დაჩი ანუ გზა ბედნიერებისკენ
ვსწავლობ ჯერ კიდევ სკოლაში მყავს დედა-თამუნა ტაბიძე,ჟურნალისტი რომელიც 365ი დღიდან 360 დღე მუშაობს და ძირითადად ვერ ვხედავ მამა-დიტო ბაქრაძე,ბიზნესმენი რომელიც ასევე ყოველდღე დაკავებულია ან მივლინებაშია და კვირაში ერთხელ თუ ვნახავ მყავს ორი ძმა და ორი და ნიკუშა,სერგი,ნიტა და ლიზა ნიკუშა 20 წლის არის და ბავშვობიდან სულ ჩხუბი გვქონდა რატომღაც ეჭვიანობა მკლავდა,რომ მშობლებს ის უფრო უყვარდათ ვიდრე მე,სერგი 15წლის არის და ფაქტიურად ერთად გავიზარდეთ ნიტა და ლიზა ტყუპები ალბათ მათ გარეშე ჩემი ცხოვრება ნამდვილი სიგიჟე იქნებოდა 10წელი და რო მინდოდა და ერთის მაგივრად ორი,რომ გაჩნდა ეს ჩემთვის ყველაზე დიდი საჩუქარი იყო მშობლებს არ ვადანაშაულებ,რომ ჩვენთვის დრო არ აქვთ რთულია 5შვილის შენახვა და ცხოვრება მაგრამ ზედმეტი იყო უკვე 6წლის ნიტაც კი ხვდება,რომ ფული არაფერია და მშობლებთან სიახლოვე გვჭირდება ყოველთვის ზედმეტი შესაძლებლობა გვქონდა არასდროს არაფერი გვაკლდა და უბრალოდ 10წლის ასაკშიც ვხვდებოდი,რომ ეს ყველაფერი მომბეზრდა და მინდოდა რამე ოცნება მქონოდა ისეთი რომელსაც არშემისრულებდნენ,მაგრამ ამის საშვალებას არავინ არ მაძლევდა მყავს შეყვარებული დაჩი გვილავა მალე სამი წელი გახდება ჩვენი ერთად ყოფნის მაგრამ ყველაფერი იცვლება ყველაფერი ფუჭდება 4ივნისი მაშინ ჩემს ცხოვრებაში დაჩი ჯერ კიდევ იყო.. დღეს გამოცდა მაქვს მეთერთმეტე კლასს ვამთავრებ და ბოლო გამოცდა დარჩა ძალიან ვნერვიულობ დაჩის ვურეკავ და უკვე ორი საათია გათიშული აქვს მასაც აქვს გამოცდა და აგვიანდება დირექტორი მეხვეწება დაურეკე ნუ მაგიჟებს ეგ ბიჭიო ვურეკავ მგონია ძინავს ჩემი შესვლის დროც მოვიდა ავნერვიულდი არმახსოვს რა დავწერე კომპიუტერმა რომ დამიწერა ნიშანი ეგრევე გამოვვარდი სკოლიდან და წავედი დაჩის სახლისკენ ტელეფონს არც დედამისი იღებდა. არვიცოდი როდემდე უნდა მერეკა ესე უსასრულოდ კარებსაც არავინ მიღებდა უკვე ხმაური რო გამოვიწვიე სადარბაზოში მეზობელი გამოვიდა -ტასო შვილო დაჩი საავადმყოფიშია. -ირა დეიდა რაუნდა საავადმყოფოში? -არვიცი შვილო დილას გადაიყვანეს იაშვილის კლინიკაში ვერვხდებოდი რაუნდოდა დაჩის საავადმყოფოში რათქმაუნდა დაუფიქრებლად წავედი იაშვილში მოსაცდელში თიკა(დაჩის დედა იყო) -ტასი შენ აქ საიდან -თიკა დეიდა რახდება მეზობელმა მითხრა საავადმყოფოშიაო -დაჯექი ტასი გეტყვი უბრალოდ დამპირდი არ ინერვიულებ -გპირდებით -ტასო მოკლედ როგორ დავიწყო არვიცი დაჩის მამას გიგის ქონდა განუკურნებელი დაავადება რომელიც მის მამასაც და ბაბუასაც ქონდა ანუ გენეტიკურია ეს არც გიგიმ იცოდა და არავინ გიგი სანამ გარდაიცვლებოდა მოვატარეთ მთელი მსოფლიოს ექიმები და ყველამ გვითხრა ეს განუკურნებელი დაავადებააო გუშინ ღამე დაჩი ცუდად გახდა მისი თხოვნით არ წამოვედით აქ დღეს დილას მისი მდგომარეობა,რომ დამძიმდა უბრალოდ სხვა გამოსავალი აღარ დარჩა უნდა მოვსულიყავით დიაგნოზი კი ეს განუკურნებელი დაავადება ყოფილა...