სანამ მარიამის სახლამდე მივაღწევდი შოკირებული ვიყავი, თანაც საშინლად მციოდა მაკანკალებდა. მივედი მარიამთან და მისმა კითხვებმაც არ დააყოვნა
-რაგითხრა? მიყვარხარო? ნატუკააა ამოიღე ხმაა
-მაცადე ქალო
-ქალო კი არა მითხარი მალე მოვკვდი ინტერესით
-ერთად ვართ
-რააა? მოიცა როგორ არ გატყუებს? დარწმუნებული ხარ რომ უყვარხარ?
-არვიცი მარიამ ზუსტად 5 წუთი ვუყურე თვალებში მეტი ვერარ გავძელი
-ბოთეხარ გოგო რაა რო მოგატყუოს ამ ხნის მანძილზე შენ რომ შეგიყვარდეს რას იზაამ?
-ვიზამ მარიამ რამეს ვიცი რომ არ შემიყვარდება უბრალოდ ერთი პრობლემაა
-რა მოხდა
-მაკოცა
-რაააააააააააააა?
-რა გაყვირებს მარიამ დავყრუვდიი
-რა რა მაყვირებს ნატა როგორ შეენ უფლება მიეცი რომ ეკოცნა? შენხომ არასდროს არავისთვის გიკოცნია, თავს იგიჟებდი არავის არ ვაკოცებ ქმრის გარდაო (გაოცებისგან იცინის)
-ვიცი მარიმა და მაგიტომ ვარ ასე არ მინდოდა ეს ყველაფერი ასე მომხდარიყო შემთხვევით მაკოცა, თუმცა შეიძლება ითქვას, რომ გამიზუნლი ქონდა.
-აგიფეთქდა ტელეფონი ნახე
-მესიჯია გიორგისგან
-ნახე
სამი მესიჯი დამხვდა მისი მიხვედი? ნატუსს მომწერე რამეე.. რა გემრიელი ტუჩები გქონია. ამ ბოლო მესიჯმა ჭკუიდან გადამიყვანა ისე გამაღიზიანა მაგრამ არ შევიმჩნიე.
-ვერ მოგწერე გიორგი არ მეცალა კი მივედი ვთბები და სახლშიც ავალ მალე
-კარგი, არ მოგაცდენ მე ბიჭებთან გავდივარ გკოცნი.
მოსაღამოვდა სახლში ავედი და ვფიქრობდი ყველაფერზე მე ხომ არ მინდოდა შეყვარებული არაფერი არ მინდოდა სიმშვიდის გარდა. ყველა და ყველაფერი ნერვებს მიშლიდა. იმისდა მიუხედავად, რომ გიორგი მომწონდა მაინც არ მინდოდა მასთან ყოფნა, ვეცადე რომ ცივად მემესიჯა მაგრამ არაფერია რ გამომგიოდა ბოლოს დავრწმუნდი, რომ გიორგი არ ღადაობდა დაახლოებით თვე ნახევარი გავიდა რაც ერთად ვართ დღე არ გადიოდა რომ არ ვენახე და რომ არ მოვეკითხე ვატყობდი რომ სხვანაირი ვხდებოდი, აშკარად მიყვარდა თანაც როგორ საოცრად სიგიჟემდე ისე რომ მისთვის ყველაფერს გავაკეთებდი, მაგრამ მე ამ გრძნობაში მას თამამად არ გამოვტყდომივარ, შიში მქონდა ძალიან დიდი რომ მიმატოვებდა ადრე თუ გვიან დამტოვებდა ჩემს მოულოდნელ სიყვარულთან და წავიდოდა თანაც ისე რომ მწარე იარებს დამიტოვებდა, ყოველთვის მქონდა ამის გრძნობა ყოველ დღე მაგრამ არც ამას ვიმჩნევდი ვინარჩუნებდი სიმშვიდეს. დღეები დღეებს მიჰყვებოდა მალე ჩემი დაბადების დღეს მოვიდოდა 19 მარტი. წუთებს ვითვლიდი ამ დღემდე. ბევრს ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა ამ დღეს, მინდოდა რომ გიორგისთან ერთად შევხვედრილიყავი, ფიქრებიდან მისმა მესიჯმა გამომიყვანა.
-ჩემი ცხოვრების აზრი რას შვრება?
-გიგილო, რავიცი აბაა რა ვფიქრობ ჩემს დაბადების დღეზე რა ვქნათ, ისე მიხარია ჩემს საყვარელ ადამიანთან ერთად რომ ვიქნები წუთებს ვითვლი როდის დადგება ეგ დღე შენ?
-აუ ჩემი რაა..როგორ უნდა ჩაგიშხამო ახლა მე ეგ დღე ამის დედა*** მაგრამ რავქნა ნატუს აბა
-რამოხდა რას ამბობ
-მოკლედ რა საფრანგეთში უნდა წავიდე 1 თვით თამაშები მაქვს ხომ გახსოვს გეუბნებოდი რომელიღაც თვეს უნდა წავიდეთ თქო ბიჭები ყველა მთელი გუნდი.
