გამარჯობაა რატომაღაც წინა ექაუნთი დამებლოკა.არვიცი რატომ...ნუ მოკლედ ახალი შევქმენი და იმედია ამასაც ეს არ მოუვა.1-2 თავი დავდე და ნუ იმედია მოგეწონებათ მოთხრობის განვითარება.ძალიან გამიხარდება თუ მოგეწონებათ და კვლავ იმდენი ნახვა,კომენტარი და ლაიქი ექნება რაც წინა ექაუნთზე უბრალოდ ეს სტიმულს ძალიან მმატებს.ნუ აღარ გავაგრძელებ მეტს <3 და კიდევ რას ფიქრობთ მოთხრობის ასეთ განვითარებაზე?ან როგორ ფიქრობთ რას მოიმოქმედებს დეა?
სიყვარულთ მედისონი
-ჰაა დროზე დაიწყე-როგორგცკი კარი გამიღო მაშინვე მისაღებში შემაქანა,დივანზე დამსვა და დაზაფრულმა შემომხედა.
-მოკლეედ..
*20 საათით ადრე*
-აუ ანიიი მიდი გთხოვ რა წავიდეთ კლუბში-ანის საწოლზე დავხტი და საწყალი თვალებით შევხედე.
-აუუუ დღეს ვერანაირად.ლაშამ მითხრა არაფერი დაგეგმო დღეს ჩემიხარო-წარბები აათამაშა და გაიცინა.
-მაგ საქონელში მცვლი ხო?-ცხვირი ავიბზუე და ნაწყენმა შევხედე.
-კაი ახლა -გაეცინა-ტყუილად მსახიობობ დღეს ლაშიკოსივარ.შენ და ნიტა წადით.
-უიმე კაი რა იმ საბოზეთის მაშხალასთან ერთად რამინდა მწყევლიი?-წარბი ავწკიპე და მაღალ ხმაზე გავიცინე.
-თურამეგეშველოს მევიყო ზებრა-თავს აქნევს ანი და სიცილში მყვება.
-ისე შენ და ლაშას რომ ჩაგეკვეხოთ ?-გამეცინა და წარბები ავათამაშე.
-არცგაბედო-თითი დამიქნია -ის არდამციწყნია პირველღამეს რომშემოგვივარდი და არდაგვაცადე-შემომიბღვირა და შეეცადა არგასცინებოდა.
-კაი რა იმველურისგან გადაგარჩინე-გავიცინე და მხრები ავიჩეჩე -თან მთვრალივიყავი რაჩემიბრალია.-უჰჰ კაი წავედი რაა და წავალ იმკლუბში ალბათ .იმდენიხანია არდამილევია მოვკვდები -თავი გადავაქნიე და წამოვდექი.-ხოო და ისე სიძე ბატონს გადაეცი ფრთხილად იყოს სადმე ჩემმა წყევლამ არუწიოს-გავიცინე და ოთახიდან გავვარდი.საღამოს გავემზადე.მოკლე ,ტანზე მომდგარი შავი კაბა ჩავიცვი ,ფეხზე კედები ამოვიცვი(აბა იმ.მაღალქუსლიანი კაკუნებით როგორ ვიცეკვებ) თმა დავიხვიე და ჩამოვიშალე. ჩემს კაბრიოლეტს მივუჯექი და კლუბისკენ ავიღე გეზი.
როგორცკი კლუბში შევედი მაშინვე სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა.როგორ მომნატრებიაა აქაურობა.ბართან დავჯექი და მარტინი შევუკვეთე.საკმაოდ ბევრი დავლიე და ცეკვა დავიწყე.ისეთი ეერგიულად ვცეკვავდი (მითუმეტეს გაბრუებული ვიყავი ) დამდგომოდა ნებისმიერი სტაჟიანი მოცეკვავე.უცებ უკნიდან ვიღაც მომეკდრო და ჩემთან ერყად დაიწყო ცეკვა .ჩემდა გასაკვირად არაფერი მოვიმოქმედე და ცეკვა განვაგრძე.მისკენ შემატრიალა ხელები უფრო მჭიდროდ მომხვია.
