გაბრიელ ლიპარტელიანი (3)

თავი 3
ლილე
მშვიდად მივდიოდი გზაში, გემოვნება ჰქონია მანქანის პატრონს, ისეთი ტკბილი ჰანგები ჟღერდა,რომ ყველა უჯრედი იჟღენთებოდა...
შუა დეკემბერი იყო, სიცივე, როცა სვანეთის გზას ავუყევი სიარული მიჭირდა, სვანეთის დიდრონი მთები პირქუშად იცქირებოდნენ, განსაკუთრებით უშბა და თეთნულდი ერთმანეთს სიყვარულით უმზერდნენ... ყოველთვის მინდოდა ამ კუთხეში ფეხდაფეხ შემომევლო ყველაფერი, რაც კი არსებობდა... ყველა წერტილი საკუთარი თვალებით მენახა... ჰაერიც როგორი განსხვავებულია... ტელეფონი ამოვიღე და მაშოსთან გადავრეკე
-ლაჰილში ვარ უკვე მაშო, როგორ ვიცნო სახლი?!
-მხოლოდ ერთი სახლი დგას ლილე, სამ სართულიანია, ფერს რომ გითხრა აზრი არ აქვს თოვლი იქნება მანდ და ვერც გაარჩევ...-არ გათიშო და კარგად დააკვირდი.. გარემოს...
-დავინახე მაშო დიდი მადლობა...
-წარმატებები ბედნიერ დასვენებას გისურვებ...
-მადლობა მაშენკა კიდევ ერთხელ.... საყვარლად ჩაიცინა და ეზოში შეაყენა მანქანა...

მაშო
ესეც ასე გეგმა ა შესრულებულია, მაშ ასე გეგმა ბ ბატონი გაბრიელი როგორ მოვახვედროთ სვანეთში?? დიდი სიამოვნებით ვნახავდი ავალიანების სახეს, როცა გაიგებენ მათი ქალიშვილი ახლა სად იმყოფება,, ღმერთო რა ბოროტი ვარ... ჩემს თავთან ლაპარაკს ვეშვები და პირველ სართულზე კისრის მტვრევით ჩავრბივარ, ჩემი ტლანქობის ამბავი რომ ვიცი ის-ის იყო სამშვიდობოს უნდა ვყოფილიყავი, რომ ბოლო სართულზე ფეხი ამიცდა, უკვე მოველოდი კაკ მინიმუმ საკუთარი ცხვირის დალეწვას და მცირე ოდენ დალურჯებებს მაგრამ ხმელი და ცივი იატაკის ნაცვლად, რბილ და ბოსის სუნამოთი გაჟღენთილ მკლავებში მოვხვდი...
-ჰეი ,ლამაზო მეტი დაკვირვება გმართებს, არაბულის ხმა ამოვიცანი, ღმერთო როგორი ბოხი და მამაკაცური ხმა აქვს.. უარესად დამდნარი კიდევ უფრო ჩავეფერფლე... მაგრამ ტვინმა განგაშის სიგნალი ჩართო დაა და სწრაფად გამოვეცალე და შეტევაზე გადავედი....
-რას აკეთებ არაბული აქ?! ქურდივით ძრომიალიც დაიწყე უკვე სხვის სახლებში.?!.
-ფისო, ჯერ ეს ერთი, ეს ჩემი საუკეთესო ძმაკაცის სახლია, როცა მინდა, მაშინ შემოვალ და მაშინ გავალ და აზრს შენ ნამდვილად არ შეგეკითხები... -ეხლა კი გამატარეე მეძინება დამღლელი ღამე მქონდა... ეს მითხრა და ისე გამიტანა გვერძე ჩემი თავის არსებობაში შემეპარა ეჭვი...
-ნაგავო , დამპალო ნაშებში დაეთრევი ხოო... მე შენ გიჩვენებ სეირს... აწ უკვე კიბეებზე ასულ არაბულს ჩემი ჭკუით მივაძახე, მაგრამ მეეჭვება ერთი სიტყვა მაინც გაეგო... ტუჩები გავაწკლაპუნე და კურტუმოს ქნევით სამზარეულოში შევარდი.. აი ისე ქარიშხალი, რომ ამოვარდება... ნერვებ მოშლილმა კარადებში დავიწყე ძრომიალი, რამე ტკბილეული რომ მეპოვნა, მაგრამ რად გინდ,ა ჩემს იდიოტ ძმას ყველგან ალკოჰოლი აქვს... რომი, ვისკი, შოტლანდიური ვისკიც კი ისე ავიშალე ნერვებზე რომ სასწრაფოდ მაღაზიაში წავედი და იქ ვნახე შვება... მმმ ქინდერები, სნიკერსები, ო, ღმერთო რაფაელო, ყველაფერი ერთად ჩავყარე კალათაში ღორი ბავშვივით და სალაროსთან მივედი ... გამყიდველი აშკარად გაოცებული იყურებოდა ამდენი ტკბილეული რომ იყო, მაგრამ ნაკლებად მადარდებდა... პარკებში ჩადო და ტროტუარს გამოვუყევი... მშვიდად მივდიოდი, სანამ ვიღაც იდიოტმა კინაღამ ფეზებზე არ გადამიარა... დილანდელი ინციდენტისგან გამწარებულმა გადავწყვიტე ამ მანქანის პატრონზე ამომეყარა მთელი ჯავრი...
