მთელი ერთი თვე იყო კომაში ტაისია და ამ დროის განმავლობაში გვერდიდან არ მოშორებია კოსტა. მიხვდა, რომ ყოველთვის ტაისია უყვარდა არა როგორც და არამედ როგორც ქალი, მაგრამ ამ ყველაფერს საუბედუროდ მხოლოდ, მაშინ მიხვდა, როცა ტაისია სიკვდილის პირას იყო. თავს იდანაშაულებდა . არ იცოდა რა იქნებოდა, როდესაც ტაისია გონს მოვიდოდა და ზუსტად ეს აშინებდა, ეშინოდა მომავლის. გამუდმებით იმაზე ფიქრობდა, მოუნდებოდა თუ არა კვლავ ტაისიას მასზე ქორწინება. ამ ყველაფერზე ფიქრობდა და ნერვიულობდა, როცა მის ოჯახის წევრებს, მეგობრებს, ახლობლებს. ნათესავებს და ექიმებს მისი გადარჩენის იმედი გადაწურული ჰქონდათ. სჯეროდა, რომ მისი ნასია მარტოს არ დატოვებდა სჯეროდა, რომ ღმერთი მისცემდა შანს, რომ მისთვის პირდაპირ თვალებში ჩაეხედა და ისე ეთქვა, რომ ძალიან უყვარდა და მისთვის ყველაფრის გაკეთება შეეძლო. დრო გადიოდა და ტაისიას გადარჩენის შანსიც იკლებდა. ამჯერდაც მის პალატაში იჯდა კოსტა წვერ მოშვებული, მოუვლელი ადამიანს აღარ გავდა და კომაში მყოფ ტაისია ელაპარაკებკდა, სწამდა რომ მას მისი თითვეული სიტყვა ესმოდა.
-ნასია ჩემი ლამაზო, ჩემო პატარავ, ჩემო ფერიავ ვიცი, რომ ჩემი გესმის და ვიცი, რომ სულ მალე აქ ჩემს გვერდით იქნები კვლავ გულში ჩაგიკრავ. არ მოგცემ უფლებას, რომ დანებდე უნდა იბრძოლო, რომ ორივეს ერთად ვიცხოვროთ ბედნიერად უნდა გადარჩე, რომ გითხრა როგორ მიყვარხარ და როგორი კრეტინი ვიყავი, როცა ამას ვერ ვხდებოდი და გულს გტკენდი, როცა სხვებს ვხდებოდი ამ ყველაფრისთვის ბოდიშს გიხდი, თითვეული შენი ცრემლისთვის. გთხოვ დამიბრუნდი შენ გარეშე ვერ ვიცოცხლებ მესმის ვიცი საოცრად ეგოისტი ვარ და ბრძოლასაც იმიტომ გთხოვ რომ მე არ შემიძლია მარტო ყოფნა შენს გარეშე, მაგრამ ვიცი რომ თუ ჩემთან იქნები უბედნიერესები ვიქნებით.
კოსტას მისი ხელი ეჭირა და ცრემლები მოსდიოდა მეტს ვეღარ გაუძლებდა უჭირდა ტაისიას გარეშე ყოფნა.
ამ დროს საბა შემოვიდა
-კოსტა სახლში წადი
-ვერ წავალ ნასიას მარტო ვერ დავტოვებ
-წადი, დაიძინე, ჭამე, გამოიძინე ისედაც რამდენი ხანია აქ ხარ ადამიანს აღარ გავხარ
-კარგი დამპირდი, რომ ერთი ჭუთით არ დატოვებ მარტო
-კარგი გპირდები ახლა კი წადი
ტაისიასთან საბა დარჩა კოსტა კი ერთის თვის განამავლობაში მეორედ წავიდა სახლში ფაქტიურად ნასიას პალატაში ცხოვრობდა.
