საკმაოდ დიდი ხანი ვინანე ის ამბავი მაგრამ მე ხომ ახლაც ვნანობ.. ვზივარ ფანჯარასთან მთვარეს ვუყურებ და სულ ლეო მელანდება მაგრამ აღარ აქვს ლეოს ის მწვანე თვალები ქერა თმები და სიცოცხლით სავსე მზერა..ვოცნებობდი რომ ლეო მალე მენახა მაგრამ ამ სურვილს ახდენა არ ეწერა,, მინდოა მენახა მეთქვა თუ როგორ მიყვარდა თუნდაც ცალმხრივი სიყვარული მქონოდა მის მიმართ.. ეტყობა არ ვარ ღირსი რომ ვიყო ბედნიერი.. : || ალბათ იმის ბრალია რომ მე მას არ ვაპატიე .. და ეტყობა აღარ მაქვს მე იმის ნება რომ ვიოცნებო მასზე და თუნდაც ჩუმად მაინც მიყვარდეს იგი..
***
იგი თეკოს დაბადების დღეზე გავიცანი.. სიმპატიური ზედმეტად ამაყი და ანგარებიანი ჩანდა.. თავიდან არ მომეწონა მაგრამ შემდეგ ისე მოხდა რომ დავახლოვდით.. მეგობრებთან ერთად ჩვენც ვიკრიბებოდით ხოლმე და ამან გამოიწვია ეს სიყვარული.. 2 თვის მერე მივხვდით რომ ერთმანეთი გვიყვარდაა და გადავწყვიტეთ რომ ერთმანეთისთვის გაგვემხილა..
***
ღამე იყო ალბათ ასე 12 საათი ერთ ერთ ბაღში ვიყავით ბედნიერები აი უზომოდ მე საერთოდ არ ვარ მორცხვი და იგი თამამად შევიყვანე ბაღში რომ სიმართლე მეთქვა.. მისი პასუხი არ მაინტერესებდა აიი უკვე ოცნებებში ვიყავი.. მთვარე იყოო .. ბაღში შევედით ღიმილით მიყურებდა არ ვიცი პირველმა ეს ნაბიჯი რატომ გადავდგიი მაგრამ.. უცბათ მან მითხრა..
- გოგო აქ რა გვინდა? :?
-უიმეე რაა იყო ისე არ შეიძლება?
- არა ისე რატო გაბრაზდი :|
- არრ გავბრაზებულვარ იტოკსჰი მაქვს საქმე
ორივე დავჯექით ხელი გადამხვია და მითხრა
- გისმენნ
- იცი რა საყვარელი ხარ?
პირდაპირ ვერ მივახლიდი რომ მიყვარს
- შენ კიდე იცი რა საყვარელი ღიმილი გააქ?
- ხოო?
- ხო
- მერე?
- რა მერე? (იცინის)
- სხვას არაფერს მეტყვი?
- ვერ ვხვდები გოგო რას მეუბნები?
- კაი კაი დაიკიდე ეტყობა მივქარე ეხლა
- ეე კაი რაა ნუ დებილობ მითხარი ეხლა რა ხდება
- არაფერი ლეე არაფერი რაგაცა ჩავილაპარაკე დაა..
- აუუ გამიტყდება იცოდე
- კაი რა ხო იცი როგორ მიყვარხარრ
და ეს ვუთხარი რაგაცა ორიგინალურად და ალმაცერად შემომხედა და მითხრა
- აი ეხლა გავჭედავვ... ჩეემიი ცხოვრება ხარრრ
აიი ამ დროს ძალიან გავწითლდი კინაღამ ვიტირე მაგრამ ავხედე თვალებში დაა კინაღამ ვიყვირე ლეო მიყვარხარ მეთქიი მარა შევიკავე თავი.. და ასე დავიწყე
- რაც გინდა იფიქრე თუ გინდა დამიკიდე ვაფშე რაც გინდა ის ქენი ოღონდ ეხლა დამამტავრებინე რაა.. არ ვართ პატარები და უნდა გაიგო ეხლა რასაც გეტყვი .. იტოკშიი არ ვიცი როგორ გითხრა ან მე რატომ გეუბნები ამას.. ვეღარ ვითმენ იმენა მაგრად მიყვარხარ და არ ვიცი რა ვქნა ....
არაფრის თქმა არ დავაცადე და გამოვიქეცი
და უცებ დამიძახაა
- გვააანცც მოიცაა გოგოო მოდი აქქ
შემესინდა მაგრამ გავბრუნდიი თვალებს ვარიდებდიი დაა უცეებჩამეხუტაა მხოლოდ ერთი ჩამცურჩულა ..
