სახლში როგორც კი მივედით ბავშვებს დავემშვიდობე და დასაძინებლად ავედი გეგაც ამომყვა და დასაწოლად მოვემზადეთ. გეგას სიტყვაც კი არ დაუძრავს იმაზე რაც მოხდა ხოდა არც მე შემიწუხებია დიდად თავი ვიფიქრე რომ ასე უნდოდა ხოდა იყოს ასე...
მთელი ღამე გეგაზე ვფიქრობდი ვერაფრით დავიძინე. საათს დავხედე და 3ს ეკლდა 15-წუთი. ცოტახანი კიდევ ვიწრიალე საწოლში ბოლოს მივხვდი აზრი არ ჰქონდა ასე მაინც ვერ დავიძინებდი. ავდექი ხალათი ჩავიცვი და ჩუსტები ამოვიცვი უცბად . ჩავედი ცოტახანი ბალახზე ვიჯექი ბოლოს დავიღალე ცოტა და ჰამაკში ჩავწექი. ვზეიმობდი, რომ მარტო დავრჩი ჩემს ფიქრებთან, მაგრამ თან არ მინდოდა ისევ გეგაზე მეფიქრა, მაგრამ თავს ვერაფერი მოვუხერხე. აი რა მოხდება რომ უცბად უჩემობამ წამოუაროს აქ ჩამოვიდეს და მითხრას, რომ ვუყვარვარ აი ამ სიტყვების მერე ყველაფერი ისე მაგრად წავა... ჩვენ ყველაზე ბედნიერები ვიქნებით. ვფიქრობ, რამხელა ძალა, რამხელა რამ შეუძლია ერთ პატარა სიტყვას "მიყვარხარ"-ს. ეს ერთი სიტყვა ადამიანს რწმენას და ბედნიერებას უბრუნებს. ამ ფიქრებში გართულმა ვერც კი მივხვდი როგორ შემეხო ვიღაცის ხელი. მისკენ შევტრიალდი და ხელში გეგა შემრჩა. იმწამსვე ვიფიქრე უჩემობამ წამოუარა მეთქი.
-რაზე ფიქრობდი?-ნამძინარევი ხმით მკითხა გეგამ
-იმაზე რაც ამ დროის განმავლობაში მოხდა
-კონკრეტულად?
-კონკრეტულად შენზე
გეგა ჰამაკში ჩაწვა ჩემთან ერთად ოღონდ იქითა მხრიდან ანუ ფეხებთან მომიწვა.
-რას ფიქრობ ჩემზე?
-ვფიქრობ, რომ ძალიან გამიმართლა
-მართლა?
-კი აი სხვა, რომ ყოფილიყავი ახლა ბედნიერი არ ვიქნებოდი
-ნინა ბედნიერი ხარ?
-მე არვიცი შენ რას გრძნობ გეგა. მე არ ვიცი შენ ბედნიერი ხარ თუ არა, მაგრამ სამაგიეროდ ის ვიცი მე რას ვგრძნობ და ვიცი რომ ყველაფრის მიუხედავად ბედნიერი ვარ შენ და ანა რომ გაგიცანით
-თუმდაც ასეთ ვითარებაში?
-თუმდაც ასეთ ვითარებაში-კრთალად გავუღიმე გეგას
-კარგი გაინტერესებს მე რას ვფიქრობ?
-მე ვფიქრობ, რომ ძალიან მაგარი გოგო ხარ . ულამაზესი, უჭკვიანესი,უკეთილესი,უსაყვარლესი... შენ არაჩვეულებრივი ხარ და მე ვფიქრობ, რომ მეც ბედნიერი ვარ და მაგრად გამიმართლა სიმთვრალეში ვინმე დაპრუწულტუჩება გოგო, რომ არ შემხვდა რომელიც ელესაც კი მაგრად ესწერვებოდა აქ თუ წამოვიყვანდი. მე ვფიქრობ, რომ შენს მიმართ არვარ გულგრილი ნინი.
გეგა სანამ ლაპარაკობდა ელეს ხმა გავიგონე ჩვენსკენ მოდიოდა. გეგას სწრაფად ვანიშნე გაჩერდი თქო.
-ბავშვებო აქ მარტო რატომ ხართ?
-ჰაერით ვტკბებით-ეშმაკურად გავხედე გეგას პასუხად კი ღიმილი მივიღე.
-აუ გიო ჩამოვა ეხლა სადმე წავიდეთ რაა.
-ელე რამოდენიმე საათის წინ არ ვიყავით?
