ყველაფერი რთულად და გულის მომკვლელად გამვითარდა.
ელენე ნელნელა შორდებოდა და ისევ ლანას სიყვარულის აღდგენას ცდილობდა . ბარბარესთან მეტ დროს ატარებდა . ცოლქმარი ყოველსაღამოს სეირნობდნენ , იცინოდნენ და თითქოს სადღაც გამქრალიყო ელეს არსებობა.
ისეწავიდა გიგა , ისე გაქრა უმიზეხო , უემოციოდ . ადგა და წავიდა . ელე დაბნეული გაურკვეველი და სევდიანი დატოვა.
უჭირდა , ანროგორ არგაუჭირდებოდა , გიგა უყვარდა , ძალიან უყვარდა . არცკი დაურეკა , არცკი მიწერა . ნთუ ეაყველაფერი ტყუილი იყო?!
არარეალური , ზღაპარი , მხოლო ელეს წარმოსახვა და მეტი არაფერი.
გიგას გაქრობიდან ორითვე იყო გასული, ელე ნელნელა უკან მიდიოდა , დნევოდა , ხან საეოლიდქნ პიჟამიანი წამოხტებოდა და გარბოდა მის მოსაძებმად. თუმცა გოგიები იჭერდნენ აფხიზლებდნენ , გულში იკრავდნენ და მასთან ერთად ტიროდნენ.
ერთხელ როცა მაგავსი განმეორა , ნატამ ვეღარ მოითმინა და ელეს ძლოერად ჩაავლო ხელი და დივანზე დაანარცხა.
- გეყო იმ ნაბიჭვრის გლოვა. - ელემ გაოცენულმა შეხედა- ნეტავ ღირდეს მაინც მოსგამო ერთი ცრემლი. წავიდა გაიგეე...... წავიდა და იცოდე უკეთაა ვიდრე შენ აქ კვდები ის თავის შვილთან და ცოლთან ნავარდობს გაიგეეე....
ელეს ყურები აეწვა . შვილი და ცოლი , შვილიდა ცოლი.
- ნუღარ ტირიხარ გესმოდეს , მან არჩევანი გააკეტა , და ასეც უნდა მომხდარიყო , ისშრნ არგეკუთვნი გესმოდეს და არაგინახოო , მეპრედ არდაგინახო გიგას გამო იტირო.
- და შენ იცოდი. სულიცოდი და მადებილბდით???- ელემ ცრემლები მოიწმიდა და ფეხზე წამოხტა- შენ იცოდი!!!
ნატამ მოუყვა , რაც გიგამ ელაპარაკა ახალიწლის ღამეს აივანზე , ყველაფერი დეტალებით ითხრა და იმწამს იმაზე მეტად იგრძნო გიგას სიყვარული ვიდრე ოდესმე.
კიდევ ორითვე არ გამოჩნდა გიგა. თითოს ელეც მიეჩვია მის გარეშე ცხოვრებას, მხოლოდ ღამე უჭირდა , როცა მარტო რჩებოდა, გული ეკუმშენოდა და ტკივილი უფრო იმატებდა.
არცგიგა ყოფულა უკეთ, რაც დრო გადიოდა საკუთარი თავი ეხიზღებოდა, ლანა უკეთ გრძნობდა თავს , ქმარი გვერდით ყავდა და მეტი არაფერი უნდოდა. ბოლო თვეები ღამე ელეს სახლისწინ ათენებდა. იხენებდა იმდრის როცა ელესთან იყო. თუმცა მცირე მოგონებები შემირჩა.
იმდენი რამ ჰქონდა ელესთვის სათქმელი და ასაზსნელი , მაგრამ როგორ უნდა ეთქვა.
აქორედ იმღამეს როცა გიგა კიდევერთხელ მივიდა ელეს სახლთან და ელეს ფანჯარას უყირებდა, ელე აივანზე იდჰა და როგორც ყოველთვის გიგაზე ფიქრობდა. მანქანა შეამჩნია და არცკი დაფიქრებულა, ჟაკეტი მოისა და გოგას მანქანაში ისე აღმოჩნდა გიგამ ვერცკი შენიშნა.