- დებილოო შენნ! არრ დამაცაადეე! მეცც მიყარხააარრ აიი ყველაფერზე მეტად გაღმერთებ გეფიცებიი
სიჩუმე ჩამოდგაა.. და ისევ მე დავარღვიე..
- ღამეა ლეო არ წავიდეთ?
- როგორც გინდა
- არა უბრალოდ გვიანიაა..
- კაიი :*
გავაცილა პადიეზდამდე ჩამეხუტა და წავიდა..
ასე ხდებოდა სულ სულ ერთად ვიყავით .. საჩუქრებს მჩუქნიდა მოკლედ უზომოდ ბედნიერები ვიყავით...

***
ეჰჰ ეს დრო ისევ დაბრუნდეს ღმერთო.. ნეტავ იცოდეთ ჩემი გული რა ცოდვითაა დავსე... ნეტავ ვიცოდე სადაა.. ან თუნდაც სად იმალება.. მაპოვნინე გთხოოვ..
გავიდა 1 თვე წავედი ლეოსთან ციხეში რათა მომენახულებინა
რომ მივედი მითხრეს რომ იგი უკვე გაანთავისუფლეს.. ჯობდა არ მივსულიყავი ჯობდა არაფერი მეკითხრა რადგან ამან გული ძალიან მატკინა ვერ მივხვდი რატომ არ მომძებნა რატომ არ დამიკავშირდა თავში ყველაფერი ამერია.. ამით დავრწმუნდი რომ მას აღარ ვუყვარდი .. სახლში მკვდარივით მივედი.. და მთელი ღამე მასზე ფიქრში გავატარე.. 2 დღეს მეგობრებმა თბილისის ზღვაზე მთხოვეს მათთან ერთად რომ წავსულიყავი.. მე ვერ ვაწყენინე და წავედიი.. ბევრი ხალხი იყო.. შუა ზაფხული ხალხი ბუზივიტ ირეოდა.. წყლიდან ახალი ამოსული ვიყავი პლიაჟზე წამოწოლილი როცა დავინახე ლეოს მსგავსი ბიჭი ბავშვით ხელში.. გავშრი// მე სისულელე მეგონა წამოვდექი ძალით და გავიარე.. მან ვერ დამინახა მაგრამ მე დავინახე.. ცრემლები წამომივიდა.. ისევ მწვანე თვალები.. ქერა თმებიი წითელი თუჩები.. არრ მივედი.. გამოვბრუნდი და სასწრაფოდ წასვლა ვთხოოვე მეგობრებს
- ეეე გვანცც რა იყოო
- არა რაა წავედიით
-რატოო?
- აუუ მე წავედი და თქვენ რაც გინდათ ის ქენით რაა
წამოვედიი გადავიცვი ზედა და ტაქსში ჩავჯექი .. აღარ მახსოვს სახლამდე როგორ მოვედი,, სჰემოვედი და ჩამოვჯექი.. გამოოგნებული მშრალი.. და არ ვიცი რაა..
ახლა განგებ მე მოვითხოვე წასვლაა ზღვაზე ბევრი მიზეზი მოვიგონე და გაამართლა..
გავედი ისევ იმ ადგილზე მაგრამ არავინ დამხვდა ან რას ვიპოვიდი რამხელაა ზღვა ნუუ რას ვიზამთ ასეთი ფანტაზიით წავედიი.. ახლა იქ სულ დავდიოდიი.. 11 დღეს გამიმართლა ისევ მოვიდა.. დავინახე და ისევ ცუდად გავხდი.. რა მემართებოდა არ ვიცოდი.. ისევ ბავშვთან ერთად იყო.. ეხლა დიდი სიხარული ვიგრძენი და მივედი მასთან .. მე ხომ ყველაფრის გამბედავი ვიყავი.. მეგობრები ვერ მიხვდნენ სად მივდიოდი მაგრამ ვუთხარი რომ 5 წუთში მივიდოდი.. ლეოსთან როგორ მივსულიყავი არ ვიცოდი.. მაგრამ იმდენაც მიყვარდა ახლა უფრო რომგავბედე და მივედი მასთან.. წინ დავუდექი გათეთრდა გაშრა.. თითქოს ენა ჩაუვარდაო.. არ იცოდა სად წასულიყო .. ვკითხე
- შენ ხარ ლეო? : |
- ვაიმეე შეენ შენნ გვანცაა?
- ხო მე ვარრ
- აქ როგორ?