-ჰეი იდიოტო წინ იყურე..!
-როგორ ?! ვერ გავიგე მაჩომ თავისი პორშეს მინა ჩასწია და ვინ თუ არა! თვით ვაჩე და რიჩი ავალიანები, თავიანთი დამპლური ღიმილით, უხ როგორ მინდა ის როჟა ავახიო ორივეს...
- როგორ კი არა! პრინცო! ჯერ ტარება გესწავლა დამერე დამჯდარიყავი მაგ მანქანაზე..
-და შენთვის არავის უსწავლებია, რომ ბევრს ტლიკინებ მკვლელის დავ?!
აი, აქ უკვე ამასხაა
-შენ კი პირი გაქვს განოსარეცხი და სჯობს საპნიანი წყალი გამოივლო იქნებ ეგ გესლი დაგიშრეს...
- მომისმინე შე ლაწირაკო შენ ძმას გადაეცი, რომ სადაც ვნახავ იქ მივასხმევინებ ტვინს!
-იარაღიდან გასროლა დასწრებაზეა მახინჯო იხვის ჭუკო... ირონია არ დამიშურებია...
-მაგასაც ვნახავთ გომბეშო!
-ბედნიერი დაველოდები მაგ წამს... მინა აწია და ისე გააქროლა მისი პორშე. ღმერთო რა იდიოტია.. რად გაწირე უფალო ეს ბედკრული საქართველო ამდენი დარეხვილის აქ ჩაჯიშებისთვის ...
სახლში როცა შევედი მათხოვარი არაბული ტანს ზემოთ შიშველი გახლდათ და ყავას მიირთმევდა, თან რაღაცაზე იყო ჩაფიქრებული....
-ტარზანო აქაურობა ამაზონის ტყეები არ გეგონოს !
-შენ საქმეს მიხედე მაშენკა. შენს ხასიათზე არ ვარ..
-რაო შენმა რომელიმე ბო*მა უარი გითხრა? ისე შევიცხადე ვითომ ძან განვიცდიდი
- ღმერთო როგორ მინდა ეგ ენა ამოგაცალო მწარევ..
- მახინჯო!
-თხა ხარ მაშენკა!
-შენ კიდევ ზოოპარკიდან გამოგცეული პრიმატი.. გადავრეკავ რომ სახლში შემოიჭრა რაღაც ცხოველი...
სავარაუდოდ კისერს მომიგრეხდა რომ არაა ჩემი ძმები, რომლებიც სიხარულით შემოლაგდნენ სახლში და მდივანზე გაიშოტნენ..
-რა ხდება? არაბული მესამე მსოფლიო ომი დაიწყო და ჩევნ არ ვიცით სანდრიკომ მაშინვე შენიშნა ბაჩოს უახასიათობა
-შენი ლაზღანდარაობის თავი არ მაქვს სანდრო რაა
- ბაჩუტი მე მიკეთებ ამას სანდრომ გულზე მიიდო ხელი დაა მდივანზეე გადაწვა ვითომ ტიროდა... -ჩვენ ხომ შვილი უნდა გვყავდეს
-ალექსანდრე!!! ბაჩოს ხმამ ისე დაიგვირგვინა მეც შემეშინდაა...
-ვაჰ რა იყო შე ჩემა გამისკდა გულიი რა ხდება ასეთი? სანდრიკომ გულზე მაგრად მიიდო ხელი...
- მერე გიამბობთ...
- რამე სერიოზულია? ხმა ჩემმა ძმამ ამოიღო მშვიდობის მტრედის როლი რომ ჰქონდა მორგებული, დროებით ოღონდ...
- კი ავალიანები იმუქრებიან...
- მეც შემხვდნენ დღეს აქამდე ჩუმად მყოფმა ხმა ამოვიღე
-რამე დაგიშავეს? კარგად ხარ? ბაჩომ წამის მეასედში დაფარა ჩვენს შორის მანძილი და სახეზე ხელების სმა დამიწყო... გაოცებული ვიყავი მისი ამ გარდასახვით ისეთი მზრუნველი და მოსიყვარულე მეჩვენა იმ წამს, მინდოდა სამუდამოდ ასე გაგრძელებულიყო, მაგრამ დამიანის ჩახველებამ ყველაფერი გააფუჭა..
