ფეხის თრევით შედიან სახლში ბიჭები,ჯორჯს ლექსი მიჰყავს გოგონებთან,ბენი კი კელის აწვენს ტახტზე და დაჰყურებს ზედ..
-ლექსი-ანა ხტება ფეხზე და დისკენ გარბის,ხელებს კიდებს და სვამს..კარგად ათვალირებს ჯერ შემდეგ კი ჯორჯს უტრიალდება-ლექსი სად შეგხვდათ-ჯორჯი ყველაფერს უყვება ანას რაც
მოხდა იმ ადგილას,ანა კი წამიერად შეშდება და მშვიდ სახეს იღებს,შემდეგ კი კადის სამზარეულოდან და ბენთან მიდის რათა დედას საბოლოოდ დახედოს
-აზრი არ აქვს-ანა კიდებს ბენს მხარზე ხელს,ისიც იწევა და გოგონას წინ დგება
-რას გულისხმობ ?
-მკვდარია დედაჩემი-იღიმის,მის გულში კი
დიდი ფორიაქი ტრიალებს
-ანა რასაც გრძნობ ვიცი,ნუ დამალავ გრძნობებს-უახლვდება გოგონას,ისიც
ხელს კიდებს ბენს და მთელიძალით ეკვრის.მისი გულის ცემის ხმა ესმის,ისიც კი ვერ წარმოიდგინა რომ გული საერთოდ ჰქონდა მას,არა იმიტომ რომ ის ბენია,არამედ იმიტომ რომ ის ადამიანების რიცხვს არ მიეკუთვნის..მის მკლავებში ცრემლებს ვერ იკავებს,დედის ცხედარს უყურებს და გული სასტიკად ეფლითება,ერთ წელიწადში მეორე დანაკარგი არის მისთვის.
არ შეიძლება ასე გაგრძელება ხვდება და ახლა მასში უფრო ძლიერი ”მე” იღვიძებს.
ბენს სცილდება და ცრემლებს იმშრალებს
-დრო გავიდა ხო?-მისი თვალები აღარ ციმციმებენ იმედისგან
-გავიდა-მწუხარედ პასუხობს ბენი და ხელში იტაცებს კელის ცხედარს,გარეთ გაჰყავს უკან კი მთელი ამალა მიჰყვება..
სასაფლაოზე მიჰყავთ და იპარავენ სასახლეს,ისე კრძალავენ რომ ამას ვერავინ ვერ იგებს..
შემდეგ ანას სახლში ბრუნდებიან,მის და ლექდის ბარგა ალაგებენ და თავიაანთ სახლში გადააქვთ..ეს მომენტი არის ის,როდესაც ანას უწევს იცხოვროს ამის შემდეგ დამოუკიდებლად.
-ხვალ მოლი ჩამოვა,მას ალბად გამოჰყვებიან ახლობელებიც რომლებიც ანას და ლექსის დაიცავენ თუმცა ლექსისთან დაკავშირებით უკეთესი იდეა მაქვს მე,თუ რათქმა უნდა ანა დაგვთანხდება-თვალს აპარებს ჯორჯი გოგონას,მოს სახეზე კი მცირე აღელვებასაც ვერ ამჩნევს
-ანა რას იტყვი?-უმეორებს კიდევე რთხელ
-ხო მასე ჯობს,მოსცილდეს აქაურობას,მე კი ამაზე უკეთესი იდეა მაქვს-შეთანხმებასთან ერთად კიდევ ერთ თემას ჭიმავს
-რა იდეა გაქვს?-ყავის ჭიქებს ურიგებს სარა ყველას და ტახტზე ჯდება
-მეც თქვენნაირი მინდა გავხდე
-სისულელეა ანა,არა-მტკიცე პასუხს იძლევა ჯორჯი და ჭიქას მაგიდაზე დგამს
-რატომ არა?
-შენ როგორიც ხარ ისეთადდუნდა დარჩე და იმიტომ-ბენი იღებს ხმას
-ასეთ დაუცველად,მუდამ თქვენს კალთის ქვეშ?როდემდე აპირებთ გააგრძელოთ ასე?
-იქამდე სადამდეც შევძლებთ ანა,შენ ვინც ხარ იქნები ის-ფეხზე დგება ბენი მაგრამ
ლექსი აჩერებს
-მე უკვე მივხვდი ყველაფერს
-როგორც იქნა(ბენი)
-მე წავალ თანახმა
ვარ,მაგრამ ჯელის ამბავს როგორდ ავმალავთ? უამრავ კითხვას ვაჩენთ-ლექსის ნათქვამს უფიქრდება ყველა..
რა შეიძლება მოჰყვეს მის გარდაცვალებას??
ჯერ ერთი ის რომ დაოწყება გამოძიება,ვინ დაკრძალა ასე,მოძებნიან ანას და ლექსის
დასვამენ ბევრ კითხვას..მათ ჩუმად მოუწევთ ყოფნა,ჩნდება კითხვა როგორ შეიძლება შვილებმა არიცოდნენ დედის ადგილსამყოფელი? ან რატომ გადავიდნენ სარას სახლში? ან დედია დაკარგვის შესახებ რატომ არ შეიტანეს განაცხადი.