- დიდი ხანია აქ ხარ. - თვალებში უყურებდნენ ერთმანეთს და იმწამს გაქრა ყველაფერი.
- საკმაოდ - გიგა დაბნეული იყო. ამდროს ვერწარმოედგინა ელე თუშენიშნავდა.
- ......- ჯიბიდან სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა. გიგა გაოგნებული უყურებდა. რამდენი რამ შეუცვლია ამორთვეს ელეში. გაუცხოვდა , თითქოს ეს პატარა გოგო მოტყდა , ორმოციწლის ქალს დაემსგავსა და მობერდა.
- ელე - თითებიდან გამოგლიჯა ღერი და ფანჯრიდან გადააგდო. კიდევ სიჩუმე , უემოციობა და ორი მოკვდავის ტკივილი. განსხვავებული მაგრამ მაინც ტკივილი. გიგამ საფუკოდან ბარბარეს სურათი ამოიღო და ელეს მიაწოდა- ეს ბარბია , ეს.......
- სულ შენ გგავს. - ელემ სიტყვა გააქყვეტინა და ბავშვის სახეს თითები გადაუსვა. - ძალიან გგავს. - გიგა უფრო გაოცდა და დაიბნა. - ლამაზი ბაბშვია .
- კი- სახეზე ალი ეკიდა და თავი ფიქრებით გაუბრუვდა.
- როდის უნდა გეთქვა.!
- არვიცი. ..... არვიცოდი , როგორ მეთქვა.
- რთულია ხომ? - ელე ლაპარაკობდა და სურათს თვალს არაშორებდა.
- ბევრი მოგატყუე , მაპატიე ელე...
- იცი ამბავშვში რას ვხედავ?!- ცრემლბმქ ცხვირის ნეატოები აუწვა და ხმა ჩაეხლიჩა.- ჩემს ბავშობას , ჩენი ბავშობის ტკივილს. დედაჩემის ტკივილს და უოჯახობსას. ამწუთას შენი არსებობისაცკიარ მჯერა. როგორ დაუშვი, როგორ დამადე ამხელა ჯვარი.?! - ცრემლები არ ჩერდებორნენ და უმმაკო ბავშვის სახეზე ეცემოდნენ . სურათი ჟაკეტის მაჯოთ გაწმინდა და გიგას დაუბრუნა. - სამიწლის ვიყავი- დიდი ხბის პაიზის შემდეგ ელემ ლაპარაკი განაახლა. თვალევი დახუჭა , წარსულში გადაეშვა , და ძლოვს შეხორცებული ჭრილობები დარხსნა. - მამა, რომ მიგვატოვა .დეა დატოვა ორიბავშვით და წავიდა . სხვასთან წავიდა. სხვა ქალთან . გაგვცვალა , გრამის უბრალოდ წავიდა , სხვა შეუყვარდა , მოსცოლზე შვილებზე მეტად შეუყვარდა ისსხვა და წავიდა . ბავშობიდან დედის ცრემლებს ვხედავ, მის გლოვას და იცი როგორ მტკიოდა?! ყოველდგე დედის სიკვდილს ვხედავდი, მის გამოცოცხლებას ვცდილობდი და ის მაინც კვდებოდა .ყოველთვის ვამბობდა არასოდეს დავინგრევ სხვას ოჯახსთქო და ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი .დეა რომ ბრაზდებოდა იმქალს არაამქვეყნიული სიტყვებით ლანძღქვდა , და მეც ზისღი გამიჩნდა .აიახლა კი როგორც ქალს თავი მეზიზღება. ახლა ვხვდები რაბედნიერი შეიძლებოდა ყოფილიყო ისქალი, საყვარელმა კაცმა სასწორზე ცოლშვილო დადო და მაინც ის აირჩია. ცხოვრებაში პირველად მიხარია მამაჩემის გადაწყვეტილება , პირველა მესმის იმქალის და პირველად არმეამის დედაჩენის. ამწამს მეც იგივეს გაკეტება შენიძლია გესმოს გიგა. შემიძლია ყველა და ყველაფერი გვერდით გადავდო და ჩემი ბედნიერებისთვის ვიბრძოლო. გესმის გიგა მე ამწამს შემიძლია ოჯახი დავანგრიო. უცოდველ ბავშვს მამა წავართვა და მე ბედნიერი ვიყო. მეის ქალო შემიძლია გავხდე რომელიც მეზიზღებოდა.
