-ვიკა...ვიკა...გაიღვიძე ჩემოო ფერია ეს უბრალოდ ცუდი სიზმარიაა...ვიკა..-თვალები გავახილე და სულ სველი ვიყავი.ბექას ვუყურებდი და ფერი აღარ ედო.რო გავიაზრე სიზმარი ტირილი დავიწყე და ბექას მოვეხვიე.
-ძალიან მიყვარხარ...არასდროს დამტოვო მარტო...გთხოვ არ მიმატოვო...უშენოდ ვერ გავძლებ...ერთი წუთითაც ვერ ვიცოცხლებ...-ძლიერად ვეხუტებოდი და ვტიროდი.
-ეგ აღარასდროს მითხრა!!!-ცოტა ნაწყენი ხმა ქონდა.ხო იცი რომ რაც არუნდა მოხდეს შენთან ვარ მთელი ცხოვრება.ჩემ ფერიასთან გავატარებ ცხოვრებას.-თმებზე მეფერებოდა.მხოლოდ შენ მიყვარხარ და არასდროს დავუშვებ ვინმემ შენი თავი წამართვას!!-შუბლზე მაკოცა და ცრემლები მომწმინდა.
-ადექი მოწესრიგდი და სახლში წავიდეთ თუ გინდა...
-კაიი წავიდეთ ამდენი რამის შემდეგ სულ დამავიწყდა მშობლები ალბათ ძალიან ნერვიულობენ და ჯობიაა წავიდე რომ დაველაპარაკო და დავამშვიდო.
-კაი ჩაიცვი მე ქვემოთ ვიქნები.-ბექა გავიდა და ლოგინზე დავვარდი.რა კაია რომ ეს სიზმარი იყო თორე ჩემ სიცოცხლეს აზრი არ ექნებოდა.უკვე ვხვდები,რომ ბექას გარეშე ვერ გავძლებ და უკვე მისი ნათესავების ბედნიერებისთვი კი არა ჩვენი,მე და ბექას ბედნიერებისთვის ვაკეთებ ამ ყველაფერს.და უკვე თავსაც აღარ ვაშვენებ ისე მიყვარს სიტყვით ვერ ავღწერ.ამ ფიქრებში ვიყავი როცა ტელეფონმა დარეკა...არ ვიცი ვისი ნომერი იყო და სიზმარი გამახსენდა და შიშმა ამიტანა,ვუპასუხე.
-როგორ ხარ??-მომასმა სერიოზული ბოხი ხმა.მის ხმას ვცნობდი გიორგი იყო.
-კარგად რატო მირეკავ რა გინდა??-ცოტა უხეშათ მივახალე,მაგრამ სხვანაირად არ გამოდიოდა.
-გუშინდელის მერე ბოდიში მინდა მოგიხადო,მარტო შენ მყავდი,რომ დამხმარებოდი,ის კაცი მომკლავდა ვალი,რომ არ მიმეცა,მაგრამ ეხლა გავიგე,რომ ჩემძე ადრე ის მომკვდარა და ყველაფრისთვის ბოდიშს გიხდი....-ნაღვლიანი და სერიოზული ხმით ამბობდა.მინდა იმაზეც გითხრა რაც წარსულში მოხდა ვიცი,რომ ძალიან გიყვარდი,მაგრამ მე შენი ღირსი არ ვიყავი მაინც გულს გატკენდი,რომც არ მდომებოდა ამიტომ მინდა უბრალოდ მეგობრებად დავრჩეთ და ყველაფერზე ძალიან დიდ ბოდიშს გიხდი მართლა ვწუხვარ რაც მოხდა....
-უბრალოდ გაპატიებდი,მაგრამ ძალიან ძნელიააა ყველაფერი ერთხელ ხო დამინგრიე ცხოვრება და მეორედაც აპირებდი ეს ისეთი საშინელი რამეაა ასე უბრალოდ პატიება არ შემიძლია ვეღარც გენდობი და გამიგე რაა...-ნაღვლიანმა ჩავილაპარაკე.აღარ შემეძლო ამდენის პატიება ვეღარ ვენდობიდი ისევ რამე რომ ექნა??? ისევ რომ დაენგროაა ცხოვრება??
-კარგი ვიცი მესმის შენი....კარგი....ბედნიერებას გისურვებ მაგ ბიჭთან...-მითხრა და ტელეფონი გათიშა.არ მეჯერა ეს თუ გიო იყო.
-აღარ მოდიხარ??-ბექამ შემოაღო კარები.
