მას შემდეგ ხუთი წელი გავიდა.ხუთი მტანჯველი წელი.რა უცნაურია ცხოვრება.ყველაზე ნაკლებად ველოდი აქ მის ნახვას,მაგრამ ელბათ ესეც ბედისწერის ბრალია.
მაშინ თვრამეტი წლის ვიყავი,ნაცნობის კეთულგანწყობის და დახმარევის შედეგად სამსახური გამომიჩნდა,ძალიან გამახარა ახალმა ამბავმა.ბარში უნდა მემუშავა მიმტანად,მართალია დამღლელი იყო მაგრამ ემდენადაც არა რომ ძლივს ნაშოვნ შემოსავლის წყაროზე უარი მეთქვა.გარემოსაც შევეჩვიე და მომსახურე პერსონალსაც,ჩემდა გასაკვირად საოცრად მეგობრული გარემო შეიქმნა.ბევრი მსმენოდა გეგაზე,ვიცოდი ამ ბარის მფლობელი იყო,და არამარტო ამ ბარის,ვიცოდი ცნობილი ბიზმესმენი იყო,მაგრამ თავად არასდროს მენახა.ერთ დღესაც ჩვეულებრივ ბარში ვიყავი და ჩემს მოვალეობას ვასრულებდი კარი რომ გაიღო და ის შემოვიდა.არ ვიცი რა დამემართა მაგრამ საოცრად დავიბენი,საოცრად მომნუსხველი მაღალი მამაკაცი იდგა ჩემს წინ.მსგავსი არავინ არასდროს მენახა.მისი შავი აელვებული თვალები,პატარა ლამაზი ცხვირი და ვარდისფერი სქელი ტუჩები.მიუხედავად ლამაზი ნაკვთებისა იგი საოცრად მამაკაცური იყო.მან თავიდან დაკვირვებით შემათვალიერა და მერე ნიკას რაღაცაზე ხმადაბლა დაუწყო საუბარი და გაუჩინარდა.

* * *
ხუთი წლის მერე მე ისევ ვიდექი გეგას წინ,ამდენი ტკბილ-მწარე მოგონების შემდეგ და ათრთოლებულ ხელებს ერთმანეთში ვხლართავდი.მას შემდეგ ბევრი რამ შეიცვალა მაგრამ ერთი რამ უცვლელი რჩებოდა,მისი ცინიზმი
-რა უცნაურია არაფერი შეცვლილა ნიკოლ,შენ ისევ ჩემთან მუშაობ,მთავარი ის კი არაა რომ ჩემთან მუშაობ,მთავარი ისაა რომ ამ ხნის მანძილზე ვერაფერი შეცვალე,ვერ განვითარდი და ისევ სხვისი მსახურობით შოულობ ფულს-ირონია არ დაიშურა,არა ნამდვილად არ შეცვლილა,ზუსტად ისეთივე აუტანელი იყო როგორც წარსულში.
-საყვარელო შენ მას იცნობ?-ქერა ქალი წამოდგა გეგას კითხვით სავსე მზერა მოავლო და თავი მხარზე ჩამოადო
-მნიშვნელოვანი არავინაა ვერ ხედავ? -ვერ გეტყვით რა დამემართა ჩემს გარშემო ყველაფერი დატრიალდა,თითქოს მიწა გამისკდა და შიგ ჩამიტანა,სხვა არაფერი მახსოვს გონს რომ მოვედი გეგას გაავებულ თვალებს წავაწყდი.ხელები გულზე გადაეჯვარედინებინა და ჯიქურ მომჩერებოდა.მაშინებდა მისი მზერა ამდენი ხნის მერეც,მეშინოდა მისი.საწოლიდან სწრაფად წამოვხტი და კითხვით სავსე მზერა ვესროლე
-სულ არ შეცვლილხარ ნიკოლ,ისევ ისეთი ამბიციური ხარ როგორც ადრე,ყველაფერი შენი გეგმის ნაწილია არა? აქაც მხოლოდ იმიტომ დაიწყე მუშაობა რომ დაწყებული საქმე ბოლომდე მიიყვანო,ის გეგმა შეასრულო რომელიც ხუთი წლის წინ ვერ მოიყვანე სისრულეში!
-რა?-ნირწამხტარმა წამოვიკნავლე,მისმა სიტყვებმა თავზარი დამცა,თითქოს გავითიშე მაგრამ სულ წამით,მალევე მოვეგე გონს სილა გავაწანი,არ ელოდა,დაიბნა ის იყო გამოსვლას ვაპირებდი მკლავზე ძლიერად მონიჭირა მისკენ მიმიზიდა და ტუჩემბზე ვნებიანად დამაცხრა.სამყარო ატრიალდა...გული ლამის საგულედან ამოვარდნას ლამობსო,სისუსტე ვიგრძენი მუხლებში,ფეხები ამიკანკალდა.გეგას ტუჩები მომთხოვნი იყო,მომთხოვნი და ძალიან ვნებიანი.ნეტარება სულ რამდენიმე წამს გაგრძელდა.მან უხეშად მომიშორა თვალებში ჩამხედა,იქ მხოლოდ ერთი რამ იკითხებოდა,უსაზღვრო ირონია...
-ჩემო ამბიციურო და ვერაგო გოგოვ!ეს თამაში შენ დაიწყე მაგრამ მე დავასრულებ,მაგრამ ჯერ არა,ამჯერად ჩემი წესებით ვითამაშებთ!
შოკირებული და ნირწამხდარი ვუყურებდი გეგას რომელმაც სწრაფი ნაბიჯით დატოვა ოთახი,ცრემლებმა კი თავისით იპოვეს გზა წამწამებს შორის..