ღმერთო ამას აქ რა უნდა გავიფიქრე გულში,ამ ფიქრებიდან მისმა ბოხმა ხმამ გამომიყვანა
-გამარჯობა- მე დაბნეული ვუყურებდი და ვფიქრობდი თუ რატო არ გაიოცა მან ჩემი ნახვა იმის შემდეგ რაც მოხდა,ამ ფიქრებში სულ გადამავიწყდა მივსალმებოდი..
-კარგად ხარ? მკითხა მან, ახლა შევამჩნიე,რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში მე მასზე მიშტერებული ვიყავი და თან გაოცებული სახით, ღმერთო რა სირცხვილია რას იფიქრებს
-კარგად ხარ?კვლავ გამიმეორა კითხვა
- დიახ,დიახ მან გვერდულად ჩაიღმა და აი ამ დროს გამომეცალა მიწა.. ღმერთო არაამქვეყნიური ღიმილი აქვს,შემიძლია უსასრულოდ იჯდე და ვუყურებდე მის ღიმილს ..
- აქეთ წამობრძანდით მითხრა და სახლისკენ წავიდა..გარშემო მიმოვიხედე არავინ იყო,ნუთუ იმდენხანს ვაშტერდებოდი ამ ბიჭს,რომ ვერ შვნიშნე,როდის წავიდნენ ჩემი მეგობრები..
სახლში შევყევი, ძალიან ლამაზი სახლი იყო ეტყობოდა,რომ ამ ხალხს გემოვნება ქონდათ..სასტუმრო ოთახსი შემიყვანა ყველ იქ იყო,დამის გვერდით დავიკავე ადგილი..
-მე ვაჩე დევდარიანი ვარ წეღან სულ გადამავიწყდა,რომ გაგცნობოდით,გვითხრა მან და კვლავ გაიღიმა,ვაიმე დედა ისევ ეს ღიმილი, იმედია აქ ყოფნის პერიოდში არ მომკლავს თავისი მომაჯადოებელი ღიმილით..ღიმილის გარდა ყველაფერი სრულყოფილი ქონდა ან ეს ჩემთვის იყო სრულყოფილი, ნუ მოკლედ ჩემს გემოვნებაში ნამდვილად ჯდეოდა.. დაბალზე წვერით,მწვანე თვალებით,ლამაზი აპრეხილი ცხვირით,ლამაზი ტუჩებით ნუ ხო ვთქვი სასწაული ბიჭიათქო ამასთანავე შავგვემანიცაა,მეკიდე ვგიჟდები შავგვრემან ბიჭებზე..
-წამოდით დაგაბინავებთ გვითხრა შუხხნის ქალბატონმა,ჩემი ოთახიც მომიჩინა,ძალიან დიდი აივანი ქონდა და ორ ოთხს აერთიანებდა,ჩემი ფანჯრიდან ულამაზესი ხედი იშლებოდა ირგვლივ სულ მთები იყო..გამოვიცვლე მაღალყელიანი ფეხსაცმელები,შარვალი და ძალიან თბილი ზედა ჩავიცვი,ძალიან ციოდა ეს ხომ სვანეთა,ეს ხომ მთაა და რა გასაკვირი იყო..
ქვემოთ ჩავედი,ჩამოსული არავინ დამხვდა ამიტომ მისაღებისკენ წავედი,როდესაც ვაჩეს შევეჩეხე გამიღიმა დავდნი,სითხედ გადავიქეცი და ოთახში მიმოვიფანტე,მომკლავს ეს ბიჭი ერთხელობას,მეც გავუღიმე და ოთახში შევედი ის კიდევ ცოტა ხანი ადგილიდან არ დაძრულა მერე შემობრუნდა და ჩმს გვერდით დაიკავა ადგილი..
-რას საქმიანობ? მკითხა ვაჩემ
-სამედიცინოს სტუდენტი ვარ
- ოო სერიოზული პროფესია აგირჩევია, მე კიდე მეგონა მეტყოდი მოდელი ვარ ან რამე ასეთს
-ეგ კონპლიმენტად მივიღო? გავუცინე
- რატომაც არა ძლიან ლამაზი ხარ კარგი ტანიც გაქვს და ვიფიქრე მოდელიათქო
-მადლობა კონპლიმენტისთვის ვაჩე ვუთხარი და ლოყებზე ოდნავ შემეპარა სიწითლე..
