ეს ისტორია მათვის ვინს სწავლაზე ფიქრობს მხოლოდ და პირადი ცხოვრება არ გააჩნია ან უბრალოდ ეშინია ამის მათვისაც ვინც სწავლაზე საერთოდ არ ფიქრობს და მისთვის მთავარი ადამიანური ინსტიქტებია
და მათვისაც ვინც ახლა აქ დროის გასაყვანადაა და ჩემს ნაბოდვარს კითხულობს
მე სოფო და ერიკი ვზივართ და რაღაც უაზრო ფილმს ვუყურებთ , სახელად მგონი ველური ტაფლი ქვია
ისე სიამოვნებით უცქერენ ლეპტოპს ლამისაა მარტო დავტოვო მაგრამ სად წავიდე ? გარეთ ისე კოკისპირულად წვიმს რომ . ერიკი ჩემი ბავშვობის მეგობარია და ჩემი დის ანუ სოფოს შეყვარებული , 3წელი და 4თვეა რაც ერთმანეთს ხვდებიან , ჩემ დას დრეები და საათებიც კი დათვლილი აქვს , ლამაზი წყვილია მაგრამ ზედმეტად ბანალური ურთიერთობა აქვს აი ისეთი როგორიც ყველას , მე კი ეს მაღიზიანებს
ჩემი მშობლები ექიმები არიან და ერთ ლინიკაში მუსაობენ , მე კი პირველი კურსის სტუდენტი გახლავართ , როგორც წესი პირველი კურსის სტუდენტები დაბნეულებბი არიან , ერევათ ოთახები და ლექციის დრო ან ზალიან ნერვიულობენ , მეკი ასეთი არაფერი მახსენდება
ყოველთვის ვიცი რა როგორ გავაკეთო , ან რას ვაკეთებ . ყველაფერი დაგეგმილი მაქვს და ჩემი გეგმის მიხედვიტ მოვქმედებ , უნივერსიტეტის დამთავრების სემდეგ სწავლას ლონდონში გავაგრძელებ , მინდა ძლიერი ადვოკატი ვიყო , ასეც იქნება
- ეე თიკა ჩემი გესმის ?
-აჰ კიი კი რათქმაუნდა რახდება?
- მივდივარ ნახვამდის
- ამ წვიმაში?
-ღმერთო ჩემო თიკა კარგად ხარ ? რაგჭირს?
გაოცებული ვუყურებ ჩემს დას რა უნდა მჭირდეს?
-რა?
- ნახევარ საათზე მეტია აღარ წვიმს
მზერა ფანჯარაზე გადამაქვს
- ნახვამდის ერიკ
ვხდილობ არ შევიმჩნიო
-მაგტ წიგნებში რომ ხარ სულ ჩამძვრალი მაგის ბრალია
ჩემი და ერიკს კარამდე აცილებს კოცნის და ისიც გარეთ გადის
- დაღლილი ჩანხარ აჯობვებს დაიძინო
ისევ მე მომიბრუნდაა
- ერიკი ძალიან გიყვარს?
-ეს რა კითხვაა?
