დილას მარიამს ადრიანად გაეღვიზა. თვალები რომ გაახილა ლაშა მოლანდა. თავიდან ვერ იჯერებდა საყვარელი მამაკაცის მკერდზე რომ ეძინა თუმცა მერეღა გაახსენდა ერეკლე და მისი უხეში ხელები რომლითაც მის ნაზ კანს მთელი სიველურით ეხებოდი.ტანში სულ ჟრუანტელმა დაუარა, გული ერეოდა თან კი ეშინოდა. მის წინ ხომ ახლა ერეკლე იყო. კარს გააღებდა თუარა ის ნადირი შეხვდებოდა, ან მისი სახლის კარი. ლაშა ხომ სულ ვერ იქნებოდა მასთან, ახლაც შეაწუხა და მერეც აღარ იზავს ამას, ბიჭს სამუდამოდ მის სახლში ვერ გამოკეტავს. წასასვლელიც არსად აქვს ანას გარა თუმცა ვერც იქ გაჩერდებოდა დიდიხნით მის სახლში ისედაც ბევრი ადამიანი ცხოვრობს და მის თავს ვეღარ მიუმატებდა. არა კარგად კი იყო ანას მშობლებთან მეტიც მარიამს შვილადაც კი თვლიდნენ მაგრამ მარიამი ხომ მორცხვი გოგონაა ამდენიხანი ვერ დარჩებოდა მათთან. ამ ფიქრებში იყო როცა საათს დახედა, რვას აკლდა წუთები, წირვა კი 9 საათზე იწყებოდა. ლოცვაც არ ჰქონდა წაკითხული მოუწესრიგებელიც იყო არადა ძალიან უნდოდა ზიარება. დიდხნიანი ფიქრის შედეგად ფეხზე წამოხტა კარადიდან თეთრი მაისური და ლურჯი გაშლილი მუხლამდე კაბა გამოიღო, მას შავი კეტები მიაყოლა და შარფი. სწრაფად გავიდა სხვა ოთახში ეს ყველაფერი ტანზე მოირგო თმა აიწია შემდეგ კი მისაღებში დაბრუნდა. 8 საათი გახდათუარა ლაშა გამოვიდა ოთახიდან. ირგვლივ ყველაფერი მოათვალიერა და მარიამი დაინახა.
-დილამშვიდობისა მარიამ.ხელისაწევით მიესალმა და თავი მოიქავა.
-დილამშვიდობისა ლაშა.მარიამმაც მკრთალად გაუღიმა და ლოცვების წიგნი სასურველ გვერდზე გადაშალა.
-უი რომელი საათი ყოფილა, წაკითხვას მოასწრებ?.
-კი როგორ არა 15 წუთში წავიკითხავ.თავზე თავსაბურავი მოირგო და ხატების კუთხესთან დადგა. ზიარების წინათ ლოცვა მართლაც რომ 15 წუთში წაიკითხა და ლოცვანი ჩანთაში მოათავსა.
-შაქარი არ ჩამიყრია არვიცოდი როგორი გიყვარდა.ყავით სავსე ჭიქა წინ დაუდგა და მეორე ჭიქიდან თვითონ მოსვა.
-ლაშა მე არშემიძლია ამის დალევა.
-რატო? არმოგეწონა?.გაოცებული თვალებით შეხედა ლაშამ.
-არა უბრალოდ სანამ არ ვეზიარები არც წყლის დალევა არ შემიძლია და არც საჭმლის ჭამა.
-აა უი ხო ეგ სულ გადამავიწყდა.ყავის ჭიქა აიღო გადააქცია და „რაკოინაში“დატოვა.-აბა წავიდეთ?.
-ხო წავიდეთ.კარისკენ აიღო გეზი თუმცა როცა გააღო უმალ დაკეტა და კედელს აეკრო.წამებში გაახსენდა წინა ღამე და თვალები ცრემლებით აევსო. გულმა სწრაფად დაიწყო ძგერა,ხელებიც გაუოფლიანდა და აუკანკალდა. თავი უსუსურად იგრძნო.
-მარიამ კარგადხარ? იქ იყო ის ნაბი**არი?.მასთან მივიდა ლაშა და მხრებში ხელი მოკიდა.
-არა არიყო თუმცა იქ ისეთი აურაა ღმერთოჩემო.ღრმად სუნთქვა დაიწყო, თითქოს სული ეხუთებოდა.
-რაღაც მოვიფიქრე.
-რა?.
-ამაზე ზიარების შემდეგ დავილაპარაკებთ კარგი? მანამდე კი შემპირდი რომ წინა ღამეზე არ იფიქრებ.შუბლზე მიაკრო მისი გავარვარებული ბაგეები და გულზე მიიხუტა.