კოსტას წასვლა და აპარატის აწიკწიკება ერთი იყო. საბა გაგიჟდა იმ წამსვე ექიმებს დაუძახა და თითქმის მთელი საავადმყოფოს ექიმები იქ იყვნენ, საბა პალატაში არ დატოვეს. ყველანი გარეთ იყვნენ და საშინელ ამბავს ელოდებოდნე ყველას იმედი გადაწურული ჰქონდა . ოც წუთში პალატიდან ექიმი გამოვიდა, ყველანი ერთად მიცვივდნენ, თუმცა ხმის ამოღება ვერცერთმა ვერ გაბედა, საბოლოოდ საბამ ამოიღო ხმა
-გადარჩა? როგორ არის?
-პაციენტის მდგომარეობა ამ ჟამად სტაბილურია და გილოცავთ მან თვალები გაახილა
-მადლობა ღმერთს-ყველა ერთმანეთს ეხვეოდნა და ტიროდნენ
-კოსტა რომელია?-იკითხა ექიმმა
-ახლა აქ არა არის, ტაისიას საქმროა
-თვალები, როგორც კი გაახილა მისი სახელი თქვა
-გასაკვირი არ არის ძალიან უყვართ ერთმანეთი
-კარგით, ახლა უნდა დაგტოვოთ სხვა პაციენტებს უნდა მივხედო
-ძალიან დიდი მადლობა ექიმო ჩემი შვილის გადარჩენისთვის-უბედნიერესი იყო ბატონი ნიკოლოზი
-რას ამბობთ ეს ჩემი სამსახურია-ექიმი დერეფანს გაუყვა
-კოსტას უნდა დავურეკო-უბედნიერსი იყო საბა
- კოსტა ბიჭო
-რა იყო ბიჭო ნასიას ხომ არ დაემართა რამე?
- არა პირიქით გამოიღვიძა და მალე მოდი პირველად შენი სახელი უხსენებია
- ჩემი ფერია არ გამწირა მარტოობისთვის კარგი ახლავე მოვდივარ
თხუთმეტ წუთში უკვე საავამდყოფოს დერეფანში მირბოდა, გიჟივით მიჰქროდა და სამი ექთანიც შეიწირა ნასიას პალატამდე. არავისთვის შეუხედავს პირდაპირ პალატაში შევიდა. ტაისია თვალებ დახუჭული იწვა
-ჩემო ფერია გაიღვიძე მარტო, მაინც არ დამტოვე
კოსტამ მისი სახე ხელებში მოიქცია და უკოცნიდა თვალებს. რომლიდანაც ცრემლები უწყვეტად მოდიოდა, თუმცა ნასია თვალებს არახელდა კოსტა კი ამას ვერც კი ამჩნევდა.
-კოსტა გაჩერდი-როგორც იქნა ხმა ამოიღო ტაისიამ
მაგრამ კოსტა გაჩერებას არ აპირებდა, თითქოს ვერც კი გაიგო ან გაიგო მაგრამ არ ეთმობოდა ტაისია და მოსალოდნელ საუბარს თავს არიდებდა.
-კოსტა არ გესმის შემეშვი-ტაისია როცა მიხვდა, რომ კოსტა გაჩერებას არ აპირებდი ხმამაღლა უთხრა და კოსტაც მოშორდა და განზე გადგა ტაისიას ხელი დაიჭირა, თუმცა ტაისიამ ხელი გამოაცალა, ამან თითქოს კოსტა რეალობაში დააბრუნა. სწორედ ამ რეაქციის ეშინოდა , რომ ტაისია გაიღვიძებდა და ხელს ჰკრავდა და დაკარგავდა ცოტახნის წინ დაფასებულ ბედნიერებას. ეს ვარიანტი, რომ ტაისია ხელს ჰკრავდა რა თქმა უნდა დაუშვა, თუმცა იმედს არ კარგავდა, რომ მისი კეთილი ფერია აპატიებდა და იცხოვრბდნენ ბედნიერად, თუმცა როგორც ჩან ბედნიერებამდე გზა ანუ ტაისიამდე ძალიან გრძელი და ეკლიანი იქნებოდა. ამის გააზრება კოსტასთვის ძალიან ძნელი უყო თუმცა ტაისიასთან არაფერს არ იმჩნევდა.