-არა უბრალოდ გაბრიელთან დამაბარეს, რომ სადაც ვნახავთ, იქ მივასხმევინებთ ტვინსო... როგორ ამოვილუღლუღე ეს წინადადება არ მახსოვს... რას მიშვება ეს ბიჭი მისი გვერძე დგომაც კი ცუდად მხდის...
- იდიოტები არიან მაგათ დედებს შევე*ი , მუქარის მეტი არაფერი. იციან ორი გამო*ირებული ....
- მაშო შეგიძლია მარტო დაგვტოვო? დანიელი მომიბრუნდა და მის ხმაში თხოვნის ნოტებიც იყო გარეული...
-კარგი საქმე მაქვს მე მაინც...
უცებ ავირბინე კიბეები და ჩემს ოთახში შევაჭერი... დედაჩემთან და მამაჩემთან ლაპარაკით გული მოვიოხე, შემდეგ კი სარძლოსთან გადავრეკე რომ გამეგო როგორ იყო...
-როგორ ხარ ლელე?
-კარგად მაშო შენ?
-მეც არამიშავს, როგორ გრძნობ თავს?
-არაჩვეულებრივად ეხლა ლამარიის მონასტერში მივდივარ წირვას უნდა დავესწრო გვიან შეგეხმიანები კარგი?
-კარგი ლილე აბა კარგად იყავი... ვარსკვლავის ფორმაში ვიყავი გადაწოლილი და ფიქრებით ბაჩოსთან დავქროდი.. არასდროს დავფიქრებულვარ რატომ იწვევს ის ჩემში ასეთ ემოციას და ლტოლვას.. მისი დანახვის დროს გული საგულედან ამოვარდნას ლამობს, მინდა რომ ჩავეხუტო და არასდროს არ გავუშვა. მინდა რომ ჩემი ერქვას... ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც ჩემი საწოლი ჩაიზნიქა და ჩემს გვერდით ვიღაც იწვა... თვალები ფრთხილად გავახილე და მისი აღმატებულება მამონტი იწვა.... მისი სურნელი ცხვირში მიღიტინებდა, ჩევნს შორის ქიმიური მუხტი იყო, ამას ვგრძნობდი..
-ოთახი შეგეშალა პრიმატო..
-არაფერიც არ შემშლია, იქ ვარ სადაც უნდა ვიყო...
-ხმამაღალი განცხადებაა....
უცებ ჩემსკენ გადმოტრიალდა და მისი გრძელი მამაკაცური თითის ბალიშებით ჩემი სახის პერიმეტრი მოზომა, თითქოს ნიშანს ატყობდა ვისიც იყო.. სუნთვაშეკრული ვადევნებდი თვალს მის თითოეულ მოქმედებას... თავისთვის ბუტბუტებდა.
-ჩემი ძლიერი გოგო ხარ შენ, ჩემი პატარა მაშენკა გაიზარდა, თვალსა და ხელს შუა გამეზარდე მინდვრის ყვავილო, მოურჯულებელი ორქიდეა ხარ... მისი ხმა კიდევ უფრო დაბოხებული , სიჩუმის ნოტაზე სამოთხეს მივამსგავზე, გულიც კი გაჩერებული მქონდა, თვალებიც კი არ დამიხამხამებია, არ მინდოდა ამ ლამაზი წუთების გაფუჭება, მინდოდა ჩემი ბედნიერების სკივრში შემენახა და აი, მარტო რომ ვიქნებოდი, მისი მონატრება რომ შემჭამდა აი, მაშინ გავხსნიდი და გავთბებოდი... მაგრამ ყველაფერი თავდაყირა დატრიალდა, როდესაც მისი ფაფუკი ტუჩებით ჩემი დალშქრა და უბრალოდ გარდავიცვალე... დაგემოვნებას რომ მორჩა უბრალოდ მომშორდა აი ასე მომპარა პირველი ამბორი, ტკბილი ძილი მისურვა, შუბლზე მაკოცა და კარს მიღმა გაუჩინარდაა..
-რას მიშვება ეს ერთუჯრედიანი, ხმამაღლა ამოვიოხრე და აბაზანაში გავუჩინარდი ჩემი აშლილი ნერვები და რეფლექსები რომ დამელაგებინა......

