დილით ვიღვიძებ და....არც არაფერი! გამიკვირდა,არ ველოდი მე მეგონა თავის სიტყვას შეასრულებდა ვაჟბატონი. კარზე ზარია:
-ბაააბიიიი.
-რა გინდა?
-გააღე რა.
-ვიცვამ ნინი არ მცალია.
-აუუუ ბაბი გეგაა და დამერხევა, ხომ იცი წინა კვირას რაც ვუქენიი.
-ღირსი კი ხარ გაგიჩალიჩოს რამე.
კარები გააღო და შემოუშვა სიმპათიური „მაჩვი“.
-ჩავიცვამ და გამოვალ მალე .
-ანუ დაახლოებით 2 საათში?-ამოიოხრა მაჩვმა.
-დავაი რაა.-ენა გამოვუყავი.
ოთახში ცეკვა-ცეკვით შევედი და ჩაცმა დავიწყე:დახეული ჯინსი, მოკლე თეთრი ტოპი (ძალიან მიყვარს ტოპები გახვრეტილი ჭიპი ჩანს და... ), ნაცრისფერი ბენსიმონები, თმები გაშლილი დავიტოვე.
-მზადა ვაარ.
-ძლივს , დავჩონჩხდი აქ ჯდომით.
-ისედაც დაჩონჩხებული არ ხარ?-ენა გამოვუყავი.
მანქანამდე ჩხუბით მივედით:
-მე აქ არ ჩავჯდები!
-მაშინ თუ გინდა ფეხით გამომეკიდე , გინდა?
-სისინავ! არა ჯერ შენ დაჯექი ჩემს ადგილას და მერე დავჯდები მეც.
-ოხ მოინდომე რაა.
-აბა რავიცი მე ხომ თქვი რაღაც უნდა გაგიჩალიჩოო, ხოდა რავიცი ,რომ იქ ნიანგი ან ალიგატორი არ მელოდება? არა ალიგატორი წინ კი მიდგახარ , მაგრამ მაინც...
-ხოდა არ დავჯდები.
-გთხოოოოვ.-ყელზე ხელი მივიდე.
-კარგი ხო, ეს ერთხელ გაპატიებ.
-რა დედამ გშობა ესეთი კეთილი?-ავკისკისდი.
-ხოო, კეთილი და სიმპათიური არაა?
-სიმპათიურიი, კიი მაჩვივით.-ისევ ენა გამოვუყავი.
-მოგაძრობ მაგ ენას!
-ოცნებობ ასე ხმამაღლა?
-ვოცნებობ და ავასრულებ.
-აბა ვნახოთ ძვირფასო.
-ვნახოთ, ვნახოთ.
მანქანაში თავიდან ხმას არ ვიღებდით, შემდეგ მომწყინდა ეს არაფრის მთქმელი დუმილი და მუსიკა ჩავრთე ,ნუ ეხლა რათქმაუნდა ვინ თუ არა ჩარკვიანი, ხოდა ჩავრთე „სულს მოგცემ“ და ავყევი, უი მე თქვენთვის არ მითქვამს , რომ ძალიან მაგარი ხმა მაქვს და ძალიან მაგრად ვმღერი, კიდევ ვუკრავ : გიტარაზე, პიანინოზე, დოლზე, ფანდურზე, სალამურზე, ვიოლინოზე.
კიდევ ვლაპარაკობ რამოდენიმე ენაზე: ესპანურზე, ინგლისურზე , რუსულზე, გერმანულზე, ფრანგულზე. ეს იმიტომ გითხარით, რომ ავღნიშნე ამ ენებზეც ვმღერი.
მოვრჩი სიმღერას:
-მშვენივრად მღერი.
-შენ დაკრული ნახე.-ენა გამოვუყავი და მანქანიდან გადმოვედი რადგან უკვე ადგილზე ვიყავით.
ოთახებში გადავნაწილდით: მე და ლიკუნა, ელენე და ნუცა, გეგა და ნიკუშა, გუგა და იკა, ლუკა და გიო.
საღამოს უკვე მოვრჩით ბარგის ამოლაგებას:
-ლიკუნააა.
-ხო.
-რა ვქნათ ეხლა?
-რავი დავისვენოთ და ჩავიდეთ ქვემოთ.
-ოქეიი.
საწოლზე დავემხე და მგზავრობისგან გადაღლილს არც კი ვიცი როდის ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე უკვე ბნელოდა, ჩავიცვი მთლიანი შავი კაბა, შავი ბალეტკები და ქვემოთ ჩავედი:
-გაიღვიძა მძინარე მზეთუნახავმა.-გეგა.
-მესროლა ამან თავისი მწარე ენა.-მე.
-არა რაა, მანქანის სახურავზე უნდა შემესვი და ისე წამომეყვანე აქამდე , სად გექნებოდა ეხლა ტლიკინის თავი!-გეგა.
-კრეტინო.-მე
-აუ გოგოებო წამო რა საჭმელი გავაკეთოოთ.-ლიკუნა.
-ნინი დატოვეთ ხელს შეგიშლით იქ.-გეგა.
