დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე.
მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ მაძლევდა,მბორკავდა.
მხოლოდ მარიტას გამაყრუებელი ტირილი ჩამესმოდა ყურში
-არ შეგილია გაჩუმდე?
დავუყვურე მარიტას,უცებ შეხტა და ტირილს კიდევ უფრო მოუმატა
-ჯანდაბა გაჩუმდი!
კიდევ უფრო ხმამაღლა დავიყვირე და ფეხზე წამოვდექი.დამიანე ჩემთან მოვიდა
-რა გაყვირებს გოგო ვერ ხვდები რაა ხდებაა?უტა,თომა და მაქსიმე მოკლეს სადაცაა ჩვენც მოგვკლავენ და შენ კიდევ მარიტას უყვირი?!დაწყნარდი დაიოკე ნერვები!
ხმამაღლა მიყვიროდა და ხელებს უაზროდ იქნევდა.მერე მიხვდა რომ მეც ცუდად გავხდი და გაჩუმდა ხელი მომკიდა და დამაჯინა.თავბრუ მეხვოდა და გულის რევის შეგრძნება მქონდა.ხეს მივეყუდე და თავი უკან გადავწიე.ვიგრძენი როგორ მომეხუტა გაყინული კატასავით მარიტა.თვალები მაგრად დავხუჭე და შევეცადე ყველაფერი გამეანალიზებინა. თითქმის გავითიშე ვერაფერს ვერ ვგრძნობდი.მოწყვეტილი ვიყავი ამ სამყაროს.
თვალები რო გავახილე და გონს რო მოვედი გათენებული იყო.დამიანე მოვლანდე რომელიც რაღაცას გაშტერებული უყურებდა.თავი გვერდით გავწიე და მარიტა დავინახე მშვიდად ფშვინავდა.ფრთხილად ავდექი რადგან არ მინდოდა მარიტა გამეღვიძებინა.
დამიანესთან მივედი და გვერდით დავუდექი
-არ შემიძლია ვუყურო როგორ კლავენ ჩემი მეგობრებისს!
ზიზღით თქვა დამიანემ ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს
-თომა სადაა ძაან მაინტერესებს მისი გვამი არსად შემიმჩნევია
ვკითხე და თვალი სახლისკენ ფრთხილად გავაპარე
-ხოო არ ვიცი მაგრამ დარწმუნებული მარ ისიც მკვდარია!
-რაღაც არამგონია!
ვუთხარი და გავეცალე.
მარიტასთან ჩავიმუხლე და ოდნავ შევანჯღრიე.თვალები უცებ გაახილა და შემომხედა
-რამე მოხდა?
მკითხა ხრიწინა დაბალი ხმით
-აქედან უნდა წავიდეთ
ვუთახი და დამიანისკენ შევტრიალდი მაგრამ იქ აღარ იდგა.კიდევ უფრო წინ წავედი და დავინახე როგორ მიდიოდა სახლისკენ.ჯანდაბა რა იდიოტია!დეგენერადი სვანი!
მარიტას ხელი მოვკიდე და მეც სახლისკენ წავედი.ტყეს უნდა გავმცდარიყავით როდესაც იარაღის გასროლის ხმა გავიგონე.კიდევ უფრო ჩქარა წავედი სახლისკენ სახლს მოვუარეთ და ძალიან ჩუმად გავაღე საკუჭნაოს კარები.
-გთხოვ წავიდეთ აქედან!
ჩურჩულით მითხრა მარიტამ და კიდევ უფრო ახლოს დადგა ჩემთან
-ჩემი ძმა უნდა ვიპოვო!
ვუთხარი და სახლში შევედი.ქალის კივილის ხმა ისმოდა.ყრუდ მესმოდა ასევე ვიღაცის ღრიალის ხმა.მეც შევშინდი მაგრამ უკან არ დამიხევია.სამზარეულოში ფრთხილად შევედი და მარიტას შევხედე
-რაცარუნდა დამემართოს გაიქეცი თავს უშველე!
