სახლში შევედით,საშინელი სუნი იდგა და ყველაფერი ყარდა.კინაღამ გული ამერია.ოთახში შესვლის თანავე თვალში ჭერზე დაკიდებული ლეში შეგვეჩეხა.საშინელი სუნი ასდიოდა.აი თურმე რა ყარდა ასე საშინლად.
-ფუუ ამის რა სუნია
თქვა მაქსიმემ და სახე საშინლად დამანჭა.მერე იქვე მდგომ მდივანზე ჩამოჯდა და თვალი მოგვავლო.
-იქნებ წავიდეთ უკანონოდ შემივიჭერით რაც ჩემი აზრით ცუდია!
მკაცრად ვთქვი და კარებისკენ მივდიოდი როდესაც უტამ ხელი ჩამავლო და მისკენ მიმატრიალა
-კარგი რაა უბრალოდ შემოვედით ხომ არაფერს ვაფუჭებთ?
სიცილით მითხრა და ცხვირზე მაკოცა.გავიღიმე და ჩავეხუტე.მერე კი რაღაცის გატეხვის ხმა გავიგონე და მაშინვე ყურები ვცქვიტე.ყველამ თომასკენ გავიხედეთ ის კი თვალებ გაფართოებული იყურებოდა
-ფუ ამის დედაშე***ი
შეიგინა და იატაკიდან დამტვრეული ვაზა აიღო
-ფუუ რა ს*რი ხარრ
მიაძახაა მაქსიმემ და თავში ბალიში გაუქანა
-რაჩემი ბრალია თვითონ გადმოვარდა
-ხოო კაი არაუშავს!
დაასკვნა დამიანემ და სხვა ოთახში გავიდა.უტას მოვშორდი და დამიანეს უკან გავყევი.
-რატომ მომყვები?
ისე მკითხა რომ ჩემთვის არც გამოუხედავს
-უბრალოდ სახლის დათვალიერება მინდიდა...თუ არ გსიამოვნებს უკან მივბრუნდები
ვუთხარი და მობრუნებას ვაპირებდი როცა შემაჩერა
-კაი წამო დავათვალიეროთ
თბილად გამიღიმა და ხელი მომხვია.ცოტა არ იყოს მომეწონა მისი ეს საქციელი.პირველად ვიგრძენი მისგან სითბო.
კიბეებზე ავედით და ერთ-ერთ ოთახში შევედით რომლის კარიც ღია იყო.ოთახში ერთი საწოლი იდგა და დიდი კარადა.კარებთან პატარა კომოდი იდგა რომელზეც რაღაც ქილები ეწყო.
კომოდს მივუახლოვდი და კივილი დავიწყე.ქელებში ადამიანის თითები იდო.ქილას ხელი მოვარტყი და ძირს ჩამოვარდა.მაშინვე დაიმსხვრა და მყრალი სუნი ჰაერში აორთქლდა
-დამი გთხოვვ წავიდეთ აქედან ძალიან გთხოვ არ მომწონს აქაურობა
პანიკებში ჩავვარდი დამიანე ჩემთან მოვიდა და გულში ძლიერად ჩამიკრა
-კაი დამშვიდდი ნუ გეშინი წავალათ ხოო
ჩემს დამშვიდებას ცდილობდა მაგრამ უშედეგოდ უფრო და უფრო მეშინოდა
-კარგი პატარავ მივდივართ
მითხრა და კიბეებისაკენ წავიდა.
ჩავედით თუ არა პირველ სართულზე ეგრევე ჩანთას ხელი დაავლო და კარებისკენ წავიდა
-აქედან სასწრაფოდ მივდივართ
იყვირა და მაშინვე ხელი ჩამავლო
-რა ხდება?
იკითხა მაქსიმემ და ჩვენთან მოვიდა
-საშინელი ადგილია უბრალოდ წავიდეთ აქედან!
-რატომ რა მოხდა ასეთი?
-საეჭვოდ არ გეჩვენება შუა ტყეში ისეთ ადგილას სადაც არვინ და არაფერია ცხოველებიც კი არ არიან ისეთ ადგილას არის სახლი რომელიც რუკაზეც კი არ ჩანს!სახლის ეზოში უამრავი მანქანა აყენია და აქ არავინ არა!
ყვირილით ლაპარაკობდა დამიანე და ნაპერწკლებს ყრიდა.ყველანი ფეხზე წამოდგნენ და ჩანთები აიღეს.კარებში უნდა გავსულიყავით რიდესაც სახლის ეზოში დიდი მანქანა შემოვიდა.ფანჯრებთან მივცვივდით
-ეს ხომ ჩვენი მანქანაა
თქვა თომამ და ხელი მანქანისაკენ გაიშვირა რომელზეც,ჩვენი ფურგონი იყო მიბმული.მანქანის მძღოლი არ ჩანდა სახე არ უჩანდა მხოლოდ მისი ხელები ჩანდა.
-მაგრამ იქიდან ხომ გამოსასვლელი არ იყო აქ როგორ მოიყვანა?
გაოცებულმა ვიკითხე და უტასა ავეკარი შეშინებული.ძალიან მეშინოდა.ეს სიტუაცია საშინლად არ მომწონდა.
