სისულელეა დავაწერო +15 ან +18 რადგან მაინც ყველა ასაკის შედის ასეთ წარწერებზე:დ +18 თუ არა +15 მაინც არის :დდ მინდა წინასწარ ბოდიში მოგიხადოთ თუ ტექსტში შეგხვდათ რაიმებ ასხის შეცდომა. მომიტევეთ. ასევე მომიტევეთ თუ რომელიმე მომენტმა თავი უხერხულად გაგრძნობინათ. ფიკია და ტიპაჟიც ისეთი უნდა იყოს ჩემი აზრით როგორიც თავად ის პიროვნებაა ვისზეც წერ.მადლობთ ვიც წაიკითხავთ და თქვენს მოსაზრებას დაურთავთ ბოლოს <3

გოგონა ჯინსის შარვალში, მაისურსა და კედებში გამოწყობილი,ზურგზე ჩანთა მოგდებული სასტუმროს ფოიეში დაღლილი სახით შევარდა. თმა ზემოთ უდიერად მოეხვია.პირდაპირ ლიფტისკენ გაიქცა,რომელიც სადაც იყო დაიკეტებოდა.ლიფტში მყოფმა წყვილმა შენიშნეს მიმავალი გოგონა,თუმცა არ შეიმჩნიეს და კარები ცხვირწინ მოუკეტეს.
-ჯანდაბა.ეს დამპალი მდიდრები-ჩაილაპარაკა გოგონამ და მეორე ლიფტს მიაჭირა ხელი.ის კი არაფრით არ მოდიოდა.შარვლის ჯიბეში ტელეფონი აზმუილდა.სასწრაფოდ უპასუხა-დიახ უკვე აქ ვარ.ორ წუთში მოვალ.-ჩასძახა ტელეფონს და გეზი კიბეებისკენ აიღო.
მეთერთმეტე სართულზე განსაზღვრული ოთახის ნომერს აქოშინებული მიადგა და ნერვიულად რამდენჯერმე მძიმედ დაკრა.კარები მაღალმა შავგვრემანმა სმოკინგში გამოწყობილმა 30წლამდე ბიჭმა გაუღო.-მა...მაპატიეთ...სონბე...-გახშირებული სუნთქავდა და სიტყვებს ძლივს ამბობდა.-ლიფტმა დაიგვიანა და ფეხით ამოვედი-ძლივს ჩაამთავრა სათქმელი.
-არაუშავს შემოდი-შეღიმა ბიჭმა.-დრო ჯერ კიდევ გვაქვს.-გოგონამ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და ოთახში შევიდა იქვე მდგარ დივანზე ჩამოჯდა.
-რატო გადაწყვიტეთ,რომ მეც წამოვსულიყავი ხომ არ იყო საჭირო-ცოტა დამშვიდებულმა გახედა უკან ბიჭს,რომელიც კარებს ხურავდა.
-მე ასე გადავწყვიტე-ოთახიდან შავგრემანი მაღალი თეთრ საროჩკასა და შავ კლასიკურ შარვალში გამოწყობილი, კლასიკური ფეხსაცმლით გამოვიდა.ყელზე საროჩკის ორი ღილი ჰქონდა შეხსნილი და თვალებში ეშმაკურად ჭინკები იცქირებოდნენ.გოგონამ მის სიტყვებზე თვალები აატრიალა შეუმჩნევლად.-ასეც ვიცოდი-ნელა მიუახლოვდა დივანზე დამჯდარ გოგონას,რომელიც ჯერ ისევ იწყნარებდა აჩქარებულ სუთქვას,თუმცა მის დანახვაზე სუნთქვა მთლად შეეკრა.გულმა საშინლად სწრაფად დაუწყო ბაგაბუგი.ღმერთო როგორ მოქმედებდა ეს ადამიანი მასზე.მისი გონება და გული ამ ადამიანს უკვე დიდიხანია დაკავებული ქონდა.ბედის უკუღმართობით თუ წყალობით დღეს იმ ადამიანის მენეჯერის ასისტენტია ვინც ასე ძალან უყვარს.ასე ახლოს ყავს და თან ასე შორს.თუმცა უკვე ეს ადამიანი ნერვებს უშლიდა...მიზანმიმართულად თუ გაუცნობიერებლად ეს ადამიანი სასჯელი იყო ოღონდ ვერ ხვდებოდა რისთვის.
-რა იცოდით?-ქვევიდან ახედა გოგონამ.ახლაღა მიხვდა რო რამდენიმე წამით სუნთქვა ქონდა შეკრული.
-ასე აპირებ წამოსვლას წვეულებაზე?-წარბაწევით შეათვალიერა გოგონა.თვითონაც დაიხედა ტანსაცმელზე გაკვირვებულმა.ჯერ კიდევ კარებთან მდგარი ბიჭი კი ამ ორს შეჰყურებდა და ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარებოდა.
-რას უწუნებთ ჩემს ტანსაცმელს? მე არ მევალება სცენის ცენტრში ვიტრიალო ეს თქვენი მოვალეობაა-მკაცრი მზერით ახედა ბიჭს,რომელიც ჯერ ისევ გამჭოლი მზერით შესცქეროდა.- შეუმჩნევლად ყოფნა მირჩევნია-დაასრულა ბოლოს.მასთან ასე კამათისთვის დიდი დრო დასჭირდა.თავიდან ხმას ვერც იღებდა მის წინაშე,თუმცა ნელნელა ამ უღმრთოდ სიმპატიურს არაა ლამაზ არსებას შეეგუა.მიუხედავად იმისა,რომ ჯერ კიდევ უფრთხიალებდა გული და ფეხები ეკვეთებოდა.
-მაგ ტანსაცმლით ნამდვილად ვერ დარჩები შეუმჩნეველი.თუ შეუმჩნევლად გინდა დარჩე საზოგადოებას უნდა შეერიო,თან არც მინდა ვინმე ასე ჩაცმული იდგეს ჩემს გვერდით წვეულებაზე.ასე,რომ ადექი და აი იმ ოთახში შედი-თითით კარისკენ მიუთითა და მანაც ინსტიქტურად კარისკენ გაიხედა.-იქ შენთვის შესაბამისი ტანსაცმელია და გამოიცვალე.თმას კი...-ცოტახანი შეჩერდა და მის თმას დაკვირვება დაუწყო.- თმას დანიელი მიხედავს-იმ ოთახიდან საიდანაც თვითონ გამოვიდა,სახელის ხსენებაზე გრძელ თმიანმა ბიჭმა თავისი ნივთების ჩანთით ხელში გამოყო თავი და შემდეგ მთლიანი ტანი გამოიტანა ნარნარი სიარულით.
-ჩემი სახელი ახსენე საყვარელო?-შესციცინა ბიჭს ახლად გამოსულმა.
-კი დანიელ მის თმას შენ უნდა მიხედო თანაც მხოლოდ ათი წუთი გაქვს-ახლა ამ მოქალო კაცს ახედა წარბაწეულმა.
-ო ღმერთი ჩემო...ო ღმერთო ჩემო...-დაიწყო გოგონას თმის დანახვაზე წიკვინი და მის გარშემო ტრიალი.-იხვიდან გედი გამომიყვანია და მასაც მოვუხერხებ რამეს-მალევე დაწყნარდა.ნიკაპზე ხელი მოიკიდა და ჩაფიქრებული უყურებდა.თითქოს მის თმას თვალებში ვარცხნილობას ურჩევდა.გოგონა გაკვირვებული უყურებდა მის წინ მოწიკვინე ბიჭს.შემდეგ მზერა ისევ მის სეროზული გამოხედვა ბიჭს დაუბრუნა,მან კი თავლებით უსიტყვოდ კარებისკენ მიუთითა.გოგონა მობეზრებულად წამოდგა ფეხზე.
-დიახ ბატონო კიმ!-ხმაში აშკარა ბრაზი იგრძნობოდა.თავი მორჩილად დაუხარა და ოთახისკენ წავიდა უკან კი დანიელი მიყვა თავისი ხელსაწყოებით.-"ერთხელაც ყელში ამომივა მისი ეს მბრძანებლური გამომეტყველება,სიტყვები,ჟესტები და საერთოდ თვითონ ამომივა ყელში და წავალ"-გაიფიქრა ბრაზ მოკიდებულმა,თუმცა მალევე მოესმა ქვეცნობიერის ხმა,რომელმაც ირონიულად უპასუხა-"წასვლა,რომ შეგეძლოს მისგან ამას აქამდე გაკეთებდი და ამ სამ თვეს მის გვერდით ჯოჯოხეთში არ გაატარებდი."-პასუხმა მთლად გაუფუჭა ხასიათი.ოთახში შესულს საწოლზე ლამაზად გაფენილი თეთრი გრძელი შიფონის კაბა მოხვდა თვალში,მასთან ახლოს ამავე ფერის ფეხსაცმელები.შემდეგ სარკესთან სავარძელში ჩაესვენა და მოუთმენლად ელოდა როდის შეახებდა დანიელი თავის ჯადოსნურ ხელებს.
***
მისაღებში ორი მამაკაცი დივნებზე ისხდნენ.ბატონი კიმი ზედმეტად წყნარად იყო,მეორე კი ყოველ წამს საათს ამოწმებდა.
-კიდევ დაგისხა? -ნერვიულმა გახედა წყანარად მჯდომს,რომელიც უკვე ცარიელ ჭიქას ჩაფიქრებული დასქეროდა.ფიქრებიდან მხარზე შეხებამ გამოაფხიზლა.
-რა მოხდა ჯონ?-ახედა თავზე მდგომს.
-ისე უყურებ მაგ ჭიქას კიდევ დაგისხათქო? მე ნამდვილად უნდა დავლიო ცოტა-მის სიტყვებზე გაეცინა ბიჭს.
-კი მეც დამისხი.-მომღიმარმა ჭიქა გაუწოდა.მენეჯერმაც ჭიქები შეავსო და ისევ დაუბრუნა თავისი ჭიქა.ამასობაში ოთახის კარებიც გაიღო და ორივემ იქეთ გაიხედა.გოგონას თეთრი კაბის კორსეტი მკერდზე მჭიდროდ ეკვროდა,წელზე ოდნავ გამოყვანილი და შემდეგ ბოლომდე გაშლილი შიფონი კაბა იდეალურად ადგა სხეულზე.წელზე სადა ვერცლისფერი ქამარი შემორტყმოდა.სიარულისას კი მარცხენა ფეხი ლამის უშიშვლდებოდა ბოლომდე,რაც ცოტა დისკომფორტს უქმნიდა.თმა ლამაზად აეწია დანიელს მართლაც,რომ ოქროს ხელები ჰქონდა.მოშიშვლებული მხრები კიდევ უფრო მშვენიერს აჩენდა ამ კაბაში.ოთახიდან ნელი ნაბიჯებით გამოვიდა მზერით ჯერ ისევ საკუთარ გამოსახულებას დაჰყურებდა,ბიჭების გაოცებული სახეებისთვის არც მიუქცევია ყურადღება.
-ვოვ...შორენა...-მენეჯერი სიტყვებს ვეღარ უყრიდა თავს.გოგონამ ახლაღა გახედა მათ.-მშვენივრად გამოიყურები.მეგონა კაბა პატარა მოგივიდოდა,თუმცა ჯაე მართალი ყოფილა.-მისი სიტყვებისგან გაოგნებულმა უცებ ჯაეს გახედა.თურმე მისი არჩეული კაბა აცვია.მთელს სხეულში რაღაც სასიამოვნომ დაუარა,თუმცა მალევე განაგდო."რათქაუნდა მიხვდებოდა ისე აქვს თვალი გაწაფული ამდენ გოგოებში"-გაიფიქრა და წუთის წინ კარგი განწყობა სადღაც მიიმალა.
-ნამდვილად სასწაული ვარ-მხიარულად გამოვიდა დანიელი ოთახიდან თავის ნივთებთან ერთად.ოთახში კმაყოფილ მზერებს თვალი მოავლო.-კარგი საყვარელო მე ჩემ საქმეს მოვრჩი ახლა წავალ.-ჯაესგან თავის დაკვრა მიიღო თანხმობის ნიშნად და მანაც დატოვა ოთახი.
-მერჩივნა კომფორტულად მცმოდა-უხერხულად დაიხედა ისევ ტანსაცმელზე,თუმცა მოსწონდა ასე რომ გამოიყურებოდა,მაგრამ გული უგრძნობდა ამ ტანსაცმელში თავის საქმეს ნაკლებად გააკეთებდა.
-მე კიდევ მირჩევნია მე ვიყო კომფორტულად იმათთან ერთად ვინც ჩემთანაა-ჯაე ფეხზე წამოდგა თითქმის დაცლილი ჭიქა მაგიდაზე დადგა და გოგონას ნიშნის მოგებით გახედა.მისგან კი უკმაყოფილოდ ცხვირის აბზუება მიიღო.
-კარგი წავედით თორე უკვე მართლა დავაგვიანებთ.-ხელები შემოკრა ერთმანეთს მენეჯერმა.რომელიც უფრო საქორწინოდ გამოწყობილს გავდა ვიდრე მენეჯერს.
-წავიდეთ-ჯაემაც პიჯაკი აიღო დივნიდან.გვერდით დადებულ ჰალსტუხს კი უკმაყოფილოდ გადახედა.-ჯანდაბა იყოს ასე-ხელი შეხსნილ საყელოზე მოისვა.
-ჰალსტუხი აუცილებლად უნდა გაიკეთო.-მენეჯერმა შებღვირვა.
-ჯანდაბა ვერაფრით გავაკეთე ეს კვანძი-უკმაყოფილოდ დახედა ისევ ჰალსტუხს.გოგონას კი ჩაეღიმა.
-თურმე რაღაც არსებობს რასაც ვერ აკეთებ-კმაყოფილად ჩაილაპარაკა შორენამ.
-რა თქვი?-უცებ მის ბუტბუტზე შემოტრიალდა მისკენ ჯაე.
-კვანძის გაკეთება მე ვიცი.თუ ნებას მომცემთ-გოგონამ ჰალტუხი ხელში აიღო და ბიჭს წინ აეტუზა.მისგანაც მზერით თანხმობა მიიღო თან აკვირდებოდა მის თითოეულ ქმედებას.ჯერ შეხსნილი ღილი შეუკრა და ლამის თვითონ სუნთქვა შეეკრა.რამხელა ძალისხმევას ხარჯავდა მასთან ასე ყოფნისას.-სხვათაშორის ძალიან მარტივია-მხიარულად გამოკრა ბოლო შტრიხი და ყელზე ლამაზად მიაბჯინა.-იდეალურია-ჩაიღიმა და ახედა ბიჭს,რომელსაც ტუჩის კუთხეში ღიმილი გამოსახვოდა.
-ვიცი-კმაყოფილად ჩაიღიმა ჯაემ და ხაზი თავის აღნაგობას გაუსვა.
-საერთოდ მე ჰალსუხის კვანძზე ვთქვი-ცინიკურად ახედა გოგონამ და მისი უკმაყოფილო სახის დანახვაზე კმაყოფილმა ჩაიღიმა.გვერდი აუარა.ტანსაცმელი თავის ზუგჩანთაში ჩატენა და კარებისკენ გაემართა.უკან კი ორი ყმაწვილი მიყვებოდა.
***
საშინლად მოწყინდა ამ წვეულებაზე უსაქმოდ ყოფნა.ჯაესთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა საერთოდ მის გვერდით იდგა თუ არა გოგონა,რომელიც ლამის ძალით წამოიყვანა ამ წვეულებაზე.შორენა შამპანურის ჭიქით ხელში ხალხს შერეოდა და შორიდან ადევნებდა თვალს ბატონს,რომელიც ერთ-ერთი ლამაზმანი სტუმრის მოხიბვლას ცდილობდა.ისევ ტკივილმა გაკრა მთელ სხეულში ჯერ კიდევ ვერ შეეჩვია მის ყოფნას ლამაზმანებთან,რომლებიც მზად არიან ეგრევე პირველივე თქმაზე ფეხები გაუშალონ.თვალები მძიმედ დახუჭა და ზურგი აქცია ამ სანახაობას.უფრო ღრმად შეერია ხალხს.აღარ უნდოდა იმ ადგილისკენ გახედვა.
-შორენა-მხარზე შეხება იგრძნო და წამში უკან მიბრუნდა.
-გისმენთ მენეჯერო ლი-შეღიმა ბიჭს,რომელიც ყოველთვის გულისხმიერი იყო მის მიმართ.
-ჯაეს ვეღარ ვხედავ.შეგიძლია მოძებნო? სანამ წავალთ დირექტორს უნდა ნახვა საქმე აქვს.დამეხმარები?-საწყალი თვალებით ახედა გოგოს.
-რა თქმა უნდა მოვძებნი-მის ლეკვის გამოხედვაზე სახეზე ღიმილმა გადაკრა.მაგიდაზე უკვე ცარიელი შამპანურის ჭიქა დადგა და გვერდი აუარა მენეჯერს.იქაურობა მოათვალიერა,თუმცა არც თვითონ ჩანდა და არც ის გოგო,რომელიც შესციცინებდა თვალებში.კარებით დარბაზიდან გავიდა,ჰოლში მიაბიჯებდა.სარკეებით იყო მორთული რაც უფრო მეტ სივრცეს აჩენდა.ერთი სარკიდან მეორეში მონაცვლეობდა გოგონას გამოსახულება,რომელიც მოხდენილად მიაბიჯებდა ჰოლში.ნაბიჯებს უკლო როცა ერთ-ერთ სვეტთან ამოფარებული ბატონი და მის მკლავებში განაბული გოგონა დაინახა,რომელიც მასთან ასე ახლო მყოფი სექსუალური კაცისგან კოცნას სულმოუთქმენლად ელოდა.თვალებში კი ამ კაცის კოცნის ჟინი გქონდა გამოსახული.ჯაემ არეკლილ სარკეში შენიშნა მასთან მიახლოებული გოგონა,თუმცაღა არ შეიმჩნია და ისევ ჟინით დაუწყო ყურება მომწყვდეულს.ამის დანახვაზე უხერხულად შეიშმუშნა შორენა ყველანაირად ეცადა არ შეემჩნია მის სხეულში წამოჭრილი ტკივილი,წყენა,ეჭვიანობა,მოჭარბებული ემოციები.უნდოდა შეუჩნევლად გაბრუნებულიყო ისევ.მის ყურს აპარატის გაჩხაკუნების ხმა მიწვდა.თვალები ჰოლს მოატარა.მახლობელ სვეტტთან გოგონა შენიშნა აპარატით ხელში,რომელიც მეორე სვეტთან "წყვილს"უღებდა.
-ჯანდაბა-ჩაილაპარაკა გოგონამ.-ეი!-შეუყვირა ფოტოაპარატიანს და ყველას ყურადღება მისკენ მიემართა.ფოტოგრაფმა მაშინვე ანება თავი გადაღებას და დამფრთხალი ადგილს მოწყდა.-ეი გაჩერდი!-რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა თუმცა მაღლებით ძნელი იყო გაკიდებოდა.ფეხსაცმელებისგან ფეხები გაინთავისუფლა.კაბის ბოლოებს ხელი მოკიდა და ქამარში დაამაგრა.სულ აღარ მიუქცევია თითქმის მოშიშვლებული ფეხისთვის ყურადღება მოემზადა.ადგილს მოწყდა და ფოტოგრაფს გაეკიდა.უკან კი ბატონის მზერა მიაცილებდა,რომელმაც თავი ანება არშიყს და მის ქვეშევრდომს გახედა,რომელიც სკანდალის თავიდან ასაცილებლად ახლა დიდი სისიწრაფით მისდევდა დამნაშავეს.
***
შორენა უკან მალევე მობრუნდა დაღლილი და ამავე დროს კმაყოფილი გამომეტყველებით.ისევ იმ ჰოლს მიუბრუნდა სადაც კონკიამ ფეხსაცმელები დატოვა.
-სად წავიდა?აქ დავტოვე-თვალი მოავლო იქვე ტერიტორიას.
-კონკიამ ფეხსაცმელები დაკარგაა? -ზურგს უკან მოესმა მისი გულის გამაწვრილებლის ხმა.-შემთხვევით ესენი ხომ არაა?-ცხვირწინ აუწია გოგონას თავისი ფეხსაცმელები.მანაც სწრაფად გამოართვა და ფეხებზე მოირგო.
-ვიცოდი სირბილი,რომ მომიწევდა.ჩემი ტანსაცმელი უნდა მცმოდა-ბუზღუნით ჩაილაპარაკა და მხრებში გასწორდა.ქამარში ატანილი კაბის ბოლოები ისევ ძირს ჩამოუშვა.ბატონის ნათქვამს ყურადღება არ მიაქცია.ხელში ჩაბღუჯული ჩიპი ხელის გულზე დაუდო.-შემდეგში ფრთხილად იყავით.ჟურნალისტებს თვალები ყველგან აქვთ.-უკმაყოფილოდ ახედა ჯაეს,რომელის სახეზეც ვერანაირ ემოციას ვერ კითხულობდა.
-როცა შენნაირი დაცვა მყავს შემიძლია ყურადღება მოვადუნო.-ახლაღა გადაკრა სახეზე ეშმაკურად ღიმილმა.ღმერთო როგორ უჩქარებს ეს ღიმილი გულს.ღრმად ამოისუნთქა და ეს სირბილისგან დაღლილობას მიაწერა შეუმჩნევლად თითქოს ისევ არ მიუქცევია მისი ნათქვამათვის ყურადღება და არც მისი თვალისმომჭრელი მზერისთვის,რომელიც ახლა ბურღავდა და ხარბად ათვალიერებდა მის სხეულს.განსაკუთრებით მის ფეხებს,რომელიც წუთის წინ თითქმის ნახევრად შიშვლები იყვნენ.შორენა ვერაფრით ხვდებოდა რა უნდოდა მისგან ამ ადამიანს.ხან ისეთი იყო,რომ გულს უგმირავდა გოგონას,ხანაც პირიქით საკუთარი ხელებით უნდოდა მიეხრჩო ყველა მის მბრძანებლურ ჟესტებთან ერთად.რამდენიმე წამით თვალებში უყურებდნენ ერთმანეთს.
-დირექტორს თქვენი ნახვა უნდოდა.-აჩქარებული სუნთქვის შენელებას შეეცადა.გვერდი აუარა და დარბაზისკენ წავიდა"ღმერთო მადლობა,რომ მაძლევ ძალას მასთან ასე მედგრად ვიდგე"-მადლობას იხდიდა გონებაში და თან წამით თვალები დახუჭა ღმად ამოისუნთქა ისევ და ამაყად შეაღო დარბაზის კარი.გრძნობდა როგორ მოყვებოდა უკან ჯაე.მათ დანახვაზე მენეჯერი მათთან მიიჭრა.
-ჯაე სად ხარ ამდენი ხანი?-ნერვიულად ლაპარაკობდა ბიჭი.
-ხომ მოვედი-მკვახედ უპასუხა და მენეჯერის ზურგს უკან დირექტორს გახედა.სახეზე ნაძალადევი ღიმილი მიიკრა და მისკენ გაემართა.მენეჯერიც და მისი ასისტენტიც უკან მიყვნენ.
***
სამივე ჩუმად ისხდნენ.ხმას არც ერთი იღებდა.მანქანას მენეჯერი ატარებდა,გვერდით შორენა იჯდა და კიდევ ერთი დღის ემოციით დაღლილი ერთი სული ქონდა,როდის მივიდოდა სახლში.უკან სავარძელზე კი ჯაე იყო მოსვენებული და წინ მყოფთ შეჰყურებდა.გოგონას,რომელიც დაღლილი მზერით მორბენალ ხეებს შეჰყურებდა და ჯონს,რომელიც შიგადაშიგ მომღიმარი თვალს აპარებდა გოგონასკენ და ისევ გზას უბრუნებდა მზერას.
-მანქანა გააჩერე-გაისმა მანქანის სალონში მბრძანებლური ტონი.წინ მყოფთა ყურადღება ახლა მისკენ იყო მომართული თან ნელნელა აჩერებდა მძღოლი მანქანას.
-რა მოხდა?-დაბნეულად გახედა ჯონმა.
-შეგიძლია გადახვიდე.თავისუფალი ხარ.დღეს აღარ დამჭირდები.-მენეჯერს ყურადღებას არც აქცევდა პირდაპირ გაოგნებულ გოგონას შეჰყურებდა თვალებში.მანაც იქაურობას მზერა მოავლო.
-ჯაე სახლში მიგიყვან და მერე მე მივიყვან შორენას-ეცადა ისევ ჩარეულიყო მენეჯერი.
-სახლში არ მივდივარ.-მოკლედ მოუჭრა.-მე ბევრი დავლიე ასე,რომ შენ მოგიწევს ჩემი ტარება.-მზერა ისევ გოგონას დაუბრუნა.-დღეისთვის სულ ეს იყო-თვალებით ანიშნა გადასულიყო. "უტაქტო.მწვალებელი.სატანა."-გულში ლანძღავდა გოგონა.ჩანთას ხელი დაავლო და ლამაზად გამოწყობილი გადავიდა მანქანიდან.
-გმადლობთ მოყვანისთვის-ცინიკურად გაუღიმა უკან მჯდომს და კარები მაგრად მიხურა.მანქანამაც ნელი სვლით დაიწყო სიარული.-ჯანადაბა.ავტობუსის გაჩერება სად ჯანდაბაშია.-ფეხზე მაღლები გაიხადა და ფეხშიშველი დაადგა სავარაუდო გზას გაჩერებამდე.სიბრაზისგან ალმოდებულ სახეს ზაფხულის გრილი სიო უნელებდა.
*****
მანქანა ნელი სვლით იწყებს მოძრაობას.ჯაე ცდილობს წინა სარკის მინაში სილუეტს მოკრას თვალი.გოგონა რაღაცას თავისთვის ბურდღუნებს ფეხზე მაღლებს იხდის და კომფორტულად მიაბიჯებს ტროტუარზე,ისე მანქანისთვის წამითაც აღარ შეუხედავს.ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა,თუმცა მალევე გაიქრო სახიდან.ახლა მზერა მენეჯერის სახისკენ გააპარა უკანა ხედვის სარკეში,რომელიც აღელვებული და შეშფოთებული უყურებდა გვერდითა სარკიდან მიმვალ შორენას.
-გაზს დააწექი თუ შეგიძლია-გამოსცრა კბილებიდან მბრძანებლურად,თუმცაღა თხოვნით.ახლაღა მიაქცია უკანა სავარძელში კოპებ შეკრულ ჯაეს ყურადღება მძღოლმა.
-სად მივდივართ?-ღიმილით გახედა სარკიდან.
-უბრალოდ იარე.თან სწრაფად.სახლში მისვლა არ მინდა ჯერ.-მის პასუხზე მენეჯერს სახეზე გაბრაზება გამოესახა.
-თუ ასე იყო მიგვეყვანა სახლში შორენა.სადღაც შუა გზაში დავტოვეთ,სადმე გაჩერება იყო? არ შემიმჩნევია.თან მგონი წვიმას აპირებს-ცოტა წინ გადაიხარა რულს მიეყრდნო და ცას ახედა.შემდეგ მზერა სარკეში ისევ ჯაეს დაუბრუნა მისკენ კი გაბრაზებული მზერა მიიღო.
-ჩემს დაქვემდებარებაში მყოფთ ფულს იმისთვის ვუხდი,რომ მემსახურონ და არა პირიქით-მკაცრი ტონით გააჟღერა სათქმელი.უკვე ნერვებს უშლიდა თავისი გადამეტებული ზრუნვით შორენაზე.წამით იმ ფიქრმაც კი გაკრა,რომ ისინი ერთად წვანან.ამან მისი ხასიათი კიდევ უფრო გაუფუჭა.ვერ იტანდა,როცა მისი თანამშრომლები ერთმანეთს ხვდებოდნენ და სამუშაო ფლირტის ადგილი ხდებოდა.ყოველ შემთხვევაში თავის ბრაზს ასე ამართლებდა.-თუ ძალიან გინდა შეგიძლია გაეკიდო საჭესთან მე დავჯდები.
-ახლა ყველაზე ნაკლებად შენი პოლიციაში მოხვედრა მინდა-თვალები აატრიალა ბიჭმა და გზას მიუბრუნდა.
-მაშინ რაც გთხოვე ის გააკეთე.გაზს დააჭირე და სანამ არ გეტყვი მანამდე ვიაროთ-უკვე მისი კაპრიზებით მობეზრებული მენეჯერის სახიდან მზერა ფანჯარაზე გადაიტანა.თითით ღილაკს ხელი დააჭირა და ფანჯარა ბოლომდე ჩასწია.თავი კარებზე მიადო და ცდილობდა თვალი მოცეკვავე ხეებისთვის აეყოლებინა.
***
დღეს ეტყობა მარცხენა ფეხზე ადგა.საშინლად არ უმართლებდა.ანდა საერთოდ,როდის უმართლებდა რაც მას გადაეყარა.ყოველ დღე რაღაც ახალი ხდებოდა და აუტანელს ხდიდა მის გვერდით ყოფნას,მაგრამ მოთმინებით იტანდა თვითონაც ვერ ხვდებოდა რატომ? თუმცა არა ხვდებოდა ამას რატომაც აკეთებდა.ზაფხულის ცხელ საღამოს ნელი სიო აგრილებდა.მიუხედავად იმისა,რომ ჩანთაში კეტები ედო ტროტუარზე მაინც ფეხშიშველი მოაბიჯებდა.ფეხსაცმელები აქეთ-იქეთ ხელში ეკავა,თან კაბის ბოლოები ოდნავ აეკეცა,რომ არ გასვროდა.ირგვლივ არც მანქანა მიმოდიოდა და არც ხალხი ჩანდა.
-ჯანდაბა! სად ვარ? ჯერ ისევ არ ვიცი ყველა ქუჩა.-თვალებს აცეცებდა იქნებ ტაქსი მაინც გამოჩენილიყო საიდანმე ბედად.მისდა საუბედუროდ ცაზე სინათლემ გაანათა შემდეგ ჭექა-ქუხილის ხმაც გაისმა.საშინლად შეეშინდა ლამის ტირილამდე მიიყვანა ამ ხმამ.ცდილობდა თავი მოეთოკა და არ ეტირა.აქ და ახლა ამის დრო არ იყო.კიდეც ერთხელ გაელვა და შესაბამისი ხმაც მოყვა.-აააჰ!-დაიყვირა ყურებზე ხელი მიიდო და უცებ ჩაიკეცა.უცებ წვიმა ისე წამოვიდა თითქოს ვედრით ასხვავდენენ.-საზიზღარი!!!უტიფარი!!! კრეტინი!!!როგორ შეეძლო ასე ჩამოვეგდე?! რა ეგონა ხვეწნას დავუწყებდი მიმიყვანეთქო?! ვერ ეღირსებით ჩემგან ხვეწნას ბატონო კიმ!!!ჯანდაბა!!!ჯაე!!!-დაიყვირა უცებ და თითქოს ხმას ამოაყოლა ყველაფერი რაც აწუხებდა ამ მომენტში.გულზე მოეშვა ცოტათი.სიბრაზე ისევ იყო მის სხეულში და სახეზე,წვიმა კი ურცხვად ურეცხავდა სახიდან ბრაზსს.ქუხილმაც იკლო უკვე შორიდან ჩუმად ისმოდა.წვიმამ ერთიანად დაასველა.-კაბაა..-სინანულით დაიხედა კაბაზე,რომელიც მთლიანად სველი იყო და ტანზე მიტმასნოდა.თითქოს უფრო გამჭვირვალეც გამხდარიყო.სასწრაფოდ ჩანთა გახსნა.თხელი გრძელი მოსაცმელი ამოიღო,რომელიც დღეს რატომღაც ჩააგდო ჩანთაში.სწრაფად შემოიცვა და ელვა შესაკრავი ასწია.უცნაურად გამოიყურებოდა.თეთრი კაბა ეცვა,თან სველი.მოსაცმელიც სწრაფად სველდებოდა.ფეხზე ისევ არ ჩაუცვავს კეტები.ტროტუარზე სიარული განაგრძოო.ისტერიკული სიცილი აუტყდაა.თავის თავს დასცინოდა? თუ საერთოდ მის იღბალს? მის ყურებს ზურგს უკან მანქანის ხმა მიწვდა,რომელიც წვიმისგან ნიაღვარს მოაპობდა.ინერციით უკან შებრუნდა.მის დანახვაზე სახე გაუნათდა.დღეს ალბათ ერთადერთი წყალობა იყო.
-ტაქსიი!!-ყვირილით ქუჩისკენ გაიქცა.ლამის შუა ქუჩაზე დადგა.მკვეთრად დაამუხრუჭა მანქანამ.-ღმერთო მადლობა.-ზემოთ აიხედა მადლიერმა,მაგრამ მალევე დახარა წვიმის გამო თავი.ტაქსისკენ გაიქცა და შიგნით შეხტა.
-შვილო სულ გაგიჟდი?-შეცბუნებული მოუბრუნდა მძღოლი.
-მაპატიე ბიძია მეგონა არ გამიჩერებდით და ამიტომ გადაგიდექით წინ.მე კი ნამდვილად არ მინდოდა ამ წვიმაში ასე გარეთ ყოფნა.-თვალებით ერთანად სველ ტანზე დაიხედა.
-კიდევ კარგი მოვასწარი დამუხრუჭება.-შუბლი შეუკრა კაცმა.-ზაფხულში გამათბობელი ვის გაუგია,მაგრამ თუ გცივათ ჩაგირთავთ.-მზრუნველად გამოხედა აცახცახებულ გოგონას.
-მადლობა ბიძია არ მინდა უცებ გავთბები-შეუღიმა სარკეში.მისამართი უთხრა და უკანა სავარძელში კომფორტულად მოეწყო,თუმცა კბილების კაწკაწმა აიტანა.მიუხედავად ზაფხულისა საკმაოდ სიცივე წამოვიდა უცებ,და ცივმა წვიმამაც დაუშვა.თვალები დახუჭა და თავი უკან საზურგეზე მიადო.სხეულში ისევ ერთიანად დაუარაა სიცივემ.თვალებში კი კადრებად გაურბინა მომხდარა და ბრაზმა წამოწია თავი ისევ."აღარ გაბედო და მის დანახვაზე ოდნავ მაინც შეტოკდე"-ფიქრებში თავის გულს კბილებიდან გამოუცრა და ბრძანება მისცა.შემდეგ ფანჯრისკენ მიატრიალა თავი ფანჯარას ოდნავ ჩაუწია და დახუჭული თვალებით წვიმის რიტმების მოსმენას შეუდგა.
***
დილით ისევ საშინელი სიცხე იყო.მზე ყველას და ყველაფერს მწველად ედებოდა.შორენა თავს საშინლად გრძნობდა.თავი სტკიოდა და ლამის ყოველ წამს ამცხიკებდა.თვალები აწყლიანებოდა.დღესაც ჩვეულებრივად გამოწყობილი მივიდა.ჯინსის შარვლით მაისურით ზემოდან საროჩკა მოეცვა და ზურგჩანდა მოეკიდებინა როგორც ყოველთვის.ხელში ორი ერთმანეთზე დაწყობილი ყუთები ეჭირა,სადაც თავმომწონედ ლამაზი სუფთა კაბა და ფეხსაცმელები იყო ჩალაგებული. ლიფტში ამაყად თავაწეული იდგა და ელოდა სასურველ სართულზე გაჩერებას.ლიფტიდან გასული მენეჯერს შეეჩერა.
-ოჰ შორენა-სახეზე ღიმილმა გადაკრა.
-დილამშვიდობისა სონბე.-მანაც გაუღიმა.
-გუშინ როგორ მიხვედი სახლში? დასველდი?-თვალებში ინტერესით შეჰყურებდა.
-საბედნიეროდ ტაქსმა გამიჩერა,თუმცა დასველებით დავსველდი.
-კიდევ კარგი ტაქსმა გამოიარა.კარგი.შედი ჯაესთან.მე შეხვედრაზე მივდივარ ერთ-ერთ კომპანიის წარმომადგენელთან მას კი შენთან ვტოვებ.-მხარზე ხელი დაადო ისევ სათნო ღიმილით შეხედა.დიდად ეს აზრი არ მოეწონა.ყოველთვის როცა ასე ხდება ბატონი თავის ჭკუაზე დადის და ეს დღე პირდაპირ საწამებელია მისთვის.შეეცადა სახეზე ის არ გამოხატვოდა რასაც ფიქრობდა და ღიმილით შენიღბა.მენეჯერი ლიფტში მიიმალა.თვითონ კი კარები შეაღო.დივანზე მოკალათებული რაღაცას ჩაკირკიტებდა და ყურადღებით კითხულობდა,თუმცა მისი შემოსვლა არ გამოპარვია.
-დილამშვიდობისა ბატონო კიმ.მენეჯერს შევხვდი და მითხრა,რომ თქვენთან მე უნდა ვიყო.-არანაირი ენთუზმიანი არ ეტყობოდა ხმაში.მისდა გასაკვირად აღარც გული ხტოდა პატარა გახარებული ბავშვივით.ალბათ ძალიან მკაცრად გამოუვიდა ბრძანება.მისივე ფიქრზე ტუჩის კუთხეში მკრთალად ღიმილი შეეპარა.
-მშვიდობიანი ნამდვილად არ არის-ჩაილაპარაკა ისე თავი ზევით არც აუწევია.გოგონამ მის გვერდით დივანზე ყუთები დააწყო.ახლაღა ამოყო თავი ტელეფონიდან და ჯერ ყუთებს შემდეგ კი შორენას ახედა.-ეს რა არის?
-ტანსაცმელი,რომელიც გუშინ მათხოვეთ წვეულებისთვის.-კმაყოფილმა ჩაიღიმა.გაკვირვევა ეხატა ჯაეს სახეზე.-ნუ გეშინიათ სრულიად სუფთაა.ისევ ახალივითა.შეგიძლიათ ვინმე სხვას ათხოვოთ კიდევ.
-დაბრუნება არ იყო საჭირო.შეგეძლო დაგეტოვებინა.მე არ მჭირდება-წამით თვალებში შეხედა შემდეგ მზერა ისევ ტელეფონს დაუბრუნა.
-შემეძლო,მაგრამ ყოველთვის ვაბრუნებ იმას რაც ჩემი არაა.და რაც შეეხება საჭიროებას ეს არც მე მჭირდება.-სახეზე კმაყოფილების ღიმილმა გადაკრა ისევ.ბიჭმა ქვევიდან ახედა.თვალებში სიბრაზის ცეცხლი უკრთოდა.ცდილობდა თავი მოეთოკა.
-ნახევარ საათში გადაღებებზე გავდივართ.მანამდე ყავა მომიტანე.-თითქოს მისი ნათქვამი არც გაუგონიაო.
-შესრულებული იქნება უმოკლეს დროში-ბრძანების დაუყოვნებლივ შეარულებას შეუდა და სამზარეულოს მიაშურა.
***
ეს აუტანელი!!თავხედი!თავის თავზე შეყვარებული,რომელიც ყოველთვის იმას აკეთებს რაც უნდა.სიბრაზის ნაპერწკლები ელავდნენ გოგონას თვალებში.მოჭუტული ბრაზიანი მზერით უყურებდა კამერის წინ ღიმილიანი სახით მოპოზიორე ჯაეს.
-ჯერ იყო და გუშინ მანქანიდან ჩამომაგდო.დღეს კიდევ მოუნდა მოტოციკლეტით წამობრძანება.მე კი გიჟივით ტაქსით მოვდევდი.-თავისთვის ბუზბუტებდა შორენა და მთელს სხეულში ბრაზი ერეოდა.მისდა გასაკვირად დილის შემდეგ არ დაუცემინებია,თუმცა აი-ეფცი..-დარბაზში ყველას ყურადღება მისკენ მიიმათა.გაფიქრება და დაცემინება ერთი იყო.-უკაცრ...ეფცი...-კიდევ ერთხელ წამოყო თავი გუშინდელიდან გადმოყოლილმა სურდომ.თვალები ისევ აუწყლიანდა.შეწყვეტილ საქმეს ყველა მოუბრუნდა.შორენა კი კარებიდან ცემინების დასაწყნარებლად გავიდა.ერთადერთი რაც შეიცვალა ჯაეს მომღიმარი სახე იყო.მზერა კარებისკენ ეპარებოდა.თავს დამნაშავედ გრძნობდა მის ასეთ მდგომარეობაში დანახვისას.თუმცა მართლაც დამნაშავე იყო.მის გამო იყო ახლა გარეთ ცემინებით ლამის,რომ კვდებოდა.
გადაღებები ერთ საათში დაამთავრეს.შორენამ როგორღაც მოახერხა და ცემინება შეიჩერა.სამაგიეროდ ჩაწითლებულ თვალებს ვერ მოუხერხა ვერაფერი.მიუხედავად ყველაფრისა საქმეს მშვენივრად გაართვა თავი.დიდი მაინც არაფერი ევალებოდა.ორივე ერთდროულად გამოვიდა შენობიდან და მოტოციკლთან მოვიდნენ.
-ტაქსი!-მოახლოებულ მანქანას ხელი დაუქნია გოგონამ.ჯაემ უარყოფის ნიშანდ ტაქს ხელი გაუქნია.მანაც ისევ გზა განაგრძო.-ფეხით გამოგეკიდოთ მისტერ კიმ?-ბოროტულად უელავდა თვალები.
-არაა.ჩემთან ერთად დაჯდები მოტოციკლეტზე.ეს გაიკეთე-ჩაფხუტი ესროლა და მანაც სწრაფი მოძრაობით გაოგნებულმა დაიჭირა.თვითონ კი საბარგულიდან მეორე ჩაფხუტი ამოიღო და თავზე დაიმაგრა.მოტოციკლეტზე დაჯდა და გასაღები გადაატრიალა.ძრავაც შესაბამისად გამოეხმაურა.მისი საქციელით ისევ გაოგნებული იდგა შორენა.ჯერ არ დააჯინა და ტაქსით ადევნინა თავი ახლა კიდევ პირიქით უნდა,რომ მასთან ერთად დაჯდეს.-დაჯექი!-ისევ გაისმა მბრძანებლური ტონი.მანაც ინსტიქტურად დაიწყო შესრულება.თავზე ჩაფხუტი დაიფარა და უკან მოუჯდა ჯაეს.აქამდე ბრძანებით ჩაწყნარებულ გულს ისევ უნდოდა თავის წამოყოფა,თუმცა გოგონას ქვეცნობიერმა თვალები დაუბრიალა და ისევ შეწყვიტა მცდელობა.-მომეჭიდე თუ არ გინდა გადავარდე.-"ისევ ბრძანებები"თვალები აატრიალა და ორივე ხელი უკან დაამაგრა საჯდომ სკამზე.
-ასეც მშვენივრად ვარ-ჩაიღიმა ჩაფხუტის შიგნიდან.ჯაემ მოტო ოდნავ შეატოკა და შეშფოთებულმა შორენამ ორივე ხელი ზურგზე მაისურზე ჩაავლო.
-უკეთესად მომეჭიდე.-ცალი ხელი მუცელზე შემოახვევინა.ინსტიქტურად მეორეც შემოხვია გოგონამ და მის ზურგზე გაირინდა.ჯაეს კი ჩაფხუტის შიგნით ტუჩის კუთხე გაეპო ღიმილისგან.შენობას დიდი სისწრაფით მოწყვიტა მოტოციკლეტი.გოგონას ხელები,კი ყოველი სიჩქარის მატებისას შიშისგან მის მაისურს კიდევ უფრო და უფრო მჭიდროდ ეკვროდნენ,რაც კიდევ უფრო ათამამებდა და სიჩქარის მატების სურვილს კიდევ უფრო უჩენდა.
*****
ოთხი თვის მანძილზე ასე ახლოს პირველად იყო მასთან.თითქოს მთელი სხეულით შეეძლო შეეგრძნო მისი არსებობა.სანამ დრო ქონდა და ახერხებდა მისი სურნელით ტკბებოდა.მთელი გზა გატრუნული იჯდა და მკვირ სხეულს მჭიდროდ ეჭიდებოდა.ოცნებებიდან რეალობაში სასტუმროსთან მოსულებმა გამოიღვიძეს.გოგონამ უხერხულად მოიხსნა ჩაფხუტი და პატრონს გაუწოდა.მანაც ტუჩებზე მოფენილი ღიმილით გამოართვა და თავის ადგილს დაუბრუნა.
ლიფტში გულის გამაწუხებელი სიჩუმე ჩამოვარდნილიყო.თითქოს მთელი საუკუნე იყო. ჯიბეში ტელეფონი აუზმუვლდა.მაშინვე უპასუხა და სახეზე მშვიდმა ელფერმა გადაკრა.-კი უკვე სასტუმროში ვართ.დიახ...კარგით...ნახვამდის-ტელეფონი გათიშა ისევ ჯიბეში ჩაიბრუნა.თავი აწია და წამიერად მათი თვალები სარკესავით პრიალა კარში ერთმანეთს შეხვდა.შორენასგან განსხვავებით ჯაეს სახეზე სულაც არ იყო სიმშვიდის კვალი.გოგონამ კოპები შეკრა მისი სახის დანახვაზე.ვერ ხვდებოდა საერთოდ ამ ადამიანს რა უნდოდა.კარები სწრაფად სრიალით გაიღო.ორივე დერეფანში გავიდა.ისევ ჩუმად მიუყვებიდნენ გზას ოთახამდე
-შეგიძლია დღეს ადრე წახვიდე-უემოციოდ თქვა და გოგონას ცივი მზერით შეხედა.
-სამუშაო ჯერ არ დამიმთავრებია ბატონო კიმ-უემოციობით არც შორენა ჩამორჩა.
-ჯანდაბა!ხომ ცუდად ხარ! გინდა მაინცდამაინც გული წაგივიდეს?-მის ამ სიბრაზეს ვერაფრით ხვდებოდა გოგონა.მერე რა თუ გული წაუვა და ძირს გაიშხლართება.საერთოდ როდიდან ადარდებდა მისი მდგომარეობა და სწორედ მისი ბრალია ასე რომაა.
-გაციებით არავინ კვდება ბატონო კიმ.ჯერ ფეხზე მყარად ვდგავარ.თან ფულს მუშაობაში მიხდით და არაა უსაქმურობაში.-სათქმელი ჩაამთავრა.შუბლზე კოპები შეეკრა.შორენამ გვერდი აუარა და კარებისკენ წავიდა.
-საქმე ფულშია? -კოპები კიდევ უფრო შეკრა და გაშეშებული გოგონას შეხედა,რომელიც უკვე მას უყურებდა,თან ნელი ნაბიჯით უახლოვდებოდა.-მე ხომ არ მითქვამს,რომ ხელფასიდან დაგიქვითავდი ამ გაცდენას.მე თვითონ გიშვებ.
