მალე წავიდა კოსტა მე კი ჩემს ოთახში შევედი, მალე შემომივარდა ნინი
-გოგო შენ სულ გააფრინე ხო?
-რა გინდა ნინი?
-რა რა მინდა გოგო ვის მიყვები ცოლად?
-კოსტას
-ხო კოსტას, რომელსაც არ უყვარხარ
-შევუყვარდები
-კარგი რა ტაისია მომავლას და თავს ნუ იღოპავ ხო იცი რო ეგრე ადვილი არ არის
-კარგი რა ნინი მინდა რო გავრისკო რა იცი იქნებ შევუყვარდე კიდეც
-ხო იცი ყველაზე მეტად შენი კარგად ყოფნა გამიხარდება, სულ არ მაინტერესებს ვისთან იქნები კოსტასთან ტუ პეტრესთან მთავარია შენ იყო ბედნიერი
მეორე დღეს ბავშვები ამოვიდნენ ჩვენთან ამიტომაც მათაც ვახარეთ ჩვენი ამბავი, რათქმაუნდა ყველას ძალიან გაუხარდა დუდამ ეგრევე ღადაობა დაიწყო.
***
ქორწილის დღეც დავნიშნეთ, ყველაფერს დედაჩემი და კოსტას დედა აგვარებდნენ მხოლოდ კაბა უნდა შემერჩია მე. ქორწილამდე ერთი თვე იყო ამიტომაც არც ამას ვჩქარობდი. სამსახურში გავედი, ძალიან გადატვირთული გრაფიკი მქონდა კოსტას მხოლოდ მანქანაში ვხედავდი, როცა სახლში მივყავდი მაშინაც ისეთი დაღლილი ვიყავი ლაპარაკის თავიც არ მქონდა და ვიჯექით ჩუმად ერთი სული მქონდა ხოლმე როდის დავიძინებდი.
****
დღეს ადრე ადრე მორჩი ბევრი ხალხი არ იყო მხოლოდ ერთი ოპერაციის გაკეთებე მომიხდა ეხლა იქიდან გამოვდიოდი, როცა კოსტამ დამირეკა
-მოვედი
-კარგი გამოვიცვლი და გამოვალ
გამოვიცვალე და გასასვლელისკენ წავედი იქ ჩემი პრაკტიკანტი შემეჩეხა საკამაოდ ნიჭიერი იყო და მომავალიც ქონდა
-ქალაბატონო ანასტასია დღეს შეუდარებელი იყავით ოპერაციაზე
-მადლობთ ლაშა თქვენც ძალიან კარგად დახურეთ ჭრილობა -ამ დროს გავედით შენობიდან კოსტა იქ იდგა მანქანაზე მიყრდნობილი სიგარეტს ეწეოდა, ჩემი დანახვისას ჩვენსკენ წამოვიდა
-შეხვედრამდე ქალბატონო ანასტასია
-კარგად ლაშა გავუღიმე ბიჭს და კოსტას მივუბრუნდი
-როგორ ხარ?
-კარგად-ძალიან ცივი მეჩვენა
-რა გჭირს შენ?-ამასობაში მანქანაშიც ჩავჯექით
-შეხვედრამდე რატო გითხრა სადმე აპირებთ წასვლას?
-შენ რა ეჭვიანობ?-გაოცებულმა გადავხედე
-ხო რა იყო არ მაქვს უფლე ჩემს საცოლეზე ვიეჭვიანო?-ირონიულად გადმომხედა კოსტამ, რამაც მიმახვედრა რომ მას ისევ ისე არ ვაინტერესებდი და ჩემდამი არანაირი გრძნობა არ გაჩნდა. მალე მივედით ჩემს სახლში გადასვალს ვაპირებდი ხელი რო დამიჭირა შუბლზე მაკოცა
-ჭკვიანად სახლში შესული ჩემი ოთახისკენ წავედი ძალიან დაღლილი ვიყავი,თუმც ელენეს მაინც ვეთამაშე საოცარი ენერგიით დამუხტული. სააბაზანოში შევედი დიდი ხანი ვიყავი იქ შემდეგ საწოლში ჩავწექი და წიგნის კითხვა დავიწყე მაგრამ ვინ დამაცადა შემომივარდა ორი გიჟი.
