დემნას მონაყოლი...
ოთახიდან აღელვებული გამოვედი. ანიტას გული გადავუშალე, გავიხსენე ჩემი მწარე წარსული. არასდროს მანადე ქალის მიმართ ისეთი გრძნობა არ გამჩენია როგორც იმ დღეს. ეს პატარა გოგო რაღაც სასწაულია. არასდროს არავინ მყვარები, ბევრი ძალიან ბევრი ქალი მყოლია მაგრამ სიყვარულით არავისთვის შემიხედავს.
იქნებ არ დარჩეს, წავიდეს და დამტოვოს. მერე რა იქნება?
ვეღარ დავაკავებ, რა გასაკვირია რომ ვძულვარ, არცისე სასიამოვნო ვითარებაში მოხდა ჩვენი შეხვედრა.
დაბლა ჩავედი ბიჭებთან.
-რა მოხდაა?
-ვუთხარი ყველაფერი მოვუყევი...
-მერე რაო? მკითხა გაკვირვებულმა თორნიკემ
-რავი ეხლა თვითონ უდა გადაწყვიტოს დარჩება თუ წავა. ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და მოწევა დავიწყე.
-გიყვარს ტოო?
-თან როგორ...
-ასეუცებ როგორ მოახერხა შენი გაყინული გულის გალღობა, ამ პატარა გოგომ. გაიცინა თორნიკემ
-მისმინე ძმაო, წასვლა რომ გადაწყვიტოს ჩვენ ვერ შევაჩერებთ გესმის? ძაან მიხარია რო როგორციქნა ვიღაცა შეგიყვარდა, თან ანიტა ძალიან კარგი გოგოა, მაგრამ ძალით დატოვება არ გამოვა ხომ გესმის, შეგვიძულებს ყველას, სიყვარულზე ზედმეტია ლაპარაკი.
-ვიცი, ვიციი მე ყველაფერი ავუხსენი, გავაგებინე რომ ურჩხული მკვლელები არვართ ეხლა უკვე ყველაფერი მისი გადასაწყვეტია.
ეს ვთქვიდა ანიტა შევნიშნე რომელიც ჩვენ გვიახლოვდებოდა,
-მოკლეთ... ბარგი ამოვალაგე, ოთახი მომეწონა, იცოდეთ დილით გვიანობამდე ძილი მიყვარს და არ გამაღვიძოთ, არც ვსაუზმობ. ყველა ჩვენ ნაჭამს ვრეცხვათ, და ვალაგებთ იმას რასაც ავურევთ. ხო კიდევ სახლის ინტერიერი არ მომწონს და რაღაცეების შეცვლა მოგიწევთ.
გაკვირვებული ვუყურებდი, ანუუ დარჩაა არწავიდაა? ღმერთო ესეიგი არვძულვარ ხო? სწორად გაიგო ყველფერი რაც მოვუყევი. ძალიან ძალიან მინდოდა მივსულიყავი და მაგრად ჩამეკრა გულში, თუმცა შემეშინდა სულ არ დამებნია. სამზარეულოში გავედი და მოწევა დავიწყე.
-აა ყურში ჩამყვირა თორნიკემ
-რაგაყვირებს შიგხოარგააქვს ვუღრიალეე
-კიდე მე მაქვს შიიგ? გოგო დარჩა შენკიდე იმის მაგივრად რამე უთხრა ჩვეთან დატორე, ეხა დროზე გადი და ნორმალურად დაელაპარაკე.
ოთახში გამაგდო. ტელევიზორს მიშტერებული ანიტა რომ დავინახე ღიმილი ვერ შევიკავე. გვერდით მივუჯექი.
-რამე საინტერესოა?
-რა ჰაა? მკითხა დაბნეულმა
-რამე საინტერესოს უყურებთქო ვუთხარი სიცილით
-ააა ხო რავი შენც უყურედა გაიგებ ნაგლად გამიღიმა.
-სხვა რაღაცის ყურება მირჩევნია ვუთხარი და თვალებში ჩავხედე.
-ისა.. არმინდა შენი ოთახი ჩემს გვერდით იყოს. მითხრა მკაცრად
-რატოომ?
-თავს არაკომფორტულად ვიგრძნობ
-ნუგეშინია ღამე შემოპარვას არ ვაპირებ
-მაგას ვერც გაბედავ. დამიბღვირაა
-მცდიი?
-იდიოტიხარ რაა
-მაგრამ სიმპატიური ხოო?
-აუ ხო .... ისა არაა რასიმპატიურიიიიიი
სიცილი ამიტყდა. ანიტა კი საშინლად გაწითლდა.
-აუუ ნუიცინიიი
-კაი კაი ხოო. ძლივს დავწყნარდი. მივედი და ისევ გვერდით მივუჯექი.
-მისმინე, მართლა ძალიან გამიხარდა ჩვენთან დარჩენა რომ გადაწყვიტე.
-მეკი ცოტას ვნანობ... ბავშვივით ჩაილაპარაკა
-რა რატო?
-ხალხი რას იტყვის, 3 ბიჭთან ერთად ვცხოვრობ სადღაც გადაკარგულში.
-მისმინე ხალხი ვერაფერსაც ვერ იტყვის და საერთოდ უნდა დაიკიდორაა. ვეღარ მოვითმინე მივედი და მაგრად მოვეხვია.
-მე შენს გვერდითვარ ანიტა და მერწმუნე სულ სულ ასე იქნება.



ვაიმეეე ბოდიში ბოდიში ბოდიშიიიიიიი დაგვიანებისთვის. ვიცი პატარაა გადაკითხვასაც ვერ ვასწრებ ისე მეჩქარებააა :დდ ამიტომ წინასწარ ბოდიში შეცდომებისთვიის (((( მიყვარხართ მადლობა რომ კითხულობთ და ველოდები კომენტარეეებს <3