დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ(მესამე თავი)
არაფერი მესმოდა არაფერი ვიცოდი სად იყო რას შვებოდა და ეს ყველაფერი უფრო და უფრო მაგიჟებდა არაფერი ვიცოდი სანამ არ მოხდა ის ბნელი ღამე რომლისაც ესე მეშინოდა ანუ სანდროს დაკარგვის შიშის 25სექტემბერი ლექციიდან დაღლილი მოვედი ყველა სახლში დამხვდა დედაც მამაც დებიც და ძმებიც მივუჯექი მათ და ბედნიერი სახით ვუყურებდი მათ ბედნიერ სახეებს ისინი, რომ არმყავდეს ისინი,რომ არ იყვნენ ვფიქრობდი ჩემთვის ფიქრებიდან სოფოს ზარმა გამომიყვანა -ტასო გთხოვ მოდი რესპუბლიკურში ვართ უცებ გავვარდი გარეთ მამაჩემს ვთხოვე წაყვაანა და მანაც დაუფიქრებლად გამიყვანა რომ შევედი ყველა დამხვდა სანდროს გარდა სანდროს ძმას ლუკას სახე გათეთრებული ქონდა აქეთ იქით დადიოდა -სოფო რახდება? -ტასო,სანდრო დაჭრეს სასიკვდილოდ დაჭრეს ამის თქმა იყო და ჩემი გულის წასვლა მოყვა ძლივს მოვედი გონს და სულაც არმინდოდა მოვსულიყავი არ მინდოდა მეორედ დამეკარგა არ მინდოდა მეორედ მტკენოდა არ მინდოდა ისევ მარტოობის გრძნობა სანდრო მივსებდა ყველა ორმოს ჩემში მიუხედავად იმისა ჩემთან იყო თუ არა ვიცოდი,რომ ის ჩემზე ფიქრობდა ვგრძნობდი და მიხაროდა ის ვიღაცა სადღაც შორს თუნდაც ძალიან შორს ჩემზე,რომ ზრუნავდა დრო მეტის მეტად იწელებოდა საუკუნედ მეჩვენებოდა თითო წამი სანდრო საოპერაციოში ყავდათ არც ვიცოდი ვინ ან რატომ გაიმეტა სანდრო ასე მიჭირდა რეალობის აღქმა არ მჯეროდა არ მინდოდა დამეჯერებინა ეს ყველაფერი 6საათის მერე საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა მივვარდით ყველა და ექიმს ვეცით -როგორარის? ვიკითხე სუსტი და ჩამწყდარი ხმით -იცით,მან ბევრი სისხლი დაკარგა გაგვიჭირდა მისი გადარჩენა,მაგრამ მისმა ძლიერმა ორგანიზმა გადაარჩინა ეხლა ძინავს ყველაფერი წესრიგშია ისღა დაგვრჩენია დაველოდოთ როდის გაიღვიძებს ეს შეიძლება მოხდეს დღეს ან 1თვის შემდეგ ან 1 წლის ყველაფერი მის ორგანიზმზეა დამოკიდებული დაამთავრა ლაპარაკი და ამოვისუნთქე,რომ გავიგე მეორედ აღარ დავკარგავდი ჩვეულებრივად დავდიოდი უნივერსიტეტში,იქიდან სანდროსთან მოვდიოდი მერე დაღლილი ვბრუნდებოდი სახლში ვიძინებდი ეს იყო ჩემი ერთი კვირის ყოველი დღის განრიგი პირველ ოქტომბერს სანდრომ გაიღვიძა როგორც თვითონ იძახის ხოლმე პირველ ოქტომბერს თავიდან დაიბადა და ამდღესაც უკვე მრავალი წელია სანდროს მეორე დაბადების დღედ ავღნიშნავთ. ყველა სათითაოდ ელაპარაკა სანდროს ბიჭები სულ თავს დატრიალებდნენ მე კიდევ მეშინოდა მისვლა რომ ვერ მიცნოს? ეს აზრები მაღიზიანებდა ყოველ წამს დაძინებულზე ყოჩაღად მივაბიჯებდი და მძინარეს ველაპარაკებოდი ეხლა კიდევ რამჭირს? უნდა მივიდე ის ხომ მოვიდოდა. ეს იყო ჩემი საბოლოო გადაწყვეტილება. საავადმყოფოში თამამად შევაბიჯე პალატასთან კი გავჩერდი დავიბენი ძალიან ბევრი ფიქრის შემდეგ შევაღე პალატის კარები და მშვიდად მწოლიარე სანდროს შევხედე გამიღიმა,გავუღიმე -ტასო სად იყავი აქამდე? -აქ ვიყავი ვუთხარი მშვიდად -მე მეგონა არ მოხვიდოდი მითხრა ირონიულად მეწყიბა,მას ეს არ ჩვევია სხვანაირი იყო ის სულ სხვანაირი -რაიყო გეწყინა? -პირიქით ესე ჯერ არაფერი გამხარებია გამეცინა -ტასო მაპატიე ეს თვეები,რომ არ ვჩანდი საქმეეები მქონდა არ მინდოდა ჩემი სიახლოვით შენხ დაშავებულიყავი არ მინდოდა ეხლა რაც მჭირს შენ შეგხებოდა არ მინდოდა მეორეჯერ დაგეკარგა -არც გადანაშაულებ სანდრო 1საათი ვლაპარაკობდით ისეთ კარგ ხასიათზე დამაყენა მთელი დღე ღიმილით დავდიოდი არ მინდოდა სახლში წასვლა გადავწყვიტე დედასთან სამსახურში წასვლა მიყვარდა იქ ყოფნა ბევრი საინტერესო რამე ხდება როგორ იღებენ მის შოუს დედა ყოველდღე ეკრანზე იყო ძალაუნებურად უწევდა