-კი ფულშია-მკვახედ მიუგო მანაც.-ფულს,რომელიც შრომით არ მაქვს მოპოვებული არ ვიღებ ბატონო კიმ.-ეს კითხვა პასუხი სადამდე მიყავდა ვერხვდებოდა.თვითონ კი არა ჯაემაც არ იცოდა ამით რისი გარკვევა უნდოდა.ან საერთოდ რა ემართებოდა.საკუთარ თავთან წინააღმდეგობებში მოდიოდა შორენას მიმართებაში და ეს მოსვენებას უკარგავდა.-ახლა შეიძლება შევიდეთ?-ქვევიდან ახედა მიახლოებულ უფროსს,რომელიც თითქოს მისი თვალების სიღრმეში იქექებოდა და სურდა რაღაც მისთვის სასურველი გაეგო.თავი გააქნია უმნიშვნელოდ და კარები შეაღო უკანვე მიჰყვა გოგო,თუმცა შესასვლელშივე შეჩერებულ ჯაეს უნებლიეთ ზურგზე მიეჯახა.შორენამ მის გაოცებისგან გაფართოებულ და გაბრაზებულ თვალებს გააყოლა მზერა და დივანზე მოკალათებულ ჯაეს ერთ-ერთ რიგით ალბათ მეათე ქალს წააწყდა.ლამაზი,მოხდენილად ჩაცმული ტანზე მომჯდარი მოკლე ცისფერი კაბა ეცვა,მხრებზე ლამაზად მოგდებული პიჯაკი,მოკლე კაბა და მოხდენილი ფეხები იმაზე გრძელ ფეხებს უჩენდა ვიდრე ქონდა.ფეხები ლამაზად გადაედო ერთი მეორეზე და სახეზე ფართო ღიმილით მისი დანახვით გაოცებულს თან სიბრაზე შეპარულ მზერას უყურებდა.
-აქ რა გინდა? -გამოსცრა კბილებიდან ბიჭმა და გზა განაგრძო დივანზე მოკალათებული გოგონასკენ.შორენაც უკან მიყვა დაპროგრამებულივით.
-საყვარელო იქნებ მითხრა,რომ გაგიხარდა ჩემი ნახვა.-ფეხზე წამოიწია ორივე ხელით უკვე მასთან მისულ ბიჭს კისერზე ხელები შემოხვია და საკოცნელად იწევდა.
-რომ გამხარებოდა გეტყოდი.-ორივე ხელი მაჯებში ჩაკიდა და უხეშად ჩამოაწევინა კისრიდან.-როდის მოხვედი?-გვერდი აუარა და მოპირდაპირე სავარძელში ჩაჯდა.შორენა კი იქვე იდგა და ვერ გაეგო რა გაეკეთებინა.აშკარა იყო არ სიამოვნებდა მისი ნახვა,თუმცაა არც მას ქონდა უფლება პანღურის რტყმევით გაეგდო ოთახიდან.დაუპატიჟებელმა სტუმარმაა ახლა შორენას გახედა,რომელიც ჯაეს შეჰყურებდა.სახეზე კი რაღაცატომ თანაგრძნობა ეწერა.
-ეი საყვარელო-შორენას ყურადღება მიიპყრო და თითი ცხვირწინ აუთამაშა.ჯაემაც მისი მიმართულებით დაიწყო ყურება.-ყავა მომიტანე თუ შეგიძლია.-თხოვნა აშკარა ბრძანებით გამოსცრა კბილებიდან დაუპატიჟებელმა სტუმარმა.გოგონა თან თავიდან ფეხებამდე აათვალიერა.მიუხედავად იმისა,რომ მასავით ძვირადღირებულ ტანსაცმელში არ იყო გამოწყობილი,საკმაოდ ლამაზად და მოხდენილად გამოიყურებოდა.ეს კი ზედმეტად აშფოთებდა.
-ახლავე-თავი დაუკრა მოჩვენებითი თავაზიანობით.
-არაფერს არ მოიტან-შეაჩერა სამზარეულოსკენ მიბრუნებული გოგონა და ორივეს დაბნეული გამოსახულება დაიმსახურა.-ის მენეჯერის ასისტენტია და არა მოსამსახურე და მეორეც ყავის დალევას ვერ მოასწრებ რადგან უკვე მიდიხარ.-თვალით ჩანთაზე ანიშნა.წუთის წინ კმაყოფილი სახე სრულიად შეეცვალა.ახლა მან ამ პატარა გოგოსთან დაამცირა თან სახლიდან აგდებბდა.
-ჯაე..-ხელით კიდევ რაღაცის სათქმელად გაღებული პირი დაახურინა.
-ჩვენს შორის ყველაფერი ახსნილი და გარკვეულია.ნუ ცდილობ იმას მოეჭიდო რაც უკვე დიდიხანია აღარ არსებობს.-მობეზრებული ლაპარაკით თავი ხელებში ჩარგო და ანიშნა წასულიყო.სახეზე გაცეცხლების ელფერმა გადაკრა,ერთიანად წამოუწითლდა.ჯაედან გაცეცხლებული მზერა შორენაზე გადაიტანა,რომელიც ამ სცენას სრული სიმშვიდით შეჰყურებდა,შემდეგ ჩანთას ხელი დაავლო და გასავლელისკენ ქუსლების კაკუნით წავიდა.კარები ლამის შემოიტანა შიგნით და მენეჯერიც თან შემოიყვანა.
-გამარჯობა მიკა-გაოცება ეხატა მასაც სახეზე.სახე აწითლებულმა და ბრაზ მორეულმა თვალები აუბრიალა,მხარი გაკრა და დერეფანში გავარდა.-ნახვამდის მიკა -ირონიულო სიცილით მიაძახა მენეჯერმა.კარები ზურგს უკან მიაჯახუნა და თვალი მოავლო ჯაეს,რომელიც ყველაფრისგან მობეზრებული დივანზე კისერ გადავარდნილი იწვა და შორენას,რომელიც მას მომღიმარი შეჰყურებდა.-როგორც ვხვდები პატარა დრამატურლობას გამოვაკლდი-ჩაიცინა და ჯაეს გვერდით ჩაესვენა სავარძელში.ხელში აქამდე შერჩენილი ფურცლები მაგიდაზე დადო.-ჯაე...
-ჰმმ...-გაისმა პასუხი და თან გადაგდებული კისერი წინ წამოსწია.შორენაც ყურადღებით გვერდით სავარძელში ჩაჯდა.
-დღეს საღამოს პირდაპირ ეთერში ხარ მიწვეული.აი ამ ფურცლებზე კითხვები წერია.-ერთი ეგზემპლარი ჯაეს,მეორე კი შორენას გაუწოდა.-გადახედეთ.მეც მალე მოვალ-ფეხზე წამოხტა თვალი უკვე ფურცლებში თავით ჩავარდნილ შორენას მოავლო და სამზარეულოსკენ გაუდგა გზას.რამდენიმე წუთში სამზარეულოდან გამომავალს ხელში ჩაის ჭიქით და რაღაც პაკეტით ჯაეს მზერა მოაცილებდა.გოგონასთან მისულმა ორივე მის გვერდით დადგა მაგიდაზე.შორენამ ჯერ გაკვირვებული მზერა მის წინ დადებულ ნივთებს შემდეგ კი მენეჯერს მიაპყრო -ჩაი თაფლით და ლიმნით გაციებას უხდება და კიდევ წამალი-თეთრ პაკეტზე ანიშნა და ჩაუღიმა.გოგონას მზერა ისევ არ იცვლებიდა.გაკვირვებული შესცქეროდა.მისთვის არ უთქვამს, რომ გაცივდა.-დილით,რომ გნახე თვალები გქონდა ჩაწითლებული ახლაც ისე გაქვს.როგორც ვივარაუდე არც წამლები დაგილევია და არც ჩაი.ასე,რომ ორივე ახლა მიირთვი.საღამოს დამღლელი სამუშაო გაქვს რადიოში და სულაც არ მინდა იქ ცუდად გახდე.-ღიმილით ჩაამთავრა სათქმელი და თავის ადგილს დაუბრუნდა.
-არ იყო საჭირო.კარგად ვარ.თუმცა მადლობა სონბე.რადგან იწვალეთ დავლევ.-გოგონასგანაც ღიმილი მიიღო და ჩაის ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა.ერთი ყლუპი მოსვა.მთელს სხეულში ნეტარებამ დაუარა.თითქოს ახლა ზუსტად ეს იყო რაც სჭირდებოდა.ჯაემ ფურცლები მაგიდაზე დაყარა ფეხზე წამოდგა და ოთახისკენ გაეშურა.
-მერე გადავიკითხავ-მოაძახა ოთახში შესვლისას და კარები შეიჯახუნა.მათ კი კითხვების განხილვა დაიწყეს.
***
სტუდიაში წამყვანის გვერდით ჯაე იჯდა.მომსახურე პერსონალი მიკროფონებს ამოწმებდა.შორენა კი შუშის კედლის მიღმა ჩამწერ სტუდიაში თავით ფურცლებში იყო ჩარგული და კიდევ ერთხელ გადაავლო თვალი კითხვებს.ყველაფერი რიგზე იყო.თავი ასწია და მათი მიმართულებით გაიხედა.ჯაეს მზერას წააწყდა,რომელიც მას შეჰყურებდა მომღიმარი და თვალებში ეშმაკურად მომზირალი ჭინკებით.დაბნეული მზერით შეჰყურებდა ბიჭს.უცებ მხარზე შეხება იგრძნო და მისკენ შემობრუნდა.
-უკვე ვიწყებთ.რამე ხომ არ მოგართვათ სანამ აქ ხართ-ერთ-ერთი პასუხისმგებელი პირი შესციცინებდა თვალებში გოგონას.
-არა არაფერი მინდა.-გაუღიმა გოგონამაც.წამყვანი და ჯაე მარტო დარჩნენ.ბიჭმა შუშის კედელს მიღმა თითებით ანიშნა დაწყება.სამი დათვლის შემდეგ ეთერში გავიდნენ.
-საღამო მშვიდობისა ჩვენო მსმენელებო.დღეს სპეციალური სტუმარი გვყვავს.კიმ ჯაე ჯუნგი.
-მოგესალმები ნანა ასევე ჩვენს მსმენელებსაც.მზად ვარ ყველა თქვენს კითხვას ვუპასუხო.-მიკროფონს ჩაღიმა ჯაემ თან თვალი შუშის კედლის მიღმა ეპარებოდა შიგადაშიგ.
-ვიმედოვნებ გულახდილი საუბარი გამოგვივა და თქვენი ფანებიც უკეთესად გაგიცნობენ.-ღიმილით შეჰყურებდა ამ ულამაზეს კაცს უფრო მეტად კი მისი ტუჩებისკენ გაურბოდა თვალი.თუმცა თავის შეკავება უწევდა და თითქმის გამოსდიოდა.კითხვების დასმას განარგძობდა ჯაეც შესაბამისად გულახდილობით პასუხობდა.შორენას არ გამოპარია წამყვანის აშკარა კეკლუცობა ჯაესთან და ღრმად ამოისუნთქა.
-თქვენს ცხოვრებაში არის ქალი ვისაც მთელს ცხოვრებას მიუძღვნიდით?-კეკლუცი ღიმილით შეხედა ასევე მომღიმარს.-ფანებს ეს ნამდვილად აინტერესებთ.-დაამატა ნანამ,თუმცა არანაკლებ დაინტერესებული იყო თვითონაც.ჯაემ წამით შორენას გახედა,რომელიც ისევ რაღაცას ჩაყურებდა ამჯერად ტელეფონში.სულ არ ქონდა სურვილი მათი არშიყობისთვის ეყურებინა.
-არაა.ნამდვილად არაა ჩემს ცხოვრებაში ასეთი ქალი-მზერა ისევ ნანას დაუბრუნა და თვალის მომჭრელი ღიმილით შეანათა.
-ამ პასუხით დარწმუნებული ვარ ბევრი გოგონას გული გაახარეთ. თქვენ მშობლებზე რას იტყვით? პოპულარობა ხელს არ გიშლით მათთან დროის გატარებაში?
-ჩემს მშობლებზე? -თვალებში აშკარა სითბო ჩაეღვარა.-ჩემი მშობლები ჩემთვის ყველაფერი არიან.მათთვის დროს ყოველთვის ვპოულობ.საყვარელი ადამიანებისთვის დრო სულ გაქვს.-ჩაიცინაა თბილი ღიმილით და სიყვარულით ანთებული თვალები შეანათა.
-თქვენ ისე სიყვარულით იხსენიებთ მათ.დარწმუნებული ვარ მათთაც ძალიან უყვარხართ.თუმცა ისინი თქვენი ნამდვილი მშობლები არ არიან.-ლაპარაკი ნელ ნელა შემპარავად დაიწყო.შორენამ წამში გახედა თვალებში ანთებული მზერით ჯერ წამყვანს შემდეგ ჯაეს შეცბუნებულ სახეს.გაბრაზება წამში შეეცვალა თანაგრძნობით და სევდით.მთელს სხეულშიი ტკივილმა დაუარა.
-პროდიუსერი სადაა? -გოგონა ცოფებს ყრიდა.-ეს...ასეთ რამეზე ლაპარაკი არ ყოფილა ჩამონათვალში.
-დიახ ასეა.მე მათ მიშვილეს.-სიცილი მისი სახიდან სადღაც გაქრა და თავი ჩაღუნა აშკარად მის მტკივნეულ თემას შეეხნენ და ეს სულაც არ მოსწონდა.
-ნამდვილ მშობლებთან გაქვთ კონტაქტი?-მაგიდის ქვეშ ხელები მომუშტა ისე მაგრად უჭერდა თითის ბალიშები გაუთეთრდა.უცებ დამაყრუებელი წრიპინი გაისმა.ორივემ შუშის მიღმა გაიხედეს,სადაც სიბრაზისგან ლოყებზე წამოწითლებული შორენა ყველა ღილაკს ერთდროულად აჭერდა,რომ როგორმე ეთერი გამოერთო.
-გაჩერდი რას აკეთებთ?-ბრაზობდა პროდიუსერი.-ყველაფერს ერთად ნუ აწვებით.
-მაშინ ეს თქვენ გააკეთეთ!-თვალი თვალში გაუყარა.მზერას კაცის მოკვლა,რომ შეეძლოს ახლა მის წინ გაშხლართული იქნებოდა ეს კაცი.გოგონამ თავი ანება ღილაკებს და კარებიდან რადიო ოთახში შევიდა.
-რეკლამაზე გავდივართ-კბილებიდან გამოუცრა მის თანაშემწეს.
-კი მაგრამ აქ რა გინდათ?აღშფოთებას ვერ მალავდა ნანა.ჯაე კი უბრალოდ მისი ასისტენტის გაცეცხლებულ სახეს შესცქეროდა,რომელიც მის ტკივილს ასე განიცდიდა.
-ჩაწერა დამთავრებულია.-მაგიდაზე ხელში შერჩენილი ფურცლები დაყარა და მკაცრი მზერით შეხედა ნანას.-ასეთი კითხვები არ იყო გამოგზავნილი.-კბილებში ცრიდან გოგონა.-ადამიანის პირადს ოდნავ მაინც უნდა სცეთ პატივი და ასეთი კითხვები შეუთანხმოთ-ორივე ხელით მაგიდას დაეყუდა.სიბრაზეს ვეღარ იკავებდა.
-ბოლო წუთს შეიცვალა კითხვები-უკმეხად უპასუხა წამყვანაც.
-ჰოდა ჩვენც ბოლო წუთს ვცვლით განრიგს და მივდივართ ეთერიდან.-ცინიკურად ჩაუღიმა გოგონამ.ჯაე ოდნავ დაწყნარდა მოულოდნელი კითხვით აფორიაქებული.შორენა კბილებით იცავდა მას და ცდილობდა ამ უხერხული კითხვებისგან თავი აერიდებინა მისთვის.თითქოს მისმა საქციელმა ძალა შემატა.ვერ ხვდებოდა რა ჭირდა.ასე უცებ რა მოხდა მასში.თუმცა რაღაცნაირად მისგან დიდი მხარდაჭერა იგრძნო და თვალებში მისი ტკივილით გამოწვეულ ტკივილს ხედავდა.მაგიდის ქვეშიდან მარცხენა ხელი ამოაძვრინა და მაგიდაზე მძიმედ დადებულ ხელს ხელი დაადო.შორენა შეცბუნდა და სიბრაზის ელფერმა სახიდან გადაუარა სამაგიეროდ თანაგრძნობის ელფერი დაედო უცებ.
-ვუპასუხებ მათ კითხვებს-მისი პასუხით შეშფოთებულ გოგონას ჩაუღიმა დამამშვიდებლად.
-დარწმუნებული ხართ? -უნდობი მზერით შეხედა თითქმის უკვე სახე დამშვიდებულ ბიჭს.-შეგვიძლია ამაზე უარი ვთქვათ.არ ხართ ვალდებული მათ კითხვებს უპასუხო.მითუმეტეს არ შეუთანხმებიათ ჩვენთან-ბოლო სიტყვები კბილებიდან გამოსცრა და ჯერ წამყვნს გახედა მკვლელი მზერით,შემდეგ პროდიუსერს კარებთან,რომელიც ნერვიულად თმებს უკან იწევდა.ხელზე ცერა თითის ათამაშება იგრძნო.ახლაღა შეამჩნია მისი ხელი ხელზე.მთელს სხეულში დენმა დაუარა.თავის ხელს დახედა,რომელსაც ცერა თითით თითქოს ეფერებოდა.შემდეგ ჯაეს ახედა და თვალებში შეჰყურებდა.ზედმეტად ლმობიერი,თბილი და მოსიყვარული ეჩვენებოდა ამ წამს.მასთან ხომ არასდროს იყო ასეთი.
-ვიცი შეგვიძლია წავიდეთ,თუმცა ამაზე საუბარი ახლა თუ არა სხვა დროს მომიწევს უკვე.სჯობს ახლა ვილაპარაკო.-უფრო დამაჯერებლობისთვის მომაჯადოვებელი ღიმილით შეხედა.სახე გოგონასთან ახლოს მისწია და ჩუმად გადაულაპარაკა-სიმართლე გითხრა პირი მიშრება.-აქამდე გოგონას ხელზე მოთავსებული ხელი ნელა აიღო და უკან გაიწია.
-წყალი მოგიტანო თუ გაზიანი სასმელი?-მისი დარწმუნება აღარც უცდია.
-წყალი იყოს-ისევ ღიმილით უთხრა და სავარძელში გადაწვა.გოგონა შებრუნდა და რბილი მზერა ისევ მკაცრი გაუხდა პროდიუსერის დანახვისას. გასვლისას კი გვერდი გაკრა და უხეშად გავიდა.ჯაეს მის საქციელზე ჩაეცინა.ბიჭს კი არ მიუქცევია ყურადღება გახარებული ისევ ჩამწერ ოთახში შებრუნდა.
-ორ წუთში ისევ გავდივართ ეთერში.-მხიარულად ხელები შემოკრა ერთმანეთს.ნანა კი საეჭვოდ ჩუმად იყო.კითხვებს ჩაჰყურებდა.აღარც ჯაეს სახის თვალიერებით იყო გართული.თავი ჩაეღუნა და გატრუნული ჩაჰყურებდა თეთრზე შავად გადატილ ასოებს.
ორ წუთში ეთერი ისევ განახლდა.ჯაე კი გემრიელად მიირთმევდა ჭიქიდან წყალს.ყელი ჩაიწმინდა და პასუხებისთვის მოემზადა.
-ბოდიშს ვიხდით მსმენელებთან.ტექნიკური ხარვეზების გამო მოგვიხდა ეთერიდან გასვლა.-დაიწყო წამყვანმა თან უკმაყოფილო მზერით გახედა შორენას.-ჩვენთან ერთად ისევ იმყოფება ბატონი კიმი და ის თანახმაა ჩვენს ნებისმიერ კითხვას უპასუხოს.-მზერა ახლა ჯაესკენ გააპარა და თანხმობას ელოდა კიდევ ერთი სცენისგან თავის ასარიდებლად.
-დიახ.ასეა.შევეცდები ყველას ვუპასუხო.-შედარებით დამშვიდებული ხმით და ცალყბა სიცილით ჩაილაპარაკა.
-ბატონო კიმ სანამ ეთერიდან გავიდოდით კითხვა დაგისვით.
-დიახ მახსოვს.ვიცნობ მათ ვინც გამაშვილეს.კონტაქტს რაც შეეხება უფრო ნამდვილ დედასთან მაქვს-თავი ჩაღუნა და ერთმანეთში გადახლართულ თითებს უყურებდა.
-ანუ ამით ამბობთ,რომ მათ აპატიეთ?თუმცა რატომ მხოლოდ დედასთან?-წამყვანს მზერა უფრო ინტერესიანი გაუხდა.
-ალბათ იმიტომ,რომ მის თვალებში მწუხარებას ვხედავდი.-ისევ თავის თითებს უყურებდა.
-მამათქვენი არ ნანობდა თქვენს გაშვილებას?-ამ კითხვამ ბიჭს სახეზე ცინიკური ღიმილი მოგვარა და თავი ასწია.მექანიკურად ისევ შორენასკენ გაიხედა,რომელიც აღელვებული კბილებით თითის ბალიშებს აწვლებდა.
-ის მხოლოდ იმას ნანობდა,რომ ახლა მის გვარს არ ვატარებ და ისე არ მიცნობენ როგორც მისი შვილი.მას შვილი არ უნდოდა.როგორც ადრე მხოლოდ ფულს ანიჭებს უპირატესობას.-ღრმად ჩაისუნთ-ამოისუნთქა და ღიმილით გადახედა ისევ წამყვანს.-პატიებას რაც შეეხება.როგორ შეიძლება შვილმა მშობელს არ აპატიოს.შეიძლება ყველაფრი აპატიო,თუმცა ვერ დაივიწყებ.
-ვწუხვარ,რომ ასეთ მძიმე თემას შევეხეთ.-თითქოს ნანასაც გამოეხატა სახეზე თანაგრძნობა.
-რადგან ეს აინტერესებთ ხალხს არაუშავს.-სახეზე მოჩვენებითი სიმშვიდე გადაიკრა.
-კარგით ისევ თქვენს საქმიანობას მივუბრუნდეთ.ახლო მომავალში გეგმავთ ფილმის გადაღებას? შემოთვაზებები ხომ არ გაქვთ?-ისევ ღიმილით განაგრძო წამყვანმა.თემის შეცვლით ჯაემაც და შორენამაც შვებით ამოისუნთქეს.
-კი რათქმა უნდა არის.არჩევანს ერთ-ერთზე შევაჩერებ და დაგიბრუნდებით.-ჩაიხითხითა ჯაემ.
***
მანქანაში ორივე ჩუმად იყო.საჭესთან შორენა იჯდა.მანქანა სწრაფად მიჰყავდა.
-ცოტა სიჩქარეს დაუკელი არ მინდა სიცოცხლის დასრულება ასეთ მშვენიერ ასაკში-შეეცადა სიტუაცია აუტანელი სიჩუმიდან გამოეყვანა.თან მიუხედავად იმისა,რომ თვითონაც სიჩქარის მოყვარული იყო სხვას არ ენდობოდა.გოგონამაც სიჩქარის გდება დაიწყო.
-უკაცრავად-დარცხვენილად დაუქნია თავი თან მზერა გზისთვის არ მოუშორებია.-ვერც კი შევნიშნე სწრაფად,რომ მიმყავდა.-მის ნათქვამზე ჯაეს უნებურად გაეცინა.მანქანის სალონში შორენას ტელეფონის ხმა გაისმა.ხელი ტელეფონს წაატანა."მენეჯერი ლი"-ჯანადაბა!-ჩაილაპარაკა გოგონამ.ახლა კი ნამდვილად მოხვდებოდა მისგან იმ კითხვების გამო.თითი გაგონების ღილაკს დააჭირა.-დიახ მენეჯერო ლი-დარცხვენილად ჩუმი ხმით წარმოთქვა.
-სულ გაგიჟდი? როგორ მიეცი უფლება ასეთი კითხვები დაესვათ?-ტელეფონში ისე ყვიროდა ლამის გამოძვრა ტელეფონიდან.
-მაპატიეთ.უფრო ყურადღებით უნდა ვყოფი....-ჯაე ტელეფონს დაწვდა და სათქმელი არ დაასრულებინა,ხმამაღალი ღილაკი გამორთო და ტელეფონი ყურთან მიიტანა.
-ასეც მოხდა.არ აძლევდა იმ კითხვების დასმის უფლებას,თუმცა მე ასე მინდოდა.ის არაფერ შუაშია.და მორჩი ყვირილს.-ტელეფონი უხეშად გამორთო და ისევ თავის ადგილზე დააბრუნა "ოჰომ მე დამიცვა.დღეს რას სჭირს?"-გონებაში სწრაფმა ფიქრმა გაურბინა მზერა ბიჭისკენ გააპარა,რომელიც უკვე ფანჯრიდან იყურებოდა.
ავტოსადგომზე შეასრიალა მანქანა და მათთვის განკუთვნილ ადგილას დააყენა.ორივე გადავიდა.მანქანა ჩაკეტა ლიფტისკენ წასულს უკან მიჰყვა.
-შეგიძლია სახლში წახვიდე-ოთახში შესულმა მძიმედ ამოისუნთქა.-დღეს აღარსად წასვლას არ ვაპირებ.
-კარგით-თავჩახუნულმა უპასუხა.კარებისკენ გაბრუნდა, თუმცა წამში შემობრუნდა.-თქვენი გასაღები.-ჯიბიდან ამოიღო და ჯაეს გამოწვდილ ხელებში ჩაუდო მანქანის გასაღები.კიდევ ერთხელ შეხვდა მათი თვალები ერთმანეთს.გასაღებთან ერთად მის ხელსაც ჩაავლო ხელი და ახლოს მიიზიდა.მოულოდნელობისგან ადგილზე გაშეშდა.მეორე ხელი კეფაზე შეიგრძნო.ბიჭის სახე კი სულ უფრო და უფრო უახლოვდებოდა მისას.ახლაღა გააცნობიერა,რომ სუნთქვა შეკავებული ქონდა.სახე იმდენად ახლოს ქონდა მის სახესთან სუნთქვასაც კი შეიგრძნობდა.თვალებში შეჰყურებდა ჯაე და ცდილობდა მათში ამოეკითხაა ის რაც მას ასე ძალიან აინტერესებდა.უცებ ორივე ხელები შეუშვა და მეტნაკლებად ახლოს დადგა.
-მადლობა,რომ დღეს ჩემს გვერდით იყავი.-მთელი ამ დროის განმავლობაში სუნთქვა შეკრულმა ამოისუნთქა და ჰაერი ღმად შეუშვა ფილტვებში.
-არაფრია.ეს ჩემი სამუშაოა.ახლა კი ნახვამდის.-ნაბიჯი უკან გადადგა თავი ნაჩქარევად დაუკრა და კარებისკენ მკვეთრად შებრუნდა.გული მთელი ძალით უცემდა და სადაცაა ამოუვარდებოდა.ცოტაც და ოთახიდან გავიდოდა.უფრო ფართოდ შეისუნთქავდა ჰაერს.რაღაც ძალამ უკან შემოაბრუნა.ისევ ახლოს და მის წინ აღმოჩნდა.ერთი ხელი ისევ წელზე შემოხვია სწრაფად მეორე კეფაზე თმებში შეუცურა.წამის მეასედში გაოცებისგან გაპობილ ტუჩებს დაეწაფა.ჟინით და ძლიერად კოცნიდა.გაშტერებული გონს მოეგო და მისგან თავის გაღწევა სცადა,თუმცა პასუხად უფრო ჟინით კოცნას იღებდა და მეტად იწეპებდა სხეული თავისკენ.ისიც დანებდა.თვითონაც ერთი ხელი მკერდზე დაადო,მეორე კისერზე გადაატარა და თმაში შეუცურა.აღარ უნდოდა თავის სურვილებს შეწინააღმდეგებოდა.
****
ჩაბნელებულ სახლში დივანზე ფეხებ აკეცილი იჯდა.მუხლებზე ნიკაპი ჩამოედო და ორივე ხელები მაგრად შემოეხვია ფეხებზე.
გონებაში უკვე მერამდენედ ამოუტივტივდა მოულოდნელი,ამაღელვებელი და მისთვის ყოველთვის საოცნებო კოცნის სურათი.გაუცნობიერებლად მოისვა ისევ გახსენებისას ტუჩებზე თითები.
-"ღმერთო როგორი ვნებიანი იყო"-თვალები დახუჭა.გაფუჭებული ფირივით ისევ ის მომენტი გადიოდა მის გონებაში.ახლაც კი გახსენებისას ისეთივე შეგრძნებები წამოიჭრა მის სხეულში.გული გამალებით უცემდა,მუცელში ქვევით მილიონობით პეპელას ერთდროულად მოუნდა ფართხალი.გონებაში მოულოდნელად უფრო მეტი მოინდომა,მეტი წარმოიდგინა.თავის სურვილებით დამფრთხალმა თვალები სწრაფადვე გაახილა,ტუჩებიდან ხელი მოიშორაა და ორივე ხელით თმა ნერვიულად აიჩეჩა-ჯანდაბა! ეს როგორ გავაკეთე?რატომ ავყევი კოცნაში?აიიშ!-თმაა ისევ ნერვიულად აიჩეჩაა.დივანზე ფეხები გაშალა და რამდენჯერმე გააფართხალა.-გამყიდველი ხარ ჩემო სხეულო.აჰ ჯანდაბა მე ხომ იქ ვმუშაობ!-უკან მოწვეტით გადაქანდა და ზურგით დაეცა დივანზე.ბნელ ოთახში გარედან შემომავალი შუქი ჭერს ოდნავ ანათებდა.თვალები ჭერს მიაპყრო.ყველანაირად ეცადა აღარ ეფიქრა იმ კოცნაზე.კედელს მზერა შეაყინაა,თითქოს გონებაც აიძულა გაჩერებულიყო.საერთოდ არავიზე და არაფერზე ეფიქრა.მხოლოდ საკუთარი გულის ცემა ესმოდა ღმად გონებაში.
***
თეთრ ქათქათა თეთრეულში გაახვეულ ბიჭს არხეინად ეძინა საწოლში.დილის სხივები თვალებზე დაჰნათოდნენ,თუმცა სრულებით ვერ შეაგნებინეს გათენება.სახეზე მშვიდი ელფერი ეფინა.ტუჩებზე კი ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა.უკვე ათი საათი ხედებოდა.ალბათ ჯერ არც გაიღვიძებდა,რომ არა კომოდზე აწკრიალებული ტელეფონი.თვალების გაუხელლად ხელით მოიძია.ვარაუდად დააჭირა მწვანე ღილაკს და ყურთან მიიტანა.
-გისმენთ-ჩაიდუდღუნა ტელეფონში.
-ჯერ არ ამდგარხარ? თორმეტის ნახევარზე კომპანიაში უნდა წავიდეთ ბიჭები უნდა ნახო და ახალ სიმღერაზე უნდა მოილაპარაკოთ.-გაისმა ტელეფონის იქედან ჯონის ხმა.
-ჰოო..-პასუხებს ვარაუდად სცემდა.
-რა ჰოო..გაემზადე.მალე მოვალ და მზად იყავი.ჯაე?გესმის?
-ხო მესმის მესმის ვდგები-ხმა ოდნავ გამოცოცხლებული ქონდა,თუმცა თვალები ჯერ ისევ ეხუჭა.-შენს ასისტენტს გადაეცი ჩემი საყვარელი ყავა გამომიყოლოს.
-კარგი მე მოგიტან-ქშინვით ამოუშვა მენეჯერმა ტელეფონში ხმა.
-შენ რატო მომიტან? მე შორენა ვთქვი-უცებ თვალები დაჭყიტა.
-მე იმიტომ მოგიტან,რომ შორენა ქალაქ გარეთაა საქმეზე.შენთან კი დღეს მხოლოდ მე ვიქნები.-ნელა და სიტყვა სიტყვით ეუბნებოდა გასაგებად.
-რა? -საწოლიდან სწრაფად წამოიწია.გამოფხიზლებამ ას პროცენტს მიაღწია.-ვინ თქვა,რომ უნდა წასულიყო?
-სიმართლე გითხრა მე უნდა წავსულიყავი,თუმცა მთხოვა მე წავალო.ისეთი არაფერია,რომ მან ვერ მიხედოს.კონცერტისთვის ჩასატარებელი ადგილი უნდა ენახვებინათ და განლაგების გეგმა აეხსნათ.უჩემოდაც მოახერხებს-მთელი ახსნა-განმარტებითი მოხსენება წაუკითხა.ჯაემ ნერვიულად შეიცურა თმაში ხელი და უკან გადაიწია.-კარგი.მზად დაგხვდები.-ტელეფონი გათიშა და საწოლზე მიაგდო.ხმაში გაღიზიანება ეგრძნობოდა.თუმცა მალევე თვალებში ეშმაკმა ჭინკამ გაურბინა და ტუჩებზე ღიმილი მოგვარა.
-ასე ხომ!გამირბიხარ პატარავ?!-ღიმილი სახეზე უფრო ფართო გაუხდა.ფეხზე წამოხტა და სააბაზანოს მიაშურა.
წყლის ჭავლის ქვეშ იდგა და ეს უკანასკნელიც წინა ღამის ამბავზე ფიქრობდა.საერთოდ არაფერს არ ნანობდა.ახლაც კი გრძნობდა მისი ვნებიანი ტუჩების გემოს,რომელსაც ასე ურცხვად და უეცრად დაეუფლა.სიმართლეე,რომ ვთქვათ უფრო მეტიც უნდოდა და ახლაც უნდა.უნდა ამ გოგონას სრულიად და ერთიანად გრძნობდეს.მოსვლის დღიდან მხოლოდ ერთ რაღაცას აკეთებდა ჭკუიდან შლიდა.პირველივე დანახვის წუთიდან და პირველი შეთვალიერებიდან უნდოდა მისი გამხდარი და მოხდენილი სხეული უფრო დაწვრილებით შეესწავლა მკლავებში მომწყვდეულს.უნდოდა მოვარდისფრო ყოველთვის თავხედურად და ირონიულად მოლაპარაკე ტუჩებისთვის იქამდე ეკოცნა სანამ სუნთქვა არ გაუჭირდებოდა.თვითონაც კი უკვირდა აქამდე ეს რატომ არ გააკეთა.რას ელოდებოდა აქამდე? იქნებ იმიტომ,რომ ხედავდა მასსა და მენეჯერს შორის რაღაც დამოკიდებულებას რასაც ვერ ხსნიდა და არც უნდოდა აეხსნა.-ეს გოგო მე მინდა და ჯონი შენ შეგიძლია გვერდით გადგე.-ბოლო ფიქრებით უკვე ბრაზ მოკიდებულუმა კბილებიდან გამოსცრა.სველი თმა ხელებით უკან გადასწია და თავი ისევ წყლის ჭავლს მიუშვირა.
***
საშინალად დამღლელი დღის შემდეგ როგორც იქნა მიაღწია სასტუმრომდე.კმაყოფილი იყო,რომ დღეს მთელი დღე დემონისგან შორს გაატარა.ჯაე მისთვის პერსონალური დემონი იყო.დღეს აქ დარჩებოდა ამ ქალაქში ხვალ კი ისევ მოუწევდა დემონის კლანჭებში ჩავარდნა.კარებში ბარათი განათავსა.წრიპინის შემდეგ კარებიც გაიღო.დაღლილი შევიდა დერეფანში.შესასვლელში ფეხებზე გაიხადა,ზურგიდან ჩანთა მოიხსნა და მბჟუტავად განათებული ჰოლისკენ წავიდა მძიმე ნაბიჯებით.ხელს კისერზე იკიდებდა და ცდილობდა ნელი დარტყმებით დაღლილობა მოეხსნა.თვალები დაეხუჭა და გზას ვარაუდად განაგრძობდა.
-მასაჟი გაგიკეთო?-ხმის გაგებისას შეცბუნდა და სწრაფად გაახილა თვალები.მზერა ოდნავ განათებულ დივანზე გადაიტანა.სინათლე მხოლოდ ფეხებზეე ანათებდა სახე ისევ ბნელში ქონდა.თითის ერთი დაჭერით დივანზე მოკალათებულმა მთელ ოთახს ნათება მოგვარა.
-ღმერთო-შეყვირა გოგონამ მოულოდნელობისან.ყველაფერი წამიერად მოხდა.
-ღმერთი არ ვარ,თუმცა შენი უფროსი ნამდვილად ვარ-წინ წამოიწია და იდაყვებით მუხლებს დაებჯინა.
-აქ რა გინდათ?როგორ შემოხვედით? -თავლები დაეხუჭა გადატანილი შოკისგან ღმად ჩაისუნთ-ამოისუნთქა და ცდილობდა მუხლებში ატეხილი ცახცახი დაეწყნარებინა.თვალებიც მალევე გაახილა და უფროსს შეხედა.
-რაც მინდა ეს შენხარ!გუშინ ხელებიდან დამისხლტი და საოცარი მომენტი ჩამიშალე-პასუხზე ისევ სუნთქვა შეეკრაა.ადგილს მიეყინა.ჯაე დივნიდან წამოდგა და მისკენ ნელი ნაბიჯებით მიდიოდა.-შემოსვლას რაც შეეხება არც ისეთი ძნელი საქმეა.-ადგილზე გაყინული გოგონას სხეულს წინ დაუდგა.აქამდე ჯიბეში ოდნავ ჩადებული ხელი ამოაძვრინა და თითებით შორენას ნიკაპს და ცხვირს წაეთამაშა.შემდეგ ტუჩებზე გადმოვიდა და ნაზად მიეფერა ქვედა ტუჩს ცერა თითით.თვითონ წინა დღით შეგრძნებული არომატი ისევ იგრძნო და ტუჩები უმნიშვნელოდ მოილოკა.გოგონას კი ისევ ნაცნობმა შეგრძნებებმა დაუარა,მხოლოდ თითის შეხებითაც კი ტუჩებზე, მუხლებში ძალას აცლიდა.თვალები დახუჭა,თუმცა მალევე გაახილა და მზერა ჯერ მის სახესთან საკმაოდ ახლოს მოსული ბიჭის ტუჩებზე გადაიტანა შემდეგ კი ეშმაკურად მოელვარე თვალებზე.სახე უფრო ახლოს მიუტანა.ლოყაზე გაეხახუნა და ტუჩები ყურებისკენ წაიღო-გამირბიხარ?-ჩასჩურჩულა მთელი ვნებით.
-მე...მე არ გავრბივარ-ვნებისგან მორეული უკვე სიტყვებს ძლივს უყრიდა თავს.
-მაშინ დღეს აქ ასე შორს,რატომ წამოხვედი?-სახე ისევ გამოსწია, თუმცა მაინც საკმაოდ ახლოს ქონდა გოგონას სახესთან ისე,რომ თან მის გახშირებულ სუნთქვას გრძნობდა და თან თვალებში უყურებდა.
-იმიტომ,რომ სცენა უნდა მენახა.-მაინც არ ტყდებოდა შორენა.მის წინ ეს ღთაებრივად მიმზიდველი და ვნებიანი კაცი მასზე არაადამიანურად მოქმედებდა.ჯაემ მეორე ხელიც ამოაცურა ჯიბიდან. მისი თავი მოიქცია ხელებს შორის.ერთი სული ქონდა ამ ვარდისფრად მოელვარე ტუჩებს,როდის შეეხებოდა.წინანდელთან შედარებით ნელი და ჰაეროვანი კოცნებით უცაბედ კოცნებს ტოვებდა გოგონას ტუჩებზე.სხეული ერთიანად უცახცახებდა.ისევ ყიდიდა სხეული,ისევ ამ კაცის მხარეს იყო.
-ორივემ ვიცით,რომ ეს გაქცევა იყო-ტუჩებთან ჩაუჩურჩულა და ახლა შემდეგი კოცნა ყურის ძირთან შეატოვა.-მიყვარს დაჭერობანას თამაში.-კიდევ ერთი კოცნით ჩაინაცვლა კისერზე.
-გაჩერდით!გეყოფათ! ასე არ შეიძლება!-შეეცადა გამყიდველი სხეულიც და გონებაც ჭკუაზე მოეყვანა.-ჯაე ისევ განაგრძობდა ყელიდან კოცნების ბილიკების გაყვანას ტუჩებისკენ.
-ვითომ რატომ?მე ხომ ასე მინდიხარ!-ვნება არეული ისევ ტუჩებს დააცხრა.აქამდე მოდუნებულ სხეულს ძალა დაატანა მოძლიერებულიყო.მოშვებული ხელები ჯაეს მჯერდზე მიადო და ძლიერად უკან გასწია.
- არაა! გეყოფათ! -შეშფოთებული შეყურებდა სუნთქვა არეულ შორენას,რომელმაც ახლა ასეთ ტკბილ ნექტარს მოსწყვიტა.-თქვენ ჩემი უფროსი ხართ,მე კი თქვენი თანაშემწე.ჩვენს შორის დისტანცია უნდა იყოს.
-უნდა იყოს თუმცა მე ეს არ მინდა!-ჯაემ ჟინით აღსავსემ ერთი ნაბიჯი გადადგა წინ გოგონასკენ,თუმცა მისგან პასუხი ორი ნაბიჯით უკან დახევა მიიღო.
-მე არ ვწვები ბატონო კიმ უფროსებთან.-სიტყვებით კიდევ უფრო გაცეცხლდა ჯაე.თუმცა ვერ გაეგო ასე რამ გააბრაზა.იმან,რომ მისთვის ახლა ასე სასურველმა ქალმა უარი უთხრა?-შეგიძლიათ ვინმე სხვა მორიგი ჰორმონების დამაკმაყოფილებელი იპოვნოთ და იმასთან დაწვეთ.თუმცა არა ჩემთან.-ჯერ ისევ სუნთქვა არეული ცდილობდა სიტყვებისთვის თავის მოყრას.
-უფროსებთან არ წვები?-ცინიკურმა სიცილმა გადაკრაა.-უარს ჯონის გამო მეუბნები?-თვალებში ბრაზის ნაპერწკალმა გაუელვა.შორენა კი დაბნეული შეჰყურებდა ვერ გაეგო საერთოდ მენეჯერი რა შუაში იყო აქ.
-ის რა შუაშ...-სიტყვის დაბოლოება არ აცადა.ისევ ეცა ნექტარს,რომელსაც მოსწყვიტეს.უფრო ვნებით კოცნიდა.თუმცა ამჯერად შეწინააღმდეგებას იღებდა მოპასუხე სხეულისგან.
-მინდიხარ გესმის?,ასე არავინ არასდროს არ მდომებია?-სუნთქვა არეული ლაპარაკობდა გოგონას ტუჩებზე აკრული.-ის შენი შესაფერისი არაა! ფული გინდა? რამდენსაც გინდა იმდენს მოგცემ.მითხარი რამდენი გინდა?-ჟინ ჩამდგარი მზერით ჩაჰყურებდა გოგონას თვალებში,რომლიდანაც ვეღარანაირ ვნებას ვერ კითხულობდა.თითქოს ვნება არეულს უცებ ყინულივით ცივი წყალი გადაასხეს.შორენა გაგონილს ვერ იჯერებდა.ახლა ის ფულს სთავაზობდა მასთან დაწოლისთვის.ამაზე მეტი დამამცირებელი მთელი მისი ცხოვრების მანძილზე არაფერი გადახდენია თავს.კიდევ ერთხელ გაინთავისუფლა მისი მკლავებიდან თავი.ნაბიჯი უკან გადადგა.მის წინ მდგარს თვალებში ჩახედა და მოულოდნელად მწარედ გაარტყა სახეში.მოულოდნელი სილისგან ლამის ვნებისგან ანთებული თვალები გადმოსცვივდა.ვერ მიხვდა,რა თქვა ასეთი,რომ ეს დაიმსახურა.
-მადლობას გიხდით ბატონო კიმ ყველა იმ დღისთვის რაც თქვენთან გამატარებინეთ.თავიდან მიხაროდა,როცა მუშაობა იმ ადამიანთან დავიწყე,რომელიც ასე მომწონდა.თუმცა ვხვდებოდი,რომ მე თქვენთან ვერ ვიქნებოდი და ბედს შევეგუე.ახლა კი დაიწყეთ ეს თქვენი დამპლური თამაში.და ახლა მე თქვენთან დაწოლისთვის ნებისმიერ თანხას მიხდით.გეშლებით ბატონო კიმ თქვენს სათამაშო თოჯინებში.მე ფეხებს ფულის გამო არ ვშლი.ვინმესთან,რომ დავწვე გრძნობა აი აქედან უნდა მოდიოდეს-ხელი გულის მხარეს მკერდზე მიიკრა.-თქვენ შეიძლება არ გჯერათ ამ გრძნობების და დროის ფლანგვად მიიჩნევთ,თუმცა ჩვენ უბრალო მოკვდავები ვაფასებთ სიყვარულის გრძნობას და ფულზე არ ვყიდით.შეგიძლიათ ფულით თქვენს თოჯინებს უთხრათ დაგიწვნენ და სიამოვნება მიგაღებინონ,თუმცა არა მე!მადლობა,რომ თვალები ამიხილეთ და დამანახეთ ვის ხედავთ ჩემში.-ბრაზისგან ნაპერკლებს ყრიდა თვალებიდან.ჯაე კი უბრალოდ გაქვავებული იდგა და გოგონას აალებულ სახეს შეჰყურებდა.მისი სიტყვები უფრო მჭახედ ჩაესმოდა გონებაში და იქ კიდევ რამდენიმეჯერ იმეორებდა სათქმელს.შორენამ დაასრულა სიტყვით გამოსვლა მკვეთრად შეტრიალდა კარისკენ.შემოსასვლელში დატოვებულ ჩანთას ხელი დაავლო ფეხზე ჩაიცვა და კარები ხმაურით გაიხურა.უკან კი წუთისწინანდელ მდგომარეობაში მოიტოვა ვნებით,გაოცებით და დაბნეულობით ატანილი ჯაე.
****
შუაღამისას დაღლილი და ნახევრად მძინარმა სახლის კარი შეაღო.ფეხები შესასვლელშივე გაიხადა ჩანთაც იქვე დააგდო და პირდაპირ საძინებელს მიაშურა.გზაში მომხდარზე ამდენი ფიქრით თავი საშინლად ტკიოდა.საწოლზე ზურგით დაეცა,მუცელზე დაიდო,ღმად ამოისუნთქა და ცოტახნით მოთეთრებულ ჭერს შეჰყურებდა.საბოლოო გადაწყვეტილება მიიღო და ამ გადაწყვეტილებაში ეჭვი არ ეპარებოდა.მალევე ჩაეძინა,თუმცა მისმა პერსონალურმა დემონმა არც სიზმარში მოასვენა.

