ზამთრის ცივი დღე იყო , მე როგორც ყოველთვის სამსახურში ვიყავი. პატარა სასადილოში ვმუშობ, რომელშიც მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი შემოდის როგორც წესი ვიქენდებზე. დილის ცხრიდან საღამოს თერთმეტამდე ვმუშაობ ეს დამღლელია, თუმცა ფული ძალიან მჭირდება ამიტომ არ ვწუწუნებ.
მაგიდებს ვალაგედი როცაუფროსი მომიახლოვდა.
-ანიტა... უნდა დაგელაპარაკო. საშინლად შეწუხებულმა მითხრა
-დიახ გისმენთ დაბნეულმა ვუპასუხე
-მისმინე იძულებულივარ ეს სასადილო დავკეტო. შენთვითონაც ხომ ხედავ კლიენტები არგვყავს, მთელიდღე სამუშაო არაფერია ერთი- ორჯერთუ შემოვლენ სკოლიდან ბავშვები. მაპატიე ,ვიცი როგორგჭირდება აქმუშაობა უბრალოდ მეც გამიგე ...
-დიახ, საბოდიშო არაფერია.
ის წავიდა და მარტო დავრჩი, ამ პატარა ძველ სასადილოში. საქმის დასრულებისას შევამოწმე ყველა კარი დაკეტილი იყო თუ არა. ,,ღიაა" ,,დაკეტილია"-თი შევცვალე, ხელები ჯიბეებში ჩავიწყე და ტელეფონი ამოვიღე დროის სანახავდ... ღამის 11:37. საკმარისი ფული არ მაქვს მანქანის საყიდლად, ამასთან არც თუ ისე შორს ვცხოვრობ, ამიტომ ფეხით წასვლა გადავწყვიტე. პლიუს ამას, კარგი სავარჯიშო იყო! მარტო ვცოხვრობ, რადგან მამა ადრე გარდამეცვალა მაშინ სულ რაღაც 14 წლის ვიყავი. მისი სიკვდილის შემდეგ დედა საშინლად შეიცვალა სმა დაიწყო, ჩემი არსებობა არც ახსოვდა და არც ანაღვლებდა ამას პლიუს სასტიკად მცემდა ყოველი დალევის შემდეგ, ამიტომ სახლიდან წამოვედი და მას შემდეგ პატარა მაგრამ მყუდრო ბინაში ვცხოვრობ რომელიც ერთი ძალიან საყვარელი ბებოსგან ვიქირავე საკმაოდ იაფად. რამდენიმე დღეში კი უკვე 18ის ვხდები.
სახლში მივდიოდი ამ ცივ ზამთრის ღამეს, ქურთუკს მჭიდროდ ვიჭერდი სხეულზე, ხელებს კი ჯიბეებში ვითბობდი. ქუჩაში მხოლოდ მე ვიყავი, რაც ჩვეულებრივი მოვლენაა ამ დროის. რაღაც ხმა მომესმა ქალის კივილს გავდა ირგვლივ მიმოვიხედე მაგრამ ვერავინ შევნიშვე. გზა განვაგრძე და ისევ ის ხმა, ძალიან შემეშინდა ყვირილის ხმას მივყევი, რომელიც მიმდებარე პარკიდან მოდიოდა. ცოტა ხნის შემდეგ ყვირილი შეწყდა. მიმოვიხედე და 3 ჩრდილი დავინახე.თუმცა ვერ შევძელი იმის გარჩევა თუ რას აკეთებდნენ დაბალი შუქის გამო. იქვე მდგარ ხეს ამოვეფარე გაქცევასაც ვერ ვბედავდი მეშინოდა არ დავენახე, ტელეფონი ამოვიღე და 911-ზე დავრეკე. 4-ზარის შემდეგ ვიღაცამ მიპასუხა.
-გამარჯობა რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-მ-მ-კველობა! მე მკვლელობის მომსწრე გავხდი! ჩუმად ჩავყვირე ტელეფონში.
-კარგი ქალბატონი დაწყნარით. სად მოხდა ეს?
-ამ პარკში არასდროს ვყოფილვარ მე უბრალოდ ხმას გამოვყევი ვუთხარი აღელვებულმა
-კარით თქვენი ტელეფონით შეგვიძლია ადგილმდებარეობის დადგენა თქვენ უბრალოდ დაწყნარდით და არსად წახვიდეთ.
ხის უკან დავრჩი. მეტი არაფერი გამიგია, თავი გამოვწიე ხიდან და გარშემო მიმოვიხედე, ნდა ავმდგარიყავი როცა ხმები გავიგონე..
-შენ ის მოკალი
-ეს შენც გააკეთე
-შშშ კარგი გაჩუმდით
-მოიცა ამას გრძნობ? ეს სუნიი.
-აქ მკვდარი გოგო გდია გენიოსოო
-არაა ეს რაღაც სხვაა განსხვავებულიი
ას სხვებიც დაეთანხმნენ.
ჩემი სუნთქვა დავარეგულირე და ზურგით უფრო ავეკარი ხეს. თვალები გავახილე და ჩემს წინ მდგარ სამ სილუეთს მოვკარი თვალი რომლებიც საშინლად საშიშად გამოიყურებოდნენ.


უუუხ ესეც ჩემი პირველი ისტორია. საშინლად ვნერვიულობ და მაინტერესებს თქვენი აზრი. ღირს გაგრძელება? გთხოვთ ყველამ დააფიქსირეთ აზრი. ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვიის და ხო თავებს აუცილებლად გავზრდი