ჩვენ ძალიან უცნაურად შევხვდით ერთმანეთს,აი ზუსტად ისე უაზრო სასიყვარულო ფილმებში რომ ხდება..უნივესიტეტის კიბეზე დამეჯახა და კონსპექტები დამაყრევინა.. დახმარება როცა შემომტავაზა უხეშად ვუპასუხე და ნაწერების მოგროვება დავიწყე,არანაირი თვალებში შეხედვები და გაშეშებები.. ქართულად გავლანძღე
-წადი შენი-მეთქი
იმან კი გაიცინა,აი მაშინ მართლა გამეყინა ძარღვეში სისხლი და გავშეშდი
-რატომ მიყურებ ასე გაოგნებული_ისეთი გამართული და უაქცენტო ქარულით მითხრა ბევრს რომ გაუჭირდება
-ქართულად რატო ლაპარაკო?
-რავი,ქართველი ხოაარ ვარ?
-ღადაობ?
-ნწ..
-არ ველოდი
-ვიცი..იკა
-სასიამოვნოა
-შენ?
-მელანო..უფროსწორად ლანა
-ლექციები კიდევ გაქვს?
-არა,ახლა მქონდა ბოლო
-მაშინ, ყავაზე დაგპატიჟებ და თან შემთხვევით აღმოჩენილმა ქართველებმა გავიცნოთ ერთმანეთი
-იცი...
-ძალიან კარგი,წავედით..აქვე ახლოს კარგი ადგილი ვიცი
.............
უნივერსიტეტთან ახლოს მყუდრო კაფეში შევედით..უცნაური შოკოლადის და ყავის სუნი იდგა...და რაღაც ისეთს რამაც დატოვებული სამეგობრო გამახსენა..არ ვიცი რა იყო ან რა შუაში იყო ჩემ მეგობრებთან მაგრამ ის სუნი როცა შეევიგრძენი იმხელა მონატრება ვიგრძენი რომ მზად ვიყავი დამეტოვებინა ყველაფერი და უკან,თბილისში დავბრუნებულიყავი..რბილ სავარძლებში კომფორტულად მოვკალათდი,პლედი დავითრიე და მიმტანს დავუძახეთ.
..........
-შენი სახელი რატომარ მოგწონს?_მოლოდნელად მკითხა იკამ
ეს კითხვა 4 წლის წინ დამისვა დათომ..პირველად მაშინ ვილაპარაკეთ..მაშინ მითხრა რომ ვუყვარდი..ჩვენი ურთიერთობაც მაშინ დაიწყო და ახლა აქ,გერმანიაში შემთხვევით ვიპოვნე ქართველი რომელმაც ზუსტად იგივე მკითხა და ვერც კი წარმოიდგენს რამხელა ტკივილი მომაყენა ამით..როდინდელი ჭრილობა გამიხნსა და საერთოდ.. ვერავინ ვერასდროს მიხვდება რამხელა მნიშვნელობააქ ამ სიტყვებს ჩემთვის
-ლანა? აქ ხარ
-ა..ჰო.. ბოდიში რაღაცაზე ჩავფიქრდი..
-კარგად ხარ?
-კი კი,ყველაფერი რიგზეა
-კითხვა დაგისვი.სახელზე
-ხო..რავი,რაღაცნაირად გრძელი სახელია
-მე ძალიან მომწონს
-ძალიან გთხოოვ ნუ დამიძახებ
-კარგი როგორც გინდა
-რამდენი წწელია გერმანიაში ხარ
-15
-ხუმრობ?
-სულაც არა..10 წლის ვიყავი გერმანიაში რო გადმოვედი მამასთან ერთად..ანუ..დედა დამეღუპა და წამოვედით..იმის მერე აქ ვარ
-საქარტველოში იყავი?
-არა
-არასდროს?
-არასდროს,რატომღაც სულ ისეა რომ დროს ვერ ვპოულობ..თან ახლა მაგისტრატურას გავდივარ..მალე დავამტავრებ და ალლბათ წავალ არვიცი
-აუცილებლად უნდა წახვიდე,ერთხელ მაინც
-უბრალოდ იცი რა არი?! ნახევარი ცხოვრება და მეტიც აქ გავატარე..იქ არავინ და არაფერი მაქ რა მინდა.. რომ ჩავიდე რა
-ნათესავებიც არ გყავს?
-კი,მამაჩემის დები ცხოვრობენ მაგრამ რამდენი ხანია აღარ მინახავს..თან უკვე აქაური ვარ ფაქტობრივად და იქ რა მინდა..
-დედაშენი?
-დედაჩემი ვაკის სასაფლაოს არ გაცდენია და არ გაცდებაა...არსად წავა.როცა არ უნდა ჩავიდე იქ დამხვდება ხომ გესმის
-ხო..
-შენრამდენი ხანია აქ ხარ
-სადღაც ნახევარი წელი..ივლისში ჩამოვედი.