დილით ჩვეულებრივ როგორც ყოველთვის რვაზე გაიღვიძა,თუმცა არსად ეჩქარებოდა.საწოლიდან ზანტად აიწიდა აბაზანას მიაშურა.შხაპის მიღების შემდეგ უფრო დამშვიდებული სახე შემოჰყურებდა სარკიდან.აბაზანიდან ხალათში გადაცმული მშვიდი ნარნარა სიარულით სამზარეულოს მიაშურა.ამდენის ხნის შემდეგ ნორმალურად პირველად მიირთვა დილით საუზმე და ყავაც დააყოლა.
***
სავარძელში კოპებ შეკრული ჩაფიქრებული გამომეტყველებით იჯდა და შემოსასვლელ კარს შეჰყურებდა.ხელში კი ტელეფონს ატრიალებდა.მისი ყურადღება კარებში შემოსულმა მენეჯერმა მიიპყრო,რომელიც გაფაციცებიც ცდილობდა ვიღაცას დაკავშირებოდა.
-ჯანდაბა! რა დაემართა? რატო აქვს ტელეფონი გათიშული?-ანერვიულებულმა გათიშა ტელეფონი და ჯაეს პირდაპირ სავარძელში ჩაენარცხა.-შენ რა გჭირს? რამე მოხდა? რანაირი სახე გაქვს.ღამე არ გძინებია?
-არა არ მძინებია.-ჩვეულბრივი ცივი ტონით უპასუხა.-კი მოხდა,თუმცა ამაზე ლაპარაკი არ მინდა შენთან ნამდვილად.-ჯონმა ეჭვნარევი სახით შეხედა.
-იმედია ისეთი არაფერია რის გამოც უნდა ვინერვიულო-ცდილობდა მისი გამომეტყველებით გაეგო რა ხდებოდა მის თავს.შემდეგ ისევ ტელეფონს დაუბრუნდა და აკრეფილ ნომერთან კვლავ დაკავშირება სცადა.-ისევ გამორთულია.
-ვისთან ცდილობ დაკავშირებას?-უინტერესოდ კითხა ისე უბრალოდ.
-შორენას ვერ ვუკავშირდები არადა დღეს ჩაწერა გვაქვს პირველ საათზე.თერთმეტი ხდება უკვე ის კი არც ჩანს. -საათს ნერვიულად დახედა.გოგონას სახელის ხსენებაზე კი ბიჭის სახეზე ინტერესი და ბრაზი ერთიანად იკითხებოდა.ჯაემ მაგიდისკენ აქამდე ხელში მოთამაშე ტელეფონი გააცურა მენეჯერის მიმართულებით.-ეს რა არის?
-ტელეფონია-ცალი წარბი აუწია და გამჭვირვალე მზერა ესროლა.
-ვხედავ,მაგრამ ვისია?-ისევ ტელეფონს დახედა ჯონმა.
-შენი ასისტენტის.ჩანთიდან ამოუვარდა და ალბათ დამჯდარიცაა.-ჩაილაპარაკა თან შუბლზე თითები აათამაშა.
-ახლა გასაგებია,რატომაც არ მაგონებს-ჩაეცინა კუთხის კიდეზე,მაგრამ მალევე შეეცვალა მიმიკა.-მაგრამ აქამდე უნდა მოსულიყო.-ბიჭს მენეჯერისთვის აღარაფერი უთქვამ უბრალოდ თვალი გააყოლა როგორ შეაერთა ტელეფონი დასატენად და ისევ თავის ადგილს დაუბრუნდა.
-თუ ასე ძალიან ნერვიულობ რატომ არ მიაკითხავ სახლში?-წარბი წარბში გაეყარა და ისე შეხედა ჯონის.
-იმ მარტივი მიზეზის გამო,რომ არ ვიცი სად ცხოვრობს.-თითქოს დარცხვენილმა ახედა ჯაეს,რომელიც პასუხით გაკვირვებული შესცქეროდა.
-როგორ არ უნდა იცოდე იმ გოგოს მისამართი,რომელსაც ხვდები?-სახეზე გაბრაზება უფრო დაეტყო.ჯონს კი ეს კითხვა სიცილად არ ეყო.-რამე სასაცილოა?
-შენ ყველა იმ გოგოს მისამართი იცი ვისაც ხვდებოდი?-შეეცადა სიცილი შეეკავებინა-თან ჩვენ სულაც არ ვხვდებით ერთმანეთს-ისევ წასკდა სიცილი.ამ ნათქვამზე ჯაე სავარძელში წინ წამოიწია და უფრო ყურადღებით დაიწყო გაანალიზება ყველაფრის.
-აბა ეს მზრუნველი გამოხტომები მის მიმართ?-ცალი წარბი აუწია გამომცდელად.
-ღმერთო...ჯაე მართლაა მეცინება.ეს როგორ იფიქრე? შორენა ნამდვილად ლამაზი,მიმზიდველი და სექსუალურია და ამას მხოლოდ ბრმა ვერ შენიშნავს,მაგრამ მე მასში მხოლოდ დას ვხედავ,რომელზედაც შემიძლია ვიზრუნო.-ჯაეს ფართოდ ეღებოდა თვალები თითოეულ მის სიტყვაზე.-რომ არ მყავდეს გულში ადამიანი ვისთან ერთადაც მსურს მთელი ცხოვრება განვლო ამ ადგილს ნამდვილად შორენა დაიკავებდა.თუმცა ჩემს გულში უკვე სხვაა-თითქოს ჯონს მის თვალებში გაუკრთა სილუეტი საყვარელი ქალის და თვალები სითბოთი და სინაზით აევსო.
-ნამდვილი იდიოტი ვარ!-უცებ ორივე ხელები თმებში შეიცურა და ნერვიულად გადაიწია უკან.-ჯანდაბა!...ჯანდაბა!...ნამდვილი ვარ!-მისი ამ გამოსვლით ნამდვილად გაოცებული იყო მენეჯერი.
-რა გააკეთე?-მექანიკურად წამოცდა პირიდან სიტყვები.
-მეგონა,რომ შენ და ის ერთად იყავით.მე კიდე ეს ძალიან მაცოფებდა,რადგან ...-უნდოდა ეპოვა შესაფერისი სიტყვა ეთქვა,თუმცა წარმოთქმით სხვა თქვა.-რადგან მე ის ასე ძალიან მინდოდა დანახვის დღიდან.-ისევ ნერვიულად გადასწია თმები უკან და თავზე მოიჭირა.-შემდეგ რადიოში ის ამბავი მოხდა.მის თვალებში იმხელა ტკივილს ვგრძნობდი ჩემს გამო,რომ წამით დავიჯერე ამის.ჩემმა სურვილებმა გამყიდა და ვაკოცე.ამიტომ წავიდა შენს მაგივრად საქმეზე.-ახლა ნამდვილად უნდოდა ვინმესთვის ეს ყველაფერი ეთქვა.მიუხედავად იმისა,რომ ჯონი მისი მენეჯერი იყო პირველ რიგში მისი მეგობარი იყო.თუმცა მათ მეგობრობაში თითქოს შავმა კატამ გაირბინა ჯაეს ეჭვიანობის სახით.-მთელი დღე დაკავებული ვიყავი და ვცდილობდი მასზე არ მეფიქრა,თუმცა ვერ ვაჩერებდი ჩემში ამ ამოუხსნელ ფიქრებს.მასთან და მის ოთახში კი ისე აღმოვჩნდი ვერც გავაანალიზე.მე ის ისე მინდოდა იქვე და იმ წამს.-მისმა სიტყვებმა ერთიანად გაყინა ჯონი ადგილზე.
-ოღონდ არ მითხრა,რომ...-სახეზე ფერიც კი დაკარგა.ჯაემ ახედა და მისი გამომეტყველებით კიდევ უფრო ნაბიჭვრად იგრძნო თავი.
-არა!-სწრაფად წარმოთქვა და მენეჯერმაც შვებით ამოისუნქა.-თუმცა ვეცადე ყველანაირად ჩემი ყოფილიყო.ფულიც კი შევთავაზე-მორცხვად თავი დახარა.აშკარად ნანობდა თავისივე საქციელს.
-მართლა იდიოტი ხარ.გაგრძელება აღარცაა საჭირო.რა თქმა უნდა არ დაგთანხმდა.ყოველთვის ყველაფერს ფულის საზომით რატომ ზომავ? -სახეზე ბრაზი გამოესახა.-თუ მის თვალებში შენს გამო ტკივილი შენიშნე,რატომ სითბო და სიყვარული ვერ დაინახე? თუმცა ისე იყავი ამ უაზრო ეჭვიანობით დაბრმავებული არც მიკვირს.არსებობს ქალების კატეგორია,რომლებსაც ფულით ვერ იყიდი.მათ მხოლოდ სიყვარული სურთ.სწორედ ამ კატეგორიას განეკუთნება ეს გოგონა,რომელიც შენ წინა ღამით ასე დაამცირე.ახლა ვხვდები რატომაც არ მოვიდა.მისი სიამაყე ფეხებით გათელე. დღითიდღე თელავდი მის გრძნობას ამ ოთხი თვის განმავლობაში და ის მოთმინებით იტანდა,თუმცა ეს ნამდვილად ბოლო წვეთი იქნებოდა.დაივიწყე ეს შენი უაზრო ახირება,რომ არავის შეუძლია უყვარდე და მხოლოდ ფულის გამო არიან შენთან.ამას თუ არ იზავ ბოლოს მარტო დარჩები-ნერვიულად გადაწვა სავარძელში და თვალებით ჯაეს თვალებს ჩააშტერდა,რომელიც მთელი ყურადღებით ისმენდა და ხანშავდა გონებაში ყველაფერს.კიდევ უნდოდა გაეგრძლებინა ჯონის სიტყვა, თუმცა ტელეფონის ხმამ გააწვეტინა.ჯიბიდან თავისი ტელეფონი ამოიღო,თუმცა ის ნამდვილად არ რეკავდა.თან თვალი საათისკენ გააპარა.-ჯანდაბა გვაგვიანდება შენი მოძღვრება სხვა დროისთვის გადავდოთ.გაემზადე-კოპები შეუკრა.ჯაეც დატუქსული ბავშვივით ფეხზე წამოდგა.-ვის ტელეფონი რეკავს?-ოთახს თვალი მოავლო და გაცხარებულს ახლაღა გაახსენდა დამტენზე შეერთებული ტელეფონი და მისკენ გაემართა.-გისმენთ-ცოტა ხმამაღლა და ბრაზიანადაც გამოუვიდა.-აჰ შორენა შენ ხარ?-სახეზე შვების ღიმილმა გადაკრა.ოთახში შესასვლელ კარებში ჯაე გაიყინა და მთელი ყურადღება მისკენ გადაიტანა.-კი აქაა.დღეს ხომ იცი,რომ ჩაწერა გვაქვს იქ,რომ მოხვალ დაგხვდება უვნებელი-ჩაიცინა.ცდილობდა არაფერი შეემჩნია, თუმცა მალევე გაქრა სიცილი.როგორც მოელოდა გოგონას რეაქციას ისეთივე ქონდა,მაგრამ იმედოვნებდა მაინც დარჩებოდა მათთან.-კარგი.მისაღებში დავტოვებ.მეც მიხარია,რომ გიცნობ.-ხმაში სევდა უკრთოდა.ტელეფონი გათიშა და ისევ თავის ადგილს დაუბრუნა.-შეგიძლია გიხაროდეს შენთან აღარ მუშაობს გოგო,რომელსაც ყველაფრის მიუხედავად უყვარდი.-მთელი ირონია ჩააქსოვა სიტყვებში.
-სისულელებს ნუ ამბობ!-უცებ სადღაც გაქრა დასჯილი ბიჭი და წინა პლანზე ისევ მისმა ცივმა მხარემ გადმოიწია.-წავიდა და რა მოხდა მერე კიდევ იშოვი სხვა ასისტენტს.მე კი მის შებმას შევეცდები-გვერდულად ჩაიღიმა და მენეჯერის რისხვიანი მზერაც დაიმსახურა.- ეს ხომ მე ვარ!-ხელები თეატრალურად გაშალა და კარისკენ შებრუნდა ისევ.-ვუყვარდი...-გაიმეორა სიცილით ჯონის სიტყვა.-სიყვარული მხოლოდ სიტყვებია მისტერ ლი-მოაძახა სიცილით და ოთახში შეიკარგა.
***
კლუბში მუსიკის ჰანგებზე სხეულები ლივლივებდნენ.
-გილოცავ ონნი შენი მტანჯველი სამსახურიდან თავის დახსნას.-მხიარულად მიარტყა კოქტეილით სავსე ჭიქა გვერდით მჯდარი გოგონას ჭიქას.
-ასე ჩემი სამსახურის დაწყება არ გაგხარებია-სიცილით მოსვა ჭიქიდან სითხე შორენამ.
- დემონისგან თავი დაღწევა აღსანიშნავია.
-ყოველთვის ახერხებ დამავიწყო ყველაფერი-თვალები აუწყლიანდა.-მიხარია,რომ გიცნობ მინა.-პატარა ქერა გოგონა თავის საყვარელ ონნის მიეკრა.
-მეც მიხარია ონნი,რომ გიცნობ და მიხარია,რომ აქ წამოსვლაზე დამთანხმდი.-უკან გაიწია და ისევ მხიარულებამ გადაკრა სახეზე.ჭიქები კვლავ აწკრიალდა და დარჩენილი სითხე დალიეს.-სტივ კიდევ ერთი გაიმეორე.-ხელით ანიშნა ბარმენს.ამ უკანასკნელს შორენა მინადან იცნობდა.საყვარელი ბიჭი,რომელთანაც შეგეძლო ნებისმიერ თემაზე გესაუბრა და ადვილად შედიოდა ადამიანებთან კონტაქტში.ეს ორი შორენას პირველი მეგობრები იყვნენ ამ უცხო ქვეყანაში.რაც უიოლებდა ცხოვრებას.თუმცა სამსახურის გამო მათ ხშირად ვერ ხედავდა.
-კიდევ ერთი საყვარლებო-ბიჭმა ორივეს წინ დაუდო თავიანთი კოქტეილით სავსე ჭიქები და მალევე გაეცალა მათ მომდევნო შეკვეთის მისატანად.
-ონნი წამო ვიცეკვოთ.-სკამზე აცქმუტტდა მინა და თან საცეკვაო მოედნისკენ აპარებდა თვალს.
-ჯერ საკმარისად ნასვამი არ ვარ-სიცილითვე უთხრა და ჭიქას დაწვდა.-მიდი შენ -თვალით სცენაზე ანიშნა.
-კარგი.მოდი ვაჩვენოთ ბიჭებს კლასი-ცოტა სითხე მოსვა და თამამად გაემართა სცენისკენ.შორენამ კი მხიარულად გააყოლა მზერა
-რა გიჟია-ჩაიცინა და თავის ჭიქას მოუბრუნდა.თვალი მოკრა მის წინ დადებული ტელეფონზე ამონათებული ნომერს.ასეთ ხმაურში ხმა ვერც გაიგო.მისდა გასაკვირად უკვე ყოფილი უფროსი ურეკავდა.ტელეფონს დაწვდა და გათიშვის ღილაკს დააჭირა.-მაპატიეთ ბატონო კიმ მაგრამ თქვენთან აღარ ვმუშაობ-ჩასძახა გაღიზიანებულმა ტელეფონს და გვერდით მიაგდო.ისევ სასმელს მიუბრუნდა.ნელნელა უფრო სასიამოვნოდ უმჩატდებოდა სხეული.თვალი რამდენჯერმე თამამად მოცეკვავე მეგობრისკენ გააპარა და ჩაეცინა მის ირგვლივ დასეული ბიჭების დანახვაზე.საწრუპი ჩხირის კიდევ ერთი მოქაჩვისას ნიშანი მიიღო გამოცარიელებულო ჭიქისა. -სტივ!-გასძახა მხიარულად მოფუსფუსე ბიჭს.
-კიდევ ერთი-გააგრძელა მისი სათქმელი.-ახლავე-დაამატა სიცილით და სავსე ჭიქა დადგა წინ.ტელეფონზე კიდევ განათდა,თუმცა მაშინვე გამორთო ამოაბრუნა ეკრანით დახლისკენ.ისევ საყვარელი სასმელის დაგემოვნებას შეუდგა.
-ზედმეტი მოგივა-ხელიდან ჭიქა გამოაცალა გვერდით დამჯდარმა და დახლს იქეთ გადადო.შორენამ გაბრაზებული მზერა ჭიქას გააყოლა შემდეგ მოქმედების შემსრულებელს ახედა ბრაზ მოკიდებულმა,თუმცა წამში გაკვირვებამ შეცვალა.-როცა გირეკავ რატომ არ მაგონებ?-მშვიდი ტონით დაიწყო,თან ბარმენს,რომელიც წარბაწეული შესცქეროდა შეკვეთა მისცა.
-იქნებ იმიტომ,რომ თქვენთან აღარ ვმუშაობ-ირონიულად ჩაუცინა და გადადებული ჭიქა ისევ თავისკენ მოიზიდა.
-ტექნიკურად ისევ ჩემთან მუშაობ.-ისევ არ იშლიდან თავისას და დაჟინებული მზერით დასალევად ტუჩებთან მიტანილი ჭიქა უკან დაადებინა.-საკმარისად დალიე უკვე.
-თქვენ რა მითვალთვალებს ბატონო კიმ?-აღშფოთებას ვერ მალავდა.-თქვენ,რომელსაც გოგოები აქეთ დაგდევენ მე მითვალთვალებთ?-სიცილით ჩაამთავრა სიტყვები.სასმელმა ცოტა სითამამეც შემატა.მიუხედავად იმისა,რომ არ აკლდა.ჯაე კი მოთმინებით შეჰყურებდა და ათვალიერებდა მის სახეს.-ასე ძალიან გსურთ ჩემთვის პირველი მამაკაცი იყოთ?-თავხედურად გახედა მისი სიტყვებით გაოცებულ ბიჭს.დრო იხელთა და ის დაწვდა სასმელს.ამჯერად კი დალევა მოასწრო.
-პირველი?-გაკვირვებით წარმოთქვა.
-გაგიკვირდათ ხომ.რას იზავ როცა თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს ელი ასეც ხდება.თუმცა შესაძლოა ბოლოს მხოლოდ ვირი შეგრჩეს ხელებში.-წარბი აუწია.სკამიდან ჩამოხტა იქვე გადაკიდებულ ზედას და ტელეფონს დაწვდა.მის ყოველ მოძრაობას თვალს ადევნებდა.-სტივ მინას უთხარი,რომ წავედი.არასასურველ გარემოში ვარ.-გასასვლელისკენ შებრუნდა და ხელის ქნევით გაემართა მხიარულად.თუმცა ამის გასაკეთებლად დიდი ძალისხმევა სჭირდებოდა.ჯაე მხოლოდ უყურებდა მიმავალს,მის შეჩერებას არც ცდილობდა.სტივმა შეკვეთილი სასმელი წინ დაუდო ხმაურით და ისეთი სახით შეხედა თითქოს ეუბნებოდა ის მიიღე რაც დაიმსახურეო.მის ამ სახეს ყურადღება არ მიაქცია და ერთი მოყუდებით გადაკრა ვისკი.
-კიდევ!-ახედა ცინიკურად მომღიმარ ბიჭს.მანაც შეკვეთა გაიმეორა და ისიც ერთი ჩასუნთქვით გადაკრა.
-კიდევ!-ახლა სტივმა გააჯავრა და ჭიქა წინ დაუდო და გაეცალა მომღიმარი სახით.მის წინ დადებულ ჭიქას დაწვდა და ამჯერად ნელა მოსვა.გვერდით კეკლუცად მომზირალი გოგონა მიუჯდა და ყველანაირად შეეცადა მისი ყურადღება მიექცია.მასაც ნამდვილად სჭირდებოდა ახლა ყურადღება ამ ლამაზ მომზირალ გოგოზე გადაეტანა და აღარ ეფიქრა შორენას ნათქვამზე.
-თქვენ ხომ კიმ ჯაე ჯუნგი ხართ?-თვალებს აფახუნებდა და გაბრწყინებული თვალებით შეჰყურებდა.
-დიახ როგორც ხედავთ-ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა."რა იოლია სხვასთან ყველაფერი"-გაიფიქრა.
-ცხოვრებაში ბევრად სიმპატიური ხართ-არ ცხრებოდა გოგონა.მის კომპლიმენტზე ღიმილით ახედა თან კიდევ მოსვა სასმელი.მისი მზერა უცებ შემოსასვლელი კარისკენ გაიქცა საიდნაც დიდი საწრაფით მიდიოდა შორენა მათკენ.თვალებში გაკვირვება გამოესახა და მასთან უკვე მიახლოებულს ახედა.
-რამე მოხდა?-ბართან მოახლოებულთან სტივი მიიჭრა.მოლაქლაქე გოგონას მზერაც მისკენ იყო მიმართული.
-გარეთ ჟურნალისტია,რომელიც მას დასდევს-მზერით ჯაეზე ანიშნა.
-უკანა გასასვლელი დაკეტილია.გასაღებს გიპოვი.მანამდე შეგიძლია მმმ..-ჩაფიქრდა და უცებ თითები გაატკაცუნა.-სასმელების საწყობი.
-კარგი.-შემდეგ ჯაესკენ მობრუნდა.ის კი არხეინად განაგრძობდა სმას.
-ეს შენ აღარ გეხება.შეგიძლია წახვიდე.ხომ თქვი,რომ ჩემთან აღარ მუშაობ.-ჭიქიდან დარჩენილი სასმელი შეისრუტა.
-როგორც თვითონ თქვით ტექნიკურად ისევ თქვენთან ვმუშაობ.-შორენამ ბარმენის მინიშნება მიიღო და ისევ შემოსასვლელ კარისკენ გაიხედა.იქ კი ჟურნალისტის ინტერესიან თვალებს წააწყდა,რომელიც ხალხში ჯაეს ეძებდა.გოგონამ დაუფიქრებლად ჯაეს ხელს ხელი ჩაჭიდა და საწყობისკენ მთელი ძალით წაიყვანა.ისიც მორჩილი ცხვარივით უკან მიყვებოდა,თან ტუჩის კუთხეზე ღიმილი უკრთოდა.სწაფად შეაღო კარები და ბიჭთან ერთად თვითონაც შიგნით შევიდა.კარები მიიხურა და ორი სხეული ერთმანეთზე მიკრული აღმოჩნდა ბნელში.საკმაოდ სივიწროვე იყო.
-და შენ ჯერ ისევ ზრუნავ ჩემს იმიჯზე-ხმაში იგრძნობოდა ეღიმებოდა.მიუხედავად იმისა,რომ არაფერი ჩანდა.
-როგორც ყოველთვის მისტერ კიმ-ირონიულად ჩაილაპარაკა და შეეცადა.გვერდი ექცია და კარისკენ შებრუნდა.-თუ შეიძლება ცოტა უკან გაიწიეთ.ვერ ვინძრევი.-კარები ოდნავ შეაღო და შეეცადა ჟურნალისტის ცნობისმოყვარე ცხვირი შეენიშნა.
-ადგილი არაა,რომ გავიწიო.თან აქ შენ თვითონ შემომიყვანე საყვარელო.-ისევ ჩაიღიმა.
-მაშინ თუ შეიძლება თქვენი სიამაყე დაიოკეთ.-ოდნავ გაღებული კარებიდან შემოსული შუქი ანათებდა ორივეს ერთმანეთის შემყურე გამჭოლ მზერას.
-ეს თქვენ მოქმედებთ ასე ჩემს სიამაყეზე.-თვალებში შეჰყურებდნენ.ერთი სული ქონდა ისევ დაეგემოვნებინა ის ტკბილი ნექტარი,რომელიც ასე უნდოდა,თუმცა გოგონას რეაქციის ეშინოდა და თავს იკავებდა.შორენასაც უნდოდა მისი შეხება და ტუჩები ეგრძნო.მთელ სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელი უვლიდა მისი კოცნის გახსენებისას.
-შორენა სტივმა კარები გავაღეო.-მინამ თავი შეყო ღია კარის ქვეშ.-ყველაფერი რიგზეა?-მათი ერთმანეთში გაყრილ მზერას წააწყდა.
-კი მინა.-მზერა არ მოუშორებია.-მისტერ კიმ მანქანის გასაღები თუ შეიძლება-ხელი წინ გამოუწია.-უკან გასასვლელთან მოვაყენებ მანქანას.-ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და გოგონას გამოწვდილ ხელზე დადო.მზერა არ მოუცილებია მისი თვალებისთვის.-მინა გთხოვ ხუთ წუთში გამოიყვანე კარგი?ოღონდ ისე რომ არ შენიშნონ-მინას უკმაყოფილო სახეს წააწყდა და ცალთვალ მოჭუტული აათვალიერა მეგობრის მწვალებელ ადამიანს-მინა კარგი?გთხოვ.
-კარგი.-დანებდა გოგონაც.შორენამ მეგობარს მადლობის ნიშნად ჩაუღიმა და გასასვლელისკენ გაემართა.
***
მანქანაში სიჩუმე ჩამოწოლილიყო.საჭესთან ჯაე იჯდა.დაიჟინა,რომ თვითონ დაჯდებოდა,რადგან მასზე მეტი ქონდა შორენას დალეული,თან სახლამდე მიყვანაზეც დაითანხმა.თვალი გზასთან ერთად გოგონასკენაც ეჭირა,რომელიც ქურთუკს მოშიშვლებულ ფეხებზე იფარებდა.
-მოკლე კაბები გიხდება-ჩაიცინა თან გზას გახედა.
-მადლობა.-გზისთვის თვალი არ მოუშორებია.
-მაპატიე ის რაც გუშინ ღამით გითხარი.-გულწრფელად წარმოთქვა ჯაეს ეს სიტყვები, თუმცა მისკენ არ გაუხედავა.სამაგიეროდ შორენამ შეხედა მას.
-შეგიძლია დაივიწყო.ეგ ამბავიც და მეც.-ისევ გზას გახედა.-გააჩერე უკვე მოვედით.-ჯაემაც მაშინვე გააჩერა მანქანა და გოგოც სწრაფად გადავიდან.თვითონაც გადაყვა.
-მაგრამ არ მინდა და არც შემიძლია.-ორივე ხელები მკლავებში ჩაავლო.-ძალიან ვეცადე,რომ არ მეფიქრა შენზე,მაგრამ არ გამომდის.გესმის? -ბრძოლა შეწყვიტა და გოგონას კისერში თმებში ჩაეფლო და ღმად შეუსრუტა სურნელი,რომელიც ნარკოტიკივით სურდა.-რა გამიკეთე?-ყურთან ძალა გამოცლილი ჩურჩულებდა.
-მე არ მინდა მხოლოდ ჟინის მოსაკლავი ვიყო ვინმესთვის-შორენაც მოდუნდა მასთან. თვალებში ცრემლები მოადგა,თუმცა არაფრით აძლევდა გადმოსვლის საშუალებას.ჯაემ უკან გაიწია და თვალებში ჩახედა.-მხოლოდ სექსი,რომ მდომოდა მექნებოდა კიდევაც.მე აი ეს მინდა-თითი გულთან მიუტანა.მარცხენა ხელი ლოყაზე მოკიდა და თვითონაც თვალებში შეხედა-შენ კიდევ მას ვერ მომცემ.-თითის წვერებზე აიწია.ტუჩებს ოდნავ შეეხო.მალევე მოშორდა სასურველი კაცის ტუჩებს და სხეულს.შებრუნდა და სადარბაზოში შეიკარგა.
*****
სიბნელეში მალევე შეიკარგა.არ უნდოდა უკან მიეხედა.იცოდა თუ მიიხედავდა ვერ გაუძლებდა,მაგრად ჩაეხუტებოდა და ვნებას აჰყვებოდა.სახლში შესვლისას კარებს ზურგით მიეკრა და თან ჩაიკეცა.მუხლები მოხარა,თავი ზედ დაადო და ყველაფერზე ერთად ფიქრობდა.ასე ზუსტად რამდენ ხანს იყო არ იცოდა.ტელეფონზე მესიჯის მოსვლის ხმა გაიგო.თავი ასწია და გვერდით დაგდებული ტელეფონი აიღო.
-"ხომ იცი რამდენი სისულელის გაკეთება შემიძლია თუ გვერდით შენ არ მეყოლები."-წაიკითხა ტელეფონი ისე გვერდით მიაგდო.ღმად ამოისუნთქა,ფეხზე წამოდგა და თვით გვემას შეეშვა.თავი მოიწესრიგა,საწოლში შეძვრა თავს უფლება მისცა მხოლოდ დილით გადაეწყვიტა რა ექნა,თუმცა უკვე ხვდებოდა რასაც იზავდა.
***
დივანზე მწოლიარეს გაღვიძებას ცდილობდა ფანჯრებიდან შემოსული სინათლე.მარჯვენა ხელი თვალებზე დაიფარა და ისევ მიეცა ძილს.მის ყურს კარების წკაპუნის ხმა მოესმა,თუმცა არ განძრეულა.ოთახში ნაცნობი სურნელი დატრიალდა.
-მისტერ კიმ უკვე დროა გაიღვიძოთ-ნაცნობი ხმაც მიწვდა სმენას.ხელი თვალებიდან ჩამოაცურა.დივანზე წამოჯდა და გაოცებულმა შეხედა.სილუეტი დივანს მიუახლოვდა და იქვე მაგიდაზე ყავა დაუდგა.გვერდით რაღაც ფურცლებიც დაუწყო.-თქვენი საყვარელი დილის ყავა.ეს კიდევ სცენარია ფილმის,რომელიც აარჩიე.-ჯაე ყურადღებით შეჰყურებდა მის წინ ისეც ჩვეულებრივად მოლაპარაკე გოგონას.თითქოს მათ შორის არაფერი არ მომხდარა.არც კოცნა ყოფილა და არც ის სამარცხვინო შეთავაზება.შინაგანად მთელ სხეულში უხაროდა მისი კვლავ დანახვა ამ პოზიციაზე.შორენა გაბრუნებას აპირებდა,მაგრამ ჯაეს ნათქვამმა მოაბრუნა.
-მეგონა,რომ არ მოხვიდოდი.-ამ სიტყვებს თითქოს ტკივილი ამოაყოლა.
-სისულელეების გაკეთების უფლებას ვერ მოგცემთ ბატონო კიმ.თუ არ გინდათ,რომ აქ ვიყო წავალ.-გაბრუნებას შეეცადა ისევ, თუმცა ხელზე შეხება იგრნო.წამში ისევ იმ მდგომარეობას დაუბრუნა იმ განსხვავებით,რომ ახლა მის წინ ჯაე იყო ასვეტილი.თავისუფალი ხელი წელზე შემოხვია და სხეულზე მიიკრა.მეორე ხელი ხელზე შეუშვა და ჯერ მის ლოყას შეახო,შემდეგ კისრისკენ გადაინაცვა.
"ღმერთო ეს გამყიდველი სხეული"- თავისთვის ფიქრობდა შორენა,თან თვალებში შესქცეროდა.ხვდებოდა რის გაკეთებას აპირებდა.მთელი სხეული,გონება და სული უკიოდა,რომ ეს მასაც უნდოდა."მხოლოდ მაშინ ცოცხლობ,როცა მის გვერდით ხარ და გეხება."-გამოეხმაურა ქვეცნობიერიც. მოქმედებამაც არ დააყონა.ამჯერად ნელი სვლით ტუჩები გოგონას ტუჩებს მიუახლოვა.კისრიდან ხელი თმებში შეუცურა.ქვედა ტუჩზე მსუბუქად აკოცა თავი უკან გასწია და თვალებში შეხება,რომელიც ნელა გაიღო და მას შეჰყურებდა.
-მიხარია,რომ აქ ხარ.-მოსწყდა ბიჭის ტუჩებს.მის ხმაში იგრძნობოდა მისი აქ დაბრუნებით გამოწვეული სიხარული.შორენას მთელი სხეული უთრთოდა შინაგანად,გული გამალებით უძგერდა.ასე ნაზი პირველად იყო მასთან და საერთოდ ცხოვრებაშიც ალბათ.მიუხედავად იმისა,რომ უნდოდა ყოველდღე,ყოველ წამს დამტკბარიყო მისი კოცნით და მასთან სიახლოვით,სასწრაფოდ რამე უნდა მოეფიქრებინა.ასე ვერ შეძლებდა მუშაობას და არც წყენა დავიწყებია ჯერ.
-კოცნა ჩემს მოვალეობაში შევა დღეიდან?-ქვევიდან ახედა ჯერ კიდევ მასზე მიკრულ ბიჭს,რომელიც განძრევის საშუალებას არ აძლევდა.-ბატონო კიმ მე აქ ვმუშაობ რათა მოვიპოვო პური ჩემი არსობისა.სიმართლე გითხრათ ჯერ კიდევ არ დამვიწყებია ის რაც შემომთავაზეთ.თუ გინდა,რომ ისევ თქვენი მენეჯერის ასისტენტის პოზიცია მეკავოს მოგიწევთ ჩემი ტუჩების შეხებისგან თავი შეიკავოთ.
-და თუ თავის შეკავება არ შემიძლია?-ეშმაკურად დაჰყურებდა ისევ გოგონას.
-მოგიწევთ,თუ გსურთ სისულელებისგან დაგიცვათ.-სწრაფად შეუშვა ორივე ხელი, განზე გასწია და უკან ნაბიჯი გადადგა ჯაემ.არადა როგორ არ უნდოდა ეს მომხდარიყო თუ უნდოდა?ვეღარც თვითონ ვერ ხვდებოდა რა უნდოდა და რა არა,მაგრამ ის კი იცოდა,რომ ასე უცებ ვერ დაივიწყებდა იმას რაც უთხრა.
-კარგი.აღარ გაკოცებ -წარბები შეკრა,თუმცა მალევე გახსნა და ეშმაკურად ჩაიღიმა.-მანამ ეს შენ თვითონ არ გენდომება.-დაამატა ბოლოს და დივანზე ჩაენარცხა.შორენამ პირი გააღო რაღაცის სათქმელად,მაგრამ კარებში შემოსულმა მენეჯერის ხმამ გააჩერა.ჯაე ყავის ჭიქას დაწვდა და მოწყურებულმა მოსვა, თან სიამოვნებისგან იღიმებოდა.მენეჯერი მათ მიუახლოვდა და ჯაეს მოპირდაპირედ დაჯდა,ასევე მოიქცა შორენაც მათ შორის დივანში ჩაჯდა და შეეცადა არ შეეხედა ჯაესთვის.
-რაღაც უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე ხარ დილიდანვე -სიცილით კბილი გაკრა ჯაეს.
-კარგად მეძინა და მარჯვენა ფეხით ავდექი-ჩაიღიმა და ისევ ყავა მოსვა.არც ერთი არ ახსენებდა შორენას წასვლაზე და დაბრუნებაზე არაფერს.დილით,როცა ჯონის ტელეფონზე შორენამ დარეკა და უთხრა თუ მისი ადგილი ისევ თავისუფალი იყო და წინააღმდეგი არ იყო დაბრუნება უნდოდა.ყურებს ვერ უჯერებდა.სიხარულისგან მაშინვე დათანხმდა და ეგრევე უამრავი საქმე დაავალა.არაფრის კითხვა არ უნდოდა გოგონასთვის და უხერხულში ჩაეყენებინა.მან ხო ისედაც იცოდა რა და როგორ მოხდა.მისი დაბრუნება კი უმტკიცებდა იმ თეორიას რასაც ფიქრობდა.-ფილმის გადაღებები დღეიდან დაგეწყება.ბუსანში იქნება გადაღებები თავიდან.ასე,რომ მოემზადეთ გადაღებები საღამოს იწყება.თუმცა ცუდი ამბავიც მაქვს.-მენეჯერმა ჩაამთავრა.-მიკა ფილმში ერთ-ერთ პერსონაჟს ითამაშებს.
-მერე რა -ჯაემ მხრები აიჩეჩა.-ხომ ვუთხარი გასაგებად,რომ ჩვენს შორის აღარაფერი იქნებოდა,არც ყოფილა და იმედი აღარ ქონოდა.-ცარიელი ჭიქა მაგიდაზე დადო.რაღაცნაირად მის სიტყვებზე გული დაწყდა შორენას.ალბათ მასაც იგივე ბედი ეწეოდა თუ მასთან სიახლოვეს დათანხმდებოდა.ერთ დღესაც მიკასავით მოსაწყენი გახდებოდა.
-საქმე ისაა,რომ შენ და მას საერთო სცენები გექნებათ როგორც საყვარლებს.-ბოლო სიტყვებზე ორივემ გოგონასკენ გააპარეს თვალი,რომელიც უემოციოდ იჯდა.ჯაე ვერ ხვდებოდა რას გრძნოდა შორენა მის მიმართ და ეს უფრო აბრაზებდა,ან თვითონ რა უნდოდა და რას მოელოდა მისგან.ფეხზე წამოდგა და მზერა ისევ ჯონს დაუბრუნა.
-მნიშვნელობა არ აქვს ეს უბრალოდ როლია.-შეეცადა ჩაეღიმა და შეტრიალდა.-გავემზადები და წავიდეთ.-მიაძახა ოთახში შევლისას.
-შორენა შეგიძლია გვერდიდან არ მოსცილდე?-ახლაღა ახედა მის ნათქვამზე გოგონამ.
-ეს ჩემი მოვალეობა,მაგრამ თქვენც ხომ იქ იქნებით.-დააბნია მისმა ნათქვამმა ცოტათი.თან მასთან დიდად მარტო ყოფნა არც უნდოდა.
-კი ვიქნები,მაგრამ წინდაუკან სიარული მომიწევს.დღესვე უკან უნდა დავბრუნდე.ის კი ხომ იცი როგორია სისულელების ჩადენას არ ერიდება.-ჩაიღიმა.
-ვიცი.-ჩაიღიმა შორენამაც.თავი თანხმობის ნიშნად დაუკრა.მადლობელი იყო ჯონის,რომ არც კი აგრძნობინებდა არაფერს.
***
ოთახში მბჟუტავი შუქი ანათებდა ერთმანეთით ანთებულ სილუეტის სახეებს.ვნებით და ჟინით ანთებული თვალებით ერთმანეთს შესცქეროდნენ.ჯაეს ტუჩის კუთხეზე ეშმაკურად ჩაეღიმა.სხეული ახლოს მოსწია.ერთი ხელი თმაში შეუცურა და ოდნავ უკან გადაქაჩა სახე ზევით ააწევინა.ტუჩებს ვნება არეული დაეწაფა.მეორე ხელი მოშიშვლებულ ფეხზე ააყოლა და კაბის ნაგლეჯში, უკანალს ძლივს,რომ უფარავდა, შეუცურა.სხეული ძლიერად კედელს ააკრა.კოცნას არ წყვეტდდა.ტუჩიდან კისერზე,კისრიდან ისე ტუჩებზე ინაცვლებდა.სხეული ხელში აიტაცა და საწოლზე დაანარცხაა.წემოდან კიდევ ერთხელ სხეულს ხარბად დახედა.ტუჩის კუთხეზე ისევ გაკრა ღიმილმა.მაისური გაიძრო და მოისროლა.მის წინ მომლოდინე სხეულმა, ლიფსა და კაბის ნაჭერში შემოსილს,რომელიც ვნება არეული უყურებდა ტუჩის კუთხე მოიკვნიტა.ჯაეც მის ტუჩებს დააცხრაა.კაბის ნაწილი რითაც სხეული იფარებდა სხეულს მოაცილა და ისიც მაისურის გზას გაუყენა.გოგონას ხელები მის ზურგზე მიმოდიოდა.
-გადაღებულია!-დაიყვირეს ზურგს უკან.ჯაემაც მიანება ყველაფერს თავი და ლოგინიდან წამოდგა.წუთის წინ ვნება,ჟინი,რომელიც მისი თვალებიდან იკითხებოდა სადღაც გამქრალიყო.სახეზე სერიოზული ელფერი დაედო.მიგდებულ მაისურს დაწვდა,ტანთ ჩაიცვა.ოთახში გაბმულ ხაზებს გადააბიჯა,უკან კი სუნთქვა არეული გოგონა მოიტოვა,რომელსიც ჯერ კიდევ ცდილობდა სხეულის ცახცახი დაეწყნარებინა.მასთან მომსახურე პერსონალი მიიჭრა პლედით ხელში და სხეულზე შემოახვია.მიკას თვალები კი მხოლოდ მიმავალ ჯაეს შეჰყურებდა.წუთის წინ როგორი ვნებიანი იყო და მხოლოდ მას უყურებდა,მხოლოდ მას ამჩნევდა ახლა კი ისე მიდის ვითომც არ არსებობდეს.გოგონას ყრუდ მოესმა რეჟისორის შექება,რომ ზუსტად იგრძნობოდა ვნება.მხრებზე მაგრად შემოიჭირა პლედი და მასშიი შეიმალა.
გარეთ საღამოს ნიავი ქროდა.შორენა იქვე მინდორზე ჩამომჯდარიყო და ჰორიზონტს გაჰყურებდა.ორივე ხელი მუხლებზე შემოეხვია და თავისდაუნებურად ეღიმებოდა.გარეთ საოცარი სიწყნარე იყო.სულიერად ამშვიდებდა.გვერდით ვიღაცის ჩამოჯდომა იგრძნო.თავი სწრაფად მოაბრუნა სილუეტისკენ.
-გადაღება უკვე დამთავრდა?
-კი.-ისე უთხრა სახე არც მობრუნებია.-გადასაღებ მოედანზე ვერ დაგინახე.
-იქ უნდა ვყოფილიყავი და მეყურებინა?-სიბრაზე იგრძნობოდა ხმაში.
-შენ რა ბრაზობ?-ახლაღა მოაბრუნა თავი შორენასკენ და ჩაეღიმა.
-არა არ ვბრაზობ.
-აღიარე,რომ ბრაზობ?-სიცილს ვერ იკავებდა.
-უბრალოდ გამოვედი.არაფერი მნიშვნელოვანი. გადაღებისთვის,რომ მეყურებინა ფილმს ვეღარ ვუყურებდი.ინტერესი მეკარგება-უაზრო მიზეზი მოიძია უცებ გონებაში და თავი იმართლა.
-შეგიძლია სასტუმროში დაბრუნდე და დაისვენო.-უცებ ფეხზე წამოდგა ჯაე.შორენაც აჰყვა.
-თქვენ არ მოდიხართ?-გულის წყვეტა იგრძნო.თან უნდოდა მასთან ერთად ყოფნა,თან არა.თვითონაც ვერ გებულობდა უკვე.საკუთარი თავი ეწინააღმდეგებოდა.
-არა.იახტით ზღვაში გავდივარ.-ჯაეს სახეზე ყველანაირი შთაბეჭდილება წაშლილი ქონდა.თითქოს დაღლილიყო ამ ჯიუტ გოგონასთან კამათით და ყველაფერზე დაფიქრება სჭირდებოდა.
-ბრძანება მიღებულია.იახტამდე მიგიყვანთ მანქანით და შემდეგ სასტუმროში წავალ.-გვერდი აუარა და სახლში შევიდა,სადაც უკვე თითქმის მილაგებული ქონდათ აპარატურა.მიკა ვეღარ შენიშნა გადასაღებ მოედანზე."აბა რა ბატონო ჯაე განმარტოება მოგინდათ ასეთი სცენის შემდეგ მასთან ერთად"-გონებაში გაივლო და სახეზე ბრაზი მოეკიდა.მანქანასთან მივიდა მძღოლის მხარე გამოაღო და შიგნით შეჯდა.კარებისკენ თვალი გააპარა.ჯაე ჯერ კიდევ არ იყო გამოსული.რეჟისორი რაღაცაზე ესაუბრებოდა.ისიც კმაყოფილი და მომღიმარი სახით შეჰყურებდა.ტელეფონმა მიიქცია მისი ყურადღება.
-გისმენ სონბე...კიი დამთავრდა რეჟისორს ელაპარაკება.თქვა,რომ იახტით გავიდოდა ზღვაში.ჯერ მივიყვან შემდეგ კი სასტუმროში დავბრუნდები.-კარების გაღებისას თავი მიაბრუნა.სერიოზული სახით მის გვერდით მოკალათდა ჯაე.-ხვალ ჩამოხვალთ?..ღამე მშვიდობისა სონბე ხვალამდე.-ტელეფონი გათიშა და თავის ადგილას დააბრუნა.-მენეჯერი ხვალ ჩამოვა.-მიუბრუნდა ჯაეს.
-გავიგე.წავიდეთ.დავიღალე.-თავი სავარძელზე მიადო და თვალები მოხუჭა.მანქანა დაქოქა და სწრაფად გაეცალა იქაურობას.
***
იახტაზე ასვლისას თვალი მიმავალ მანქანას გააყოლა.იახტაზე კაპიტანი ელოდა.ხელის აწევით მიესალმა.
-ბატონო კიმ გელოდებიან-ხელით კაიუტაზე მიანიშნა.ამის გაგებისას კოპები შეკრა და სასწრაფოდ ქვევით ჩავიდა.საწოლზე ფეხი ფეხზე გადადებული მიკა იყო. გამომწვევად შეჰყურებდა.პერანგის ღილი ისე ქონდა შეხსნილი მკერდი გამოსჩენოდა.მის დანახვაზე თვალები აატრიალა ჯაემ და იქვე შესასვლელში კუთხეს მიეყუდა.
-რატომ არ გესმის რასაც ადამიანურად გეუბნები?-ცალი ხელი ნერვიულად შუბლზე მიიდო.
-დავასრულოთ ის რაც გადასაღებ მოედანზე დავიწყეთ-ფეხზე წამოდგა.ბიჭს მიუახლოვდა და ორივე ხელები მკერდზე შეახო.
-ჯანდაბა მიკა გეყოფა.გადაღების დროს რაც მოხდა იქვე დამთავრდა-მაჯებში ხელები ჩაავლო და შეაშვებინა.ინერციით კი ორი ნაბიჯით უკან დაიხია.
-რატომ? რა შეიცვალა? ჩვენ ხომ ვიყავით ხოლმე ერთად.
-რა კი არა მიკა მე შევიცვალე. მე!-თითი მკერდზე რამდენეჯრმე მიირტყა.-გთხოვ შეწყვიტე თავის დამცირება და წადი აქედან.მარტო ყოფნა მინდა.
-მაგრამ მე...-ხელით შეაკავა და თქმის საშუალება აღარ მისცა.მის მოსაცმელს დაწვდა.
-ეს გამომართვი.-ხელებში ჩაუდო მოსაცმელი.შემდეგ თითებით შეხსნილი ღილები შეუკრა და გასასვლელისკენ მიუთითა.-იპოვე ის ვინც ჩემსავით არ აღმოჩნდება.-მიაძახა უკვე კაუტიდან მიმავალ თვალ ცრემლიან გოგონას.ცოტახანი იქ დაყო.ნერვიულად თმებზე ხელი გადაისვა.-ჯანდაბა!ჯანდაბა! რატომ შენ და არა ის?!-ფეხი იქვე მდგარ დივანს მიკრა და გემბანზე ავიდა.
***
სასტურმოში მისულმა ავტო სადგომზე მანქანა გააჩერა.ოთახში შესული დივანზე დაენარცხა.თავი უკან გადააგდო.რატო ბრაზობდა თვითონაც ვერ ხვდებოდა.ფეხზე წამოდგა და სააბაზანოს მიაშურა.თითქოს წყალს გაატანა წყენა და ბრაზი.ზეწარში შეძვრა და საწოლში ოთხად მოიკუნტა.თვალ წინ გადაღებიდან გამოსვლამდე ნანახი სცენა დაუდგა.თვალები მაგრად დახუჭა და შეეცადა ნანახი თავიდან ამოეგდო.ფიქრები თავისდაუნებურად მაინც უტრიალებდა თავში ბოლოს როგორც იქნა ჩაეძინა.
შუაღამისას ფანჯრებზე მოხეთქილმა წვიმის წვეთებმა გააღვიძეს.ტუმბოზე დადებულ საათს დახედა.ორი ხდებოდა.
სხეულში სიცივე იგრძნო.ფარდა გადაწეული ფანჯრებიდან კარგად ჩანდა როგორი ძლიერი წვიმა და ქარი იყო.საწოლზე წამოჯდა და ზეწარი შემოიფარა მხრებზე.გონებაში ზღვაში იახტით მყოფი ჯაე გაახსენდა.ტელეფონს დაწვდა მასთან რეკვა დაიწყო,თუმცა არავინ პასუხობდა.საშინელმა შიშმა მოიცვა.სწრაფად წამოხტა ტანზე ამოიცვა ტანსაცმელი რაც პირველი მოხვდა ხელში და ოთახიდან გავარდა.გზად კიდევ რამდენჯერმე სცადა ტელეფონით მასთან დაკავშირება,თუმცა უშედეგოთ.მანქანა ისე სწრაფად მიყავადა როგორითაც შესაძლებელი იყო.თხუთმეტ წუთში ნავსადგომზე იყო.მანქანა გააჩერა და თავსხმა წვიმაში მანქანიდან გადახტა.რამდენიმე იახტას ჩაუარა და ჯაესას თვალი მოკრა.ოდნავ შვება იგრძნო,თუმცა უნდა დარწმუნებულიყო.მაშინვე ახტა გემბანზე და კაიუტაში ჩავიდა ყვირილით.
-ბატონო კიმ!-პასუხი არ ისმოდა ისევ.-ჯაე!-ხმას უფრო უმატა.ამასობაში კაიუტის საძინებელში შევიდა.იქ კი მხოლოდ არეული საწოლი დახვდა.ისევ გემბანზე ავიდა.წვიმამ საშინლად დაასველა,თუმცა ეს ნაკლებად ანაღვლებდა.
-ჯაე!-კიდევე ერთხელ შეჰყვირა.ხმა ისევ არავინ გასცა-სხვა იახტით წავიდა?-სასოწარკვეთილმა ქვედა ტუჩი კბილებ შორის მოიქცია.უკიდეგანო ზღვას გახედა.თვალებში მოწოლილი ცრემლებმა მის ლოყებზე პოვეს გზა.მხარზე ხელი შეხება იგრძნო.მალევე მიტრიალდა ხელის პატრონისკენ.
-აქ რა გინდა? რა მოხდა?-შეშფოთებული სახით შეჰყურებდა მის წინ აკანკალებულ თვალცრემლიან გოგონას.წვიმისგან ერთიანად დასველებულიყო ჯაეც.შორენამ ორივე ხელი წელზე მაგრად შემოხვია და მკერდზე მიეკრო.მისი ასეთი საქციელი კიდევ უფრო აბნევდა ბატონ კიმს.იახტას ზღვის ტალღები აქეთ-იქეთ არწებდა.ძლიერად ეკვროდა მისთვის ყველაზე სასურველი კაცის მკერდს.ამდენი სიჯიუთით თავის თავზე გაბრაზება წამოეჭრა სხეულში.ჯაემაც შემოხვია მხრებზე ხელები.-კი მომწონს ასე ყოფნა,მაგრამ ვსველდებით-აშკარად იგრძნობოდა მის ხმაში,რომ იღიმებოდა.გოგონა კი ხმას ისევ არ იღებდა უბრალოდ ხელები კიდევ უფრო მაგრად მოხვია წელზე.ბიჭმა ახლა ორივე ხელებით თავი ააწევინა და თვალებში შეხედა.-რა მოხდა?-მზრუნეველი და ჯერ კიდევ შეშფოთებული მზერა ცვლიდა ჯაეს სახეზე ერთმანეთს.
-წვიმს!-ძლივს წარმოთქვა შორენამ.
-ვხედავ.თან ვსველდებით.-ჩაუღიმა თან თვალებში ეშმაკურმა ნაპერწკალმა გაურბინა.
-მეგონა ზღავში გახვედი.ხომ თქვი,რომ უნდა გასულიყავი.წვიმამ გამაღვიძა.საშინლად წვიმდა.გირეკავდი და არ მიპასუხე.-აკანკალებული ხმით ჩაამთავრა სათქმელი.
-შეგეშინდა?-გოგონასგან თანხმობის ნიშნად ჯერ კიდევ მის ხელებში მოქცეული თავის დაქნევა მიიღო.სახე ახლოს მიუტანა.უნდოდა ეკოცნა,თუმცა პირობა გაახსენდა ისევ უკან აპირებდა გაწევას,მაგრამ ახლა თვითონ იგრძნო ტკბილი ნექტარი თავისივე ტუჩებზე.როგორ ეხებოდა ნაზად.ეს მისთვის მწვანე შუქი იყო.მისთვის სასურველი ნექტარი უკეთ დააგემოვნა.შემდეგ ტუჩებს მოშორდა.შუბლი შუბლზე მიადო და ჩაუღიმა.
-ქვემოთ ჩავიდეთ გაცივდები.-ტუჩებით ახლა შუბლზე აკოცა.თავის დიდ ხელებში გოგონას პატარა ხელი მოიქცია და კაიუტისკენ წაიყვანა.სახეზე ერთიანი ბედნიერება ეხატა ორივეს.სადღაც გაქრა მათ შორი ყველანაირი წინაღობა.ახლა!აქ!წვიმასა და ქარში,მოელვარე ზღვის ტალღებთან ერთად იახტაზე,მხოლოდ ეს ორი იყო.ყველასგან და ყველაფრისგან შორს.
****
სიბრაზის საშინელი კორიანტელი უტრიალებდა სხეულში. კაიუტიდან გასვლისას ზედა გემბანის გავლით პატარა კოკპიტში შევიდა,სადაც უზარმაზარი საჭე და მაღალი სკამი იყო.მის დანახვაზე კაპიტანი მაშინვე ფეხზე ადგა.
-ამინდის ცვლილებაა მოსალოდნელი.ზღვაში გასვლა სახიფათოა.-ოცდათხუთმეტი-ორმოც წლამდე მამაკაცი გამჭოლი მზერით შეჰყურებდა მის წინ მდგარ უფროსს,რომელსაც თითქოს საერთოდ არ ესმოდა რას ეუბნებოდა.-ბატონო კიმ! -უფრო ხმამაღლა დაიძახა და მისი მზერაც დაიჭირა.
-კარგი შეგიძლია წახვიდე.ისედაც უნდა მეთქვა,რომ გადავიფიქრე.-თურმე მაინც უსმენდა თავის ფიქრებში გართული. -თავისუფალი ხარ.შეგიძლია წახვიდე.შუადღისას მოდი და მიხედე აქაურობას.
-კარგით.ღამე მშვიდობისა.-კაპიტანმა გვერდი აუარაა და მალევე დატოვა იახტა. თვითონ კოკპიტში დარჩა მაღალ სკამში ჩაჯდა და ფეხები საჭეზე შემოაწყო.წინ კატარღის კიჩოსკენ დაიწყო უმისამართო ყურება.შემდეგ ტალღებს გახედა,რომელიც შიგადაშიგ იზვირთებოდა.იდაყვი სკამის სახელურზე ჩამოედო და ხელით შუბლს ისრესდა."იმ ყველაფრის შემდეგ მაინც დაბრუნდა ჩემთან,მაგრამ რატოა ასეთი ცივი.თითქოს საერთოდ არ ანაღვლებდეს სცენები,რომელიც დღეს გადავიღეთ.საერთოდ არ ეჭვიანობს? ხომ თქვა,რომ ჩემს მიმართ გრძნობა ქონდა.ნუთუ ჩემი საქციელით ეს გრძნობა საერთოდ ჩავკალი?!იქნებ ჩემს გამო კი არა სამსახურის და ფულის გამო დაბრუნდა???ჯანდაბა! ისევ ფული! ჯონი მართალია ნამდვილი ვარ და ყველაფერს ფულით ვზომავ."ორივე ხელი თმაში შეიცურა და ნერვიულად უკან გადაიწია.საკუთარ თავთან კამათში ვერც კი შენიშნა რამდენი დრო გავიდა.იახტის მინებს წვიმის წვეთები ეხეთქებოდნენ და სიმყუდროვეს არღვევდა. სკამზე მოხერხებულად მოეწყო და ცდილობდა დაძინებოდა,თუმცა არ გამოსდიოდა.რატომღაც არც კაიუტაში უნდოდა ჩასვლა,აქ უფრო კომფორტულად გრძნობდა თავს. წვიმამ თანდათან უფრო იმატა.იახტაც მეტად მოძრაობდა ტალღებზე და არწებდა.ხელის მტევანი შუბლზე ედო.მეორე ხელი ასწია და საათს დახედა სამის ოცი წუთი იყო.ის კი ვერაფრით ვერ იძინებდა და უფრო ღიზიანდებოდა.უცებ მის ყურს თითქოს ნაცნობი ხმა მიწვდა.ნაცნობი სასოწარკვეთილი ხმა,რომელიც მის სახელს იძახდა.შუბლიდან ხელი ჩამოიხსნა,საჭიდან ფეხები ჩამოსწია და სკამზე წამოიწია,თუმცა მალევე მოეშვა და ისევ იმ მდგომარეობას დაუბრუნდა.
-უკვე მისი ხმაც გელანდება-სიმწრის სიცილმა გადაკრა სახეზე.ხმა ისევ განმეორდა ოღონდ ამჯერად უფრო მკაფიოდ და ახლოდან ესმოდა.-არა არ მელანდება-ფეხზე წამოდგა კოკპიტის ფანჯრიდან გადახედა და გემბანის მოაჯირთან ზუგრშექცევით მდგარი სხეული დაინახა,რომელიც ნერვიულად იყურებოდა.კოკპიტიდან სასწრაფოდ გავარდა.გემბანზე სხეულს ნელა მიუახლოვდა.წვიმა ერთიანად ასველებდა.ეს ამიდნი იმდენად მომაბეზრებლად აღარ ეჩვენებოდა.მის ყურს გოგონას სლუკუნის ხმა მიწვდა.ვეღარ მოითმინა მეტი და მხარზე ხელი დაადო.ისიც შემობრუნდა და სწრაფად მოეხვია წელზე.ღმერთო როგორი კარგი იყო ეს ჩახუტება.სხეულში ერთიანად სითბომ დაუარა.თვითონაც შემოხვია პატარა სხეულს ხელები შემოხვია და მაგრად მიიკრა სხეულზე.სახეზე თბილი ღიმილი დათამაშებდა.მის სხეულზე მიკრული სხეული კი ღმად სუნთქავდა და თითქოს მესაკუთრედ იხუტებდა,ისევე როგორც თვითონ.
***
მჭიდროდ ეკავა მისი ხელი და კიბეებით ქვედა კაიუტაში ჩადიოდნენ. ოთახის ცენტრში ჯაე შეჩერდა და მის უკან მდგარი შორენასკენ შებრუნდა.სახეზე თბილი ღიმილი ეფინა.თავისუფალი ხელით სველი თმა ზურგზე გადაუწია.ნელა მისწია თავი.თან თვალებში შესცქეროდა.ორივეს მზერაში იგრძნობოდა ვნება,ლტოლვა ერთმანეთის მიმართ.გოგონას კისერზე ნატიფი ხელები აყოლა ნაზად და თმაში შეუცურა.მის ამ მოქმედებაზე მთელს სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარაა.ტუჩები ორივეს ერთმანეთთან ძალიან ახლოს ქონდათ, თუმცა შეხებას არ ჩქარობდნენ.ერთმანეთის სუნთქვას ცვლიდნენ ტუჩებზე ცხელ კვალს ტოვებდნენ.ორივეს სხეული სურვილით იყო ატანილი.ტუჩები ნაზად ალუბლისფრად მოელარე ჯერ ქვედა ტუჩს შეახო და შემდეგ ოდნავ უკბინა ტუჩის კუთხეზე.წამის შემდეგ ისევ მიუბრუნდა ტკბილ ნექტარს.კოცნა უფრო გააღრმავა.ცალი ხელით შორენას თმებში ქონდა შეცურებული,მეორე ჩაკიდებული ხელისთვის შეეშვა და წელზე მჭიდროდ მოხვია.შორენამ ხელები ჯაეს კისერზე შემოაჭდო.ერთმანეთს ჟინით კოცნიდნენ,ცოტაც და ჰაერი აღარ ეყოფოდათ.კოცნა შეანელა და ნელი სვლით მოწყდა მისთვის ასე ტკბილ ნექტარს.შუბლი შუბლზე მიადო.ორივე ღმად სუნთქავდა.ერთმანეთის მზერაში ღიმილი გაცვალეს.
-რას მიშვები? -გოგონას ტუჩებთან ჩურჩულებდა ჯაე სუნთქვა არეული.
-თქვენ თვითონ რას მიშვებით ბატონო კიმ?-ირონიულად წარმოთქვა უკანასკნელი ორი სიტყვა.რამაც ორივეს ღიმილი მოგვარა.
-ძალიან მინდიხარ-სწრაფად მოიპარა კოცნა ტუჩებიდან-მაგრამ ამას ახლა არ გავაკეთებ.-სხეულს მოშორდა ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია.მისმა ნათქვამმა შორენა დააბნია.ვერ მიხვდა რა თამაშშს ეთამაშებოდა.ხომ უნდოდა მასთან.ისევე როგორც მას.მზად იყო ყველაფერი დაევიწყებინა.ჯანდაბა!მისი ეს უტიფარი მზერა,რომელიც ახლა მთელ მის სხეულზე დადიოდა აგიჟებდა.-სულ სველი ხარ-ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა.შემდეგ გვერდი აუარა და პატარა კარადის კარი გამოაღო-ჩემს პერანგს მოგცემ და გამოიცვალე.-საკიდზე ლამაზად გადაკიდებული თეთრი პერანგი მოხსნა და ისევ უკან დაბრუნდა.
-როგორც მიბრძანებთ ბატონო კიმ!-გოგონას ხმაში აშკარა წყენა იგრძნობოდა.ხელიდან პერანგი გამოსტაცა და აბაზანისკენ წავიდა საითაც თითით მიანიშნა.ჯაეს მის ქცევაზე ისევ ჩაეცინა.ცოტახანი უყურა სანამ აბაზანაში შეიკარგებოდა,შემდეგ ისევ კარადას მიუბრუნდა და თავისთვის მშრალი სპორტული შარვალი, მაისური გამოიღო და ტანზე სწრაფად გამოიცალა.შემდეგ კი სამზარეულოში შევიდა.
აბაზანაში შესულმა შორენამ სწრაფად გაიძრო შარვალი,რომელიც მჭიდროდ ეჭდობოდა ტანზე სისველის გამო.შემდეგ მაისურიც ზედ მიაყოლა.
-ჯანდაბა ლიფიც სველია.-ისიც გაიძრო და თავის სველ ტანსაცმელს შეუერთა.-კიდევ კარგი რაღაც მაინც გადაურჩა დასველებას.-საცვალზე დაიხედა.შიშველ სხეულზე თეთრი პერანგი შემოიცვა და ღილების შეკრას შეუდგა.შემოსვლამდე თვალი აბურდულ საწოლს მოკრა. ისევ აეშალა ფიქრები.-აბა რა ბატონო უკვე დაკმაყოფილებული ხართ.-ბრაზმოკიდებულმა ძლივს შეკრა ბოლო ღილი.შემდეგ სარკეში ჩაიხედა.სასწაულად უხდებოდა ეს პერანგი,რომელიც ეკვროდა მის გამხდარ სხეულს და მოკლე კაბასავით ადგა ტანზე.თმა გაიწურა და თმისამაგრით უკან აიჭირა-საერთოდ რას აკეთებ აქ?-უსვამდა თავის თავს კითხვებს.-რატომ ვერ შორდები?რატომ არ შეგიძლია მისგან შორს ყოფნა?დაივიწყე დემონის დემონური შემოთავაზება.ახლა ამასაც ყლაპავ.-სიბრაზის ალმური მოედო სახეზე.შემდეგ მის გონებაში ცოტახნის წინანდელი ღვთაებრივი კოცნა ამოუტივტივდა გონებაში.სახიდან სიბრაზე მიიმალა.ტუჩზე ხელი მიიდო,თითქოს ისევ განიცდიდა იმ შეგრძნებას.სხეულის ქვედა ნაწილში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა.-იქნებ ავდგე და ასე ჩაცმული ამ წვიმაში დავბრუნდე სასტუმროში.-ამ უაზრო სიტყვებზე სიცილი აუტყდა. სარკეში კიდევ შეათვალიერა თავისი თავი.სულაც არ ეტყობოდა,რომ ტანზე ლიფი არ ეცვა.თავის სველ ნივთებს დაწვდა და იქვე მდგარ სარეცხ მანქანაში შეაგდო.პროგრამა დააყენა უნდა ჩაერთო, თუმცა კარებისკენ წავიდა.-სავარაუდოდ უკვე გამოიცვლიდა-ჩაილაპარაკა თან კარი შეაღო და გამოვიდა.ჯაე იქ აღარ იყო.თუმცა კარების ხმაზე სამზარეულოდან გამოეხმაურა.
-ახლავე მოვალ.-სახეზე ღიმილმა გადაკრა.თვალი სკამზე დადებულ სველ ტანსაცმელს მოკრა სწრაფად აიღო და ისევ უკან შებრუნდა.მანქანაში თავის ნივთებთან ერთად შედო.პროგრამა ხელთავიდან დააყენა და ჩართო.მანაც მუშაობა ჩუმ რეჟიმში დაიწყო.ოთახში დაბრუნებულს ბიჭი ფინჯნით ხელში დახვდა.ვერც ერთ ფანტაზიაში ვერწარმოიდინა ასე მოხდენილად თუ ეცმევოდა მისი პერანგი შორენას, რომელიც ოდნავ უფარავდა სხეულის ქვედა ტანს.ნერწყვი ხარბად გადაყლაპა.მისკენ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა.ცხელი ჩაით სავსე ფინჯანი გაუწოდა.
-ეს დალიე.-შორენამაც მორჩილად ხელები გამოწია ფინჯნის ასაღებად.მკლავები აშკარად დიდი ქონდა.მთლიანად ფარავდა ხელებს.იქვე ტუმბოზე დადო ფინჯანი და გოგონას მიუბრუნდა.ორივე ხელზე პერანგის სახელოები აუკეცა.თან ტუჩის კუთხე ღიმილით ეპობოდა.-ძალიან გიხდება ჩემი პერანგი-ყურთან წაჩურჩულა და ტუჩებით ლოყას გამოყვა.ისევ უკან გადადგა ნაბიჯი ტუმბოზე ფინჯანს დაწვდა.
-გმადლობთ-პერანგის ბოლოებს ხელები მოკიდა და თეატრალური გრაციოზულობით მოიხარა.ორივეს გაეცინა შორენას საქციელზე.შემდეგ ჯაეს ფინჯანი გამოართვა და ცხელი სითხე მოსვა.იქვე საწოლზე ჩამოჯდა და ჩაის სმა განარგძო.ჯაე ისევ კარადისკენ შებრუნდა.პირსახოცით ხელში შორენას გვერდით ჩამოუჯდა.მის ქცევას გაკვირვებული შეჰყურებდა თან ჩაის წრუპავდა.
-შებრუნდი.-მზერით ანიშნა გოგონას.მის კითხვისნიშნიან მზერას,რომ წააწყდა ჩაუცინა.-თმა ისევ სველი გაქვს.
-ააჰ არაუშავს გაშრება-მხიარულად თქვა და ჩაი კიდევ ერთი ყლუპი მოსვაა.
-შებრუნდი-აშკარად იგრძნობოდა მბრძანებლობა მის ხმაში.შორენამ კოპები შეკრა. ცხელი სითხის ბოლო ყლუპი მოსვა და იქვე ტუმბოზე ცარიელი ფინჯანი დადო. მაინც ის გააკეთა რაც ბატონმა მოითხოვა და შებრუნდა.თმისამაგრი მოხსნა თმიდან და პირსახოცით მშრალება დაუწყო.პროცესი დიდხანს არ გაგრძელებულა.თმა თითქმის ნახევრად მშრალი იყო.თმის მშრალება აღარ დაამთავრებინა და ფეხზე წამოხტა.
-ახლა მე მომეცი პირსახოცი.-ლამის ძალით გამოსტაცა.-შენც სველი გაქვს თმა.-ეშმაკურად ჩაუღიმა.მის ფეხებს შორის ჩადგა და სველი ურჩი თმის მშრალება დაუწყო.კმაყოფილებისგან კრუსუნებდა ბიჭი.დახრილი თვალებით მოშიშვლებულ ფეხებზე დაჰყურებდა.უცებ შორენამ ფეხზე შეხება იგრძნო.მთელს სხეულში დენმა დაუარა.თმის მშრალებას თავი ანება.ძალაა მოიკრიბა ღმად ჩაისუნთქა და ისევ შეეხო პირსახოცით თმაზე
-ხომ თქვი,რომ დღეს ამის დრო არ იყო.-წამით მის ფეხებზე მოთამაშე ხელები შეჩერდნენ.თავი მაღლა ასწია,რათა თვალებში შეეხედა.გოგონამაც პირსახოცი ჩამოხსნა.ერთმანეთს თვალებში შესცქეროდნენ.სიჩუმე ისევ შორენამ დაარღვია-ალბათ ძალიან დაიღალეთ მიკასთან-ხმაში აშკარა ბრაზი შერეოდა.
-რა თქმა უნდა.უარის თქმა ძალზე დამღლელია-სახეზე ღიმილი ეფინა ისევ.ჯაე ახლა მიხვდა მისი ბრაზიანი მზერის მიზეზს,თუმცა იმას კი ვერ ხვდებოდა საიდან მიხვდა,რომ მიკა აქ იყო.
-უარის თქმა?-ეჭვი ერია გოგონას ხმაში.დემონი და სექსზე უარის თქმა?გონებაში გაივლო უცებ.
- ნამდვილად. მე ის არ მაინტერესებს და არც არასდროს მაინტერესებდა.ეს მან მშვენივრად იცოდა.იმედი მაქვს დღეიდან უკეთ გაიგებს ამას.-ხელები თეძოებზე მოკიდა და ახლოს მიიზიდა უფრო.მუცელზე შუბლით მიებჯინა.-ერთადერთი ვინც მაინტერესებს და ძალიან მინდა ეს შენ ხარ.-პერანგზე ზემოდან მუცელზე აკოცა და მზერა ზევით ააპარა.ზემოდან დაჰყურებდა მისი სიტყვებით მონუსხული გოგონა,რომელსაც ორივე ხელები ბიჭის მხარზე შემოედო და საყვარელად უღიმოდან.-დღეს იმიტომ არ მინდა,რომ რადგან ეს შენთვის პირველია მინდა ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყოს.-თეძოებიდან ხელი მომღიმარ სახეზე ააპარა.ახლოს ჩამოსწია გოგონას თავი.ნექტარს დაწვდა და სხეული საწოლზე გადაიყოლა.გამხდარი სხეული ერთიანად მოიქცია თავის ხელებში,რამდენჯერმე ტუჩებიდან ძილის წინ კოცნა მოპარა.-ახლა კი დაიძინე.ხვალ მთელი დღე დამღლელი იქნება გადასაღებ მოედანზე.-შუბლზე აკოცა.შორენამ თავი მის კისერში შემალა.სასწაულ სურნელს აფრქვევდა მისი საყვარელი კაცი.ღმად შეისუნთქა.კმაყოფილმა ჩაიღიმა.
-ტკბილი ძილი-წაიჩურჩულა ბიჭის კისერში და თან ცხელი კოცნა შეატოვა.
-ნამდვილად ტკბილად დამეძინება.-თმაზე აკოცა ისევ და სხეული კვლავ მიიხუტა.-შენც-დაუმატა. პასუხი მოსმენის ნაცვლად ჩაღიმებით შეიგრძნო ყელში. გარეთ ზღვა აღარ ღელავდა.მშვიდად მოძრაობდა ტალღები და მასთან ერთან იახტაც.წვიმაც შეწყდა.მხოლოდ ოდნავღა წინწკლავდა.
***
საწოლზე მხიარულად შეირხა და ტანზე ზეწარი შეისწორა.მთელი სახე ბედნიერებისგან გაბადროდა.
-რა კარგი სიზმარი იყო-წაიბუტბუტა თავისთვის და თვალები ნელა გაახილა.
-ვინ თქვა,რომ სიზმარი იყო?!-თვალებით უცებ ბიჭის ეშმაკურად მომღიმარი მზერას წააწყდა,რომელიც იდაყვებზე დაყრდნობილიყო და ზემოდან დასცქეროდა გაბადრული.შორენამ სწრაფად გაანალიზა,რომ სულაც არ იყო სიზმარი წინა ღამე.და მათ ერთად უბრალოდ ტკბილად ეძინათ.სახეზე ბედნიერების ღიმილმა გადაკრა.
-დილა მშვიდობისა-თვალებ ანთებული შეყურებდა მომღიმარს.მანაც დილის კოცნა მოპარა საპასუხოდ.-სააბაზანოში შევალ გავემზადები.როგორც ვხედავ შენ უკვე მომზადებული ხარ.-აათვალიერა გვერდით მოწოლილი ბიჭი.
-მომზადებაც მოვასწარი და გარეთ გავლაც -მხიარულად წამოხტა საწოლიდან.
-კი მაგრამ,რომელი საათია?-თვალი საათისკენ გააპარა.უკვე ცხრა ხდებოდა.-ჯანდაბა ასე გვიანობამდე კარგა ხანია არ მძინებია-ფეხზე წამოვარდა და აბაზანისკენ გაიქცა მოსაწესრიგებლად.უკან კი სიცილით ჯაეს მზერა მიაცილებდა.
-მანდ შენთვის რაღაც არის.-მიაძახა უკვე შესულს და კაიუტიდან ზედა გემბანზე ავიდა მხარულად.
სწრაფად გადაივლო წყალი.პირსახოც შემოხვეულმა იქვე გაუხსნელ კბილის ჩოთქს ხელი დაავლო.
-მზრუნველი-ჩაიღიმა და კბილების ხეხვას შეუდგა.თან მანქანიდან თავისი ნახევრად მშრალი ნივთები გამოიღო.-ამათ ვერ ჩავიცმევ-ჩაიდუდღუნა პირში გაჩხერილი კბილისჩოთქით-თვალი სარკეში მოკრა ზურგს უკან ლამაზად შეფუთულ პაკეტს. ფრთხილად გახსნა.იქედან ჯერ ლამაზად დაკეცილი შავი მანქმანებით გაწყობილი საცვლები ამოიღო.შემდეგ ცისფერი მთლიანი მოკლე შიფონის კაბა.ნივთების ქვემოთ კი ბარათი შენიშნა."ტკბილი,თან მტანჯველი ღამე...ძალიან გამიჭირდა მხოლოდ ძილი მშვენიერი არსების გვერდით.აუცილებლად ავინაზღაურებთ ამ ღამეს.ეს კაბა ჩაიცვი.მომწონს,როცა მოკლე კაბაში გხედავ.კიდევ უფრო მშვენიერი ხარ."-ბარათი ჩაამთავრა.სახეზე ღიმილი ეფინა ერთი ყურიდან მეორე ყურამდე.ბევრი არც უფიქრია.ტანზე მოირგო ტანსაცმელი.თავისი ნახევრად მშრალი ტამსაცმელი კი ამ პაკეტში ჩაალაგა და საწოლ ოთახში დაბრუნდა.საათს თვალი ააპარა ათის ნახევარი ხდებოდა.თერთმეტისთვის გადასაღებ მოედანზე უნდა ყოფილიყვნენ.კაიუტის კიბებს აუყვა.შუა კიბეზე შეჩერდა და ჩამომავალს ახედა.
-ასეც ვიცოდი,რომ მოგიხდებოდა.-კიდევ ერთ კიბეზე ჩავიდა და ორივე ხელებში მისი სახე მოიქცია.
-მადლ...-არ დაამთავრებინა სათქმელი.მთლიანად მოიცვა პატარა სხეული და ტუჩები სხვა უფრო ტკბილი ნეტარისთვის დააკავა.
-ჯაე..-მოესმათ იახტაზე მენეჯერის ხმა.ორივე წამით გაირინდა.თითქოს სამარცხვინო საქმეზე წაასწრეს.
-უკვე ჩამოვიდა.ნამდვილად მომკლავს-გაფიქრება ხმამაღლა გამოუვიდა შორენას.
-ჯაეე..-ისევ გაისმა უკვე უფრო ახლოდან ხმა.ჯაემ თვალები აატრიალა.ნიკაპზე ხელი მოკიდა და ყურადღება ისევ მიიქცია.
-მაშინ მე არ ვაცოცხლებ-ტუჩის კუთხე ისევ გაეპო ღიმილით.-არ გინდა,რომ იცოდეს?-ღიმილით შესცქეროდა.შორენამ უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია.
-ჯერ არა მაინც-დაამატა ბოლოს.
-კარგი.მომწონს ეს დამალობანას თამაში.ცოტახანი გაგარიდებ შეგიძლია მშვიდად წახვიდე სასტუმროში და გადასაღებ მოედანზე შევხდებით.- თვალებში ავხორცულმა ჟინმა გაჰკრა.გოგონას ხელი შეუშვა და სწრაფად ავიდა გემბანზე.წამიც,რომ გაჩერებულიყო ნამდვილად თავზე დაადგებოდა ჯონი.
-არ გესმოდა?
-რომ გავიგე ამიტომაც ამოვედი-გაღიმებული შესცქეროდა მენეჯერს.
-რა გჭირს?-მისი სახის გამომეტყველებაზე ჯონსაც ჩაეცია.
-რა უნდა მჭირდეს?-ღიმილითვე დაუბრუნა პასუხი.
-უჩვეულოდ მხიარული ხარ და ბევრს იღიმები.-სიცილით ჩაამთავრა.
-უბრალოდ ტკბილად მეძინა.-უფრო მკაფიოდ გამოესახა ღიმილი სახეზე.-წამო წავიდეთ.
-ახლა არ მოვედი.მოიცადე დრო გვაქვს ჯერ.-კაიუტისკენ უნდოდა წასვლა თუმცა ხელით შეაჩერა.
-ხომ იცი თუ ჩემი საყვარელი ყავა არ დავლიე ეს ღიმილი სახიდან მომშორდება.-ჟესტიკულაციით გაღიმებულ სახეზე ანიშნა.-გინდა მერე მთელი დღე ჩემი მოშხამული სახის ყურება?
-კარგი წამოდი დავლიოთ-სიცილით მხარზე ხელი დაკრა მენეჯერმა და ორივე იახტიდან გადავიდან.შორენამ თავი ამოყო თან ეცინებოდა მასაც მენეჯერივით.პატარა ბავშვებივით მართლაც,რომ დამალობანას თამაშობდნენ.თუმცა როგორც ჯაემ თქვა მასაც მოსწონდა ეს.კარგად,რომ მოშორდნენ იახტას,მანაც სწრაფად დატოვა იქაურობა.
***
სასტუმროში მივიდა თავისი ნივთები გასაშრობად გადაკიდა საშრობზე.ჩანთას ხელი დაავლო.გასვლამდე თვითონაც დალია ყავა და უკვე თერთმეტზე გადასაღებ მოედანზე იყო.მისულს მენეჯერი მიეგება.მოკლე კაბით პირველად ნახა.კომპლიმენტიც უთხრა.მოედანს ათვალიერებდა,თუმცა ჯაე ვერ ნახა.ჯონის თხოვნით ყავის მოსატანად გავიდა.კინაღამ წამოცდა უკვე ხომ დალიეთო,თუმცა მალევე დააჭირა ენას კბილი.თვითონაც დიდი სიამოვნებით დალევდა კიდევ ერთ ჭიქას.თან იქნებ სადმე მოეკრა თვალი მისთვის.სანამ პატარა მოწყობილ სამზარეულოსთან მიაღწევდა მიკას საგრიმიოროს ჩაუარა,რომელსაც გოგოები თავს ეხვივნენ.
-ნამდვილი ვირია.გული არ გააჩნია.-ბრაზობდა თავისთვის.სარკეში კარებთან გაჩერებულ შორენას მოკრა თვალი და უმალვე დაამატა.-მიუხედავად ყველაფრისა მაინც საუკეთესოა.მთელი ღამე მასთან ერთად გავატარე იახტაზე.-კმაყოფილი იღიმებოდა სარკეში.ისე იქცეოდა ვითომც ვერ შენიშნა კარებთან შეჩერებული გოგონა.მის სიტყვებზე კი ვიზაჟისტების ოვაციები მოყვა.შორენამ ირონიულად ჩაიცინა
-ოცნებას კაცი არ მოუკლავს-ჩაილაპარაკა სიცილით და იქაურობას გაეცალა.მან ყველაზე კარგად იცოდა ვინ გაატარა იახტაზე მთელი ღამე.თითქოს თვალ წინ წინა ღამის სიუჟეტები დაუდგა და სახე ბედნირებით გაებადრა.სანამ სამზარეულოში შეაღწევდა კიდევ ერთ კარს ჩაუარა.რომელიც გაიღო და წამის მეასედში შიგნით კედელზე აკრული ჯაეს მკლავებში აღმოჩნდა.
-უკვე მომენატრე-წაიჩუჩულა ყურთან თან ყურის ბიბილოზე ნაზად უკბინა.-მომწონს ეს კაბა.ძალიან გიხდება.-ხელი შიშველ თეძოზე აუცურა.
-მაჩუქეს-ტუჩებთან წაიჩურჩულა ვნება არეულმა.
-გემოვნება ქონია.-ჩაიღიმა და ისევ განაგრძო კოცნა.
-ნამდვილად.-ცოტახანი ტუჩებს მოსწყდა შორენა და ერთმანეთს ავხორცული ჟინით ატანილი შესცქეროდნენ.ახლაღა შეამჩნია ჯაეს სხეულზე პერანგი.რატომღაც იმას მიამსგავსა,რომელიც გუშინ ეცვა.-იმედია ეს სხვა პერანგია.-ღიმილი მოეფინა ტუჩებზე.
-ასეთი პერანგი მხოლოდ ერთი მაქვს და ის განსაკუთრებულია.თან სასიამოვნო სურნელი ასდის.-ისევ ტუჩის გაპობილი კუთხე ღიმილით.ცერა თითი გოგონას ქვედა ტუჩს გადაუსვა.-გემრიელი ხარ-კიდევ დაწვდა ამჯერად კოცნით უფრო გაწითლებულ ტუჩებს.მათ სმენას გადაღების დაწყების ზარის ხმა მიწვდა.-როგორ ნერვებს მიშლის ეს ხალხმრავლობა-ზედ ტუჩებთან წარმოთქვა ჯაემ.კიდევ ერთხელ აკოცა.-მთელი დღე აქ უნდა იყო ასე,რომ რამე ჭამე-ოთახიდან გასვლამდე ლოყაზე ხელით მოეფერა.
-არის უფროსო-სამხედრო სალამი გააკეთა ჟესტით შორენამ.ორივეს გაეცინა.ჯაე გადასაღებ მოედანს დაუბრუნდა.შორენამ ცოტახანი დაჰყო კიდევ ოთახში.სუნთქვა დაიწყნარა და შემდეგ ძლივს მიაღწია სამზარეულომდე.ორისთვის ყავა გააკეთა და ჭიქებით ისევ მენეჯერთან დაბრუნდა.
*****
შემთხვებითობები.არაფერი ხდება შემთხვევით.ყველაფერი ისეა როგორც უნდა იყოს.დაბადებიდანვე ყველას საკუთარი ცხოვრების ხაზი აქვს.შესაძლებელია შენი ხაზი ბევრმა გადაკვეთოს,თუმცა მხოლოდ ის დარჩება ბოლომდე ვინც ამისთვისაა დაბადებული.ყველას რაღაც მიზანი აქვს დასახული დაბადებისას.შორენა კი დაიბადა იმისთვის,რომ სიყვარული ესწავლებინა კაცისთვის,რომელიც მისთვის ყველაფერი იყო.დღეს,როცა ასეთი ბედნიერი იყო და ტკბებოდა მისი მზერით რომელიც ასე თბილია,ცხოვრებაში პირველად აღარ ადარდებდა რა იქნებოდა შემდეგ. უბრალოდ მთელი გულით უნდოდა მინდობოდა იმას,რაც მისთვისაა შექმნილი. ალბათ ღირს ყველაფერი გაიღო იმ წუთებით დასატკბობად,რასაც ცხოვრება გაძლევს.არ აქვს მნიშვნელობა ეს ტკბილი თუ მწარე წუთები იქნება.მწარე წუთებსაც გააჩნიათ რაღაც რითიც შეიძლება დატკბობა,რადგან მწარეს ყოველთვის ტკბილი მოყვება.შესაძლოა ცოტა დაიგვიანოს,მაგრამ აუცილებლად მოვა.

