-მოიცა ანუ ერეკლე შენი მეზობელია ხო?.მარიამი ლანა და ვიკა ოთახში ისხდნენ და მარიამის ისტორიას განიხილავდნენ.
-ხო ჩემი კარის მეზობელია.თავი დაუქნია გოგონამ.
-ფეისბუქი აქვს?.ინტერესით იკითხა ლანამ.
-არვიცი მგონი კი.
-მაშინ ვნახავ მოიცა.ლეპტოპი მუხლებზე დაიდო და ერეკლე მოძებნა.-სიმპათიურია ხოიცი შენა მარა საქციელი აქვს ძაან არაკაცული.
-ხო მთავარია ხასიათიი ჰქონდეს ბიჭს კარგი თორე სილამაზზე რა ჯანდაბათ მინდა.მხარი აუბა ვიკამ.
-რამდენიხანია რაც უყვარხარ?.
-არვიცი ასე 2 წელი იქნება.
-აუ გაწურა ბიჭი.სიცილისგან გადაიხარხარა ვიკამ და ლოგინზე გადაწვა.
-ჰმ ამას ერთი რა აცინებს გაწურვით შენ გაწურე ვაჩე.მუჯლუგული კრა ლანამ.
-მერე ეგრე უნდათ ბიჭებს, ხელი უნდა მოუჭირო და სიმწარე აწვნიო მერე გაიგებენ შენს ფასს.
-სიმწარე როგორ უნდა აწვნიო?.გაოცებული სახით უსმენდა მარიამი გოგონებს.
-როგორ მარიამდა, უბდა აწუწუნო და აწვალო, კაცები მეტის ღირსები არიან მერეკი ვერხედავ რა ბიჭები დგებიან? ჩემი ვაჩე და გიორგი ჩვენი წყალობით არიან ასეთი კარგები.
-ლაშაც კარგია, მასაც აწვნია ვინმემ სიმწარე?.
-არა ლაშამ აქეთ აწვნია გოგოებს სიმწარე, მარა ლაშა ისეა ძაან თბილი ადამიანი კარგ ხალხთან.
-რაგინდა ახლა მითხრა რომ მე კარგი ვარ?.თითი გულთან მიიდო მარიამმა და გაეცინა.
-კარგი კიარა ძალიან კარგიხარ.ლოყებზეწაეთამაშნენ გოგოები და სიცილი ატეხეს.
-ნეტა სადარიან ამდენიხანი.ტელეფონი ამოიღო ლანამ და გიორგის დაურეკა.-სადახართ?.
-მოვალთ ნახევარსაათში.ეს თქვა და გაუთიშა.
-ეეე გამითიშა.
-ეტყობა საქმეზე არიან.
-ვიცი მე მაგათი საქმე ნახე თუარა აგერ შემოსასვლელში იქნებიან გარეთ სიგარეეტით ხელში.აივანზე გაცვივდნენ სუყველა და კორპუსიდან გადაიხედეს. სამივე მართლაცრომ პადიეზდთან იდგა და სიგარეტს აბოლებდნენ, ეს იმიტომ რომ ვიკა ორსულად იყო და ლანას ისედაც აღიზიანებდა სიგარეტის სუნი.
-ნახევარისაათი რათგინდათ? მთელი პაჭკა უნდა მოწიოთ?.
-ამოვალთ კაცო გვაცადე ორიწუთი.ქვემოდან ამოძახათ გიორგიმ.
კაით გელოდებით მალეთ გვშია ოთხივეს.ზემოდან ჩასძახა ვიკამ.
-კაით ამოვალთ 5 წუთში.
-კაი.