ფეხზე დგება ჯორჯი მაგრამ კარებს უეცრაად აღებს მოლი.მაღალი თხელი ფეხებით,ლამაზი გამოყვამილი წელით და წელამდე შავი სწორი თმით,მაღალ ქუსლებზრ შემდგარი
პაკუნით მიიწევს მომღიმარის ახით მათკენ,უკან კი ათამდე ვამპირი მიჰყვება..
მის დანახვას არავინ არ მოელოდა,ამიტომაც ეს ჩამოსვლა მათთვის ძალიან გასაკვირია..ტელეფონს იღებს ხელში და რეკავს
-ალიო ლუსი,კელი სივენსის გარდაცვალების ამბავი მოაგვარე,წადი პოლიციის განყოფილებაში და რაც საჭიროა გააკეთე,ოღონდ აქამდე არ მოუშვა ისინი-თიშავს და ჯდება სკამზე-აბა არ მელოდით ხო?
-სიმართლე ითქვას არა-იცინის ბენი და მონატრებულ
მოლის იკრავს გულში,ანა ჩუმად აკვირდება მას და არ მოსწონს მისი და ბენის მსგავსი სიახლოვე..
-აქ დღეს როგორ წამოხვედი
-ვერ მოვითმინე,როგორც ჩანს დროულად ვარ აქ ხო?
-კი რათქმა უნდა დროულად,ნეტავ აქამდეც მყოლოდი გვერდით ბევრი რამ არ მოხდებოდა ცუდი ჩემს ცხოვრებაში-ანა
იქავე იწყებს ფიქრებს რას შეიძლება გულისხმობდეს ბენი ამ სიტყვებში,რათქმა უნდა მაიას არ შეხედავდა ზედ როცა მოლის მსგავსი გოგო ეყოლებოდა,რომც
ყოლოდა მაია მისი გარდაცვალების შემდეგ
მაშინვე შეცვლიდა მოლი გარდაცვლილს,თუმცა ახლაც არაა გვიან..
უსიამოვნოდ იშმუშნება მოლიც
ამჩნევს მას
-ესაა მაია?-ეს სიტყვები რატომღაც გულზე ედება ტვირთად ანას
-არა მისი და ვარ
-სად არის მაია?
-გარდაიცვალა-მოლი თავს ხრის და ერთ ჭიქა ვისკის იყუდებს
-წუხვარ,ანუ ბენ მარტო დარჩი-უღიმის ბენს და ანას უფრო
მეტად ეშლება ნერვები..
-მეოთახში ავალ-იღიმის და ოთახში ლექსისთან ერთად ადის..
გამწარებული კეტავს კარებს და საწოლზე ეხეთქება,ქვევით კი აინტერესებს რა ხდება მაგრამ
მოლის ყურებას ურჩევნია არ
იცოდეს რამე.

-კარგია აქ რომ ხარ მოლი,ახლა ისე გვჭირდებოდი როგორც არასდროს(სარა)
-ვიცი საყვარელო,ჩამოვიყვანე ორი ალქაჯი,ერთს ცოტა გაეგება ასეთების ალბად გამოგვადგება დანარჩენები თქვენც იცით(მოლი)
-რა შეუძლიათ მათ?(ჯორჯი)
-ჯორჯ ძალიან ძალიან ბევრი რამ,მაგალითად ის რომ ახლა აიძულოს ანას აქ ჩამოვიდეს და დაჯდეს,აქედანვე-ეცინება ნაზად
-კარგო გეყოს მოლი,ლოლას სასაფლაო გვაქვს მისახედი,მისი ძვლები უნდა დავმალოთ თორემ საქმე ძალიან ცუდათ წავა(ბენი)
-მესმის ბენ,ახლავე წავიდეთ და ამოვთხაროთ საფლავი(მოლი)
-მასე ჯობს-ფეხზე დგება ყველა,სახლს ორ ვამპირს აბარებენ ანას და ლექსის გამო,თვითონ კი სასაფლაოზე
მიდიან..
დიდი ხის ქვეშ ჩერდებიან,მუხლებზე ემხობა კორტნი და იღიმის
-ეს არის?
-ხედავ როგორ მიხვდა ჩემი
გოგო?-ამაყობს მოლი-მიხედე საქმეს-კორტნი ხელებს ადებს მიწას და შელოცვას კითხულობს ამოთხრამდე..
ლოლა ეს არის ადამიანი,რომელიც მთელ გალაკტიკაში ვამპირთა შორის უძლიერესი იყო..ის რათქმა უნდა მოკვდა თანაც
ისე,რომ უკან ბევრი ვამპირი და ადამიანი გაიყოლა..მისი გაღვიძება შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ მის ძვლებს ყოველ ას წელიწადში ერთხელ არ ამოთხრიან და არ გადაიტანენ სხვა მიწაზე..