"მე შენს გვერდითვარ ანიტა და მერწმუნე სულ სულ ასე იქნება. "
მთელი დღე მისი სიტყვები მიტრიალებდა თავში. თავს ძალიან უცნაურად ვგრძნობ, არმინდა შემიყვარდეს არა არაა !!! მაგრამ რავქნა ვერ ვაკონტროლებ გრძნობებს, მის ყოველ გამოხედვაზე, მის ღიმილზე ტანში ჟრუანტელი მივლის, მეშინია რომ გამომიყენებს და მერე მიმაგდებს, არმინდა ჩემზე არასწორი შეხედულება გაუჩნდეს და ადვილად მოსაპოვებელი სულელი გოგო ვეგონო. წასვლაც არ მინდა რაღაცნაირად შევეჩვია ბიჭებს, "ოჯახის" მნიშვნელობა ადრე არ ვიცოდი, მათი წყალობით კი გავიგე.
უკვე 2 კვირაა მათთან ერთად ვცხოვრობ. სამსახური ვერ ვიშოვე მთელი დღეები წინ-და უკან დავდივარ მაგრამ არაფერი... ბიჭებიც ცდილობენ ყველაფერი ძველებურად იყოს. მუშაობა დაიწყეს.
დილით ხმაურმა გამაღვიძა მისაღებში გავედი და შიშისგან გავქვავდი. ოთახი სავსე იყო პოლიციელებით, რომლებიც ბიჭებს რაღაცას ელაპარაკებოდნენ, ისინიც ძალიან მშვიდად და აუღელვებლად პასუხობდნენ ყველა კითხვაზე. არვიცოდი მივსულიყავი თუ ისევ ოთახში დავბრუნებულიყავი.
-ანიტა, მოდი საყვარელო დამიძახა დემნამ.
საყვარელოო? მათთან მივედი და ნაძალადევად გავიღიმე.
-გაიცანით ოფიცერო ეს ჩემი საცოლეა ანიტა, იმ ღამეს მასთან ერთად ყველანი პიკნიკზე ვიყავით წასულები ტეში, თუმცა მკვლელობის შესახებ არაფერი ვიცით.
რა რა საცოლე? გაკვირვებულამა არვხედე, მან კი ეშმაკურად გადმომხედა ვერაფრის თქმა გავბედე.
-ქალბატონო ანიტა ადასტურებთ ამ ფაქტს? ბატონი დემნა თქვენი საქმროა?
გავფითრდი ვერ მივხვდი რა უნდა მეპასუხა თუმცა შემდეგ ლაშას საწყალ თვალებს მოვკარი თვალი და ვუპასუხე.
-დიახ, უკვე 2 წელია ერთად ვართ. ნაძალადევად გავიღიმე
-მკვლელობის ღამეს ტყეში იყავით ?
-დიახ. იცით რაშია საქმე იმ დღეს შევიტყვე რომ სამსახურიდან დამითხოვეს, ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი ამიტომ ბიჭებმა ჩემი ცოტა გამხიარულება გადაწყვიტეს.
-და თქვენ სად მუშაობდით?
-აქვე პატარა სასადილოა იქ მიმტანი ვიყავი
-აჰა გასაგებია.
საოცრად ლამაზი ოფიცერი, ყველა ჩემს სიტყვას ზედმიწევნით იწერდა. მხოლოდ ეხლა შევამჩნიე, თორნიკე როგორ უჟუჟუნებდა თვალებს.
-კარგით ყველაფერი გასაგებია, ეხლა წავალ და თუ რამე დამჭირდება დაგიკავშირდებით.
-მე გაგაცილებთ ეშმაკურად უთხრა თორნიკემ.
წავიდნენ თუ არა დემნასთან მივედი.
-რა უნდოდათ?
-მკვლელობა ამ ტყეში მოხდა აქ მხოლოდ ჩვენ ვცხოვრობთ და აინტერესებდათ რამე საეჭვო ხომ არ შევნიშნეთ.
-ღმერთო მე კი მეგონაა...
-ნუ გეშინია ცუდი არაფერი მოხდება, მითუმეტეს შენ საფრთხე არასდროს შეგექმნება. თბილად გამიღიმა
-მოიცა მოიცა რა საცოლე რა საყვარელო ნორმალური ხარ? დავუბღვირე
-აბა სხვა რა მეთქავა? გაიცანით ეს ანიტაა გოგო რომელმაც, მაშინ მოგვისწრო როცა ის შემოგვაკვდა მერე სახლში წამოვიყვანეთ და მას შემდეგ ტკბილად და ბედნიერად ვცხოვრობთთქო? სიცილი დაიწყო.
-გეთქვა რომ ნათესავივარ ან მეგობარი რავიცი
-რაც საჭირო იყო ის ვუთხარი მითხრა და თვალი ჩამიკრა.
-იდიოტი ჩავილაპარაკე და თორნიკესთან მივედი.
-ჩვენი თორნიკე ვის უჟუჟუნებდა თვალებს ვისოოო გავიცინე
-მეე? როგორ გეკადრებათ ქალბატონო ანიტაა
-გემოვნება ძალიან კარგი გაქვს უუუფ რაგოგოაააა
-ხოარაა? გაიცინაა
-მაგარიი თან ოფიცერიიი
-ხოდა ეგარის ცუდიი
-არაფერიც. არდანებდე ჩემო თორნიკე ასეთ გოგოს სადღა ნახავ
-ესეიგი შენგან თანხმობა მიღებული მაქვს? სიცილი დაიწყო
-რათქმაუნდა ჩემს ოთახსაცკი დაგითმობთ
-ვაუუ რამხელა მსხვერპლია შენი მხრიდაან
ორივე გიჟებივით ვიცინოდით
-და შენცრო გიჟუჟუნებენ თვალებს ეგ თუ იცი? ეშმაკურად შემომხედაა
-მეე? გავიკვირვე
-ჩემს რძლობაზე რა აზრის ხართ?
-ოოოო ნუ ცანცარებრააა
-აი ჯერ თქვენ დააყენეთ საშველიი და მერე მე მივხედავ იმ სექსუალურ ოფიცეერს კმაყოფილმა ამოილაპარაკა.


ესეც შემდეგი. გთხოვთ უფრო მეტი იაქტიურეთ. კომენტარებს ნუ დაიშურეებთ ასე მგონია არმოგწოონთ :((( ხვალ დავდებ ახალ თავსს <3