მართლაც გრძელი და დამღლელი იყო ყველასთვის ეს დღე.თითქოს არაფერი მას მხოლოდ ჯაეზე ზრუნვა ევალებოდა და ეს არც ისეთი დამღლელი იყო უკვე,თუმცა საშინლად დამღლელი იმ სცენების გადაღება იყო.საშინლად ნერვებს უშლიდა მიკას თითოეული გამოხედვა,რომელშიც აშკარა ბრაზი და ზიზღი იგრძნობოდა.
-ქათ!- დაიყვირა რეჟისორმა და მდუმარებით სავსე ოთახი ახმაურდა.-ნახევარი საათი შევისვენოთ და ვაგრძელებთ.-გაისმა ისევ.მენეჯერმა და შორენამ ერთმანეთს ღიმილით გადახედეს.ჯაე გადასაღების ცენტრში მდივანზე იჯდა და გარეთ ჩაფიქრებული გაჰყურებდა.თითქოს ვერც იგრძნო,როგორ დაიძახეს შესვენება.ხელზე შეხება იგრძნო.უცაბედი მზერა მობინდებული გარემოდან უკვე გვერდით მჯდომზე გადაიტანა,რომელიც ცდილობდა უფრო ახლოს მისულიყო.
-რამე გინდა?-მობეზრებული და ზრდილობის მხრივ ნათქვამი ინტონაცია იგრძნობოდა მის ხმაში.გოგონამ სახე უფრო ახლოს მისწია.ყურში რამდენიმე სიტყვა ჩასჩურჩულა,თან ხელზე თითებით ფერებას განაგრძობდა.მათი ეს მდგომარეობა არავის გამოპარვია,თუმცა თითქოს არც არავინ იმჩნევდა.ჯონიმ და შორენამაც წამით შეხედეს ამ სცენას.შორენამ თვალი გამოარიდა და ზურგ შექცევით დადგა.ფანჯრიდან დაიწყო ყურება.ჯონმაც იგივე გააკეთა.
-იმედია მიკა ბევრ პრობლემებს არ შექმნის.არ მესმის ასეთი ქალების.-წარმოთქვა გაბრაზებულმა.
-არც მე-ჩუმად და ოხვრით ჩაილაპარაკა შორენამ.არასდროს უყვარდა ტკივილის ჩვენება.მიხვდა,რომ ჯონმა მის ხმაში დაიჭირა ის რის დამალვასაც ცდილობდა.თუმცა მისგან გაკიცხვისა და ლანძვის მიღების სანაცვლოდ,მხოლოდ გულითადი ღიმილი მიიღო.ეს ბიჭი ძალიან საყვარელი იყო.მართლაც უფროსი ძმასავით იყო მისთვის.გაცნობის დღიდან თბილი და მზრუნველი.შორენასაც ძალიან უყვარდა და აფასებდა ისე როგორც ძმა.-აჰ სონბე იონგჯუნი როგორ არის? -მიუტრიალდა ჯონის,რომელსაც სახელის გაგებისას სახე გაბადრვოდა.
-როგორც ყოველთვის ორიენტირებულია ჩემი ნერვების მოშლაზე-თითქოს ბრაზით,მაგრამ სიყვარულით წარმოთქვა.ორივეს ჩაეცინა.-ხო მართლა რაც გაგაცანი სულ შენზე ლაპარაკობს.
-მართლა?-გაოცებით და თან სიხარულით გაებადრა სახე.
-ძალიან მოეწონე.
-ისევე როგორც მე.-სახეზე სითბო გამოესახა.ორივე შეცბა მათთან სწრაფად მოახლოებულის ხმის გაგებისას.
-ვის ვინ მოწონს?-კოპებეკრულმა ხან ერთს შეხედა ხან მეორეს.
-არ გშიათ? მე ძალიან.წამოდით ვჭამოთ-ჯაეს კითხვაზე პასუხს თავი შეგნებულად აარიდა ჯონმა.ტუჩის კუთხეს ღიმილმა გაჰკრა თან შორენას მიუბრუნდა,რომელსაც საჭმლის ხსენებაზე მუცელმა ჭყუილით უპასუხა.
-მეც ძალიან.-საწყალი თვალებით ახედა ჯერ ერთს მერე მეორეს. მის შემხედვარე ჯაეს კითხვის აგდება მიავიწყდა და გაეცინა.
-მაშინ წავედით ვჭამოთ-სამივე მათთვის განკუთვნილ ოთახში შევიდა, სადაც ყველაფერი გამზადებული დახვდათ.
ოთახიდან გამოსვლისას შორენას განზრახ მიკა შეეჯახა.ამ უკანასკნელს ხელში ქაღალდის კოლოფით ცხელი ყავა ეჭირა,რომელიც გოგონას ხელზე გაადაავლო ვითომ შემთხვევით. მიუხედავად იმისა, რომ სწრაფი რეაგირება ქონდა და კაბა გადაარჩინა მაინც გადაესხა ხელის მტევანზე.
-აუჩ-ხელს აქეთ-იქეთ იქნევდა და თან გაბრაზებული მზერა ესროლა ერთი ორჯერ.მის ხმაზე ოთახიდან ჯაე და მენეჯერიც გამოვიდა.მათ დანახვაზე მიკამ,რომელიც აქამდე ირონიულად იღიმებოდა სპექტაკლის თამაში გადაწყვიტა.
-კარგად ხარ? -სახეზე ყალბი თანაგრძნობა დაიდო.-მაპატიე ოთახიდან ისე სწარაფად გამოხვედი და მობრუნდი რეაგირება ვეღარ მოვასწარი.-მის სიტყვებზე მხოლოდ მწარედ ჩაეცინა შორენას.ჯაე კი ალმოდებული შეყურებდა მიკას და შორენას ოდნავ აწითლებულ ხელს.
-წავედით სავადმყოფოში-შეეცადა ჯაე მეორე ხელზე ხელი მოეკიდა შორენასთვის,თუმცა უკან დაიწია გოგონამ.
-არაა საჭირო.ცივი წყალი უშველის.-არაფრის თქმა აღარ აცალა არც ერთს და უკან გაბრუნდა აბაზანისკენ.მიმავალს კი მოესმა სიტყვები "ბოდიში".რაზეც თვალები აატრიალა და სააბაზანოში შეიკარგა.
ჯაე მიმავალს შეჰყურებდა. მიკა გაბრუნებას აპირებდა უცებ მკლავში ძლიერად და მტკივნეულად ჩაჭიდება იგრძნო.ხელის ერთი მოძრაობით ოთახში შეიტანეს.ჯონიც მათ მიყვა და ზურგს უკან კარები მიიხურა.
-ეს ძალით არ გამიკეთებია-აღმოხდა მკერდიდან,როცა კედელთან მტკივნეულად მიაყენეს და თან ხელი მწარედ ეწვოდა.
-არ მიკითხვას ეს!-გამოსცრა კბილებიდან.მიკა მის თვალებში აგიზგიზებულ ცეცხლს ხედავდა და ეს უკვე აშინებდა,მაგრამ უკან დახევას მაინც არ აპირებდა.ალბათ სიცოცხლეზე მეტადაც კი უნდოდა ეს კაცი მას.
-ჯაე დაწყნარდი -ცდილობდა ჯონი გოგონას სხეულიდან მოეშორებინა,თუმცა ყურს არ უგდებდა.
-ერთხელ გეტყვი და აღარ გავიმეორებ -თითი სახესთან მიუტანა,შემდეგ კი მუშტი კედელზე მიკრა,რაზეც მიკა შეხტა.-ნუ მაიძულებ შენი კარიერა დავასრულო სამუდამოდ.კიდევ ერთხელ! კიდევ ერთხელ -გამეორებით კბილებიდან გამოსცრა.-შეეცდები მისთვის რამის დაშავებას და იცოდე იქვე დასრულდება შენი ყველგან მიმავალი გზა.-სხეულს აქამდე მჭიდროდ ჩაჭიდებული ხელი მკლავზე შეუშვა და ოთახიდან გავარდა.ოთახში დარჩენილმა ჯონმა კი მიკასთან მწყნარებლური ტონი არჩია.მიუხედავად იმისა,რომ ისინი ცდილობდნენ დაემალათ თავიანთი ურთიერთობა ჯონი მაინც ხვდებოდა ყველაფერს.არც ჯაეს ეს გაბრაზება გაკვირვევია და არც კითხვების დასმას აპირებდა.შორენასა და ჯაეს შორის თავიდანვე იგრძნო კავშირი და მენეჯერისგან რაც არ უნდა დიდი გასაკვირი იყოს,მათი ყველაზე დიდი შიფერი იყო.ახლა კი უბრალოდ უნდოდა ამ უჭკუო გოგოს არაფერი მოემოქმედა ჯაეს წინააღმდეგ.გაფრთხილების მიუხედავად ასეთი ქალები უკან არაფერზე იხევენ.
მაგიდიდან ჭიქით წყალი აიღო და აკანკალებულ გოგონას გაუწოდა.
-დალიე-მიკას შეშინებული თვალები უცებ შეიცვალა მრისხანებით.ჭიქას ხელი აუკრა გადააგდებინა და ოთახიდან გავარდა.-ჯანდაბა!-ნერვიულად თავზე გადაისვა ხელი.-ვინ იცის რას მოიმოქმედებს.მიკა!-დაიძახა და უკან გაეკიდა.
***
ჯაეს მოთხოვნით ყველანაირი სასიყვარულო სცენა დღის წესრიგიდან ამოიღეს და თხოვა სხვა სცენის გადაღებით დაკავებულიყვნენ.ასეც მოხდა.მიკა გადასაღები მოედნიდან დღეს დაითხოვეს.
გადაღებების დრო ისე სწრაფად მიდიოდა ვერც კი შეამჩნიეს როგორ მოვიდა ღამის ორი საათი.როგორც იქნა მიხვდა რეჟისორიც, რომ დღეისთვის საკმარისი იყო და ჯგუფს დაშლა სთხოვა ხვალამდე.
-შორენა სად არის?-გადასაღები ცენტრიდან გამოსული ჯონისთან მიიჭრა.
-მეგონა კიდევ გაგრძელდებოდა გადაღება. ვთხოვე ოთახში შესულიყო და დაესვენა.-ჯაემ კმაყოფილმა შეღიმა და მხარზე ხელი მეგობრულად დაკრა.ორივე ოთახისკენ გაემართა.შესულებს მდივანზე უკვე ჩაძინებული გოგონა დახვდათ.-გავაღვიძოთ?-ჩურჩულით გადაულაპარაკა ჯაეს, რომელიც გაბადრული სახით შეჰყურებდა გოგოს.
-არაა.მანქანა მოაყენე. ტანსაცმელს გამოვიცვლი და მე გამოვიყვან.-ჯონიც მაშინვე გავიდა ოთახიდან.სასწრაფოდ გაიძრო გადაღებისთვის საჭირო ტანსაცმელი და თავისაში გაეხვა.გოგოს მძინარე სხეულთან ჩაიმუხლა სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურისკენ გადაუწია. თვალში ოდნავ უმნიშვნელოდ შეწითლებული ხელი მოხვდა და ისევ აასხა თავში სიბრაზემ,მაგრამ მალევე ჩაიწყნარა.ერთი ხელი მუხლებს ქვეშ ამოუდო მეორე წელზე მოხვია და ხელში აიტაცა.გოგონა შეირხა მის მკლავებში.
-უკვე დამთავრდა? -ძილბურანში ჩაილაპარაკა შორენამ.
-აჰამ.დაიძინე.მე წაგიყვან.-მის სხეულზე მიკრულს თავზე აკოცა.გოგონაც მკლავებში გაინაბა კომფორტულად.თითქოს ლამაზ სიზმარში იყო,რომელიც დაუსრულებლად გრძელდებოდა.ჯაეს ჩაეღიმა ნაცნობი სურნელი ღმად შეისუნთქა და ოთახიდან გაიყვანა.
მანქანის უკანა სავარძელში ფრთხილად შესვა და თვითონაც გვერდით მიუჯდა.ჯონი კი ჩუმი ღიმილით ადევნებდა თვალს მათ.
***
ზეწარში გახვეულს კაშკაშა სინათლემ თვალები მოჭრა.მაღვიძარასაც კი დაასწრო გაღვიძება.რვის ნახევარი ხდებოდა.ოთახს თვალები მოავლო.საწოლზე წამოიწია.
-როდის მოვედი?-შემდეგ ტანანზე დაიხედა. მხოლოდ საცვალსა და მაისურში იყო. კაბა კი ლამაზად სავარძელზე მიკიდებული.-ან როდის გავიხადე?-ეჭვიანი მზერა მოავლო ისევ ოთახს.-ისე დავიღალე არც მახოვს როგორ მოვედი. -თმები აიჩეჩა და სააბაზანოში მოსაწესრიგებლად შევიდა.მთელი რიგი პროცედურების შემდეგ სააბაზანოს ხალათში გამოწყობილი,თმებზე პირსახოც შემოხვეული და პირში ჯაგრისით გამოვიდა აბაზანიდან. კბილების ხეხვით მიადგა გარდერობს და ჩასაცმელი ტანსაცმელი გამოაწყო.როგორც ყოველთვის მისთვის კომფორტული ტანსაცმელი შავი ჯინსის შარვალი და თეთრი პერანგი.საწოლზე გააწყო თვალი ლამაზად მოწყობილი კაბისკენ გაექცა სავარძლიდან აიღო და რამდენიმე წუთით ისევ აბაზანაში შებრუნდა კაბასთან ერთად.
ნახევარ საათში უკვე მზად იყო.შეამოწმა ქონდა თუ არა ყველაფერი რა სჭირდებოდა ჩანთაში,ზურგზე მოიგდო და გასასვლელად კარებიც გამოაღო.
-აიიჰ!-ადგილზე უცაბედად შეხტა.წინ ჯაე იყო ასვეტებული და ეშმაკურად უღიმოდა.-შემაშინე-საყვედურით უთხრა.
-მზად ხარ?-წარბი აათამაშა ბიჭმა.
-კი-დაუფიქრებლად გასცა პასუხი.-მოიცადე რისთვის? -თითქოს კითხვის ორაზროვნებას ჩაწვდა.ხელში სწრაფად ჩაავლო და ოთახიდან გამოიყვანა.ზურგს უკან კარები დაიხურა.დერეფანში კი პატარა ბიჭივით ცქმუტავდა.ხელი ხელზე ჩაეჭიდა და სირბილით ლიფტში შევიდნენ.
-მივდივართ-ზემოდან დაჰყურებდა თან თვალები უბრწყინავდა.
-გადაღებებზე?იქ ისედაც მივდიოდი -ჩაიცინა გოგონამ.-ხელი გამიშვი შეიძლება ვინმემ დაგვინახოს.-ცდილობდა ხელი გამოეხსნა მისი ხელისან,თუმცა ამაოდ.
-არ მადარდებს. -ხელით ახლოს მოსწია და სხეულზე მიიკრა.თავისუფალი ხელი ლოყაზე აუცურა,ცერა თითი ტუჩებზე გადაუსვა.შორენას მთელ სხეულში დენმა დაუარა "ო ღმერთო ისევ იწყება. გამყიდველი სხეული."-გაიფიქრა და მისდა უნებურად თვალები დახუჭა.ტუჩებზე შეხებამაც არ დააყოვნა.თავიდან ტკბილი ნექტარის ნელი დაგემოვნება დაიწყო.-გადაღებებზე არ მივდივართ.-ჩურჩულებდა მის ტუჩებთან სიტყვებს შორის კოცნით აჯილდოვებდა პასუხად კი ოდნავი ამოკვნესის ხმა ისმოდა.-დღეს პაემანი გაქვს ჩემთან -ბოლოს დააცხრა ტუჩებს.
-მე არ მეკითხებით მოვდივარ თუ არა? -კოცნის შუალედში ღიმილით ახედა ქვევიდან.
-შენგან თანხმობა უკვე მოვიღე-ეშაკურად ჩაიღიმა.
-როდის? -გულწრფელი გაკვირვება ეხატა სახეზე.ამ სახის დანახვაზე სიცილი ვერ შეიკავა ჯაემ.
-როცა გკითხე მზად იყავი თუ არა.-კიდევ ერთხელ აკოცა -და ასევე გუშინ ღამით,როცა ტანსაცმელი გამოგიცვალე და საწოლში გაწვენდი.-გაოცებისგან პირი დააღო შორენამ.
-შენ?..მე...რა?-დაიბნა უცებ."ასე როგორ მეძინა?"-გაიფიქრა წამის მეასედში.
-მე აბა სხვა ვინ?-შეეცადა გაბრაზებულად გამოსვლოდა.ლიფტის კარებიც გაიღო პარკინგის სართულზე.გასვლამდე ყურთან მისწია სახე.-აუცილებლად დავტკბები მაგ ლამაზი სხეულით.-ყურის ბიბილოსთან აკოცა და ლიფტიდან ხელჩაკიდებულმა გაიყვანა.ისევ მთელ სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა. ეს მასაც და მის თითოეულ სანტიმეტრისაც სურდა.ტუჩის კუთხე ღიმილის ნიშნად გაეპო და უკან მიჰყვაა ჯაეს.
***
გააფთრებული რეჟისორის დაწყნარებას ჯონი ცდილობდა და ალბათ გულში ჯაეს აკურთხებდა ამ ჯიუტ ნაბიჭვარს,რომელიც ყოველთვის ისე იქცეოდა როგორც მას სურდა.რეჟისორმა თავზე იმ ორიოდ კულულზე ხელები წაივლო და ააფრთებულმა მოქაჩა.
-ასე ნუ ნერვიულობთ.მხოლოდ ერთი დღე.ძალიან გადაიღალა და ცუდად არის.ხომ გინდათ თქვენი ფილმი უნაკლო იყოს და მან შეძლოს უნიკალურად თამაში.ამიტომ ეს დღე უნდა აჩუქოთ მას რათა დაისვენოს და ძალები აღიდგინო.დაწყნარდით-ცდილობდა ისე ეთქვა ეს სიტყვები არ გაცინებოდა.თმებში წავლებული ხელები ჩამოაშვებინა.-ნუ ნერვიულობთ და თმებს თავი დაანებეთ,თორემ სულ ტყუილად გადაყრილი იქნება ის ფული რაც მაგ თმის გადანერგვაში დახარჯეთ.
-ოჰ ჩემი თმები-უცებ გაუშვა თმებს ხელი და ნელა უკან გადაისვა.ძნელი იყო არ გასცინებოდა ჯონის,თუმცა მან ეს შეძლო. ოდნავ დამშვიდებული რეჟისორი გაეცალა უთქმელად.
-მგონი გადავრჩით -ჩაიცინა და გადასაღები მოედანი დატოვა.
***
მანქანა ნავსადგურში გააჩერა.რამდენიმე წუთში ჯაე შორენას იახტაზე ასვლაში ეხმარებოდა.
-ზღვაში გავდივართ? -გახედა გვერდიდან შორენამ თვალებში მოგოზგიზე ცეცხლით.
-აჰამ-თავი დაუქნია ღიმილით.ამასობაში კოკპიტიდან კაპიტანიც გამოვიდა და სტუმრებს მიესალმა.ორივე იახტის წინა კიჩოსკენ გაემართნენ.-ახლავე მოვალ-კიჩოსთან დატოვა გოგონა და თვითომ მიმართულების მისაცემად ავიდა კოკპიტში.
შორენა იახტის კიჩოს ხელებით ჩაბღაუჩებოდა და სილამაზით ტკბებოდა.იახტაც დაიძრა და უკიდეგანო სივრცეს შეუერთდა.ჰაერმა უფრო მძლავრად იწყო გოგონას სახეზე შეხეთქება და თმას ურხევდა.თვალები დახუჩა და მხოლოდ ინტსიქტებს მიენდო. წელზე ხელების შემოხვევა იგრძნო.
-ძალიან ლამაზი და მშვენიერია -ჩაილაპარაკა და ზურგით უკეთ მიეყრდნო ჯაეს.
-ერთადერთი მშვენიერება აქ შენ ხარ -კისერში კოცნის ცხელი კვალი დაუტოვა და სახე გოგონას კისერში მიმალა.
***
დრო შეუმჩნევლად გავიდა.თითქოს ხუთი წუთის წინ იყო რაც იახტით მოსეირნობდნენ და განცალკევებით კუნძულზე სახლს მოადგა.ერთი შეხედვით ორსართულიანი, თეთრი ბათქაშით მოპირკეთებული. წინ უზარმაზარი გახსნილი ტერასით,რომელიც ზღვას გადაჰყურებდა.გადმოსვლისას გოგონას ხელი მჭიდროდ მოკიდა და ნაპირზე გადმოსვა.თავის ქნევით კაპიტანს რაღაც ანიშნა მანაც მაშინვე უსიტყვოდ თაიე დაუქნია.ბიჭმა თავისი თითები გოგოსაში გადახლართა და მის გაბრწყინებულ სახეს შეხედა.
-მოგწონს? -იგივე სიხარული ეხატა მასაც სახეზე.
-ააჰამ -სწრაფად დაუქნია თავი. პასუხით კმაყოფილმა თითებში გადახლათული ხელი ტუჩებთან მიიტანა და ეამბორა.ნელი სვლით სახლამდე მისასვლელ ლამაზად მოპირკეთებულ ბილიკს გაყვნენ.
სახლში უზარმაზარი შესასვლელი,შემდეგ დიდი მისაღები და აქეთ-იქეთ რამდენიმე ოთახი სამზარელოს ჩათვლით.შიგნიდანაც ყველაფერი კაშკაშებდა. სპილოსძვლისფერში იყო შიდა ტონალობა გადაწყვეტილი.მისაღების კუთხეს თეთრი როიალი ამშვენებდა.მეორე მხარე კი სხვადასხვა მუსიკალური ინსტრუმენტებით ლამაზად იყო მოწყობილი.მეორე სართულზე ხის ლამაზად დახვეული კიბე ადიოდა.
-მოგწონს? -ისევ გაბრწყინებული თვალებით შეხედა.-აქ არასდროს არავინ მომიყვანია.-პასუხად შორენამ თავისუფალი ხელი ლოყაზე დაადო ფეხი წვერებზე აიწია და ტუჩებიდან ცხელი კოცნა მოიპარა.
-ძალიან-ტუჩებთანვე ჩასჩურჩულა გოგონამ.ჯაემ უცებ ხელი გაუშვა.ორივე ხელი წელზე შემოაწყო და ხელში აიტაცა.გოგონას ფეხები უცებ შემოეწყო ბიჭის ტანს.ხელები კისერზე შემოხვია და სიცილით ახლა უკვე ზემოდან დაჰყურებდა ასევე სახე გაბადრულ ბიჭს.
-ძალიან მინდა ახლავე და აქვე მთლიანად ჩემი გახდე.-კისერი წაიგრძელა,ზემოთ გოგონას ქვედა ტუჩს მისწვდა და პატარაზე უკბინა.
-მერე რას ელოდები?-გრძნობა არეული და ვნებისგან გონება დაბინდულმა წაიბუტბუტა მის სახესთან.
-ძალიან მშია. შეგიძლია რამე გააკეთო? -საწყალი თვალებით ახედა შორენას.მის ნათქვამზე სიცილი აუტყდა,რამაც ჯაეც გაახალისა და საწყალი სახე სადღაც მოისროლა.
-კი შემიძლია. რა გაქვს?-თვალებში შეყურებდა თან თითებით კეფაზე თმაზე ეფერებოდა.
-ყველაფერი რაც შეიძლება დაგჭირდეს მაცივარში გვაქვს.-ბოლო სიტყვა თითქოს მკაფიოდ და გასაგებად წამოთქვა.
-კარგი დამსვი-სიცილით უთხრა ჯერ კიდევ მის ხელებში მყოფმა.
-მე მიგიყვან-ეშმაკურად აუციმციმდა თვალები. პატარ-პატარა კოცნებით დაუფარა სახე.სახლში კი გოგონას ხითხითი ისმოდა.
*****
ლამაზი წუთების მიუხედავად დემონი დემონად რჩებოდა შორენასთვის.პერსონალურ დემონად,რომელიც ნერვებს უშლიდა,თუმცა მაინც უსაზღვრო ბედნიერებას ანიჭებდა. ისეთი შეგრძნება ქონდა,რომ ეს ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელდებოდა,მაგრამ უნდოდა იქამდე დამტკბარიყო ამით სანამ შეეძლო.
ჯაე ცოტახნით სახლში მიიკარგა.შორენას კი სამზარეულოში სრული თავისუფლება მიანიჭა. ნახევარ საათში ყველაფერი მზად იყო რისი გაკეთებაც უცებ შეიძლებოდა რათა საყვარელი კაცის კუჭი ამოევსო.შინაგანად აფორიაქებული იყო. მშვენივრად იცოდა რატომ იყვნენ აქ. ქურასთან დაყრდნობილმა წამით თვალები დახუჭა და თითქოს შეიგრძნო ის ცეცხლი მთელ სხეულში,რომელიც მისი შეხებისას ყოველთვის ეუფლებოდა.შინაგანი ცეცხლი უფრო გაძლიერდა,როცა წელზე ძლიერი ხელების შემოხვევა შეიგრძნო.
-რა კარგი სუნი ტრიალებს-ნიკაპი მხარზე ჩამოადო.თვალები ქურას მოავლო და ცხვირი კისერში შერგო.
-სად იყავი? -შეეცადა დაეთრგუნა სხეულში მოთამაშე ვნება.
-საქმე მქონდა.თან აქ,რომ ვყოფილიყავი ნამდვილად ვერ მოამზადებდი ასე სწრაფად-კისერში შეიგრძნო ჩაცინება.
-თუ გამიშებ გავამზადებ მაგიდას-შორენამაც ჩაიცინა.
-მხოლოდ ცოტახნით -ცხელი კვალი დატოვა გოგონას კისერზე და სხეულს ხელები მოაცილა.ორიოდე წამი დასჭირდა გონზე მოსასვლელად.ღმად ამოისუნთქა და ისევ მიუბრუნდა სუფრის გაშლას.სამზარეულოს დახლზე მიყუდებული ჯაე კი კმაყოფილი და ეშმაკური ღიმილან მზერას აყოლებდა.
***
სადილი გემრიელად მიირთვეს თან ფარული ეშმაკური მზერებით ერთმანეთს შეჰყურებდნენ. სკამიდან წამოდგა და შორენასთან ახლოს მივიდა. ხელი გაუწოდა და თვალებით ანიშნა გაჰყოლოდა.გოგონამაც დაუყოვნებლივ ჩასჭიდა ხელი და მთელი არსებით მიენდო. ნელი სვლით კიბეებს აუყვა.თან გოგონას ხელს უფრო ძლიერად უჭერდა.საძინებლის კართან შეჩერდა.გზა შორენას დაუთმო ახლა.მზერით ანიშნა კარები შეეღო.მანაც შეასრულა და კარები ნელა შეაღო.ოთახში შესვლისას თვალში მთელ ოთახში მოფენილი წითელი ვარდის ფურცლები მოხვდა. საწოლი მთლიანად ნაზი წითელი ვარდის ფურცლებით იყო მოფენილი.ნელი სვლით შეაბიჯა ოთახში.მის გაოცებას საზღვარი არ ქონდა.უზარმაზარ საძინებელ ოთახში ჭერიდან ფანჯრებამდე ღია ცისფერი ზღვისა და მწვანე გარემოს ხედი იშლებოდა.ოთახიდან საოცარი ზღვის პეიზაჟი იშლებოდა შიდა ოთახის წითელი ვარდის ფურცლების ფონზე.სახეზე ამ სიურპრიზისგან გამოწვეული სიხარული ეხატა,რამაც ჯაეს კმაყოფილება კიდევ უფრო გაუმძაფრა.ოთახში ყვავილების სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა.
-მიხარია,რომ მოგეწონა -უკნიდან ხელები შემოხვია და მკლავებში მოიქცია.
-ეს შენ ქენი?-მისკენ შებრუნდა და ქვევიდან თვალებში მომღიმარი მზერით შეხედა.
-აბა სხვა ვის უნდა ექნა-ხმაში წყენა და ბრაზი იგრძნობოდა.
-შენს გარდა ყველას-ჩაიხითხითა გოგონამ.ჯაემ კი მთელ სხეულზე უფრო ძლიერად მიიკრა.ცხვირი ცხვირთან მიუტანა და გაუხახუნა ერთმანეთს. სახეზე ცხელი სუნთქვა ცვლიდა ერთი მეორეს.
-მინდა ეგ ჯიუტი და თავხედი პირი მე,რომ ასე ძალიან მაბრაზებს მხოლოდ კოცნით დავაკავო.-სიტყვები კიდევ უფრო აღაგზნებდა გოგონას.პირი გააღო და ჰაერის ღმად ჩასუნთქვა სცადა.-მინდა ჩემი გახდე... მიყვარდე...ამაღამ-ჩუმი ხმით წაიჩურჩულა ტუჩებთან.ხდვდებოდა სუნთქვა ეკვრებოდა.პირი უშრებოდა და ჰაერი აღარ ყოფნიდა.ჯაე მაცდუნებლად იღიმებოდა,შორენას კი სხეული ნეტარების მოლოდინში ეძაბებოდა.-ძალიან მინდა ჩემი გახდე...-ბიჭის თვალებიდან მთელი ჟინი და ვნება იღვრებოდა. იმდენად მოქმედებდა გოგონაზე სიტყვის თქმასაც ვერ ახერხებდა.მართლაც,რომ მოახერხა მისი თავხედი პირის გაჩუმება და სიამოვნების მოლოდინში გარინდვა."ეს მეც ძაან მინდა"-გონებაში პასუხებს სცემდა.თავისივე ფიქრზე გაწითლდა შორენა.შეიგრძნობდა როგორ ეღვრება მხურვალება თვალებიდან ჯაეს.ყველაფერი ძალიან სწრაფად ხდებოდა.თითს შორენას კისერს ააყოლა და შემდეგ კეფაზე ჩაუცურა თმაში.შეკრულ თმაზე თმისამაგრი მოხსნა და თმები ზურგზე ჩამოიყარა.ეს სანახაობა სიამოვნების კიდევ ერთ ტალღად უვლის ჯაეს.სახეს ზევით ააწევინა და ერთმანეთის თვალებში ჩაიძირნენ.სხეულზე თითქოს ცეცხლი ედება. ბიჭი მისი ტუჩებისკენ იხრება ნელა კოცნის და ძალიან ნელა იწყებს ქვედა ტუჩის წოვას.ქვედა ტუჩს კბილებით ოდნავ ქაჩავს და გოგონას გაღებული პირიდან კვენსა ამოდის.-ნამდვილად გინდა?-ეკითხება ღიმილით.
-კი.-ჩურჩულით თქვა. -ამ ზომამდე მიმიყვანე და ახლა მეკითხები?-ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა.თვალებში კი ვნების ცეცხლი ენთო.ჯაეს სახე პასუხის მოსმენისას კმაყოფილი ღიმილით გაუნათდა." ახლა ეს მოხდება. ვითაცასთან კი არა თვით იმ ადამიანთან ვინც ასე მიყვარს,მაღელვებს და მინდა "- გონებაში ისევ წამოეჭრა ფიქრები.ფოთოლივით ცახცახებდა.ჯაე ხელზე საათს იხსნის და ტუჩბოზე დებს.ტილოს პერანგში და შარვლისში ისევ შორენას წინ ბრუნდება.
-"ღმერთო როგორი სიმპატიურია"- ფიქრობს და თან გრძნობს როგორ უბნელდება თვალებში.მის წინ მდგომი ეშმაკური ღიმილით შეჰყურებდა შორენას,თან ფეხებზე კონვერსები გაიხადა.ფეხსაცმლიდან შიშველი ფეხები იატაკზე დადგა.სხეულიდან პერანგი ძირს ეშვება.აუჩქარებლად რამდენიმე ნაბიჯს დგავს გოგონასკენ.თავდაჯერებული,სექსუალური,თვალები უბრწყინავდა. შორენას გული ლამის ამოუვარდა.სისხლი თავში აწვებოდა. მწველი სურვილი მუცელში სითბოდ ეგვრებოდა.პირდაპირ თვალებში შეჰყურებდა.
-იცი როგორ მინდიხარ?-სუნთქვა კიდევ უფრო ეკვრება.მონუსხულივით შეჰყურებდა.ჯაე თითებით ლოყაზე ეფერებოდა.ქვევით ნიკაპისკენ ჩააცურა და შემდეგ გოგონაა ყურისკენ წაიღო.სადღაც მუცელში ყველა კუნთი სიამოვნების მოლოდინში ეჭიმება.იმდენად ძლიერად უნდა თვალები დახუჭოს და შეგრძნებებს მიყვეს,მაგრამ ჯაეს ანთებულ მზერას ვერ წყვეტტდა თვალს.იგი იხრება და მხურვალე ტუჩებით ნელა და აუჩქარებლად შორენას ტუჩებს ერწყმის. ერთდროულად თითებით ბლუზის ღილებს უხსნის და ბუმბულის შეხებასავით ნაზი კოცნით სახეს, ლოყებს,ნიკაპს,ტუჩის კუთხეებს უფარავდა... ბლუზა იატაკზე ცურდება. ჯაე წამით უკან იხევს და ხარბი მზერით ათვალიერებს მის წინ შავს ლიფში მდგარს.ორივე ხელს აქეთიქეთ თმაში უცურებს და ხარბად კოცნის.მათი ენა ერთმანეთში იხლართება.შორენა კვნესას ვეღარ იკავებს და პირიდან წყდება.ხელს უფრო ძლიერად ხვევს და სხეულზე იკრავს.ერთი ხელი ჯერ კიდევ თმაში აქვს შეცურებული,მეორე ხელს კი წელისკენ აცურებს,მერე კიდევ უფრო ქვევით,თეძოებს აყოლებს და უკანალზე ძლიერად თითებს უჭერს.შორენა მუცელზე მის ერექციას გრძნობდა თუ რამდენად ძლიერად უნდოდა მასში შეღწევა.თავს ვეღარ იკავებს და ტუჩებიდან ისევ წყდება კვნესა.სხეული სურვილისაგან ერთიანად უხურს.ახლა თვითონ ხელებს ზევით სწევს და მხრებზე დაკუნთულ ბიცეფზე ეხება.სახეზე გაუბედავად ეხება და თმებში ხელებს უცურებს.უკან ოდნავ ქაჩავს დაუმორჩილებელ რბილ თმებს.ის კვნესის.ჯაე საწოლისკენ იქამდე აწვება სანამ ფეხებით არ ეხება კიდეს შორენა.ნელი სვლით ქვევით ჩადის ხელებით თეძოებს იჭერს.ენით მუცელზე სველ წერტილებს უტოვებს.შემდეგ მენჯის ძვალთან ნაზად კბენს.კოცნის ბილიკები ინაცვლებს მოცახცახე მუცლის მეორე მხარეს. შორენას კვნესის შეკავების ძალა აღარ რჩება.ხელები ისევ ჯაეს თმაში აქვს შეცურებული და ცდილობს მშვიდად ისუნთქოს.ის კი ვნებით ჩამუქებული თვალებით ქვევიდან შეჰყურებს.ეს მზერა სხეულზე ცეცხლის ალად ედება გოგონას.ჯაე ჯინსის ღილს უხსნის,ელვა შესაკრავს ნელა სწევს დაბლა,შემდეგ შარვალს ქვევით ქაჩავს თეძოებს უშიშვლებს.ცხვირით ფეხებ შორის ეფლობა.შორენას კი სიამოვნებისგან კონვურსული ცახცახი უვლის სხეულში. ოდნავი ბიძგით საწოლზე აგდებს.ვარდის ფურცლები კი ჰაერში ფარფატს იწყებს და ნაზად ეფინება გოგონას სხეულს.
-რა მშვენიერი ხარ-ჩურჩულით ამბობს სახეზე ნეტარების გამომეტყველებით.ისე,რომ მზერას არ აცილებს ფეხზე თასმებს უხსნის.ხდის.შემდეგ შარვალს ბოლომდე აძრობს და სხეულს მთლიანად უშიშვლებს.მხოლოდ საცვლების ამარა დატოვა.თითების მოძრაობით ფეხებზე ზევით მოჰყვება. მოძრაობისას შორენას სხეულში თრთოლვა უვლის. იდაყვებზე წამოიწია,რომ უფრო კარგად დაენახა რას აკეთებდა.თითებს ტუჩები მიაშველა.სველი კოცნის შემდეგ ოდნავ კბენდა."ამას იქ როგორ გრძნობ?!"-გაიფიქრა წამის მეასედში.იდაყვებზე თავის შეკავება ვეღარ შეძლო და საწოლზე ძლიერად დაენარცხა.მის სმენას კი ჯაეს კმაყოფილი სიცილი მისწვდა.
მის საწოლზე მხოლოდ მაქმანებიან საცვლებში გამოწყობილი წევს.ის კი ზემოდან ხარბი მზერით დაჰყურებს.
-ძალიან ლამაზი ხარ.მინდა მთლიანად გგრძნობდე.-ეს სიტყვები ფეხებს შორის სიმხურვალედ მოედო გოგონას.სუნთქვა ეკვრებოდა და შეგრძებად მხოლოდ ესღა რჩებოდა.ჯინს იხსნის ჯაე ისე,რომ თან თვალს არ აშორებს,ნელა იხდის და გვერდით აგდებს.ფეხებს განზე აშლევინებს და მათ შორის დგება.ქვევით მოქცეული სხეული მოუთმენლობისგან თრთის.იხრება ბარძაყის შიდა მხრიდან კოცნით ზევით მიუყვება სხეულს.ის კი სიამოვნებისგან იკლაკნება. თითქოს ცეცხლი ეკიდება.წითლდება ხან ოფლი ასხვას,ხან კიდევ ყინულივით ცივი ცახცახი იტანდა.ხელის გულების ბარძაყებს ეხება.კოცნით ზემოდ მოიწევს.თავის გრძელ თითებს შორის მკერდი მოიქცია.პირდაპირ თვალებში შესქერის და თან ხელ უჭერს.ხელის სწრაფი მოძრაობით ლიფის გარეშე რჩება.მკერდის ღარს ისევ კოცნით უსველებს და ზევით მიუყვება. მწარე ნეტარებისას განიცდის შორენა.საცვალი ერთიანად უსველდება.უნდა ახლავე იგრძნოს შიგნიდან და სიამოვნების მწვერვალს მიაღწიოს.გრძნობს კისერზე მის მხურვალე კოცნებს.სასოწარკეთილი ზეწარს და იქ მოფრქვეულ ვარდის ფურცლებს ებღაუჭება.
-გთხოვ... -წყდება ამდენი ხნის სიჩუმის შემდეგ კვნესად მის ტუჩებს და სიამოვნების მოლოდინში კიდევ უფრო ეჭიდება ზეწარს.ტუჩებით უტიფრად ტუჩებს ეწეპება მკერდის თავებს კი თითებს შუა იქცევს და უჭერს.-ოოჰ...-კეფით კიდევ უფრო ეფლობა რბილ ლოგინში.ჯაე კი მის ტკბილ წამებას განაგრძობდა.ვეღარ ითმენდა ისე სურდა.-გთხოვ..-ისევ აღმოხდა პირიდან.ჯაეს ერთი ხელი ნელა მკერდს შორდება წელისკენ დაბლა ეშვება.ბარძაყებს შორის აცურებს.საცვალს გვერდი სწევს და წრიული მოძრაობით თითს საშოში უყოფს.
-როგორი სველი ხარ...ძალიან მინდიხარ...-უფრო ძლიერად და თამამად შედის შიგნით.პასუხად გოგონას კივილი ისმის,თუმცა გაჩერებას არ აპირებდა ჯაე.უფრო და უფრო ღრმად აწვება.უფრო სწრაფად მოძრაობს შიგნით.შორენა კი უკვე განუწყვეტლივ კვნესის.ჯაე უცებ ჩერდება საცვალს მთლიანად ხდის და გვერდით აგდებს.იმავე გზას უყენებს თავის საცვალსაც.ტუმბოს უჯრიდან პრეზერვატივს იღებს.ფეხებს უფრო განზე აშლევინებს და შუაში დგება.პრეზერვატივს იკეთებს.შორენას გაფართოებულ თვალებს აწყდება.სხეულით ზემოდა მთლიანად აწვება. სახე სახესთან ახლოს მიუტანა.
-ნუ გეშინია.-ჩურჩლებდა და თან პირდაპირ თვალებში შესცქეროდა.-ნამდვილად გინდა? -კიდევ ერთხელ დასარწმუნებლად თვალებში ჩახედა.
-კი
-ფეხები მუხლებში მოხარე-ხმაში ჟინი უფრო მკვეთრად იგრძნობოდა. შორენაც დაემორჩილა და ისე გააკეთა როგორც უთხრა.-ახლა ჩემი გახდები-ძლიერად აწვება ფეხებს შორის და მასში შედის.
-ააჰ!-საშინელი ტკივილისგან სადღაც შიგნიდან ყვირილი ამოდის. თვალების კუთხეებიდან ცრემლები უგორდება.ჯაე თვალებს ხუჭავს.წამით შეშდება.მერე ისევ ახელს.გამარჯვების ცეცხლს აფრქვევს.პირი ოდნავ შეღებული აქვს და მძიმედ სუნთქავს.
-გეტკინა?-ტუჩებით შუბლზე კოცნის.ხელებით სახეზე დაყრილი თმები უკან გადაუწია.მის მკლავებში მოქცეულმა გოგონამ თავი უარყოფის ნიშნად გააქნია.-ახლა უფრო ღრმად შევალ.-მზრუნველი ტონი იგრძნობოდა მის ხმაში.თითით თვალების კუთხეებში გადმოვარდნილი ცრემლები მოსწმინდა.-მოდუნდი-ვნებით დაწვდა ტუჩებს.თან ნელი სვლით სხეულიდან გასვლა დაიწყო,შემდეგ ისევ შესვლა უწყვეტი ბიძგებით.არც გოგონას ვარდისფერი ტუჩების კოცნას არ წყვეტტდა, საიდანაც ნეტარების კვნესა ისმოდა შიგადაშიგ.შორენა ცდილობს თეძოების მოძრაობა მისას ააყოლოს.კიდევ უფრო ღრმად და რიტმულად მოძრაობს.ხელებს თავზე ადებს და ტუჩებს უფრო ხარბად ეტანება.ქვედა ტუჩზე ნაზად კბენს.სადღაც სიღრმიდან სიამოვნების ტალღა უვლის.შეშდებდა.სიამოვნების უმაღლეს წერტილს აღწევს და ათას ნაწილებად იშლება.კიდევ ერთ ძლიერ ბიძგს იღებს შიგნით.ჯაეც შეშდება ღმუილს აყოლებს მის სახელთან ერთად და მოწყვეტით ეცემა სხეულზე. ორივე ძლივს სუნთქავს.ნეტარებისგან გული ამოვარდნაზე აქვთ.ჯაეს შუბლი შორენას შუბლზე აქვს დადებული.თვალები ჯერ კიდევ დახუჭული აქვს.თვალებს ზანტად ახელს და ჯერ კიდევ ჩამუქებული მზერით დაჰყურებს ზემოდან.მისი ამ მზერიდან სითბო იღვრებოდა.ნელი მოძრაობით ცილდება გოგონას სხეულს და გვერდით ზურგზე წვება.თავს გვერდით შორენასკენ აბრუნებს.ცალი ხელით მის ლოყას ეფერება.
-გატკინე?-ისევ ჩაეკითხა ღიმილიანი მზერით.
-მეკითხები კიდევაც?-ბედნიერების ღიმილისგან თავი ვერ შეიკავა შორენამაც.ეშმაკური ღიმილით გადმოხედა გვერდიდან.ახლოს მოსწია გოგონას თხელი სხეული.მკლავი თავის ქვეშ შეუცურა და მკერდზე მიიხუტა.მეორე ხელით დაოფლილ თმაზე ეფერებოდა.
***
საწოლზე ზეწარში გახვეული გულაღმა სახით ფუმფულა ლოგინში ჩაფლულს მშვიდად ეძინა.საწოლზე ნაწილი ვარდების ფურცლები ეყარა.ისევე როგორც გოგონას თხელ სხეულზე.გვერდით გადაბრუნდა.ჯერ კიდევ თვალებ დახუჭულმა და ნახევრად მძინარემ ხელი იმ მხარეს მოუსვა საითაც წესით ჯაეს უნდა სძინებოდა.მისი არ ყოფნით გამოწვეულმა შიშის ნიადაგზე თვალები უცებ გაახილა.საწოლზე სწრაფად წამოჯდა და ზეწარი კიდევ უფრო მჭიდროდ შემოიხვია. მთელ სხეულში შიშმა დაურა.ფეხზე წამოხტა.მხოლოდ თავის სკამზე მილაგებულ ნივთებს მოკრა თვალი.კარები სწრაფად გამოაღო და კიბეებზე დაეშვა სირბილით.