-ნიკა-ტუჩები ყურთან მომიტანა და ისეწარმოთქვა რამის იქვე ჩავდნი .ოჰოოო უკვე რამდენიმე პლიუსი დავუწერე გონებაში.სიმთვრალის და მითუმეტეს განათრბის გამო სახეზე წესივრად ვერშევათვალიერე,მაგრამ ასეთი ხმის პატრონი დარწმუნებულივარ სიმპატიური იქნება.
-დეა-წამოვიყვირე და გამეცინა.
-წამო დავლიოთ-პასუხს არცდალოდებია ბარისკენ წამიყვამა და სკამზე ჩამომსვა-რასდალეევ?
-იმას რასაც შენ-თვალი ჩავუკარი და ტუჩზე ვიკბინე-არაა ვამბობ? ჩემი დალევა არშეიძლება .კაი ხო არცისევარ ფრთიანი ანგელოზი სულ ბიჭებთან ფლირტშივარ მარა ახლა ზემეტად ზემოთხსენებული ნიტასავით ვიქცევი.
მხრები აიჩეჩა და ორი ძლიერი ვისკი შეუკვეთა.რამდენი დავლიე არმახსოვს მაგრამ დილით მუცელში ისეთმა ტკივილმა გამაღვიძა მტრისას.კაი დავლიე ,დავლიე მუცელი რაპონტში მტკივა.დაიცადე მგონი ვიღაცის მძორე ფეხი მადევს .არა აშკარად ფეხია .ჰაჩიმ არიცის ასე(ჩემიძაღლი).ჯერ ერთ თვალს ვახელ ზანტად ,შემდეგ მეორეს და ჭერს ვუყურებ.აშკარად არაა ჩემი ვარსკვალებიანი ჭერი.ცაო დამსეტყვე თურაცმე მგონია ისაა .....კაი ხო არჩამოვიხრჩობ თავს არც დეპრესიაში ჩავვარდები მაგრამ ღმერთო სერიოზულაად? გვერდით ვატრიალებ თავს და საკმაოდ სიმპატიური სახეს ვუყურებ.ვაა ყოჩაღ დეა გაქვს გემოვნება.ტუჩებს მოწონების ნიშნად ვწევ.ღმერთო ამისდროაა?ჩემსთავზე ნერვები მეშლება და ვცდილობ ჩემს ღამის პარტნიორს დავუსხლტე ხელიდან,მაგრამ რათქმაუნდა უშედეგოდ გამომდის.აბა ამხელა მძორე არსებას მე ასეთი სუსტი არსება(ოჰოჰო კი აბა რა) როგორ დავუძვრები?უნდა გავაღვიძო სხვა გზა არაა.
-ეიიი-ხელს.ლოყაზე მსუბუქად ვარტყაავ-ეეიიი-ყურში ჩავყვირე და გამეცინა ისეთმა.დაფეთებულმა გაახილა თვალები.
-რაგაყვირებს -ამოიღრინა და თვალები ისევ დახუჭა.ვაჰ ხმა უფრო დაბოხებია .კვლავ შევაქე ჩემი თავი არჩევანში .არა რასვაქებ ჩემთავს ?ამ იდიოტთან ჩემი ქალწულობა დავკარგე .აშკარად არვარ კარგად.
-იქნებ აგეწია შენი გასიებული ხელი რომავდგე?-შევუღრინე და ჩემ ძველ მეს დავუბრუნდი.
-კიდევ ხომარ გაგვემეორებინა?-წარბები აათამაშა და უცებ ჩემს ზემოდან მოექცა.
არა ამას აშკარად ჩავათხლიშავ რაღაცას თავში .
