-ახლა ვერ მოვალ მაგრამ გპირდები დღეს ძალიან გაგახარებთ შენ და მარიამს
-აუ მითხარი რაა
-საღამოს!
-აუ,კარგი ხო
საღამო ხანს მოვიდა მარიამი,და ჩემი მოუსვენრობა შეამჩნია,ვერ ვჩერდებოდი ერთ ადგილას,იმდენი ვიფიქრე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო ახალი ამბავი თავი ამტკივდა
-რაგჭირს გოგო,დაჯექი ერთ ადგილას
არმიპასუხია აქეთ-იქით სიარული გავაგრძელე
-რაიყო ლუკა იყო და რამე მოხდა?
-ლუკა იყო,მაგრამ არაფერი მომხდარა
-აბა რაგჭირს ამიხსენი,დავიღალე შენი ყურებით,მითხარი რა
-არც მე არ ვიცი მარიამ,ლუკამ მითხრა საღამოს სასიხარულო ამბავს გაიგებთო
-მართლა?ღიმილმა გადაურბინა სახეზე მარიამს
-გოგო გიოს ხო არ ეხება ნეტა?
ისევ შეეცვალა სახე მარიამს და მოიწყინა
-რამოხდა მარიამ?
-არაფერი,დღეს ვიყავი გიოსთან,მაგრამ ახალი არაფერია,ამიტომ არამგონია ახალი ამბავი გიოს ეხებოდეს
-კაი,კაი დაწყნარდი,ხოიცი ლუკა ყველაფერს აკეთებს არა?
გვერდით ჯამოვუჯექი და თმაზე მოვეფერე
-ვიცი ნინუც,ვიცი
ტელეფონზე ესემესი მომივიდა,ლუკა იყო
'არ შეიმჩნიო,რომ მე გწერ.მარიამი ჩამოიყვანე ქვემოთ,სასწრაფოდ'
-ნეტავ რახდება?ცოტახანს ჩავფიქრდი და გონზე მეორე ესემესმა მომიყვანა,ისევ ლუკა იყო
'სწრაფად თორე გავიყინეთ'
გავიყინეთოო?რას ქვია გავიყინეთ?ანუ მარტო არაა
-მარიააააამ
-რა გაყვირებს გოგო,რამოხდა
-ქვემოთ უნდა ჩავიდეთ
-რატო?
-ჩემი ძველი კურსელი ჩამოვიდა და რო არ ვნახო არ გამოდის
-კარგი რა,მე რა საჭიროვარ?
ისევ უხასიათოდ იყო,ქალბატონი
-ვინმემ რო მომიტაცოს?წამოდი რა გთხოვ,სულ ცოტახნით
-კარგი,კარგი
ქვემოთ სულ ფრენით ჩაედი და მარიამსაც მივათრევდი
-ფეხს მომტეხავ გოგო შენ,ნელა
-სწრაფად მარიამ,სწრაფად
ლუკას მანქანა იდგა სადარბაზოსთან,გარშემო არავინ იყო
ფანჯარაზე დავაკაკუნე,ლუკამ ფანჯარას ჩაუწია და სერიოზული სახე გვრტყოცნა
-მარიამ შენ უკან ჩაჯექი,ნინუც შენ გვერდი დამიმშვენე
-ოფ სადშეგვიძლია,სად მივდივართ?თვალები გადაატრიალა მარიამმა
-არსად,საქმემაქ
მანქანაში ჩაჯდომა და მარიამის მსუბუქი კივილი ერთი იყო
-გიოოო
-გიოო?
პირდაღებულმა გავიხედე უკან.მარიამი სიხარულის ცრემლებს ხელის გულებით იწმენდა და თან საყვარელ ძმას ეხუტებოდა
-როგორ?როგორ გამოხვედი?
მთელი საღამო მარიამი გვერდიდან არ მოშორებია გიოს,ჩამოეკიდებოდა ზურგზე და კმაყოფილი თვალებით შესციცინებდა მონატრებულ ძმას
-გიოო დღეს აქ დარჩები ხო?