მანქანიდან გადმოვიდა და სახე რიმ ჩვენსკენ შემიატრიალა კინაღამ გული ამერია.მისი სახე საშინლად გამოიყურებოდა.თითქოს დამწვარი ჰქონდა და სამუდამო დაღი ესვა სახეზე.მაგრამ მაინც საშინლად მახინჯი იყო.
სახლისკენ წამოვიდა.მაგრამ რაღაცამ შეაჩერა და ჩვენს ფურგონთან მივიდა.მანქანას მოუარა და იქიდან იარაღი გადმოიღო.აი აქ კი მართლა მივხვდი რომ რაღაც საშინელება ხდებოდა.
-დროზე მეორე სართულზე ადით და დაიმალეთ!
თითქმის იყვირა დამიანემ და ყვენი კიბეებზე ავიქეცით.დამიანემ ჩანთები იქვე მდგომ საწოლის ქვეშ შეყარა.იმ ოთახში შევედით რიმელშიც მე და დამი ვიყავით პირველად.მაქსიმემ კარი ბრთხილად მიხურა და ლოგინის ქვეშ შეძვრა.მას მარიტაც მიჰყვა.მის გვერდით იატაკზე მოთავსდა.კარადა გამივაღე და შიგნით დაკიდებული ადამიანის სხეულები რო დავინახე კინაღამ კივილი დავიწყე მაგრამ თომამ მოასწრო პირზე ხელი ამაფარა და ძლიერად ხამიხუტა. კარადის მეორე კარების გამოაღო და შიგნით ჩემთან ერთად შევიდა.დამიანე და უტაც ჩვენ შემოგვყვნენ და კარი დაკეტეს.თომას ძლიერად ვეჭირა და თმაზე ნაზად მეფერებოდა.საშინლად მეშინოდა.ცრემლებს ვერ ვიკავებდი.
გული შემეკუმშა როდესაც ოთახში ის კაცი შემოვიდა კომოდთან მივიდა და დამსხვრეული ქილა რო დაიმახა მაშინვე გიჟივით გავვარდა გარეთ და კარები ძლიერად მოიჯახუნა თან გასაღებით ჩაკეტა.
სულ მთლიანად ვკანკალებდი.საშინლად მეშინოდა.მეშინოდა რა მოხდებოდა.შემდეგ მანქანის წასვლის ხმა გავიგონეთ.
ცოტა ხანში დამიამემ კარადის კარები ძალიან ბრთხილად გააღო და გადავიდა მას უტაც მიყვა.
თომა ფრთხილად მომშორდა და გადასვლა ცადა მაგრამ მე შევაჩერე
-გთხოვ...არ დამტოვო... ძალიან გთხივ
ვემუდარებოდი და ვეხვეწებოდი მან კი ისევ გულში ჩამიკრა.
-ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება!
შუბლზე მაკოცა და კარებთან მივიდაა.
-ამის დედაშე***ი ჩაკეტილია
კარებს ფეხი მიარტყა გაცოფებულმა დამიანემ და ფანჯარასთან მივიდა.
-და ფანჯარას გისოსები ადევს აქედან ვერ გავალთ
შიშით თქვა მაქსიმემ რომელიც ფანჯარასთან იდგა და რაღაცას ამოწმებდა.ძალიან მაინტერესებს ის კაცი ვინ იყო.ფაქტია ამ სახლის პატრონია მაგრამ მარტო ცხოვრობს?ან ოჯახი არ ყავს?უამრავი კითხვა ტრიალებდა ჩემს თავში.მინდოდა აქედან გავსულიყავი სასწრაფოდ.
ცუდად მხდიდა ეს საშინელი სუნი.გული მერეოდა.
ფიქრებიდან ფანჯრის ჩამტვრევის ხმამ გამომიყვანა.უცებ გავაქნიე თავი და ფანჯრისაკენ გავიხედე.მაქსიმემ ფანჯარა ჩაამტვრია და ცდილობს რომ გისოსებიც მოხსნას.
მარიტა ჩემზე მეტად იყო შეშინებული.ამიტომ ვეცადე რომ თავი ხელში ამეყვნა და ოდნავ მაინც დავწყნარებულიყავი. მასთან მივედი და ძლიერად ჩავეხუტე.მანაც ხელები მომხვია და ტირილი დაიწყო.თმაზე ვეფერებოდი და ვცდილობდი მომხდარი გამეანალიზებინა.
კიდევ დიდხანს იყო მარიტა ჩემზე მოწეპებული მერე კი მაქსიმემ ჩაიხუტა და ნაზად აკოცა.
დამიანე და უტა დიდხანს ეჯაჯგურებოდნენ გისოსებს მაგრამ უშედეგოდ.
ბოლოს დანებდნენ და ფანჯარას შეეშვნენ.
შეშინებული მივედი უტასთან და ძლიერად ჩავეხუტე.ადრენალინის მოზღვავებას ვგრძნობდი. ვგრძნობდი როგორ ვკანკალებდი
-აქედან აუცილებლად უნდა გავიდეთ
დამიანე ფეხზე წამოდგა და კარებთან მივიდა.ჯიბიდან საკეცი დანა ამოიღო და კარებს საკეტს დაუწყო ჯაჯგური.რამოდენიმე ხნიანი ჯაჯგურის შემდეგ კარების საკეტი გააღო და გარეთ ფრთხილად გავიდა.
მერე ხელი დაიქნია იმის ნიშნად რომ თქვენც გამოდითო.მაშინვე უკან მივყევით...