ელე კანკალებდა და ტიროდა .გიგას გამოკიარა მხოლოდ იმისგქმო რომ ბედნიერების გამო.
- ელე გთხოვ- გიგაც ტიროდა ელეს ჭრილობებს გრძნობდა და მასაც ტკიოდა.
- მე არ ვიბრძოლბ შენს გამო . ჩემი ბედნიერება იმათ არღირს რომ შენმა შვილმა მთელი ცხოვრება დედამისის გამო იტიროს . უბრალოდ არვღირვარ .
- შენ იმაზე მეტი ღირარ ვიდრე ფიქრობ ელე- გიგას სიტყვბზე ელეს მწარედ ჩაეღიმა სიგარეტი კიდევ ამოიღო და მოუკიდა.
- შენ არიცი ჩემი ფასი. და არასდროს გაგაგებინებ ამას - დიდი ნაფასები და მალე ჩამწვარი სიგარეტი მოისროლა და მანქანის კარი გახსნა. - ნუღარ მოხვალ, მხოლოდ იმიტომ რომ შენმა ცოლმა ისარიფიქროს , რომ მე მორიგი წაკლა ვარ. შენმაინც იცი მე ვინვარ . - მანქანიდან გადავიდა და სადარბაზოში გაუჩინარდა .
გიგა ტიროდა , კაცური ტკივილოს ცრემლით ტიროდა , საჭეს მუშტები წაუშინა .ტკივილოს ხმები აღმოხდა და დიდი სისწრაფით მოსწყდა ადგილს.
ამფაქტს დიდი არაფერი შეიცვლოა ისევ ყოველ ღამე გიგი ელეს სახლთან იდგა და ელეს სიტყვები უტრიალებდა თავში.
ელეც გრძმობდა გიგას სიახლოვეს თუმცა აღარ ჩასულა გიგასთან და ლაპარაკიც აღარ უცდია.
ყოველწამს ვიქრიბდა გიგას ცოლზე , ეჭვისგან იხრჩობოდა და უფროდაუფრო უკან მიდიოდა. რამოდენიმეჯერ გული წაივიდა , სისუსტისგან ცუდად გახდა და სავადმყოფოში აღმოჩნდა.
მის გარდა ყველა კარჰად და ბედნიერად იყო. თია გათხოვდა . ნატა კი ვეღარ უძლებდა ელეს ყურებას და იშვიათადღა რჩებოდა ელესთან. თითქოს ყველას მობეზრდა ელესს ტკივილი ყველამ დაივიწყა და ისედაც მარტო ფიზიკურადაც დარჩა მარტო. სახლიდან მხოლოდ ბანკშითუ გადიოდა დედამოსო ყოველთვე ფულს უგზქვნიდა, თუმცა არაფერში ხარჯავდა, ანრაუნდა ეყიდა , არაფერი სჭირდებოდა. სამსახურზე არცკი იფიქრია . იჯდა სახლში, და ყოველ დღესადაღამეს გიგაზე ფიქრით ათენებდა და აღამებდა .
მისი სამყარო აცისეთი ძლიერი ყოფილა როგორიც ჩანდა. ყოველ ამოსუნთქვას გრძნობდა ყოველ უჯრედს გრძნობდა და კარს თვალს არაცილებდა . დარწმუნებული იყო გიგა არმოვიდოდა მაგრამ მაინც ელოდა.