-ყველანაირად შევეცდები.ქვედა ტუჩი კბილებშორის მოაქცია და ხმაგამტყდარმა უპასუხა.
-ახლა კი წავალთ და შენს თვალზე ცრემლებს აღარ დავინახავ მოსულა?.
-კარგი.თავი დაუქნია და გასაღები გადაატრიალა. სადარბაზოში გასულმა კარი კანკალით ჩაკეტა და კიბეებს ჩაუყვა. ჩქარა მიდიოდა, არუნდოდა იმ ადგილას მომხვდარი გაეხსენებიან, უკან ლაშა მისდევდა და გაჩერებს თხოვდა თუმცა იმდენად სურდა რომ იმ ადგილს მოცილებოდა ვიღაცას აეკო უფროსწორად ერეკლეს. ერეკლეს დანახვისას შეხტა და უკან დაიხია. ლაშამ იმწუთასვე მოახდინა რეაგირება და მარიამი მის ზურგს ამოაფარა თვითონ კი წინ გაიჭრა, თან ხელს არ უშვებდა გოგონას მაჯას. ერეკლე სულ დალეწილი დალურჯებული და საშინლად ნაცემი იყო. ნუ ეს ათქმაუნდა ლაშას წყალობით.
-შე ნაბო**არო.ხელი გაუქანა ლაშას და მადიანად უთავაზა.
-ერეკლე თავი გაანაბე.იმწამსვე წამოემართა მარიამი და მათ შორის ჩადგა.
-შე პატარა **კნა.ახლა მარიამის ჯერი დადგა. გაშლილი ხელი ლოყაზე მოახვედრა და თან შეიკურთხა.
-თავი ვინ გგონია შე დედამო***ულო.ლაშა გამოცოცხლდა თუარა სწრაფად წავიდა ერეკლესკენ საყელოში ხელი მოკიდა და კედელზე მიანარცხა.-რა უფლებით ურტყავ მარიამს შე ***ლახო.მუშტების რტყმევა დაუწყო ისედაც ნაცემ ერეკლეს.-გოგოზე ხელს როგორ წევ.წიხლი საზარდულში ამოარტყა და გვერდით მიაგდო. სწრაფად მივიდა მარიამთან ხელები მოკიდა და მანქანისკენ გაიყვანა.-მარიამ კარგად ხარ?.მძღოლის ადგილას დაჯდა და მანქანა ჩქარა გააქროლა. გოგონას თვალები აცრემლიანებული ჰქონდა თუმცა არ ტიროდა. გაშერებული სახით უყურებდა გზას და უღონოდ იჯდა.-მარიამ ხმა ამოიღე.ემოციებისგან გაშმაგებულმა დაუყვირა და როცა მოტვინა რაც ხდებოდა მანქანა გააჩერა.-ბოდიში მარიამ არმინდოდა მე უბრალოდ.თავის მართლება დაიწყო თუმცა ვერ მოახერხა.
-კარგად ვარ ლაშა, ბოდიშს ნუ იხდი ეს მე უნდა გიხდიდე ბოდიშს.
-არა მარ შენ არ უნდა მიხდიდე ბოდიშს არაფერი არაა აქ საბოდიშო.
-არა მართლა ჩემს გამო.
-არაფერიც ეს მე მინდოდა შენი დაცვა და ახლა გაჩუმდი.
-კარგი მადლობა.
-მადლობასაც ნუიხდი.
-უბრალოდ მინდა რომ მადლობა გითხრა.
-კარგი მაშინ შენი მადლობა მიღებულია, ახლაკი გინდა ეკლესიაში წასვლა?.
-კი როგორ არა თავს იქ უფრო მშვიდად ვიგრძნობ.მანქანაც დაიქოქა და სამების გზას გაუყვა. ცოტახანში ორივენი პირჯვრისწერით შევიდნენ ტაძარში. მარიამმა თავისი მრევლი მონახა და მათთან ერთად დადგა ლოცვების მოსასმენად. არაფერს არ იმჩნევდა, გაბრწყინებული სახით იდგა და მგალობელთა ჯგუფს შესცქეროდა. ლაშა კი მარიამს უყურებდა. ვერ წარმოედგინა ასეთი ნაზი არსება თუ იარსებებდა დედამიწაზე. თავიდან სინაზის განსახიერება ვიკა ეგონა თუმცა რაც ვიკამ ამბები ატარა იმისმერე მარიამი გამოჩნდა და სწორედ მაშინ დარწმუნდა რომ ყვავილივით ნაზი არსება ნადვილად არსებოდა ეს კი სწორედ მარიამი იყო. გულში ცხელი სითხე ეღვრებოდა და მთლიანად ათბობდა. ხვდებოდა რომ ეს სიყვარული იყო, მარიამისადმი სიყვარული. ვერ იჯერებდა, ადრე ხომ გაქნილი ბაბნიკიიყო ახლა კი ერთ გოგონას ეტრფის. ალბათ წარსულში რომ გეთქვათ ერთი გოგო შეგიყვარდებაო თავდავიწყებითო სიცილისგან მოკვდებოდა თუმცა ახლა? ახლა ხვდება რომ ნატიფი არსება ჩაუვარდა გულში. ბუმბულივით ჩაესვენა მის სხეულში და გონების დაკარგვამდე შეაყვარა თავი. სწორედ ამ მომენტში მიხვდა რომ მარიამი მთელი არსებით უყვარდა. იდგა და უყურებდა თუ რა სიამოვნებას იღებდა გალობის მოსმენით.

