ნათიამ,რომ დაინახა გორგი მისკენ იყურებოდა და თან მისი მზერა მისკენ იყო მიმართული გაუკვირდა და თან გაუხარდა.სახლში,რომ მივიდა თავის პატარა ლეკვს ლისას მოეფერა და სამეცადინოდ წავიდა,როცა მეცადინეობას მორჩა ისევ ფეისბუქში შევიდა მაგრამ საინტერესო,რომ ვერაფერი ნახა დასაძინებლად დაწვა.
სკოლის დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა,მთელი ამ დროის განმავლობაში არც დიმიტრი ენახა და არც გიორგი,მაგრამ უნდა ვაღიაროთ ამას მერე მიხვდა.როცა გაკვეთილები დამთვრდა,როგორც ყოველთვის გოგოები გარეთ გავიდნენ,ნათამ დაინახა,რომ გიორგი,ნიკა(ბიჭი რომელსაც ნათია უყვარდა ადრე და არც ახლაა გულგრილი,მაგრამ ამას მხოლოდ იმიტომ არ ეუბნებოდა ხშირად,რომ მის ძმაკაც სანდროს ევასებოდა ნათია) და ვიღაც ბიჭები ერთად იდგნენ ნიკამ ნათიასკენ თვალი გამოაპარა ნათიამაც შეხედა, ისინი ადრე კარგი მეგობრები იყვნენ მაგრამ ახლა გამარჯობასაც აღრ ეუბნებიან ერთმანეთს.ხოდა ნიკამ რომ თვალი გამოაპარა ნათიასკენ ეს გიორგიმაც შეამჩნია და სახეზე გაბრაზება დაეტყო,ნიკას გადახედა,ნიკამაც შეხედა გიორგის ისეთი სახით, თითქოს მისი თვალები ეუბნებოდნენ ღმერთმა ეს გოგო მხოლოდ შენთვის არ გააჩინაო,ამ სახეზე გიორგი კიდევ უფრო მეტად გაბრაზდა,ცოტაც და დაარტყავდა,რომ დიმიტრიმ უთხრა წამო ავიდეთ ეხლა სახლშიო.გიორგი და დიმიტრი თითქმის ტოლები იყვნენ ერთი წელი და რამოდენიმე თვე იყო განსხვავება,სხვადასხვა კლასში სწავლობდნენ მაგრამ საერთო მეგობრები ჰყავდათ.დიმიტრიმ,რომ დაინახა ანა ნათიასთან ერთად თვალი ვეღარ მოაცილა, რა გასაკვირი ეგ იქნებოდა ანა იყო მაღალი,ქერა და მწვანე თვალებით,სწორი ფეხებით და მოხდენილი მკლავებით.ძმები ერთმანეთს სასწაულად გავდნენ,რომ არ იცოდე,რომ ერთი ცოტათი დიდია ტყუპები გეგონებოდათ,მერედა მხოლოდ გარეგნულად?ხასიათი...ნათია შავგვრემანი იყო,სქელი წარბებით მაგრამ ძალიან უხდებოდა მის ნაკვთებს,ხორბლისფერი იყო და საშუალო სიმაღლის,თაფლისფერი თვალებით.
როცა ნათია და მარი სახლის გზას დაადგნენ(წინა თავში ვახსენე,რომ ისინი ერთად მიდიოდნენ რადგან ახლოს ცხოვრობდნენ) გზაში ის ბიჭი შეხვდათ ნათიამ რომ მეხუთე სართულზე ნახა.ახალი წამოსულები იყვნენ ნათია და მარი როცა გზაში დიმიტრი და გიორგი დაეწივნენ.
-გოგოები დაგვიცადეთ(დიმიტრი)
გოგოებიც შეტრიალდნენ.მარიმ ნათიას წასჩურჩულა
-ნეტავ რა უნდათ?(მარი)
-მერავი ვნახოთ.(ნათია)
დიმიტრი და მარიაის ძმა ერთ კლასში იყვნენ და შესაბამისად ძმაკაცობდნენ.მარის ძმას გიგა ერქვა.
-გოგო გიგა სადაა?(დიმიტრი)
-მერავი სახლში ალბათ.(მარი)
-რა მერავი დაურეკე აბა (დიმიტრი)
-ტელეფონი არ გაქვს?თუ ნომერი არ იცი? თუმაინცდამაინც ყოველდღე ჩვენთან ხარ და ამოდი და ნახე სახლშია თუ არა.(მარიამი)
-მომისმინე მარი,ჯერ ერთი ნუ მეუზრდელები და მეორეც ერთი სწორედ მაგას ვაპირებ(დიმიტრი)
სანამ ესენი საუბრობდნენ, ნათიამ შეატყო,გიორგის გაბრაზებული სახე,ნათიამ გაუღიმა გამარჯობის ნიშნად,მაგრამ გიორგიმ ნაძალადევი ღიმილი დაუბრუნა. ნათიას ეწყინა :(
დიმიტრი,გიოგი,მარიამი და ნათია გზას გაუდგნენ.გზაში მხოლოდ დიმიტრი და მარი ლაპარაკობდნენ.ნათიასა და გიორგის ხმა არ ამოუღიათ.მარის სახლი უფრო ახლოს იყო ვიდნე ნათიასი. მარიამის სახლთნ შეჩერდნენ და გადაწყვიტეს დიმიტრი და მარი სახლში ასულიყვნენ,რადგან დიმიტრის გიგასთნ ჰქონდა საქმე.ნათია მარტო,რომ არ წასულიყო დიმიტრიმ უთხრა გიორგი გაგაცილებსო,თავიდან კი იუარა ნათიამ არაა საჭიროო,მაგრამ მერე გიორგიმ ხელი მოკიდა და გზაზე დააყენა და შესაბამისად ორივემ ნათიას სახლისენ აიღეს გეზი.ნახევარი გზა ხმა არ ამოუღიათ,მაგრამ საბოლოოდ სიჩუმე ნათიამ დაარღვია.
-რა გჭირს?(ნათია)
-რა მჭირს?(გიორგი)
-რაღაცნაირად მექცევი.(ნათია)
-როგორ?(გიორგი)
-როგორ და ცივად.(ნათია)
-არ გექცევი ცივად(გიო)
-მექცევი(ნათია)
-აუ კაი რა(გიო)
-რა კაი,ვმეგობრობდით,მარა ბოლო დროს აღარცკი მელაპარაკები(ნათია)
-...(გიო)
-გაბრაზებული ხარ?(ნათია)
-არა...... (გიო)
-ხარ.(ნათია)
-შეიძლება.(გიო)
-და რატომ?(ნათია)
-აუ დაიკიდე რა(გიო)
-რა დავიკიდო,ვერ ვხვდებ ჩემი მეგობარი ჩემზე გაბრაზებულია და არ მეუბნება რატომ და რაზეც მგონი მეთვითონ ვხვდები და შენთუ მაგაზე ბრაზობ ყოჩაღ.(ნათია)
-არა მაგაზე არა...(გიო)
ნათია გაჩერდა,გიორგიც გაჩერდა,ნათიამ საწყალი თვალებით შეხედა,გიორგის გაეღიმა.
-ძლივს.
-კაი ხო... (ღიმილით) წავიდეთ,წამო.
როგორც იქნა სახლს მიაღწიეს და ერთმანეთს დაემშვიდობნენ. გიორგი ელოდებოდა სანამ ნათია სადარბაზოში არ შევიდა და მერე უკან გამობრუნდა.