ბრახ! კარები ვიღაცამ შემოგლიჯა, მე და არტური დაბლა გადავცვივდით. ზღურბლზე გაოცებული ლილიანა იდგა, ჩემი კაბის ნაფლეთებს და არტურის შემოფხრეწილ პერანგს თვალებგაფართოებული უყურებდა. მოსაკითხად შემოვედიო თქვა და გარეთ გავარდა, მასზე შაშინლად გავბრაზდი, ახალდაქორწინებულებს სახლის კარი უნდა შეუმტვრიოს? ოთახში სიჩუმე გამეფდა, ლილიანამ ათიოდე წამის წინ მოკურცხლა მაგრამ, ბუნებრივია ვნების ნაპერწკალი უკვე ჩაიფერფლა, უცნაურიც იქნებოდა მივბრუნებულიყავი და საწოლზე ისევ გავშოტილიყავი. მითუმეტეს ადრენალინის დონესაც ეკლო ძარღვებში. არტურმა პერანგი ბოლომდე შემოიხია და მერე მოულოდნელად კაბის ერტი მესამედისგანაც გამათავისუფლა, მის წინაშე მაქმანებია საცვლებში ჭარხალივით გაწითლებული ვიდექი, გეგონება ცოტა ხნის წინ მე არ ვიყავი ის გოგო მთელი სახლი , რომ დაალეწინა, ტუჩები ლამის მოაჭამა და მისი პერანგის განახლებაზე , რომ იზრუნა.
-რა გამოუცდელი გოგოსავით ატუზულხარ?- არტურმა სიცილ-ხარხარით მომახვია მხრებზე ზეწარი. გამოუცდელი გოგოსავითო? პირველად ვაკოცე ბიჭს და ისიც მაინცდამაინც ვამპირი აღმოჩნდა. მაგარია! აუხსენი ეხლა ეს ამ შტერს! მარა წერანდელი საქციელი, რომ მახსენდება. . .
-გამოცდილი სულაც არ ვარ იდიოტო!-მოკეტე რა! რა მალაპარეკებდა? არტურმა ისე შემომხედა ვიფიქრე ახლა ჩავქვესკნელდები-მეთქი მაგრამ ისედაც ქვესკნელში ვიყავი.-რას გულისხმობ? შე რა ბიჭთან არასოდეს...
-ბიჭისთვის არცკი მიკოცნი.-დამთავრებას არ ვაცდი.-არ გაბედო და არ დამცინო.
-მოიცა რაააა?-აჰა, ისევ დაიწყო.-ესეიგი ლილიანა ჩემი მხსნელია, წეღან კინაღამ... ჯანდაბა რა დაუფიქრებელი ხარ!
-ასე რამ გაგამწარა?
-მისმინე მე ვფიქრობ აქედან როგორ გაგიყვანო და
-და არ ამბობ უარს გაერთო, თუმცა არც ის გინდა ამ გოგოს ცხოვრებაში კვალი დატოვო არა?-ახლა უკვე მე ავყვირდი.
-დაწყნარდი და ჩაიცვი.
-ნუ მბრძანებლობ!-ავპილპილდი.
-შენ კი ნუ ხარ ასეთი რქიანი.-არცმან დამაკლო
-რქიანი შენ ხარ და გეფიცები მაგ რქებს ძირში წაგამტვრევ.-შევპირდი.
ვნახოთ, რა იქნება შემდეგი.
* * *
კასის გარდერობი ძალიან მრავალფეროვანი იყო. არტურმა უფლება მომცა ამ ტანსცმლის კარადას დავპატრონებოდი. იარლიყიანი სამოსიტ იყო გამოტენილი. თავისუფალი ჯინსი და შავი მაისური ამოვარჩიე. მერე კი საუზმე მოვიმზადე. როგორც ჩემმა მეუღლემ ამიხსნა , ადამიანური საკვების ჭამა შეუძლიათ, უბრალოდ სისხლი ჰყოფნით,აქაურ სუპერმარკეთში ყველაფერი იშოვება და არტურმაც სწორედ ეს სუპერმარკეტი „გაძარცვა“.