ვუთხარი,მარიტამაც თავი შეშინებულმა დამიქნია.მაგიდაზე დადებული დანა ავიღე და სამზარეულოდან გავედი შევეცადე მისაღებში ჩუმად შევსულიყავი.დავლანდე ძირს როგორ ეგდო.ქალი იყო მკვდარი იყო.მას თავზე კი
ერთ-ერთი მათგანი ედგა.კიდევ უფრო მივუახლივდი კიბის ბოლოში კიდევ ვიღაც ეგდო.ნერწყვი გადავყლაპე და ოთახში შევედი
-სად არის ჩემი ძმა?
ვიკითხე ყვირილით.მე შემომხედეს და იდიოტურად გამიღიმა.იარაღი დამიმიზნა და ისროლა თვალები მაგრად დავხუჭე,ტკივილს ვერ ვგრძნობდი.მგონი არ დავჭრილვარ.ამაცილა? რაღაც არამგონია.თვალები გავახილე და დამიანე დავინახე რომელიც ჩემს წინ იდგა და მუცლიდან სისხლი მოსდიოდა.ჯანდაბა მან მე გადამარჩინა.ისევ გავიგონე გასროლის ხმა.ამჯერად ჩემ ზურგს უკან თავი უცებ გავატრიალე და მარიტა დავინახე რომელსაც იარაღი ეაჭირა ხელში და ცხარე ცრემლით ტიროდა.მან ერთ-ერთი მათგანი მოკლა.დამიანე ძირს დაეცა.სწრაფად ჩავიმუხლე და დამიანეს თავი მუხლებზე დავიდე
-ჯანდაბა დამი მაპატიე ჩემი ბრალია!წინ რატომ გადამიდექი?იდიოტი ხარ!
ვტიროდი და მის სახეს ვეფერებოდი.ჩემს ლაპარაკზე ჩაეღიმა და თავისი სისხლიანი ხელი სახეზე მომისვა
-ბაბი მიყვარხარ გაიგე?
ძალიან მიყვარხარ!ბაბი ჩემი უსაყვარლესი და ხარ რომელსაც ალბათ არ ვუყვარვარ
-დამი ნუ ბოდავ ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ ხოო იცი
-ჰოო....ალბათ გიყვარვარ.ბაბი მაპატიე რაც კი ოდესმე მიწყენინებია შენთვის ვიცი რო ვარ შენნაირ დას ვერ გავუფრთხილდი ვერ დავიცავი ისე როგორც საჭირო იყო!მაპატიე პატარავ...
ვერ დაასრულა წინადადება მისი ხელი სახიდან მომშორდა და თვალები დახუჭა.ჯანდაბა ისიც დავკარგე!მანაც მიმატოვა.ჩემმა ერთადერთმა ძამ მიმატოვა!
ამას არ ვაპატიებ არავის!ფეხზე სწრაფად წამოვდექი და მარიტას იარაღი გამოვართვი
-აქედან მივდივართ!
დავიყვირე და კარებისკენ წავედი მაგრამ მარიტას კივილის ხმა გავიგონე უცებ მოვბრუნდი და დავინახე რომ მარიტას სხეულმა თავი დატოვა ჯანდაბა ისიც მოკლეს!
საშინელი შესახედავი იყო ის რომ ჩემი ოჯახი თვალ წინ ამომიწყვიტეს!ყველაფრის იმედი დავკარგე ახლაა მეც მივხვდი რომ მოვკვდებოდი და ვერ გადავრჩებოდი!
თვალები ძლიერად დავხუჭე და მუხლებზე დავვარდი.სიარულის ხმა მესმოდა.ვიღაც მიახლოვდებოდა.თმაში ხელი ჩამავლო და დანა ყელზე მომადო.საშინლად გაყინული იყო.ტაომ დამაყარა და ცრემლები თავისით წამოვიდა.ვიგრძენი როგორ გამომისვა ყელში დანა თვალები გავახილე და თომა დავინახე რომელიც იღიმოდა და მაშტერდებოდა. ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი ისე დავეცი გაყინულ იატაკზე.სისხლისგან დავიცალე თვალები დავიხუჭე და სრულიად სიბნელე დავინახე თვალწინ თომას სახე მედგა და ყურებში მისი სიცილის ხმა ჩამესმოდა...


კიდევ მინდოდა რამე დამეწერა მაგრამ ასე დასრულება ვამჯობინე!