-რა მოხდა ნასია? რამე გაწუხებს?
-შენ მაწუხებ
ამ სიტყვებმა კოსტა საბოლოოდ გაანადგურა, თუმცა როდესაც მისი ერთადერთი სიყვარული იპოვა არ აპირებდა ასე იოლად დაეთმო
- ფერი რას ამბობ?
- კოსტა თავს ნუ იდებილებ და ძალიან გთხოვ წადი აქედან
- არსად წასვლას არ ვაპირებ, სანამ არ გამოგწერენ მაქამადე მაინც
- არ არის საჭირო
-რა არ არის საჭირო ტაისია შენ ჩემი საცოლე ხარ
-ყოფილი კოსტა ყოფილი საცოლე
დღეს უკვე მესამედ ატკინდა ნასიამ გული, თუმცა არც ეს შეიმჩნია
- რა თქვი? ნასია გაიმეორე რა თქვი?
- ვერ გაიგე კოსტა არ მინდა შენი ცოლი მერქვას
- ნასია მისმინე ვიცი, რომ რთული პერიოდი გაიარე და ბევრჯერ გატკინე გული ჩემი დაუფიქრებელი საქციელით, თუმცა როცა დავინახე რამდენად ახლოს იყო ჩვენთან სიკვიდლი და მივხდი, რომ შეიძლებოდადამეკარგე და ვეღარასდროს მენახე, ვერ შეგხებოდი ვეღარ ნოგფერებოდი, ვეღარ გაგიბრაზდებოდი მივხდი, რომ ყოველთვის შენ მიყვარდი, მაგრამ თავს უფლებას არ ვაძლევდი ძმაკაცის და შემყვარებოდა, რომესლაც როგორც საკუთარს დას ისე ვუყურებდი, თუმცა ახლა მინდა გითხრა რომ მთელი არსებით მიყვარხარ და გთხოვ, მივცეთ თავს უფლება ვიყოთ ბედნიერები მჭირდები ნასიაა...
-კოსტა არ ფიქრობ, რომ გვიანია სამწუხაროდ ახლა მე აღარ მჭირდები და მე აღარ მიყვარხარ. ამყველაფერს ახლა მივხდი, როცა შენ ამ ყველაფერს ესე ზღაპრულად მიყვებოდი გთხოვ თუ ნამდვილად გიყვარვარ თავი დამანებე
- ნასია დაუკვირდი რას ამბობ? აზროვნებს შენ საერთოდ? გთხოვ სიტყვებს დაუკვრიდი, თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ -უკვე ყვიროდა კოსტა
-კოსტა გთხოვ გადი-ნასია კი ტიროდა
-არ არსად არ გავალ გაიგე რომ მიყვარხარ რატომ არ გჯერა გოგო?