- სასეირნოთ ვიყავი და დაგინახე
თეთრდებოდა არ იცოდა რა ექნა მე კიდე ისე მინდოდა ჩავხუტებოდი...
- რამდნეი ხანია არ მინახიხარ ციხიდანაც გამოსულხარრ
- არ მინდა იმ ამბის გახსენება ციხეში რატომ მოვხვდი..
- ხო ვიცი მაგაზე მეც ვინერვიულე
- მართლა?
და თვალები გაუბრწყინდა
- ხოო
- მოიცადე სადმე მყუდრო ადგილას დავილაპარაკოთ
ბავშვი მეგობარს გადააწოდა და მდელოზე გამიყვანა იქ უფრო ჩრდილი და სიჩუმე იყო.. .. ვაიმეე გული ამიჩქარდა და ეხლა მე არ ვიცოდი რა მექნა.. ბავშვებივით ვიყავით ერთი სიტყვით და მკითხა მერე...
-როგორ ხარ ისე?
- რავიცი ვარ რა შენ ?
- მეც ეგრე ცოლი მოვიყვანე და 2 თვის შვილიც მყავს შენ?
- გილოცავ
- მადლობ შენ?
- მეე..
- რა შენ?
- ვეღარ მოვითმინე და მივახალე ”ბედნიერებას გისურვებ! და წამოვედი ”
მან ალბათ იგრძნო რომ რაღაც არ მესიამოვნა გამომეკიდა შემომატრიალა ხელებზე მომიჭირა და მკითხა
- რა მოხდა?
- არაფერი გამიშვი მტკივა
- რა არაფერი გოგო ტირიხარ..
ახლა უკვე გადამეკეტა თავი შევიკავე და თირილით ვუთხარი ჩუმი ხმით
- შვილი გყავს ბედნიერებას გისურვებ მე ისევ მიყვარხარ ყველაფერზე მეტად როგორ ადრე.. გეძებდი იცი რამდნე სგეძებდიი? რატომ მიმატოვე რატომ არ მითხარი რომ დაგიჯირეს.. ის ამბავი რატომ არ მიამბე? დაგეხმარებოდი გაგიგებდი..სიცოცხლე აღარ მინდოა რომ გავიგე რომ დაგიჭირს ან საერთოდ რატომ გიყვები და რატომ მისმენ .. შენ ხომ არ გაინტერესებს..
- ესეიგი ისევ გიყვარვარ ესეიგი ჩემზე ნერვიულობდი მე რას ვგრძნობდი რატო არ მკითხავ იცი რა ცუდად ვიყავი? მარტო შენზე ვფიქრობდი მაგრამ როცა მივხვდი რომ დაგკარგეე ხელი ჩავიქნიე..
- ხო მიყვარხარ ... მართლა მიყვარხარ არ ვართ პატარები ხომ იცი.. დიდი ხანი არ გასულაა სადღაც 1 წელი არც კი ციხეში 3 თვე იჯექი ასე მალე ცოლი როგორ მოიყვანე?
- აუ გრძელი ამბავია,,
- აა კაი
ვტიროდი ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა..
მე კი ვიცოდი მიზეზი იგი რატომაც დავშორდი და რა არ ვაპატიე.. და შემდეგ რატომაც ვეძებდი.. გაიცნო გოგო რომელთანაც ერთად ხელი ხელ გადახვეული უბანში დადიოდა.. მან მითხრა რომ ეს ასე არ იყო და მხოლოდ მე ვუყვარდი მაგრამ არ ვაპატიეე დიდი ხანი მარწმუნებდა მაგრამ არ ვუჯერებდი და აი ეხლა ეს მითხრა მხოლოდ..
- შენ ყველაფერი იცი.. ადრე რატომ არ მაპატიე.. ხომ იცოდი რომ მიყვარდი მაგრამ გვანც ეხლა დაიგვიანე მე ცოლიც მყავს და შვილიც გული მატკინე ადრე და მაგას არ გაპატიებ .. არ დამიჯერე ზურგი მაქციე და ახლა ეს სიტყვებიც მაპატიე ეხლა მე თუ შენ გული გატკინე.. თვალი ჩამიკრა გაბრუნდა და წავიდა..