-რა შვები გიჟო?
-თეკლა ვერ ხედავ წიგნს ვკითხულობ
-უიმე რა უჟმური ხარ
-გეყოფათ ეხლა გოგო კლუბში მივდივართ და მიდი ეხლა აცუნცულდი და გამოიპრანჭე
-აუ არ მინდა რა მე წამოსვლა
-კაი გოგო სახლში ჯდომა მერეც გეყოფა რო გათხოვდები ნინისავით
-უიმე ძალიანაც კი გინდა ანდროს ცოლი იყო მაგრამ სად შეგიძლია მაგდენი
თეკლა რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ მე გავაჩუმე
-მორჩით ეხლა ორივე აწიეთ თქვენი ლამაზი საჯდომები და გადით აქედან მომზადება არ მინდა მე?
-აუუ გოგოებო ნუ გამიყვანთ რა სახლში თქვენი კაბა მათხოვეთ რომელიმე
-კაი აგერ ტაისია გათხოვებს
-ისე მეშენი შავი კაბის ჩაცმას ვაპირებდი
-უიმე კაი ხო წამო
გიჟები გავიდნენ მე კიდე არ ვაპირებდი ზედმეტად გადაპრანჭვას უბრალო შავი ნაჭრის შარვალი, პერანგი შუზები და შავი ტყავის კურტკა მოვიცვი თმა უბრალოდ შევიკარი ნახევრად მშრალი იყო და მეზარებოდა გაშრობა. მისაღებში გავედი იქ მხოლოდ ბიჭები და ანდროს შეყვარებული იყვნენ მე კოსტასთან დავჯექი
-თმა სველი გაქ ნასია
-ვიცი კოსტა
-მერე წამო გაგიშრობ
-არ მინდა გაშრობა თავისით
-ნასია გაცივდები, ამიტომაც წამოდი და გაგიშრობ
მეც წმაოდექი და გავყევი ჩემს ოთახში შევედით, თმა გამიშალა და ფენით გამიშრო. გულის სიღრმეში მიხაროდა ჩემზე რო ზრუნავდა, თუმცა არ მინდოდა ჩემი თავისთვის ფუჭი იმედები მიმეცა. მალე გავედით უკან თუმცა გოგოები ისევ არ ჩანდნენ
-რა იყო თქვენ კიდე ცოტახანი მოითმინეთ დაქორწინდებით და მერე თუ გინდათ სუ ნუ გამოხვალთ საძინებლიდან-უაზროდ წამოაყრანტალა დუდამ, რამაც ჩემი გაწითლება გამოიწვია. კოსტამ მე გამომხედა და ესეთ მდგომარებაში რო დამინახა დუდას უთხრა
-ამოგაძრობ მაგ შხამიან ენას
-რანაირი ხალხიხართ რა ხუმრობა თქვენ არ გესმით და არაფერი
-ტაისია შეხედე რა მაგათ რას შვებიან ამდენი ხანი-დაღლილიყო ამდენი ლოდინისგან ჩემი ძმა. ამისთქმა იყო და გამოვიდნენ თეკლას ისეთი მოკლე შავი კაბა ეცვა ანდროს კი არ მეც გამიფართოვდა თვალები
-ვაიმე თეკლაკო გოგო ესეთი ფეხები თუ გქონდა ამას მალავდი?
-დუდა ნუ ხარ მასხარა
-ეს რამ გააგიჟა?-თეკლას ვკითხე
-ამან-თავით ანდროს გვერდით მდგარი გოგონასკენ მიმანიშნა
მალე მივედითი კლუბში. თავიდან ყველა ერთად ვიჯექით. არ ვსვადი ხვალ სამსახური მქონდა ამიტომა ფხიზლად ვიყავი არც ნინი სვავდა. თეკლა კი ჭიქას ჭიქაზე სცლიდა .