-ჯაე-მშვიდი და შეშინებული ხმით ფრთხილად წარმოთქვა.პასუხი ვერ მიიღო.კიდევ უფრო ფრთხილად და ჩახრინწული ხმით წარმოთქვა-ჯაე?-მთელი ქვედა სართული შემოიარა.ბოლოს გასასვლელი კარები გამოაღო-ჯაე!-ხმა უფრო მაღალი და შეძრწუნებული იყო. იქვე ჩაიმუხლა და საძირკველზე ჩამოჯდა.თავი მუხლებში ჩარგო,ხელები კი მუხლებზე მჭიდროდ შემოიჭირა."ნუთუ ის მოხდა რისიც მეშინოდა?ნუთუ ასე დამთავრდება ტკბილი წუთები? მხოლოდ ეს გინდოდა ჯაე? მხოლოდ ეს? ნამდვილად ასეთი ხარ?"-ათასი ფიქრები უტრიალებდა თავში.ცრემლები თვალებში აწვებოდა,თუმცა არაფრით არ მისცა ცრემლებს გადმოსვლის უფლება."ეს შენც გინდოდა!იმას იმკი რაც დათესე!"-გაბრაზებული ხმა გაისმა გონებაში და თავი მაღლა ასწია.მზერა ქვევიდან მის წინ მდგარ სხეულს ააყოლა.
-ასეთი გგონივარ?-ზემოდან წარბ აწევით დაჰყურებდა.ხელში რაღაც პაკეტები ეჭირა.მიუხედავად ნათქვამისა ტუჩის კუთხე მაინც გაეპო ღიმილით.
-სიმართლე გითხრა კი-აცრემლებულ თვალებში ისევ დაუბრუნდა ბრწყინვალება.ფეხზე წამოხტა და კისერზე ხელები შემოხვია.პაკეტი ძირს დააგდო, ხელები წელზე შემოხვია და მაღლა აიტანცა.ფეხები მჭიდროდ შემოხვია შორენამ .ორივეს მზერაში ისევ იჭყიტებოდნენ ეშმაკურად მომღიმარი ჭინკები.
-კიდევ მინდა-ზევით ახედა მომღიმარ გოგონას და ტუჩები მოილოკა.
-მეც-ეშმაკური ღიმილით დაანათა შორენამ და ტუჩის კუთხეზე იკბინა.ჯაე დაგდებულ პაკეტს დასწვდა,ისე რომ შორენასთვის ხელი არ გაუშვია.შიგნით შევიდა თან გოგონას ტკბილ ტუჩებს აგემოვნებდა.შესვლისას შიგნიდან ფეხი მოკრა კარს და მოკეტა.
*****
მზე ნელ-ნელა ზღვაში იწურებოდა.ცაზე თეთრ ქათქათა ღრუბლებს ნარინჯისფერს ადებდდა. ზღვა მდორედ და მსუბუქად მოძრაობდა,თითქოს კიდეში ჩამავალ მზეს ეთამაშებოდა. სანაპიროზე პატარა პიკნიკივით მოეწყოთ. ქვიშაზე გაფენილ პლედზე ისხდენ.ჯაეს უკნიდან ხელები მოეხვია შორენასთვის,რომელიც ფეხებ შორის უჯდა.ნიკაპი მხარზე ჩამოედო,ცხვირით ღმად ისუნთქავდა სურნელს და თან ჩამავალი მზის მშვენებით ტკბებოდნენ.ყველაფერი იმდენად აღმაფრთოვანებელი იყო ვერც კი იჯერებდა. შორენას თავი ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ ეგონა, რომელმაც ტკბილ-მწარე ეიფორიაში ჩააგდო.
-ყველაფერი არაჩვეულებრივი იყო-ოდნავ თავი გვერდით მიატრიალა შორენამ.მათი სახე ისევ ახლოს აღმოჩნდა.ჯაემ ჩაუღიმა ცხვირი ცხვირზე გაუხახუნა.ერთი ხელი ლოყაზე მოკიდა სახე უკეთ მოატრიალა.მეორე ხელით თმა ცალ ყურზე გადაუწია და ბოლოს პატარა და მისთვის საყვარელ ტუჩებს დაწვდა. მთელი სინაზით ცდილობდა დამტკბარიყო ამ ნეტარების გემოთი.
-ეს იმიტომ, რომ შენ ხარ არაჩვეულებრივი -სუნთქვა არეულმა წაიჩურჩულა მის ტუჩებთან. წამში უცებ ფეხზე წამოხტა.შორენა მოქმედებისგან გაკვირვებული შეყურებდა - ერთმა გიჟურმა აზრმა მომიარა-გაბრწყინებული სახით დაჰყურებდა ზემოდან თან ხელი გაუწოდა.
- ისე ნორმალური აზრები გაწუხებს?-სიცილით უთხრა თან მის ხელს თავისი შეაგება.ჯაემ სწარაფად მიიზიდა,წამის მეასედში მკერდზე მკვეთრად მიიხეთქა. მეორე ხელი წელზე შემოხვია.
-არაა. თუმცა შენთან ერთად გაცილებით გიჟი ვხდები -მისი თვალებიდან ეშმაკურად მომღიმარი ჭინკები იმზირებოდნენ.-ვიცეკვოთ-თქმა და მოძრაობის დაწყება ერთი იყო.
-მუსიკის გარეშე? -წარბი აუწია გოგონამ თან ღიმილს ვერ იკავებდა.-მომწონს-გოგონას თვალებშიც ათამაშდნენ ჭინკები. თვითონაც კიდევ უფრო მიეკრა. მეორე ხელით,რომელიც მხარზე ედი სახეზე აუცურა და მისი ნაკვთების ფერება დაიწყო თან მუსიკის გარეშე ცეკვას არ წყვეტდნენ.ჯაემ თვალები დახუჭა და სახე გოგონას ხელზე მინაბა. მათთვის მუსიკა ჩამავალი მზის ფონი და მჩქეფარე ტალღები იყო,რომლებსაც მათი გრძნობის ცეცხლიც ემატებოდა.
***
ამაზე მშვენიერი რა უნდა იყოს,როცა საყვარელი კაცის მკერდზე თავი გიდევს.მისი გულის ყოველ ბიძგს გრძნობ,სხეულზე მის მჭიდროდ შემოჭდომილ ხელებს და თავზე თბილ სუნთქვას გრძნობ,რომელიც შენს თმებს ელამუნება. შორენა ამით ტკბებოდა ყოველ დეტალს,წამს და წუთს გონებაში სათუთად ინახავდა და უფრთხილდებოდა. უნდოდა რეალობაში დაბრუნებამდე ყოველი წუთით დამტკბარიყო. მკერდზე ნიკაპი ჩამოადო და თვალებით ამ ღვთაებრივი კაცის ნაკვეთების ზედმიწევნით შესწავლა დაიწყო,თან მის ბავშვურ ღიმილზე ეცინებოდა სახეს ასე რომ უნათებდა ძილში. ფრთხილად შეახო ტუჩები ლოყას და ნაზად აკოცა. მკლავებიდან ჩუმად გამოეპარა და ქვევით სართულზე ჩავიდა,რათა საყვარელი კაცისთვის საუზმე მოემზადებია და ეს მას დიდ სიამოვნებას ანიჭებდა. ქურაზე გაბადრული ღიმილიანი სახით შემოდგა ჩაიდანი.მაცივრიდან კვერცხები გამოიღო და ომლეტის მომზადებას შეუდგა.ქურაზე ჩაიდნის გვერდით ტაფაც შემოდო გასაცხელებლად. ათ წუთში ომლეტიც და ყავაც მზად იყო. ყველაფერი ლანგარზე დააწყო და ასაღებად დაიხარა თუმცა მისი ტელეფონი აწკრიალდა. ლანგარს ხელი შეუშვა,იქვე მაგიდაზე დადებულ ტელეფონს დაწვდა. ნომერი სახელით არ შემოსულა.დაბნეულმა გააგონა.
-გისმენთ.-ელოდა როდის გასცემდნენ ხაზს იქეთ პასუხს,თუმცა ამაოდ. -ვინ ხართ?-ხმაში სიბრაზე შეეპარა.
-მასთან ერთად ხარ ხომ?-კბილებში გამოცრა ყურმილის მეორე მხრიდან გოგონამ.-ინანებ იცოდე მასთან ყოფნას.
-ააჰ მიკა ისევ შენ -თვალები აატრიალა მობეზრებულად. -გთხოვ არ გინდა ისტერიკები. მართალა არ მესმის ასე როგორ შეიძლება თავს იმცირებდე ადამიანი იმის წინაშე ვინც ასე გამცირებს და არ უნდიხარ.
-ამას იმიტომ ვაკეთებ, რომ მიყვარს. შენც ხომ გიყვარს და იცი როგორია ეს გრძნობა და როგორ გჭამს შიგნიდან. შეიძლება ახლა ჩემთან არაა,მაგრამ ვიცი დამიბრუნდება.ისევ ჩემთან იქნება. ისევ ისე მომეფერება როგორც ამას აკეთებს ხოლმე და იმაზე უფრო მეტი გრძნობით ვიდრე ამას შენთან აკეთებს.დატკბი სანამ შეგიძლია. ჩემთვის ამის ყურება ძნელია,მაგრამ ცოტახანში მიგაგდებს.რადგან მან ის მიიღო რაც უნდოდა და ის ყოველთვის იღებს იმას რაც სურს.-სუსტი ხმა აშკარად ძლიერმა ტონალობამ შეცვალა. აშკარად იგრძნობა მის ხმაში თავდაჯერებულობა.შორენამ მეტის მოსმენა აღარ ისურვა და მობილური ჯერ მიკას გაუთიშა,შემდეგ კი საერთოდ გამორთო და დივანზე ჩანთაში ჩააგდო უხეშად.
-მეტისმეტი მოგივიდა უკვე- ჩასძახა ტელეფონს. მიუხედავად იმისა, რომ გაბრაზდა გულის სიღრმეში სადღაც შორიდან ხმა მოსძახოდა,რომ მართალი იყო და მალე მის ბედს გაიზიარებდა.-არც შენ და არც ჩემს შინაგან ხმას,რომელიც შორიდან მომკივის არ მოგცემთ უფლებას დღე და ხასიათი გამიფუჭოთ.-სამზარეულოში შებრუნდა. ლანგარი აიღო.ერთი ორი ღმად ჩაისუნთქ-ამოისუნთქა და კიბეებს აუყვა.ოთახში შესვლისას ჯაეს დანახვაზე სახეზე ღიმილი თავისდაუნებურად გამოესახა.ლანგარი ფრთხილად დადო საწოლთან კომოდზე და ჯაეს გაღვიძებას შეუდგა. სახეზე პატარ პატარა კოცნებით.
-გაიღვიძე ძილისგუდა.-კიდევ ერთხელ აკოცა თვალის მიმდებარე ტერიტორიაზე. -ყავა უკვე მზადაა. თან ისეთი შენ,რომ ძალიან გიყვარს. -ჯაე მხოლოდ ნეტარებისგან იღიმებოდა და ძილბურანში იყო.სახე ნელი სვლით ყურისკენ ჩაუცურა. -გაიღვიძე-წაიჩურჩულა ვნებიანად და ყურის ბიბილოზე ოდნავ უკბინა.უცებ მკერდიდან ყვირილი ამოხდა.თვალის დახამხამებაში ჯაეს მკლავებში იყო მოქცეული ქვემოდან.
-ასე ტკბილად პირველად ვიღვიძებ-შორენამ ჩაიხითხითა მისი ანთებული თვალების დანახვისას.
-ისაუზმე.მალე უნდა წავიდეთ. -კისერი წაიგრძელა და ტუჩებიდან სწრაფად მოიპარა კოცნა. სცადა კლანჭებიდანაც დაძრომოდა,მაგრამ ამაოდ.
-საუზმე მოიცდის. ჯერ შენ მინდიხარ. -ორივე ხელები მკლავებში ჩაავლო. ამ ორიოდე სიტყვამ შორენას სხეულის თითოეულ სანტიმეტრში დენივით გაიარა.სულ დაავიწყდა თავში არსებული ფიქრები. სხეულით ჯაეს მკრივ ასოს გრძნობდა,რომელსაც ასე ძალიან სწყუროდა. მგზნებარედ დაწვდა ალუბლისფრად მოელვარე ტუჩებს.ისიც აჰყვა ცეცხლოვან ვნებაას.ტუჩებიდან კოცნით კისერზე გადაინაცვლა.შორენას პირიდან კვენსა ამოხდა.ტანში კი სიამოვნებისგან ჟრუანტელმა დაუარა. ჯაეს თავხედი ტუჩები ნელი მტანჯველი გზით ქვევით მიიწევდნენ. შემოცმული ხალათის ქამარი წამში შეხსნა.ისევ სრულიად შიშველი დატოვა მის წინაზე.ხელს მკერდზე აცურებს და გრძელ თითებში ძუძუებს იქცევს.შორენას სხეული ინსტიქტურად ზევით ეზნიქება და პირიდან საპასუხო კვნესა წყდება. მკერდზე დიდხანს არ ჩერდება ჯაე ხელებით ქვევით ინაცვლებს ცხელ ტუჩებთან ერთად,რომელიც ლამაზად ხატავს ცხელ კვალს მკერდიდან მუცლისკენ. ხელს ფეხებს შორის უცურებს.ადვილად პოულობს მგრძნობიარე წერტილს.შორენას სხეულში ისევ სიამოვნების ჟრუანტელი უვლის. მისი თეძოები საკუთარ რიტმს მიყვება.გაღებული პირიდან კვლავ ღრმა კვნესა წყდება. აზვირთული ტალღასავით სურვილი სულ უფრო და უფრო იზრდება. ჯაე მუცლის კანს კბილებით ოდნავ ქაჩავს. ხელებს თავისდაუნებურად ჯაეს თმაში უცურებს და ქაჩავს. თავი მაღლა ასწია ეშმაკური ღიმილით შეჰყურებდა ვნება არეულს.ტუჩები ისევ ზევით აიტანა.გოგონას შეღებილ ტუჩებს დაწვდა და მალევე უკან დაიხია.
-გაჩერდი თორემ ისევ თავიდან დავიწყებ-პასუხს არც დალოდებია ისევ დაიწყო მტანჯველი ნეტარება.დემონსტრაციულად ჯერ ქვედა,შემდეგ ზედა ტუჩს ილოკავს და ჯერ კიდევ სველი ტუჩებით შორენას კოცნის.- მინდა სხეულის ყველა წერტილი დაგიკოცნო.-ნაზი ჩურჩულით თქვა ჯაემ.ხელი ნიკაპში ჩაავლო თავი ააწევინა.მასთან და ასეთ დროს სრულიად უსუსური იყო და მთელი სხეულით მინდობილი ჯაეზე.მისი მხურვალე ტუჩებით შეხება მთელ სხეულს სითბოდ ედებოდა.ნელ-ნელა ქვეით ინაცვლებდა კბენს,წოვს,კოცნის...გახურებული სისხლი მუცლის ქვედა ნაწილში აწვება.შორენას ხელები ისევ მისი თმებისკენ წავიდა,თუმცა მალევე შეაჩერა.ისევ აღგზნებული თვალებით ახედა.-ხელები გააჩერე თორემ ისევ თავიდან დავიწყებ-ქვევიდან ეშმაკურად უღიმოდა.
-მინდა შეგეხო- ჩახრინწული ხმით წყდება გოგონას.ცდუნების გაძლების ძალა აღარ აქვს.
- ვიცი მაგრამ არ გაინძრე-პასუხობს ჩურჩულით. ხელს ისევ ნიკაპზე კიდებს და ყველაფერი ისევ თავიდან იწყება.მკერდზე ნაზად კბენს და კოცნის.მთელი ძალით ცდილობს შორენა არ გაინძრეს და ხელები არ შეეხოს. ორივე ხელით ზეწარს ებღაუჭება.კანს მისი მხურვალე სუნთქვა უწვავს.მუცელზე კანს ნელა კბილებით ისევ ქაჩავს.-ოჰ რა ტკბილი ხარ.-ფეხებს განზე აშლევინებს. ხელებით ნელა მოუყვება მაღლა.ბარძაყებს შიგნიდან მოაცურებს.ხელებით ფეხებს უჭერს და ენის წვერით უვლის გარშემო.
-აააჰ!-ამოდის კვნესა უფრო ღმად. ამ შეხებისას სხეული ერთიანად ეკლაკნება და კონვურსული ცახცახი ეწყება. ენას უფრო და უფრო ჩქარა ამოძრავებს და წამებას აგრძელებს. ამ ქვეყნად ყველა შერძნებას კარგავს გარდა იმისა,რომელიც ბოქვენის პატარა წერტილიდან მოდის.ამ დროს თითს საშოში უცურებს. თითს უფრო ღრმად და წრიულად ატრიალებს.წამებას სრულიად გამაგიჟებელს ხდის.ვეღარ უძლებს... სხეული აღარ ემორჩილება, გათავისუფლებას ითხოვს და ისიც ყვირილით ათავებს.წარმოუდგენელი ორგაზმი აზროვნების უნარს უკარგავს. სხეული ისევ კონვურსული ცახცახით ეძაბება და ისევ კივის.თვალებში უბნელდება... სამყარო ადგილს წყდება და იკარგება.მის არეულ გონებას ფოლგის გახსნის ხმა წვდება. ჯაე ძალიან ნელა შედის მასში და მოძრაობას იწყებს. ოდნავ ტკივა თუმცა უფრო სიამოვნება ცვლის და ტკივილიც სადღაც იკარგება.
-გტკივა? -ეკითხება ჩურჩულით
-არაა.-ხდება პირიდან პასუხად. ორივეს სახეზე ღიმილი ესახება. ხელით შუბლიდან თმას უკან უწევს. მომაჯადოვებელი ღიმილით შეჰყურებს და ტემპს აჩქარებს.ძლიერი ბიძგებით ისევ მასში იწყებს შესვლას. შორენა ისევ ათას ნაწილებად იშლება. კიდევ ერთი ძლიერი ბიძგი და ჯაეც უკან მიყვება. ნეტარების ზენიტში შეშდება და ზემოდან ეცემა.ახლა კი ხელებს კისერზე ხვევს და ცდილობს რაც შეიძლება ძლიერად მიიხუტოს.-"ვიცი და ვგრძნობ,რომ ამ კაცისთვის ყველაფერზე წავალ.მე მისი ვარ სულითაც და ხორცითაც."-ფიქრობდა დაბინდული გონებით შორენა,თან ჯაეს თმაზე ფერებას არ წყვეტტდა.
***
ჯადოსნური წუთები დამთავრდა და რეალობას დაუბრუნდნენ. დღის მეორე ნახევარში ორივე გადასაღებ მოედანზე დაბრუნდნენ. შორენა ცდილობდა სახეზე ბედნიერება დაემალა. ეს ადვილად გამოუვიდა მიკას დანახვისას. ყურში მისი თითოეული სიტყვა მკვახედ ჩაესმოდა.ამას თან მიკას ცინიკურად მომღიმარი სახე ერთვოდა. სხეულში გაბრაზება წამოეჭრა.თავის შეკავების მიზნით უკან შებრუნდა.
-ოჰ სონბე-უცებ შეცბა ზურგს უკან მენეჯერის ყოფნისას.-როდის ჩამოხვედით?
-ახლა მოვედი-ყურებამდე გაღიმებული შეყურებდა გოგონას.-დღეს ვამთავრებთ აქ გადაღებას და სეულში ვბრუნდებით,რაც ძალიან მახარებს. წინ და უკან სიარული აღარ მომიწევს ქალაქებს შორის.
-მეც მიხარია-ჩაიცინა შორენამ.
-ჯაე სად არის?-მოესმათ რეჟისორის ყვირილი.
-ახლავე დავუძახებ-გასძახა შორენამ. მენეჯერს თავი დაუკრა.
-მიდი -ღიმილიანი მზერით გააცილა მიმავალი.
მასთან გასახდელში შეაჭრა. სარკის წინ პერანგის ღილებს იკრავდა. სარკეში შორენას არეკლილ გამოსახულებას ჩაუღიმა,თან პერანგის ღილების შეკვრა დაამთავრა.
-გადაღება იწყება.გეძახიან-ვერც თვითონ იშორებდა მომღიმარ სახეს მის წინაშე,რომელიც ეშმაკურად უღიმოდა და თან მისკენ მიემართებოდა.მისდა უნებურად ქვედა ტუჩი კბილებში მოიქცია გოგონამ და მოქაჩა.
-ძალიან მინდა გაკოცო-მიახლოებულმა ორივე ხელებში მოიქცია. ტუჩები ენით მოილოკა და მისკენ გაიწია საკოცნელად,თუმცა შორენამ თავი უკან გასწია.
-გავიწყდებათ ბატონო კიმ,რომ ორივე სამსახურში ვართ-თვალებიდან ბედნიერების ნაპერწკლებს ყრიდა.
-მერე რაა.-წარბები აათამაშაა.-მინდა გაკოცო- მისკენ გაიწია.პასუხად ისევ სახის გაწევა მიიღო. შორენას ეტყობოდა აშკარად ხალისობდა მისი წვალებით.
-არაა!-მკაცრად განაცხადა და ცდილობდა სიცილი შეეკავებინა.
-და მაინც, რომ გაკოცო რას იზავ?-არც ჯაე ცხრებოდა. სახე უფრო ახლოს მიუტანა. ცხვირი ცვირზე გაუხახუნა.-გამარტყავ?-ცალ წარბ აწევით დაჰყურებდა ზემოდან.მისი სუნთქვა გოგონას სახეს ელამუნებოდა.
-შეიძლება -სახესთან წაიჩურჩულა უკვე სუნთქვა არეულმა.-სხვა არაფერს ინებებთ?-ხელები დაკუნთულ მკერდზე აუცურა. ერთი ხელით სახის ნაკვთებს ჩამოაყოლა.ჯაემ თვალები დახუჭა და ლოყა მის ხელს მიადო. შემდეგ ხელის გულზე მთელი გრძნობით აკოცა. მყუდროება კარებზე კაკუნმა დაურღვია წყვილს. ორივე სწრაფად მოსცილდა ერთმანეთს.
-ბატონო კიმ! -შემოაღო ერთ ერთი გადამღები ჯგუფის წევრმა კარები.
-სხვა არაფერი მინდა- სერიოზული გამომეტყველებით გახედა შორენას,შემდეგ მყუდროების დამრღვევს გახედა-მოვდივარ-მისგან თავის დაქნევა მიიღო საპასუხოდ და გატრიალდა. შორენამ სიცილის შესაკავებლად სახეზე ხელი აიფარა და უკან შებრუნდა. მხარზე ხელი იგრძნო უკან მთელი ძალით შემოაბრუნა და ტუჩებს სწარაფად დაწვდა საკოცნელად ჯაე.-რომ მოვრჩები ჩემი ხარ-თვალი ჩაუკრა და ოთახიდან გავიდა.
-ოჰ ღმერთო. ნამდვილად მაგიჟებს ეს კაცი-სახეზე ხელები ჩამოისვა. მალევე მანაც დატოვა ოთახი.
***
გადამღები ჯგუფი თავის ნივთებს ალაგებდა. ჯაე ძლივს დაუსხლტა რეჟისორს ხელიდან.დარბაზს სადაც ყველა ფაციფუცობდა თვალი მოავლო. შორენას ეძებდა თუმცა ვერ შენიშნა. გვერდი აუარა ხალხს და თავისი მოსასვენებელი ოთახისკენ გაემართა. კარები კი არ შეაღო ლამის შეიტანა. სახეზე შფოთვა და შიში ერთდროულად ეხატა. თუმცა ვერ ხვდებოდა ასე რა აშინებდა.ცარიელ ოთახს თვალი მოავლო,ნერვიულად თმები უკან გადაიწია.
- შემთხვევით შენს სათამაშოს ხომ არ ეძებ?-მოესმა ზურგს უკან მიკას ხალისიანი ხმა.
-შენ...-სინათლის სიჩქარით მობრუნდა მკლავებში ხელები ჩაავლო.-რა გააკეთე?-გამოსცრა კბილებიდან.
-მტკივა-სახე დაემანჭა ტკივილისგან და შეეცადა მისი ხელებისგან თავი დაეღწია.
-რა გააკეთე მეთქი? -ხმას აუწია ჯაემ. მოთმინება ელეოდა.
- არაფერი გამიკეთებია-დაიყვირა მიკამ.მის ხმაზე მენეჯერი შემოვარდა მათთან.
-ისევ თქვენ-თვალები აატრიალა ჯონმა.- ახლაა რაღა გააკეთე?-გაბრაზებულმა გახედა მიკას.
- უკვე ვთქვი არაფერი გამიკეთებია მეთქი-ხელები ჩამოახსნევინა მკლავებიდან.- ყველაფერი შენ თვითონ გააკეთე. შენ თვითონვე მიახვედრე რა ადგილი ეკავა შენს ცხოვრებაში.
- რას ლაპარაკობ? -დაბნეულობა გამოესახა სახეზე ჯაესაც და ჯონისაც.
- წავიდა! მიგატოვა! რადგან მიხვდა,რომ შენს ხელში სათამაშო იყო. შენი ლაპარაკი მოისმინა,როცა ტელეფონზე ლაპარაკობდი.- ცინიკურად ჩაიღიმა მიკამ და ოთახიდან გავიდა.
- არაა! არაა! და არა! - ჯაეც გავარდა ოთახიდან. გადასაღები მოედნიდან გამოვიდა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა თან ცდილობდა ტელეფონზე დაკავშირებოდა შორენას,მაგრამ გამორთული იყო. უკან ჯონი გამოეკიდა,თუმცა ამაოდ.
მანქანას გიჟივით ატარებდა. სასტუმროს კარებთან მკვეთრად დაამუხრუჭა და თითქმის ჯერ არ გაჩერებული მანქანიდან გადმოხტა.სასტუმროში შევარდა.ლიფტს არც დალოდებია კიბეებზე სირბილით ავიდა. კარებზე აბრახუნებდა,მაგრამ იქედან პასუხს არავინ სცემდა. დერეფანში მოსამსახურე პერსონალი ურიკას მოაგორებდა. ჯაემ ოთახის გასაღები გამოართვა.შიგნით გიჟივით შეიჭრა. ყველა ოთახი მოაიარა. საძინებელში შესვლისას საწოლზე ამ დღეებში ნაჩუქარი ყველა ნივთი დახვდა.
- ჯანდაბა! -თმებში ხელები შეიცურა და მოქაჩა მწარედ. ოთახს კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი და იქედან გავიდა. გასვლისას კარებს ფეხი მიკრა. სახეზე სიბრაზის ათასი ელფერი ედო.
****
ალბათ გაქცევაა ერთადერთი გამოსავალია, როცა გული საშინლად გტკივა. სეულისკენ მიმაბალი ავტობუსის სავარძელში თავის ტკივილთან ერთად მოკალათებულიყო შორენა.
ფანჯრის მინაზე თავი მიედო. მინის იქეთ უაზროდ იყურებოდა, თვალწინ პეიზაჟის ნაცვლად ჯაე ედგა ტელეფონით ხელში ოთახში მოსიარულე სახეზე სიმშვიდის ელფერი ეკრა. ყურებში კი მისი თითოეული სიტყვა მკვახედ ჩაესმოდა. თვალებში მომდგარმა ცრემლებმა გზა ლოყებზე ჰპოვეს. ჩამოგორებული ცრემლები ორივე ხელით სწრაფად და უხეშად მოიწმინდა. თვალები სიბრაზის ცეცხლით აევსო. საკუთარ თავზე ბრაზობდა ყველაზე მეტად. ეს მან მისცა უფლება ასე ახლოს მოსულიყო მის სულთან და სხეულთან. ვერც ვერაფერში დაადანაშაულებს ჯაეს. არცგულს დაპირებია და არც ოცნებების ახდენას. ერთხელაც კი არ უთქვამს, რომ უყვარდა. მაგრამ ის ხომ ასეე თბილი იყო მის მიმართ. გონებაში ერთმანეთში ერეოდა ტკბილ- მწარე მოგონებები.ვეღარ გაეგო ისევ გრძნობებისთვის დაეჯერებინა თუ გონებისთვის და საკუთარი ყურით მოსმენილისთვის. როგორ ჭირდებოდა ახლა ვინმე გვერდით ვისთანაც შეეძლებოდა ბავშვივით მოკუნტულიყო მის კალაში და ეტირა. ეტირა გულის ამოვარდნამდე. სეულამდე კიდევ ორი საათის სავალი იყო. ფიქრებში ღმად ჩაძირულმა თვალები დახუჭა. შეეცადა აღარ ეფიქრა ცოტახანი მაინც, თუმცა არ გამოსდიოდა ტკივილი სულ უფრო და უფრო ჭამდა შიგნიდან.
***
ავტობუსმა მკვეთრად დაამუხრუჭა.თავის სავარძელში მოკუნტული წინა სავარძელს ინერციით შეეხეთქა და უეცრად მოსული ძილს თავი დააღწია.ფანჯრიდან ნახევრად მძინარმაა გაიხედა.უკვე სეულში იყვნენ თუმცა ავტობუსის სადგურში არ იყო. ეჭვნარევი მზერა მოატარა ქუჩას.
-რატომ გაჩერდა? -ჩაილაპარაკა თავისთვის. წინ მსხდომი რამდენიმე კაცის გაოცებულს ლაპარაკს მიაყურადა.
-კინაღამ დავეჯახეთ- შეშფოთებულმა ქალმა თავისთვის შეშინებული ხრინწიანი ხმით ჩაილაპარაკა.შორენა ფეხზე წამოდგა და ხალხის მზერას თვალი გააყოლა.ავტობუსის მძღოლი ბრაზმოკიდებული შეჰყურებდა ავტობუსში ამოსასვლელ კარებს,საიდანღაც ვიღაც ამოსვლას ითხოვდა. შორენამ ახლა მისი მიმართულებით გაიხედა.მძღოლმა კარები გააღო და ავტობუსში ჯაე ამოვიდა.
-საბავშვო ბაღი ხომ არ გგონიათ?-მძღოლმა შეჰყვირა ახლახანს ამოსულს,რომელიც სულ არ აქცევდა მის ყვირილს ყურადღებას და შორენასკენ მიიწევდა.ის კი ერთ ადგილზე გაშეშდა ელოდებოდა,როდის მიუახლოვდებოდა კაცი,რომელმაც მის სულში ჯოჯოხეთის ცეცხლი აანთო.იქ მყოფმა რამდენიმემ იცნო ჯაე. ძნელია როცა ასეთი სუპერ პოპულარული ხარ ვინმეს დაემალო,თუმცა დამალვას არც ცდილობდა.შორენასთან ძალიან ახლოს მივიდა.ერთი პატარა ნაბიჯიც კი საკმარისი იყო და სხეულით მიეკვრებოდა.
-აქ არ უნდა იყო-ამოთქვა შორენამ და ნაბიჯი უკან გადადგა.
-არც შენ უნდა იყო აქ-ჯაემ ისევ გადადგა მისკენ ნაბიჯი და ისევ შეამცირა მანძილი მათ შორის.
-აბა სად უნდა ვიყო?-მზერა მკაცრი გაუხდა შორენას.
-იქ სადაც იყავი.ჩემს გვერდით!-შეეცადა ხელით ლოყაზე შეხებოდა,თუმცა ისევ უკან დახევა მიიღო შორენსგან.ხელი ჰაერში გაუშეშდა.
-გეყოფა თამაში! -სავარძლიდან თავის ზურგჩანთანს ხელი დაავლო -ამაში ოსკარს არავინ მოგცემს.-შეეცადა გვერდი აევლო მისთვის,მაგრამ მკლავში ხელი ჩაავლო ჯაემ და ისევ უკან დააბრუნა.
-აქ რა დრამას ვიღებთ?-გამოსძაღა გაღიზიანებულმა მძღოლმა,რომელსაც განრიგი ჩაუშალეს.ყურადღებას არავინ აქცევთა მის ყვირილს.ორივე ერთმანეთს გამჭოოლი მზერით შეჰყურებდა,ხალხი კიდევ მათ.
-რატომ არ გინდა მომისმინო?-თვალი თვალში გაუყარა გოგონას.
-თუ შეიძლება უკანა კარები გააღეთ-მის ნათვქამს ყურადღება არ მიაქცია.მძღოლმაც მაშინვე გააღო კარები.ერთი სული ქონდა როდის ჩაამთავრებდა რეისს და კუთვნილ შესვენებას მიიღებდა.სულაც არ სურდა მათთვის ეყურებინა.შორენამ ახლა უკან გაღებული კარისკენ გაიწია,თუმცა მკლავში ჩაჭიდებული ხელისგან თავი ვერ დაიხსნა.
-უნდა მომისმინო!-თავისკენ მოქაჩა.ისე ახლოს იყვნენ ერთმანეთის სუნთქვას ცვლიდნენ სახეებზე.
-არ მინდა!- გამოუცრა კბილებიდან.მკლავი მძლავრად გამოწია და ავტობუსიდან სასწრაფოდ ჩავიდა.რამდენიმე წამი ჯაე გაოცებული იდგა.მალევე მოვიდა გონს და უკან გაეკიდა.ავტობუსმა გვერდი აუარა მის მანქაანას და თავისი გზა განაგრძო.
კიდევ კარგი სადმე უკაცრიელ ადგილზე არ ჩამოვიდა და ქალაქში იყო,საიდანაც ადვილად შეეძლო შორენას მისგან გაქცევა.
-გეყოფა ჩემგან გაქცევა.მომისმინეე-ჯაე დაეწია და თავისკენ შემოაბრუნა.
-და მაინც რა გინდა,რომ მითხრაა?-სიბრაზისგან თვალები აენთო.-არ გინდა დაკარგო თოჯინა,რომელთანაც ჯერ არ დაგისრულებია თამაში?თამაში მორჩა.ამ თამაშში კი უპირობოდ მოიგე.მიიღე ის რაც გინდოდა. არ უნდა დამვიწყებოდა ვინ იყავი შენ და ვინ ვიყავი მე. ვერასოდეს ხედავდი იმ ადამიანების სიყვარულს ვისაც ნამდვილად უყვარხარ.ბრმა ხარ. მე კიდე სულელი,რომ გენდობოდი და არ ვწყვეტდი შენს სიყვარულს.-სიტყვები ჩაამთავრდაა და სანამ სიბრაზისგან ანთებული თვალებიდან ცრემლები გადოსცვივდებოდა უკან მობრუნდა. სწრაფად გააჩერა ტაქსიი და შიგნით შეხტა.-სულელი ვარ,რომ არ ვწვყეტდი და არც ახლა ვწყვეტ-თავისთვის ჩაილაპარაკა შემდეგ მძღოლს განკარგულება მისცა,თვალები დახუჭა და საზურგეს მიაყრდნო თავი.
-ჯანდაბა შორენა მომისმინე-მიხურულ კარებს ხელი დაკრა,მაგრამ ამაოდ.ტაქსი ადგილს მოწყდა და უკან მოიტოვა.-ჯანდაბა! ჯანდაბა!-თავისი მანქანის საბურავს წიხლი მიარტყა და თვითონაც საჭეს მიუჯდა.თუმცა უკან აღარ გაკიდებია. მასაც აასხაა სიბრაზისგან ტვინში სისხლმა.მანქანა მკვეთრად მოაბრუნდა და საწინააღმდეგო მიმართულებით წავიდა.
***
სახლში მისვლა არ უნდოდა.მინაც სწორედ ახლა არ იყო მის გვერდით,მაგრამ მას ხომ ყავდა სტივი.მეგობარი,რომელიც მუდამ ისმენდა მის წუწუნს და სამაგიეროდ არაფერს სთხოვდა.მთელი დღის უგზოუკვლოდ ბოდიალის შემდეგ ბარში მივიდა მასთან.უკვე გვიანი იყო და იქაურობა თითქმის ცარიელდებოდა. შორენას დანახვაზე სტივს სახე გაუბრწყინდა, თუმცა მალევე შეეცვალა.მშენივრად მიხვდა,რომ ისევ რაღაც მოხდა და ამ რაღაცას ჯაე ერქვა.
-მეგობრების დავიწყება ასე უნდა?-შეეცადა არ შეემჩნია და ხასიათზე მოეყვანა.გვერდით დგომს მხარი მიკრა და ანიშნა ბარისთვის მიეხედა,თვითონ კი დახლიდან გამოვიდა და შორენას წინ დადგა.თბილი ღიმილით წინ ედგა მეგობარი. შორენას ცოტაღა აკლდა ატირდებოდა.ბიჭმა ისევ თბილად გაუღიმა მდუმარედ მყოფს ახლოს მივიდა და თავის მკლავებში მოიქცია.მაინც ჩამოუგორდა თვალებიდან ცრემლები.როგორ ვერ იტანდა,როცა ასეთი სუსუტი და უსუსური ჩანდა.-არაუშავს,ყველაფერი კარგად იქნება.გაივლის.-ზურგზეე ხელს უსვამდა და ამით თანდათან ამშიდებდა.-გინდა სუფთა ჰაერზე გავისეირნოთ?-ისევ ჩაიღიმა და მზრუნველად უთხრა.მისგან თავის დაქნევა მიიღო პასუხად.წამოსვლისას კიდევე ერთხელ ანიშნა მეორე ბარმენს,რომ მიდიოდა და იქაურობისთვის მიიეხედა.ბარის უკნიდან თავისი ქურთუკი გამოიტანა და შორენსთან ერთად გარეთ გავიდა.
სეირონობა სეინობაში შორენას სახლსაც მიადგნენ. სტივი ყველანაირად ცდილობდა გაემრხიარულებინა და გამოუვიდა.შორენას წამით დაავიწყდა კიდევაც თუ რა მოხდა და რატომ იყო ცუდად. ძნელია ამ ადამიანთან მოიწყინო.სადარბაზოსთან შეჩერდნენ.
-მადლობა ყველაფრისთვის-გულწრფელად გაუღიმა გოგონამ.
-თუ მადლობის გადახდა გინდა ყოველთვის გაიღიმე.-თვითონაც ჩაეღიმა.-არ მიყვარს,როცა ტირი და ცუდ ხასიათზე ხარ.-ხელი სახისკენ წაიღო.უნდოდა ნაზად მოფერებოდა მის სახეს.სახეს,რომელიც ასე უყვარდა და ამ სიყვარულს გულში იკლავდა შორენას გამო.იცოდა მისგან ვერასდროს მიიღებდა იმას,რაც სურდა. იცოდა ადგილი მის გულში უკვე დაკავებული იყო და ვერანაირად ვეღარ შეძლებდა იქ შეძრომას.თუმცა დღევანდენი საღამოს შემდეგ პატარა სულ პაწაწინა იმედი გაუჩნდა,მაგრამ ხელი მხარზე დაადო სახეზე მოფერების ნაცვლად და შეუმჩნევლად ამოიხვნეშა. არ უნდოდა ეს პატარა იმედი მალევე გაექრო.
-ნამდვილი მეგობარი ხარ-კიდევ ერთხელ მოეხვია შორენა და მალევე მოშორდა მის სხეულს.სტივს უნდოდა კიდევ ცოტახანს გარგძელებულიყო მასთან ყოფნის წუთები,მაგრამ მის სხეულს მოსცილდა და გაღიმებული სახით შეხედა.
-რა თქმა უნდა კარგი მეგობარი ვარ-გაეცინა სიტყვა მეგობარზე.-მინა ხვალ ჩამოვა იაპონიიდან.იმედია ისევ მინახულებთ. ჩემი ბუნაგი იცით სადაცაა-მის ნათვქამზე გაეცინა შორენას.
-აუცილებლად. მადლობა სახლამდე მოცილებისთვის.
-გეყოფა ამდენი მადლობის გადახდაა და შედი-სადარბაზოსკენ უბიძგა სტივმმა.-თუ სახლამდე ამოგვყვეე?-გაიბრძოლა ვითომ ხუმრობით ბოლომდე.
-არაა საჭირო-ჩაიხითხითა შორენამ და სადარბაზოსკენ წავიდა. მოუბრუნებლად ხელი გააქნია დასამშვიდობებლად.სტივმმა ღიმილიანი მზერა გაყოლა და ისიც შებრუნდა თავისი გზისკენ.შორენა კი სადარბაზოში შევიდა.
-რა ადვილად მიმატოვე-მოესმა უცებ კუთხიდან ხმა. შეხტა თან ხმისკენ შემობრუნდა.
-აქ არ უნდა იყო-ისევ გაიმეორე მათი შეხვედრის დროს ნათქვამი სიტყვები.
-აქ არ უნდა იყო! იქა არ უნდა იყო! ეს არ შეიძლება! ის არ შეიძლება! დავიღალე!-შეეცადა შორენასკენ წამოსულიყო.შებარბაცდა.შორენას უნდოდა ხელი შეეშველა,თუმცა დაასწრო და მოაჯირს მოეჭიდა.-მე მოღალატე არ ვარ საყვარელო.ათასი ნაკლი მაქვს,მაგრამ მოღალატე არ ვარ!-წელში გასწორდა და სიმთვრალისგან მიბნედილი თვალები გასწორებას შეეცადა მისთვის.-მითხარი,რომ ვერ ვამჩნევდი ვერავის სიყვარულს. შეცდი. ვამჩნევდი,როგორ ვუყვარდი გოგონეს,ზოგს კი მხოლოდ ჩემი ფული და მდგომარეობა იზიდავდა.არასდროს მითამაშია სხვების გრძნობებზე.-შორენა მხოლოდ იდგა და ბოლოსდაბოლოს უსმენდა.-არასდროს ვიჭერდი იმასთან საქმეს ვისაც ვუყვარდი,რადგან ვიცოდი ჩემს გამო ბევრს ცრემს დაღვირნენ. მხოლოდ შენ იყავი ერთადერთი ვინც მოვუშვიი ჩემს გულთან.-თითი მკერდზე მიირტყა.-შენ იყავი ის ვისთანაც ისეთი ვიყავი,როგორიც არასდროს არავისთან-კიდევ ერთხელ წაბარბაცდა.ისევ შეეცადა მის დაჭერას თუმცა ამჯერად ჯაემ გააჩერა.-არა! არ შემეხო!-ხელი წინ გაწია მისკენ წამოსული გოგონას შესაკავებლად.-ხომ თქვი,რომ გიყვარდი,მაგრამ ადვილად დამტოვე. უნდა ისწავლო ადამიანების მოსმენა.-თითი დაუქნია.სახეზე მწარე ღიმილი გამოესახა. შებრუნდა და სადარბაზოდან გავიდა.
-ასე სად მიდიხარ? ნასვამი ხარ-ცდილობდა შეეჩერებინა,მაგრამ ჯაე ყურსაც არ უგდებდა.
-ეს აღარ გეხება. შენ ხომ წახვედი!- მოაძახა უკან მომავალს,რომელიც ამ სიტყვებზე შედგა.ჯაეს წინ მანქანა გაჩერდა.
-ასეც ვიცოდი-იქედან გაბრაზებული მენეჯერი გადმოვიდა და წაქცევის პირას მყოფს მხარში ამოუდგა.შორენასაც მოავლო სწრაფად მზერა.
-წავიდეთ ძმაო. შორს წავიდეთ აქედან.-გაუღიმა და მხარზე ჩამოეკონწიალა ჯონს.მანაც მანქანაშიი შესვა,შემდეგ თვითონ მიუჯდა საჭეს და მანქანა ადგილს მოწყვიტა.შორენა კი ჯერ კიდევ იმ ადგილას იდგა.
-წასვლა ყოველთვის მიტოვება როდია.ჯერ უნდა წახვიდე და მერე მიატოვო! თუ შეძლებ...-ჩაილაპარაკა თავისთვის. დღეს უკვე მეორედ ატკინა გული მისსმა სიტყვებმა.იქვე ჩაიკეცა.თავი მუხლებზე დაიდოო და მწარედ აქვითინდა.
*****
ცხოვრება გასწავლის როგორ უნდა გახდე ძლიერი.როგორ ისწავლო ტკივილთან ერთად ცხოვრება,მიუჩინო ადგილი პატარა კუთხეში და უბრძანო იქიდან არ გამოვიდეს სანამ მარტო არ დარჩები. ამიტომ ცდილობ მარტო არ დარჩე,რომ ტკივილმა თავი არ შეგახსენოს.ხალხთან უდარდელად და ბედნიერად გიჭირავს თავი,რადგან არ გინდა ყველას დაანახო შენი შინაგანი სამყარო.იმ ღამის შემდეგ ჯაე აღარ უნახავს.არც კი უცდიაა მასთან დაკავშირება.მისი ერთი ნაწილი ეუბნებოდა,რომ უნდა დაერეკა მოესმინა და ამის შემდეგ გამოეტანა დასკვნები,თუმცა წამში მისი მეორე მხარე წამოყოფდა თავს და ამის საშუალებას არ აძლევდა.ახსენებდა ჯაეს პირიდან გამომავალ თითოეულ სიტყვას,ამას უმატებდა მიკას ცინიკურად მომღიმარ სახე და მის სიტყვებს,რომელმაც კიდევ უფრო აუტანელი გახადა დარჩენა.

