უკვე საღამო იყო ბიჭები სახლში არ იყვენენ, მოწყენილად ვიყავით და გადავწყვიტეთ გოგოებისთვის დაგვერეკა. ნახევარ საათში ნია ნინი ლანა და კატოც ჩვენთან იყვნენ.
-აუ გო ეს სკოლა მოგვკლავს ჩვენ თუ მოგვკლავს-ბუტბუტებდა ნია
-აუ ხო გო მაგრამ რა, ვქნათ ჰა -თაკო
-გო ბიჭები დღეს გასართობათ მიდიან და იოანემ მითხრა ხომ არ წამოხვალთოოო-ნინა
-ხო რავი ცუდი აზრი არაა-მე
ამ დროს კარზე ზარიც იყო კატომ გააღო და ბიჭები იყვნენ შიგნით შემოვარდნენ.
-გოგოებს გაუმარჯოს-ნიკამ ყველა გადაგვკოცნა
აი არ ვიცი ადამიანი ყოველთვის ასე უჟმური როგორ უნდა იყოს როგორიც ალექსანდრეა. ვითომაც არაფერი შემოვიდა და ჩემს წინ დაჯდა, ხან როგორ მექცევა ხან როგორ.
-გოგოებო რა ქენით აბა მოდიხართ?-დემეტრე
-ხო აბა რას იზამენ წამოვლენ -ნიკამ ეს თქვა და სიგარეტს მოუკიდა
უკვე საღამი იყო გოგოებმა გადაწყვიტეს ჩვენთან დარჩენა და მერე ერთად წავიდოდით, ყველა მზად ვიყავით კატომ ნიამ და თაკომ შარვლების ჩაცმა გადაწყვიტეს მე და ნიამ კაბის ჩაცმა გადავწყვიტეთ ნინის კრემისფერი მუხლამდე კაბა ეცვა მე შავი მუხლს ზევით აცდენილი,ფეხზე დაბლები ჩავიცვით. ბიჭებიც მოვიდნენ ყველა არ იყვნენ :დემეტრე, ნიკა და ლაშა იყო, ალექსანდრე და იოანე იქ დაგვხვდებოდნენ. ჩემდა გასაკვირად ჩემ ძამიკოს კაბის სიგრძეზე პირიქით რა კარგად გამოიყურებიო,. როდესაც კლუბთან მივედით მეგონა რამე პრობლემა შეიქმნებოდა მაგრამ დემეტრემ რაღაც ჩასჩურჩულა დაცვას და უპრობლემოდ შევედით.
უახლოვდებოდით ჩვენ მაგიდას და ალექსანდრეს კისერზე მით უფრო შესამჩნევლად ვხედავდი მის ვენებს, სიმართლე ვთქვა ასე მოკლე კაბა ალექსანდრეს გასაბრაზებლად ჩავიცვი, რომელიც ამჯერადაც ეკასთან ერთად იყო, მაგრამ ეტყობოდა საერთოდ არ აინტერესებდა, ჩემი აზრით მანაც იგივე განძრახვით წამოიყვანა ეკა როგორადაც მე ჩავიცვი მოკლე კაბა.
-დღეს ჩხუბი მოგვიწევს- იოანე მოვიდა და ხელი გადამხვია,
-ნატ წამო ვიცეკვოთ რა - ყურში ჩამყვირა თაკომ, მეც თავი დავუქნიე და თაკოს გავყევი,
უკვე ზედიზედ 3 მუსიკაა ვცეკვავარ, იოანემ ვიღაც გოგო იპოვა და ნინა ცოფებს ყრის,ყველა ცეკვავდა გარდა ალექსანდრესა, ვუყურებდი ეკა როგორ ეხვეწებოდა მაგრამ არაფერს პასუხობდა, შევატყვე უკვე ძალიან ნასვამი იყო, გადავწყვტე დემეტრესთვის მეთქვა და სახლში წაეყვანა,
-დემე ალექსანდრეს შეხედე უკვე ძაან ბევრი დალია, მიდი რა სახლში წაიყვანე ეტყობა ცუდათააა
-ხო კაი მე კი წავიყვან მაგრამ, მას ახლა მარტო შენ უშველი- ეს მითხრა და ისევ კატოს გაყვა საცეკვაოდ
თავში სულ ის მიტრიალებდა რატომ უნდა მეშველა მე ალექსანდრესთვის, არ ვიცი ალბათ დემემ რაღაც ისეთი იცის რის აზზრზეც არ ვარ, არ ვიცი რა, მაგრამ უკვე შევატყვე ალექსანდრე ძაან ცუდათ იყო და მეც მასთან მივედი,
-ალექსანდრე, ნუღარ სვამ წამო სახლში წაგიყვან- ვეუბნებოდი და თან ბარმენს ფულს ვაძლევდი,
-ალექსანდრე წამო რა მართლა,-ვთხოვდი მაგრამრამ ყურადღებას არ მაქცევდა
-ნატალი აი შენ რაში გაინტერესებ?
-ალექსანდრე მართლა წამო ეხა
-ხო აი მეტი მოკლე ვერ ჩაიცვიი- საჩვენებელი თითით კაბაზე მიმანიშნა
-კაი არაა მაგის დრო ეხა წამო რა,
არ ვიცი რა ეტაკა ადგე მეგონა მანქანაში ჩაჯდებოდა მაგრამ გზა გააგრძელა მე ვეხვერწებოდი მაგრამ ამაოდ, მარტო ხომ ვერ გავუშვებდი ავდექი და წავყევი ისე რო მან ვერც კი გაიგო,არ ვიცი სადღაც ტყეში შევიდა და იქ მიტოვებული სახლთან გაჩერდა,
-ალექსანდრე გაჩერდი რა , აღარ შემიძლია
-რა ნატა შენ აქ გამომყევიი?-ეტყობა არ მელოდა
-კაი რა ალექსანდრე რატო წამოხვედი წამო ეხლა უკან დავბრუნდეთ და მიგიყვან სახლში- უკვე ისე მციოდა და თან მეშინოდა ხმაც ამიკანკალდა, ალბათ მიხვდა და ჩემთან მოვიდა
-რატო წამომყევი ახლა ხო გაცივდები-მოსაცმელი გაიხადა და მომახურა მერე ხელი მომხვია და სახლში შემიყვანა, ხო სიცივე იყო მაგრამ ისეთი თბილი სახლი იყო ისე საყვარელი აი ისეთი გოგოები რო ოცნებობენ, ტყე ხის სახლი სითბო და საყვარელი ადამიანი, სრული ბედნიერებაა.
შუცი ააანთო და საწოლზე დაჯდა, მერე მეც მანიშნა გვერდით მომიჯექიო, ცოტა არიყოს მეშინოდა მაგრამ ამას უკვე არსებითი მნიშვნელობა არ ცონდა,
-იცი, აქ ყოველთვის მარტო მოვდიოდი,მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში უკვე არსებობს ადამიანი რომელთან ერთადაც აქ მოვიდოდი
-ხოოო კაი მაშინ მე წავალ-ადგომა დავაპირე მაგრამ ალექსანდრემ გამაჩერა
-აუ რა შტერი ხარ, ის ადამიანი შენ ხარ
ეს გამიკვირდა და ისევ დავუბრუნდი ჩემს ადგილს, მან ხელი გადამხვია, და აიმ მომენტში ვიგრძენი რა არს როცა საყვარელ ადამიანთან ხარ, აი ცხოვრებაში პირველად, დამეფიცება ეს ყველაზე კარგი გრძნობაა