ცოტახანში ბიჭებიც ავიდნენ სახლში და სუფრაც გაშალეს. როგორც ყოველთვის მხიარულად დაიწყეს ვახშმობა. ვიკა და ვაჩე სქესზე დაობდნენ. ვიკა იძახდა სესილი უნდა დავარქვა ჩემს გოგოსო, ვაჩეკი ანდრონიკეს გაიძახოდა. ანდრონიკე მის დიდ ბაბუას ერქვა რომელიც სიგიჟემდე უყვარდა. ამასობაში გიომ და ლანამ დაიყეს წუწუნი ჩვენც გვინდა ბავშვიო.
-ეს კვირა ვერ იმუშავებთ მაგაზე ლანა ჩვენთან რჩება.თვალი ჩაუკრა გგოებს ლაშამ.
-მერე ჩვენ რისთვისავართ გადმოვცხოვრდებით მანამდე ჩვენც.
-ვინგტოვებთ რო?.
-შენ რა გგონია ძლივს გახდა ჩემი ვიკა და ახლა უმაგისოდ ღამეს გავატარებ?.წარბები აათამაშა ვაჩემ.
-კაი ჰო დარჩით, არავინ გართმევთ.
-აი ქმრები გვყავს ჭიკ რაა.
-არსად დაგეკარგოთ.ენა გამოუყო ლაშამ. ცოტახანში ზარის ხმა გაისმა. ლაშას ურეკავდნენ. სენსორს ხელი ბრთხილად გადაუსვა და უცხო ნომერს უპასუხა. წამიერად სახე აეშალა და აივანზე გავიდა, თან ბიჭებს ანიშნა თქვენც წამოდითო ისინი კი უთქმელად გაყვნენ.
-მარიამი გადამიმალე არა?.ერეკლეს ირონიული ხმა გაისმა ყურმილში.
-რაგინდა მარიამისგან?.ამრეზიით ჩასძახა.
-თვითონ მარიამი.
-ბებიაშენისამ მაგას ვერ მიიღებ.
-იცი ჩემთან ერთად ვინ არის?.
-ვინ?.
-საბა.
-კარგი არგადამრიო.
-როგორც ჩანს საერთო საქმე გამოგვიჩნდა მე და საბას.
-რაზე ამბობ?.
-მარიამი და ვიკა, ხო სწორედ ლამაზი მარიამი და ორსუი უსაყვარლესი ვიკა, ხვალ საღამოს 10 საათზე, ქალაქგარეთ, მოდი თორემ ამ ორ ქალბატონს ვეღარ იხილავთ.ტელეფონი გათიშა.
-ფუ მე მაგის დედას ***ეცი ეგ *იდარასტი **ბიჭვარი.ხმამაღლა შეიკურთხა და ხელი აივნის მოაჯირს დაკრა.
-რამოხვდა **ჩემა?.
-ის ა*ვარი ერეკლე იყო საბასთან ერთადაა შეკრული მემაგის დედა მო***ან.
-მერე რა უნდდათ?.
-ხვალ ქალაქგარეთ საღამოს 10 საათზე შემხვდითო თორე მარიამს და ვიკას ვეღარ ნახავთო.
-რაო? მაგას *იგ ხოარააქ?.გაცოფებული ვაჩე ადამიანს აღარ გავდა, თან ცდილობდა არ შეემჩნია რადგან ვიკა ლანა და მარიამი უყურებდა.
-მერა რასვშვებით? წავიდეთ და მოვაგვაროთ მარა გოგოები მარტო ხოარ დავტოვოთ?.
-მე და ვაჩე წავალთ, გიო შენ ლანასთან ვიკასთან და მარიამთან დარჩი.
-არა ტო ასე როგორ გაგიშვებთ მარტო.
-მარტო შენ გენდობით, ვიცით რო გოგოები შენთან დაცულები იქნებიან, ჩვენ ერთ-ორ კაცს გავიყოლებთ.
-კაი ტო მარა თუ რამეა ხოიცი დარეკეთ და გოგოებსაც მოვუხერხებ რამეს.
-კაი წამო შევიდეთ თორე ვიკა ისეთი თვალებით იყურება რაღაცას ეჭვობს.
