- თაკოოო დეიდააა, ლოგოლ ქაალ?
- ჩემო საყვარელო კარგად ვარ შენ როგორ ხარრ ?
- მეცც ალამისავსსს, კალგაად დედიკოსს ვაძლევვ ტელეფონსს
- თააკ ლიზას ისე მონატრებიხარ რომ ვთქვი თაკოს ვურეკავ მეთქი ხელებიდან გამომახტა ტელეფონი, როგორ მომენატრე როგორ ხარრრ
- კარგად ვარ საყვარელო მეც ძალიან მომენატრეთ, რაშვრებით როგორ ხართ?
- კარგად არაგვიშავსს, გოგო დღეს მოდით რა ჩვენთანნ
- კარგი ცოტნეს ვეტყვი და წამოვალთ
- კარგი გოგო ნიცაც წამოიყვანეთ
- ოჰჰ ეგ როგორ გამორჩება - სიცილით მითხრა თაკომ
- კარგი აბა გელოდებით

- ლაზარეეე - დავუძახე მისაღებში მჯდარ ლაზარეს- თაკო ცოტნე და ნიცა მოდიან
- ვა მართლაა როგორ მომენატრენ
- ურააა რაკარგია - შემოკრა ტაში ევამ
- ჩემი კლასელი მოდისს - გაიღმა გიორგიმ
- ლაზარე რაღაცეები უნდა გავაკეთო შეგიძლია ბავშვები წაიყვანო ცოტახნით?
- რათქმაუნდა საყვარელო
- მალე დაბრუნდით
- ულააა მამიკოსს გასასეირნებლადდ მივკავაალთ - ტიტინებდა ლიზა
- ხოო ოღონდ უნდა დაუჯეროთ მამიკოს კარგიიი
- კალგი დე - მომეხვია ლიზამ
- მალე დაბრუნდით აბა ჰე - ქუდი დავახურე გიორგის
- კარგი საყვარელო მაკოცა ლაზარემ და კარი გაიხურა

ჩვენი ოჯახის ყველაზე საყვარელი სტუმრები მოდიოდნენ, სხვადასხვა საჭმელები მოვამზადე, სუფრა ლამაზად გავაწყე ამასობაში ლაზარე და ჩემი სამი გიჟიც მოვიდნენ:
- დეეეე მამიკომმმ ნაკინი მაწამა მაგლამ დედას ალუთქლაო და შენ ლაზალეს ალუთქლა ლო გითქარიი კარგიი - მოსვლისთანავე ჩამჩურჩულა ლიზამ
- ოხოხ - გავიცინე მე
- რაკარგი სუნიაააა - გაიხადა ქურთუკი ლაზარემ
- როცა სახლში ესეთი დიასახლისიაა- თავი შევიქე მე
- ხოო უუმაგრესი და ულამაზესი - ჩამეხუტაა ლაზარემმ
კარზე კაკუნის ხმაა მოვიდნენ
- მე გავაღებ - დაიყვირა გიორგიმ
- გამარჯობააა - შემოსძახა კართან მდგარმა თაკომ
- თაკოო დეეიიდაა - გაიქცნენ ევა და ლიზა თაკოსკენ
- მოდით მოდით - შმეოვიპატიჟე სახლში
- როგორ მომნატრებიხართთ - გვეხუტებოდა თაკო
- ნიცუკაა როგორ ხარრ - ჩავეხუტე ნიცას
- კარგად თქვენ როგორ ხართ
- ჩემო საყვარელო კარგად ვარ
- ნიცააა დავალებები დაწერეე - ეკითხებოდა გიორგი
- კიი დედამ დამეხმარაა - გაუღმა ნიცამ
- მე ჩემით დავწერე
- გადმოდით დასხედით სუფრასთან
- ნუცა რამდენი რაღაც გაგიკეთებია, შეწუხდი - გადაავლო თვალი სუფრას თაკომ
- კარგი რა - გავუღმე თაკოს
- ბიჭ ესე უნდა დავიწყებაა - მხარზე ხელი მიარტყა ლაზარემ ცოტნეს
- კარგი ერთი იგივე შემიძლია გითხრა შენც- წარბი ასწია ცოტნემ
- მოდით მოდით ბავშვებო დასხედით აბაა
- ლამაგალი დედიკო მკავს, ლამდენი ლამე გააკეთა - ისევ ტიტინებდა ლიზა
- გახსოვს ნუცა 10 წლის წინ ამ ყველაფერზე როგორ ვოცნებობდით - გამიღიმა თაკომ
- როგორ არა, რადამავიწყებს იმ ბედნიერ დღეებს - ღიმილით ვუპასუხე
მთელი ღამე ასე ბედნიერად გავატარეთ ეს იყო ბოლო დღე ჩვენი ერთად ყოფნისა, მე ავთვისებიანი სიმსივნით ვარ დაავადებული,ამის შესახებ არავინ არაფერი არიცის. მიუხედავად იმისა რომ ექიმი ვარ ბევრი ადამიანი გადამირჩენი ჩემი თავის გადარჩენა ვერ მოვახერხე, მიუხედავად იმისა რომ ჩემი ყველა ოცნება ავისრულე და წესით ყველაზე ბედნიერი ადამიანი უნდა ვიყო ყველაზზე უბედური ვარ რადგან მიწევს ასეთი ბედნიერების მიტოვება. ბევრი დრო აღარ დამრჩა დაახლოებით 2 თვე. უკვე დამეწყო თმის ცვენა არ მინდა ჩემმმა შვილებმა თმა გაცვენილი დამინახონ, ამიტომ ხვალ წასვლას ვაპირებ, ეს ბედნიერი დღე მჭირდებოდა იმისათვის რომ ბოლოჯერ გამეღო ჩვენი ერთად ყოფნის ბედნიერების გემო.
