-"მამა, მომისმინე როდის მოვლენ დედა და სალო?"
აფორიაქებულმა უთხრა მამას იკამ.
-"მე მივაკითხავ , რომ დარეკავენ "
-"ხოო? და მე რო მივაკითხო? მაინც გასვლას ვაპირებდი."
ვითომც არაფერიო ისე თქვა იკამ.
-"ხოო?! მიაკითხავ?"
ეჭვის თვალით ამოხედა მამამ შვილს.
-"ხო აბა რა"
-"და შენ სად მიბრძანდები"
ისევ იგივე მზერა ესროლა შვილს.
-"ბიჭები უნდა ვნახო"
-"კარგი კარგი,მიბრძანდი"
იკა ოთახიდან გავიდა და პატარა ბავშვივით დაიწყო ხელების ქნევა.

ამ დროს ნინა სალოს გვერდზე იჯდა და ელაპარაკებოდა.
-"სალო წამო ჩემს ოთახში"
-"დეე,გავალთ ჩვენ და მოვალ მალე"
ნინოს უთხრა სალომემ.
-"კარგი,დედი ოღონდ მალე მივდივართ ,იკამ მომწერა , მოგვაკითხავს."
ოოო,ნინას ცოტახნისწინ განცდილი იმედგაცრუება იმედმა შეცვალა.
-"კარგი,კარგი"
თითქოს მობეზრებულმა თქვა სალომემ.
ოთახში შესულებმა პირდაპირ მოდაზე დაიწყეს საუბარი.ნინა ღელავდა, თუმცა მაქსიმალურად ცდილობდა არ შეემჩნია.
ნახევარ საათში მანქანის ხმა გაისმა.გოოები ქვემოთ ჩავიდნენ.ნინო უკვე პალტოს იცვამდა,მაკა კი ღიმილით აცილებდა.
-"სალი ,მალე, გველოდება შენი ძმა"
-"ახლავე ახლავე"
სალომემაც ჩაიცვა პალტო და კარებისკენ გაემართა.გარეთ როცა გავიდნენ იკა დაინახეს მათკენ მიმავალი.
მანქანის ფარების შუქზე იკას სახე კიდევ უფრო მკაფიოდ ჩანდა.იკა ჯერ მაკას მიესალმა მერე ნინასკენ დაიძრა.
-"ნინა როგორ ხარ?"
კითხა და გადაეხვია ,ნინას ცხვირი იკას კისერს შემთხვევით შეეხო.იკას გააჟრჟოლა,მერე გაეღიმა.
-"კარგად,იკა შენ?"
-"კარგად კარგად,ჩემი გადამრჩენელი ვნახე წამის წინ და მიხარია"
-"კარგი რა რა გადამრჩენელი"
გაეცინა ნინას,იკამ უყურა და ბოლოს თქვა.
-"ახლო მომავალში შეგეხმიანები,გადამრჩენელის გაცნობა მინდა.იმედი მაქვს ამის სურვილი შენც გექნება"
ნინას სიხარულის სხივმა გადაუარა სახეზე.
-"კი რათქმაუნდა,ჩაიწერე ჩემი ნომერი"
კარნახი უნდა დაეწყო ნინას იკამ ,რომ შეაწყვეტინა.
-"ვიცი შენი ნომერი ნინაჩკა"
თქვა და მომღიმარ ნინას მიაჩერდა.
-"ჰა ეხლა იკუნა ,წავედით!!!"
დაუყვირა ძმას სალომ.
ერთმანეთს დაემშვიდობნენ,იკა მანქანაში ჩაჯდა,დანარჩენებიც ჩასხდნენ. იკამ მანქანა დაქოქა თან თვალს არ აცილებდა ნინას,ისიც მორცხვად უყურებდა ბიჭს.გოგონა მიბრუბდა სახლში შესვლა დააპირა ,როცა მანქანის სიგნალი გაიგონა და უკან მიბრუნდა.
წყვილის თვალები ერთმანეთს შეხვდა იკამ
თვალი ჩაუკრა გოგონას და გაუღიმა.
ნინას მთელი ღამე არ უძინია,თან უხაროდა თან ღელავდა მოსალოდნელ შეხვედრაზე.დილით სკოლის მერე გოგოებთან ერთად კაფეში დაჯდა და ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა.
-"მოკლედ ეგ ბიჭი უნდა გავიცნო, facebook ვერ ვუპოვე,არც ისტაგრამი არ აქვს ,ხ შეიძლება ვიცოდე ჩემ დაქალს ვინ მოწონს,იქნება არის კვაზიმოდო და დავიღუპეთ."