დადგა ზიარების დროც. ხალხი სხვადასხვა ადგილას შეიკრიბა მარიამმიც ერთ ერთ რიგში ჩადგა,ლაშას უთხრა აქ დამელოდეო და მასაც ერთი ნაბიჯიც არ გადაუდგავს. უყურებდა როგორ მიაწოდეს მის საყვარელ ქალს სეფისკვერი და სსმისი ის კი ბედნიერებისგან ივსებოდა რადგან ამდენიხნის მანძილზე პირელსად ეზიარა. მისთვის ეს რამდენიმე თვე საუკუნე იყო ზიარების გარეშე. ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ლაშას და გაუღიმა.
-ახლა შეგვიძლია წავიდეთ.თავი დაუქნია გოგონამ და კარისკენ წავიდა.ლაშაც უკან აედევნა და მანქანის კარი გაუღო.
-აუ არგწყურია?.რომვერ მოითმნა ჰკითხა.
-რავი არცისე.მხრები აიჩეჩა.
-პირველი საათია და წყალი უკვე რამდენიხანია არ დაგილევია.
-ცოტა მომშივდა.მუცელზე ხელი მოისვა.
-აუ მეც მომშივდა და წამო სადმე დავსხდეთ და ვჭამოთ კაი?.
-კარგი.დაეთანხმა და ღვედი გადაიკრა. ნახევარი საათის გასვლას ელოდებოდნენ ორივენი რომ ეჭამათ. ლაშა კი იმას ელოდებოდა თუ როდის დანაყრდებოდა გოგონა რომ მისი აზრი გაეცნო.
-მარი ერეკლემ შესაძლოა ისევ შეგაწუხოს.სერიოზული სახე მიიღო ბიჭმა.
-არაუშავს თუ საჭირო გახდა პოლიციაში ვუჩივლებ.
-დამიჯერე პოლიცია მაგას ვერ შეეხება.
-რატომ?.
-უბრალოდ ვიცი რომ ვერ შეეხება, შენც სახლში ვერ დარჩები მარტო საშიშია.
-ამით რისი თქმა გინდა?.
-ჩემთან გადმოდი საცხოვრებლად.
-არა ლაშა ვერ გადმოვალ.თავი გააქნია და ჩანგალი დადო.
-რატომ?იქ დაცული იქნები სანამ ერეკლეს არ მოვუგვარებთ.
-რაა? მოუგვარებთ? კიმაგრამ არააა საჭირო გავუმკლავდები.
-ერეკლეს? შანსი არაა! მე გეუბნები რომ ჩემთან გადმოდი.
-კიმაგრამ ჩემსგამო თავს საბრთხეში რატომ იგდებ?.
-იმიტომ რომ ასე მიმაჩნია საჭიროდ,გადმოხვალ ხო ჩემთან.
-არვიცი არა, როგორ გადმოვიდე მერე ჩემდას რო ვუთხრა მეტყვის შენზე ვინ არისო თან არვიცი.
-ვიკასთან და ლანასთან ხომ კარგად ხარ?.
-კი როგორ არა ყოველდღე ვეკონტაქტები.
-ხოდა ეგენი გადმოვლენ სანამ შენ იქნები ჩემთან, თავს უფრო კონფორტულად იგრძნობ, თუგინდა ანაც მოიყვანე.
-არვიცი არმინდა შეგაწუხო.
-რასამბობ მარიამ შენ მე არ შემაწუხებ პირიქით ძალიან გამახარებ.ხელი ხელზე დაადო და გაუღიმა.
-კარგი გადმოვალ შენთან.
-ბარგი ახლავე ჩავალაგოთ, ოღონდ ჯერ დესერტი მივირთვათ.

სახლში მისულებმა ჩემოდნები გაავსეს და მანქანაში ჩაკეტეს ბოლოს კი ლაშას სახლს გაუყვნენ.სახლში მისულებს ლანა და ვიკა დახვდათ.
-მარიამ საყვარელო.ხელები გაშალა ვიკამ და ჩაეხუტა.