* * *
ყველაფერი მშვიდი დინებით მიდიოდა, ჯერ-ჯერობით.. იცით ოკეანე როდის არის ყველაზე წმინდა, მშვიდი და კამკამა?! როცა შტორმი უახლოვდება, როცა ქარიშხალი უნდა ამოვარდეს და მისი ეს სიმშვიდე ფერფლად აქციოს, აი ასეთი ვითარება იყო.... არც ერთი მხარე უტევდა მეორეს და არც მეორე პირველს, მაგრამ შორიდან ერთნანეთი მკვლელი მზერით კანიბალურად ჩამოტყავებული ჰყავდათ... საღამოს კორპირატიული საღამო იმართებოდა აი, ისეთი გამოსული ოქროს ქანდაკებებით რომ იყო დაკომპლექტებული, აი პირველი ტყვიის გასროლა სადაც მოხდებოდა.... ამ საღამოს არც ავალიანების გვარი დააკლდებოდა ლიპარტელიანები ხო საერთოდ... ღმერთი გადმოხედე... მშვიდი მზადება მიმდინარეობდა... მაგრამ ძმების ხორხოცი მთელს სახლს იღებდა...
-ამის დედას შევე*ი ეს ბაბოჩკა თუ სახრჩობელა გავიგუდე ტოო... გაბრიელი ბუზღუნებდა ,როგორ ვერ იტანდა მსგავს ოხრობებს... ბოლოს ბაბოჩკაც ნაგვის ურნაში გადაიძახა , ჩატანიებული პერანგი ამოიჩარჩა , თმები აირია და სრულყოფილი გაბრიელიც მივიღეთ...
თავისი ინგრედიენტები ჰქონდა ამ არსებას, ნუ ჩავერევით... ტკბილი ბიჭია ძან.. არც ძმები ჩამორჩნენ ძმას და სამივე ერთ სტილზე დადგა, იციან გემოვნება და რა გავაკეთო... მაგრამ მინდვრის ყვავილი, როგორც მას ბაჩო ეძახის, სრული ციდან ჩამოფრენილი ანგელოზი იყო...ზურგ ამოღებული მწვანე კაბა , გრძელი ბარძაყიდან გახსნილი, მაღლა აწული შავი კულულები და მოელვარემ წვანე თვალები... გაბროს ტყუპი იყო, ოღონდ ასაკით პატარა..
-ეს მე დღეს ჩემიწირავს
ბაჩომ სინანულით ჩაილაპარაკა და მისი ხარბად თვალიერება განაგრძო, აი ისე დამისებული რომ გექნება რაღაც და სხვა რომ ხელს ვერ დააკარებს... გაბრომ ხელი გადახვია და ყურში ჩასჩურჩულა...
- გაძლება მოგცეს შვილო ჩემო... და საყვარლად ხითხითებდა....
-ამხელა კაცს ჭკუა არ გაქვს თავში, მალე ოცდაათს მიუკაკუნებ, ფუფ იდიოტო გაეთრიე მაქედან... კაი დედაბრრივით დაუცაცხანა ბაჩომ...
ხო ნუ გიკვირთ ძმებმა ძალიან კარგად იციან არაბულის გულისწორი რომ მისი და არის, არც მალვა დაუწყია ჩვენს ვაჟკაც ბიჭს, კაცურად აუხსნა თავის ძმაკაცებს და ძმადნაფიციებს ყველაფერი მისი გრძნობები მათთან გააშიშვლა... არც ძმებს დაუწყიათ აზიატური ხასიათის გამომჟღავნება..გაიზიარეს მისი ეს სიხარული და ბედნიერება უსურვეს, ასევე გაძლება მთავარი იყო მათი და ბედნიერი ყოფილიყო... ასე რომ ეს თემა დახურულია ... სრული ამალა დაიძრა საღამოს აღსანიშნავად ... ღმერთო სუსტი გული ვერ გაუძლებს მათ შარმს...
ნუ ვიცით დიდად ავალიანები რომ არ გევასებათ მაგრამ... მათი ეშხეცი არაფრით ჩამოუვარდება ლიპარტელიანებს... ვაჩე და რიჩი ღვთაებრივი ღიმილით მარტო ცოფებს რომ ყრიან მარტო მაშინ ჰგვანან აზიატ ქართველებს, თორე მშვიდი, გაწონასწორებული, დინჯი მიმიკის დროს, შოკი მოკები არიან... ოო, უნდა ავღწერო.. არც ესენი გამოირჩეოდნენ დიდად კლასიკურის მოყვარულობით.. ასე რომ ვერც ბაბოჩკას და ვერც ჰალსტუხს მათ ყელზე ვერ დაინახავდით... როლექსის საათი ხო, საერთოდ ხაზს უსვამდა გრძელ სწორ თითებს და ტელეფონი, რომელსაც მოხერხებულად ატრიალებდნე თითებში... ლილე ამ დღეს დააკლდება, ცივილიზაციისგან მოწყვეტა გადაწყვიტა.. რას ვიზამთ, მივუშვათ ბავშვი თავის ნებაზე ... ოცი წლის გოგოა ბოლოსდაბოლოს... არც მათი პომპეზურობა გამორჩენია ხალხს მხედველობიდან... ნუ მოკლედ საბედისწერო ცრა საათმა დარეკა, დიდი მინებიანი შენობის წინ, ოთხი ახალთახალი პორშე გაჩერდა... გემოვნებაც რომ ერთნაირი აქვთ... ღმერთო მეტეორი მესროლე ... ხო სად გავჩერდით... პირველი ორი მანქანიდან ავალიანების საგვარეულო ჩაბრძანდა ... უფროს ავალიანს უმშვენიერესი მეუღლე უმშვენებდა გვერდს... და ისე გაიარეს წითელი ხალიჩა, ჟურნალისტებიც რა ენერგიაზე არიან, დავიფიცემ მინიმუმ ხუთი ენერგიული სასმელი მაინც ექნებათ დალეული... კამერების სიჭრელე, არც დიდად მათ არ ჰყვარებიათ... სწრაფად გაიარეს წითელი ხალიჩა და კარს მიღმა გაუჩინარდნენ... მათ მიყვნენ ლიპქრტელიანების საგვარეულოც... ოოო ბატონი დემეტრე უმშვენიერეს ქეთევანთან ერთად შებრძანდა ... მას მიყვნენ ბაჩო და მაშოს წყვილი, კაი ხო ეს ჩუმად ვთქვი... საოცარი სანახავი იყო...ულამაზესი ღიმილი და თვალის მომჭრელი ბიჭი, რომ გიდგას გვერდით ხო საერთოდ....
