კარები გააღო და გაბრაზებული ცეცლში გახვეული თვალებით იდგა ბექა.მე გამომხედა მერე გიორგის შეხედა და ძლიერად დაარტყდა მუშტი.გიორგი ძირს დაეცა და ცხვიროდან სისხლი წასკდა.ვერ დგებოდა და არც ცდილობდა.ბექა ჩემსკენ წამოვიდა.თვალებში მიყურებდა და მისი თვალები თბებოდა.ჩამეხუტა და მთელი ძალით მიჭერდა ხელებს.მეც მოვეხვიე ეხლა მისი ჩახუტება იყო ჩემი წამალი.მერე ნელა გამიშვა და სერიოზული სახით შემომხედა.
-ჩემს გარეშე ფეხს ვერსად გაადგამ!!!ყელში ამოვიდა შენი ქცევები ვინ გიყვარს ბოლოდაბოლოს??? მე თუ ეს ნაბი*****??ხან მე მეხუტები და თავს მაჩვენებ რომ გიყვარხარ და მერე ამასთან მოდიხარ და ხომ ხედავ რა დღეში ჩაგაგდო რისთვის გიმეტებდა.ვიკა ან გადაწვეტილებას მიიღებ სამუდამოს ან სხვა ხერხებს მივმართავ.-ხმას აუწიაა და მისი თვალები ცეცხლებს ყრიდა.
-ხო იცი რომ შენ მიყვარხარ
-არ მჯერა უკვე.ქცევებზე შეგეტყობა ვინ გიყვარსდა ვინ არა!!-ხელი მომკიდა და გამათრია გარეთ.
-სახლში დავბრუნდებით და კარგად დაფიქრება მოგიწევს ამ საკითხში!!
ცრემლებმა თავისით იწყეს სვლა.მეტირებოდა იმის გამო რომდამნაშავე ვიყავი,იმისგამოც რომ ამ დღეში ჩავიგდე თავი და იმის გამოც რომ მართლავერ გამიგიაავინ მიყვარს.ორივე მიყვარს და ორივესთან მინდა,მაგრამ ასე არ გამოვა ამიტომ უნდა ვეცადო გიორგი დავივიწყო მას არ ვუყვარვარ და ისევ ცუდ სამეში გამრევს,გამომიყენებს და მიმაგდებს.ბექა??ბექა კი უკვე ყველას მირჩევნია მის გარეშე ვერაფერს ვიზამ,მისი სითბო მისი სიტყვები გამოხედვები და ჩემდამი გრძნობები საშუალებას არ მაძლევს რომ გაუშვა.ვიცჯ რომ ცუდად ვექცევი ვიცჯ
ი,რომ არ ვაფასებ სათანადოდ,ვიცი რომ გულს ვტკენ ჩემი ასეთი საქციელით,მაგრამ მეც ძალიან არეული მაქვს გონება და ამას ხანდახან ვერ ვიაზრებ.
-ვიკა წავედით!!-ფიქრებიდან ბექას ბოხმა ხმამ გამომიყვანა.ცრემლები მოვიწმინდე და მანქანაშიჩავჯექი.მხოლოდ თვალი გამომაპარა არაფერი უთქვამს,მანქანა დაქოქა,მე ღვედი გავიკეთე და ფანჯარაში გავიხედე და ისევ ცრემლები წამომივიდა.ვერ ვძლებდი ასე ბექას ხმის გაგონების გარეშე.ეხლა ვხვდები,რომ ყველაზე ძალიან მიყვარს და მის გარეშე არაფერი ვარ.ბექას გამოვხედე თვითონ არ შემოუხედავს.ხელზე ხელი მოვკიდე და ნაღვლიანი ხმით ვუთხარი თან ცრემლებისვლასარ წყვეტდნენ.