ყველანი სუფრასთან დაბრუნდნენ, ცდილობდნენ არ შეემჩნიათ რომ ყველაფრის ხალისი ჰქონდათ დაკარგული.
-რახდება?.ხმადაბლა ამოიკნავლა მარიამმა.
-არაფერი მარიამ.წამიერად გადახედა და თვალითვალში რომ ვერ გაუყარა მზერა თეფშზე გადაიტანა.
-ლაშა არ დაგავიწყდეს ფსიქოლოგიას ვსწავლობ და ვხვდები როცა ადამიანი იტყუება ან ხასიათი ეცვლება.
-მართალია მარიამი რახდება ბიჭებო?.
-არაფერითქო ვახხ.ხელი სუფრაზე დაკრა გიორგიმ.
-ახლა მომისმინეთ, ყველას შემწვარ მოხარშულს გიცნობთ, ან ახლავე მეტყვით რახდება ანკიდე გავარკვევ თან კარგადაც იცით რომ ამას უპრობლემოდ შევძლებ ასეერომ ნუ გააბრაზებთ ორსულს.ფეხზე წამოდგა ვიკა და მონოლოგი წაუკითხა.
-კარგი გეტყვით ოღონდ დაჯექი ვიკა.მასთან მივიდა ვაჩე და სკამზე დასვა შემდეგ კი თვითონ მიუჯდა.
-თქვით ახლა.
-ერეკლემ დამირეკა.საუბარი დაიწყო ლაშამ.
-ასეც ვიცოდი.იმწამსვე აუცრემლიანდა თვალები მარიამს.
-საბასთან ერთად არის.
-საბა ვინ არის?.თვალები გაუფართოვდა გოგონას.
-არაა.თავი გადაატრიალა მარიამმა.-იმ საბასთან?.
-ხო იმ საბასთან.
-მერე?.
-ხვალ უნდა ვნახოთ ეგენი.
-არწახვალთ.
-თქვენზე დაგვემუქრა.
-ვერაფერს დაგვიშავებს.
-ვიცი ამოტომ უნდა შევხვდეთ.
-არშეხვდებითმეთქი.
-ვიკა დაჯექი და ნუ ყვირიხარ შევხვდებით და მორჩა.ხელი დაარტყა ლაშამ მაგიდაზე და ვიკას დაუყვირა.
-მართალია ვიკა არ უნდა შეხვდეთ.მხარი აუბა მარიამმა.
-მარიამ შენ მაინც გაჩუმდი შევხვდებით და მოგვარდება ყველაფერი.
-რამე რომ დაგიშავოთ?.თვალები აუწყლიანდა მარიამს.
-მარიამ ვერავინ ვერაფერს ვერ დაგვიშავებს და მორჩით ორივე ტირილს.ხმას აუწია ლაშამ.ამის გაგონებაზე კი სრბილით ავარდა გოგონა ოთახში და კარი შეიკეტა.საწოლზე დაემხო, თავი ბალიშში ჩარგო და აქვითინდა. დიდხანს არყოფილა ასე რადგან ლაშამ შეუღო კარი და მის გვერდით დაჯდა.
-მარიამ.ხელი ბრთხილად შეახო გოგონას მხარზე და სინანულის შეგრძნება იგრძნო როცა გაიხსენა თუ როგორ დაუყვირა ამ ნაზ არსებას.-მოდი წამოჯექი.საწოლზე წამოაჯინა და თმები გადაუწია.-ბოდიში არ უნდა მეყვირა შენთვის.
-არა ბოდიშს მე უნდა გიხდიდე ამ შარში რომ გაგხვიე.ღაწვებზე ჩამოგოებული ცრემლები მოიწმინდა და დაბლა დაიხედა.
