ჩვეულებრივად გავაგრძელე მუშაობა და გამთენიისას წავედი სახლში.ზაფხული იყო ამიტომ არ ციოდა და ქუჩაში ნელა მივაბიჯებდი.არავინ არ იყო ქალაქში.ხანდახან თუ ჩაივლიდა მანქანა.სადღაც შორიდან ფეხის ხმა შემომესმა,მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.ნელ-ნელა მიახლოვდებოდა ხმა.არ მეშინია რადგან ვფიქრობ რომ ჩვეულებრივი ადამიანიაა და თავის გზაზე მიდის.უკან არ ვიყურები.უცებ ვიღაც დამეწია და ჩემ გვერდზე მომიდგა და სიარულში ამყვა.
-როგორ ხარ??მომესმა ნაცნობი ხმა და გავხედე ეს ის ბიჭი იყო კლუბის გარეთ რომ შემხვდა.
-რატო მომყვები??
-კითხვებს ნუ მიბრუნებ!!ღიმილით მითხრა.ამ პასუხზე ცოტა ნერვები მომეშალა და გავბრაზდი რა უფლება აქვს ვიღაც გატუტუცებულ ბიჭს უკან რო დამყვება და ასე მელაპარაკება.
-კითხვებს ნუ გიბრუნებ კი არაა რატო დამყვები თქო???რაგინდა ჩემგან რას გადამეკიდე წადი შენ გზაზე და სხვას ელაპარაკე და სხვას უთვალთავე. ხმას ავუწიეე და სიბრაზე დამეტყო.
-დაგინახე თუ არა ეგრევე შემიყვარდი.ულამაზესი ხარ და არ ვაპირებ ასე უბრალოდ დავკარგო ჩემი სიყვარული. ღიმილით მითხრა და წინ დამიდგა.
-ხო კარგად ხარ??რა არაპირებ დაკარგვას ჯერ მე მკითხე მიყვარხარ თუ არაა რა და მერეე გადაწყვიტეე და შენ კითხვაზე პასუხიაა არაარ მიყვარხარ და არც მომწონხარ და შენც რაღაცას უბერავ წადი შენს გზაზე და თავი დამანებე. მტკიცე ტონით ვუთხარი და უფრო დამეტყო გაბრაზება.
-არა არ ვარ კარგად ცუდად ვარ შენზე გაგიჟებული ვარ,შენმა სიყვარულმა გამაგიჟა შენ გამაგიჟე.მეუბნებოდა მთელი გრძნობით თან ვიჯერებდი თან არ მინდოდა დაჯერება.პირველად ცხოვრებაში ვიღაცას შევუყვარდი და ვიღაცისთვის რაღაცას ვნიშნავ.დავიბენი არ მინდოდა ამ ბიჭის გაშვება მეც თითქოს მომწონდა,მაგრამ თან მინდოდა მეყვირა რო თავი დაენებებინაა და ჩემი ცხოვრებიდან გამქრალიყო.მისი თვალები და მოციმციმე სახე კი ამის უფლებას არ მაძლევდა და ვერ გავბედე.
-დამივიწყე რა გთხოვ არ შემიძლიაა მე არავისთან ურთიერთობა ვიცი ბოლოს როგორც დამთავრდება ეს ყველაფერი და ფუჭი იმედები არ მინდა და ტყუილი სიტყვები.მშვიდად და მტკიცედ ვუთხარი და ჩემი გზა გავაგრძელე.მეგონა მართლა დარჩებოდა თავს დამანებებდა და დამივიწყებდა ყველაფერი კი პირიქით მოხდა ისევ გამომყვა.
-არა არ გატყუებ სიმართლეს გეუბნები მართლა მიყვარხარ.
-ჰოო მჯერა უეჭველი. უხასითოდ ვთქვი თან ირონიით.
-მე საბა ვარ შენ რა გქვია??
-არარის საჭირო ჩემი სახელი იცოდე.
-კაიი მე გეტყვი მაშინ ნუკი.ნუ ხარ უხეში და ცოტა დამიმეგობრდი მომიყევი ამბები მეც მოგიყვები და სახლამდე გავერთობით.გამიღიმა.
-არარის საჭირო უკვე მოვედი.კარგად. ვთქვი და სახლში შევედი.წყალი გადავივლე და დავწექი.დავიწყე საბაზე ფიქრი უნებურად ვფიქრობდი თან რაღაც დებილურად ვვოცნებობდი და ამაზე მომეშალაა ნერვები.ჩემ თავს დავუწყე ლაპარაკი.ნუკიი რეებს ბოდავ არ დაიჯერო რო ვიღაც საბას მართლა უყვარხარ გეღადავება და კარგად იცი რაც უნდა შენთან მაგრამ მეც რო მომწონს??!! ჩემს თავს კითხვებს ვუბრუნებდი თან ბრაზი მერეოდა ვიღაც საბასთვის ცხოვრება ამერეოდა მგონი ჯობდა დამეძინა თორეე უკვე სისულელეებზე ვფიქრობდი.ჩამეძინა. შუადღით გავიღვიძე 2 საათზე მოვწესრიგდი რაღაც შევჭამე და პუFში ჩავჯექი,ყურსასმენები გავიკეთე და სიმღერების მოსმენა დავიწყე.რაღაც ხმები მესმოდა მაგრამ მეგონა მუსიკაში იყო.რაღაც ჩრდილს მოვკაარი თვალი და თავის აწევა ვერ მოვასწარი რო დამენახა რა ხდებოდა უკნიდან ვიღაცამ პირზე ამაფარაა რაღაც და გავითიშე...

მაინც გავაგრძელე მაგრამ მინდა თქვენი აზრი ღირს გაგრძელება??