მეორე დღე ისევ ისე გათენდა როგორც თენდებოდა ბუხარი ისევ ლაზარემ დაანთო ყოველდღე ის ანთობს ისევე როგორც ჩემს ოცნებაში იყო, მივდივარ მოვეხვევი და ჩემს მინასთან მივდივარ რომლიდანაც ულამაზესი ხედი იშლება, ხო ესეც ამისრულდა ლაზარემ ყველაფწრი გააკეთა იმისთვის რომ თავი ყველაზე ბედნიერად მეგრძნო და ეს მოახერხა კიდეც. ახლა კი ახლა ვალდებული ვარ ლაზარეს გამოსამშვიდობებელი წერილი დავუწერო და უბრალოდ დავასრულო აი ეს უსაზღვროთ დიდი ბედნიერება! ასეთი სიხარულის მერე ეს რაღა იყო. კალამი ხელში ავიღე, ძლივს ვიმორჩილებდი. ტკივილი ფეხის თითებიდან შემოვიდა სხეულშ და ნელნელა ზემოთ მოდიოდა მახრჩობდა! სხვა გზა არ მქონდა წერილის წერა დავიწყე:
ჩემო ცხოვრებავ, ჩემო ლაზარე! იცი როგორ მიყვარხარ? ამას ვერ გადმოვცემ სიტყვებით! შენ მე მომანიჭე ისეთი გრძნობა, ისეთი სიყვარული, ისეთი სოთბო რომ ამას ვერასოდეს დავივიწყებ. ჩვენი ლიზა, ჩვენი ევა, ჩვენი გიორგი. ჩვენი სიცოცხლეები. უბრალოდ ძალიან მეცოდები! ჩვენი შვილები მეცოდება დედის გარეშე რომ გაიზრდებიან! შენ კი შენი ბედნიერების გარეშე! იქნებ უკეთესიც ყოფილიყო ლიზასთან რომ დარჩენილიყავი, იქნებ ერთად მართლა ბედნიერები იქნებოდით და შენც აღარ დაგწყდებოდა გული. არ მემეტები ასეთი ტკივილის მოსაყენებლად, შენ ხომ ბედნიერება გინდოდა, შენ ხომ სიყვარული გინდოდა, ეს ყველაფერი ახდება შენს ცხოვრებაში მაგრამ უჩემოდ! ღმერთთან ვილაპარაკებ თუ როგორი კარგი ადამიანი იყავი, თუ როგორ გიყვარდი და მიყვარდი. ლაზარე მე ავთვისებიანი სიმსივნე მჭირს და ბევრი დრო აღარ დამრჩა, ამიტომაც მივდივარ. იცოდე სულ სულ ზემოდან დაგყურებ და შენი მფარველი ანგელოზი ვიქნები! გიტოვებ ჩვენს შვილელბს და თვალის ჩაკვრას!
ოთახში შევედი ბავშვებს თვალი მოვავლე, სამივეს ვაკოცე და გამოვედი, ეს იყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე დიდი ტკივილი რაცკი განმიცდია! ლაზარესთან გავედი ძლიერად მოვეხვიე და ყურში ჩავჩურჩლე
- დამპირდი რომ რაცარუნდა მოხდეს ცხოვრებაზე ხელს არ ჩაიქნევ
- გპირდები მაგრამ ამას რატომ მეუბნები? - გაუკვირდა ლაზარეს
- არაფერი უბრალოდ შენი პირობა მჭირდებოდა
- ჩემო საყვარელო მითხრა და უფრო ძლიერად მომეხვია
- ლაზარე მიყარხარ
მეტს ვეღარ გავუძლებდი, ქურთუქი ჩავიცვი და კარები გავაღე
- სად მიდიხარ ნუცა? - მკითხა ლაზარემ
- საქმე მაქვს - ძლივს შევიკავე თავი რომ არ მეტირა და კარი გავიხურე
აი აქ დასრულდა ჩემი ცხოვრების ისტორია, აქ დასრულდა ჩემი დიდი ბედნიერება, გამოვიხურე კარი და დასრულდა ყველაფერი!