-რომელს კურსზე ხარ
-მეორეს ვხურავ
-და აქ რატომ ხარ
-დიდი ისტორიაა
-არსად მეჩქარება
-რომლის მოყოლაც არ მინდა
გვიანობამდე ვლაპარაკობდით,უამრავ თემაზე გერმანიაში ყოფნის პერიოდში პირველად დავბრუნდი სახლში კარგ ხასიათზე.. სახლის ტელეფოზე ანას შეტყობინება დამხვდა.. მთხვდა როგორც კი მოვისმენდი სასწარფოდ დამერეკა..ვიცოდიიქ უკვე გვიანი იყო მაგრამ მაიინც დავრეკე..წარმოვიდგინე ყველაფერი ცუდი რაც კი შეიძლებოდა მომხდარიყო..ბოლოს როგორც იქნა ანამაც მიპასუხა
-რა ხდება?
-ლანა როგორ ხარ?
-კარგად შენ..ან მშვიდობაა?
-კი თან ძალიან..უბრალოდ ძაან მაგარი რაღაც უნდა გითხრა
-ვაიმე ლამის მოვკვდი სანამ მიპასუხებდი..რა მოხდა
-კესო თხოვდება
-რაა?ვინ ? ჩვენი კესო?
-ხოო
-ვის მიყვება?
-გიორგი ქვია..სადრაც ტრენინგზე გაიცნო თურმე და გიჟდებიან ისე უყვართ ერთმაენთი..
-ვაიმე რა მაგარია.. აუცილებლად დავუკრეკავ.. როდის აქვს ქორწილი
-აი ზუსტად მაგიტომ გირეკავ,ხო იცი როგორი ტიპია,არავისთან მეგობრობს დიდად,სკოლაშიც და ახლაც ჩვენზე ახლო არავინ ყავს და ამიტომ უნდა რომ მეჯვარეები ჩვენ ვიყოთ
-ანა,სწავლა მაქვს ხომიცი
-ხოდა მაგტომ გირეკავ,კესომ მთხოვა ვერ ვახერხებ და შენ კითხე როდის შეძლებს ჩამოსვლას და ისე დავგეგმავ თარიღსო
-კაი რა სისულელეა,ჩემ გამო ნუ გაჩერდებით
-ხო იცი არა,უშენოდ არ გათხოვდება
-კაი მოიცა განრიგს გადავხედავ
-მოკლედ ან, 2 კვირაში ცოტახნით ლექციებია რ მაქვს..დაახლოებიტ 10 დღით,და მაშინ შევძლებ ჩამოვიდე..
-ძალიან კარგი..დავურეკავ და ვეტყვი რომ 2 კვირაში..გელოდებით როგორც კი შეძლებ
-კარგი..აუუცილებლად..
-მიდი გკოცნი,უბრალოდ მეძინება აქ უკვე გვიანია
-მიდი,მეც გკოცნი
ორ კვირაში ასე მოულოდნელად საქართველოში ვბრუნდებოდი.. მომიწევდა მენახა ის რასაცც გამოვექეცი..მომიწევდა მენახა დათო..ზუსტად ვიცოდი რომ კესოს ქორწილში იქნებოდაა რადგან არანაკლებ მეგობრები იყვნენ და თან კლასელებიც..
..................
-კარგი რა მე რა მინდა იქ?
-როგორ არ გინდა..თან რამდენი ხანია არ ყოფილხარ
-ლანა,შენი მეგობრის ქორწილია მე რა უნდა ვაკეთო
-შენ აუცილებლად უნდა წამოხვიდე დამიჯერე..მალე ჩამოვალთ
-არ ვიცი..ვიფიქრებ..ცოტა დრო გაქვს ხომ იცი
-როდის მიდიხარ?
-2 დღეში მივდივართ
-რახან შენსას არ იშლი..მაშნ კარგი წამოვალ..
მე და იკა დავახლოვდით..თავს მარტო აღაარ ვგრძნობდი..ყოველტვის გვერდში მედგა,სწორედ ამიტომ მომყვებოდა საქართველოშიც.იცოდა რომ დათოსთან შეხვედრას ვერ გადავიტანდი..ორმა დღეს სწრაფად გაიარა.. პარასკევსაღამოს მივფრინავდით.. და სწორედ მაშინ როცა აეროპორტში წასასვლელად იკას ველოდებოდი ტელეფონმა დამირეკა..მეგონა ანა იქნებოდა რადგან ყოველ საათში მირეკავდა,ვეღარ ითმენდა
-გისმენთ?
-მელანო_ტელეფონიდან შორეული და მონატრებული ხმა გავიგე..რომელიც ყურში ჩამეღვარა და შემდეგ მთელი სხეული მოიცვა..თავი ვეღ შევიკავე და ლოგინზე მოწყვეტით დავჯექი