-და მაინც და მაინც ჩემს დაბადების დღეს ემთხვევა ხომ?
-აუ რავქნა აბა ჩემი ბრალია? 16 მარტს მივფრინავ და 15 აპრილს ჩამოვალ
-გასაგებია კარგი არაუშავს
-ვიცი რომ ძაან გეწყინა რავქნა რა მართლა არ მეგონა ასე თუ მოხდებოდა
-არაუშავს გიორგი რამეს მოვიფიქრებ და ჩემს დაბადების დღეს მაინც არ ჩავიშხამებ. მიხარია რომ მიდიხარ კარგია ცუდი არ არის.
-ძალიან მიყვარხარ ასე რომ მიგებ.
პასუხი აღარ დამიბრუნებია, ცრემლები მომდიოდა ღაპაღუპით მე ხომ ასე ძალიან მინდოდა მასთან ერთად გამეტარებინა ეგ ჩემთვის უუმაგრესი დღე, გული ვიჯერე ტირილით და ჩამეძინა. როგორც ჩანს დიდხანს მეძიან უკვე 10 საათი იყო მეკი ახალი გაღვიძებული ვიყავი მომიწევდა გვიან დაძინება. ჩავრთე ლეპტოპი და მივწერე გიორგის.
-რას შვრები
-რავი ნატუს შენ? სად იყავი მოგწერე ტელეფონზე გიორეკე და გათიშული გქონდა რაწესია ეს?!
-არაფერი, ჩამეძინა უბრალოდ ტელეფონი დაჯდა ეტყობა. (უნიჭოდ ვიცრუე)
-ეჭვი მეპარება ტელეფონი დანჯდარიყო ვიცი რაშიცაა საქმე.
არმინდოდა რომ შეემჩნია ჩემი მდგომარეობა, მეც ხომ ბევრი ვიფიქრე და რატო მწყინდა არვიცი ის ხომ კარგ საქმეზე მიდიოდა წარმატებისთვის უნდა მიეღწია.
-არა გიო გეფიცები ეგ არაფერ შუაში არ არის ცოტა კი მეწყინა მაგრამ მალევე გადამიარა მართლა.
-იტირე?
-არა რა სისულელეა
-კარგი ხო. ხვალ შევიკრიბებით ბავშვები ამოვალ მანქანით და ჩამოგიყვან
-კარგი, გეძინება შენ?
-კიი ძაან დაღლილივარ მაგრამ ერთუ ნახევარი საათი კიდე გემესიჯები წამო რა ტელეფონზე ვიმესიჯოთ
-კაი წამო
დავწექი და ველოდებოდი გიორგის სულ მიყავრდა მასთან მესიჯობა ტელეფოონზე ყოველ ღამე ტკბილ ძილს რომ მისურვებდა და ყოველ დილით მისი დილამშვიდობისა რომ მხვდებოდა მაბედნიერებდა.
-დაწექი ჩიკო?
-ჩიკო? კი დავწექი
-ხო ჩიკოს დაგიძახებ დღეიდან
-ოოხ კაი რაა
-არუნდა ახლა მაგას ოხ კაი რა. აბა მომიყევი რამე სანამ დავიძინებთ
-რავიცი რაუნდა მოგიყვა აბაა გამოშტერებული ვარ ვწევარ ჩემთვის მშვიდად და ვფიქრობ ჩვენს ურთიერთბაზე.
-იცი რას გეტყვი?
-არა საიდან მეცოდინება
-ადრე ასე თუ მყვარებოდი მე ვიყო ბო**
-ჰაჰა ხო არაა?
-უნამუსო ვიყო დღითიდღე უფრო და უფრო მაყვარებ თავს
-მეც მიყვარხარ
-ჩემი ცხოვრება ხარ ნატუს
-შენ ჩემი!
-დავიძინოთ?
-დაიძინე შენ მიდი მე ჯერ არ მეძინება
-კარგი ძაან გვიანაც ნუ დაიძინებ
-კარგი ძილინებისა
-ტკბილი ძილი.
დროთა განმავლობაში გიორგის თითქმის ყველა მეგობარი გავიცანი. იცით არადსრო მეგონა თუ ეჭვიანი ვიქნებოდი, სულ ვამბობდი როგორ შეიძლება იეჭვიანო თქო, მაგრამ ახლა მივხვდი ასე ვფიქრობ და ალბათ ცხოვრების ბოლომდე ასე ვიფიქრებ თუ სიყვარული მართლა გაგაჩნია მანდ აუცილებლად იარსებეს პატარა ეჭვიანობა შეიძლება დიდიც. ვფიქრობ ზედმეტად ეჭვიანი ვიყავი მაგრამ ჩემი გამოსწორება ამ მხრივ შეუძლებელია ასეთი ვარ მე ვერაფრის და ვერავის გამო ვერ შევიცვლები.