ტაისია ტიროდა, კოსტა თავს ვეღარ აკონტროლებდა მათი ყვირილის გაგებაზე ყველანი შემოცვივდნენ ბიჭებმა კოსტა გაათრიეს, მაგრამ არ ჩერდბოდა ყვიროდა, პალატისკენ მიიწევდა არ ჩუმდებოდა მთელ ხმაზე ყვიროდა, რომ ტაისია უყყვარდა და არ აპირებდა დანებებას, ბიჭებმა საავადმყოფოს ეზოში გაიყვანეს
-კოსტა გაჩერდი გეყოფა-დუდა მის დამშვიდებას ცდილობდა, თუმცა უშედეგოდ საბამ მეტი ვეღარ მოითმინდა და მუშტი დაარტყა ყველანი დაიძაბნენ და ეგონათ კოსტაც ხელს შეუბრუნდებდა, თუმცა შესცდნენ
-მიყვარს საბა მიყვარს რა ვქნა? მან კი რა მითხრა აზრზე ხარ აღარ მიყვარ ხარო და თავი დამანებეო გაიგეთ ტო რა თქვა თავი დამანებეო
- კოსტა დამშვიდი მესმის შენი მაგრამ ნასიასაც უნდა გაუგო, რამდენიი წელია უიმედოდ უყვარდი შენ კიდე სხვადასხვა ნაშებთან ერთად იჩითებოდი, ჩემი დაა და ყველაზე მეტად მტკიოდა, რადგან მას ვინმე ნაძირალა კი არა ჩემი ძმაკაცი უყვარდა, რომელთან ერთადაც გავიზარდეთ ვერცერთს ვერფერ გეუბნებოდით. უნდა გაუგო გოგოს ტო ჯერ ერთი კომიდან სულ რაღაც ორი საათია გამოვიდა და შენ კიდე ეგრევე თქვენს დაძაბულ ურთერთობაზე დაუწყე საუბარი ცოტახანი დააცადე, დრო მიეცი, რომ საკუთარ თავში გაირკვეს
- საბა მართალია კოსტა შეგირიგდება აბა რას იზავს-ამხნევებდა დუდაც
-კარგი ეგრე ვიზავ იმედია დამიბრუნდება, თორე არ ვიცი მის გარეშე როგორ უნდა ვიცხოვრო.

გოგოები და ტაისიას მშობლები პალატაში იყვნენ
-დედიკო როგორ ხარ?
-კარგად ვარ დე
-მამას პრინცესა ხომ არაფერი გინდა?
-არა მა მადლობა დიდი ხანია აქ ხართ?
-ჩვენი შვილი სააავადმყოფოშია ჩვენ სახლში რა დაგვაჯენდა შვილო
- ხო და ეხლა წადით და დაისვენეთ მე ჩემ გოგოებთან დავრჩებით.
-არსად წასვლას არ ვაპირებ
- კარგირა დედა ცოდოები ხართ
-კარგი მა როგორც შენ გინდა
მშობლები გადაკოცნა და სახლში გაუშვა
- როგორ მეშინოდა რო ვეღარ გნახავდი
- შენ გარეშე რა გვეშველებოდა
-ოე ოე აქ ვარ არ მომკვდარ ვარ ჯერ-ჯერობით
- ძალიან მიყვარხართ
-ელენიკო როგორ არის მამიდას სიხარული
-კარგად არის უბრლაოდ აქ არ მოგვყავს, მაინც რამე რო არ გადაედოს
-მოიყვანდით და მე თვითონ დაგმარხავდით
ამაზე სამივეს გაეცინათ
-რაზე იჩხუბეთ?
-მე და კოსტამ?
-გოგოოო ხო შენ და კოსტამ-თვალები გადაატრიალა თეკლამ
-დავშორდით-უემოციოდ უთხრა გოგოებს
-რაააა? რატო? -გაოცებულები იყვნენ გოგოები
-მასთან ვერ დავრჩებოდი
- კოსტაც სულ იძახდა ის ავარია ჩემი ბრალიაო და ბიჭებმა რო კითხეს რამოხდა ჩვენთან არ იძახდნენ და ბოლო-ბოლო რა მოხდა იმ ღამეს?
ტაისიამაც ყველაფერი მოუყვა გოგოები გაოცებულები იყვნენ
- არ არსებობს ესეთი რაღაც როგორ იკადრა?