- მაპატიე , ალბათ მართლაც გადავიღალე დილით ადრე მაქვს ლექცია წავალ მე დავწვები
-კიბეზე მივჩანჩალებ , თუმცა სულ არ მეძინება არც დაღლილი ვარ უბრალოდ წამით მომეცვენა რომ მათ შორის რაღაც შეიცვალა ან უკეთესობისკენ ან უარესობისკენ არვიცი მე სიყვარულის არაფერი აგმეგება ,ჩემი ოთახი დერეფაში ხელმარცხნივ მესამეა, ვარდისფერი კარებია მიყვარს ეს ფერი , სიმშვიდეს მმატებს , კარებს ფრთხილად ვაღებ თითქოს ვცდილობ ვინმეს არ გაეღვიძოს , სავარძელიც ვარდისფერია ისევე როგორც გადასაფარებელი საწოლზე და ფარდები , კედელი კი ღია ვარდისფერია იმდენად ღიაც კი რომ ერთი სეხედვით თეთრი სეიზლება გეგონოთ , თუმცა თქვენ ხომ ვერასდროს ნახავთ
მოწყვეტით ვეცემი საწოლზე რომელიც საოცრად რბილია და ფაფუკი , სასიამოვნო გრძნობას აღძრავს ჩემში, ირგვლივ ყველაფერი ისეთი იდიალურია რომ არვიცი რა შეიზლება მოხდეს ამაზე კარგი, დილით 9 საათზე ლექცია ამქვს ჩემი გონება კი საერთოდ არ ჩქარობს დაძინებას
თითქოს ყველაფერზე ერთდროულად მეფიქრება რაც კი ამ ხნის განმავლობაში მომხდარა
უცნაურია ალბატ მაგრამ ყოველთვის დედიკოს გოგო ვიყავი და რემდე ვარ , ყოველთვის მისი ღცევებისამებრ ვიქცეოდი და არც მამას დარიგებებს ვაქცევდი ზურგსს ალბატ ამიტომაცაა რომ შეცდომა არასდროს დამიშვია, ჩემით ამაყობენ და ჯერათ რომ წარმატებული და კარგი მომავალი მექნება , ყოველთვის უკვირდათ რომ არასდროს არავინ მომწონებია , მაგრამ ვერვხვდები რა არის უცნაური ამაში? ამაზე ფიქრისთვის დროსაც კი არ ვკარგავდი
სკოლაში მხოლოდ ერიკთან ვმეგობრობდი წარმოგიდგენიათ? 12 წლის განმავლობაში სხვას არავის ვეკონტაქტებოდი ოჯახის და ერიკის გარდა
ვიცი გგონიათ რომ მოსაწყენი , ამაყი იკარება და აუტანელი ვარ აი ისეთი ტუცებ მოპრუწული რომ მოძრაობს და სუშს ჭამს მხოლოდ და პარლამენტს ეწევა
ალბათ თქვენსავით ფიქრობდა ჩემი სკოლელებიც , მაგრამ მე თ8უ მკითხავთ ასეთი სულაც არვარ უბრალოდ სხვებისგან განსხვავებული ვარ და ვინც მე არ მგავს მოსიარულე კატასტროფა ვგონიავრ
დილიტ ზვლივს ვახელ თვალებს და პირველი რაც მახსენდებაეს საათია მაშინვე მისკენ ვიხედები
ოო ჯანდაბა 08:06 უაზროდ ვხტები ლოგინიდან და ვიცმევ რაც შეიზლება სწრაფად ამითაც განვსხვავდები ქალებისგან სხხვა ქალებისგან , თმას ვივარცხნი მხოლოდ შეკვრას ვეღარ ვასწრებ , ჩანთაში წიგნებს ვყრი და სწრაფად გავდივარ ოთახიდან კიბეებზე ჩავრბივარ
- დილამშვიდობის დედა
სახლიდან გავდივარ და გეზს ავტობუსების გაჩერებისკენ ვიღებ
ოჰ არა დღეს იღბლიანი დღე ნამდვილად არ მაქვს ავტობუსმა გამასწრო სულ რაღაც 2 წუთით ადრე რომ გამოვსულიყავი...
აქ ყოველთვის ბირჟაა ვერ ვხვდები ახალგაზრდები დროს ქუჩაში დგომისთვის რატომ კარგავე როცა შეიუძლიათ თავიანთვის სასიკეთოთ გამოიყენონ
გვერდი ავუარე და გზაზე გადავედი რომ ტაქსი გამეჩერებინა
ნერვიულობისგან ფეხებს ვაბაკუნებდი , მესმოდა ზურგს უკან მათი საუბარი არვიცი როგორ შეეძლო ჩემს გონებას ასეთ მომენტში მათზე კონცეტრირების მოხდენა
-საღამოს 8 ზეო მაგათი დედას ......