ბატონმა დამიანემ როგორც იქნა საშველი დააყენა და უმშვენიერესი ნატალია უმშვენებდა გვერდს, მათ დანიელიც მიჰყვა და ასე გაუჩინარდნენ... ყველა გაბროს ელოდებოდა. ხედავდა ჟურნალისტების ცქმუტვას.. ისიც კარგად შეამჩნია როგორ ჩურჩულებდნენ თუ სად იყო ლიპარტელიანის უფროსი ვაჟი... გაბომ იარაღი გადატენა , შარვლის უკანა ჯიბეში ჩაიტენა და პომპეზურად გადავიდა მანქანიდან.. ჩვეული ირონიაც თან ახლდა.. ამ მომენტში ზევსი მეგონა ათენიდან, მაგრამ ის ნამდვილად გაბრიელია, თბილისიდან, განუმეორებელი გაბრიელი... საყვარელი ღიმილი, ჩაჩრუტნული ლოყები და მისი თითები საყვარლად რომ იჩეჩავდა თმას კამერების წინ, ჩვიდმეტი წლის ბიჭივით.. რა ეტყობა რომ ოცდაათისა... თანაც უცოლო... ხო გავაგრძელოთ... მშვიდი მელოდია სუფევდა დარბაზში.. საცარი აკუსტიკა იყო... თეთრი ფარდები იასამნისფერში არეული.. მაგიდებიც იგივე ფერებში იყო გაწყობილი პრიალა ჭიქები და უბრალოდ ვითომ აუღელვებელი საღამო... ყველა მას მიშტერებოდა... ავალიანები ხო საერთოთ თვალებით ბურღავდნენ... კარგად შესამჩნევი გახდა ძმების დაჭიმული ყბის ხაზი... მეეჭვება საღამოს დასრულებამდე რომელიმემ თავის შეკავება მოახერხოს... მსუ ბუქი სიცილი ერწყმოდა მუსიკის ჰანგებს... ოო რა მეგობრული საღამო იყო, ამის გაფუჭება შეიძლება... კარები გაიღო და ორი მამაკაცი გამოჩნდა... ყველასთვის უცხო და ამავდროულად ნაცნობი სახეები... ბატონი ვახტანგი და ბატონი ნოდარი... ორი მხარის საერთო მეგობარი.. ნუ იქ წავიდა ხვევნა-კოცნა და ვითომ გულახდილი მოკითხვები..მაგრამ ღმერთო რამდენი მლიქვნელობა ერია შიდ ვინ დათვლის...
სტარტზე იდგნენ ორივე მხარე.. თვალებით ჭამდნენ ერთმანეთს .. ერთმანეთის პირისპირ იყვნენ.. დაძაბულობა უფრო და უფრო მატულობდა... ღვარძლიანი ჩურჩული ერთმანეთში... ერთმანეთს უხამსი სიტყვებით ამკობდნენ...
-ქალბატონო მაშო მეცეკვებით?
ბაჩომ როგორც იქნა ინიციატივა აიღო და ქალბატონი მაშინკა საცეკვაოდ გაიწვია...
