სვანეთში გამომყევი (თავი 5)

21-12-2016, 17:25

ნანახია 2 563

-ვა ლანო.. არ გელოდი აქ
-გიგიი.. ხო რავი არც მე გელოდი აქ და თან ამდენი ხნის მერე
-აბა რასშვები როგორ ხარ?
-რავიცი,როგორ ფიქრობ..შემიძლია კარგად ვიყო?
-ხო რავი ამდენი ხნის მერე..
-ხოო? ამდენი ხნის მერე.რა თქმა უნდა,უნდა გაევლო ..მაგრამ როდესაც ჩემი ძმა და მამა აქ არიან რატომღც ტკივილი არ მსუბუქდება
- ხომ იცი რომ დათა ჩემი ძმაკაცი იყო..ძმასაავით მიყვარდა
-ხო შეგეტყოთ
-ლანა მე მადანაშაულებ რამეში?
-შენ?არა რაში უნდა გადანაშაულებდე
-აბა რა ლაპარაკია
-არაფერი უბრალოდ ორი წელი გავიდა და არცერთი ძმაკაცი არ მინახავს გასვენების მერე..თითქოს დათას და არ ვყოფილიყავი
-შენ იცი რომ მე აქ ვერ მოვიდოდი..უბრალოდ არ შემეძლო..მაგრამ სწორედ დღეს გამახსენდი. წარმოვიდგინე როგორ მოიქცეოდა დათა მე რომ რამე მომსვლოდა.. დარწმუნებული ვარ ჩემ ოჯახს არ მიატოვებდა. ჩემ დას მითუმეტეს.
-ხო ნამდვილად..
-მელანო მაპატიერა რომ აქამდე არ გამოვჩნდი
-შენთვის ლანა ვარ და არა მელანო
-მარტო დათას აძლევდი უფლებას მელანო დაეძახა.მართალი ხარ ასე არ უნდა მოგმთავდე
-მოკლედ წავედი რა.. ნახვამდის
-მოიცა გაგცილებ
-სად გამაცილებ?
-სადაც მიდიხარ
-და იქნებ არ მინდა გამაცილო
-არაუშავს..მაინც გაგაცილებ
-მანქანით ხარ?
-კი
-ხოდა ძალიან კარგი სკოლაში გამიყვანე, დამელოდე მალე გამოვალ და მერე სახლში დამტოვე_რა ვქნა მასთან ერთად გავიზარდე და არ შემეძლო დიდხანს ვყოფილიყავი გაბრაზებული..მიუხედავად იმისა რომ ჩემი ძმის გასვენების მერე არ გამოჩენილა მიანც მენატრებოდა და თავს ვერ მივცემდი უფლებას მასზე გაბრაზებული ვყოფილიყავი.
-აჰაჰ აი ისევ ჩემი ძველი მელანო..ლანაო დამიბრუნდა_ყოველთვის ლანოს მეძახდა..ლანო და არა ლანა.რაღაცნაირად მომწონდა კიდეც..ლამაზად ჟღერდა მაგრამ ლანა მაინც განსაკუთრებული იყო
-ბევრს თუ იტლიკინებ ხმას არ გაგცემ
..
მანქანაში ჩავსხედით,ისევ ისეთ სუნი იდგა როგორიც სუ..რაღაცნაირი ცივი და მძაფრი სუნი.. საოცარი სუნამოს და სიგარეტის მსუბუქი სუნი...როგორც არ უნდა ციოდეს,როცა სიგარეტს ეწევა,მაინც აწეულიაქ ფანჯრები და სწორეს ეს უზრუნველყფს რომ მისი მანქანა არასდროს არ ყავს სიგარეტის სუნად..სიგარეტის გახსენებაზე მოწევარ მომინდა მაგრამ როგორი სათქმელია შენი ძმის ძმაკაცისთვის..
-ეწევი?_თვითონ მკითხა
-არა_გაოცებისგან სასწრაფოდ ვუარყავი
-კაი რა მე რას მატყუებ,ხომ ვიცი რომ ეწევი..რას იკლავ თავს მოწიე_სიგარეტის კოლოფი მომაწოდა არ ვიცოდი რა მექნა..მეგონა გაჭედავდა მაგრამ თან მინდოდა მეთქვა..ბოლოს გადავწყვიტე
-არ მინდა ჩემი მაქ_ჩანთიდან სიგარეტი ამოვიღე და მოვუკიდე
-რამდენი ხანია ეწევი?
-დათას დაღუპვიდან 2 თვეში დავიწყე
-ანუ მამაშენის დაღუპვის მერე
-ხო ეგრე გამოდის
-რატომ არ ლაპარაკობ არჩილზე?
-არ მინდა
-და მაინც რატო?
-უბრალოდ
-დათას სიკვდილში ადანაშაულებ?
-არა
-როგორ არა,კი.. გგონია რომ ავარია მის გამო მოხდა..დათა მის გამო დაიღუპა.თავიდან მეც ეგრე მეგონა მაგრამ მერე შევეგუე და გავიაზრე რომ არჩილის ბრალი არაფერი არაა.
-აი აქაა სკოლა გააჩერე..
-დაგელოდები
-აჰაჰ არ მინა წადი
-დარწმუნებული ხაარ?
-კი კი წადი..სკოლაში დავრჩები საქმე მაქ
-კარგი,იგივე ნომერი გაქ ხო?
-ხო
-მმაშინ დროებით._დავემშვიდობე და სკოლაში შევედი..ეზოში ჩემი კლასსელები იდგნენ..პარალელური კლასელები..მივედი და მივესალმე
