1.
-დავაი ადგა ჯარიიიი ხმამაღლა დავიწყე ყვირილი ოთახში და წამოვყარე ბიჭები სავარჯიშოდ...გაგეცნოთ?ჰო...-გამარჯობა!მე არეთა ყენია ვარ,22 წლის,არვიცი გაგიკვირდებათ თუ არა,მაგრამ რაგბისტი ვარ...ეს გუნდის გარდა არვაინ იცის მათშორის არც მშობლებმა,როცა რაგბზე ვარ ბიჭური ჩაცმულობით და შეცვლილი ხმით ვერავინ მცნობს..ვინაიდან საქართველოში გოგონებისთვის არ არის რაგბი და არც უფლება მოგვცეს რომ,შეგვექმნა(სამწუხაეოდ)ჰოდა,ამიტომაც გადავწყვიდე შემექმნა გუნდი სადაც ბიჭებში მხოლოდ ერთი გოგო ვარ...
-აუ კაი რააა სულ ასე რატო გვაღვიძებ ეე ჯარია ტო?...ბუზღუნი დაიწყო ლევჩომ
ჩემმა საუკეთესო მეგობარმა და გუნდელმა,
-რა ვქნა ბიჭებო ვივარჯიშოთ უნდა,შეჯიბრზე მოუმზადებლად ხომ არ გავალთ,ადექით დროზე!..ბოლოს მაიც გავიმკაცრე ხმა
-არის ბოსს! დაიყვირა გიორგიმ და წამოფეინდა ყველანი...ვივარჯიშეთ ერთად და სახლში შევბრუნდით...ალბად გაინტერესებთ სად ვართ ?!დილით ერთი გოგო 40 ბიჭს რომ,ვაღვიძებ?!...სვანეთში ვართ გუნდელის სახლში,თუმცა არავინ ცხოვრობს ბებია-ბაბუა ქალაქში გადასახლდნენ უკვე 2 წელია,ჩვენ კი დაგვპატიჟა განტვირთვა გვინდაო...ჰოდა 2 კვირიანი დასვენება გვაქვს მთელს გუნდს...
-არეთ დღეს დილას ჩემი ბიძაშვილი წამოვიდა ჩვენთან ახალი ჩამოსულია უკრაინიდან და მე ვუთხარი ჩვენთან გაერთობი და ამოდითქო დაასრულა ლაპარაკი ლევანიმ
-მაგით რა გინდა რომ თქვა?გაკვირვებულმა შევხედე
-არაფერი უბრალოდ გითხარი!ნაგლურად გამიღიმა ლევანიმ
-აა გასაგებია მივედი და ლოყაზე გემრიელად ვაკოცე და სამზარეულოში წავედი ვაშლის დასაჭრელად...
საღამოს ექვს საათამდე მხიარულად გავატარეთ დღე თანაც სიცივე არ იყო და გარეთაც ვისეირნეთ,ყველა ჩვენთვის ვერთობოდით როცა 'ჭიშკართან' შავმა დაბურულმა ჯიპმა დაიწყო სიგნალი
-გიოო გააღე რა მარიკი მოვიდა!
დაუყვირა ლევანმა გიოს გიოც მივიდა გალავანთან და მანქანა შემოუშვა...
-გამარჯობა ბიჭებოო! სიხარულით გადმოვიდა მანქანიდან მაღალი ბიჭი შავებში ჩაცმული და მხრებში ბოლომდე გაიშალა.
-მარიკ ძმა როგორ ხარ ეე!დიდი ბიჭი გაზრდილხარ,სიცილით გადაეხვია ლევანი...