ხშირად უთქვამთ სიყვარული არასვის არკლავსო , მაგრამ ფიზიკური სიკვდილი არაფერია სულიერ სიკვდილთან. ფიზიკურად ერთხელ კვდები , სულიერად კი ყოველ დღე. იმის გააზრებაც კი დიდ ტკივილს გაყენებს როცა იცი, შენისაყვარელი ადამინაი სხვას რომ კოცნის სხვას ეხევა და ახვასთან სძინავს. მასხომ გიგა თუჩები არასდროს შეხევია. გიგას არასდროს ჩახიტებია ოსე როგორც მას უნდოდა . ოს მარტო იყო მილიონ ადამიანთა გარემოცბასჰი მაგრამ მაინც მარტო
.არცგიგა ოყო ელეზე კარგად. ლანა ვეღარ იძლებდა, მოჩვენებითი სიმშვიდე და ბედნიერება სადღაც გამქრალიყოო.
ყოველღამე გიგა მთვრალი მიდიოდა და მხოლოდ ბარბის ესიყვარულებოდა. ამხელა კაცი შვილს ჩაიკრავდა გულში და ელეს მონატრებით ტიროდა.
ლანა ხვდებოდა ვისაც მისტიროდა , ერთ დღეს რომა დაიბარა და ყველაფერი მოაყოლინა. ელეს მისამართი გაიგო და სახლში დაადგა.
კარის მერვოზული წლრიალი , ამაზე საზიზღარი არაფერია. ელე კარს აღებს და ვიღაც ქალოს სოლუეტი თვალს ჭრის. ძვირფქს ტქნსაცმელში , ასხმული ლითონებითადა ზედმეტად ბევრი სუნამოთი.
- შენიძლია რამით დაგეხმაროთ- პაუზუს შემდეგ ქალი შეიპატიჟა და მოსაღებში შეიყვქნა. ლანა იქზვურად უყურებდა ელეს . სახლს თვალი მოავლო და ცინილირად გაიცინა.
- ამ საღორეში მოდის ყოველღამე ჩემი ქმარი?
- ......- ახლაკი მიხვდა ელე ვინ იყო ეს ქალი .
- არმესმის როგორ შეიძლია კაცებს მხოლოდ დირკის გამო გადააბიჯონ თავიაანთ ღირსებებს.
ელეს არესიამოვნა იმეამს მხოლოდ ერთზე ფიქრობდა იაეთი რამე ეთქვა , რომ ქალისთვის გული მოეკლა , მაგრამ მშვიდა ჩაესვენე სავარძელში. ქალს თვალით ანიშნა დაჯექიო და სმენად გააიქცა.
ლანამ დივანი გადმობერტყა , ნაზად ჩამოჯდა და ჩანთიდან ასი დოლარი ამოიღო.
- განა რამდენს აფასებ , რომ ეს ჩემი ქმარი ვერგიხდის, იქნებ დაამშვიდო მოაოვლევინო შენი ჟინი და საბოლვოდ შეგეშვას.
ელე მშვიდად უყირებდა და სულაც არ ბრაზიბდა ლანაზე , ის ქალი ოყო უარყოფილი, ელეზე იქრყოფილი ქალი რომელიც ტავს იცავდა, ოჯახს იჭერდა კბილებით.
ლანამ კიდევ ბევრი შეურაწყოფა მიაყენა ელეს. კარი გამოიხურადა სახლში წავიდა.
მარტო დარჩენილმა ელემ ცრემლევს მისცა ნება მდინარეებათ ედინათ. თავს ისე დააღამდა ვერც კი გაიგო. ბოლოს დედამისის ანტიდეპრესანტები მოძებნა და მაგიდაზე გაამწრივა.
რადააშავა მან, თუკი შეიყვარდა, ომაზე მეტად ვიდრე ოდესმე ყვარებია ვინმეს. რამისი ბარალი იყო თუკი აკრძალილს სხვისას შეეხო და ცეღარ ივიწყებდა. გიგას სუნი, გიგას სუნამოს ტკბილი სუნი, ისევ გარძნობდა, მის მკლავებს გრძნობდა და ცრემლიქნს ეღიმებოდა.