-აუ კარგი რაა
-ელე შენ და გიო წადით ჩვენ დავრჩებით დავიძინებთ ნინი დაღლილია-უთხრა გეგამ
-კარგი ხოო კარგი
ელე და გიო წავიდნენ და სახლში დავრჩით მე და გეგა მარტოები ახლა კი შეგვეძლო გვესაუბრა.
-ნინი არ გეძინება?
-შენ გეძინება?
-არა უბრალოდ თუ დაიღალა წავიდეთ თქო უნდა მეთქვა.
-აუ მაშინ თუ არ გეძინება კინოს ვუყუროოოთ
-კაი
-და რამე საჭმელიც რო გავაკეთოთ და პოპკორნიც არა?
-გშია ხო შე გაბერილო-გაიცინა გეგამ და ლოყები ისე საყვარლად დაეჩუტა...
-ხო ხო მშია დიდი ამბავი და გაბერილი მხოლოდ ორსულობის დროს ვიქნები როგორც კი გაჩნდება მაშინვე დავუბრუნდები ჯანსაღ ცხოვრებას!
-კაი კაი ნუ მეჩხუბები წამოდი გავაკეთოთ რამე
გეგას ტელეფონი აწკრიალდა:
-გისმენ გიო
-გეგა არ მოვალთ დღეს ჩვენ
-სად რჩებით?
-ელეს მეგობარია აქეტ ბიჭო და ძაან გვთხოვა ელეს უნდა ძაან მოენატრა ხვალ მოვალთ და წავიდეთ ხო სახლში?
-ხო ხო წავიდეთ ხვალ
-კაი ხვალამდე
-მიდი გიო მიდი
მე და გეგა შევედით სამზარეულოში და გადავწყვიტეთ პიცა გაგვეკეთებინა. მე ცომი მოვზილე და გეგამ დაადო ზედ საჭირო მასალა. შემდეგ შევდეთ ღუმელში და მანამდე მე ჩაი გავაკეთე . მე და გეგა უბრალოდ ვიჯექით და ერთმანეთს ვუღიმოდით.
-ნინი წეღან ელემ გამაწყვეტინა სიტყვა
-ხო არ მინდოდა რამე გაეგო
-დღეს არ მოვლენ ელე და გიო ამიტომ შემიძლია გითხრა ის რისი თქმაც მინდოდა ნინი მე...
ამ დროს ღუმელის წრიპინი გაისმა პიცა გამზადდა. ღმერთო ჩემო რა ბედი მაქვს რამდენი ხანი კეთდება ხოლმე ეს ჯანდაბა პიცა ახლა კი როდესაც გეგამ გადაწყვიტა გრძნობებში გამომტეხოდა მაშინვე გამზადდა ამას ქვია ბედი რა... პიცა გამოვიღეთ პოპკორნიც მზად იყო გავიტანეთ ოთახში სადაც ტელევიზორი იყო და ფილმი ჩავრთეთ სახელად:მე შენამდე. პიცა სულ გავათავეთ. ფილმს ვუყურებდი და ცრემლებად ვიღვრებოდი. სულელი ბიჭია რატომ მოიკლა თავი თუმცა მას ხომ ძალიან ტკიოდა...
-გეგა
-ხო
-აუ წამო რა გარეთ ჰაერი მინდა
-ჰამაკში?
-ჰამაკში
გავედით და მოწყვეტით დავეშვი ჰამაკში. გეგა ამჯერადაც ფეხებთან მომიწვა. ისე საყვარლად იწვა რომ შემეძოს შევჭამდი.......... ცოტა ხანი ვიჯექით ჩუმად უბრალოდ ვტკბებოდით იმ დროით სანამ ერთად ვიყავით ჩვენ არაფერი გვანაღვლებდა, ამ ქვეყანაზე არავინ და არაფერი გვაინტერესებდა მხოლოდ ვიყავით მე და ის... მე და გეგა. ორივენი ვფიქრობდით გეგას გულის ცემა მესმოდა და ტუჩის კუთხეში მეღიმებოდა. სუფთა ჰაერი ისეთი მაგარი იყო. ჩემზე ძალიან მოქმედებდა გეგას გულის ცემა ესე მეგონა წამით და დაიწყებს ლაპარაკს ისევ და ამიხსნის სიყვარულს მეთქი, მაგრამ გეგა ხმას არ იღებდა იწვა და თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა ისე იქცეოდა თითქოს ახლა შეიგრძნო ამ ადგილის მშვენიერება. თუმცა ნინი მართალი იყო გეგა მხოლოდ ახლა გრძნობდა რა მაგარი იყო აქაურობა მხოლოდ იმიტომ მოსწონდა რომ ნინი ყავდა გვერდზე და კიდევ იმიტომ რომ ულამაზეს ადგილას იჯდა ყველაზე ძვირფას ადამიანთან ერთად. გეგა ფიქრობდა, რომ უნდა ეთქვა როგორ უყვარდა ნინი, მაგრამ ვაი და ნინის არ უყვარდეს? მერე ხომ სულ გაფუჭდება მათი ურთიერთობა. ამდენხნიანი ფიქრის შემდეგ გეგამ გადაწყვიტა, რომ დრო იყო ეთქვა ის ერთი პატარა და თითქოს უმნიშვნელო სიტყვა ნინისათვის და მან მოიკრიბა ძალები საბოლოოდ და გაისმა ნინისთვის სანატრელი სიტყვები:
-ნინი რაღაც უნდა გითხრა
-რა?