-გამარჯობა_უკნიდან ვიღაც მოგვესალმა.დათო იყო,მივტრიალდი და დათო იყო..ისეთი სახით მიყურებდა თითქოს რამე ვაწყენინე...ან რამე დავუშავე
-გამარჯობა დავით_ირონიულად გავუღმე
-როგორ ხარ მელანო?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად
-ჰეიი,ნუ შეჭამეთ ერთმანეთი ჩვენც აქ ვართ_ხელი ამიქნია თვალწინ ილიამ
-ხო ილია,ხედავ..ანა მოვიდა?
-კი კლასშია
-ძალიან კარგი..ნახვამდის.. დავით
..
-რა გიგი იქ იყო? დათას საასაფლაოზე?
-ხო და მერე სკოლაში მომიყვანა და მგონი დათომ დამინახა
-მერე რა..
-ის რომ დათომ გუშინ ასე მითხრა მიყვარხარო..მერე მთელი ღამე ველაპარაკებოდი..პასუხი ჯერ კიდევ არ მითქვამს და დღეს დამინახა როგორ მომიყვანა გიგიმ მომიყვანა და მგონი იეჭვიანა
-კაი რა საიდან დაასკვენი?
-ბიჭებს რომ მივესალმე მოვიდა და ირონიულად დამიწყო ბიჭმა ლაპარაკი
-სრული სახელით მოგმართავს არა?
-ხო
-დღეს მაგის ტეელეფონი მქონდა,გირეკავდი
-მერე?
-მელანო უწერია
-კიდე
-ჩემი მელანო
-მერე რა
-მელანო მეთქი..და არა ლანა..
-ხო მერე რა იყო
-შენ დროდან გსიამოვნებს მელანოს დაძახება
-ანა,მგონი დათო ყიფიანი მიყვარს
-რაა? მგონი დათო ყიიფიანი მიყვარს..
-ღმერთო ჩემო..ანუ რაღაც გაქ მოსაყოლი..მოდი წავიდეთ რა...მაინც ბოლო გაკვეთილია
-კაი გავედით_კლასიდან გამოვედით დერეფანში დათო შეგვხვდა
-მელანო საქმე მაქ შენთან
-გისმენ
-შეილება მარტო დაგელაპარაკო?
-ან, გაჩერებაზე დამელოდე
...
-სკოლაში ვინ მოგიყვანა?
-ანგარიში უნდა ჩაგაბარო?
-მისმინე,შენგან ველოდები პასუხს..რომელიც უკვე ვიცი..და ძალიან გთხოვ რა.. გაუგებრობებს ნუ შევქმნით
-ანუ?
-ვინ მოგიყვანა სკოლაში
-ბიჭმა
-ეგ მეც დავინახე..ვინ ბიჭმა
-კიდევ ერთხელ გეუბნები არ ვარ ვალდებული ანგარიში ჩაგაბარო
-მელანო ნუ მეთამაშები
-მე?! სულაც არა..უბრალოდა არ გეუბნები ვინ მომიყვანა სკოლაში..მეტი არაფერი
-და რატომ არ მეუბნები?
-იმიტო რომ შენი საქმე არაა
-...
-ახლა წავალ..ანა მელოდება და უხერხულია
ვიცოდი რომ მკითხავდა..და ისიც ვიცოდი რას ვუპასუხებდი..უცნაურ შეგრძნებაა..ჩვენ დიალოგს წინასწარ წარმოვიდგენდი ხოლმე..რაღაცნარად ვგრძნობდი რას ვილაპაარაკებდით..მინდოდა იმ მომენტში ჩავხუტებოდი ისეთი საყვარელი იყო..ისეთი უცნაური გამომეტყვლება ქონდა..სულელი ეჭვიანი..გაბრაზდა..გაბრაზდა რომ სხვამ მომიყვანა სკოლაში.. რა უცნაური ადამიანია..პასუხი არც კი მაქ ნათქვამი..და მხოლოდ ახლა გავიაზრე რომ მიყვარს დაა არ იცის...ნუ იცის მაგრამ არ იმჩნევს.. ტელეფონი ამოვიღე და დათოს ნომერი ავკრიფე..მაგრამ ვერ გავბედე დამერეკა დაისევ წავშალე..ვერ ვბედავდი ამ ნაბიჯის გადაადგმას..მეშნოდა..უკვე გაჩერებაზე ვიყავი..ანა რაღაცას მელაპარაკებოდა მაგრამ არ მესმოდა..არ ვაქცევდი ყურადღებას.. დავინახე რომ ავტობუსი მოვიდა..ავედით.. ანასთან მივდიოდით სახლში..ბილეთის აღებისას რაღაც გამახსენდა..ავტობუსიდან ჩამოვედი და სკოლაშ გავიქეცი..
-ყიფიანი სადაა?_ვკითხე პირველივე შემხვედრ კლასელს
-რამ გადაგრია გოგო..არ ვიცი ზემოთ იყო მესამეზე
-კაი კაი მადლობა..
მესამე სართულზე ავირბინე,ძლივს ვსუნთქავდი..დერეფნის ბოლოში დათო იდგა ვიღაცას ელაპარაკებოდა,რომ დამინახა წამმოვიდა მაგრამ სანამ რამეს მეტყოდა მე დავასწარი..ძლივს მოვაბრუნე ენა დაღლილობისგან..მაგრამ მაინც შევძელი და ვუთხარი
-დათო მიყვარხარ.