სარას თვალები ზიზღით და მრისხანებით ანათებს,მზად არის ახლა სემს ისე გამოჭრას ყელი და მის სისხლში იბანავოს,არც კი დაფიქრდეს მაგრა ეს შეუძლებელი რომ არის მისთვის თვითონაც იცის..
უკნიდან კიდევ ორი მამაკაცი მოჩანს,შუაში კი ჩამოკიდებული სიბილი რომელიც ეკიდება ორივეს რომ არ წაიქცეს..
სარას წინ დგებიან,სემი უახლოვდება გოგონას და მის დავარდნილ და უძალღონეო თავს ხელს კიდებს,ზევით აწევინებს თავს და იცინის
-ხედავ ანა -იწყებს და ბენის უკან ჩამალული ანაც ბედავს გამოსვლას,სემამდე ერთი ნაბიჯიღა უკლია.მეგობარს უყურებს და გული ევსება დარდით,რადგან აქამდე შეტობა ახლა ამის იქითაც უნდა გადგას ფეხი
-გაუშვი ის -დაბალი ხმით სთხოვს
-ვერ გავიგე ლამაზო რა?-უახლოვდება და ყურებზე ხელს ისე იდებს თითქოს მეორედ მოსმენას თხოვსო-გაიმეორე თუ შეიძლება
-გაუშვი ის -სემი ხელის ერთი მოძრაობით უბრძანებს ორივეს რომ სიბილის ხელები გაუშვან,ძალაგამოცლილი პირდაპირ სახით ენარცხება ბალახზე,მისკენ მორბის ანა და თან სემს აპარებს თცალს ქვევიდან
-ეს რატომ გააკეთე?-ბენი მოსჩანს ასპარეზზე
-იმიტომ რომ შევიდეს შენს დებილ თავში ბენ,რომ ჩემთან ომი არ გიღირს-ბენი ხვდება უკვე რომ სიბილისს კარგი ბედი არ უწერია და რაღაც მოიმოქმედა მის წინააღმდეგ
-სიბილი არაფერ შუაში იყო,გოგოებო წაიყვანეთ და წადით-უბრძანებს სარას და ანას.ისინიც ემორჩილებიან და სიბილისს კოდებენ ხელებს,ხოხიალით ეფარებიან მინდორს და ტყეში იჭრებიან.სარა ზურგზე იკიდებს გოგონას და ისე მიჰყავს თითქოს მძლეოსანი ან რამე მსგავსი იყოს,დაღლილობა კი სულ არ ემჩნევა სახეზე.ანა დღითიდღე ოცდება მისი შესაძლებლობებით
-სარა ახლა ბიჭები რას მოიმოქედებენ?-შეშინებული კითხულობს
-ბენის იმედი მაქვს,ჯორჯი პატარაა ჯერ...ბენი მოერევა მას
-იმედი მაქვს-ღრმად სუნთქავს და რპგორც იქნა მანქანის კვალს ხედავენ.
ჯდებიან და სახლში მიდიან..
სიბილისს აწვენენ საწოლში,თვითონ კი ჩადიან და სასმელს ისხამენ ჭიქებში
-ანა შენი აზრით მაია ცოცხალი რომ ყოფილიყო ეს მოხდებოდა?-სარა აპარებს კითხვას
-რას გულისხმობ?-ხვდება რომ მეტის დამალვას აზრი არ აქვს,ანას უყვება ყველაფერს რაც მისი დის გარდაცვალების დღის მოხდა და გაოგნებული ანა სოტყვებს პირში ძლივს იჩერებს..უცრემლოდ ხვდება ამ ამბავს,ალბად იმიტომ რომ შეეგუა უკვე მის არყოფნას
-არა მგონია ეს მომცლხდარიყო,ის არ დაუშვებდა ამას-იღიმის გოგონა
-მას ისე უყვარდა ჩემი და .... ვფიქრობ რომ შენც შეგიყვარდება-არ მალავს საკუთარ აზრებს და თავზე ახვევს ანას
-რას ამბობ სარა?ეგ შეუძლებელია,ჯერ იმიტომ რომ ის ჩემი დის ფიქრებშია დღესაც ჩაძირული,ამ ექვსი თქვის მანძილზე კი კარგო ურთიერთობაც არ გვქონია,ესეც რომ არა მე მის გვერდით ვერ ვიქნები-სარა ჩუმდება და იღიმის..

შუა ღამით სიცივეში დარჩენილი ბიჭები ერთმანეთს ებრვძიან
-ბენ შენთვის საჩუქარი მაქვს-რაღაც არ მოსწონს ბენს ეს ამბავი და ქედმაღლურად კითხულობს
-რა საჩუქარი-სემი ისევ ატკაცუნებს თითებს,ახლა ორ ქალს გამოჰყავდ კელი..ბენს გული უჩქარდება და ფპრიაქს იწყებს,მიას დედაც საფრთხეში არის მის გამო,დღეს კელი რომ მოკვდეს ანა არასდროს აპატიებს მას და არც საკუთარ თავს..
-მიშველეთ-ცრემლებად იღვრება კელი
-გაუშვი სემ-ჯორჯი იჭრებაწინ,ბენი ხელს კიდებს და აჩერებს მაგრამ მაგრამ
გაგიჟებული ჯორჯი აშვებინებს ხელს-რამდენის უფლებას აძლევ შენს თავს?-ყვირისდ ა თვალები კუპრივით შავი უხდება.ეს ერთი სიურპრიზი არ არის საკმარისი,ახლა უკვე მეორე რიგს მოჰყავს დატყვევებული ანას და ლექსი..სემი მათ შუაში დგება
-აირჩიეთ,კელი თუ ლექსი?-ხელებს აქეთთიქით იშვერს და მათკენ მოუთითებს
-ავადმყოფი ხარ,გაგანადგურებ -ცოფებს ყრის ჯორჯი
-პასუხი არასწორია-იცინის სემი და ამბობს,მიდის კელისკენ და წამებში უგრეხს კისერს-ახლა ლექსი დარჩა,ბენ!-ბიჭები ერთმანეთს აპარებენ მზერას და ისე იყურებენ თვალებში ერთანეთს თითქოს რაიმეს ესაუბრებიანო..
-არჩევნის წინაში მაყენებ ეხლაც?
-ვიფიქრე დათმობაზე წახვიდოდი,ანას მკვდარი დედის დანახვა არ მოეწონება მგონი ხო?-ბენი ცდილობს სიმშვიდე შეინარჩუნოს მაგრამ აღარ გამოსდის,წამებში სემთან ჩნდება და ყელზე ებღაუჭება,ჯორჯი კი ლექსის კიდებს ხელს და აცილებს სემს,ბენი აზლა უშვებს და ლექსისკენ უშტერდება თვალი
სასოწარქვითილი,განადგურებული ეცემა ფეხებზე და დედას მისტორის,მის ცცზოვრებაში პირველად ხდწბა ისე რომ ვინმეს სიკვდილს ასე უყურებს,განსაკუთრებით კი დედის.
სემი ამალასთან ერთად იკარგებად ა ადგილიდან ქრება,ბიჭები ხელს კიდებენ პრივეს და სახლამდეეისე მიდიან ვერც იგებენ,იმაზე ფიქრით თუ როგორ შეხვდება ანა ამ ამბავს..თუმვლცააყველაფერი დაკარგული არ აეია,შანსია კელიმ
გამოიღვიძოს,არა ადამიანად,არამედ ვამპირად