-მაპატიე დღეს რაც გავაკეთე...ვიცი,რომ სათანადოდ ვერ გაფასებ...მაპატიე რა...-გაჩუმებული იყო დახელი გავუშვი,ცრემლები მოვიწმინდე და ისევ ფანჯარაშიგავიხედე.ვიციარ მაპატიებს მე ხო მას არ ვუჯერებ...არადა როგკრ ძალიან ვუყვარვარ...არცერთხელ უთქვამს,მაგრამ მე ვგრძნობ...მანქანა შეანელა,მერე კი საერთოდგააჩერა.ჩემსკენ შემობრუნდა ,მეც შევბრუნდი და თვალებში ვუყურებდი.მისი თვალები ანათებდა,ციმციმებდა,ყველა კარგ გრძნობას აფრქვევდა.ხელი მომკიდა.
-უკვე გაპატიე...-რაღაცის თქმას აპირებდა და გაჩუმდა.
-სულ ეგარი რაც გინდა მითხრა??-თვითონაც მიხვდა რას ველოდი მისგან და გაეღიმა.
-მაგას თქმა რად უნდა შენც,მეც და ყველამ იცის როგორ ძალიან მიყვარხარ,შენზე რომ ვგიჟდები,ყველაფერს რომ მირჩევნიხარ დაშენი დაკარგვა რომ არ მინდა....შენს გამო თავს გავწირავ მთავარიაა შენ იყო ბედნიერი და საფრთხე არ გემუქრებოდეს სხვა ყველაფერი კარგად იქნება!-ცრემლები ვეღარ შევიკავე მის ასეთ სიტყვებზე.
-მიყვარხარ!!მიყვარხარ!!ყველაზე ძალიანშენ მიყვარხარ!!!-უკვე ვყვიროდი ისე სიხარულითვამბობდი.
-ჩემი სულელი გოგო!!-სიცილით მითხრა და ცრემლები მომწმინდა.ხელი გამიშვა და მანქანა დაქოქა.მე მალევე დამეძინა თვალები,რომ გავახილე უკვე სახლში ვიყავი და ლოგინში ვიწექი.წამოვდექი ოთახს თვალი მომავლე,ბექას დეიდასთან ვიყავი.ოთახში მხოლოდ მე ვიყავი ფარდები გაწეული იყო და საშინელი სიბნელე იყო.ავდექი და ფარდები გავწიე,დილა იყო მზის სხივმა ოთახში შემოანათა და ეხლა შევამჩნიე გარეშემო ყველგან დალაგებული წითელი ვარდები,ყველაზე დიდი თაიგული ლოგინთა იყო "მიყუდებული" მივუახლოვდი და შიგნით წერილი დავინახე,ავიღე და გავხსენი.ხელით ნაწერი ტექსტი იყო შიგნით კი საოცრება ეწერა:
"ჩემო ცხოვრება,იმედია ვარდები მოგეწონა.გუშინდელი საღამო,რომ დავივიწყოთ დღეს საღამოს 6ზე მოგაკითხავ და სადმე წავიდეთ.მე საქმეები მაქვს ლიას უთხარი რაც დაგჭირდება.ძალიან ძალიან მიყვარხარ!!!"
მგონი უმშვენიერესი დღე გამითენდა.ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.ყველას მივესალმე და მაგიდას მივუჯექი.
-გუშინ გვიან მოხვედით???-ლია
-არ ვიცი მე ჩამეძინა და ბექამ ამომიყვანა ოთახამდე და არ მახსოვს რა დრო იყო...
-ბექა სახლში იყო???-გაოცებული სახით მკითხა ლიამ და დავიბენი.
-არ ყოფილა???-კითვა შევუბრუნე პასუხის იმედით ლიამ მხრები აიჩეჩა იმის ნიშნად,რომ არ ვიციო.დანარჩენებმაც არ იცოდნენ სად იყო და იყო თუ არა სახლში მოსული.ავნერვიულდი ვწრიალებდი ვერ ვისვენებდი და ბექას დავურეკე.ტელეფონი გამორთული ქონდა.შემეშინდა უეჭველი რაღაც ხდება თქო ვიფიქრე.ისევ დავურეკე ბექას და ისევ გათიშული ქონდა.ნახევარი საათი ვაგრძელებდი მასთან დაკავშირებას,მაგრამ უშედეგოდ.ბოლოს ქუჩაში გავედი იქნებ სადმე ვნახო,თქო ვიბოდაიალე თან ვურეკავდი მაგრამ ისევ უშედეგოდ.მალე ჩემმა ტეკეფონმა დარეკა დაფარული ნომერი იყო.თავიდან არ ვიღებდი მერე რატომჩაც ვიფიქრე იქნებ ბექაა სხვა ნომრიდან მირეკავს და ავიღე.