-შენ ვინგგონივარ?-წარბი ავწიე და გაბრაზებულმა შევხედე.ვინ ვგონივარდა ერთი დღის ძუკნა გაერთო და დილითაც მოუნდა რას გაკაპასდი.გეგონებადა გუშინ ბებიაჩემმა იზოლდამ გადაუშალა ფეხები.არწყვეტდა ჩემი ნერვების მოშლას ჩემი მეორე მე.
-ვინც მგონიხარ გუშინ გავიგე-ირონიულად ჩაიცინა.-რომოვკლა დამიჭერენ?რამდენს მომისჯიან?
-გადაფოფხდი შე გაჩხეკილო ქათამო-სერიოზულად დეა?ბიჭი ისეთტამზეა ბიჭსაც დორბლები ჩამოუვა.მაგრამ ახლა ამას ისედავამცირებ ....
ირონიულად ჩაიცინა და გადაკოტრიალდა.სწრაფად წამოვხტი და ჩემი კაბა ავიღე .კაბა კიარა გეგონება ვეფხვებს დაეგლიჯათო ისეთ ფორმაში იყო.სერიოზულად? საცვალი სწრაფად ამოვიცვი.არა სადგადააგდო ჩემი ბიუსალტერი?დაბლა გავწექი და საწოლის ქვეშ შევიხედე .არა რა აქ რაუნდა .გამოვიღე და სწრაფად ჩავიცვი.მთელი ამდროის მანძილზე თვალს მადევნებდა .ოჰ არა არცკიშემრცხვა .რაღა უნდა შემრცხვენოდა .შესარცხვენი თუიყო გუშინ უნდა მეფიქრა მაგაზე.მისი გარდერობი გამოვაღე და მაირუსრ და შორტს დავწვდი .შორტი რა მას ბრიჯებად ექნება მეშარვლად.სწრაფად ჩავიცვი და სარკეში ჩავიხედე.არგამოვიყურები ცუდად.თმების ჩამოვარცხნას ვაპირებდი თითზე რაღაც ბრჭვიალა რომ შევნიშნე.არა ოღონდ ეს არა .ახლა მართლა შარში ხარ დეა.
-ხელზე რამე გიკეთია?-იმ ვაჟბატონისკენ მოვტრიალდი და შევხედე.
ხელზე როგორცკი დაიხედა სახე რასაცჰქვია მიეყინა და კოპები შეკრა.გონებაში ფეირვერკი გავუშვი .როგორციქნა ესეც აფორიაქდა .ახლა აქრომგავჩერდე (აქრაგამაჩერებს)ისეთისახითაა გადმლეწავს და ძვრებს ვირთხებს მიუგდებს საღრღნელად.სწრაფად დავავლე ტუმბოზე დადებულ გასაღებს ხელი რომელიც ძალიან ჰგავდა ჩემსას .ეზოში გავვარდი და მოვათვალიერე .ჩემი მანქანა არსადაა. ვაჰ რაკაი ეზო ჰქონია ვაჟბატონს .სახლიც ისეთო მდიდრული .აშკარად მდიდარი მამოკის შვილია .ან ...ოო ან არვიცი.ჭიშკართან დაცვა შემხვდა.ფული მეარმაწვს რითი წავიდე .ნათურა ამენთო უცებ თავში.
-გამარჯობაა-რაცშეიძლებოდა საყვარლად გავიღიმე და თვალები ავაფახუნე.გაიხსენე დეა ამბიჭის სახელი მიდი მიდი.მაგრამ ჩემმა ტვინმა დავაი დაახვიე გუშინდელი დღის გახსენება არმინდაო .
-ჩემმა ქმარუკამ-თან ხელი ავიქნიე ბეჭდის დასანახებლად-დაცვას უთხარი და თვითომ გაგიყვანს სადაც გიდაო.ჯერ გაოგნებულებმა შემომხედეს,შემდეგ კი დაჰყვნენ ჩემს ნებას.