მალე ყველა საცეკვაოდ წავიდა. ანდრო და თავის გოგოს ეცეკვებოდა თან თეკლას უყურებდა, რომელიც სულ რაღაც ერთი საათის გაცნობილ ბიჭს საკმაოდ თამამად ეცევებოდა.დუდა ვიღაც რუს ნაშას ეჩალიჩებოდა ნომერზე. ნინი და საბა მალე წავიდნენ, ელენიკომ ტირილი დაიწყო. კოსტას კი ყოველწუთ წამს ტელეფონზე ურეკავდნე ისიც სულ გარეთ იყო, მაგრმ ეხლა აშკარა არ იდგა შემოსასვლელთან. მარტო მე ვიჯექი მაგიდასთან და კოსტას ველოდებოდი რო წავსულიყავით, როცა ვიღაც უცნობი მომიახლოვდა
-ვიცეკვოთ ლამაზო?
-მადლობთ, მაგრამ არ მინდა
-კარგი რა იყო მხოლოდ ერთი ცეკვა
-არ მინდათქო
უცნობმა ჩემს სიტყვებს ყურადღება არ მიაქცია ხელი უხეშად ჩამავლო და საცეკვაოდ გამიყვანე, მეც არაფერი არ ვუთხარი, არ მინდოდა როემლიმეს დაენახა, თორე საცოდავს არც ერთი ძვალი არ შერჩებოდა მთელი. ვიფიკრე ერთს ვეცეკვებიდა წავათქო თუმცა ერთ ცეკვას მეორე მოყვა ის კი ხელს მაინც არ მიშვებდა
-ძალიან დავიღალე დაჯდომა მინდა
-ყველაფერი გასაგები შემიძლია ჩემს ბინაში წაგიყვანო
-შენ ბინაში რა მინდა?
-ვითომ არ იცის თავს ნუ ისულელებ იქნებ შენთან გირჩევნია-საჯდომზე წამავლო ხელი
-ხელი გამიშვი
ვფართხალებდი, თუმცა ის მაინც თავისას აგრძელებდა, იძულებული ვიყავი რამე გამეკეთებინა თვის დასახსნელად ამიტომაც ფეხებშუა ამოვარტი უცნობმა სწრაფად მიშვა ხელი და მომაძახა
-ფუ შენი შე
მე გასასვლელისკენ გავიქეცი იმ იმედით რომ იქ კოსტა დამხდვდებოდა,თუმც იქ არავინ არ იყო, მეც უკან შევბრუნდი ჩვენი მაგიდისკენ წავედი იქ კი ნინი დამხვდა არყის ჭიქით უცნობ ბიჭთან ერთად
-ნინი კოსტა ხო არ გინახავს?
-არა
საჭირო ოთახისკენ წავედი მინდოდა წყალი შემესხა, გამოვფხიზლებულიყავი. კარები დაკეტილი დამვდა, კაკუნი დავიწყე და მალე გამოვიდა ქერა გოგო თმემბის სწორებით, რომელსაც კოსტა მოჰყვა ის კი ქამარს იკრავდა. ამის დანახვაზე გავშეშდი ცრემლებმა თავისით იწყეს დენა უკან დავიწყე სვლა კოსტაც ჩემსენ წამოვია
-ნასია ყველაფერს აგიხსნი კოსტა ჩემსკენ წამოვიდა მაგრამ მე შევტრიალდი და სირბილით წავედი გასასვლელისკენ გარეთ გავედი და მთელი ძალით გავიქეცი. მივრბოდი და საერთოდ ვერ ვგრძნობდი დაღლას, ცრემბლებიც თავისით იკვლევდნენ გზას და ვერ ვზედავდი ვერაფერს , საერთოდ ვერ ვფიქრობდი ალბათ იმ დროს არც ვიცოდი რატო გამოვიქეცი უბრალოდ მინდოდა და ვიცოდი რო ესე იყო საჭირო. ვიაზრებდი რო ეხლა კოსტასგან შორს უნდა ვყოფილიყავი. გადასასვლელზე გადავდიოდი მანქნები მისიგნალებდნენ, თუმცა არაფერს არ ვაქცევდი ყურადღებას უცბად კი რაღაც სხივმა მომჭრა თვალი მერე კიარაფერი არ მახსოვს.


მადლობა რო კითხულობთ და ბოდიში დაგვიანებისთვის