-ვიკაა როგორ ხარ სიხარულო???-ამაზრზენი,ირონიული ხმა მომესმა ტელეფონში. გიორგი იყო.
-რა გინდა რატო მირეკავ??-გაბრაზებული ხმით ვუთხარი ლამის ვუყვირე.
-მშვიდად სიხარულო,მშვიდად-ისევ ირონიული ლაპარაკი.ვინმეს ხო არ ეძებ??-ირონიული სიცილით მკითხა და ეგრევე მივხვდი რატო მკითხა.
-არც გაბედო და რამე დაუშავო!!-ხმას ავუწიე.
-მოდი გადაარჩინე შენი ბიჭი.-სიცილით მითხრა და გამითიშა.ცრემლებმა თავისით იწყეს სვლა.ფეხს ავუჩქარე და ტაქსი გავაჩერე.რაც შეიძლება ვთხოვე სწრაფად ევლო და თბილისისკენ წავედით.მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი რამე რო დაეშავებინა ბექასთვის რა უნდა მექნა მე იმ კაცს გამაყოლებდა და საერთოდ დამენგერეოდა ცხოვრება.ვაიმეეე როგორ არ მინდა ის მოხდეს რასაც ვფიქრობ.რამდენიმე საათში თბილისში ვიყავი და გიორგის სახლს მივადექი.სწრაფად ავირბინე კიბეები და კარზე დავაკაკუნე.კარი ნიკამ გააღო ეგრევეე შიგნით შევედი და გიორგის ვეძებდი.
-ოთახშია.-მითხრა ნიკამ და ოთახში შევედი.
-ძალიან დაიგვიანეეე.-ირონიული სიცილით მითხრა და ბექას იარაღს თქვზე უტრიალებდა.კარგი ნაცემიც ყავდა და სკამზე მიჯოჭილი.ტირილი დავიწყე და ბექას წავედი.
-უკან დაიხიე!!!-დამიყვირა გიორგიმ და წამსვე გადატენა იარაღი და ბექას მიუშვირა.
-გიორგი არ ქნა.... ეგ არ გააკეთო...ძალიან გთხოვ....-ვტიროდი და ხმა ძლივს ამომდიოდა.
-უკვე გვიანია ვიკა ბოლოს სიტყვა თქვით.-ბოლოს მაინც ირონიაა გაურია და ბექას პირი გაუხსნა.
-ვიკა ძალიან მიყვარხარ!!-იმწამსვე დამიყვირა ბექამ.
-მეც მიყვარხარ ძალიან მიყვარხარ....-სიტყვა დავამთავრე და გიორგიმ გაისროლა...ეგრევე თავში დაახალა ტყვიაა ბექას...ეგრევეე ბექასთან მივედი ბოლო ხმაზე ვტიროდი და ბექას სახეზე ვეფერებოდი.
-ბექა არ დამტოვო არ გამწირო...არ მიმატოვო..გთხოვ...-ვყვიროდიმაგრამ უკვე გვიანი იყო.ბექა ჩემს მკლავებში იწვა და ნელ-ნელა გაცივდა...ყველაზე ცუდი შეგრძნებააა როცა საყვარელი ადამიანი ხელში გაკვდება და ვერაფერს აკეთებ...


მადლობა ყველას ვინც თავის აზრს გამოხატავს,ვისაც მოვწონთ და კითხულობთ ❤
არ ვიცი როგორი გამოვიდა შეიძლებაა პატარაა,მაგრამ მეტი ვერ მოვახერხე :( ❤