- ხოდა მოვუვლით მაგ თე...ბს
იმედი ჩამესახა როცა შორიდან მომავალი ვითელი ავტომობილი შევნისნე მალევე გამოჩნდა ტაქსის ტრაფარეტიც თუმცა მძღოლის გვერდით მჯდომის დანახვაც არიყო რთული
ავტომობილი პირდაპირ ჩემს წინ გაჩერდა უცნაურია არა? მეც ასე მგონია
ბიჭი ძირს გადმოვიდა გამიღიმა და გვერდი ამიარა ისე რომ მხარი გამკრა
სხვა დროს ალბატ გამოვლანძღავდი მაგრამ ახლა ამის დრო ნამდვილად არმქონდა მაშინვე მანქანაში ჩავხტი და მისამართი ვუკარნახე შუახნის მამაკაცს
იმ ბიჭის სახე გონებასი ჩამრჩა , ლამაზი ღიმილი ქონდა მოგრძო შავი თმა ჰო და კიდე შავი თვალებიც ,რაა? თიკა რას ლაყბობ? ამაზე ფიქრს ჯობია ისევ გზაზე მიმავალი მანქანების ნომრები წაიკითხო , ჰო ეს ჩემი ჰობია ერთგვარი
ნაცრისფერი მაისური და ტყავის კურტკა ეცვა , არა თიკა ნახე წინ რაკარგი მერსედესი მიდის
სო -001 -მა .შინდისფერი
ავტომ,ობილი უნივერსიტეტთან სეცერდა ეც გადნივედი თუ არა გავიქეცი ჩემი ოთახისკენ ლექციაზე 5 წუთით დავაგვიანე , შევედი თუ არა ყველა გაკვირვებული მომაშტერდა , აქამდე არასდროს დამიგვიანია (არც გამიცდენია) ჩემს ადგილას დავჯექი სულ წინ , მუქი ფერის ჯინსი არა ?დიახ ისევ იმ ბიჭის სილუეტი მაქვს გონებაში გაჩხერილი ,თიტქოს ეს ჩემი გონება არ არის ეს ფიქრები მე არ მეკუთვნის ასე მგონია დილას რაღაც აერიათ და ელენეს თავი დამაბნიეს გვერდით რომ მიზის და გაღიმებული სახით უცქერს ლექტორს ბატონ გეგას , დიახ უცქერს და არა უსმენს , რა გულისამრევია
კონსპეკტი გავაკეთე და ლექცის დამთავრებისთანავე სახლში წავედი რადგან დღეს მეტი ლექცია არ მაქვს

დამიანი

დილით თვალებს Dძვლივს ვახელ , ყრუდ ჩამესმის ტელეფონის ზარის ხმა , ვინ ჯანდაბაა
-ალო
-ბიჭო დროზე ადექი და გამო ჩვენსკენ გელოდებით რა
- რამ გამოგას.რათ? ამ დილაუთენია რაგინდათ?
- მიდი მიდი გამო
- კაი ჩავიცმევ და გამოვალ
ვიცი უეჭველი ჩხუბი გვიწევს დღესაც , სხვა საქმისთვის ასე ადრე არ გამოვიდოდნენ ბირჟაზე
ამიტომ ჯვარს ვიხსნი და ტუმბოზე ვდებ ტელეფონთან ერთდა ვდგები და თმას ხელით ვისწორებ
მუქი ფერის ჯინსებს ვიცმევ რომელსაც სისხლი არ შეემჩნევა , უბრალო ნაცრისფერ ამისურს რომელიც განწირულია , ბატინკებს და ტყავის კუღტკას სქელ ბეჭედს ვიკეთებ და სუნამოც არ მავიწყდება BLUE ჩHANEL ყოველი სემთხვევისთვის რაიცი რახდება
სახლიდან გავდივარ , პატარაა ბინაა და კომფორტული 400 ლარად ვიქირავე
ტაქს ვაჩერებ და ბიჭებისკენ მივდივარ როგორც კი მათ ვხედავ იქვე ვაჩერებინებ და გადავდივარ
გოგონას რომელიც საოცრად ლამაზი იყო გავუღიმე და მხარი გავკარირომ ჩემი სუნამოს სურნელით დამეტყვევებინა კანაც მივხედე მაგარმ უკვე მანქანაში იჯდა და წინ იყურებოდა
-შეეშვი და მოდი რა
-ზდაროვა Dძმებს აბა რახდება?ლუკას თემაა?
- ხო რა და დღეს 8 საათზე დაგვიბარეს პარკთან უკანა ქუჩაზე რა
-მაგათმა დაგვიბარეს ჩვენ ? ბაზარი არა მივხედოთ მაგ ს...ბს
ლუკა ბრატ შენ გვერდით ვარ

შეფასებებს ველი ... როგორია? გავაგრDძელო?
სიყავრულით მე გოგონა დედამიწიდან