- არ ვუყვარვარ და მაგიტომ შეძლო საერთოდ ვერ ვხები ქორწინებით რის მიღწევას ვდილობდა მე სულელს მეგონა ნელ-ნელა შევუყვარდებოდი, დღეს საერთოდ დამცინოდა და მითხრა მიყვარხარო
- კარგი რა ჩემი აზრით მართლა უყვარხარ ეს ერთი თვე ისეთ დღეში იყო ფაქტიურად აქ ცხოვრობდა
- თეკლას ვეთანხმები იმისდამიუხედავად, რომ მის საქციელს გამართლება არ აქვს
-უკვე არაფერს არ აქვს აზრი ვუთხარი თავი დამანებეთთქო აღარ მიყვარხართქო
- რატომ მომატყუე ხოიცი რომ მის დავიწყებას ვერ შეძლებ და საერთოდ ამაზე ფიქრიც კი ზედმეტია
- მგონი ჯობია რომ მისცე უფლება იყოთ ერთად სცადე იქნებ მართლაც ბედნიერება გიწერიათ
- არ ვაპირებ ვაპატიო ჩემი მეასეჯერ დამცირება და აღარც იმას ვაპირებ მისი სათამაშო ვიყო
-კარგი რა იქნებ მართლა უყვარხარ
- კარგი რა ასე უცებ რამ გადააფიქრებინა
-შენც ხომ ძალიან კარგად იცი რომ ადამიანის შესაყვარებლად წლები სულაც არ არის საჭირო ეს შეიძლება წამებში მოხდეს
- არ მაინტერესბს არაფერი იმის გარდა, რომ კონტანტინე დადიანი ჩემი ცხოვრებიდან სბოლოოდ გავაქრო და ცხოვრება ახალი ფურცლიდან დავიწყო და ძალიან გთხოვთ მის სახელ ნუ მიხსენბთ
გოგოებმა ერთმენთს დამწუხრებულებმა გადახედეს
-ჩვენ რათქმაუნდა შენს გვერდით ვართ და ყველანაირი გადაწყვეტილების შემთხვევაში შენთან ვართ
შემდეგ ბიჭებიც მოვიდნენ, თუმცა კოსტა არ ყოფილა
- ძალაინ ცუდი გოგო ხარ ამდენი რო გვანერვიულე რა წესია გოგო ეს ჰა?
- დუდა ნუ ხად მასხარა- ანდრომ დუდა გასწია და ტაისიას ლოყაზე აკოცა
-ძალიან მაგარი გოგო ხარ რომ არ დანებდი და დაგვიბრუნდი
-კარგი ახლა გამოიწიე მიმიშვი ჩემ ბატიკოსთან
- დუდიკ თუ არ გამჭყლიტავ და ნაკერებს თუ არ გამისხნი გამიხარდება
-დედა ჩემი სიკვდილი აქამდე ვერ მითხარი გოგო აქ გტკივა თუ აქ თუ გინდა სულს შეგიბერავ სადაც გეწვის
- არაფერი არ მინდა დუდიკ
- ხო გითხარი ნუ მეძახი ამ დუდიკს
-აბა ვინ არის შენი ბატიკო?
- ეგ გეწყინა გოგო?
-ხო
-კაი ხო ნუ გწყინს ხო იცი სულ ჩემი ბატიკო იქნები
ამ დროს ოთხაში ექთანი შემოვიდა და ოთახის დატოვება მოსთხოვა ყველანი წავიდნენ და დავრჩი მარტო დავიწყე ფიქრი ჩემ გადაწყვეტილებაზე კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ესე ყევლასთვის უკეთესი იქნებოდა და გადავწტვიტე მის გარეშე ცხოვრება მესწავლა. საღამოს დასაძინებლები გამიკეთეს მთელი ღამე მშვიდად მეძინა, მაგრამ შუა ღამეს ვიგრძენი, რომ მარტო არ ვიყავი და ამ დროს კოსტას ხმაც გავიგე
- ტკბილი ძილი ჩემო ფერია მიყვარხარ შემდეგ შუბლზე მაკოცა და ოთახი დატოვა. ტირილი დაიწყო უყვარდა მთელი არსებით ვერ შეძლებდა მის გარეშე ცხოვრებას და მიხვდა, რომ წინ დიდი გზა ელოდა კოსტას დასავიწყებლად. გათენებისას ჩაეძინა. დილით გაიღვიძა დ აუფრო ძლიერად იყო. შუადღეს უბრალოდ ჟურნალდებს ათვალიერრბდა ესეც მობეზრდე დაძინებას აპირებდა პალატის კარი რო გაიღო
-შეიძლება?
-გეგა

ძალიან ძალიან დიდი ბოდიშიიიიიიიი