-ეს ვინ არის?ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა
-ეს არეთაა ჩემი საუკეთესო მეგობარი დაა... სიტყვა არ დავასრულებინე
-გაგრძელება საჭირო არაა ლევან!შენ თუ ენდობი მე არ ვენდობი
-ვა ვა და რას ამბობდი ასეთს?მარიკმა ლევანს ჰკითხა
-კაი დაიკიდე ეს რო გენდობა მისით გეტყვის..სიცილით წამოარტყა თავში ხელი
-შეყვარებული სად გყავს ბიჭო? განაგრძო ისევ ლევანმა
-მოიცა არ გადმოსულან ტო?! -ლიენააა რუსული აქცენტით დაუძახა გოგონას
რომელიც ბიჭთან ერთად ჩამოვიდა მანქანიდან,ძალიან მომხიბლავი გოგონა იყო,გემოვნება ქონია ამ ვაჟბატონს,ბიჭი კი მობილურიდან თავს არ წევდა სახე ვერ დავინახე ვერაფრით,თუმცა აღნაგობა მომხიბლავი ქონდა...
-გა მარ ჟოობა!სასაცილოდ წარმოთქვა გოგონამ სიტყვა და ისეთი საყვარელი სახე მიიღო რომ მგონი მეც შემიყვარდა...
-გამარჯობა!ახლა იმ უცნობმა ამოყო თავი მობილურიდან და მოგვესალმა მერე კი ღიმილით დაგვაჯილდოვა...
-სანდრო?!
-გიო!აქ საიდან მომენატრე ბიჯო სანდროს თვალები გაუბრწყინდა გიოს დანახვაზე და გადაეხვია
-გაიცანით ეს ჩემი ბავშვობის მეგობარია!დაიძახა გიომ და მხარზე ხელი მოუთათუნა...
-ეჰ...მომაბეზრებლად ამოვიზმუვლე და სახლისკენ წამოვედი
-ეს ბიჭუკა ვინაა? დაიძახა სანდრომ და ღიმილით მივტრიალდი
-ვიღააცამ შემამჩნია!ვთქვი და და სიცილით მივბრუნდი
-მე არეთა ვარ ლევანის საუკეთესო მეგობარი!და საყვარლად გავუღიმე...
-ენდე არეთა ეს ბიჭები არაფერს არ იტყვიან,თქვა გიომ
-რა უნდა ვთქვათ?იკითხა ისევ მარიკმა სანდრო კი გაკვირვებული მიყურებდა და ხელს არ მიშვებდა ბოლოს მე გამახსენდა და გავუშვი ხელი
-მე ამ გუნდის კაპიტანი და შემქმნელი ვარ რეალურად
-ვა რა მაგარია ეე დაიძახა მარიკმა
-საღოლ ანუ გუნდის კაპიტანი გოგო?!ჰმ ეხლავე დავრეკავ მაგ საქმეზე! მკაცრად თქვა და მობილური ამოიღო და რაღაცის აკრეფვა დაიწყო
-შენ გიჟი ხომ არ ხარ?დავუყვირე და მობილურს ხელი ვკარი და ძირს დავაგდებინე
მან კი გაოცებულმა ჩამომხადა ზემოდან...

2.
-რა გააკეთე აზროვნებ? გაბრაზებულმა შემომხედა სანდრომ
-შენ რას აკეთებდი გაიაზრე?
-მე რომ,ვღადაობდი არა?
-მეც რომ დავიჯერე არა?ვჩხუბობდით როცა ლევანი ჩადგა შუაში
-გეყოფათ ახლა!(ლევანი)
-მოკეტე ერთი წუთი ძმურად!გაბრაზებულმა უპასუხა ლევანის და ახლა მე მომიბრუნდა ისევ...
-აიღე ჩემი მობილური!მომცა ბრძანება სანდრომ
-უკაცრავად?!
-მიღებულია შენი ბოდიში ახლა კი მობილური აიღე და მომაწოდე!(სანდრო)
-მე რატომ უნდა მოგაწოდო მობილური?
-იმიტომ რომ,შენი ბრალია ძირს რომ გდია!(სანდრო)
-ხოდა არ ავიღებ!
-დაისჯები!(სანდრო)
-რითი დამსჯი?