არ დაუწყია ქალური დაფასებები და ერთი ამბები, რომ ვიცით, მორჩილი ბავშვივით უკან გაჰყვა და საოცარი ცეკვა დაიწყეს.. ტანგოს მელოდიაც ოო როგორი დროული იყო.. ცეცხლი დაანთეს... დენთი აკლდა იქაურობას და მალე ყველაფერი ჰაერში იქნებოდა... უძლიერესი ცეკვა, ყველაზე შოკისმომგვრელი ბაჩოს თითების თარეში იყო მაშოს მოშიშვლებულ ფეხზე .... მელოდიის ფონზე, რომ აასრიალა წვივიდან ბარძაყამდე... რამხელა მოთმინება ჰქონია ამ გოგოს... ოსკარს აუცილებლად უპრობლემოდ დავუთმობდი... საოცარი იყო .. დასარულიც კი საოცრად ამაღელვებელი... ცეკვის დასრულება და მქუხარე ტაშიც ხომ დროული იყო... გაბროს მაგარი ეკიდა აქ არსებული სიტუაცია. ბართან მივიდა და რომი შეუკვეთა... ჭიქიდან წრუპავდა როდესაც მის გვერდით ვაჩე ავალიანმაც იგივე სასმელუ შეუკვეთა... სვამდნენ თითქოს ჭიქაში რომის გამოცლას ელოდნენ, რონ ერთმანეთისთვის შუბლში ტყვია დაეხალათ და მართლაც ორივემ ერთად დაახეთქა ჩიქა დახლზე და ერთმანეთს იარაღი დაუმიზნეს.. რა სისწრაფე ჰქონიათ... ხალხი გაშრა, მუსიკამ ჰანგების დაკვრა შესწყვიდა, დარბაზში სუნთქვის ხმაც აღარ ისმოდა... მხოლოდ ჟურნალისტების კამერები ჩხკუნებდნენ.. ოოო, როგორი საოცარი სურათი და სტატიის სათაური იქნებოდა... ,,რატომ უმიზნებენ პირდაპირ შუბლში ორი მეგობრის შვილი ერთმანეთს იარაღს'' აი, ისეთი მომენტი იყო ტექსასის შტატში, კოვბოები რომ განქსტერულად უმიზნებენ ერთმანეთს იარაღს.. და საზიზღარი სიმღერა რომ აქვთ ფონად.
-მკვლელო ციხიდან როგორ დააღწიე თავი..!
-ეტყობა სიზმარი შეგეშალა...
იარაღ მოუშორებლად დატრიალდენ და ასე აღმოჩნდნენ სცენის შუაში. ყველა დაიძაბა შესაძლო გასროლას ყოველ წამს ელოდნენ...
-შენს სისხლს დავლევ ლიპარტელიანო!
-მე კი შენს სისხლს გემოსაც არ გავუსინჯავ, დამპალი სულის პატრონს სისხლიც ისეთივე აქვს როგორიც თვითონ არის...
-ირონია უფასოდ იყიდებოდა თუ ფორტუნაში მოიგე?
-ნატურალურია ავალიანის ვაჟკაცო...
-არ შეგარჩენ იმ სისხლს რაც ხელებზე გაქვს...
-მე კი მაგ ბედნიერების მონიჭებას არ ვაპირებ...
-მაგასაც ვნახავთ ქვეშაფსია ბავშვი ხარ, რომელიც გაიქცა...
-შენ კი ქათამი ხარ რომელიც სხვის დადებულზე კაკანებს ...
-ლიპარტელიანო შენი დღეები დათვლილია
-მინდა მადლობა მოგახსენო ასე საჯაროდ რომ მკლავ პოპულარულიბას მომიტანს
-ისედაც არ გაკლია...
-ერთი-ერთში, რომ გაგვესწორებინა ანგარიში არა? მაგრამ იმდენად წიწილი ხარ, რომ შეგეშინდა ბუნტყლის გაცვენის...
-შენს თავს ამკომ მაგ სიტყვებით....
-ღმერთო რა სი*ი ხარ... შესანიშნავი დიალოგი მიმდინარეობდა.. კაი მეგობრებს შეშურდებოდათ ერთმანეთის.. ასე შაქარ-მარმელადობაც არ შეიძლება.. რა ტკბილი შეხვედრა ჰქონიათ...
-იცი რა ავალიანო მიმოიხედე და მერე გადაწყვიტე ისვრი თუ არა... მე ნამდვილად არ ვაპირებ ამდენი ხალხი ვასეირო... დამიკავშირდი როცა მზად იქნები... იარაღი დაუშვა გაბომ და გასასვლელისკენ დაიძრაა... უკვე კარებში გადიოდა, როდესაც გასროლის ხმამ ყველა შესძრა...მაშოს მსუბუქმა კივილმა იქაურობას მეტი დაძაბულობა შესძინა, წამლის სუნიჰაერში გაიფანტა, და ხალხი გააბრუა... გაბო ცოტა წაქანავდა და კარებს მიეყრდნო, მისი თეთრი პერანგი წითლად შეიღება..მარცხენა მხრიდან... მაგრამ მაინც მყარად იდგა.... მშვიდი სახით მოტრიალდა და ავალიანს პირდაპირ თვალებში მიაშტერდა ჯიქურად...