*ახლანდელი დრო*
-ხოდა აი ასე მივაღწიე სახლში .გამოვიცვალე და გამოვვარდი შენთან .ხოდა ახლა მითხარი რავქნა-სასოწარკვეთილმა ამოვიკნავლე და საწყლად შევხედე ანის რომელიც გაოცებული მიყურებდა და ხმას ვერ იღებდა.
*თავი 2*
აი ხომგქონიათ ისეთი მომენტი რაღაც საშინელი ჩაგიდენიათ,მაგრამ კიდევ გონში ვერვარდები და აზრზე არხარ რამოხდა.თითქოს აზროვნების უნარი გეკარგება და უემოციოდ მოძრაობ.ასე გავიდა ერთი კვირა.როგორ გავაგრძელე ცხოვრებაა?თუ იმას არჩავთვლით რომ ანამ 10 საათიანი ლექცია ჩამიტარა იმასთან დაკავშირებით თუ რაუნდა მექნა.და მაინც რა უნდა გამეკეთებინა?ის ბიჭიც არჩანს,რომ განვქორწინდეთ ან საერთოდაც დავილაპარაკოთ და გავერკვეთ ყველაფერში.მაგრამ სიმართლე გითხრათ არმინდა,მიუხედავად იმისა რომ მორცხვი არვარ მაინც მერიდებასავით მასთან შეხვედრა.
დილით მაღვიძარის 'კივილმა' გამაღვიძა.თავი წამოვწიე და მთელი ძალით გავაქნიე ხელი.შენც არმომიკვდე ძვრაა ნული.ამოვიფრუტუნე და მაღვიძარა გავთიშე..წამოვდექი და რაც შემეძლო სწრაფად მოვწესრიგდი.სამსახურში ხომარდავაგვიანებ.შავი დახეული ჯინსი ,შავი მაისური და კედები ჩავიცვი.ჩანთა გადავიკიდე და მანქანის გასაღები ავიღე.უი სულდამავიწყდა მეორე დღესვე ჩემი მანქანა დავიბრუნე.ჩემი პატარა კლუბთან დამიტოვებია.სირცხვილი დეა სირცხვილი.მანქანა კაფესთან გავაჩერე და შიგნით შევედი.
-ვაა ესრასმოვესწარი,ცაოო დამსეტყვე ნუთუ მადმუაზელმა არდააგვიანა და ისეგვეახლა აქ?ა-გაოცებულმა აწკიპა წარბები გიორგიმ და გაიცინა.
-სხვათაშორის მთელი კვირაა არაგვიანებს.მეც გაკვირვებულივარ-კვერი დაუკრა ლიზიმ და გიოს მიუჯდა გვერდით.
-ოო დავაიწეე რაა -ხელი ავიქნიე და თვალები ავატრიალე.გირჩევნიათ ხალხს მოემსახუროთ.
-რა ხალხს გოგო ვერხედავ არავინაა?რაგჭირს ვაფშე-ლიზიმ დაეჭვებულმა შემომხედა და ხელში კალამი აათამაშა.
-არაფერი-მხრები ავიჩეჩე და გამოსაცვლელ ოთახში გავედიი.სპეციალური ტანსაცმელი ჩავიცვი,ჩანთა ჩემთვის გამოყოფილ უჯრაში დავდე და დახლთან დავბრუნდი.უკვე სადღაც ერთი თვეა რაც აქ ვმუშაობ.გადავწყვიტე ზაფხულობით მაინც მემუშავა.ხომიცით საკუთარ ფულს არაფერი სჯობს.ისე სხვა დროს არმცალია.მომავალი იურისტივარ და მოგეხსენებათ რამდენიიაა სასწავლი აქეთ სისხლის სამართლის კოდექსიო,იქით სამოქალაქო კოდექსიო და ა.შ.ამიტომ უნის პერიოდში ვერვახერხებ მუშაობას.მთლიანად ვარ სწავლაში თავით ჩაფლული.ამიტომაც არმყავს შეყვარებული.კაი ხო არცისემეყოლებოდა მე ხომ მევარ.