-გაეღიმა მეკიდე თავი ვერ შევიკავე და ვუთხარი
-შენ კიდე ძლიან ლამაზი ღიმილი გაქვს,გაეცინა და მისი თოვლივით თეთრი ქათქათა კბილები გამოაჩინა
-მადლობა
-შენ რას საქმიანობ?
-წყალბურთელი ვარ,პირი ღია დამრჩა
- ასე რატო გაგიკვირდა
-რავიიი უბრალოდ ვერ წარმოვიდგენდი
- საკმაოდ წარმატებული ვარ ჩემს სფეროში სხვათაშორის
- ძალიან კარგი
-სხვები სად არიან?
-არვიცი მეგონა ქვემოთ დამხვდებოდნენ,ალბათ ისევ თავიანთ ოთახებში არიან
-ჰოო და ისევ გაეღიმა
-ჰოო გავუმეორე და მეც გავუღიმე
-აქ როდემდე რჩებით?
-არვიცი ალბათ ახალი წლის შემდეგ წავალთ
-აა,წამო გინდა გავისეირნოთ თან დაგათვალიერებინებ აქაურობას
-კარგი,გული ამიჩქარდა არვიცი რატომ დავაიგნორე და მოსაცმელი ავიღე და უკან გავყევი,კარგი სურნელი ქონდა და გაბრუებული ვიყავი,ასე დავსეირნობდით და თითქმის ყვეა თემას შევეხეთ იმ ავაარიის გარდა, მიკვირდა რატომ არ ახსენებდა..აცივდა და სახლში დაბრუნება გადავწყვიტეთ თან უკვე შებინდებული იყო..ძღლის ხმა მომესმა და შევხტი მან კი გაიცინა და ხელი ჩამჭიდა,დავდნი მისი ხელების შეხებისას..
-ნუ გეშინია მე შენთან ვარ
-კარგი-ნაძალადევად გავუცინე მიხვდა რომ ისევ მეშინოდა
-მისმი..სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ისე შვახტი,რატომ? იმიტომ რომ ძაღლი მორბოდა მეკიდე ბავშვობიდან მეშინოდა ძღლების,მომეხვია და ვიგრძნი პულსი რომ აუჩქარდა,ლოყაზე მაკოცა და ჩამჩურჩულა
- ჩემთან ერთად არაფრის შეგეშინდეს კარგი?
-კარგი ვუპასუხე მეც ჩურჩულით ისე რომ ჩემი ტუჩები მას შეეხო გააჟრჟოლა..ძაღლი უკვე ჩენს ფეხებთან იყო და ვაჩეს დასტრიალებდა თავს
-ეს ჩმი ძაღლია,მოგეჩვევა არ შეგეშინდეს
-ახლაღა გამხსენდა ჩემი სახელი რომ არ იცოდა, სულ გადამავიწყდა გაგცნობოდი მე ელიზაბეტ წერეთელი ვარ მეგობრები ელიზას მეძახიან
-სასიამოვნოა ელიზა, გავუღიმე
-შეგიძლია დამსვა,ბოდიში ჩემი ასეთი ქცევისთვის
-რა ბოდიში პირიქით ასე უფრო კარგად ვგრძნობ თავს გამიცინა,მოდი ასე წაგიყვან სახლში
-არა არა დამსვი არაა საჭირო
-მკაცრად გამომხედა და მითხრა მე როგორც მინდა ისე მოვიქცევი,ახლა მინდა რომ ხელში აყვანილი წაგიყვანო ხოდა წაგიყვან
-ტუჩები გადმოვბურცე და გაბუტული სახე მივაბყარი
-როგორ მინდა ეგ ტუჩები დაგიკოცნო ძლიან ძალიან ჩუმდა თქვა მაგრამ ჩემს ყურთასმენას ეს არ გამორჩნია
-რა?
-რა? დამიბრუნა კითხვა
-რათქვი წეღან?
-ის რომ არგინდა ვიგუნდაოთთქო?
-გავუტარე ვიფიქრე მომეჩვენათქო,კიი ოღონდ ჯერ ჩემს მეგობრებსაც ვეტყვი და ისე ვიგუნდაოთ კარგი?
-კარგი