემოდ შეიფარა.

საფრანგეთიდან ახლად ჩამოფრენილ ლაშას არ მოელოდა ანასტასია როცა კარები ზანტად შეხსნა,თვალები
გაუფართოვვდა და შემოუშვა
-შენ...აქ ?? ...-გაოგნებული ანა სიტყვებს ვერ პოულობდა
-არ გაგიხარდა ძმის დანახვა?-გაუღიმა სიმპათიურმა ლაშამ დას და გულში ჩაიკრა-დედა სად არის ?- თვალების ცეცებას
მოჰყვა
-ტყუილად ეძებ-მკაცრად განუცხადა ანამ
-მოხდა რამე?
-კი მოხდა....-ანასტასიამ ყველაფერი მოუყვა რისიდ ანახვა და
მოსმენაც მოასწრო და ჰღიმღამოდ ჩაუცინა ძმას.ლაშას გაოცებისგან პირი დარჩა ღია,ეს იყო ადამიანი რომელიც გიჟდებოდა საკუთარ დაზე.
ფრთხილად
გამოკითხა გელას ადგულსამყოფელი,ისე რომ არ ეეჭვა რამე ანასტასიას შემდეგ კი შუბლზე აკოცა და სახლიდანგავიდა..

კარებზე საშინელი ბრახუნის ხმა გაისმა
-სე*ს არ დაგაცდიან -მკვახედ თქვა გელამ და წამოიჭრა,მაკამ
კი გემრიელად განაგრძოკოტრიალი თბილ საწოლში.კარები შეხსნა და ლაშა შერჩა ხელებში,მისდა საწუხაროდ არ იცნობდა მას
ლაშამ ერთი ხელის
მოქნევით გააგორა ძირს
-შენ ვინღა ჩემი ფეხები ხარ-სისხლი მოიწმინდა.ხმაურზე
მაკა გამოვარდა პროტინა შემოხვეული
-დედა-სივილს ვერ იკავებდა ლაშა -დედა შენი დედა მოვ**ან -მაკა გაოგნებულიიიდგა და შეყურებდა გააფთრებულ შვილს,მას შემდეგ არ
ყავდა ნანახი რაც მის
გამო კაცი ცემა სასიკვდილოდ.მაკას შიშის ალმა დაუარა სხეულში ხა
უკანდაიხია,ლაშა კი მისკენ წაიწია და ყელში წვდა ამაზრზენ მაკას.
-მძულხარ მთელი გულით-გარკვევით უთხრა და
ხელი გაუშვა.