შორიდან ვუყურებდი და ვფიქრობდი... როგორი პატარაა, როგორი უსუსური და უმწეო, საერთოდ არ არის ლამაზი, მაგრამ რაღაც გრძნობას აღძრავს ჩემში.. წითური თმა, პაწაწუნა ცხვირი, ღია ვარდისფერი ტუჩები, შავი თვალები.. ალბათ მთელი დღე არ მეყოფა აღვწერო როგორი მიმზიდველია... საწყლად დგას. ქარი თმებს უთამაშებს სანამ ავტობუსს ელოდება.
-გამარჯობა (მე)
-გამარჯობა.. (ოდნავ შემკრთალი ხმით მპასუხობს)
-რა გქვია (მე)
-ემა..
-კარგი სახელია (მე)
ავტობუსიც მოვიდა. ემა ავიდა, მეც ავყევი და გვერდით დავუჯექი. 
-მიმზიდველი კაბაა (მე)
-გმადლობთ (ემა)
მას შემდეგ ხმა არ ამოუღია.
-იცით..(მე)
-უკაცრავად აქ ჩავდივარ (ემა)
-მეც)) (მე)
უხალისოდ წამოდგა. ხელი ჩავჭიდე
-არ დამელოდები? (მე)
-ხელი გამიშვით! (ემა)
დავემორჩილე. სწრაფი ნაბიჯებით გაუყვა გზას. მე დავედევნე, მხარზე ხელი დავადე და შემოვატრიალე
-ემა! (მე)
-თავს რატომ არ მანებებთ?! (ემა)- ხმაში შიში გაერია.
-არ შემიძლია..-ხელი მაგრად მოვხვიე და მთელი სხეულით ავიკარი- შენ ისეთი ნაზი ხარ! (მე)
-ეს რა ცხოველობაა?! გამიშვით თორემ ვიყვირებ! (ემა)
-მიდი! იყვირე! (მე)
თვალები ცრემლებით აევსო... სულ თრთოდა... ისეთი სუსტი და უსუსური იყო, მეშინოდა არ გადამეტეხა.. სახე ტუჩებთან მივუტანე, ცხადად ვგრძნობდი მის სუნთქვას... თავი ძლივს შევიკავე რომ არ მეკოცნა...
-მაპატიე... თავის შეკავება მიჭირს ახლა წადი ემა