სიყვარული ეს ისეთი ფენომენია,რომელსაც რა მხრიდანაც არ უნდა შეხედო მაინც ვერ ამოიცნობ ,მაინც ვერ გაიგებ რა არის,რა უნდა ჩვენგან.
მეც ამგაურკვევლობის გამო არასდროს მჯეროდა ბედისწერის,იმის რომ ვიღაც სადღაც მხოლოდ შენთვის არის შექმინილი და მისი პოვნა უკვე ბედისწერის საქმეა.
არასდროს არ მჯეროდა მაგრამ ნინას ისტორიამ ყველაფერი თავდაყირა დააყენა.


* * * *
ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო. სხვანაირი ვერც იქნებოდა 16 წლის ,მე-11 კლასელი გოგოსთვის,რომელიც დღედაღამე სწავლობს.

-"დედააააა გავდივარ მეე", გაძახა ნინამ სამზარეულოში მოფუსფუსე დედას და სახლის კარი გამოაღო
-"მოიცაა ნიი დეეე ნოდარს არ ცალია, ვერ წაგიყვანს მათემატიკაზე ტაქსით წადი რა, არ ჩამაცვა ეხლა უამრავი საქმე მაქვს ", უთხრა მაკამ და შვილს ხელში 5ლარიანი ჩაუკუჭა
-"მოიცაა მოიცა ზუსტი მისამართი მითხარი რაა"
უკმაყოფილობა შეეტყო ნინას
-ნუცუბიძე პირველივე ასახვევი დანარჩენს შენთვითონაც მიხვდები "
დედას აკოცა და წამოვიდა.
რომ ვთქვა ნინა უკარებაათქო მოგატყუებთ, ბიჭები აქტუალური თემაა მისთვის,თუმცა, მისი უფროსი დის დამსახურებით მაქსიმალურად შორს იჭერს თავს მათგან.
ტაქსისტი ისეთი შეხვდა, რომ კარგ ხასიათზე უნებურად დადგა.მიუხედავად დიდი პატივისცემისა და მორიდებისა მაინც ხალისიანად ელაპარაკებოდა გაქექილ ტაქსისტს.
ფართო ქუჩაზე მანქანები საერთოდ არ იყო ტაქსისტმაც სიჩქარეს მოუმატა, ნინას არ ესიამოვნა, არ უყვარდა სიჩქარე , სიცილიც შეწყვიტა.
-"სიჩქარეს ხომ არ დაუკლებდით? ცოტა საშიშია"
თქვა შეშინებულმა ნინამ და ღვედი შეაომწმა შეკრული ჰქონდა თუ არა .
სწორედ ამ დროს მოსახვევში მძღოლმა ვეღარ დაატორმუზა და ბიჭი გაიტანა....
ნინა გაშეშდა, მანქანაც გაჩერდა,
ტაქსისტმა უკან მიიხედა და სისიხლის გუბე როცა დაინახა,ჯერ ნინას მერე კი წინ თავისუფალ გზას შეხედა მისთვის მართლაც თავისუფლების გზა იყო, ის რასაც წინ უყურებდა, უკან კი გისოსებს ხედავდა, სისხლიან გისოსებს.
სიჩქარეს მოუმატა
ნინა გონს მოვიდა და ბოლო ხმაზე დაუყვირა
-"რას აკეთებ გააჩერეეეეე"
-"მალეეეეეე კვდებაააა"
ბოლოს დამუნჯებული კაცის დანხვისას მოძრავი მანქანის კარი გააღო და გადმოხტა.
ყველაფერი გაჩერდა, ვერაფერს გრძნობდა ,არც ხმა ესმოდა ,მხოლოდ დასაფარ მაინძილს შეხედა და სირბილით მივარდა დაშავებულთან.მართლაც სისხლის გუბე იდგა გარშემო კი ხალხი გროვდებოდა. ზოგი ყვიროდა ზოგი კიოდა ,მაგრამ ბიჭთან მისვლა ვერავინ გაბედა. ნინა მივარდა და მხოლოდ მაშინ დაუბრუნდა სმენის უნარი როცა ბიჭი ცოცხალი დაინახა. ხელი ატკივდა ,წარბიც ფეხიც და ტუჩიც,მაგრამ ახლა ყველაფერი მეორე ხარისხოვანი იყო.
-"ბიჭი,ბიჭი, მისმინეეე შემომხედეე ჩემთან დარჩი არ დამტვო კარგი?!,თვალები არ დახუჭო, მე მიყურე "
ნინა თან ტიროდა თან ბიჭს აწყნარებდა,იმ მანქანაში თითონ იჯდა რომ არა ნინა ის მაინქანა ამ გზაზე საერთოდ არ წამოვიდოდა.
ნატკენი ხელი თავქვეშ ამოუდო და ხალხს ახედა ყველა დაფეთებული იყურებოდა .
მიხვდა რომ სასწრაფო უკვე გზაში იყო ,ამიტომ უფრო იმედიანად გრძნობდა თავს.
ბიჭისთვის? ბიჭისთვის ნინა სიცოცხლის სხივივით იყო , გვირაბში გასვლის უფლებას რომ არ აძლევდა აი ისეთი სხივი.თითქოს ანგელოზი იყო. უნდოდა ყველაზე მეტად უნდოდა ამ სინათლისთვის ეცქირა,მაგრამ სიბნელემ ყველაფერი მოიცვა.
ნინა გონს მხოლოდ საავადმყოგოში მოვიდა მანამდე უბრაოდ ინსტიტებს მიყვებოდა.როცა ბიჭი საოპერაციოში შეიყვანეს მხოლოდ შემდეგ მივარდნენ ექთნები ნინას.
ანალიზაბზე წაიყვანეს. მანამდე ძლივსძლივობით დარეკა დედასთან. უთხრა არ ინერვიულო ისეთი არაფერია საავადმყოფოში მოდიო. დაფეთებული მაკა , კანკალით შევარდა შენობაში და შვილი მოიძია.ნინა ექიმის ოთახში იყო,ხელი ნაღრძობი ქონდა , ფეხი დაბეჟილი ,აქა-იქ კი ჭრილობები ქონდა. მაკა ძლივს დააწყნარეს ასე რომ ნახა შვილი ტირილი დაიწყო .
ნინას მოყოლილმა კი უბრალოდ შეძრა.
ოპერაციის დასრულებას დაელოდნენ და როცა ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, ბიჭი სიკვდილს გამოგლიჯეს ხელიდან , როგორც ფსიქოლოგიურად ასევე ფიზიკურად განადგურებული ნინა სახში წაიყვანეს წასვლამდე კი ნინამ ბოდიშები უხადა ბიჭის ოჯახის წევრებს და მის დას სალომეს,რომელიც დაახლოებით მისი ტოლა იქნებოდა, ნომერი გამოართვა,რადგან ბიჭის მდგომარეობა გაეგო.
სახში მისულმა პირდაპირ ლოგინს მიაშურა დებს მოკლედ უპასუხა რომ შეუძლოდ იყო და დაღლილს მალევე ჩაეძინა.სიზმარში დღე განმეორდა.ნინავ აქოშინებული წამოხტა მერე ბიჭის სახე გაახსენდა და გაეღიმა.


გამარჯობათ, იმედი მაქვს ჩემი ისტორია მოგეწონებათ!
ველი შეფასებებს