ბავშვები ძალიან დაღლილები იყვნენ.ბევრი იშრომეს მაგრამ ყველაფერი წინ იყო.
-წამო სადმე წავიდეთ და რამე ვჭამოთ
უთხრა სანდრომ და ფეხზე წამოდგა. მაისური გადაიძრო და ჩანთიდან სუფთა ახალი მაისური ამოიღო.ლილე აშტერდებიდა ბიჭის გამხდარ მაგრამ დაკუნთულ სხეულს.მიშტერებოდა და თვალს არ აშორებდა.მაშინღა გამოფხიზლდა როდესაც სანდროს უკვე მაისური ჩაცმული ჰქონდა
-ხოო...წავიდეთ
თქვა ლილემ დაბნეულმა და კარებისკენ წავიდა.
მანქანაში ჩასხდნენ და კაფისაკენ წავიდნენ.გზაში ხმას არცერთი იღებდნენ.ხანდახან ლილეს თუ გაეპარებოდა თვალი დაშნიანისაკენ.
სანდრომ მანქანა დანკინის წინ გააჩერა და მაქანიდან გადავიდა.ბურდულმა ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და სანდროს აედევნა.
დანკინში შევიდნენ,ორი დონატი და ორი ყავაც შეუკვეთეს.
ბევრი იცინეს სანდრო ბურდულს მის ოჯახზე უყვებოდა ლილე კი უბრალოდ უსმენდა და იცინოდა...
სკოლაში როდესაც დაბრუნდნენ ისევ შეუდგნენ თავიანთ საქმეს. ბევრი იმუშავეს და ძალიან დაიღალნენ
-კარგი მგონი ჯობს სახლევში წავიდეთ თორემ სადაცაა ჩამომეძინება
ბურდულმა უაზრო სიჩუმე დაარღვია
-კარგი წავიდეთ მე წაგიყვან
თქვა სანდრომ და ჩანთა აიღო.ლილემ მოსაცმელი მოიცვა თავისი ნივთები აიღო და კარებში გავიდა მას სანდროც მიჰყვა, დარბაზის კარები ჩაკეტა და მანქანისაკენ წავიდა.ლილე მანქანაზე იყო ატუზული და სანდროს უცდიდა.
დაშნიანმა კარები გააღო და ორივენი მანქანაში ჩასხდნენ.მანქანა დაძრა და ადგილს მოსწყდა.
სანდრომ მანქანა ბურდულის სახლის წინ გააჩერა
-მადლობა მოყვანისთვი
უთხრა გოგონამ და მანქანიდან გადავიდა.სანამ წავიდოდა სანდრომ ნომერი გამოართვა და დაემშვიდობა.
ლილე სახლში ავიდა და პირდაპირ მის გაყინულ ჩაბნელებულ ოთახში შევიდა,სინათლე აანთო და სააბაზანოსკენ წავიდა.
ცხელი წყალი გადაივლო,თმები გაიმშრალა და საწოლში შეწვა.მის ოთახში ძალიან ციოდა ამიტომ საბანი ძლიერად მოიხვია მხრებზე.
დილით ლილეს ტელეფონის ზუზუნმა გააღვიძა.თავი წამოწია და იქვე პატარა ტუმბოდან ტელეფონი აიღო.უცხო ნოვერი იყო ამოტომ არ უპასუხია.გარეთ წვიმდა,უყვარს ბურდულს წვიმაში ძილი ამიტომ გადაწყვიტა ისევ ძილი გაეგრძელებინა.მაგრამ ახლა ესემესი შემოუვიდა ისევ იმ ნომრიდან:
"უცხოებს არ პასიხობ?"
ბურდულს გაუკვირდა აზრზე არ იყო ვინ წერდა
"ვინ ხარ?"
ლილე პასუხს ელოდა. უცნობმაც მალევე დაუბრუნა
"დაშნიანი"
მოკლედ უპასუხა სანდრიმ.
ლილეს აღარაფერი მიუწერია მაგრამ სანდრომ ისევ მიწერა
"იქნებ გამიღო კარი გავიყინე"
აი ახლა კი ლილეს თავში ათასმა კითხვამ გაიარა.
ნუთუ დაშნიანი ლილეს კარებთან იდგა?ნუთუ ის აქ იყო
"გააღეეეეეეეეეეეეეე"
სანდრომ კარებზე კაკუნი დაიწყო.ლილე ფეხზე წამოდგა მაიკა გადაიცვა და კარები გააღო.გელოვანი მომღიმარი სახით უყურებდა ლილეს და მის სხეულს ხარბად ათვალიერებდა
-შენ ხოარ ანძა?რას მაღვიძებ ამ დილა უთენია?
ჰკოთხა ლილემ გაბრაზებულმა
-რაიყო კიარ გკლავ უბრალოდ ვიფიქრე გაუვლი და სკოლაში მე წავიყვანთქოო
-მე ვერ მოვიდოდიი?თუ გზა ამერეიდა და სადმე გადავუხვევდი?
ბურდული იერიშზე გადავიდა.სანდროც დასერიოზულდა
-რაიყო რას მეჩხუბები?!წავალ მაშინ
გელოვანს ეწყინა ლილეს ასეთი საქციელი
-მაპატიე ზედმეტი მომივიდა...
დარცხვენილმა თქვა ლილემ და სანდროს თვალებში ჩააშტერდა.დაშნიანის თვალები ზღვასავით უკიდეგანო იყო რომელშიც ბურდული ჩაიძირა.
-შემოდი და ერთად წავიდეთ
თქვა ლილემ და კარებს მოშორდა რათა დაშნიანი შემოსულიყო.
სანდრომაც არ დააყოვნა და კარის ზღურბლს გადააბიჯა.ლილემ კარი მიხურა და გელოვანს მისაღებისაკენ გაუძხვა თეძოების რხევით.