თიკამ ტირილი დაიწყო მე? მე არვიცოდი მეტირა თუ რამექნა ხმას ვერ ვიღებდი არ ვიცოდი როგორ დამეჯერებინა ეს ყველაფერი იმდენად მიყვარდა რომ ვჩხუბობდით ერთი დღეც ვერ ვძლებდით ერთად გავიზარდეთ 13წლიდან ესე ბედნიერად ვართ ერთმანეთზე დამოკიდებული ბოლომდე მეგონა სიზმარი იყო ეს ყველაფერი ცრემლები თავისით მომდიოდა გარეთ გავვარდი სად მივდიოდი არვიცოდი ტაქსში ჩავჯექი და ჩემი და დაჩის საყვარელ ადგილას მთაწმინდის ხედზე ავედი თან ვცდილობდი გზაში გამეანალიზებინა მომხდარი ტელეფონი გავთიშე ყველა მეძებდა დედა,მამა,ძმები ყველა ცოტაც და დაჩი რო არმოსულიყო პოლიციაში დარეკავდნენ მე კი ჰორიზონტს გაშტერებული ვუყურებდი -ტასი შემომხედე რა ნამტირალევი თვალებით შევხედე დაჩის არვიცოდი რამეთქვა მისთვის ეს ხომ მისთვის უფრო რთული იყო -ტასი დამშვიდდი ნუ ნერვიულობ გთხოვ ყველაფერი შენთან იქნება კარგად გპირდები ბედნიერი იქნები უბრალოდ მაპატიე 16წლის ასაკში ამხელა ტკივილს რომ გაყენებ მაპატიე ტასი არ ხარ ამის ღირსი რომ ვუყურებდი უფრო მიჭირდა ვერ ვხვდებოდი როგორ მეთქვა მისთვის რამე მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე -დაჩი რამდენი ხანი დარჩა? -6თვეო ექიმმა არა ამას არ ველოდებოდი მეგონა მინიმუმ 1 წელს იტყოდა ამის გაგონებაზე ტირილს ვუმატე -და მერე რამოხდება? -ტასო გაჩერდი გეყოფა ხმას არვიღებდი რაუნდა მეთქვა იმას ხომ არ ვეტყოდი ყველაფერი კარგად იქნებათქო წამოვედი სახლში გამოვვარდი არშემეძლო არაფერი სახლში არავისთვის არაფერი ამიხსნია შევედი ჩემს ოთახში ჩავკეტე კარები და მთელი დღის დაგროვებული ცრემლები ამოვუშვი ესე ჩამეძინა არავის აღარ შევუწუხებივარ მაცადეს იცოდნენ ჩემი ხასიათი და ესე ჩათვალეს დილას გადავწყვიტე დედასთან ლაპარაკი ჩავედი ქვევით და როგორც წესი ყველანი საუზმობდნენ -ტასო სახე წაშლილი გაქვს მა არგინდა მომიყვე რა მოხდა? (დიტო) -არა არ მინდა იყო ჩემი მოკლე და ცივი პასუხი ამჯერად საუბარში ჩემი უფროსი ძმა ჩაერთო -ტასო გეყოფა ყოველი დაჩისთან ჩხუბის მერე ესე უნდა იყო?(ნიკუშა) -აღარ იქნება მეტი ვერ იქნება ამის თქმაზე ცრემლები წამომივიდა და ოთახში ავედი უკან გამომყვა თამუნა რომელიც ეხლა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა ყველაზე მეტად მინდოდა მისი ჩახუტება და მოფერება -დე გთხოვ დე სამსახურშიბარ წახვიდე იყავი ჩემთან რა(ეს პირველად ვთხოვე თამუნას ბავშვობის მერე) -კარგი დე ოღონდ დამშვიდდი და მომიყევი რამოხდა -ჯერ გააცილე სკოლებში და სამსახურში და მეც მოგიყვები თამუნამ ყველა გაისტუმრა და ისევ ჩემ ოთახში ამოვიდა ლოგინში შემომიწვა და ჩამეხუტა -დედა იცი დაჩი მალე მოკვდება ალბათ თამუნა ამას არ მოელოდა ეგონა დავშორდით ან ყველაზე მაქსიმუმ უცხოეთში მიდიოდა დაჩი -რას ნიშნავს ტასო მოკვდება -დედა წავა აქედან მალე წავა ჩემგან და დამტოვებს ძალიან დაიბნა თამუნა გავიდა ოთახიდან და ჩემგან რო ვერაფერი გაიგო თიკას დაურეკა(დაჩის დედას) ოთახში აცრემლიანებული თვალებით დაბრუნდა მოვიდა და ძალიან მაგრად ჩამეხუტა მან იცოდა რამხელა რაღაცას ნიშნავდა დაჩი ჩემთვის მან იცოდა 11წელია ერთად რომ ვიზრდებით და 3წელია ერთმანეთზე ვგიჟდებით მას ძალიან უყვარდა დაჩი და ყოველთვის მზად იყო გვერდში დადგომოდა გადიოდა დღეები,კვირები დაჩი უარესად ხდებოდა საშინელი ტკივილები ქონდა მეც გვერდიდან არვშორდებოდი მთელი არდადეგები დაჩისთან ვიყავი აგვისტოს ბოლოს ჩემი ოჯახის დაჟინებული თხოვნით ერთი კვირა ბათუმში წავედით ვერაფერზე ვერ გადამქონდა ყურადღება ჩემი წასვლიდან 5 ე დღეს თამუნას ტელეფონზე დაურეკა თიკამ და უთხრა რომ დაჩი წავიდა.. მე ამდროს ოთახში ვიწექი და ვფიქრობდი -დე შეიძლება შემოვიდე?