ღადაობდა მარიამი,ნინა კი დაბღვერილი უსმენდა დაქალს.
-"და მე რომ ვიცი რა მერე.არც არაფერი ჩემს დაქალს კვაზიმოდოზე უარესი უყვარს ,მაგრამ ვერაფერ ვაკეთებ "
ნაგლურად უთხრა ნინამ მარის.
-"უიმეე, შენი ძმა მაინც არ იყოს"
ეწყინა მარის.
-"კაი გეყოთ ეხლა, შენ ის მითხარი ქალბატონო , რატომ არ აქვსიმ ვაჟბატონს facebook ან მსგავსი რამე."
საუბარში ანი ჩაერთო.
-"მე რავიცი ანაა,რეებს მეკითხები?"
გაღიზიანდა ნინა.
-"არც მაგის მეგობრებს არ აქვთ facebook ? ედებათ ძმაკაცის ფოტო"
ანას იდეები აწვებოდა მეგობრის გასამხნევებლად.
-"კი სანდრომ დამამატა , გავჩხრიკე უკვე და ვერაფერი ვერ ვიპოვე,მარტო სალომესთან ერთად უდევს ფოტოები"
აბუზღუნდა ნინა.
-"დავიჯერო სხვა მეგიბარი არ ყავს იკუნას?"
ხასიათზე მოვიდა მარიამი.
-"კი როგორ არა გეგა და დემეტრე"
-"ხოდა მოიცა..."
წამით გაჩუმდა ანა, ცოტახანი ტელეფონში ეძებდა საჭირო ინფორმაციას . ვიღაცის ვოლზე შევიდა, ორი წამი დააკვირდა ბიჭის სახეს შემდეგ , ამოიკითხა "სწავლობს სამედიცინო უნივერსიტეტში"სახე გაუნათდა და მეგობარს ახედა.
-"ეს...? დემტრეა? "
ნინამ გაკვრით შეხედა ტელეფონს.
-"ხო დემეტრეა..."
თქვა დაბალ ხმაზე.
ანას გაეღიმა და ფოტოების დათვალიერება განაგრძო.
-ჰა იპოვე?
კითხა მარიამმა ,რომელიც ვეღარ ითმენდა .
-"ჰმ.......ვინ?"
ანი ისე იყო გართული ერთი სულუერის ნაკვთების დათვალიერებით რომ სულ გადაავიწყდა იკა.
-"რა ვინ გოგო, იკა "
-"ააა ხო მოიცა, ვეძებ"
ორ წუთიანი ლოდინის შემდეგ ანიმ წამოიყვირა.
-"ილოცე ყიფიანო რომ ეს ბიჭი იყოს , თორემ მიგასიკვდილებ "
თქვა და ისე გაუწოდა ტელეფონი დაქალს ,ნინა გაიწია სახეში არ მომარტყასო.
დახედა მობილურს იკა თურქეთში პლიაჟზე იყო ზღვიდან ამოდიოდა ,დიდი ალბათობით ფოტოს გეგას უღებდნენ , რომელიც ქვიშაში იყო ჩაფლულუ, იკა კი უბრალოდ მოხვდა კადრში ,მაგრამ უბრალოდ მოხვედრილს ნამდვილად არ გავდა, ისე გამოიყურებოდა,აი რომ შეხედავ და ნერწყვი რომ გადგება.უყურა ნინამ ,მერე გაეღიმა მერე აწითლდა.
-"ხო ესაა"
თქვა მორცხვად.
-"ესაა? ვაიმეეეეეე იღბალი არ გინდა? ესეთ ბიჭს თუ გავიცნობ ეხლავე დავარტყამ მანქანას"
აქოთქოთდა ანი.
-"ვაუ ნინა აღარ ხუმრობ."
დაამატა აღფრთოვანებულმა მარიამმა.
გოგობი მალევე დაიშალნენ . ნინა მასწავლებელთან წავიდა , ანიმაც მას მიბაძა ,მარიამს კი თოკომ მოაკითხა და საჭმელად წაიყვანა.

-გამარჯობა ნინა, იკა ვარ
აარა
-გამარჯობა ნინა , როგორ ხარ?
არა არა ბანალურია.
-"ნინა, როგორ ხარ?
არააა
-დატვირთული დღის შემდეგ , ვახშამზე რას იტყვი? -იკა
send
ამოისუნთქა და ერთიანად დაძაბული სავარძელს მიეყრდნო.