;( ვაიმე ჩემი გული სულ მთლად გაიპო ამ სიტყვებმა გული მატკინა და გული წამივიდა.. ლეომ ხმა რომ გაიგო შემობრუნდა და ჩემს მოსულიერებას ცდილობდა.. ჩემს თვალებში ჩაუხედავს და ჩელს ცრემლებში სიმართლეს კითხულობდა.. ჩემ ცილ ლოყაზე რაღაც უფრო ცივი დაგორდა.. გავახილე თვალები დიდი ხანი მართო უგონოდ ვიყავი.. ლეო დავინახე ენიტ ისევ აუწერელი სიხარული.. გიჯური სიყვარული და ყველაფერი ერთად.. ჩემი ხელი ლოყაზე მიიდო და აკოცა.. წამოვდექი.. ბოდიში მოვუხადე .. მან სიცილით რაღაცა მითხრა რაზეც მეც გამეცინა სულელური კითხვა იყო მაგრამ მაინც
- ეხლა შერიგება გინდა? (სიცილით)
-მე კიდე ვიცინოდი..მარა გული? გულს ეცინებოდა?
- ჰა? მე ხომ ეხლა ცოლი მყავს და შვილი
დაიბნა და მითხრა
- აუ გეტყვი ეხლა სიმართლეს რაც მოხდა რაა..
-გისმენ და თან ცრემლებს ვიშორებდი
- მისმინეე დედაჩემმა გადაწყვიტა რომ ცოლი მომეყვანა მეც იძულებული გავხდი რომ ასე მოვქცეულიყავი.. ერთი გოგო მომწონდა და ის ავარჩიე შემდეგ ოჯახს რომ მოეწონა დავქორწინდი.. და აი ეხლა.. 3 თვეა ერთად ვართ...
- ააა და ისევ ავტირდი
- არ ვიცი ეხლა რა გითხრა
და უცებ ტელეს ხმა გაისმა და დაარჭვია მყუდროება
-ალო
- სად ხარ?
- თეეკ მოვდივარ ერთ წამს ნაცნობი ვნახე დაა..
- კაი რა მალე ბავშვი აღარ ჩერდება
- კაი აკი 5 წუთსი მანდ ვარ...
მე ვკითხე
-ვინ იყო?
- ცოლიი
- აა კაი მაშინ წადი..
- კაი მე წავალლ .. მაღტლა გამიხარდა შენი ნახვა და ... რა ვიციი რაა... მაგრამ შენი ნახვა ისევ მინდა ცოლი მყავს მაგრამ რა ვქნა კიდე მინდ აშენი ნახვა..
- მეცც მინდაა.. :|
- როდის გეცლება
- ზეგ
- კაი..
- დაგირეკავ
- ნომერი მერე იცი?
- არა და ხოდა ჩამაწერინე
- 85745...
- აჰაა.. კაი წავედი ეხლა მე დაა..
- აბა ჰეე
ცრემლები ძლივს შემაშრა თითქოს მისმა სიტყვებმა დამამშვიდა მაგრამ მაინც გული მქონდა ნატკენი ; (( ისევ მასზე ვფიქრობდიი..
მესამე დღეს მომივიდა ესემესი..
- როგორ ხარ?
- კარგატ შენ?
- რავი ვარ დღეს აბა რას ვშვრებით?
- გცალია?
- კი
- ხოდაა.. ისევ იქ .. 4 საათზეე
- აა კაი ოღონთ ეხლა ცოლს უნდა მოვატყუო რამე..
- კაი..
- უნდა ვილაპარაკოთ
- ვიცი :|
და პასუხი აღარ მოუწერია გახდა 3 საათი და მომზადება დავიწყეე ისე მიყავი გამოპრანჭული როგორც არასდროს.. ნუ შევეცადე რომ კარგათ ვყოფილიყავი რადგან მე არ უნდა მენახა ვინმე უცხო.. მართლა მიყვარდა მაგრამ გული მტკიოდა რომ იგი იმ საქციელს არ მპატიობდა .. ეჰ ღმერთო ნეტა მეპატიებინა..
4 ის ნახევარი იყო გავედი სახლიდან.. მივედი ბათში ის უკვე იქ იყო მელოდებოდა .. სკაამზე იჯდა მე შევანელე სხვლა.. და მივედი..
(თუ მოგეწონატ გაგრძელებას დავდებ ბოლოში ყველაფერი სხვაგვარად მიდის არ გეგონოთ რომ ეხლა ეს რაგაცა სიყვარულის ისტორიაა იტოკში .. ცოტა არარეალური კია ძაან მაგრამ მინდოა რომ დამედო ბევრი შესასწორებელი რამაა მაგრამ არ ვიცი რა შეაფასეთ.. : || მართლა მინდოსა რომ დამედო ბოლოში ვითარდება ყველაფერი სხვანაირად თუ გინდათ დავამთავრებბ )