მისი შოუ საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე რეიტინგული შოუ იყო და მე ამით ძალიან ვამაყობდი დედას ჩემი მისვლა ძალიან გაუხარდა სულ გადარბენაზე იყო და ჩემთვის,რომ ვერ იცლიდა ყოველწუთს ბოდიშებს მიხდიდა მე მამას გზას გავყევი ბიზნესზე ჩავაბარე იმიტომ,რომ მამას ბიზნესს მომავალში მე მივხედო აბა ჩემი რომელიმე ძმა რისი მაქნისია არცერთს არ აინტერესებთ არაფერი გოგოების,გართობის და კომპიუტერზე თამაშის გარდა დედას ყველაფერი მოვუყევი ძალიან უხაროდა სანდრო ჩემს ცხოვრებაში,რომ გამოჩნდა და ისეც ბედნიერს მხედავდა სანდრო სააავადყოფოდანაც გამოწერეს სუსტად იყო და ამიტომ უთხრეს სახლში იწექი არ ადგეო ის კი მაინც ჯიუტად არ ასრულებდა ექიმის ნათქვამს ჩემი დაბადების დღეც გათენდა დილა უფრო ბედნიერი იყო ვიდრე დანანრჩენი ჩემი დაბადების დღის დილები.. ჩავედი ქვევით არავინ არიყო სახლში ძალიან გამიკვირდა შევედი დიდ ოთახში და ოთახი სულ ბუშტებით მორთული დამხვდა გვერძე კედელზე კი ჩემი მთელი 19წლის სურათები დამხვდა ქრონოლოგიურად განლაგებული ერთ ერთ ფოტოზე დაჩიც იყო მახსოვს ეს წყნეთში გადავიღეთ მამამ დაბადების დღეზე დაჩი რომ ჩამომიყვანა საჩუქრად ცრემლები მომაწვა გამახსენდა ისევ,მაგრამ დიდხანს არ დაუცდიათ ჩემთვის წარსულის გახსენება ოთახებიდან გამოცვივდნენნ დედა,მამა,ნიკუშაც,სერგი და ტყუპები ერთიანად ჩამეხუტნენ და მოლოცვა დაიწყეს ისეთი ბედნიერი ვიყავუ ეხლა ვერ აგუღწერთ -ეხლა საჩუქრების დროა..დაიწყო დედამ პირველი დედამ გადმომცა თავის საჩუქარი და თან დააყოლა -შენ უკვე დიდი გოგო ხარ და უნდა მოგეწონოსო ყუთი მომცა სადაც ულამაზესი ძალიან ძვირფასი,სვაროვსკის თვლებით მორთული სამაჯური იდო მეორე ყუთიც გამომიწოდა სადაც საათი ასევე ძალიან ძვირფასი იდო ემოციები ვერ დავმალე და ტირილი დავიწყე ისე გამიხარდა მერე მამა მოვიდა მთხოვა ხელი გამომეწოდა და თვალები დამეხუჭა მეც დაუფიქრებლად შევასრულე მისი ნათქვამი ხელში ბარათი მომცა რომელსაც ჩემი სახელი და გვარი ეწერა -ტასო ეს კარტა არის რომელზეც ყოველთვე ჩაირიცხება 5ათასი დოლარი ამიტომ შეგიძლია ხარჯო და ხარჯო ისე,რომ არავის კითხო რამდენიც გინდა და სადაც გინდა ეს უკვე ზედმეტი იყო გაოცებისგან გავგიჟდი იმდენად გამიხარდა მერე სერგი და ნიკუშა მოვიდნენ ხელში ტელეფონის ყუთი მომცეს არასდროს მქონდა ტელეფონებზე გართულება სანამ არ გადამეწვებოდა ერთი ტელეფონი მქონდა,მაგრამ ძალიან გამიხარდა იმდენად გამიკვირდა მათგან გავგიჟდი.. ტყუპებმა ნახატები მაჩუქეს სადაც მთელი ოჯახი ვართ და ვიღიმით ამაზე გული ამიჩუყდა და ტირილი დავიწყე საღამოს გატარებას სახლში ვაპირებდი აქ მინდოდა გადახდა არც რესტორანი დამიჯავშნია და არაფერი დედამ და მამამ მითხრეს ჩვენ წავალთბდა ტყუპებსაც მოგაშორებთ,რომ არ შეგაწუხოთო საღამოს 8საათზე ყველა ჩემთან იყო გარდა სანდროსი ყველამ საჩუქარი გადმომცა მე კიდევ არაფერი მინდოდა უბრალოდ ჩამწყდა გული აქ რომ არ იყო 12საათზე კარებზე ზარი იყო არავის ველოდებოდი თითქმის უკვე დარწმუნებული ვიყავი,რომ არ მოვიდოდა სანდრო კარები გავაღე და კარში მომღიმარი სანდრო დამხვდა კასტილებით ხელში შემოვუშვი ჩამეხუტა -ტასო გილოცავ და მინდა სულ ესეთ ბედნიერს გხედავდე ჩემს გვერდით მხოლოდ.მინდა 10წლის მერეც ეგრე შევხვდეთ შენს დაბადების დღეს ოღონდ ჩვენს სახლში და ჩვენს შვილებთან ერთად გამიხარდა ეს სიტყვები ძალიან იმდენად,რომ არც კი ვიცოდი რა მეთქვა ჩემი ხელი აიღო და მანქანის გასაღები გადმომცა -ეს მანქანა შენ დიდხანს,რომ არ მალოდინო ხოლმე ამას მოყვა ჩემი ყვირილი სიხარულის ცრემლები,სანდროსთვის მადლობები და გაუჩერებელი მადლობები |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