ვჭამე და კასის ბიბლიოთეკიდან „ჯეინ ეარის“ გამოცემა ავიღე. უსაქმურდ მყოფმა გადაკითხვა დავიწყე. დრო ისე გამეპარა ვერც შევამჩნიე , წიგნში თავით გადავეშვი, საოცარი ვარდნა იყოო... და ვაიმე! მტკივნეულიც! არტურმა სკამი გამომაცალა, თურმე წიგნში კი არ დავეცი, იატაკზე დავებრეხვე, ალბათ საშინლად ჩავლურჯდი.
-რას აკეთებ? გამოკრეტინებულო იდიოტო და გამოიდიოტებულო კრეტინო!
-ლანძღვა-გინების, ენამწარეობის, სარკაზმის და გველობის დედოფალო ლილიანას ყველაფერი მოვუყევი მასთან მივდივართ , დაგვეხმარება. შენ კიდე მოგიხდება ლურჯი ფერი განსაკუთრებით ჰმმ... თეთრ , ფუმფულა საჯდომზე!-ბოლოს ყურის ბიბილოზე მწარედ მიკბინა.
ლოყებზე ყაყაჩოს მინდორ- ველები გადამეშალა.
-ეე მეტკინა და კიდევ არ მინდა წამოსვლა.-ყური დავიზილე.-ლილიანა ვამპირების ლაბორატორიაში მუშაობს, იქ ანომალიურ ვამპირებს განიხილავე, ჩვენს სხეულზე ათასობით კვლევას ატარებენ, მას შეუძლია ახსნას რატომ გაიხსნა შენთვის მაგიური ჭიშკარი და რატომ იყავი ჩვენი ვნებიანი ტანგოს დროს ასე- როგორ ვთქვა... ჯანზე.
-კარგი ჰო მოვდივარ.
დიდი ბუზღუნით წავყევი. უზარმაზარ თეთრ შენობაში შევედით და ლილანა ვნახეტ.
-ყველა თანამშრომელი გაფრთხილებული მყავს, უზენაესმა საბჭომაც იცის , ასე, რომ წამოდით პრობლემა არ იქნება.
ლილიანამ გრძელ დერეფანში გაგვიყვანა და მერე დაიწყო რაც დაიწყო.
ჩავიცვი თეთრ-ცისფერი საავადმყოფოს პერანგი. ვენიდან სისხლი ამიღეს, ათასობით უცნაურ კვლევას მიტარებდნენ და სისხლძარღვებში ბლანტ , გამჭვირვალე წამლებს მიშხაპუნებდნენ. ჭრელა-ჭრულა აბებითაც გამხეთქეს და წვეთოვანის მილებშიც ამხლართეს. არტური ყველგან კუდში დამდევდა და ყველა პროცედურას ესწრებოდა.
* * *
გარეთ კარგად შებინდდა. ჩემს პალატაში ღილაკებიან საწოლზე ვიყავი გაიმული. მოწიკწიკე მონიტორებზე ჩემი გულისცემის მრუდი და კიდევ რაღაც სხვა იყო გამოსახული. ათობით მილზე ვიყავი მიერთებული, მათი დანიშნულებაც კი არ ვიცოდი. ლილინა და არტური თავთან მეგნენ.
-მომაკვდავის სარეცელს მოსცილდით.-ჩემთვის ჩავიბუზღუნე.
-მოკეტე .
-ყველაფერი მეტ ნაკლებად გავარკვიე.-ლილიანამ სათვალე მოიხსნა.
-გვითხარი.-საწოლში ცმუკვა დავიწყე.