მომღიმარი მიემართებოდა ჯაეს ოთახისკენ.გონებაში მასთან გატარებული დღის თითოეული წუთი თვალწინ ედგა და სახე უბრწყინავდა.უცებ ოდნავ შეღებილ კარებთან შედგა და ღიმილიანი სახეზე მიეყინა.
-„რომელ სიყვარულზე მელაპარაკებით ?!ხომ გეუბნებით სანერვიულო არაფერია. ტყუილად ნუ ქმნით პანიკას ჩემს ცხოვრებაში ისეთი არავინაა ვისზეც პრესაში უნდა ვილაპარაკო.გთხოვთ შეეშვით ამ გამოძიებას. ხომ მიცნობთ ჩემთვის ყველაფერი თამაშია. სიყვარულისთვის არ ვარ შექმნილი. დიახ მორიგი...-მეტის მოსმენა აღარ სურდა და აღარც შეეძლო.უცებ ზურგს უკან ყურებთან ჩურჩულივით ხმა მოესმა.
-„რას გეუბნებოდი?ხომ გითხარი! ჯაე ყოველთვის იღებს იმას რაც უნდა. ბოლოს კი აუცილებლად აღმოჩნდები იმ კარს უკან,რომელშიც მან შემოგიყვანა. შეგიძლია შეხვიდე ახლა მასთან და ისე მოიქცე თითქოს არაფერი მომხდარა. და ელოდო იმ დროს სადამდე გასტანს შენდამი ინტერესი.თუმცა როგორც ვიცი უკვე მიიღო ის რაც მას უნდოდა.კარგი იყო ხომ მასთან ერთად მის სახლში.ლამაზია ხომ იქაუ ..."-სიტყვები პირში გაუქრა,როცა სიბრაზისგან ანთებული თვალები მიანათა.
-„გეყოფა!"-კბილებიდან გამოუცრა თან თითი სახესთან მიუტანა.-„კიდევ თუ გავიგებ შენს ხმას გეფიცები ჩემს თავს უფლებას მივცემ ადგილი მიგიჩინო. რაც შეეხება მასთან ვიქნები თუ არა ეს შენ არ გეხება. ერთს კი გეტყვი შენსავით თავის დამცირებას არ დავიწყებ და კუდში არ ვდევ იმ კაცს,ვისთვისაც არაფერი ვარ"-ჩაამთავრაა სათქმელი.გავლისას მხარი მაგრად გაკრა, გვერდით გადააგდოო და სააბაზანოში შევიდა. სახეზე წყალი შეისხა.სარკეში თავის ანარეკლს შეჰყურებდა,რომელიც ისე გამოიყურებოდა თითქოს თავზე ცა ჩამოექცა.მკვახე სიტყვები ერთი მეორეს ცვლიდნენ.გონება თანდათან ებინდებოდა. სააბაზანოდან სასწრაფოდ გამოვიდა ისევ იმ ოთახს მიაშურა,სადაც ცოტახნის წინ ჯაე იყო.შესულს იქ აღარავინ დახვდა.დივანზე თავის ზურგჩანთას ხელი დაავლო თავისი ნივთები შიგნით ჩადო.ჯიბიდან მანქანის გასაღები ამოიღო იქვე დადო და იქედან ისე გამოვიდა არავის შეუმჩნევია.არც თავის როლში შესულ ჯაეს.
დივანზე მოკალათებულს მინამ მხარზე ხელი დაადო და ღრმად წასული ფიქრებიდან გამოარკვია.
-რაზე ჩაფიქრდი?-დიდი ფინჯანი ცხელი სითხით სავსე მიაწოდა.
-ჰა? არა არაფერზე რაღაც გამახსენდა-ჭიქა გამოართვაა და ცხელი სითხე მოსვა.მეგობარიც გვერდით მოუჯდა თავისი ფინჯნით ხელში.
-მივხვდი რაზეც ჩაფიქრდი-სერიოზული სახით გახედა მეგობარს.მართლაც მიხვდა,რომ იმ რაღაცას ჯაე და ის ამბები ერქვა.
-რაზე?-წარბები შეუკრთა.ისეთი სახე მიიღო თითქოს რაღაცას მალავდა.მასაც არ უნდოდა ეფიქრაა იმ დღეზე,მაგრამ მისდა უნებურად წამოეჭრებოდა ხოლმე ფიქრები მასზე.
-საღამოს სტივთან ბარში წასვლაზე-გაუღიმა და მხიარულად აათამაშა წარბები.მიხვდა,რომ არ უნდა ეხსენებინა,რათა მეგობრის ტკივილი კუთხიდან არ გამოქცეულიყო.-წავიდეთ ხომ?