საღამოხანს აშკარად იმატა კლიენტების რიცხვა.ხან იქითა მაგიდისკენ გავჭენდებოდი კალმით და ფურცლით მომარჯვებული ხან აქეთასკენ.
-რასმიირთმევთ?-არცშეემიხედია ისე წარმოვთქვი და კალმით წრეები შემოვღაზე.
-ორი ფინჯანი ყავა და ორი ნაჭერი ალუბლის ნამცხვარი-დაიწიკვინა.
გამოვერიდე და დახლთან მივედი.ლინას ფურცელი ვუჩვენე და დაღლილი ჩამოვჯექო სკამზე.უჰჰ როგორ დავიღალე ახლა სახლში მიმიყვანა მეტი არაფერი მინდა.ლინამ ლანგარზე დამიწყო შეკვეთა და მაგიდისკენ გავემართე.უცებ ჩემდამოულოდნელად ვიღაც დამეჯახა და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით დაბლა დაჭრილი ბელივით გავიშხლართე,თვითონაც ზედმომყვა ამხელა მძორე არსება.ხოწარმოგიდგებიათ რადამემართებოდა?ისედაც დაღლილი სულაღრენილივარ,ახლა მითუმეტეს .წამოდგა ვაჟბატონი და წამოსაყენებლად ხელი გამომიწოდა .ადგილზე გავშრი მისი სახე რომ დავინახე.ოჰ დეა დეა დეა შენნაირი ბედი თუვინმესჰქონდეს....ჩემს წინ არც მეტი არც ნაკლები ბატონი სანდრო ბურდული იდგა.ჩემი ბავშობის სიყვარული,არა სიყვარული არა უფრო ამოჩემებული მყავდა.რატომ?იმიტომ რომ ყველაზე განსხვავებული და აი ისეთი იყო ზედმეტად მამაკაცური და სერიოზული(რავქნა მისნაირი ბიჭები მომწონდა და ახლაც მომწონს) სკოლაში ყველა მასზე გიჟდებოდა,არამარტო სკოლაში.სკოლის დამთავრების შემდეგ ამერიკაში წავიდა სასწავლებლად მას მერე აღარ მინახავს .როგორც ჩანს ჩამოვიდა.თავი გავაქნიე ფიქრების გასაფანტად და ჩემით წამოვდექი.აშკარად უკანალი დამილურჯდა ისემტკივა.წელზე ხელი მოვისვი და ლანგარზე დამსხვრეული ჭიქების დალაგება დავიწყე.ძირს დაიხარა და მანაც დაიწყო აკრეფა
-არაა საჭირო მე ავალაგებ-ცივად მივახალე.ვა ყოჩაღ მე,არადა სანდროს ერთსიტყვასაც როვეუბნებოდი სიყვარულს ვაფრქვეევდი .ოხ როგორ შეიძლება შეიცვალოს ადამიანი .არგეტყვით რომ მისი დანახვისას არაფერი არვიგრძენი,პირიქით გული ისე ძლიერ ამიძგერდა,ფეხებშიც სისუსტეს ვგრძნობ .ოღონდ კიდევ არ გავიშხლართო,ოღონდ კიდევ არა.
-მედაგეჯახე ამიტომ ნახევრად ჩემი ბრალია .მაგრამ ამის შემდეგ წინ იყურე-ირონიულად წარმოთქვა და გასწორდა.რაოო რამითხრაა ამან ახლაა?აშკარად უნდა ჩავარტყა ეს ლანგარი თავში და გავისტუმრო საიქიოს.მეც გავსწორდი და ლანგარი ხელში დავიკავე.
-უბრალოდ ბოდიშიც საკმარისიიქნებოდა-თვალი ჩავუკარი და გამოვტრიალდი.