-შენს სისხლში არის მოლეკულები და ფერმენტები , რაც საერთოდ არ შეესაბამება შენს ორგანიზმს და ზოგადად ადამიანის ანატომიას. ვიღაცამ შენში მოათავსა ვამპირის სისხლი, მაგრამ ის შენი სისხლის მხოლოდ ერთ მეოთხედს შეადგენს, ამიტომაც შენ ადამიანი ხარ, თუმცა ვამპირული ენერგია გაქვს, ოღონდ მხოლო ზედმეტი ნერვიულობის, აღგზნების, ბრაზის და ადრენალის დოზის მატების შემთხვევაში. კასი არ ხარ, თქვენი დეენემი ერთმანეთს ჰგავს, მაგრამ მისი დეეენემის ჯაჭვი ვამპირობამ შეცვალა და გარდა ამისა მაინც არის რაღაც განსხვავება თქვენს შორის. კასი დაიკარგა, არ ვიცით სად, ამ დროს შენ დაეცი მიწას ჩვენი გამოთვლი ყველაზე მგრძნობიარე წერტილ, შენი დეენემის კასანდრა სმიტის დეენემტან მსგავსებამ და შენმა სისხლმა გამოიწვია პორტალის გახსნა, ზემოთხსენებულმა მიზეზებმა ასე ვთქვვათ მოატყუა ძლიერი მაგიური ხვრელი და მიწისქვეშეთის საუფლოში შემოგიშვა. მერე კი კასიში აგვერიე.-ლილიანამ დააასრულა და მაცადა ყველაფერი გამეაზრებინა.

ფსიქოლოგიური ტესტები ჩამიტარეს, მათთვის ახალი ხილი ვიყავი და ცოცხლად დამტოვეს. საცდელ ვირთხად ვიქეცი. ყოველდღე დავდიოდი იმ წყეულ ლაბორატორიაში, მხოლოდ არტური მედგა მხარში და ცდილობდა თავი ბოცვრად არ მეგრძნო.
ერთ დღეს ზედმეტად მტკივნეული პროცედურის ჩატარება გადაწყვიტეს. აბსოლიტურად ყველა ვენაში, ძარღვსა და არტერიაში ელექტროენერგია უნდა გაეტარებინატ. ალბათ მიხვდით ეს რაც იყო.

-არა!-არტურმა მაგიდას მუშტი დარტყა.
-ლილიანა, გიმეორებ არა!
-არტურ სხვა გზა არ არის.-საწყლად დაიწრიპინა ლილიანამ.
-მოძებნეთ.- დაიგვრვგვინა და ლილიანას ფეი უფრო დაეკარგა.
-კარგი მაში ამარამ აქ დატოვე და ალტენატიულ ხერხს გამოვიყენებთ.-ლილიანა თვალებით ეხვეწებოდა.
-კარგი. სახლში ცოტა ხნით წავალ და დავრუნდები.
-არტურ , შეგიძლია რამე ტბილი საღამური წამოუღო, მომიწევს კონდინციონერების განყოფილებაში მოვათავსო და არ გაიყინოს.
* * *
-არააააააააა!-შევკივლე და კიდევ ერთხელ გავფართხალდი ექიმების მკლავებში. უფლება არრ უნდა მიმეცა იმ საწოლზე ძაღლივით მივები . როგორ მოიტყუა ლილიანამ, არტური ჩემთვის თბილ საღამურს ეძებდა, მე კი მინის კაბინაში ოთხნი ერთად მიმათრევდნენ.
-გაჩერდით, გაჩერდით!- ხმის ჩახლეჩამდე ვხაოდი, მაგრამ მაინც თავისი გაიტანეს, ოთხკუთხა საწოლზე დამაწვინეს და რეზინები გადამიჭირეს. გავიბრძოლე, ღვედებმა ჩამიჭირა და კანი დამისერა, თვალებიდან ცრემლები წამომცვივდა.
-აააააჰჰ!-საფეთქლებში, მაჯებში , კოჭებში და კისერჩი ნემსები გამიყარეს. ასე უფრო იოლი იყო, ისეთი ადგილები შეარჩიეს საიდანაც ელექტროენერგია მთელს ტანში გაივლიდა. მაინც ვიჭიფხებოდი და ნემსები უფრო ღრმად მესობოდა.