-კარგი წავიდეთ-სიცილში აყვა მეგობარს.გულში კი მადლობას უხდიდა ამისთვის,
***

ჯაე აპარტამენტში მენეჯერთან ერთად დივანზე იჯდა.ჯონთან ერთად ახალ პროექტს განიხილავდა.სამზარეულოდან მორცხვად ორი ფინჯნით ხელში საშუალო სიმაღლის გოგო გამოვიდა.ფრთხილად მიუახლოვდა მათ ერთი ჭიქა მენეჯერს დაუდგა წინ,მეორე კი ჯაესკენ წაიღო ხელის კანკალით.
-ფრთხილად!-მკაცრი მზერა ესროლა. უხეშად გამოართაა ჭიქა ხელიდან და წინ მაგიდაზე დადგა.
-მაპატიეთ -თავი ჩაღუნა გოგონამ და დამნაშავესავით ერთმანეთში გადახლართულ ხელებს დაუწყო ყურება.

-თითქმის ერთი კვირაა უკვე ჩემთან მუშაობ. მოიცილე ეგ საწყალი გამომეტყველება სახიდან და ნუ იქცევი მორიდებული პატარა ბავშვივით თუ არადა წადი.სატირლად ცრემლები სულ გამზადებული გაქვს?-მაგიდაზე ხელში შერჩენილი საქაღალდე ხმაურით დააგდო.გოგონა შეხტა.თვალიდან აქამდე დაგროვილი წყალი გადმოეღვარა.ცოტაც დაა ხმამაღლა ატირებდებოდა.დაბნეულად უკან გაბრუნდა და ოთახი დატოვა ტირილით.ჯონმაც დააწყო თავისი საქაღალდე მაგიდაზე ფეხზე წამოდგა და გოგონას ნივთების შეგოროვება დაიწყო.
-ამ ორ კვირაში უკვე მეხუთეა.
-მერე?-გაბრაზებულმა ქვევიდან ახედან
-ყველაზე დიდიხანს გაგიძლო წინებთან შედარებით-ირონიული ღიმილი აჩუქა და გოგონას კვალს დაადგა მისი ნივთებით.თუმცა გასვლისას კარებშივე შედგა.გოგონა იქვე დერეფანში იდგა და თავს იმშვიდებდა.
-მეგონა წახვედი-ჯონი მიუახლოვდა მტირალს,რომელიც თავის დამშვიდებას ცდილობდა.
-ეს სამსახური მჭირდება-ამოილუღლუღა გოგონამ.
-მაშინ მისი ატანა უნდა შეძლო-დახურულ კარს მიღმა მიანიშნაა ბიჭმა.-დამშვიდდი-დამშვიდების ნიშნად მხარზე ხელი დაადო.-შეგიძლია ცოტახანი წახვიდე დაწყნარდი და მერე მოდი.
-არ გამაგდებთ?-ჩაწითლებული თვალებით ახედა გოგონამ.
-არა რადგან ასისტენტი მჭირდება თუ თავად არ მიდიხარ-ჩაუცინა ბიჭმა,მისგანაც იგივე მიიღო.-ანუ რჩები -თანხმობის ნიშნად გოგონას თავის დაუქნია.ნივთები გაუწოდა.მანაც გამოართვა და ლიფტისკენ გაემართა საიდანაც მოხდენილად მოსიარულე მიკა გამოვიდა.გოგონას გვერდი ისე აუარა თითქოს არც არსებულიყო,გოგონა შეიკარგა ლიფტში.
-ოჰ მიკა რამდენი ხანია არ მინახიხარ.რა ხდება?-ეჭვნარევი მზერით გახედა ინტრიგანს.
-მეც მიხარია შენი ნახვაა-სარკაზმი ჩააქსოვაა -ჯაემ დამირეკა და მითხრა მოვსულიყავი ნუთუ არ გითხრა?-ყალბი გაოცება დაიდო სახეზე.-როგორც იქნა მიხვდა ვისთან უნდა იყოს.
-შენს ადგილზე მაგის იმედი არ მექნებოდა-ცინიკურად ჩაიცინა და გვერდით გადგაა.-გთოხვთ -ხელით კარისკენ მიუთითა.
-ჰმ..-უკმაყოფილოდ აზიდა ცხვირი და ოთახისკენ წავიდა.ჯონიც უკან მიყვა.
ჯაეს ყურადღება არ მიუქცევია.ფანჯრიდან ხედს გადაჰყურებდა და ერთ წერტილს შეჰყურებდა.
-რატომ დამირეკე საყვარელო?-დივანზე ჩამოჯდა ფეხი ფეხზე გადაიდო და გაბადრული სახით გახედა ზურგშექცევით მყოფს.მის გვერდით დივანში ჯონი ჩაჯდა.
-არ გინდოდა მოსვლა?-უცებ შემობრუნდა და ცალი წარბი აეძგიბა ტუჩის კუთხეში კი ირონიული სიცილი გაუკრთა.
-ყველაზე მეტად მინდოდა მენახე და მოგხვეოდი-თავმოყვარეობა დაკარგულმა ადგომა სცადა რათა მათთან მოახლოებულ ჯაესთან მისულიყო.
-იჯექი. არ გინდა ზედმეტი ამბები.-მიკას ცოტა გაუკვირდა მისი ეს ტონი.ტელეფონით უფრო თბილი ეჩვენა.
-რამე მოხდა?
-წინ კონვერტი გიდევს გახსენი და ხელი მოაწერე.-არც ერთი ნაკვთი არ შერხევია.მის პირდაპირ დაჯდა და გამჭოლი მზერა ესროლა.
-რა წერია?-კონვერტი გახსნა და კონტრატის ფურცელი ამოიღო.

-კომპანიასთან კონტრაქტს აუქმებ-გაუღიმა კმაყოფილმა.
-ამას არ გავაკეთებ!-წამოიყვირა და ფურცლები დაყარა მაგიდაზე.
-გააკეთებ! თან შენი ნებით წახვალ
-არ წავალ!
-შეგიძლია სხვა კომპანიაში მიხვიდე ან საერთოდ ვეღარსად მიხვალ-სიმშვიდეს ინარჩუნებდა ჯაე.
-არ მინდა-შემტევი ლაპარაკი წყნარით შეცვალა.
-არც მე მინდა ერთ კომპანიაში ვიყოთ. დირექტორს კი შენი გაშვება ურჩევნია -ხელები ერთმანეთში გადააჯაჭვა და ისევ გამჭოლი მზერით შეხედა.მიკამ თავი შეიკავა ცრემელების გადმოგდებისგან,თუმცა მაინც გადმოუვარდა.
-რატომ? იმიტომ,რომ მიყვარხარ? იმიტომ,რომ მინდა შენთან ვიყო და მასავით არ გავრბივარ?-შორენას ხსენებაზე სიმშვიდის ნატამალი გაქრა ჯაეს სახეზე.ფეხზე წამოხტა.

-იმიტომ,რომ სურათები ჯერ გადაიღე შემდეგ კი ჟურნალისტებს გადაეცი.-წამოიყვირა.ჯონი კი მათ შორის ჩადგა და ჯაე დამშიდებას ცდილობდა.
-საიდან გაიგე,რომ მე მივეცი?-თვალები ლამის გადმოცვივდა გაკვირვებისგან.ჯაეს სიბრაზისკან სახის ყველა ნაკვთი დაეჭიმა.-ხომ არ გამოქვეყნებულა მაინც-დაბნეულობა სადღაც გადააგდო მიკამ და შეუტია.
-იმიტომ,რომ არ მივეცი ამის საშუალება-ძალიან ნელა გამოუცრა კბილებიდან თითოეული სიტყვა.-ამის დედაც მოაწერე ხელი და ქარი ჩემი თვალთახედვიდან-უცებ მაგიდაზე დადებულ ჭიქას ხელი დაავლო.შიგნით მოთავსებული ცხელი სითხე სროლისას ხელზე გადმოეღვარა ჭიქა კი კედელს შეანარცხა.მიკას შიშისგან ფეხები მოეკვეთა და დივანზე დაეცა.
-ყველასთვის ასე აჯობებს მიკა მოაწერე ხელი-ჯონმა რბილად სცადა დაყოლიება.ფურცელი და კალამი ახლოს მიუწია.მანაც ხელის კანკალით გამოართვა კალამი და განკუთვნილ ადგილას ხელი მოაწერა.დივნიდან წამოდგა.ხელჩანთას ხელი დაავლო და გასასვლელისკენ წავიდან

-იმედია ვერასდროს ვერ შეიყვარებ ვერავის. მიხარია და ალბათ ისიც ბედნიერია შენგან შორს ყოფნით-გასვლისას მწარე სიტყვები დაუტოვა და გავიდა.ჯაე კი შეეცადა არ დავიწყებოდა,რომ მიკა ქალი იყო.ფეხი მაგიდას მიკრა და დივანში ჩაენარცხაა.ჯონმაც შვებით ამოისუნთქა.
***
საღამოს შორენა და მინა ბართან ისხდნენ .სტივი კი მათ დახლს იქედან თვალს ადევდებდა,კოქტეილებით ამარაგებდა და თან შიგადაშიგ ელაპარაკებოდა.
-სტივ დღეს განსაკუთრებით ბევრი ხალხი გყავს-მინამ თვალი მოავლო დარბაზს.შორენამ და სტივმაც იგივე გააკეთეს და დარბაზს გახედეს.
-რათქმა უნდა საუკეთესოა ეს ადგილი ყველასთვის და ამიტომ-თავი შეიქო ბიჭმა.-თუმცა პრობლემა ისაა დამხმარეები არ მყოფნის-წაიწუწუნა.
-შემიძლია დაგეხმარო-თვალები აენთო შორენას უცებ.უსაქმურობისგან კვდებოდა.
-ერთი პირობით-წარბი აუზიდა ბიჭმა.-ანაზღაურებადი იქნება.
-კარგი-ხელი გაუწოდა ჩამოსართმელად მეგობარს.-სასმელით გამიმასპინძლდი-ჩაიხითხითა გოგონამ.ფეხზე წამოხტა და ბარის უკან შეძვრა.
-მეც შემიძლია დახმარება თუ დამპატიჟებ-სიცილით მიყვა მინა უკან შორენას.სტივს კი მათ საქციელზე გაეცინა.ორივეს წინსაფრები გაუწოდა და თავიანთი ადგილები მიუჩინა.
რიგი არ წყდებოდა ბართან.დარბაზიც და ვიაიპი ოთახებიც სავსე იყო.ისე იყო საქმეში ჩართული გოგოები დროის გასვლა ვერც შენიშნეს.
-ვისკი ყინულით თუ შეიძლება.ოღონდ შეანჯღრიეთ არ მოურიოთ-მინას შეკვეთა მისცა ერთმა გოგონამ.შორენამ უცებ მისკენ გაიხედა.სახეზე ღიმილი ნელნელა უკრთებოდა.გული კი თითქოს შენელებას იწყებდა.სწორედ ასე ითხოვდა ვისკს ჯაე.გოგონამ შეკვეთა აიღო და სასმელთან ერთად შორი ახლოს კუთხეში რამდენიმე კაციან ბრბოსთან მივიდა.თვალი ჯერ მენეჯერს მოკრა შემდეგ სულგანაბულმა შეავლო სხვებს თვალი.მაგიდასთან რამდენიმე გოგოც იყო. ერთის გარდა ყველას მშვენივრად ხედავდა,რომელსაც წინა მაგიდაზე მსხდომი ეფარებოდნენ.გოგონამ სასმელი გაუწოდა ისიც წინ ოდნავ გამოიწია და გამოართვა.შორენამ შენიშნა ჯაე.თითქოს სუნთქვაც კი დაავიწყდა.რატომღაც მანაც მისკენ გამოიხედა.მათი თვალები შეხვდნენ და უტეხად უყურებდნენ ერთმანეთს.ახლა,როცა ამდენი ხანი არ შეხვედრილან და ეგონათ,რომ ერთმანეთის გარეშე უკვე შეეძლოთ ცხოვრება,სწორედ ამ დროს წამოიჭრა ორივეს სხეულში მონატრება, ბრაზი, სიყვარული, სიძულვილი, სიშმაგე. თუმცა გარეგნულად ორივე დუმდა.ჯაე ისევ უკან გაიწია და მოეფარა წინ მსხდომ ხალხს.შორენამაც მზერა გამოარიდა და ეცადა საქმისთვის მიეხედა. მიუხედავად მათი მცდელობებისა ერთმანეთისკენ მზერა მაინც ეპარებოდათ.
******
ბართან იმდენი ხალხი ირეოდა ძნელი იყო მისი ინტერესის ობიექტისთვის თვალი მოეკრა.ცოტახნით მიავიწყდა კიდევაც,რომ იქვე სადღაც კუთხეში იჯდა კაცი,რომელიც ჯერ კიდევ რამდნეიმე დღის წინ მისი იყო.
-ჰეი-ბარისკენ ზურგით მდგარ შორენას ნაცნობი ხმა მოესმა.
-ო სონბე-მხიარულად შემობრუნდა ისიც მისკენ.
-როგორ ხარ?-მისი ნახვით გამოწვეულს ბედნიერება ეხატა სახეზე ჯონსაც.
-კარგად თქვენ როგორ ხართ?-შეღიმა თან შეფარვით ჯაეს გახედა.
-როგორც ყოველთვის ვუძლებ. -ჩაიცინა ჯონიმ-აქ მუშაობ?
-არა მეგობარს ვეხმარები.რამეს დალევ?
-მინდა,მაგრამ საჭესთან ვჭივარ. ცუდია,რომ შენნაირი ასისტენტი აღარ მყავს. -მორცხვად ჩაიცინა გოგონამ მის ნათქვამზე.
-შეეჩვევა.
-მენეჯერო ლი-მოესმა უკნიდან ხმა და ისიც უკან შებრუნდა.
-გისმენ ჩია.
-ბატონმა კიმმა წასვლის დროაო -მორცხვად გახედა მაგიდიდან წამომდგარ უფროსს,რომელიც იქ მყოფთ დაემშვიდობა და მათკენ გამოემართა.სულ უფრო და უფრო უახლოვდებოდა.თანდათან უფრო აუტანელი ხდებოდა მათი ერთ სივრცეში ყოფნა,ერთი
ჰაერის სუნთქვა.
-სად მიდიხარ?-გვერდის ავლისას ჯონმა შეაჩერა.
-ტუალეტში-ჩაუღიმა მენეჯერს და საბაზანოსკენ გაემართა.ისე გაიარა არც კი შეუხედია გოგონასთვის.
-„ჰაჰ! კიდევ აქეთ მაიგნორებს!"-გაიფიქრა შორენამ და სიბრაზისგან ხელები მუშტებად შეკრა.
-იდიოტი-ხმამაღლა გამოუვიდა გაფიქრება,ჩიას სახეზე გაკვირვება გამოესახა და შორენას გაშტერებული შეჰყურებდა.ჯონს ჩიას მზერაზე და შორენას ნათქვამზე სიცილი აუტყდა.
-გეთანხმები იდიოტია-ჩია ხან ერთ უყურებდა ხან მეორეს.-ხო სანამ წავალ მინდა გითხრა,რომ იონგჯუნს შენი ნახვა უნდა,როცა გეცლება დაურეკე.
-კარგი-სიხარულით გამოართვა ფურცელზე დაწერილი ნომერი და ჯიბეში ჩაიდო.
-იქ რა ხდება?-მინამ სტივს გადაულაპარაკა,რომელიც შორენას უკან იდგა.ყველამ საბაზანოს მიმართულებით გაიხედა.ჯაეს ვიღაცისთვის საყელოში ხელი ჩაევლო და უკანა გასასვლელისკენ გაყავდა.ჯონი მაშინვეე ფეხზე წამოხტა და იქეთ გაიქცა.სტივმა და გოგონებმაც იგივე ქნეს.
-რას აკეთებ ჯაე გეყოფა!-ჯონი მისის ხელებიდან მსხვერპლის დახსნას ცდილობდა.
-როცა გეუბნებიან რო არ უნდიხარ და აწუხებ უნდა გაუშვა-ბრაზმოკიდებულმა წამოიყვირა და ძლიერი ბიძგით ძირს დააგდო.
-შენ ვინ გეკითხება?-წაეჭიმა ყმაწვილიც.-მიყვარს და არ ვაპირებ მის დათმობას.
-სიყვარული-სიცილი ატეხა ჯაემ.-გგონია უყვარხარ? -ცალი წარბი ირონიულად აუწია.-რო უყვარდეე შენს მიტოვებას არ შეეცდებოდა.-სტივი წაქცეულს წამოდგომაში დაეხმარა.აპირებდა ჯაესთვის პასუხი გაეცაა და ეთქვა,რომ დანებებას არ აპირებდა და საკადრისი პასუხი გაეცა, თუმცა არ აცადეს.
-იქნებ უყვარს კიდევაც,მაგრამ მაინც მიდის-შორენამ ბრაზი ვეღარ შეიკავა.მის ნათქვამზე ახლა იქ შეკრებილთა მზერა მასზე იყო მიპყრობილი.ჯაემაც გამოხედა. ერთმანეთს თვალი თვალში გაუყარეს. ის კი ვის გამოც ატყდა ეს ამბავი საერთოდ ვერ გარკვეულიყო რა ხდებოდა და რატომ ჩაერია ეს ორი მისი და მისი გოგოს პირადულ გარჩევაში.
-როცა უყვართ არ მიდიან და არ ტოვებენ-უკვე შორენას მიმართულებით გააჟღერა სიტყვები.-ის კი იმდენად დებილია ვერ მიხვდა,რომ არ სჭირდება.-თითიი ბიჭისკენ გაიშვირა, თუმცა საკუთარ თავს უფრო გულისხმობდა.
-იქნებ თვითონ მას არ უყვარდა და იყენებდა.უბრალოდ უნდოდა მასთან ყოფილიყო სანამ არ მობეზრდებოდა.ახლა კი თავი უცოდველად მოაქვს-მათ სიტყვებზე ყმაწვილმაა თავი ვეღარ შეიკავა.
-საერთოდ რაზე ლაპარაკობთ?! არავისაც არ ვიყენებდი! -გაოცებული სახით გახედა ორივეს.
-მოკეტე!-ორივემ ერთ დროულად მოაბრუნეს თავი და შეყვირეს ბიჭს.ჯონმა ბიჭი გვერდით გაიყვანა ჯაეს მაგივრად ბოდიშიი მოუხადა,დაამშვიდა და ისევ ბარში შეუშვა.მობრუნებისას კი ისევ ორ ჯიუტ თხას მოუბრუნდა ერთმანეთს რქებით,რომ აწვებოდნენ.მინა და სტივიც იქვე იდგნენ.უბრალოდ არ უნდოდათ ჩარეულიყვნენ თუმცა არც მათ მარტო დატოვებას აპირებდნენ.ჩია კი კარებთან ატუზულიყო და დაბნეული სახით იყურებოდა.
-დამნაშავესაც კი აძლევენ ბოლო სიტყვის თქმის უფლებას.ის კი ისე მიდის ამის მოსმენაც კი არ სურს.სადაა აქ სიყვარული და მასთან ყოფნის სურვილი?!-უფრო ახლოს მიიწია შორენასკენ.
-იქნებ იმაზე მეტი მოისმინდა ვიდრე უნდა გაეგო და წავიდა.წავიდა რადგან სტკიოდა.წასვლა კი ყოველთვის მიტოვებას არ ნიშნავს.ჯერ უნდა წახვიდე და შემდეგ მიატოვო თუ ამას შეძლებთ ბატონო კიმ,მაგრამ თქვენ ხომ ბრმა ხართ და ვერ ხედავთ ვის უყვარს და ვის არა-სათქმელში მთელი სარკაზმი ჩააქსოვა.უკან მიბრუნდა. შესასვლელისკენ გაემართა სადაც მისი მეგობრები იდგნენ.სტივმა მხარზე ხელი დაადო.მინამ ცხვირი აუბზუა ჯაეს და მანაც ზურგი აქცია. შესვლას აპირებდნენ,როცა ჯაემ დაიყვრია ისევ.

- ერთადერთი ბრმა შენ ხარ-მეგობრებმა შორენას აღარ მისცეს მოსმენის საშუალება და ლამსი ძალით შეიყვანეს შიგნით კარებიც წამის მეასედში დაიხურა.ჯაე კი ისევ განაგრძობდა.-ბრმა ხარ და ვერ ხვდები,რომ მაგ შენს მეგობარს მოსწონხარ და ერთი სული აქვს ლოგინში შეგიტყუოს. აუუუშ!-შორენას მისი ბოლო სიტყვები აღარ გაუგონია,რადგან უკვე კარებიდან შორს იყო.ჯონი იცდიდა სანამ სანახაობა მორჩებოდა.ფეხი იქვე მდგარ ბუნკერებს მიკრა და ჯავრი იყარა ჯაემ.
-შეგვიძლია ახლა წავიდეთ-ქვევიდან გახედა მენეჯერს მის სიტყვებზე და უთქმელად დაადგა გასასვლელ გზას,რომელმაც მანქანამდე მიიყვანა.უკანა სავარძელში მთელი ძალით ჩაენარცხაა.ჯონიც და ჩიაც მალე ჩასხდნენ და იქაურობას მოშორდნენ სანამ ვინმე რამეს დააფიქსირებდა.

***

ღამემ ორივე მხარესთან შფოთვით ჩაიარა.შორენას დამშვიდებას მინა ცდილობდა,თუმცა დამშიდების ნაცვლად უფრო აბუნტებდა.სტივი კი მშვიდად იჯდა და უბრალოდ მის სახეს აკვირდებოდა.
-გეყოფა მინა! თორემ იმდენს იზავ ახლავე წავალ და გაბრაზებული თავში რამეს ჩავარტყავ-მინას სიტყვებით გაღიზიანებულმა წამოიყვირა უცებ.
-ღირსი კი იქნება-მინას სახე კმაყოფილებით გაებადრა,თითქოს წარმოიდგინა როგორ ურტყავს გაშმაგებული შორენა ჯაეს თავში რამე მძიმეს.
-ეჰეე ჩამოფრინდი-სტივმა ხელი აუქნია სახის წინ.რასაც არ უნდა ფიქრობდე მაგ უჭკუო გონებაში მაგას მაინც არ იზავს -სტვისი სიტყვებზე კმაყოფილება სახიდან გაუქრა.-უბრალოდ დაივიწყე ეს საღამო -ახლა შორენას მიუბრუნდა.-ვიცი ამის თქმა იოლია,მაგრამ უნდა შეძლო.ანდა უბრალოდ ადექი და დაილაპარაკეთ.იქნებ სულაც არაა ისე საქმე როგორც ჩანს-ჩუმად მარჯვენა ხელი მუშტად შეკრა.თავის თავზე ბრაზობდა,რომ ახლა ამას აკეთებდა.თუმცა ამ სამიდამ მგონი მხოლოდ ის ხვდებოდა ჯაეს გრძნობებს და იმ ამბის მეორე მხარის არსებობას.
-რას ნიშნავს დაელაპარაკოს?-მინამ ლამის თვალები გადმოყარა გაოცებისგან.-ტყუილად წავიკითხე ორ საათიანი ლექცია მის შესახებ და ვლანძღე?-კოპეპი შეკრა გოგომ.
-მინა!-მკაცრად გახედა მეგობარს ბიჭმა.-მეგობარს ასეთ მდგომარეობაში ამშვიდებენ და ურთიერთობის დალაგებისკენ უბიძგებენ.
-ნეტა მე რას ვაკეთებ?!-ბუზღუნით ჩაილაპარაკა გოგონამ.
-გეყოფათ ნუ იჩხუბებთ ჩემს გამო.ორივეს მადლობელი ვარ.-მადლიერი მზერა მოავლო ორივეს-ამაზე ფიქრი აღარ მინდა.ახლა მხოლოდ ძილი მინდა.დავიძინებ და დინებას მივყვები ყველაფერი ისე იქნება როგორც უნდა იყოს.მე ჩემთვის.ის თავისთვის.
-კარგი მე წავალ დაიძინე-შეღიმა სტივმა.ფეხზე წამოდგა და კარებისკენ გაემრთა.მინამ უკმაყოფილო ცხვირ აბზუებული მზერა გააყოლა.
-რა დაემართა? ასე უცებ მისი დაცვა რატომ დაიწყო?-შეშფოთებული მოუბრუნდა შორენას.მან კი პასუხის ნიშნად მხრები აიჩეჩა.-წადი დაისვენე მძიმე საღამო გქონდა-მინამ ლოყაზე აკოცა.შორენამ შეღიმა მეგობარს და ოთახიში შეიკარგა.მინა კიდევ ცოტახანს იჯდა დივანზე და ყველაფერზე ერთად ფიქრობდა.შორენაზე და მის ჯერ კიდევ არსებულ გრძნობებზე.ჯაეზე და მის საქციელზე.სტივზე და მის ნათქვამზე.იქნებ მართლა ქონდა ამ ამბავს მეორე მხარე.ჯაეს საქციელს,რომ უღრმავდებოდა სულ უფრო რწმუნდებოდა სტივის ნათქვამში.მართლაც უნდა ელაპარაკათ მათ და მხოლოდ ლანძღვით ვერაფერს გახდებოდა.იქნებ მართლა უყვარდა ჯაეს და ერთადერთი ვინც ამას ვერ ხვდებოდა შორენა იყო.ფიქრებმა ღრმად გაიტაცა.იჯდა დივანზე და მეგობრის ტკივილით შეწუხებული ფანჯარაში ღამის ნათებას გაჰყურებდა.
***
მიუხედავად გუშინდელი მძიმე ღამისა მშვიდად ეძინა.სახეზე ბედნიერების მასკა აიკრა და სახლში ისე დადიოდა.მინაც მიხვდა,რომ ხმა აღარ უნდა ამოეღო ჯაეზე.ყავით ხელში ბედნიერი ღიმილით მიეგება ოთახიდან გამოსულს,რომელსაც ხელში გუშინდელი ტანსაცმელები ეკავაა და სააბაზანოსკენ მიჰქონდა.
-ახლავე მოვალ მაგიდაზე დადგი-მხიარულად ანიშნა და სააბაზანოში შევიდა.მინამ ფეხებთან თეთრი ფურცელი შენიშნაა.ჭიქები მაგიდაზე დადგა და ფურცელი აიღო.
-შორენა რაღაც ფურცელი დაგივარდა და ზედ ნომერი წერია.
-აა ეგ.კიდევ კარგი შარვალს არ გავაყოლე -ჩაიცინა შორენამ და გამოართვა ქაღალდი-იონგჯუნს ჩემი ნახვა უნდა და მთხოვა დავკავშირებოდი.
-იონგჯუნი?-ჩაფიქრებული მზერა მიაპყრო.
-ჯონის საცოლე.
-აა დემონის მენეჯერის-წამოიძახა და მაშინვე ენაზე იკბინა.-ბოდიში-მორცხვად შეღიმა-ვთქვი აღარ ვახსენებთქო და მაინც არ გამომივიდა.
-არაუშავს.-მხარზე ხელი დაადო.-ახლა დავურეკავ და გავიგებ რა საქმე ქონდა-ტელეფონს დაწვდა და ნომერი აკრიფა.რამდენიმე ზარის გასვლის შემდეგ ყურმილს იქედან სასიამოვნო ხმა გაისმა.
-გისმენთ.
-ოო იონგჯუნა შორენა ვარ.სონბემ მითხრა,რომ ჩემი ნახვა გინდოდა.-ოდნავ ჩუმად და მორცხვად ლაპარაკობდა გოგონა.
-შორენა...-სიხარულისგან წამოიყვირა სასიამოვნო ხმამ ყურმილს იქეთ-როგორ მიხარია,რომ დამირეკე.უკვე იმედი აღარც მქონდა,რომ მომეცემოდა საშუალება შენთან ლაპარაკის.შეგიძლია შემხვდე?
-კი რა თქმა უნდა მცალია.-გოგონას მხიარულება გადამდები იყო.
-ძალიან კარგი-სიხარულისგან გადაიკისკისა სასიამოვნო ხმამ.-მისამართს გამოგიგზავნი და იქ მოდი ორისთვის კარგი?