-გიორგიმ დამირეკა....-სახეზე სიბრაზე აეკრა კარები დახურა და მოამიახლოვდა.
-რა უმდოდა??-ბოხი ხმით მკითხა.
-ყველაფერზე ბოდიში მომიხადა,ის კაცი მომკვდარა...
-და შენც დაიჯერე ხო???-ისევ იგივე ხმა.
-არა...მაგის ნდობა აღარ შეიძლება არც დაჯერება.-ამ სიტყვების გაგონებაზე მოლბა ბექა.
-ჩემი ჭკვიანი გოგო.-ღიმილით მითხრა და ყელში მაკოცა.გამაჟრჟოლა.
-ეგრე აღარ ქნა მბურძგლავს-სიცილით ვუთხარი და გადაიხარხარა ბექამაც.
-ოოო რა კაია ეხლა დაგბურძგლავს - ღიმილით მითხრა და ყელში დამიწყო კოცნა.თან მეღუტუნებოდა,თან მსიამოვნდა,თან ცოტაც და ცუდად გავხდებოდი.მერე გაჩერდა და თვალებში მიყურებდა,უცებ მზერა ტუჩებზე გადაიტანა და ჩემს ბაგეებს დაწვდა.....მკოცნიდადა მეფერებოდა.
-არ გვინდა ბექა...-ჩავილაპარაკე და ბექაც გაჩერდა.
-კაი ჩემო ფერია.-ლოყაზე მაკოცა და გავიდა.
ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი ყველა სუფრასთან ისხდენ.მივესალმე და დავჯექი.
-ძალიან შეგვაშინე გუშინ...-შიშნარევი ხმიტ მითხრა ლიამ.
-ძალიან დიდი ბოდიშით მეც არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი...ეხლა ყველაფერი მოგვარდა...-დამნაშავესავით ვთქვი.
-მთავარიაა თქვენ ხართ ბედნიერები!!-თბილი ხმით გვითხრალიამ.ბექამ მე გამომხედა და ხელზე ხელი მომიჭირა.
-უკვე უთხარი???-ბექას მივუბრუნდი.არა არ მითქვამს-ბექა.
-რამოხდა მშვიდობაა????-ყველამ თითქმის ერთდროულად იკითხეს.
-კი მშვიდობაა სახლში ვაპირებთ დაბრუნებას...-მაშინვე აუხსნა ბექამ.
-აუუუ ჯერ არაა რააა-აწუწუნდნენ გოგოები.
-ცოტახანი კიდევ დარჩით შვილო.-შეგვეხვეწა ლიაც.
-ძალიან მინდა აქ ყოფნა,მაგრამ გამოცდები მაქვს მშობლებს უნდა დავურეკო ალბათ ნერვიულობენ....კიდე მოვალთ ხოლმე -თბილი ღიმილით ვუთხარი.
-კარგით როგორც გინდათ.-ნაწყენმა და ღიმილიანმა ჩაილაპარაკა ლიამ.საღამოს ყველამ ხვევნა-კოცნით გაგვაცილა.სქხლში მალევე ჩავედით და ეგრევე მშობლებს დავურეკე.ყველაფერი მოვუყევით.უფრო შევაშინე,მაგრამ ბექა რომ დაელაპარაკაა დააუხსნა,რომ ჩემზე იზრუნებდა რაც არ უნდა მომხდარიყო და ისიც უთხრა,რომ როგორ ძალიან ვუყვარვარ და ჩემთვის გავსაც გაწირავს მალევე დაამშვიდა და ბოლოს შოკში ჩავარდი ისეთი რამ კითხა.
-მინდა თქვენი შვილის ხელი გთხოვოთ.მართალიაა ასე კი ძალიან ცუდიაა,მაგრამ როცა თვენ ჩამოხვალთ მერე მოვაგვარებთ ყველაფერს.ეხლა უბრალოდ თანხმობაა საჭირო.-ღიმილით შეაპარა ბოლო წინადადება და მე სიცილ-ტირილი ამივარდა.დედაჩემს თვალები ცრემლებით აევსო,მამაჩემი გახარებული გვიყურებდა და დაიწყო.
-ჩვენ ისეც თანახმა ვარ მთავარიაა თქვენ გიყვარდეთ ერთმანეთი და ერთად ყოფნა გინდოდეთ.
-კარგიმაა წავედით მერე დაგირეკავ გკოცნით ორივეს.-ცრემლებ ნარევი ხმით ვუთხარი და სკაიპი გავთიშე.