-როგორხარ მარი?.ახლა ლანაც შეუერთდა.
-არამიშავს გოგოებო თქვენ?.
-უჰ ჯიგრულად.
-ჩემი მონატრებული ძმა სადახარ შენ სად დამეკარგე.ლაშას დანახვაზე ვიკა მისკენ გაიქცა და ჩაეხუტა.
-მეც როგორ მომენატრე შე თხაჯანა შენა.ხელები ძლიერად მოხვია ვიკას.-აბა ბიძიას ბასიბუსები როგორ არისო?.მუცელზე ხელი მოუსვავიკას.
-ბიძიას ბასიბუსები 1 თვისაა უკვეო.ღიპი წინ წამოწია და გაიცინა.
-ვაიმე რაკარგია მალე გამოვძვრებითო.საყვარლად ლაპარაკობდა ლაშა და ვიკას ეხუტებოდა.-გოგოებო თქვენ ცოტახნით მარი გაართეთ მეკი ბიჭებს ვნახავ საქმე მაქვს.ხელი დაუქნია ყველას და გარეთ გავიდა. ცოტახანში ვაჩეს და გიორგის შეხვდა.
-რახდება ბიჭო ამიხსენი.დაიწყო ვაჩემ.
-კაროჩე მარიამს ერთი *ირი აწუხებს ერეკლე ფეტვიაშვილი ფეტოს ეძახიან და სხვათაშორის საბას მეგობარია ქუმსიაშვილის.კბილებსშორის გამოსცრა ლაშას.
-ფუ მაგისი.წამიერად შეიკურთხა ვაჩე.
-საბა ქუმსიაშვილი ვინ ჩემი ფეხებია?.გაოცებული სახით გადახედა გიორგიმ.
-ბიჭო საბა აი ის ვიკა რო უყვარდა, გახსოვს წყნეთშიც რომ ვიყავით ასულები რო ვსვავდით და ღამე რო მოვიდა ადრე მე შენ ლაშამ და ტეტემ რომ ვცემეთ?.
-აუჰ ჩემი მაგ დედამო***ული ბიჭი როგორ არ მევასება.
-მარიამმა პოლიციაში წავალო.
-რა პოლიცია ბიჭო თავის დაუპვა უნდა?.
-მეც ეგ ვუთხარი მარა რავიცი რა.
-კაი ხო ეგ საქმე მოგვარებულია ჩათვალე მარა შენ?.
-რა მე?.
-მარიამი შენ? რახდება?.
-აუ რავი ტო მიყვარს.
-რა შე*ემა?.
-მიყვარსმეთქი.
-მომესწრო ბიჭი.სიცილი ატეხეს ორივემ.
-აუ იღრიჭ ეხლა *იდარასტივით ორივემ.
-მერე მარიამი რასამბობს?.
-არიცის.
-იმას ევასები?.
-რავი ტო მაგ ისეთი გოგოა ბიჭი რომ გააგონო შიშისგან ცახცახებს, არამგონია შევუყვარდე.
-კაი რაა ვიკა მოვარჯულე და მარის ვერ მოაქცევ შენსკენ?.
-ისე ეგ ხო ორი შტორმი დაიბყარით შენ და გიომ.
-ეგ ნიავია იმენა.
-ძაან ნაზია ტო მეშინია ხელი რო მოვკიდო არ დაიბშვნას.
-ფაიფურის თოჯინაა მაგრა უნდა გაუბრთხილდე.
-ხოდა მაგპონტში მინდა უსაბრთხოდ იყოს.
-ხოდა იქნება ბრატ შენ მაგაზე ნუ დარდობ შენს მარიამს ვერავინ შეეხება.
-ჯიგრები ხართ რა.როგორც ყოველთვის მხარზე ხელისკვრებით შემოიფარგლნენ და კინაღამ დალეწეს ერთმანეთი ძვლებში.საღამომდე არცერთი მისულა სახლში გარეთ დაძრწოდნენ რაღაც საქმეებზე და არკვევდნენ რა კაცი იყო ერეკლე და როგორი სახელი ჰქონდა მას თბილისში.


მმმ.. ეს რა კომენტარებით და სიყვარულებით ამავსეთ ჩემო შოკოლადებოოო.. როგორ მიყვარხართ ვერც კი წარმოიდგენთ, ისე მახარებთ მაბედნიერებთ და რავიცი ყველანაირად კარგად მხხდით რომ სურვილი მიჩნდება თითოეულ მათგანს ჩაგეხუტოთ.. მომიტევეთ რომ შემაგვიანდა, ვერანაირად ვერ მოვასწარი დაწერაა. იმედია მოგეწონებათ დაკიდევ ერთხელ მიყვარხართ უზომოოოდ.