(თამუნა) -თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და გავუღიმე -დე რაღაცა უნდა გითხრა და დამპირდი რომ თავს გაუფრთხილდები -დედა დაჩი წავიდა? (ვკითხე ზედმეტად მშვიდად რისიც მეთვითონ გამიკვირდა) -კი დედა წავიდა ღმერთთან წავიდა მან წაიყვანა ის,რომ იქ უკეთ იყოს ვერმივხვდი ცრემლები როგორ წამომივიდა არც ყვირილი დამიწყია არაფერი მშვიდად ვიჯექი გაშტერებული და ვუყურებდი ერთ წერტილს დაახლოებით ნახევარი საათი იმ ღამეს თბილისში დავბრუნდით ეგრევე დაჩისთან მივედი დავუჯექი თავთან და დავიწყე ტირილი თიკა მოვიდა ჩემთან და ჩამეხუტა -ტასი ეს წერილი წასვლამდე დაჩიმ დაგიტოვა წერილი გადმომცა თიკამ და მთხოვა წავსულიყავი სახლში და იქ წამეკითხა ავედი ჩემს ოთახში დავჯექი ლოგინზე და წერილის კითხვა დავიწყე -ტასი ჩემო პატარა ალბათ ამ წერილს რომ წაიკითხავ მე აქ აღარ ვიქნები მინდა იცოდე,რომ ძალიან მიყვარხარ მენატრები მინდა იცოდე,რომ ხარ საუკეთესო ზუსტად მახსოვს პირველ კლასში თიკამ სკოლაში რომ მომიყვანა გვერძე შენ მეჯექი კიკინები გქონდა და წითელი თმის რეზინა გეკეთა ლურჯი შარვალი და თეთრი მაისური გეცვა ფეხზე შენი საყვარელი კეტები ლურჯი ჩანთა გქონდა ყველაფერი მახსოვს გახსოვს როგორ გაწვალებდი სულ? სულ მინდოდა რომ შენი ყურადღება მიმექცია 3ე კლასში რომ ვუთხარი მიშოს ტასო მიყვარსთქო შენ გითხრეს შენ კი ტირილი დაიწყე ნუ დამცინითო ვიზრდებოდით დავდიოდით ერთად ყველანი ამ სამიწლის განმალობაში არასდროს მითქვამს შენთვის რომ ყველაზე ძალიან მიყვარდი ბევრჯერ მიტკენია გული შენთვის და ბევრჯერ მინანია ბევრჯერ მიფიქრია,რომ შენნაირ იდეალურ გოგოს არ ვიმსახურებდი იძახიან იდეალური არავინ არისო მაგრამ შენ ხარ არინერვიულო ჩემი წასვლით მე არ წავსულვარ სულ შენთან ვიქნები ოღონდ შორიდან გიყურებ და შორიდან დავტკბები შენით უბრალოდ ერთ რამეს გთხოვ ტასი მხოლოდ ერთს არიტირო ჩემსგამო არ მინდა ვინმეზე გული აიცრუო მინდა ბედნიერი იყო გყავდეს შეყვარებული მე ეს არმეწყინება ტასი პირიქით გამიხარდება შენ თუ ბედნიერი იქნები შორიდან ვუყურებ შენს ბედნიერებას გთხოვ არ იფიქრო,რომ დამავიწყდები სულ შენთან ვიქნები და არ იფიქრო,რომ არ მეყვარები იქაც მეყვარები სადაც არუნდა წავიდე ყველგან მეყვარები და სულ დაგიცავ შორიდან ყოველთვის მოგცემ კარგისკენ ნიშანს და არასდროს დავუშვებ შენს საფრთხეში ყოფნას ტასი მიყვარხარ და გთხოვ იყო ბედნიერი სადამდეც შეგიძლია შენ ხომ სიცილი ასე გიხდება მინდა სულ გახსოვდე მაგრამ არასდროს იტირო ჩემზე მე ეს ძალიან მეწყინება მიყვარხარ,გკოცნი მადლობა რომ იყავი ჩემი(დაჩი ლაგვილავა) დავწექი ლოგინზე დავიწყე ტირილი მაგრამ მალევე შევიმშრალე ცრემლებიბდა წავედი ისევ დაჩისთან დაჩის დაკრძალვიდან 1წელი გავიდა ყოველდღე მახსენდება ჩემი თბილი დაჩი მაგრამ არ ვტირი იმიტომ რომ დავპირდი მას 2 წლის შემდეგ.. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