-ჯობს სახლში წავიდე,დასვენება მჭირდება,ნორმალურად არ მძინებია რამდენი ხანია
-კარგი,მაშინ ხვალ შემოგვიარე
-კარგი ჩემო პრონცესავ
ლუკა გაჩუმებული იყო,არაფერს ამბობდა თითქოს რაღაც აწუხებდა და მოსვენებას არ აძლევდა,იძულებით გაიღიმებდა ხოლმე,ისიც იშვიათად
არაფერი არმჭირს,დაღლილი ვარო,მაგრამ რატომღაც მეგონა სულ სხვა რამ აწუხებდა.წასვლისას ისე ჩამეხუტა თითქოსდა ბოლო ჩახუტება ყოფილიყოს ნაზად დამიკოცნა ბაგეები და ჩემს ანერვიულებულ სხეულს მოსცილდა.წავიდა და თითქოს სიცარიელე დამიტოვა,უცნაური შეგრძნება იყო,იცით?შემეშინდა,პირველად შემეშინდა,რაღაც რიგზე ვერ იყო.მარიამმაც შეამჩნია ბიჭების უცნაური საქციელი და ჩემს მსგავსად მანაც დაკარგა მოუსვენრობა
ლუკას დავურეკე,მიპასუხა და სახლშივართო მითხრა,ცოდა დავმშვიდდდი,მაგრამ ცუდი ფიქრები ბოლომდე ვერ გავდევნე ჩემი გონებიდან.
ღამის სამი საათი იყო შეწუხებულმა კიდევ ერთხელ დავურეკე ლუკას,არ მიპასუხა,არც გიო გვპასუხობდა
ვიფიქრეთ დაიძინესო და ვეცადეთ დაგვეძინა
***
ღამის ხუთი საათი
ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა ძლივს ჩაძინებული
-გისმენთ
-ვწუხვარ
-უკაცრავად?ვის ვესაუბრები?რაზე წუხართ?ალიოოო...უკვე ვყვიროდი და ნერვიულად დავდიოდი ოთახში
ესემესი მომივიდა გავხსენი და იგივე ნომერი იყო
-იმედია მოასწარი დამშვიდობება რაგბისტთან,ვიზიარებ
აღარაფერი მახსოვს,მხოლოდ სიბნელე და მარიამის განწირული ყვირილი,ძირს უგონოდ დავეცი და თვალიდან ობოლი ცრემლი ჩამომიგორდა ლოყაზე
***
თვალების გახელის თანავე ვიგრძენი,როგორ მტკიოდა თავი და ისევ დავხუჭე თვალები იმ იმედით,რომ ტკივილი გამივლიდა
პალატაში მარიამი შემოვიდა,თვალები არა ადამიანურს უგავდა,ჩასისხლიანებული,დაპატარავებული,ტუჩები გალურჯებოდა და ლოყები ცრემლისგან ქონდა დანამული
უცებ ყველაფერი გამახსენდა და წამოდგომა ვცადე,მაგრამ მარიამმა ისევ დამაწვინა,ცრემლები ვერ შეიკავა და უფლება მისცა თავის აწითლებულ ღაწვებზე ენავარდათ
-კომაში არიან ნინუც,კომაში...ჩემი გიორგი გესმის?ჩემიბრალია,მე გავუშვი გუშინ სახლში,უნდა დარჩენილიყო!!ახლაუკვე მთელი გულით ტიროდადა სახეზე ნერვიულად ისმევდა ხელებს
მინდოდა ტირილი,საშინლად მტკიოდა გული,მაგრამ ვერ ვტიროდი,მინდოდა მეყვირა,მაგრამ ვერ ვყვიროდი
***
-რამოხდა?რა შეემთხვათ?
-თავს დაესხნენ და...ახლა ხედავ რა დღეშიც არიან-ისევ ტიროდა მარიამი
მეთელი სამი დღე ვიჯექით მათ პალატებდან,ველოდით,ველოდით,მაგრამ უშედეგოდ,არც ერთი არ ახელდა თვალს,ჯიუტად დაეხუჭათ თვალები და თითქოს არც არასდროს აპირებდნენ გახელას


მაპატიეთ მეგობრებო დაგვიანებისტვის :(( კომპიუტერი გამიფუჭდა და ვერაფრით ვეღარ მოვახერხე დადება,ვერ ვახერხებ რო დიდი დავწერო სხვის კომპიუტერიდავ ვტვირთავ ახლაც,კიდევ ერთხელ ბოდიში...მოგწონთ?მაინტერესებს ძალიან