ფანჯრიდან ვუყურებდი როგორ აფრინდა თვითმფრინავი ჰაერში და მეც თან ამიყოლა..მომაცილა ყველას ვინც მე მიყვარს..ვინც მიყვარდა..და მეყვარება.. მომაცილა ჩემ ქალაქს,ჩემ ქვეყანას..ჩემ ცხოვრებას..საფრენი ბილიკზე ჩემ 19 წელს ვხედავდი..ხელს მიქნევდა და მემშვიდობებოდა..ლოყები რაღაც ცივმა დამისველა..შემრცხვა,ჩემი ცრემლების შემრცხვა..ჩემი თავის შემრცხვა,იმიტომ რომ გავრბოდი..ისევ გავრბოდი დათოსგან..მარტოს ვტოვებდი ისე როგორც მაშინ 4 წლის წინ ჭადრის ქვეშ დავტოვე მარტო..ღრუბლებში ავიჭერით,ქალაქი აღარ ჩანდა..აღარც ჩემი ცხოვრება..არაფერი..მხოლოდ ცა და ღრუბლები..მხოლოდ უსასრულობა..ვეცადე დამეძინა,ბურანში წავედი,დათოს ხმა გავიგონე
-მელანო ყველაზე მეტად მიყვარს მსოფლიოში
თვალები გავახილე,მეგონა იქ დამხვდებოდა მაგრამ გვერდზე მხოლოდ ჩემი თანამგზავრი დამხვდა.. თვალები ისევ დავხუჭე იმ იმედით რომ დათოს ვნახვდი მაგრამ სიშავის გარდა აარაფერი ჩანდა ჩემ გონებში
-პატივცემულო მგზავრებო გთხოვთ შეიკრათ უსაფრთხოების ქამრები,ჩვენი თვითმფრინავი მალე დაეშვება ბერლინის აეროპორტში
როგორ მალე გავიდა დრო..ვერ გავიგე ისე ჩამოვედით..ხო მელანო აალავიძე სწორად მიხვდი..დათოზე ფიქრი უსასრულოდ შეგიძლია და ამიტომ დროის შეგრძნება დაკარგე..შენ წარმოდგენაც არ გაქ რა გააკეთე..მიატოვე ყველა შენი ადამიანი ერთი ხელის მოსმით..ერთი წყენის გამო.. ასე მარტივად დათმე ყველაფერი..ხაზი გადაუსვი..და ვინ ხარ დღეს შენ მელანო ალავიძე? მიტოვებული..გაქცეული მარტოსული გოგო..რა დაგრჩა ამ ცხოვრებაში ..
...
ახლა ესკალატორზე დგახარ და უყურებ როგორ გელოდება ხელში წარწერით ‘მელანო“ შენი ახალი ცხოვრრება.. შენ დათოს გარრეშე არაფერი ხარ..დათო შენი ნაწილიიყო და შენ ის გაყიდე..შენ ის მოიცილე..აი რა გაგიკეთა შენმა სიამაყემ..აი სადამდე მიგიყვანა.. ცხოვრება დაინგრიე მელანო.. და არ დაგავიწყდეს ეს..
....
-ლაან,ძალიან მომენატრე..
-ჩემო საყვარელო მეც ძალიან..აბა რა ხდება მანდ.ცხელა?
-აუ კი მაგრად და თუშეთში ვგეგმავ ასვლას
-ან..
-ხო ვიცი რასაც მკითხავ..შენი წასვლიდან რამდენიმე დღეში გაიგო..ლამის ჭკუიდან გადავიდა..ყველგან გეძებდა არ სჯეროდა რომ წახვედი..
-მერე?
-მერე ბიჭებმა რამდენიმეჯერ გათიშული მთვრალი ჩამოიყვანეს თქვენი კორპუსის სახურავიდან..ლანა,ძალიან ცუდადაა.. სვამს.. სიგარეტს აკვდება..არავის გვიკარებს.. ჩაიკეტა ბინაში და არი..
-კიდე
-მოიცა,ჯერ შენზე მომიყევი..ლანა ძალიან გამხდარი ხარ..არ მითხრა რომ ნერვიულობას გადაყევი
-რავქნა ან,მიჭირს..დათოს გარეშე მიჭირს..
-ჩემო საყვარელო..იქნებ გადაიფიქრო
-არ გამოვა..ხვალ უნივერსიტეტში პირველი დღეა..ხვალ ახალ სამყაროში შევაბიჯებ
-ლან,თითქმის ორითვეა წახვედი..ძალიან მომენატრე
-მეც ძალიან..ყველა მომენატრეთ..ან უნდა წავიდე..ყველა მომიკითხე მიყვარხაართ
გავთიშე..
დათო.. დათოს ტკივილს ვაყენებ..ვანადგურებ..ვკლავ..ჩემი დათო...ჩემი..აი აქ მიწყდება აზრი და ვტირი..ისე ვტირი თითქოს დათო წინ მეწვეს და ვგლოვობდე..მასთან განშორება უკვე კარგა ხნის წინ გამოვიგლოვე..მაგრამ..ახლა..ჯერ კიდევ შეუხორცებელი იარა კიდევ უფრო გამიხსნეს..უნდა დავურკო..მაგრამ არა..არ მიმიღებს..მომიცილებს..გაბრაზებული და შეურაცყოფილია..

[დათო]
[მოკლე ჩართვა თბილისიდან]

მიმატოვა..ისე წავიდა ხმა არ ამოუღია..მითხრა აღარ შეგაწუხებო და წავიდა..გამექცა..ჩემი მელანო მოომტაცეს.. ცხოვრებას აზრი დაეკარგა..ის წავიდა მიმატოვა..მისთვის აღარ ვარსებობ.. ალათ არ ფიქრობს ჩემზე..მაგრამ არა,როგორ შეუძლია არ იფიქროს..მე...ის ... ჩვენ..ერთი მთლიანობა ვიყავით..მაგრამ აღარ არსებობდა ჩვენ.. ახლა იყო მელანო და მე..უნდა ვიპოვო და პატიება ვთხოვო..არ სიკვდილი..ან მაპატიოს ან მომკლას.. მის გარეშე აღარ აქვს აზრი ცხოვრებას..მენატრება..მენატრება და მიყვარს..
პირველად იმდდენად შოკში ვიყავი რომკორპუსის სახურავზე ვიდექი და ხმამაღლა ვღიალებდი
-ჩემი მელანო დამიბრუნეთ..
იმდენად ხმამაღლა რომ მერე პოლიციაში ვიჯექი..მაგრამ არაუშავს..მელანოს გამო კიდევ ბევრჯერ დავარღვევ კანონს.. ბევრჯერ მოვკვდები..და გავცოცხლდები..მჭირდება..ისე როგორც ჰაერი..უნდა მოვძებნო ..სხვა გზა არაა..უნდა დამიბრუნდეს..ჩემთან უნდა იყოს..