,,საგიჟეა ჩემი ბოლო, მხოლოდ საგიჟეში ვპოვებ სიმშვიდეს. - ელე ხმამაღლა ფიქრობდა და თითო თითო აბს ღიმილით სავდა-ას დოლარად შემაფასეს, მხოლოდ ასსოლარად.მეკიმეგონა ჩემო გრძნობა შეუფასებელი იყო. ''

სახლში ლანა კმაყოფილი დავრუნდა , ერთიკვიროს წვერგაუპარსავი გიგა მისაღრბში თეთრ ტყავის დივანზე მისვენბული დახვდა , ქმარს მორაიყვარულა და ოთახში შევიდა. გიგას საღამომდე ეძინა , ცოტა გამოფხიზლდა წყალი გადაივლო , სუფთა ტანსაცმელი ჩაიცვა და მანქანი გადღების ძებნა დაიწყო.
- ტყუილად წახვალ გიგა - ლანამ ჯიბიდან გასაღები ამოაძვეიბა- შენ ის კარსაღარ გაგიხსნის . მას რაც უნდოდა მიიღო და მორჩა , დღეიდან ბედნიერები ვიქნებით.
- რაგააკეთე - ყბის ძარღვები დაებერა მუშტები მოკუჭა და თვალებში ცეცხლი ჩაუდგა- რაგააკეთე ?!
- რაც აქამდე უნდა გაგეკეთებინა. - ქალმა ხმას აუწია და გასაღები მინი მაგიდაზე მოისროლა- წადი მიდი უშველე თავს, იქნებ ეხლა მოხვდერომ , მას არჭირდები .
- შენი დედას *****ი . თუკი რამე მოხვდა ხელში ძირს გადმოყარა. ერთი ხელის მოსმით მილეწა და დაკაწრული ხელებით გასაღებს დაავლო ხელი.
კიარ მიდიოდა მანქანა მიფრინავდა. სიბრაზე ყელში ახრჩობდა და ადრენალინი ემატებოდა .ოცწუთში ელს კარს აბრახინებდა და რომ არ გაიღი შეამტვრია. ელეკი მოსაღრბში მშვიდად დახვდა.
- ელე რასაკეთებ?!- მაგიდაზე ჩწკრიებული წამოები ძირს დაყარა.გაბრუებული ელე სააბაზანოში შეიყვანა . ცივი წყლის ქვეშ დააყენე და სამზარეულოში გავარდა. ყველა იჯრა გამოხაბა სანამ სოდა არიპოვა . ჭიქაში გახსნა და ძალით დაალევინა . ცოტახანში ელემ აღებინა და რადგან დიდიხნის დალეული არქონდა მალე მოვიდა გონს.
სველი ტანსაცმელი მოაშორა, პირსახოცი შენოახვია და ხალათიც ჩააცვა . საძინებელში შეიყვანა , საწოლზე დააწვინა და თვითონაც მიუწვა გვერდით.ელეს მუჭა შეკრული ჰქონდა, ხელს არშლიდა. გიგამ ძალით გაახსნევინა და სველი ასდოლარიანი გამოგლიჯა .
- ამის დედას *****ი - ფული გადაკუჭა და ოთახის სიღრმეში შეაგდო.
- .....- მაინც ტიროდა ელე. მისი სისუსტის გამო ტუროდა. ვერშეძლო შეირაწყოფის ატანა და მარტივად მოძებნა გამოდავალი. ნეტავ როგორ გაიძლო იმქალმა მანაჩემის პრობლემებს , ანიქნებ არც ქონდა გადაძლბი. იქნებ მამაჩემმა არ დაუშვა გაეგო ტკივილი.