-მმ...კოცნით!ირონიულად გამიღიმა ვაჟბატონმა მე კი ვერაფერი ვერ ვუთხარი
-ჰეი!რას აპირებ გაკოცო თუ მობილურს მომაწოდებ?ნაგლად გამიღიმა
-არცერთი!ვთქვი და ადგილს მოვწყდი და სახლში შევვარდი,კიბეებზე კისრის ტეხვით ავვარდი და ოთახში შევვარდი...გული ამოვარდნას მქონდა როცა კარზე კაკუნი გავიგე და ახლა გამახსენდა რომ კარი არ ჩამიკეტავს...ამას ვიაზრებდი ოთახში რომ შემოვარდა და კედელთან ამაკრო
-ქერავ!მოიწია და ისე მაკოცა კინაღამ ავყევი,თუმცა დროულად გავიაზრე და ტუჩზე ძალიან მწარედ ვუკბინე სისხლის გემო მეც კი ვიგრძენი იუუ...
-ცხოველი ხარ?!უკან დაიხია და ტუჩებზე ენა გადაიტარა მერე კი კბილებით დაიჭირა გახეთქილი ტუჩი და ღიმილით შემომხედა
-გემრიელი ხარ!ცალყბად გაიცინა და ოთახი დატოვა,ამ საქციელზე მეც გამეცინა და საწოლზე გადავწექი...მობილურზე ზარი შემოვიდა
-გისმენთ!ჩამოხვალ?შიათ მე კი გავძეხი შენი ტუჩებით მაგრამ ამათ მაინც გაუკეთე საჭმელი(სანდრო)
-ოხ ასე უცებ ნომერიც ჩაგიწერია ვთქვი და გაბრაზებული ჩავედი პირველ სართულზე?
-ჰეი რას შეჭამთ?რა გავაკეთო?
-რისი პრიპასებიც გვაქვს ის გავაკეთოთ!(გიო)
-ლენა საღამოს არ ჭამს ამიტომ მხოლოდ უშაქრო ჩაის დალევს(მარიკი)
-ოჰ მზრუნველო წამოვიძახე მე და სამზარეულოში შევედი,სანდროც შემომყვა და
წინ დამიდგა...
-გამატარე ან შენ გააკეთე მაშინ!
-ვიფიქრე დავეხმარებიმეთქი მაგრამ თუ არ გინდა ვითომ დანანებით თქვა და გასვლას აპირებდა როცა შემეზარა მარტო ყოფნა
-მართლა დამეხმარები?(არეთა)
-კი მართლა დაგეხმარები სიცილით მოვიდა და ლოყა გამიწელა მე კი წუწუნი დავიწყე და საქმეს შევუდექით...სანდრო კარგი კულინარი გამოდგა,ბევრიც ვიცინეთ სანამ საჭმელს ვაკეთებდით რაღაც ბავშვობის კურიოზებს მიყვებოდა...
-რას საქმიანობ?ვკითხე და ინტერესით მივაჩერდი
-სპორტსმენი ვარ როგორც შენ თუმცა კალათბურთელი(სანდრო)
-ვაუ მაგარია!
-შენ რატომ მოგინდა ბიჭების გუნდი შეგექმნა?(სანდრო)
-გრძელი ამბავია...
-დრო ბევრი გვაქვს(სანდრო)
-როცა მე გოგონების კლუბი დავაარსე მხოლოდ 3თვე იარსება,მერე კი დაგვშალეს არ ვიცი რატომ...დღემდე ვფიქრობ მამას ბრალიამეთქი...მერე შევქმენი ბიჭების გუნდი და მეც ვიქეცი "მათე მუჟავად" მშობლებს კი აღარაფერი გავუმხილე ახლა ისე მივეჩვიე ამ გუნდს,ჩემს ბიჭებს რომ ვეღარ ვტოვებ...თან მეშინია პრობლემები არ შემექმნას...ვფიქრობ ლევანის დავუთმო ჩემი ადგილი და მე წამოვიდე გუნდიდან...ამდენს მივაღწიეთ ერთად და არ მინდა ერთი უბრალო გოგოს გამო გუნდი დაიშალოს რომელიც წარმატებულია...