-კარგი შეხვედრამდე-ჩაიცინა შორენამ და ტელეფონი გათიშა.
-რა უნდოდა?-ინტერესიანი მზერა მიაპყროო მეგობარს.
-რომ ვნახავ გავიგებ-დივანზე ჩამოჯდა და მშვიდად ყავა მოსვა.-ძალიან საყვარელი გოგოა.-სახე გაებადრაა მისი ხსენებისას.
-ვიეჭვიანო?-წარბი აუწია მინამ.შორენამ მის ნათქვამზე გადაიხარხარა.
-თუ გინდა კი -ორივეს გაეცინაა და ლაპარაკ ლაპარაკში შეუმჩნევლად დალიეს ყავა.
***
დათქმულ ადგილზე ადრე მივიდა.ფანაჯარასთან მაგიდას მიუჯდა და იონგჯუნს დაუწყო ლოდინი.დიდიხანი არც დასჭირვებია.კარები გაიღო მოკლე საზაფხულო კაბაში გამოწყობილი ღიმილიანი სახით შემოანათა.შორენას დანახვაზე სახე კიდევ უფრო გაუბრწყინდა.
-დიდიხანია მელოდები?-გადაკოცნა და მის პირდაპირ დაჯდა.
-არა მეც ახლახანს მოვედი-სახე გაებადარა შორენასაც.ეს გოგო ნამდვილად ასხივებდა პოზიტივს.
-დიდიხანია შენი ნახვა მინდოდა,მაგრამ ძველი ნომერი აღარ გაქვს.იმედი დაკარგული მქონდა თუმცა ჯონმა მითხრა,რომ გნახა და ჩემი ნომერი მოგცა.ძალიან გამიხარდა.მერე შენც დამირეკე-შორენა თან უსმენდა,თან ხელით ოფიციანტი მოიხმო.შეკვეთა მისცა და ისევ გოგონას მოუბრუნდა.
-სახეზე გაწერია ბედნიერი ხარ-მისი ბედნიერება თითქოს შორენასაც გადაედო.
-ორ დღეში ჩვენი ნიშნობაა-ნიშნობის ხსენებაზეე თვალებში ნაპერწკლები აენთო.
-როგორ გამიხადა-გოგონებს საუაბრი ოფიციანტმა შეაწყვეტინა მათ წინ შეკვეთა დადო და მომღიმარი სახით გაეცალა იქაურობას.შორენამ ცხელი სითხით სავსე ჭიქას ხელი მოკიდა და მოსვა.
-მინდა,რომ შენც მოხვიდე-ქვევიდან ააპარა თვალები იონგჯუნმა.ამის გაგებისას ლამის გადასცდა სითხე.ძლივს გადაყლაპა და ხველება აუტყდა.
-მაგრამ ხომ იცი,რომ არ შემიძლია.-ჩაილაპარაკა თავისთვის ჩუმად.
-იმიტომ,რომ ჯაეც იქნება? არ მინდა მის გამო ჩემს ნიშნობაზე არ მოხვიდე.
-უბრალოდ თავის შორს დაჭერა მინდა მისგან და ყველაფერი იმისგან რაც მას ეხება-გოგონას მის პასუხზე სახე მოეღუშა.შორენამ ფარხმალი დაყარაა.რატომ უნდა ეთქვა უარი მის გამო სადმე წასვლაზე.იონგჯუნიც და ჯონიც მისი მეგობრები იყვნენ და ქონდა უფლება მათი სიხარული გაეზიარებინა.-მაგრამ როგორც ჩანს ახლა ეს არ გამომივა-ეშმაკურად ჩაუღიმა,როცა გოგონამ სახეში შეხედა,რომელსაც ბრწყინვალება ისევ უბრუნდებოდა.
-წამოხვალ?მართლა წამოხვალ?-ადგილზე აცქმუტდა გოგონა.შორენასგან თავის დაქნევა მიიღო თანხმობის ნიშნად.-მადლობა-გოგონამ ხელი ხელზე დაადო.ორივეს ძალიან გვინდოდა ყოფილიყავი და მადლობა,რომ დაგვთანხმდი.თუ მაინცდამაინც მარტო წამოსვლა არ გინდა შეგიძლია ვინმე წამოიყვანო.
-კარგი სტივს ვეტყვი ჩემი მეწყვილე იყო-ჩაიღიმა შორენამ.სტივის წაყვანა კარგ იდეადაც მოეჩვენა და ცუდადაც თუმცა მაინც გადაწყვიტა ეთქვა მისთვის.იმედოვნებდა უარს არ ეტყოდა.თან იქ მარტო ყოფნაც არ მოუწევდა.
-შესანიშნავია!-მხიარულად შემოკრა ხელები ერთმანეთს და ჭიქაში არსებული სითხეე მოსვა.
***
სტივთან ერთად კარებთან საზეიმოდ გამოწყობილი იდგა და უკან გაბრუნებაზე ფიქრობდა.შორენას მოკლე კრემისფერი ტანზე მომდგარი კაბა ეცვა ამავე ფერის მაღაქუსლიან ფეხსაცმეთან ერთად.მხრები მოეშიშვლებინა.თმა კი უკან ლამაზად აეწია.სტივს შარვალ კოსტიუმი ეცვა.ჰალსტუხი უთაურად შეეკრაა,თუმცა მაინც კმაყოფილი იმზირებოდა.
-თუ გინდა უკან გავბრუნდეთ-გვერდით გადახედა შეწუხებული სახით გოგონას.
-ასე ძალიან მეტყობა,რომ არ მინდა შესვლა?-გოგონამ თავი მისკენ შემოაბრუნა.სტივისგან თავის დაქნევა მიიღო თანხმობის ნიშნად და გვერდულად ჩაუღიმა.შორენას სიცილი აუტყდა.
-რა გაცინებს?-წარბი ასწია ბიჭმა.
-მთელი გზა ასეთი შეკრული ჰალსტუხით მოდიოდი?-სიცილით უთხრა და თან ხელები მისი ჰალსტუხისკენ წაიღო.სტივმას დახედა უთაურად შეკრულ ჰალსტუხს,რომელიც თვითონ იდეალურად ეგონა.
-რას უწუნებ?იდეალურია-დაჰყურებდა გოგონას ხელებს,რომელმაც კვანძი გამოხსნა და ახლიდან გაკეთება დაიწყო.შორენა კი სიცილით იგუდებოდა.ჰალსტუხის კვანძი იდეალურად შეკრა და ყელზე მიაბჯინა.
-აი ახლაა იდეალური-მკერდზე ხელი მიადო.თავი ასწია და ჩაუღიმა.სტივს ისევ დაუწყო გულმა სწრაფი ძგერა.სულაც არ ეცინებოდა.ახლავე უნდოდა მოეკიდა ხელი აქედან წაეყვანა და არა მარტო აქედან.საერთოდ მოეშორებინა ჯაესგან და მის გარემოცვას და მხოლოდ მასთან ყოლოდა. გოგონა მიხვდა,რომ უხერხულობა ჩამოწვა მათ შორის.ეს უხერხულობა კი მათ ზურგს უკან ჩახველების ხმამ დაარღვია.
-ბოდიშს ვიხდი ამ რომანტიკული მომენტის ჩაშლისთვის-ირონიულად ჩაიღიმა ჯაემ,რომელიც მათ უკან იდგა და თვალს ადევნებდა ჰალსტუხის შეკვრის პროცესს.გვერდს კი ჩია უმშენებდა ისევ დაბნეული მზერით.აშკარად ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა აქ და არც არავინ ცდილობდა მისთვის აეხსნა სიტუაცია.შორენამ კი სტივის მკერდიდან ხელი აიღო უცებ.
-ბოდიში მიღებულია-სტივმა შორენას გაწეული ხელი ხელით დაიჭირა და თავისკენ მიიზიდა-ახლა კი თუ ნებას გვაძლევთ შიგნით შევალთ-ხელი წელზე შემოხვია კარისკენ შეაბრუნა და შიგნით შევიდნენ.შორენამ ჩუმად დაბნეულად ააპარა მზერა ბიჭის სერიოზული სახისკენ.-უბრალოდ ამყევი-ჩუმად ჩურჩულით გადაულაპარა გოგონას.ხელი უკეთ მოხვია წელზე და შიგნით შევიდნენ. ჯაეს სიბრაზის მილიონობით ელფერი ედო სახეზე.იმაზე უფრო ბრაზობდა,რომ არ შეეძლოუხეშად მოეზიდა და დაუფლებოდა მის ტუჩებს,სხეულს და მთლიანად მას.არ შეეძლო თითოეული მის გარეშე გატარებული წამისთვის სამაგიერო გადაეხადა.არ შეეძლო ამ ეჭვიანობისთვის ეზღვევინებინა.არ შეეძლო მისი სხეული ამ ბიჭისგან გამოეტაცა და წაეყვანა შორს, ძალიან შორს აქედან.გაბრაზებულმა ნაბიჯებს აუჩქარა და ისიც მიყვა უკან მათ. ჩიაც დაბნეული გაეკიდა უფროსს.
ერთადერთი ამ ნიშნობაზე ვინც ნერვებ მოშლილი იყო და ვერ ერთობოდა ჯაე იყო,მიუხედავად იმისა,რომ ძალიან ცდილობდა.

შორენას გვერდით სულ სტივი იდგა და ერთი წამითაც არ ტოვებდა მარტო.ან სად უნდა წასულიყო.სტივი მზერას იჭერდა ხოლმე ჯაესგან.შორენა კი მთელი საღამოს განმავლობაშიი ყველნაიარად ცდილობდა იქ არ გაეხედა სადაც მისი სულისშემხუთველი იდგა.
-გინდა ცოტახნით ტერასაზე გავიდეთ?-უთხრა სტივმა შორენას,რომელსაც მოუსვენრობა შეატყო.შორენამ სწრაფად დაუქნია თავი და ტერასაზე გავიდნენ.ჰაერი ღმად შეისუნთქა.
-მშვენიერია-თვალები დახუჭა და ყური ბუნების მშვენიერ ჰანგებს მიუგდო.საღამოს სუსხმა დაუბერა.ორივე ხელი მკლავებზე მიიდო.სტივმა სწრაფად გაიხადა პიჯაკი და ზურგზე მოაცვა.-მადლობა-გაუღიმა შორენამ.
-შევიდეთ?
-არა.ცოტახანი კიდევ ვიქნები.
-კარგი მაშინ რამე დასალევს მოვიტან-ჩაუღიმა ბიჭმა და უკან შებრუნდა ხალხით სავსე დარბაზში.შორენა ტკბებოდა ტერასიდან ხედით,უზღვავი ჰაერით და სიმშვიდით.
-ვიღაც კარგავს! ვიღაც პოულობს!-მოესმა ზურგს უკან ისევ ნაცნობი ხმა.მოულოდნელობისგან შეკრთა და უკან შებრუნდა.
-შემაშინე!-წარბი აუწია გოგონამ.
-რას ვიზავ?!-მხრები აიჩეჩა ჯაემ.
-უბრალოდ შეწყვიტე ეს უცაბედი გამოჩენები.აქ ყოფნა თუ გინდა მე გავალ.-ნაბიჯი წინ გადადგა,თუმცა მისმა სიტყვებმა შეაჩერა.
-უკვე ერთ სივრცეში ყოფნაც გვეკრძალება?-ირონიულად ჩაიღიმა.-აა მართალია,რომ დაგვინახოს იეჭვიანებს.
-კი გვეკრძალება-ირონიულად გაუღიმა შორენამაც.თვალი მარჯვენა ხელზე გადახვეულ ჰალსტუხს მოკრა.ჯაე მიხვდა მის მზერას.
-ჩემს გვერდით აღარა ის ვისაც ეს ევალებოდა-ისევ ჩაიღიმა,ამჟერად ირონიულობის ნატამალი არ იყო მის მიმიკაში.უფრო სევდა იგრძნობოდა.
-ადამიანებს შენარჩუნება უნდათ-ჩაილაპარაკა შორენამ და გასასვლელად გადადგა ნაბიჯები.ჯაეს აღარაფერი უთქვამს უბრალოდ გვერდით კედელს იყო მიყრდნობილი.ზღურბლზე სტივს ლამის შეეჯახა.-შეგვიძლია წავიდეთ.იმაზე დიდიხანი გავჩერდით ვიდრე ვაპირებდით.
-კარგი-სტივმაც სწრაფად დაუქნია თავი და უკან შებრუნდა ისე ჯაე არც შეუნიშნავს.ჯონს და იონგჯუნს დაემშვიდობნენ და იქაურობა დატოვეს.ორივე კმაყოფილი იყო შორენას იქ ყოფნით.
***
ძილიდან თავის დაღწევას ცდილობდა.თავი უსკდებოდა.გუშინ ამდენიც არ დაულევია ,რომ ასე სტკივებოდა.სხეულის განძრევა უნდოდა თუმცა ვერ შეძლო.ვერც ფეხებს და ვერც ხელებს ამოძრავებდა.ჯერ კიდევ დახუჭული თვალები სწრაფად გაახილა.მზერა სწრაფად ხელებისკენ გააპარა,რომელიც რაღაც თოკით მჭიდროდ იყო მიბმული საწოლის თავზე,შემდეგ ფეხებისკენ გაიხედა,რომელიც ამავე თოკითვე ქონდა ერთმანეთთან მიბმული საწოლის ბოლოსკენ.თვალი მოავლო ოთახს.უცხო გარემოში იყო მთლიანად საწოლზე მიბმული.სხეულზე ისევ ის კაბა ეცვა,რაც გუშინ ნიშნობაზე.მთლიანად შიშმა მოიცვა.თვალებს აქეთ იქეთ აცეცებდა.ცდილობდა თოკებისგან თავი გაენთავისუფლებინა,მაგრამ ამაოდ.მის ყურს კარების გაღების ხმა მისწვდა.მზერა კარებისკენ გადაიტანა.მაღალი გამხდარი სხეული თავზე კეპკა დაფარებული შემოვიდა ოთახში,რომლსაც ხელში რაღაც პაკეტები ეჭირა.
-თავს როგორ გრძნობ?-ქუდი მოიხადა იქვე სავარძელში მოისროლა და ბედნიერი ღიმილით გახედა საწოლზე მიბმულ გოგონას.სუნთქვა შეეკრა.მოულოდნელობისგან ლამის თვალები გადმოცვივდა.
-შენ?...-დაბნეულად წარმოთქვა-შენ! მეკითხები კიდევაც?!-სიმკაცრე და სიბრაზე გამოხატა შემდეგ,როცა გაანალიზა უცებ ყველაფერი.-ახლავე გამიშვი-შეირხა საწოლზე შორენა.
-ამას არ გავაკეთებ.მანამ სანამ არ მომისმენ.-გვერდით ჩამოუჯდა საწოლზე.
-არ ვაპირებ შენს მოსმენას-გამოცრა კბილებიდან.-მითუმეტეს ასე-ხელები და ფეხები მაღლა ასწია საჩვენებლად.
-ვიცოდი და ამიტომაც ხარ მიბმული.სხვა გზა არ დამიტოვე.მინდა გითხრა საკმაოდ სექსუალური ხარ-სახეზე ავხორცულმა ჟინმა გადაკრა.თუმცა თავი მოთოკა ფეხზე წამოდგა და სააბაზანოსკენ წავიდა.შორენას გაოცებისგან და სიბრაზისგან თვალები გაფართოებოდა.
-ჯაე!ჯაე!-საწოლზე ფართხალებდა გოგონა.-ჯაეეე...! ეს თოკები მომხსენი! მომხსენი მეთქი! მომხსენი,რომ თავისუფლად შევძლო შენი მოკვლა-გამოსცრა სიბრაზისგან კბილებიდან.თუმცა სააბაზანოდან ხმა არავის გაუცია.საწოლზე დიდიხნის ფართახლის შემდეგ დანებდა და თვალები დახუჭა. „იქნებ სულაც კოშმარული სიზმარია,რომლიდანაც მალე გამოვიღვიძებ და ამ დემონს თავს დავაღწევ"-გაიფიქრა და კიდევ უფრო მაგრად დახუჭა თვალები.
******
როცა ცდილობ გრძნობებს გამოსვლის საშუალება არ მისცე და ყველანაირად ცდილობ მასზე აღარ იფიქრო,სწორედ მაშინ იკრეფს ძალას კუთხეში მიკუჭული გრძნობები,უკანასკნელ ძალას და ამაყად გამოდის სიბნელიდან.ხომ შეიძლებოდა ეს დღე ისე დამთავრებულიყო ჯაეს იქ ყოფნა ვერ შეენიშნა.ან თუნდაც მას არ შეემჩნია,მაგრამ არაა სწორედ იქ იყო სადაც შორენა. თითქოს ჯიბრზე იქეთ მიდიოდა საითაც შორენა გაიხედებოდა. მუდამ მის თვალთახედვის არეში იყო.
მასზე ფიქრებმაა ისევ დაუკარგა მოსვენება.
-მოვედით-მანქანა სადარბაზოსთან გააჩერა სტივმა და ჩუმი ხმით თქვა.
-ოო...მადლობა -გამოერკვა გოგონა ფიქრებიდან.-მადლობა,რომ წამომყევი.-მადლიერი მზერით შეხედა ბიჭს.
-ნუ მიხდი მადლობას.მე მინდოდა შენს გვერდით წამოსვლა.-ჩაუღიმა- და ეგრე ნუ მიყურებ თორემ რისი თქმაც მინდა გადავიფიქრებ.-შორენა შეიშმუშნა.ვერ მიხვდა რანაირად უყურებდა.მის სახეზე ხომ მხოლოდ მადლიერება ეხატა.სტივი კი ვეღარ უძლებდა მის ასე საყვარლად ყურებას.თავი გვერდით შეაბრუნა და წინ გზას გახედა.-უნდა ილაპარაკოთ.მას უნდა მოუსმინო-შეუმჩნევლად საჭეს ხელები მოუჭირა.
-ვისზე... -უცებ მიუხვდა სათქმელს და სახიდანაც მოშორდა ღიმილი.-ეგრე გგონია?
-კი. და მგონი ერთადერთი ვარ ვინც ფიქრობს,რომ ამჯერად მას უნდა მოუსმინო.იცი როგორ არ მომწონს ეგ ტიპი,მაგრამ მაინც ასე გეუბნები.შენ სიბრაზისგან ხარ დაბრმავებული და ვერ ამჩნევ მისი როგორი მზერა დაგყვება. ასე მხოლოდ იმათ უყურებენ ვინც უყვართ და ვის გულის ტკენასაც ერიდებიან. მაგრამ ხომ იცი რასაც ერიდები ყოველთვის ის ხდება-ახლაღა გადმოიტანა მზერა ისევ და ჩაუღიმა.-შემიძლია იმდენჯერ წამოგყვე მის დასანახად რამდენჯერაც გინდა და მარტო არ დაგტოვებ,მაგრამ ეს გამოსავალი არაა.თქვენ ისევ ერთმანეთისკენ მიიწევთ გაუცნობიერებლად.ნუ დაუჯერებ ტვინს, ყოველთვის მართალი არაა.
-არც გულია ყოველთვის მართალი.-ხვდებოდა,რომ მართალს ეუბნებოდა სტივი. თუმცა მაინც ცდილობდა მისი ჯიუტი მე შეწინააღმდეგებას.
-მაინც მას დაუჯერე-კიდევ უფრო ფართოდ გაუღიმა.-ჩემი მოძღვრება დამთავრდა -ჩაიხითხითა ბიჭმა.შორენაც აჰყვა და მოეხვია.
-მადლობა.ნამდვილი მეგობარი ხარ.
-ვიცი.ახლა კი დროზე სახლში და იფიქრე იმაზე რაც გითხარი.-ისიც დაემშვიდობა.მანქანიდან გადავიდა.ხელი დაუქნია და სადარბაზოსკენ გაემართა.-შენ რატომ არ უჯერებ?!-ჩაილაპარაკა თავისთვის და ჩაიღიმა.
***
მიუხედავად იმისა, რომ თვითონაც ასე ძალიან უნდოდა ამის გაკეთება,თითქოს სტივის სიტყვებმა ნაბიჯის გადადგმის საშუალება მისცა. მისაღებში დივანზე მიწვა.ჭერს უყურებდა და ფიქრობდა. ცოტახანში კარზე ზარმა გამოაფხიზლა.
-ეტყობა გასაღები დაავიწყდა -გაეცინა და მხიარულად მივიდა კარების გასაღებად.წინ ჯერ ისევ სმოკინგში გამოწყობილი ჯონი ედგა და უხერხულად თავს იფხანდა.-სონბე აქ რა გინდათ? ყველაფერი კარგად არის?
- კი უბრალოდ შენთან საქმე მაქვს.შეიძლება შემოვიდე?
-რა თქმა უნდა.-გვერდით გაიწია.ჯონიც ოთახში შევიდა და ახლა მან დაიკავა ადგილი დივანზე.
- უცნაურია ხომ ჩემი აქ ნახვა-ჩაუცინა ჯერ ისევ გაოცებულს."მე თვითონაც მიკვირს აქ რას ვაკეთებ.ოხ ჯაე"-გონებაში გაბრაზებულმა თვალები აატრიალა.-უბრალოდ დალაპარაკება მინდოდა და
-და ჩემს კარს მოადექით-ჩაიხითხითა გოგონამ.-დაოჯახება ხომ არ გაშინებს?-სიცილს უფრო უმატა.
-ხო აბა მარტო ქალები კი არ განიცდით დაოჯახებისას სტრესს.-ჯონსაც გაეცინა.
-რამეს დალევ? ყავა,ჩაი,წვენი?
-ყავას. შენც თუ დალევ.
-უარს არ გეტყვი. -შორენა სამზარეულოსკენ გაემართა და წამში დაბრუნდა ორ ფინჯან ყავასთან ერთად.- ახლა უფრო სასიამოვნო იქნება საუბარი-მენეჯერის წინ ჩამოჯდა და ფართო ღიმილით შეხედა.
-შეგიძლია შაქარი კიდევ მომიტანო?-ცხელი სითხის მოსმისთანავე განაცხადა.
-ადრე ტკბილს არ სვავდი-უცნაურად ახედა მენეჯერს.
-ესეც დაოჯახების ბრალია.-ახლა ნერვიულად გაუცინა ჯონმა.გოგონასაც მოშორდა სახიდან უცნაური გამომეტყველება. და თხოვნა შეუსრულა.ჯონი რატომღაც წელავდა სათქმელს,ათას სისულელეზე ერთდროულად დაიწყო საუბარი რაც კი თავში მოუვიდა და თან შორენას ჭიქას უთვალთვალებდა.
-სიმართლე გითხრა ვერ გავიგე რაზე ვლაპარაკობთ- ბოლო წვეთი სითხე მოსვა ფინჯნიდან,თან მორცხვად შეღიმა.
-ვერც მე გავიგე -ჩაიდუდღუნა თავისთვის და თვითონაც მოსვა ბოლომდე ყავა.თან ისეთი ტკბილი იყო ბოლოს გააჟრიალა.
-მგონი რამე უფრო მაგარი გჭირდება -ფეხზე წამოხტა შორენა,თუმცა მაშინვე თავბრუსხვევა იგრძნო,რომ არა ჯონი ძირს დაეცემოდა.
-კარგად ხარ?-კითხა მოჩვენებითად.
-არა...- თვალები დახუჭა და მთელი სხეულით მოწყდა.
-ჯანდაბა ჯაე რას მაკეთებინებ-გაბრაზებულმა ჩაიდუდღუნა.გოგონას მძინარე სხეული დივანზე დააწვინა. ტელეფონით სმს გაგზავნა. წამში კარებიდან ზარის ხმა მოისმა.
-რომ არ ვიცოდე ამას რისთვის აკეთებ არ დაგეხმარებოდი-კარების გაღებისთანავე მიაყარა სათქმელი.
-სხვა გზას არ მიტოვებს-მხიარულად შემოაბიჯა სახლში და მძინარე სხეულისკენ წავიდა.
-თქვენის ნებართვით ჩემს საცოლესთან დავბრუნდები-სარკასტულად ჩაილაპარაკა.
-მადლობა -გაყვირა უკვე კარებში გამავალს.ჯონს სახეზე ღიმილმა გადაკრა. ჯაე კი ისევ შორენას მოუბრუნდა. ცოტახნით მშვიდ მძინარ სახეს უყურა,შემდეგ მის ტუჩებს დაეწაფა.მალევე აიტაცა მძინარე სხეული ხელში და თავის "სამალავში" წაიყვანა.
***
ძილიდან თავის დაღწევას ცდილობდა.თავი უსკდებოდა.გუშინ ამდენიც არ დაულევია ,რომ ასე სტკივებოდა.სხეულის განძრევა უნდოდა თუმცა ვერ შეძლო.ვერც ფეხებს და ვერც ხელებს ამოძრავებდა.ჯერ კიდევ დახუჭული თვალები სწრაფად გაახილა.მზერა სწრაფად ხელებისკენ გააპარა,რომელიც რაღაც თოკით მჭიდროდ იყო მიბმული საწოლის თავზე,შემდეგ ფეხებისკენ გაიხედა,რომელიც ამავე თოკითვე ქონდა ერთმანეთთან მიბმული საწოლის ბოლოსკენ.თვალი მოავლო ოთახს.უცხო გარემოში იყო მთლიანად საწოლზე მიბმული.სხეულზე ისევ ის კაბა ეცვა,რაც გუშინ ნიშნობაზე.მთლიანად შიშმა მოიცვა.თვალებს აქეთ იქეთ აცეცებდა.ცდილობდა თოკებისგან თავი გაენთავისუფლებინა,მაგრამ ამაოდ.მის ყურს კარების გაღების ხმა მისწვდა.მზერა კარებისკენ გადაიტანა.მაღალი გამხდარი სხეული თავზე კეპკა დაფარებული შემოვიდა ოთახში,რომლსაც ხელში რაღაც პაკეტები ეჭირა.
-თავს როგორ გრძნობ?-ქუდი მოიხადა იქვე სავარძელში მოისროლა და ბედნიერი ღიმილით გახედა საწოლზე მიბმულ გოგონას.სუნთქვა შეეკრა.მოულოდნელობისგან ლამის თვალები გადმოცვივდა.
-შენ?...-დაბნეულად წარმოთქვა-შენ! მეკითხები კიდევაც?!-სიმკაცრე და სიბრაზე გამოხატა შემდეგ,როცა გაანალიზა უცებ ყველაფერი.-ახლავე გამიშვი-შეირხა საწოლზე შორენა.
-ამას არ გავაკეთებ.მანამ სანამ არ მომისმენ.-გვერდით ჩამოუჯდა საწოლზე.
-არ ვაპირებ შენს მოსმენას-გამოცრა კბილებიდან.-მითუმეტეს ასე-ხელები და ფეხები მაღლა ასწია საჩვენებლად.
-ვიცოდი და ამიტომაც ხარ მიბმული.სხვა გზა არ დამიტოვე.მინდა გითხრა საკმაოდ სექსუალური ხარ ასე-სახეზე ავხორცულმა ჟინმა გადაკრა.თუმცა თავი მოთოკა ფეხზე წამოდგა და სააბაზანოსკენ წავიდა.შორენას გაოცებისგან და სიბრაზისგან თვალები გაფართოებოდა.
-ჯაე!ჯაე!-საწოლზე ფართხალებდა გოგონა.-ჯაეეე...! ეს თოკები მომხსენი! მომხსენი მეთქი! მომხსენი,რომ თავისუფლად შევძლო შენი მოკვლა-გამოსცრა სიბრაზისგან კბილებიდან.თუმცა სააბაზანოდან ხმა არავის გაუცია.საწოლზე დიდიხნის ფართახლის შემდეგ დანებდა და თვალები დახუჭა. „იქნებ სულაც კოშმარული სიზმარია,რომლიდანაც მალე გამოვიღვიძებ და ამ დემონს თავს დავაღწევ"-გაიფიქრა და კიდევ უფრო მაგრად დახუჭა თვალები.
***
ყოველი მოძრაობა ხელებს უფრო ტკენდა.საწოლზე მიბმულს მასთან დალაპარაკებაზე აღარც უფიქრია.პირიქით სიბრაზე უფრო და უფრო ემატებოდა.სააბაზანოდან შხაპის ხმა გამოდიოდა.შორენამ თვალები აატრიალა. საწოლზე წრიალს მოეშვაა და თავი მკლავში მიმალა.
-რა ენაღვლება თვითონ თავისუფალია და ბანაობს.-ჩაიდუდღუნა.
-როგორც ჩანს უკვე დაწყნარდი-ჯაეს აბაზანიდან პირსახოც შემოხვეული გამოვიდა. სველი თმიდან ჯერ ისევ წვეთავდა წვეთები.ტუჩის კუთხე ეშმაკურ ღიმილს გაეპო.
-ძალიან ნუ გაგიხარდება. ვეცადე,მაგრამ ვერ გავხსენი-ისევ იმ მდგომარეობაში უპასუხა შორენამ მისთვის არც შეუხედავს.
-მიყვარს შენი სიჯიუტე-მიბმულ სხეულს მიუახლოვდა და გვერდით ჩამოუჯდა.
-თურმე ჩემი სიჯიუტე უყვარს-გაბრაზებით წარმოთქვა გოგონამ თვალები დააჭყიტა და თავი მოაბრუნა.უცებ ხმა ჩაუწყდა. ჯაე მასთან იმდენად ახლოს იყო სუნთქვა შეეკრა. თმიდან წვეთები ახლა მას ეცემოდა სახეზე.სახიდან კი მკერდისკენ უჩინარდებოდნენ. ერთი ხელით სახეზე ეფერებოდა.მისი თვალები გოგონას სახის თითოეულ წერტილზე დადიოდნენ.
-მენატრებოდი სიგიჟემდე -ზედ ტუჩებთან წაიჩურჩულა და ქვედა ტუჩზე ნაზად ჯერ აკოცა შემდეგ უკბინა.
-ნუ აკეთებ ამას-ერთი მისი შეხება და უკვე სხეული აუთრთოლდა.შინაგანად ვნება აუჯანყდა.მითუმეტეს ასეთ სექსუალურ ფორმაში. თვითონაც ვეღარ ხვდებოდა რა უნდა.ან საერთოდ რატო არ უნდოდა მოსმენა.
-ნუ ვაკეთებ რა?- ჩურჩლებდა ისევ და ნელი სვლით კოცნით კისრისკენ მიიწევდა.
-გეყოფა.გაჩერდი.ხელები გამიხსენი-თვალები მაგრად დახუჭა და ღრმად ამოისუნთქა.
-უსამართლობაა მე თითქმის შიშველი შენ კიდევ ჩაცმული ხარ-ხელი ტუმბოსკენ გააპარა. უჯრა გამოაღო და იქედან მაკრატელი ამოიღო.
-რას აკეთებ?-თავი წინ წამოწია და ჯაეს გახედა,რომელიც უკვე მზად იყო მაკრატლით კაბის ბოლოდან გაჭრა დაეწყო.-კარგი ვილაპარაკოთ. ხომ ამისთვის მიმიყვანე და მიმაბი.მართალია ჯიუტი ვარ. სასტიკად ჯიუტი. -მიაყარა სათქმელი თუმცა ჯაემ მაინც განაგრძო კაბის გაჭრა,თან ავხორცული ჟინი დასთამაშებდა სახეზე.
-ასე უკეთესია-კაბის ნაგლეჯი მოაშორა გოგონას სხეულს და მაკრატელთან ერთად მოისროლა ოთახის კუთხისკენ.-იდეალურია-საწოლზე უკეთესად მოკალათდა გოგონას სხეულს ზემოდან.
-არ შემეხო! ვერ გიტან!-ყოველი მისი შეხებისას ყვიროდა.თუმცა ჯაე მაინც განაგრძობდა თავის საქმეს.გაბრაზებულ გულზე წამოყვირებული სიტყვები ჯაეს კი არა შორენასაც არ სჯეროდა.იმაზე უფრო ბრაზობდა,რომ მიბმული ყავდა.ვერც წინააღმდეგობას უწევდა.კიდევ უფრო იმაზე ბრაზობდა,რომ მისი შეხება თვითონაც უნდოდა და ვეღარ უძლებდა.-არ მინდა შენთან ყოფნა.-მაინც სურვილის წინააღმდეგ ისვრიდა სიტყვებს.ჯაე კოცნით კისრიდან ტუჩებისკენ აუყვაა.
-სულ სხვას ამბობს შენი სხეული-ეშმაკურად ჩაიღიმა მის ტუჩებთან.ეცადაა ეკოცნა მისთვის თუმცა გოგონამ ქვედა ტუჩზე უკბინა.-მმმ...მომწონს-კიდევ უფრო ეშმაკური გაუხდა მზერა.საწოლის ბოლოსკენ შეტრიალდა ფეხებზე თოკები შეხსნა.შემდეგ მათ შორის უფრო კომფორტულად მოეწყო.სხეულისკენ წაიწია ჯაეს ხელები მის მკერდზე დადიოდა ვნებიანად და უხეშად.ნელ-ნელა შორენას სხეული ნებდება,თუმცა გარეგნულად მაინც არ იმჩნევს და სახეზე სიბრაზის ელფერი ადევს.ჯაე მის ასეთ დანახვაზე ისევ იღიმება ტუჩებით ტუჩებზე აცხრება.სულ უფრო და უფრო მომთხოვნი ხდება მისი ტუჩები.კისრისკენ იწევა კბენს. კოცნის. შორენას ძალა აღარ ყოფნის სხეული აღარ ემორჩილება. პირიდან კვნესა წყდება.ეს ხმა ჯაეზე კიდევ უფრო მოქმედებს მკერდს იპყრობს აწვალებს კოცნის,მეორე მკერდს ხელით იჭერს და უხეშად აწვალებს.ორივე სიამოვნებისგან კვნესის.თავისუფალი ხელით ტანზე შერჩენილ საცვალსაც ხდის და მის გარეშე ტოვებს.
-ჯაე გთხოვ... -მეტი ვეღარ იკავებდა თავს.მის ქვეშიდან გოგონას სხეული ეკლაკნებოდა.მის ნათქვამს ყურადღებას არ აქცევდა ჯაე და ისევ განაგრძობდა ენით ჭიპისკენ გზას.-გთხოვ...-ისევ აღმოხდა კვნესა.უცებ მის სუნთქვაას საშოსთან გრძნობს.- არა ეს არ ქნა-შორენა მიხვდა რის გაკეთებას აპირებდა თავი წინ წასწია და ქვევიდან ეშმაკურად მომზირალ ჯაეს გახედა,რომელიც მაინც განაგრძობდა თავის საქმეს.ენას უსვავდა.შორენას კი სიამოვნებისგან სხეული კიდევ უფრო ეკლაკნებოდა.კიდევ უფრო ძლიერად კვნესის და მის სახელს ყვირის.-ჯაე გამიხსენი ხელები-ცდილობს თვითონ გაიხსნას,რადგან ამას ჯაე არ აკეთებს და ისევ აგრძელებს მის წამებას.სხეულში კონვურსული ცახცახი უვლის.თითით საშოში შედი თითის რაოდენობის ზრდასთან ერთად მოძრაობის სიხშირესაც უმატებს.ცოტაც და გოგონა ორგაზმს განიცდის.სხეული ნაწილებად ეშლება.სუნთქვა გახშირებული აქვს.თითქმის ვეღარც სუნთქვს.ჯაე მაინც არ ანებებს თავს და ისევ იწყებს ხელმეორედ ამის კეთებას.ისევ ცახცახი,ორგაზმი და ნაწილებად დაშლა მეორე ორგაზმი მთლიანად ფიტავს.გრძნობს,რომ მეტი აღარ შეუძლია.კიდევ უფრო აუტანელია ასე მიბმული რომა და ვერაფერს აკეთებს მხოლოდ მოზღვავებულ ვნებას ემორჩილება.ბოლოს მის სახელს კიდევ ერთხელ ყვირის.ჯაე კი კმაყოფილი იღიმება.გასაჩუმებლად ტუჩებში კოცნის ვნებიანად და კიდევ უფრო გაუსაძლისს ხდის სუნთქვას.
უცებ ტანს თვითონაც იშიშვლებს პირსახოცს კაბის გზა უყენებს.მთელი ძალით მასში შედის.ისევ აღმოხდა კვნესა პირი,რომელიც ჯერ ისევ დაკავებული იყო ჯაეს ტუჩებით.
-გამიხსენი ხელები-ჟინ მორეული წაიჩურჩულა ზედ ტუჩებთან.ისიც ემორჩილება და ხელებს უხსნის.განთავისუფლებული ხელებით თმებში აფრინდება.ძლიერად ქაჩავს და ცდილობს კიდევ უფრო ღრმად შემოუშვას მასში.ჯაე მოძრაობის სიხშირეს აჩქარებს კიდევ და კიდევ.სხეულს მთლიანად მკლავებში იქცევს და აყენებს.ტუჩებით მხრებზე,მკერდზე,ყელზე და ტუჩებზე დაბორიალებს.შორენაც კბენს მისი ხელები თმიდან ჯაეს ზურგზე ინაცვლებს და კაწრავს. სიამოვნებისგან ორივე კვნესის და გოგონა სხეულში ისე იწყებს სიამოვების ტალღა მოძრაობას და მასთან ერთად ჯაეც ათავებს.ღონე მიხდილი გოგონას სხეული ლოგინზე ეშვება ჯაეც მას მიჰყვება და მთელი სხეულით მასზე ეცემა. ორივე ღრმად სუნთქვს.შორენა ისევ ეხუტება მსი სხეულს და ხელებით ზურგზე ეფერება.ჯაე იდაყვებზე იწევა. ხელებში მის სახეს იქცევს.დაცვარული შუბლიდან თმებს უწევს.ჯერ სათითაოდ თვალებზე კოცნის შემდეგ ისევ ტუჩებზე ამჯერად ნაზად.
-მიყვარხარ მთელი არსებით -გაბრწყინებული თვალებით დაჰყურებდა ჯაე ზემოდან.სწორედ ამის მოსმენა უნდოდა შორენას მთელი ეს დრო,რომ უყვარდა და აი ეს სიტყვებიც. სწორედ ახლა გააჟღერა მისი მიმართულებით.სიხარულისგან თვალებში ცრემლები მოადგა.-ახლა რაღა? გატკინე რამე?-მისი ცრემლების დანახვაზე მბრწყინავი მზერა სადღაც გაუქრა.გოგონას კი გაეცინა.
-არა.უბრალოდ მიხარია,რომ გიყვარვარ-ამ სიტყვებზე ისევ დაუბრუნდა ბრწყინვალება ჯაეს.-უფრო რომანტიკულადაც შეიძლებოდა -ჩაიხითხითა შორენამ.
-მე ხომ შენი დემონი ვარ.-სწრაფი კოცნა მოიპარა ტუჩებიდან.-ჩემგან მხოლოდ სიგიჟეები მოდის.-ჩაიცინა ჯაემ და თავი საყვარელი ქალის მკერდს დაადო.შორენამ ისევ განაგრძო თმაზე ხელებით ფერება.-მინდა სულ ჩემს გვერდით იყო და რაც არ უნდა მოხდეს არ გამექცე.იქამდე მაინც სანამ არ მომისმენ.პირველად ვარ ასე ვინმეზე დამოკიდებული. უბრალოდ უშენოდ უკონტროლო ვხდები.
-მიყვარს შენი სიგიჟეები.მიყვარს შენი უკონტროლო ხასიათი და მთლიანად შენ მიყვარხარ -ჩაიცინა გოგონამაც.
-ის რაც მოისმინე უბრალოდ თვალის ახვევა იყო და ისევ შენს გამო ვთქვი.არ მინდოდა ვინმეს მსხვერპლი გამხდარიყავი.მაგრამ ეს ცუდად გამოიყენა...-ხმაში სიბრაზე შეეპარა.გოგონამ ტუჩებზე ხელი მიაფარა.
-ჩუუ...ვიცი.მივხვდი.არ უნდა წამოვსულიყავი ასე.-თავს დამნაშავედ გრძნობდა.
-დაიფიცე, რომ სხვას აღარ დაუჯერებ -უცებ თავი წამოწია და თვალებში შეხედა. -და სულ ჩემთან იქნები.-ბოლოს კატეგორიულობა იგრძნობოდა მის ხმაში.
-გეფიცები-ჩაიხითხინა გოგონამ.ბიჭსაც გადაედო მისი ხასიათი.სახეზე ღიმილი შეეპარა.მკლავებში მოიქცია და მის ტუჩებს დაწვდა.ხელები ქვევით ჩააცურა ბარძაყებს შორის.-ააჰ ისევ?-წაიჩურჩულა ტუჩებთან.
-ისევ! -ბიჭის თვალებიდან ეშმაკურად ჭინკები იმზირებოდნენ და თან ცეკვავდნენ.
***
შორენა ქუჩაში მირბოდა.მის უკან მომჩხავან ფანებს და რეპორტიორებს გაურბოდა.
-აჰ ჯანდაბა.ხომ შეგიძლია გამაფრთხილო მაინც-ბრაზობდა და თან გარბოდა რაც ძალი და ღონე ქონდა.მის ბედად ტაქსი გამოჩნდა.-ტაქსი!-დაიყვირა უცებ ისიც შიგნით შეჩერდა.სწრაფად შეხტა შიგნით და გაეცალნენ შეშლილ ბრბოს.გზაში ჯაეს დაურეკა.გაიგო სად იყო და ტაქს იქ მისვლა სთხოვა.-რა ჯანდაბა უნდა რალის მოედანზე-ხმამაღლა გაიფიქრა.ტაქს თანხა მისცა და მანქანიდან გადავიდა.შიგნით შესვლისას ჯაეს დაუწყო ძებნა.ის კი უკნიდან მიეპარა და ხელები შემოხვია.
-მისის კიმ მოგენატრეთ?-უკნიდან კისერში აკოცა.
-ჯერ მისის კიმი არ ვარ.ჩემთვის ცოლობა არ გითხოვია და არც მე დაგთანხმებულვარ. როგორ შეგეძლო ეს მთელი პრესის თვალწინ გეთქვა პირდაპირ ეთერში,რომ ჩემზე ქორწინდები.კინაღამ მომკლეს აქეთ ჟურნალისტები მომდევდნენ იქეთ შენი ფანები.ჭკუა სულ დაკარგე?-წარბები შეკრა და ზუგს უკან შებრუნა,თუმცა ხელებს მაინც არ უშვებდა ჯაე.
-როცა საქმე შენ და ჩემს სიყვარულს ეხება იქ აზროვნება ქრება.რაც მთავარია სწრაფი მყავხარ და ვერ გიჭერენ,თუმცა მგონი დროა დაცვაზე დამთანხმდე-ჩაიცინა და ძალით აკოცა.-ანუ არ დამთანხმდები?-ცალი წარბი აუწია ეშმაკურად მომზირალმა.
-ცოლობაზე თუ დაცვაზე? თუმცა ორივეზე უარს ვამბობ-ტუჩები გაბუსხა გოგონამ.- აქ რატომ ხარ?-თვალი მოავლო იქაურობას.
- იმისთვის, რომ დაგითანხმო-წარბები აათამაშა.-ვიცოდი, რომ გაჯიუტდებოდი.ამიტომ თუ მოგიგებ ცოლად მოგიყვან-მხიარულად ასწია ორივე ხელი ზემოთ.
-და თუ მე მოვიგე -ეშმაკურად ახედა ჯაეს.
-მაშინ არ დამთანხმდები-მხიარულება გაუქრა სახიდან.
-კარგი თანახმა ვარ.- მხიარულად შეხტა შორენა.-მანქანები სადაა?
-სტართან დგას.აირჩიე რომელი გინდა-უკან მიყვა მხიარულად მიმავალ გოგონას.ჯაემ კარგად იცოდა მის გოგოს როგორ უყვარდა სისწრაფე და ადრენალინი.ამას კი მის სასიკეთოდ გამოიყენებდა და ორჯერ უარის შემდეგ ცოლობაზე დაითანხმებდა.
გოგონასთვის კი უბრალოდ თამაში იყო,რომელიც უფრო ამხიარულებდა.რა თქმა უნდა მისი ცოლობა ყველაზე მეტად უნდოდა,თუმცა წვალების მომენტს ხელიდან არ უშვებდა. უყვარდა თავისი პერსონალური დემონის წვალება.თავიანთ მანქანებში მოთავსდნენ. მალევე აღმუვლეს ძრავი.ერთმანეთს ეშმაკურად გასცქეროდნენ ფანჯრებიდან.თან შუქნიშანს თვალს არ აცილებდნენ.მესამე წითელი ფერიც აინთო.ორივე ადგილს მოწყდა.თავიდან ჯაე უსწრებდა და ამით ხარობდა,თუმცა მალევე დაეწია და გაუსწრო შორენამ.გზადაგზა ერთმანეთს ასპარეზს უცვლიდნენ.
ფინიშის ხაზთან ორივე ერთდროულად მიდიოდნენ თუმცა ასწრებდა ჯაეს.სიჩქარეს ოდნავ დაუკლო და ხაზი პირველმა ჯაემ გადაკვეთა.მანქანა იქვე შორი ახლოს შეაჩერა და ელოდა როდის მივიდოდა მასთან მომავალი მეუღლე.მანქანიდან გადმოვიდა.კარებს მიეყუდა.ხელები ერთმანეთზე დაიწყო და გაღიმებული შეყურებდა გოგოს,რომელიც უკვე მანქანიდან გადმოდიოდა.
-ნებას გაძლევ დღე შენ აირჩიო-მხიარულად გასძახა.შორენა კმაყოფილად მომზირალს მიუახლოვდა წინ დაუდგა და გამომწვევად გახედა.
-ნუთუ...-წარბი აუწია
-შეთანხმება შეთანხმებააა. მოგიგე-წარბები აათამაშა.
-ეგ იმიტომ, რომ სიჩქარე დავაგდე-ჩაიცინა შორენამ.ჯაემ სწრაფად მოხვია ხელები ახლოს მიიზიდა და მაგრად მიიხუტა.
-ვიცი-კუთხეში ღიმილი გამოესახა.-ჩემი წვალება გსიამოვნებს-ისევ აცეკვდნენ ჭინკები თვალებში.-მე კი სამაგიეროს გადახდა ვიცი.
-მეც ეს მინდა ბატონო კიმ გადამიხადეთ სამაგიერო.
-აუცილებლად მისის კიმ-ორივეს თვალებში იგრნობოდა დაუოკებელი ვნება,სითბო და სიყვარული.
მისი სხეული ხელში აიტაცა.აკოცა და რამდენჯერმე შემოაბზრიალა.
-მხოლოდ ჩემი ხარ!-ახედა ზევიდან მომზირალ გოგონას.
-შენ კი მხოლოდ ჩემი!- დაუბრუნა პასუხი მომავალ ქმარს. ახლა თვითონ დააცხრა მის ტუჩებს. მოედანზე ორი ბედნიერი ადამიანის ხითხითი ისმოდა.