-ავალიანო ზურგიდან სროლა შენ კაცობა გგონია??
არც ის დარჩა ვალში, იარაღი ამოიღო და ავალიანს პირდაპირ მუცელში გაარტყა ტყვიაა... სამომავლო გეგმების გათვალისწინებით, თორე სროლაში ოქროს მედალი აქვს ,ისეთი მიზანის პატრონია ეს ბიჭი ... გატრიალდა და იქედან აორთქლდა, თითქოს იქ, არც კი ყოფილა... მოსიარულე კოშმარია... ხალხი დაშტერებული უყურებდა ამ სცენას, სასწრაფოდ გარეთ გამოვარდა დემეტრე და თავის ცოლთან ერთად სახლისკენ წავიდნენ, თან გაბოს ეძებდნენ, რომელიც ისე აორთქლდა კაცი-შვილმა ვერაფერი გაიგო.. მალე შენობიდან საკაცეზე დაწვენილი ავალიანი გამოიყვანეს სასწრაფოს მანქანით...
სრული ქაოსი იყო... ყველაზე საშინელი ტელევიზიების პირდაპირი ჩართვა იყო, ვითომდა ცხელ ამბავს აშუქებდნენ...
- შესანიშნავი საღამო იყო ვახტანგ არ დამეთანხმები...
-მართლაც რომ ღირდა მოსვლა ნოდარ... ბოროტულად ჩაიცინეს და ყველაზე მშვიდად დატოვეს იქაურობა.. თითქოსდა ელოდნენ კიდეც მსგავს ფაქტს... როგორც იქნა შენობა დაიცალა და ხალხიც გაუჩინარდა. მაგრამ სრული ალიაქოთი იყო ორ გვარში, გაბროს, ძმები ძმაკაცები და დედ-მამა დაეძებდა.... ვაჩეს კიდევ საავადმყოფოში მიაცილებდნენ, რომელიც დაჭილი ვეფხვივით ღრიალებდა, რომ არაფერი სჭირდა საგანგაშო და საერთოდ არ ესაჭიროებოდა საავადმყოფო, თვითონაც გაუმკლავდებოდა.... .... მაშოს ტელეფონზე ესემესი მოუვიდაა....
,,მაშენკა არ მომძებნოთ! დროებით მივდივარ! არ ვიცი, რამდენი ხნით ,მაგრამ უნდა წავიდე, არ ინევიულო კარგად ვარ... ბიჭებს უთხარი რომ ტყვილა არ მომძებნონ, ესეც გეგმის ნაწილი იყო გადაეცი მათ და მიხვდებიან''
მაშომ ხელის კანკალით წააკითხა ჯერ ბაჩოს, შემდეგ კი მან ყველას უამბო... თავისდავად რაღაც მაფია ტრიალებს.... ღმერთო იმედია ყველაფერი მალე გაირკვევა და გავიგებთ ვინ, რატომ, რისი გულისთვის და რომელ მხარეს იბრძვის.... როგორც იქნა ლიპარტელიანების უფროსი დაამშვიდეს და ყველა დაბინავდა...
სახლში მისულები იყვნენ ოჯახობა.. მაშო დასაწოლად ემზადებოდა, მაგრამრას უმზადებდა საღამო არავინ იცოდა..ბაჩოს მოთმენამ საზღვრები გადალახა და მაშოს ტუჩებს ველურივით ეძგერა, არც მაშენკა იყო ნაკლებ დღეში, უდაბნოში მოწყურებული ადამიანივით აგემოვნებდნე ერთმანეთის ტუჩებს, როგორც ქარივით მივარდა ბაჩო ისე ქარივით გაუჩინარდა.... იმედია ეშველებათ...
-ტკბილი ძილი ჩემო მინდვრის ყვავილო...
* * *
გოროდში ასეთი ამბები ტრიალებს და აქ ლილე მშვიდად ისვენებს, სულ დაგვავიწყდა ეს გოგო რას შევბა და რას საქმიანობს.. დადის ტაძრებში, ესწრება წირვა-ლიცვებს.. ეცნობა კუთხის ტრადიციებს და სასიაოვნო დროს ატარებს .. ეხლაც ლოგინში წევს და დასაძინებლად ემზადება, თავისუფლად არის მაგრამ, თითქოს შიგნიდან რაღაც ჭამს, თითქოს ისეთი რამ უნდა მოხდეს დღეს მის ცხოვრებაში რომ ყველაფერს ამოატრიალებს... დღევანდელ ემოციურობას მიაწერა ეს ფაქტიც და მშვიდად დახუჭა თვალები... დაღლილსაც მალევე ჩაეძინა..... სიზმარში სილუეტს ხედავდა, რომელიც ძლივს მოდიოდა, თითქოს დაჭრილი იყო, იმდენად შეეშინდა, დაცვარულს გაეღვიძა, როცა გაიაზრა, რომ ეს სიზმარი იყო, მსუბუქად გაიცინა და სამზარეულოში გავიდა წყლის დასალევად... წყალს ასასხავდა როდესაც მსუბუქი დავარდნის ხმა გაიგო... სადანიდან მოზრდილი დანა აიღო და ფრთხილი ნაბიჯებით გავიდა გარეთ, როდესაც მდივანზე გაწოლილი კაცი დაინახა, ბოლო ხმაზე დაიკივლა და მისი მიმრთულებით დანა ისროლაა... სილუეტი დამფრთხალი წამოხტა ფეხზეე

- რა ჯანდაბას აკეთებ აქ ვინხარ რა გინდა...