-აი წეღან, რომ უნდა მეთქვა სანამ ელე მოვიდოდა გახსოვს?
-კი
-ნინი ძალიან მიყვარხარ. ვიცი არ არის იმხელა დრო გასული რომ ვგიჟდებოდეთ ერთმანეთზე, მაგრამ მე შენ უკვე ყველას მირჩევნიხარ და იცი რას ვხვდები?
-რას?-გაოცებულმა ვკითხე
-რომ სანამ გაგიცნობდი მანამდეც კი მაგრად მიყვარდი ნინი და ეს სულ ასე იქნება. არვიცი რა იქნება ხვალ, მაგრამ ის ვიცი რომ მე დღესაც ხვალაც და სამუდამოდ შენ მეყვარები ეს ზუსტად ვიცი ნინი
-გეგა
-რა ნინი
-მიყვარხარ ძალიან მიყვარხარ......
-ნინი დარწმუნებული ხარ?
-კი გეგა ყველაზე მეტად მიყვარხარ ყველაზე მეტად
-მეც ნინი
გეგა გვერდზე მომიწვა და მთელი ძალით მიმიკრო გულზე. ამ დროს ვიგემე კოცნა რომელმაც ჩემი გრძნობები კიდევ ბევრად უფრო შეცვალა...მე გეგა კიდევ უფრო შემიყვარდა. ჩემს ყველა ნაწილს უყვარს გეგა სრულიად ყველას რადგან ეს ადამიანი ჩემთვის მსოფლიოში ყველაზე ძვირფასია და ამას ვერავინ ვერ წაგავრთმევს...მე და გეგას ერთმანეთს ვერავინ წაგვართმევს...შეიძლება დროთა განმავლობაში ყველაფერი მოსაბეზრებელი ხდება, მაგრამ სიყვარული...სიყვარული უკვდავია და ეს ყოველთვის ასე იქნება....არსებობს გამონათქვამი"დრო ყველაფერს კურნავს" მაგრამ დრო სიყვარულს ვერ განკურნავს თუ ის იმდენად ნამდვილია როგორიც მე და გეგას სიყვარულია ... ეს არ არის მხოლოდ სიყავრული მე ამას არ ვეძახი მხოლოდ სიყავრულს.........ეს სიყვარულზე ბევრად მეტია....ჩვენ სიყვარულს ვერავინ წაგვართმევს.....მე გეგას ვერავინ წამართმევს.....ის მხოლოდ ჩემია...ხოლო მე და გეგას ბავშვი საოცარ სიყვარულში გაიზრდება იქნება ისეთი როგორებიც ვართ ჩვენ...ეყვარება ისე როგროც გვიყვარს მე და გეგას ერთმანეთი და მე და გეგას ის ყველაზე მეტად გვეყვარება რადგან ის ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი, ჩვენი პატარა გოგონა ან ბიჭი იქნება . არ აქვს მნიშვნელობა გოგო იქნება თუ ბიჭი.. ის იქნება მე და გეგას შვილი იმისათვის რომ გვიყვარდეს ესეც საკმარისია...უფრო სწორედ საკმარისზე მეტი......

ბავშვებო როგორია? მე მინდა, რომ გავიგო როგორ გინდათ გავაგრძელო მოთხრობა ანუ მოგწონთ რასაც და როგორც ვწერ თუ გირჩევნიათ წავიყვანო სხვა გზით როგორ გინდათ მოხდეს ეს ყველაფერი? იცით რა არის ამ მოთხრობაში ყველაზე მაგარი? ნინის და გეგას სიყვარული უკვდავია და მათ ამას ვერავინ წაართმევს ეს მარადიულია. გთხოვთ დატოვეტ კომენტარები თუ არა და ან ძალიან პატარა თავების დადება მომიწევს ან შუა გზაზე მიტოვება......