მისაღებში შევიდნენ სანდრო იქვე სავარძელზე მოკალათდა და ლილე აათვალიერა.
ბურდული ოთხაში შევიდა და მაშინვე კარადასთან მივიდა.ტანსაცმლის ქექვა დაიწყო.კარადიდან თეთრი მუხლზე გახეული ჯინსი და შავი მაისური გამოიღო.
ჩაიცვა და მისაღებში გავიდა სადაც სანდრო იყო.
-ყავას ან ჩაის დალევ?
ჰკითხა გოგონამ და სამზარეულოში გავიდა
-კი ყავას
გასძახა სანდრომ და ისიც გაჰყვა ლილეს სამზარეულოში.
ბურდულმა ყავა მოადუღა და ფინჯნები მაგიდაზე დადგა თვითონ კი იქვე სკამზე დაშნიანის გვერდით ჩამოჯდა
-ვინ იქნები ჰელოუვინზე?
ბურდულმა სიმშვიდე დაარღვია
-არ ვიცი...ალბათ ვამპირი
მხრები აიჩეჩა დაშნიანმა
-და შენ ვინ იქნები? ახლა სანდრომ ჰკითხა .გოგონამ მხრები აიჩეჩა და გაიღიმა...
ბავშვები სკოლისაკენ დაიძრნენ.გზაში ხმას არცერთი იღებდნენ.სკოლაში არავინ იყო.მხოლოდ სანდრო და ლილე.
ისევ დარბაზში შევიდნენ და ორივემ თავიანთი საქმე გააგრძელეს.
-ლილე შეგიძლია დამეხმარო?
ჰკითხა სანდრიმ და სთხოვა რომ ფარდის გაკიდებაში დახმარებოდა.
ლილეც მაშინვე მივიდა მასთან და ფარდა დაუკავა.სანდრო კიბეებზე ავიდა და ფარდის გაკიდება დაიწყო როდესაც კიბის ფეხი გასრიალდა და დაშნიანი იქიდან ჩამოვარდა.
ლილემ შეშინებულმა შეჰკივლა და მაშინვე ბიჭთან მივვარდა
-კარგათ ხარ?
აღელვებულმა და დაბნეულმა ბურდულმა კანკალით ამოთქვა სიტყვები და გელოვანის სახე ხელებში მოიქცია
-სანდრო?
შეშინებული იყო...ძალიან შეშინებული
-სანდრო ნუ მაშინებ გამეცი ხმა
ცოტაც და იტირებდა ლილე როდესაც სანდროს სიცილი წასკდა.ამაზე ბურდული გაბრაზდა როგორ თუ დამცინაო და აიფოფრა გაიბუსხა.
-იდიოტო გული კინაღამ გამისკდა შენ კიდე იცინიხარ
თითქმის ყვირიდა ლილე.თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა.
-კაი რაიყო აბა კიარ მოვკვდებოდი
სიცილს ძლივს იკავებდა დაშნიანი.გოგონასთან მივიდა და გულში ჩაიკრა
-რა გულუბყვილო ხარ!
უთხრა და თავზე აკოცა...
დაახლოებით ღამის სამი საათი იქნებოდა როდესაც საქმე თითქმის დაასრულეს.საშინლად დაღლილები იყვნენ აღარაფრის თავი აღარ ჰქონდათ.
მანქანაში ისხდნენ და ბურდულის სახლისაკენ მიდიოდნენ როდესაც წვიმა დაიწყო.სასიამოვნოდ წვიმდა.
სანდრომ მანქანა გააჩერა და გოგონას გახედა.ლილემ თავისი ნივთები აიღო და მანქანიდან სწრაფად გადავიდა
-დროებით
ბიჭს დაემშვიდობა და მანქანის კარი მოხურა.სადარბაზოსკენ მიდიოდა როდესაც სანდროს ხმა გაიგონა.მაშინვე მოტრიალდა და ბიჭს შეხედა.საშინლად წვიმდა.კანკალმა აიტაცა მისი სხეული
-რამე მოხდა?
ჰკითხა ლილემ.სანდრო მას მიუახლოვდა,წელზე ხელი მოხვია და მის სხეულზე აიკრა.ლილეს სახეზე ჩამოყრილი სველი თმები გადაუწია და მაშინვე მის ტუჩებს დააცხრა.ამ საქციელმა ბურდული ძალიან გააკვირვა.არ მოეწონა?არა ძალიან მოეწონა დაშნიანმა მას პირველი კოცნა მოპარა.
ბურდულმა წარბები შეკრა და თავი გაწია.სახეზე სულ ახურებული იყო ცოტაც და ცეცხლი მოეკიდებოდა.
სანდრომ გაკვირვებულმა შეხედა თითქოს რაღაცას ელოდა გოგონასგან.ელოდა და მიიღო ბურდულმა ისეთი სიძლიერით გაარტყა ხელი სანდრო კინაღამ წაიქცა.მაგრამ არაფერი უთქვამს უტეხად უყურებდა ლილეს თვალებში.ლილეს ცრემლები წამოუვიდა და მაშინვე კიბეებისაკენ გაიქცა.სახლში შევარდა და საწოლზე დაემხო.ტიროდა.მაგრამ თვითონაც არ იცოდა რატო.
დაშნიანი კარგა ხანს იდგეს ბურდულის ფანჯრის წინ.შემდეგ მანქანაში ჩაჯდა და სახლში წავიდა.ოთახში უსიტყვოდ შევარდა სველი მაისური გაიძლო და იქვე ძირს დააგდო.თავის თავზე ბრაზობდა.არ უნდოდა ყველაფერი ასე ცუდად გამოსულოყო...