-აუუ ისე მიხარიაა რაა მაგარიაააა.-ყელზე შემოვეხვია ბექას.
-მეც ძალიან მიხარიაა ჩემო საცოლევ-გამიღიმა და წელზე მომხვიაა ხელები.
-ჩემი სიმპათიური საქმრო.-სიცილით ვუთხარი და ვაკოცე.
დილით თვალი გავახილე და ბექა,რომ დავინახე მაშინვე კარგ ხასიათზე დავდექი.ისე საყვარლად ეძინა.....ნელა ავდექი შხაპი მივიღე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.სამზარეულოში ვიყავი როცა წელზე ხელების მოხვევა ვიგრძენი და შევხტი.
-შეგაშინე ფერია??-ყელში მაკოცა ბექამ.
-კი..-წარბები შევკარი და მერე ორივეს გაგვეცინა.მიდი დაჯექი და ერთად ვჭამოთ მერე სკოლაში მოვუსვაათ გამოცდები მაქვს დღეს.-ვუყურებდი და სიცილს ძლივს ვიკავებდი თმები ისე საყვარლად ქონდა აბურძგნული შეჭმა მომინდა.თან იჯდა და გაშტერებულო იყურებოდა.ვაიმეე ჩემი პანდა.ყავა დავასხი და კრუასანები გამოვიღე.ვისაუზმეთ და სკოლააში წავედით.ზედიზედ 4გამოცდა მქონდა.თავი ისე ამტკივდა ძლივს ვიდექი ფეხზე.როგორც იქნა მორჩა ყველაფერი და საღამოს სახლისკენ წამოვედი.ბექა არ მინახავს ბოლოს,რომ დამირეკა მითხრა ძმაკაცებთან ერთად ვარო და მალე მოვალო.მივდიოდი და ჩიხიდან ქალიდა მამაკაცი გამოვიდნენ.გათხლეშილი მთვრალები იცინოდნენ და ერთმანეთს "ეტმასნებოდნენ",ეკონწიალებოდნენ.ლამპიონის შუქზე ამოვიცანი გოგო ბექას კლასელი.ბიჭი ვერ დავინახე და აღარც მიმიქცევიაა ყურადღება.ამალევე გაჩერდნენ ერთმანეთის პირისპირ და ლაპარაკობდნე.ფეხს შევუნელე.ძალიან მცირე მანძილი გვაშორებდა უკვე მე და ამ წყვილს.ერთხანს გააჩუმდნენ.მაშინვე გოგო ბიჭისკენ წავიდა და მის ბაგეებს დაწვდა ნუ ბიჭის აყვა.ეხლა უკვე საჭირო იყო ფეხის აჩქარება,რომ მალე მოვშორებოდი.ფეხს ავუჩქარე ვერაფერს ვარჩევდი ამ მონაკვეთში ლამპიონები აღარ იდგა.უცებ ერთი მანქანა წამომეწია და გზა გააანათა.ეს წყვილიც კარგად გამოჩნდა და გული გამეყინა,ფეხები მეკეცებოდა ცოტაც და დავეცემოდი.იიქ....იმ..იმ გოგოსთან...ბე...ბექა იყო და უდარდელად კოცნიდა მას.ცხელმა ცრემლებმა სახე ამიწვა.ძლივს მოვიკრიბე ძალა,რომ გზა გამეგრძელებინა.სწრაფად მივუახლოვდი მათ.მაინც არ ჩერდებოდნენ.იმ გოგოს თმაში ხელი დავალე და მოვიქნიე ჯერ ისედაც ძლივს იდგა ფეხზე და ამის დამატებაღა აკლდა მაშინვე დაეცა და ყვირილით თავის თმებზე მოიკიდა ხელი.ბექაც მააშინვე მოვიდა გონს და გაკვირვებული მიყურებდა.ჯერ მარჯვენა ლოყა ავუწითლე,მერე მარცხენა.ცრემლები სვლას არ წყვეტდნენ.მერე ხელების რტყმა მკერდზე დავუწყე და ხან მხრებზე და ბოლო ხმაზე ვუყვიროდი.