რამოხდა ამისმერე?არც არაფერი.აშკარაა ვერმიცნო.ან როგორ მიცნობდა .სკოლაში რამდენჯერმე ვყავარ თვითონ დანახული .აი მე კი ყველგან ვხედავდი.ათასკაცშიც კი ამოვიცნობდი ისეთი იყო.ყველასგან განსხვავებული.კაფიდან ღამის თორმეტ საათზე გამოვედი.მანქანაში ჩავჯექი და ჩემი სახლისკენ ავიღე გეზი .უცებ ჩემმა პატარამ რაღაც საშინელი ხმები გამოსცა და შუა გზაზე "ვირივით" გაჩერდა.აი ბედი რომგექნება ადამიანს.მანქანიდან გადმოვედი და მანქანას კაპოტი ავხადე .დიდი გამოცდილი ხელოსანივით ჩავხედე გეგონებადა რამეს გავიგებდი.რაღაცეები გავამოძრავე და დაქოქვა ვცადე მაგრამ რეაქცია ნული.ბედი რომ არგექნება ადამიანს .რავქნაა ახლააა? შორიდან მოძრავი სინათლე გამოჩნდა.აშკარად მანქანაა.გავაჩერებ იქნებ მიშველოს რამე .მანქანა რომ მოახლოვდა ხელი დავუქნიე და წინ გადავუდექი.რამის მკრა და მიმაჭყლიტა გზაზე.თავი ვერშევიკავე და ძირს მძიმედ მოვადინე ზღართანი.ვიტირებ ახლა როგორ მეტკინა.არმაქვს რა მე ბედი.თვალები ცრემლებით ამევსო.მანქანიდან ვიღაც სწრაფად გადმოვიდა და გაცოფებული დამადგა თავზე.ფეხზე ამაყენა და ყვირილი დამიწყო.
-შენ სულ გაგიჟდი? გინდოდა მიმესრისე? საერთოდ თავში ტვინი გაქ?-გაცოფებულმა დამიყვირა და შემაჯანჯღარა.
-მე,მე უბრალოდ -ამოვიკნავლე-უბრალოდ მანქანა გამიფუჭდა და მინდოდა დამხმარებოდით-მართლა შემრცხვა,თორემ როდისიყო ასე ვლაპარაკობდი.ხელი შემიშვა და მანქასთან მივიდა .10 წუთიანი ჩხლაკუნის შემდეგ როგორც იქნა დაიქოქა.
-ძალიან დიდი მადლობა -გავიღიმე და პორველად შევხედე სახეზე.ღიმილი მაშინვე მიმეყინა როდესაც ჩემი აწ უკვე 'ქმარი ' დავინახე.იცით როგორი სახით მიყურედა?აი სულის გამყინავად.
-სალაპარაკო გვაქვს-ჯიბეში ხელი ჩაიყო.ჩემბედს ალბათ ძაღლი მილიარდჯერ დაჰყეფს.
-კი გვაქვს-ვეცადე მკაცრად გამომსვლოდა ,მაგრამ რამდენად გამომივიდა ეს არვიცი.
-ჩემთან წავიდეთ-ხელი მაჯაზე მომკიდა და თავისი მანქანისკენ წამიყვანა.
-შენ ხომარ გაგიჟდი?-წამოვიკივლე და ხელის გაშვება ვცადე.გამომივიდა?რათქმაუნდა არა.აბა ამხელა მუტანტ კაცს რასშევებრძოლები ეს სიფრიფანა გოგო.
-ნუწიკვინებ-თვალები მობეზრებულად აატრიალა და მანქანაში ჩამტენა.სანამ რამის გააზრება მოვასწარი საჭესთან დაჯდა და კარი დალუქა.
-კი მაგრამ ჩემი მანქანა?-ჯერ კიდევ შოკში მყოფმა ვკითხე.