იმდენად შეეშინდა ტირილით ამოისლუკუნაა...
-ღმერთო ეს ავალიანები დღეს ჩემს დაჭრაზე მუშაობენ?... გაბრო იყო, მაგრამ ეს სიტყვები იმდენად ენერგიულად არ გამოუვიდა, რადგან ჭრილობა ცუდად ხდიდა...
-ჰეი დამშვიდდი, ნუ გეშინია, მე მაშოს ძმა ვარ გაბრიელი და ამ სახლის პატრონი..
-ღმერთო...საყვარლად ამოიკრუსუნა,რადგან იგრძნო რომ მაგარშარში გაყო თავი
გაბრო მდივანში ჩაესვენა და ღრმად ამოიხრა.. ლილემ კი შუქი აანთო და მისი სიხლიანი პერანგი რომ დაინახა, ერთი კიდევ წამოიყვირაა...
-ჰეიი გინდა დამაყრუო?!
-რა გჭირს ეს ვინ გიქნა...
კი როგორ არა, გეტყვი შენმა ძმამ დამჭრა და მოხარული ვართქო, ღმერთო...საყვარლად აიფარა მაშომ სახეზე ხელები და აღარც ის ახაოვდა მარტო ბრეტელებიანი მაიკით, რომ იდგა მის წინ, აღარც სირცხვილი სასწრაფოდ მივიდა და ჭრილიბას შეხედა.. მომავალი ექიმია და უყალიბდება რეფლექსები და ინსტიქტები ნუ გავამტყუვნებთ.. სასწრაფოდ გახადა პერანგი, ყველა საჭირო ნივთი მოიმარაგა და ჭრილობის დამუშავება დაიწყი, გაბრო კი აქამდე გაკვირვებული აკვირდებოდა მის ამ ქმედებას...
-ტყვია გაქვთ ამოსაღები...
პეპელასავით დაფარფატებდა აქეთ -იქით ... პატარა კარადიდან ალკოჰოლი გამოიღო, ცოტა თვითონ მოსვა, დანარჩენი კი გაბროს მისცა...
-დალიე... გეტკინება ცოტა..
დიდი სიფრთხილით აკეთებდა ყველაფერს. გაბროს ღმუილის გადამკიდე, ხო საერთოდ უკანკალებდა ხელები, აბა როგორია ვიღაც დანით ჩიჩქნის შენს მკლავს რომ წყეული ტყვია ამოგაცალოს, მოდი და არ იღმუვლო... ეშინოდა არაფერი ევნო, ტყვია ამოიღო გაბრო უკვე თვალებს ხუჭავდ ალილემ კი სახეზე შემოულაწუნა ,რომ არ დაძინებოდა
-მე მიყურე! ჰეი! მე მიყურე !რამე სასიამოვნოზე იფიქრე!
ამ ლაპარაკში ყველაფერი დაასრულა.. წარმატებული პირველი ოპერაცია ჩაატარა.. ჭრილობა მობანა , დაამუშავა , შეუხვია და ასე ნამკურნალები დატოვა... გაბრო ნახევრად უგონოდ იყო და არც ახოვს რა მოხდა...ლილემ ყველაფერი აკრიბა და ნაგავში გადაუძახა.... ბიჭს პლედი მიაფარა და მის გვერდით მდივანზე ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო...
-ახლახანს ჩემი ოჯახის დაუძინებელი მტერი გადავარჩინე....-რას ვაკეთებ?? ეს თქვა თავი უკან გადააგდო და ამ სამყაროს გამოეთიშა...


მადლობა ყველას დიდი ასე ძალიან რომ მოგწონთ, წინა თავში მითხარით რომ ბაჩოს და მაშოს წყვილი უკეთე გენახათ როგორ იტანჯებიან სიყვარულით ამიტომ ამ თავში ვეცადე მოცემული დავალება შემესრულებინა... იმედი მაქვს მოგეწონათ მიყვარხართ

პ.ს სიყვარულით Sad Writer-ი