ტატასთან ლაპარაკის შემდეგ 2 კვირა გავიდა სანდროსთვისაც არაფერი მითქვამს ხან კარგად იქცეოდა,ხან ძალიან ცუდად მეც კი ამტანი შეყვარებულივით ვუთმენდი და თავს ვიმშვიდებდი დროებითიათქო,არეულია და დალაგდებათქო
უკვე თბილისში მივდიოდით სანდროსთან ამ თემაზე,რომ დავიწყე ლაპარაკი მაინტერესებდა როგორ აპირებდა გაგრძელებას,რატომ უთხრა ტატას,რომ დავშორდით და საერთოდ როგორი მომავალი გველოდებოდა წინ
უკვე მანქანაში ვიჯექით საუბარი,რომ დავიწყე
-სანდრო აღარ გიყვარვარ? ვკითხე მოულოდნელად არც მე ველოდებოდი ამ კითხვას თუ დავსვავდი და არც თვითონ ელოდებოდა ჩემგან ამ კითხვას

-ტასო რატო ლაპარაკობ სულ სისულელეებს?
-იცი ტატა შემხვდა ბათუმში და მითხრა სანდრომ მომიყვა თქვენი დაშორების ამბავიო
-ტასო არ მინდა მოგატყო,იცი მე მართლა ვუთხარი ტატას,რომ დავშორდით მაგრამ ეს იმ სიტვაციის გამო ვთქვი,არც ის მინდა მოგატყუო,რომ ტატასთან არ ვყოფილვარ..რამდენიმე ღამეც გავატარეთ ერთად,მაგრამ შენ თავს გეფიცები არ მქონდა მის მიმართ არანაირი გრძნობა,ვიცი ეს ყველაფერი ადრე უნდა მეთქვა,მაგრამ ვერ ვბედავდი იმიტომ,რომ ვიცოდი დაგკარგავდი ეხლაც დაგკარგავ,მაგრამ თუ იცი უკვე ტატასგან ბარემ მეც ბოლომდე მოგიყევი..მაგრამ იცი არის ერთი რაღაც რის გამოც მე შენ შერიგებას ვერ გთხოვ
-სანდრო აღარ მაინტერესებს აღარცერთი მიზეზი და აღარაფერი უბრალოდ გთხოვ გამიშვა და აღარ მაცხოვრო ამდენ ტყუილში
-გიშვებ ტასო მითხრა და მანქანის კარები გამიღო
მეც პირველივე ტაქსი გავაჩერე რაც კი დავინახე და თბილისამე გავყევი
ცრემლები თავისით მომდიოდა,არ მინდოდა ბოლო მიზეზის ცოდნა,ვიცოდი უფრო მატკენდა ამ ისედაც ნატკენ გულს უფრო გამიჭირირდებოდა ყველაფრის გაანალიზება და მეშინოდა წინ დიდი სირთულის რომელსაც ვეღარ გავუძლებდი
თბილისში,რომ ჩავედი ყველანაირი ახსნა განმარტების გარეშე მამას ვთხოვე ამერიკაში გაშვება და იქ ცხოვრება..სიხარულით დამთანხმდა ოღონდ მე ბედნიერი ვყოფილიყავი.

არვიცი გავაგრძელო თუ არა მგონია,რომ არ მოგწონთ