-ესარი შენი სიყვარული????? ასე გიყვარვარ ხო??? გუშინ შენი საცოლე ვიყავი და ეხლა ამ ბო*ში გამცვალე???ხვდები მაინც რაა გააკეთე???-ვუყვიროდი და ხელებს ვურტყამდი.ბექა გაჩუმებული იდგა იმდენი ქონდა დალეული ვერ ხვდებოდა რა მოხდა იდგა და გაშტერებული მიყურებდა.ემპციებისგან დაცლილი ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე.ის ბო** აღარ ჩანდა.ბექა ისევ ისე იდგა და მიყურებდა ეს უფრო მაცოფებდა.ისევ ფეხზე წამოვდექი და სახეში გავარტყი.
-ნუხარ გაჩუმებული რამე მითხარი!!!!-ვუყვიროდი.
-ნაძირალა ხარ!! იდიოტო!!!ფუუ მძულხარ!! ეს როგორ გამიკეთე!!??-ხელებს ვურტყამდი.
-საერთოდ თვალით არ დამენახო!!!-მივაძახე და სახლისკენ გავიქეცი.ოთახში გიჟივით შევვარდი და ლოგინზე ტირილით დავემხე.ეს როგორ გამიკეთა??გუშინ ჩემი ხელი ჩემ მშობლებს თხოვა ეხლა კი ვიღაც ბო*ს კოცნიდა.....მძულხარ ბექა...მძულხარ...მძულხარ....ამ ფიქრებში ჩამეძინა.მეორე დღეს თავი ძლივს ავწიე.სახლში მკვდარი სულივით დავდიოდი და ყოველ გახსენება მეტირებოდა...მეტს ვეღარ ვუძლებდი....ჩემი წამალი მხოლოდ ძილი იყო ის მავიწყებდა ყველაფერს და ისევ დავიძინე საღამოს კარების კაკუნმა გამაღვიძა...იმ ხმაზე კაკუნს ვერ ვიტყვი ლამის კარები შემოანგრია...ძლივს ჩამოვლასლადი კიბეებზე და კერები გავააღე......ბექა იყო და სწრაფად მივუხურე მაგრამ კერბში ფეხის გაჩერება მოასწრო და კარებს ძლიერად მოაწვა.შემოვიდა და კარი დახურა.
-გადი ეხლავე!!!!-ვუყვირე.
-ნუ კივიხარ დაჯექი აგიხსნი ყველაფერს.-დივანზე მიმითითა მკაცრი ხმით.
-რა უნდა ამიხსნა როგორი კაი იყო გუშინდელი ამბავი როგორ მოგეწონა???-ირონიით ვკითხე და ხმას უფრო ვუწევდი.
-დაჯექი!!-მკლავში ხელი მომიჭირა და დივანზე დამაგდო.
-კაი გისმენ ოღონდ ეცადე ტყუილებით არ გამტენო.-კარგად მოვკალათდი და ირონიით ვუთხარი.
-გუშინ ძალიან ბევრი დავლიეთ და შემთხვევით მოხდა ყველაფერი....
-ოჰ დალია ბიჭმა...- ისე ვთქვი ვითომ სხვას ველაპარაკებოდი.
-კარგი რაა ვიკა ხო იცი რომ სხვაში არასდროს გაგცვლი....
- არ ვიცი იმის მერე არ ვიცი.შეიძლება ეხლა თქვა ამ ერთ კოცნაზე რამხელა ამბავს ტეხავო,მაგრამ აბა წარმოიდგინე მე,რომ ღამე ვიღაც ბიჭს ვკოცნიდე...-მტკიცედ ვუთხარი და რეაქციას დაველოდე.სიბრაზე დაეტყო.
-ჩემი ხელით მოგკლავთ ორივეს!!!!-კბილებში გამოსცრა.
-ხო და რაღა გინდა??? მეც ეგ მომინდა ზუსტად და ამ წამს როგორც გეტკინა ჩემი ნათქვამი ეგრე მეტკინა მეც უფრო უარესად....ეხლაგაეთრიეე აქედან..-ბოლო ხმაზე ვუყვირე.გაჩუმდა და კარისკენ წავიდა....გააღო კარები და წამით გაჩერდა,მერე მე შემომხედა და მითხრა....


მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და ასეთ თბილ კომენტარებს წერთ თუ 9 თავის კომენტარებს არ ჩავთვილით ყველა კაი იყო :ბოდიშით,რომ შეგაშინეთ და ეხლა ამაზე ველი თქვენგან ლანძღვას და ჩამქოლეეეთ ყველა მიყვარხართ ვისაც მოსწონს ჩემი მოთხრობა,კითხულობს და კომენტარებსაც წერს შემდეგი თავი დაიდება ხვალ 12ს რომ გადასცდება