აქამდე დედამიწაზე ყცელაზე ბედნიერი ადამიანი ვიყავი მაგრამ ახლა მე დედამიწაზე ყველაზე უბედური ადამიანი ვარ !

სწორედ ამ წერილმა გაანადგურა ჩემი ცხოვრება, ხო მე ლაზარე ვარ მინდა მოგიყვეთ მისი წასვლის შემდეგ ცხოვრებაზე, ჩმემმა ცხოვრებამ სწორედ ამ წერილის მერე დაკარგა აზრი, ერთადერთი რამ რაც სიცოცხლის სურვილს მაძლევს ჩემი შვილები არიან. ნუცამ ერთდღეს ჩამეხუტა კარი გაიხურა და ჩააბნელა ჩემი ცხოვრება. მას შემდეგ არცერთი დღე ძველებური აღარაა. ძველებური ბედნიერება აღარაა. ჩვენ მე ევა ლიზა და გიორგი ერთადვცდილობთ ერთად გავუმკლავდეთ იმ ტკივილს რომელიც ნუცამ დაგვიტოვა. ცხოვრებაში ღმერთმა ორი დიდი რამ გამიკეთა ერთი ის რომ ნუცა მაჩუქა და მეორე ის რომ ნუცა წამართვა. ჩვენ ხომ მხოლოდ 10 წელია რაც ერთდ ვართ ჩვენ ხომ სწორედ ახლანდელ ცხოვრებაზე ვოცნებობდით. ნუცას გარეშე ცხოვრება სასწაულად გამიჭირდა, ბავშვები გაიზარდნენ გიორგი უკვე 18 წლისაა ევა 16 ლიზაკიდე 12. ლიზა საშინლად ჰგავს ნუცას, გარეგნობაში ქცევებში ღიმილში. ეს კი კიდევ უფრო ართულებს სიტტუაციას რადგან ყოველი ლიზას შეხედვისას ნუცა მიდგება თვალწინ. ყოველი ლიზას გაღიმებისას ნუცას ბედნიერი სახე მიდგება წინ. ის ბედნიერი სახე ჩვენი ერთად ყოფნით რომ ჰქონდა. ნუცაზე მნიშვნელოვანი არავინგამოჩენილა ჩემს ცხოვრებაში და არც გამოჩნდება. სიცოცხლის ბოლო წუთამდე ვიბრძოლებ რომ შვილებისთვის ძალიან კარგი მამა ვიყო. დღეს კი დღეს ნუცას დაბადებისდღეა. ის 38 წლის იქნებოდა.
- მამა დედას საყვარელი ნამცხვარი გამოვაცხვეთ მე და ევამ - მითხრა კმაყოფილი სახით ლიზამ და გაიღიმა სწორედ ისე როგორც ნუცა იღიმოდა
- ანუ მზად ვართ წასასვლელად - გავუღიმე მათ
- კი, შეგვიძლია წავიდეთ ხელი მომხვია გიორგიმ
ნუცას სასაფლაოსთან მივედით, ვერვიჯერებდი ვერცერთ მისვლაზე რომ ის მიწაში იყო და უბრალოდ აღარ შემეძლო მას შევხებოდი, მის გრძელ თითებს შევხებოდი, აღარ შემეძლო მეთქვა რომ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარ. მაშინ როცა სიჩუმე ჩამოწვა და ყველამ ნუცას ფოტოს დავაშტერდით ევამ დაიწყო.
- დე ჩემო ყველაზე ლამაზო ანგელოზო, მე მჯერა რომ სულ ჩემთან ხარ, მე ისევ მახსოვს შენი გრძელი თითებით როგორ მეფერებოდი სახეზე. მჯერა რომ ყოველღამე ჩვენს ოთახში შემოდიხარ და ისევე როგორც ყოველთვის შუბლზე გვკოცნი. ძალიან მიყვარხარ ჩემო ლამაზო. შენ არაფერზე ინერვიულო მე და ლიზა მამას და გიორგის გემრიელ საჭმელებს ვუმზადებთ სახლსაც ვალაგებთ, დე ძალიან მენატრება შენი სიცილი შენი ბედნიერი სახე დე, როგორ ლამაზად იცოდი ხოლმე ჩაღმება. - ცრემლები წასკდა ევას თვალებიდან - ჩემი ცხოვრება ხარ და ყოველთვის იქნები ჩემს გულში ვიცი რომ ძალიან გიყვარვართ. ჩვენც ძალიან გვიყვარხარ, ყველაფერს მივცემდი ერთხელ მაინც რომ ჩაგეხუტო დე
ოთხივე ერთმანეთს მაგრად ჩავეხუტეთ და ცრემლები თავისით იკვლევდენ გზას საზეხე. ნუცა - ჩევნი ცხოვრების თანნ ყველაზე ბედნიერი და თან ყველაზე მტკივნეული საჩუქარი.
ისტორიის დასასრული 


როგორია?