-რომ არ წამკბინოს არ შეუძლია ამ მაჩვს! მე გემრიელ საჭმლებს ვაკეთებ ,მაგრამ ეხლა რამე მოწამლული უნდა გავაკეთო და მარტო შენ უნდა გაჭამო.-მე.
-ოხ რა პატივში ვარ!-გეგა.
-შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ პატივში ხარ! მარტო შენ გაჭმევ მოწამლულ საჭმელს!-მე.
-სისინავ!-გეგა.
რაღაცის თქმას ვაპირებდი , მაგრამ გაცდის ვინმე?
-წამოდი რა ნინი მოვკვდი მშიერიიიი.-ელენე.
-ხო კაი , კაი.- ბუზღუნით მივყევი გოგონებს.
სამზარეულოში ვფუსფუსებდით ჩვენ ბიჭები კი ტელევიზორს უყურებდნენ , ზოგი ტელეფონში იყო ჩავარდნილი თავით!
ბიჭებთან:
-ამ მწარესაც თუ შეეძლო რამის გაკეთება კი არ ვიცოდი.-გეგა.
-ნინის? -ნიკუშა.
-ხო ნინის.-გეგა.
-ნინი აკეთებს თუ აკეთებს ბიჭო! ისე შენ ფრთხილად იყავი მაინც , მართლა მოგწამლავს ნინი ისეთია, ხოდა პირველი მე გავსინჯავ მე არ მაჭმევს მოწამლულს.-ნიკუშა.
-ნინიზე ისეთ რამეებს ყვებით მაგასთან მარტო დარჩენის მეშინია უკვე.-გეგა.
-შენ არ იცი „ქალები რომლებიც ბევრს კითხულობენ საშიშნი არიან“-ო?-ნიკუშა.
-მერე ნინი ბევრს კითხულობს?-გეგა.
-ეეე შენ სად ხარ ვაფშე , სულ კითხულობს ყველაფერი წაკითხული აქვს ტიპს , გიჟდება კითხვაზე პირველი კლასიდან დაიწყო და მარტო პირველ კლასში წაიკითხა 32 წიგნი რომელშიც შუშანიკის წამება შედიოდა და მშვენივრად გაიგო ეხლაც კი ახსოვს, მაგარი მახსოვრობა აქვს ბიჭო ყველა წიგნი კარგად ახსოვს რა ასაკშიც არ უნდა წაეკითხა.-ნიკუშა.
-უყურე შენ.-გაუკვირდა გეგას.
-სულ პატარა იყო , ისეთ წიგნებს კითხულობდა მე ეხლაც რომ არ მესმის და იმას 6 წლის ასაკში ესმოდა.-ნიკუშა.
-საყვარელი წიგნი აქვს მერე?
-კი, აბოდებს ჯინსების თაობაზე, ჭედავს 17ჯერ აქვს წაკითხული და ისევ ყველაზე მეტად უყვარს , კიდევ აპირებს, რომ წაიკითხოს , აფრენს მაგ წიგნზე და ამბობს ყველაზე მეტად იმიტომ მიყვარს, რომ ნამდვილი ამბავიაო.-ნიკუშა.
-მეც ეგ წიგნი მიყვარს ყველაზე მეტად. ვჭედავ გეგაზე და თინაზე.-გეგა.
-ნინიც, განსაკუთრებით გეგაზე , რაღაც საოცარი ბიჭიაო სულ მასე ამბობს და , რომ ვეკითხები ხოლმე შეყვარებული რატომ არ გყავს თქო სულ ერთი და იგივეს მპასუხობს ისეთი სიყვარული მინდა ჯინსების თაობაში ,რომ არისო.-გაეღიმა ნიკუშას.
გეგასაც გაეღიმა რადგან ისიც ზუსტად იგივეს ეძებდა.
გეგასთან:
მეც გამეღიმა, მეც ხომ ზუსტად იგივეს ვეძებდი რასაც ნინი, მეც გეგას და თინასნაირ სიყვარულს ვეძებდი, მეც სულ მინდოდა ისე ვყვარებოდი გოგოს როგორც თინას უყვარდა გეგა. დედაჩემმა და მამაჩემმა გეგა ზუსტად მაგ წიგნის გამო დამარქვეს, თურმე ორივეს ძალიან უყვარდა, სიგიჟემდე, ორივე გაგიჟდა ამ წიგნის წაკითხვის შემდეგ სახელ გეგაზე ხოდა როგორც კი გავჩნდი მაშინვე ამოიჩემეს აუცილებლად გეგა ერქმევაო. მეც ძალიან ბევრჯერ მაქვს წაკითხული ეს წიგნი... 15ჯერ მაინც. ზეგ სახლში დავბრუნდებით, კიდევ წავიკითხავ, კიდევ გამოვიტან დასკვნებს , კაგებეს ციხეზე, მოსამართლეზე, გეგაზე, თინაზე, ბერზე, სიყვარულზე..................................


აბა რას იტყვით? კარგი დასასრული მოვუფიქრე ოღონდ ჯერ ძალიან, ძალიან ადრეა დასრულება გეგა უნდა ვაწვალო, ნინიც უნდა ვაწვალო..... რას ფიქრობთ? როგორია? მიყვარხართ ჩემო შოკოლადებოო <3