დღეები გადის,მეგობრებთან ერთად ვერთობოდი მაგრამ ეს ყველაფერი მოჩვენებითი იყო არავისთან კონტაქტი არ მინდოდა,როდესაც მარტო ვრჩებოდი უფალს მარტო იმას ვთხოვდი,რომ ალექსანდრე გაეძლიერებინა,მართალია არ ვიცოდი რახდეოდა მის თავს მაგრამ ის კი ნამდვილად ვიცოდი,რომ მისი თვალები და მისი ლექსები ტყუილ უბრალოდ არ იქნებოდა ნაღვლიანი დავდიოდი მის საღამოებზე,მაგრამ ყოველთვის უკან სიბნელეში ვიდექი,არასოდეს მივსულვარ სხვა გოგონებივით ავტოგრაფი გამოსართმევად...პირიქით,თითქოს სულ ვემალებოდი,დარწმუნებული ვარ ვერც მიცნობდა,მაგრამ ალბათ არც მეყოფოდა გამბედაობა იმითვის რომ მივსულიყავი,ის ხალხს უღიმოდა მაგრამ მისი თვალები არასოდეს ბრწყინავდასიხარულით,იქიდან წამოსულს არავისთან ურთიერთობა არ მსურდა,უბრალოდ ფეხით ვსეირნობდი ქუჩებში და ვფიქრობდი რახდებოდა ჩემს გულში,ვაანალიებდი იმას რომ ასე გაგრელება ააღარ შეიძლებოდა ასე ჭკუიდან გადავიდოდი უბრალოდ გავგიჟდებოდი მაგრამ რა გამეკეთებინა,როგორ ამომეგდო ეს ჯიუტი ბიჭი თავიდან რომელიც ოდნავადაც არავის იკარებდა ახლოს..ის ომ ერთი მოხეტიალე მწერალი იყო,რომელიც თავისი სიჯიუტით ყველას გულს ტკენა(იყვნენ გამონაკლისებიც) ...ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც,ვიღაცის ხელი ვიგრძენი მხარზე უკანნ რომ მივიხედე ჩემი ძველი მეგობარი ვაჩე მედგა და იცინოდა
-ღმერთო ამას ვის ვხედავ ბელს შენ ხარ?
-ვაჩეეე? ღმერთო როგორ მომენატრე ჩემო ბიჭოო,აქ საიდან გაჩნდი,მე ტალინში მეგონეეე..გიჟივით ვეხუტებოდი ამ გადარეულ ბიჭს ისე მყავდა მონატრებული
-გუშინ ჩამოვედი და აქ ვრჩები...როგორ მომენატრე პატარავ...არ მეგონა ასე ქუჩაში თუ გნახავდი...ისე ამ დროს აქ რას აკეთებ?? თან მარტო??
-ამას მერე მოგიყვები წამო ჩემთან ლელას გაუხარდებაშენი ნახვა გადაირევაა
-ეხლა არ შემიძლია პატარავ,მაგრამ ხვალ საღამო გპირდები,მოვალ და ჩვენებურად ჩავუსხდეთ და იმასაც მომიყვები ასე მარტო რატომ დაბოდიალობ...ახლა კი სახლში წაგიყვან,მანქანა აქვე მიყენია.
-როგორც იტყვით ბატონო ვაჩე,პირობას ვიმახსოვრებ
სახლში რომ მივედი ლელაჩკას და ზურას (მამას) მოვუყევი ვაჩეზე და გადაირივნენ სიხარულით,ძალიან უყვარდათ ვაჩე,ბავშვობიდანამ ამბებზე რო გადავერთე ალექსანდრე ცოტახნით გადამავიწყდა,მაგრამ ღამე ხომ ყველაფერი იცვლება..დავრჩი მარტო და ფიქრებიც მომაწყდნენ,უცებ თავს ვუბრძალე -აბა ქალბატონო ანაბელ შეწყვიტე ეს მოთქმა და დაიძინე ხვალ ვაჩე მოდი და დილით ადრე უნდა ადგე დედას დაეხმარო...როგორც მჩვევია ჩავრთე Pink Floyd - Comfortably Numb და ჩამეძინადილით დედამ გამაღვიძა 9 საათი იყო
-ბელს ადექი დე ბევრი საქმე მაქვს საყიდლებზეც წასასვლელი ვარ და დამეხმარე
-კაიი ლე ახლავე მოვწესრიგდები და ჩამოვირბენ


ბავშვებოოო მაპატიეთ ასეთი პატარა თავისთვის,სიცხიანი ვწევარ და ბოდიშიითთ :(((( გკოცნითთთ ბევრს