დადგა გიორგის წასვლის დროც სამწუხაროდ გაცილება ვერ მოვახერხე და გული მწყდებოდა მაგრამ არაუშავს ვფიქრობდი, რომ დახვედრას მაინც შევძლებდი. ჩემი დაბადების დღეც მშვენივრად ავღნიშნე, მალე გავიდა ძალიან ეს ერთი თვე ამ ხნის მანძილზე შორიდან გიოს დედაც გავიცანი ქ. ნინო. დადგა 15 აპრილიც გამთენიისას გიო ჩამოფრინდება რაღაც უნდა მოვიფიქრო და უნდა დავხვდე ოღონდ გიორგიმ არ უნდა გაიგოს გადავწყვიტე ჩემი ძმისთვის მეთხოვა გიგისთვის.
-გიგი სად ხაარ?
-სახლში ვარ რაარის
-არაფერი მოვალ და გეტყვი
მივედი სახლში და ვფიქრობ როგორ ვუთხრა
-გიგი დღეს გიო ჩამოდის
-მერე?
-წამიყვანე რა დასახვედრად და მერე მე ჩემით წამოვალ
-მე არ მცალია დღეს ვერანაირად ვერ წაგიყვან
-აუ კაი რა მომაფიქრებინე რამე
-ნინის დაურეკე და მოიფიქრეთ რამე (ნინი ჩემი დეიდაშვილია)
-კარგი ხო
საშინლად მეზარებოდა ახლა ნინისთან დაკავშირება რათ უნდოდა ამ გოგოს ეს ტელეფონი ან სოცილური ქსელი არ მესმის სულ წიგნები სულ სწავლა სანამ ჰაერში არ ავწიე რეკვით მისი ტელეფონი მანამ არ მიპასუხა.
-ნინი სად ჯანდაბაში გდიხარ ან გიგიდია ეგ ტელეფონი?!
-ხმა მქონდა გათშული რა ხდება?
-დღეს გიო მოფრინავს და მინდა სიურპრიზი გავუკეთო და დავხვდე, შენ ტან მოვალ თუ გცალია ერთად წავიდეთ ტაქსით მანდედან
-კარგი მოდი მარტო ვარ მე დღეს.
-კარგი დროებით
დედასტან შევატანხმე ყველაფერი და წავდეი გიორგის დასახვედრად. დედ-მამ ამ ურთიერთბის შესახებ ყველაფერი იცოდნენ მაგრამ მამას არაფერს არ ვუყვებოდი დაწვრილებიტ მხოლოდ დედამ იცოდა ყველაფერი რაღაცეებს მასაც კი ვუმალავდი.
როგორც იქნა დაღამდა ველოდებით მე და ნინიი ორ სააათს რომ გავაღწიოთ სახლიდან. ჩემისურვილით ცოტა ადრეც წავედი
როგორც იქნა მივაღწიე და ახლა აქ უკვე მიწევს გიორგის დის დედის ახლოდან გაცნობა გული ისე მიცემს საცაა ამოვარდება. შევედით შიგნით მივუახლოვდით ნაცნობ სახეებს. თავაწეული მივესალმე ყველას.
-გამარჯობათ
- გამარჯობა ნატა. (მომესალმნენ ერთ ხმად)
-რა ლამაზი სარძლო მყავს (შემათვალიერა ქ.ნინომ სათვალეებიდან)
-მადლობთ. გავწილთდი და დავიმორცხვე.
როცა ახლოდან გავიცანი ყველა უფრო გავთამამდი ვიცინოდით ხან რას ვყვებოდით ხან რას. დროც მალე გავიდა და როგორც იქნა ჩამოაღწიეს გულმა ისევ თავიდან იწყო მოწყვეტით ცემა დავინახე როგორ გამოვიდნენ ნაცნობი სახეები ყველა გადავკოცნე მივესალმე და მივულოცე წარმატება და აი ნანატრი სახეც გამოჩნდა არ მინდოდა რომ პირველი მივსულიყავი მასთან მაგრამ ვინ გადაცა მისმა დამ ჩამავლო ხელი და ისე წამიყვანა მის დასახვედრად ჯერ მის დას ჩაეხუტა თმებიდან რომ გამოიხედა აშკარად ეგონა, რომ მოველანდე არ ელოდა ჩემს მანდ ნახვას არ დაბნეულა და გულში მაგრად ჩამიკრა. როგორ მომნატრებია მისი სურნელი ჩახუტება ხმა ყველაფერი მომნატრებია. კარგა ხანს ვიდექით ასე სანამ არ გვითხრეს, რომ ჟურნალისტები ელოდნენ და უნდა მისულიყო. ნინის გადმოცემით დიდხანს ვეხუტებოდით ერთმანეთს და გიორგის დედამ ფოტოებიც კი გადაგვიღო.


ბავშვებო დროებს შორის ვხტები ხოლმე რადგან 4 წლიანი ურთერთბა ძალიან დიდია და ამის დაწერას ბევრი თავი დასჭირდება თანაც შეიძლება უინტერესო აღმოჩნდეს ამიტომაც ვცდილობ მოკლედ და გასაგებად დავწერო ყველაფერი იმედიმაქვს გამომდის. ძალიან გთხოვთ დამიწეროთ კომენტარები რომ ვიცოდე ღირს თუ არა ამ ისტორიის გაგრძელება.