-არა რასამბობ მარიამ, შემომხედე.ნიკაპქვეშ ხელი მოკიდა და მისკენ შეატრიალა.-მე მინდა რომ დაგიცვა შარი ჩემი ჰობია რომიცოდე თავს ნუ იდანაშაულებ ეს მე მინდა რომ დაგეხმარო და ის ა*ვარი მოგაცილო.
-არმინდოდა ყველაფერი ასე ცუდად ყოფილიყო, ახლა ვიკაც საბრთხეშია.
-საბრთხეში? კარგი რაა შენ ამას საბრთხეს ეძახი?.
-ხო საბრთხეა აბა რა არის? ერეკლე ისეთი საშინელი ბიჭია ყველაფერზეა წამსვლელი.
-შენ დაწყნარდი და ნუღარ ტირიხარ.გულში ჩაიხუტა სიფრიფანა სხეული და ხელები ძლიერად მოხვია.საოცარი შეგრძნება დაეუფლა როდესაც ეს პატარა არსება მასთან ახლოს მიუშვა, ორივემ იგრძნო! ერთიდაიგივე რამ იგრძნო ორივემ ეს კი რაოდენგასაკვირიც არუნდა იყოს სიყვარული იყო. ერთმანეთის მიმართ სწორედ რომ სიყვარული აკავშირებდათ, წრფელიი წმინდა და ნამდვილი სიყვარული.
-ლაშა ორიწუთი გამო რა.კარზე მიუკაკუნა გიორგიმ.
-მშვიდობაა?.დახურულკარსმიღმა გასძახა ლაშამ.
-კი კი მშვიდობაა ისე დაგიძახე.
-კაი გამოვალ ეხლავე.ხელები მოაცილა გოგონას და ისე დახედა.-ნუღარ ტირიხარ, დაწყნარდი გამოიძინე ყველაფერი კარგად იქნება კარგი პატარავ?.სითბოთ სავსე თვალებით შეხედადა უჩურჩულა გოგონას.
-კარგი.მანაც თავი დაუქნია და გაუღიმა.ლაშა გასასვლელისკენ დაიძრა და კარის გაღება დააპირა როცა მარიამი ფეხზე წამოდგა.-ლაშა მოიცადე.გოგონას გულმა ვეღარ მოუთმინა.
-გისმენ მარიამ.მისკენ შეტრიალდა ლაშა და გაუღიმა.
-ლაშა მიყვარხარ.ყველაზე მეტად ამ სიტყვების წარმოთქმა უჭირდა, ფიქრებშიც ვერ უტყდებოდა თავის თავს თუმცა ახლა როცა გულმა ვეეღარ გაუძლო ეს ღვარძლიანი სიტყვები ლაშას გაუმხილა.ბიჭის სახე უნდა გენახათ, ამას საერთოდ არ ელოდა მაგრამ გულის სიღრმეში გრძნობდა რომ მარიამსაც უყვარდა. არელოდა გოგონას ასეთ სითამამეს თუმცა იმდენად მოეწონა მისი განაცხადი თავს უფლება მიცა რამე მოემოქმედებინა.
-მეც მიყვარხარ მარიამ.სწრაფად წავიდა გოგონასკენ ხელები ახლა უფრო ძლიერად მოხვია და ყელში სველი კოცნა დაუტოვა.-მთელი არსებით მიყვარარ ჩემო პატარა, ჩემი ერთადერთი სიყვარულიხარ.ყურში ბედნიერად უჩურჩულა და მარიამი ჰაერში ააფრიალა.


ბოდიშს გიხდით რომ ასეთი პატარა თავი დავდე და ასე დაგვიანებით.. იმედია მაპატიებთ.. ასევე დიდ იმედს ვიქონიებ რომ მოგეწონებათ ჩემო ტკბილებო, თქვენი კომენტარები რომ ვნახე სულ გავგიჟი ისეთი გახარებული ვიყავი. ყველას ძალიან დიდი მადლობა მიყვარხართ უზომოდ..