-პირველი მუხტი!-ლილანას ხმა იყო.
თეთრხალათიანმა რაღაც ღილაკს თითი დააჭირა.
და მერე სამყარო აფეთქდა.
ეს იყო ენით აუწერელი ტკივილი.
ათასობით ვენა შემს შიგნით ერთნაირად დაიკლაკნა.
ისეთი ვიყვირე ხმა ჩამივარდა .
ჩემი ყვირილი მხოლოდ მე მესმოდა.
ის უხმო ღრიალი ყურის აპკები , რომ დამიხეთქა.
-მერე მუხტი!
ხელი სხვა ღილაკს დააწირეს.
და მერე ვიღაცამ ჩემგან დარჩენილი მტვერი აგიზგიზებულ ბუხარს შეაფრქვია.
გალაქტიკაში გავიფანტე.
უფრო ძლიერად დამარტყეს და ამჯერად საშინლად დავიხავლე.
მოვკვდი.
-მესამე მუხტი!
და მერე ღვედები გაწყდა.
მესამე ყველაზე მტკივნეული იყო .
სხეული ინსტიკტურად დაიკლაკნა და ღვედები გაწყვიტა, კანი გამეჭრა და სისხლმა გამოჟონა.
-არაააა!
არტური!
ის იყო მომვარდა და ხელში ამიყვანა.
მახსოვს როგორ ტიროდა.
-დარჩი ჩემთან. დარჩი!
მერე კი უბრალოდ გავქრი წყვიდადში და სიკვდილში ჩავინთქე.
* * *
გონს პალატაში მესამე კვირას მოვედი. არტური იჯდა და მელაპარაკებოდა მე კი დავმუნჯდი.
ვერ გაიგეს რისი ბრალი იყო, ელექტროშოკმა შემირყია ჯანმრთელობა თუ ფსიქიკურად შევიშალე.
ფაქტი ფაქტად დარჩა ვეღარ ვლაპარაკობდი. პირველ ორ დღეს ხმა ყვრილისაგან ჩავარდნილი მქონდა. მერე ხმის იოგეებზე მიმკურნალეს მაგრამ საუბარი აღარ მიცდია.
სიჩუმე მომწონდა
ამ ტირანებთან ვერ ვისაუბრებდი.
* * *
-სახლში მივდივართ.-არტურმა პატარა ჩანთას ელვა შეუკრა და ლოგინიდან წამომაყენა.
-გაგწერეს, არ გიხარია?
ზედმეტად გამოლენჩებული სიფათით შევხედე.
* * *
-ილაპარაკე! გთხოვ.
-არ მინდა!-მოულოდნელად ის შევყვირე ვერც გავიაზრე, რომ ეს ხმამაღლა ვთქვი. არტურის ხვეწნა -მუდარა ყელში ამომივიდა.
-შენ დაილაპარაკე?
-ჰო-გამომწვევად ვუპპასუხე.- რა იყო , მეც მიკვირს, განადგურებული, რომ ვარ.
ცრემლები ლოყაზე უხმოდ ჩამომივიდა.
არტური მომიახლოვდა და ისე მაკოცა როგორც პირველად. ეს იყო მაშინდელი ვნებიანი ალერსის ზუსტი ასლი და საოცრად სასიამოვნო.
მეც მის ტუჩებს დავეწაფე.
არტურის სული შევიგრძენი.
კოსმოსში გადავინაცვლეთ, გალაქტიკაში და უსასრულობაში.
უჰაერობაში ფილტვები მისი სუნთქვით ამევსო.
p.sდავბრუნდი და პირობას ვდებ აღარ დავაგვიანებ ეს არის შედარები მოზრდილი ტავი და იმედი მაქვს მაპატიებთ . დამაყარეთ კრიტიკა და გთხოვთ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი. უარყოფითიც და დადებითიც.
ლავ იუ!