- ელე თვალები არდახუჭო, გესმის......ელე გთხოვ ელე.... შენსგარდა არავინ მყავს ელე..... - გიგა მალმალე აჯანჯყარებდა და დაძუნბის საშუალებას არაძლევდა. - მითხარი გთხოვ, მელაპარაკე რა .... რაგითხრა ლანამ მითხარი რა.... გთხოვ ელე ჩემო გოგო.... ცოტაც დარჩა სულ ცოტაც ელე და სულ შენთან ვიქნები ელე.... არმომატოვო , თუკი თვალებს დახუჭავ იცოდე ქრგაპატიებ. ლანას დავღუპავ იცოდე და თავსაც დავიღიპავ- ტიროდა ბავშვის ცრემლებით ტირიდა, იგულო უნდა ტოფილიყო ისადამიანი ვინც გიგას ცრემლს ჭეშნარიტ სიყვარულად არჩათვლიდა. მის ტირილ ელეს ქვითინი მოჰყცა და ეს ორი ერთმანეთზე ცანდე შეყვარებული იტანჯებოდა .
- გიგა - ელემ თვაი წამოსწია, სველი თმის წვეთები გიას გულზე ეცემოდა . - არშემიძლია გიგა . გღუპავ . მეც ვიღუპები და ბარბარესაც ვღუპავ.
- თუკი ვინმეა აქ იმის ღირსი რომ ბედნიერი ოყოს , მცოლოდ შენარ. - ცრემლბი გაქრა და აიმკაცრე დაეტყო ხმაში.- ბარბარე გაიზრდება და მიხვდება ყველაფერს , ლანაკი მხოლოდ იმის ღირსია რასაც იღებს . შენ არიცი , მას არიცნობ და ნურც ვილაპარაკებთ მასზე .
კიდევ სიჩუმე. ეს ამაზრზენი და გულის გამაწვრილებლი სიმშვიდე .
- სად გაიცანი ლანა?!- ბოლოს ისევ ელემ გაიხსნა ჭრილოვა , ლაპარაკობსა ქალზე , რომელმაც რამოდენიმე საათის უკან ცხოვრებაზე იარი ათქმევინა.
- სოფელში ტბაზე . - მოკლედ მოუჭA გიგან ელეს უფრო მოხვია ხელები და თმაზე აკოცა.
- ძალიან გიყვარს?
- მიყვარდა , ადრე მიყვარდა . მაშინ სანამ მისი სტატისი მის ცხოვრებაზე დიდგავლრბას მოახედენდა
-?!....- ლანა რომ მოვიყვანე 19 წლის ვიყავი. ის ჩემთვის პირველი არიყო თუმცა მეგონა მამდვილი სიყვარული იყო. მაში დედაჩემი ჯერ კიდევ საქართველოში იყო , აქ ბონა არქვქონდა. მამაჩემი მომღერალია და ის რუსეთში მოღვაწეობდა და ახლაც იქაა თუმცა დედაჩემთან ერთად არა , სხვა ქალთან ერთადა. დედაჩემიც წავიდა სამუშაოდ , აქ სახლი გვიყიდა სოფელში ბებია და ბაბუა დავტოვეთ , სახლი მდიდრულად მოვაწყრთ და ასეთუისე წინ წამოვედით მერე ბარბარე გვეყოლა , უფრო წინ მოვდიოდით და ლანაც გასხვანაირდა, შეიცვალა მეგობრები საზოგადოების მასაში გაერია მეკი სოფელი და ოსცხივრება მენატრებოდა. ნადირობა მიყვარს , თევზაობადა უველაფერი მიშაობის გარა. მერე ინტერესი დავკარგე, ხვების დევნა დავიწყე , ბევრს ვახარჯე უაზრო სიტყვები გავაუფასულე სიყვარული და როცა შენ გაგიანი პირველი წამიდან ვინანე ყვლა ნათქვამი სიტყვა უველა წითი იაზროდ დახარჯული. ლანას ვიყვარდი იმაზე მეტად ვიდრე ოდესმე მე მიყვარდა. მეკი გულს ვტკრნდი აცლაკი მემტკივა გული , შენი სიყვარულის დაკარგვის მეშინია. ელე , რომ დაგინახე Aგაბრუებული იმეამს დანთავრდა ცხივრება. გაგივრდურე.ჩემი ცოდვევი დაგიმატე . თავი შეგაყვარე და ბრდნიერებაც არგაცალე მიგატოვე დაგთმე და გაგეირე ტკივილისთვის .