-ჩემი დაცვა მოგიყვანს .მითუმეტეს შენ ხომ ჩემი ცოლიხარ-ბოლო სიტყვები ხაზგასმით წარმოთქვა და ირონიულად ჩაიცინა.
ამის შემდეგ არცერთს ხმა არ ამოგვიღია.ან რაუნდა გვეთქვა?მე არვიცი.მან ალბათ კი.დარწმუნებულივარ წინ საშინელება მელის.ისე რომ დავუფიქრდე რაღა უნდა მოხდეს იმ ყველაფრის შემდეგ?არვიცი არვიცი.ნელნელა ჩემი ტვინი იაზრებს წინა კვირას ჩადენილ საშინელებას.ნეხვშიხარ დეა ნეხვში .
ჭიშკარი დაცვამ გააღო და შიგნით შევედით.მანქანა როგორც კი დააყენა მაშინვე მანქანიდან გადავიდა,არც დამლოდებია ისე შევიდა სახლში .
უტაქტო,გაუთლელი ხეპრე,ვირი,მაიმუნების ნაშიერი.მის ლანძღვაში გართულმა კარს "ჩავეხუტე" სულ მისი ბრალია რაა.ამოვუოხრე და ცხვირი დავიძილე.კარი შევაღე და შიგნით შევედი.ვაჟბატონი დივანზე იჯდა და მელოდებოდა.მის წინ დავჯექი და მივაჩერდი.
-მოკლედ არაქვს მნიშვნელობა რა როგორ მოხდა,შედეგი ერთია შენ ჩემი ცოლიხარ.დღეიდან ჩემთან იცხოვრებ!ამის შემდეგ არანაირი კლუბები,მოკლე კაბები,ავარდნილად მოქცევა.არმინდა ჩემს ცოლზე-კვლავ ხაზგასმით წარმოთქვა-ვინმემ თქვას აო.
გული თუარ მკრავდა არმეგობა.სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით შოკში ჩავვარდი.არავის ამხელა შეურაცყოფა ჩემთვის არმოუყენებია.რაუნდა გავაკეთო?გონებაში ათასჯერ ავაფხრიწე ეგ ირონიულად მომღიმარი სახე.
წამოვდექი და კარისკენ წავედი.გაოგნებულმა შემომხედა და მკლავში მწვდა.აშკარად ამას არ მოელოდა.
-მე გითხარი დღეიდა აქ იცხოვრებ მეთქი-დაიღრინა და ხელი მომიჭირა.
-მე კი ვამბობ წადი შენი დედაც -წყნარად წარმოვთქვი და ხელის გაშვება ვცადე.
უცებ ლოყა საშინლად ამეწვა და თავი 90 გრადუსით გადამიქანდა.მან მე გამარტყა?სერიოზულად? მან მე დეა მაყაშვილს ხელი გამართყა.რომ ეთქვათ ვინმე ერთდღეში მიწასთან გაგასწორებსო ,ბოლო დონემდე დავცინებდი .მაგრამ ახლა,ახლა ყველაფერი საშინლადაა.რამინდა ახლა?ტირილის გარდა არაფერი.მიუხედავად იმისა,რომ თავს ყველაზე ძლიერად ვაჩვენებ ეს ასე არ არის.მეტკინა საშინლად მეტკინა.არა,არა განა სხეული.გული მეტკინა.ხელზე ძლიერად მომიჭირა და სადღაც წამათრია,რაღაც ოთახში შემაგდო ,კარი ძლიერად გაიჯახუნა და ჩაკეტა.რამდენიმე წუთი აცრემლებული ვუყურებდი კარებ,შემდეგ ოთახში ყველაფერი დავლეწე .ის საშინლად კარგი სუნამოც არდამინდია რომელზეც ვგიჟდები.მე უბრალოდ მას არ შევარჩენ .ომი უნდა? ომს მიიღებს.ცრემლებს გასაქანი მივეცი,ახლა ხომ მაინც არავინ მიყურებს.