-დავიგრუზე ტო...
-ჰო მეც...სიჩუმე ადუღებულმა წვნიანის ხმამ დაახშო...

3.
-ვვახშმობდით ყველანი როცა მოვიწყინე იმაზე ფიქრით რომ,გუნდიდან წასვლა მიწევდა,ჩუმად გამოვეპარე სახლიდან და უკან,ეზოში მინდორზე გავწექი,ზაფხულია მაგრამ როგორ ცივა,სიცივისგან ეკლებმა დამაყარა,ცას ავხედე და ვფიქრობდი ბავშვობაზე რა გამოვიარე რა გავაკეთე და რა ვინანე...როცა გვერდით ლევანი მომიწვა,
-ჩემი დაქალუკა რაზე ფიქრობს?წვრილი ხმით მკითხა და ორივემ სიცილი დავიწყეთ
-ბავშვობაზე ვფიქრობდი...
-აი ვარსკვლავი ვარდებაა!დაიყვირა ლევანიმ და ორივემ თვალები დავხუჭეთ რომ სურვილი ჩაგვეფიქრებინა,მერე კი სიცილით მომხვია ხელი და მკლავეზე დამადებინა თავი,პატარაობაში სულ ასე გავწვრბოდით სახლის სახურავზე და ვარსკვლავის ჩამოვარდნას ვუცდიდით,ახლაც გვჯერა რომ ვარსკვლავები სურვილებს გვისრულებენ...
-ჩემი პატარა დაიკო...თავი გვერდზე გადმოწია და შუბლზე მომაკრო ტუჩები ლევანიმ...-რაღაც უნდა გკითხო...დუმილის შემდეგ მკითხა მან
-მეჩვენება თუ შენ და ანდრო ფლირტაობთ?წარბები სასაცილოდ ამითამაშა,
-არა დამპალო!გაბუტულმა ვკარი ხელი და წამოვჯექი
-კაი რაა რატო მებუტები ხო იცი რო სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ!
-არ გებუტები!მივიწიე და თავი მხარზე ჩამოვადე მან კი ხელი მომხვია,ფხაკუნის ხმა გავიგეთ,მერე კი ვიღაცას მობილურიც დაუვარდა...რომ მივიხედე არავინ იყო და ყურადღებაც აღარ მიმიქცევია,უცებ ლევანის მობილური აწკრიალდა
-გისმენ!...არა ნია არ მაინტერესებს...გასაგები მაგ..არაა!დაიღრიალა და გაუთიშა მობილური,მე გაოგნებული ვუყურებდი ლევანის,ასეთი არასდროს მინახავს
-რა მოხდა!(არეთა)
-ნიას ვეჩხუბე(ლევანი)
-რატომ რა გააკეთა ან რა გააკეთე(ლევანი)
-რა გააკეთა...ნაღვლიანი ირონიული მზერით ახედა ცას და თვალები აუწყლიანდა...
-რა გჭირს ნუ მაგიჟებ!(არეთა)
-მიღალატა!მან მე მიღალატა ვიღაც სი**ან მაგის დედაც...როგორ გამიკეთა უბრალოდ არ მესმის,არაფერს ვაკლებდი...ან იქნებ მისთვის საკმარისი არ იყო რასაც ვაკეთებდი მისთვის...სანამ წამოვიდოდით მის თანამშრომელთან შევუსწარი კაბინეტში ვარდებით რომ მივაკითხე,და ახსნა განმარყებები დაიწყო თუმცა რა აზრი აქვს...ჩემი თვალით არ ვხედავდი მაგის დედას*****ი?!ხელი მთელი ძალით მოიქნია და გვერდით მდგარ ხეს დაარტყა მერე კი ერთი ცრემლი გადმოუგორდა...არასდროს მინახავს ასე განადგურებული...არასდროს...მივედი და მთელი ძალით მოვეხვიე და მეც ამეტირა არ შემეძლო ასეთი განადგურებული მენახა და მშვიდად მეყურებინა...ნახევარი საათი ასე ვიყავით ჩუმად,რომ დამშვიდდა სხლში შევედით და ორივე ოთახებში დავნაწილდით...საშინელებაა რომ ვერ ვეხმარები,არ შემიძლია დახმარება იმ ადამინის რომელიც ძალიან მიყვარს...არ ვიცი რატომ მაგრამ სანდროსთან შესვლა მომინდა და მისი ოთახისკენ გავეშურე,კარზე ბრთხილად დავაკაკუნე და შევაღე არ გაუგია ჩემი ხმა,ყურსასმენი ეკეთა და აჯიმანიებს აკეთებდა,უკან მოვბრუნდი და კარის მიხურვას ვაპირებდი ხმა რომ გავიგე,
-რა გინდა?!(სანდრო)
-უბრალოდ..მეე.ა..ბლუყუნი დავიწყე და გაეცინა...
-შემოდი და კარი მიხურე(სანდრო)ასეც მოვიქეცი
-გინდა შევეჯიბროთ?(არეთა)
-რაში?!(სანდრო)
-აჯიმანიებში(არეთა)
-მაგრამ მე უკვე ვივარჯიშე...ირონიულად მიპასუხა თითქოს რაღაც დამეშავებინოს
-რა გჭირს?!(არეთა)
-რა უნდა მჭირდეს?!გაიკვირვა ვითომ ვაჟბატონმა
-აშკარად რაღაც გჭირს!
-გეშლება!მეძინება თქვა და ზედა გადაიძრო იცოდა ამით ოთაახიდან რო გავიდოდი
-კარგი ხვალამდე!უკმაყოფილოდ ამოვიფრუტუნე და ოთახში შევბრუნდი...ღამე რაღაც ხმები მესმოდა ვიღაც ზმუოდა,ტიროდა,მივხვდი ლევანი იყო...ასე ცუდად არ მინახავს...ნუთუ შეიძლება ასე გიყვარდეს რომ ამ დღეში ჩავარდე ლევანინაირი ძლიერი ადამიანი?!ფეხაკრეფით მივედი და კარი ჩუმად შევაღე მთვარის შუქზე ძნელად მაგრამ,მაინც დავინახე როგორ უყურებდა ჭერს...მივედი და გვერდით ჩამოვჯექი
-ლევან...
-ჰო..საშინლად შეცვლილი ხმით მიპასუხა..
-გთხოვ ნუხარ ასე ამის დედა ვატირე ვერ ვუძლებ ვერაა!ტირილი დავიწყე და მაგრად ჩავეხუტე ისიც მომეხვია და ასე ვირწეოდით...
-მადლობა(ლევანი)
-რისთვის ჩემო ძამიკო?!(არეთა)
-ჩემს გვერდით რომ,ხარ(ლევანი)
-გიჟი ხარ...
დილას ლევანის საწოლში გავიღვიძე და წამოვაგდე ფეხზე მერე კი ერთად ავყარეთ ბიჭები და ვარჯიში დავიწყეთ,ვარჯიშის შემდეგ ვაშლები დავურიგე ყველას მე კი ხრაშუნით გავედი გარეთ ჯგუფებად იდგნენ ბიჭები,თავი წვეულებაზე მეგონა აი სანდრო დავინახე მარიკთან და ლევანთან ერთად და იქეთ წავედი ლევანის და სანდროს შუაში ჩავდექი და მათ საუბარს ყური დავუგდე,
-ხვალ უნდა წავიდეთ რა...(მარიკი)
-კაი ბიჯო დარჩი ოთხ დღეში ისედაც მოვდივართ ტო!(ლევანი)
-მოიცა რა თქვით?მიდიხართ?!აუუ დარჩით გთხოოვთ!წუწუნი დავიწყე მე..მერე იმის გარანტია არ მქონდა რომ სანდროს ვნახავდი ამიტომ მინდოდა აქ მაინც მყოლოდა ეს ოთხი დღე...თუმცა რატომ?!მეც არ ვიცი,უბრალოდ მინდოდა რომ,დარჩენილიყო