მორაგბე გოგონა თავი 6 დილით რომ ავდექი და სანდროს ოთახში შევიხედე არავინ დამხვდა,საწოლი გასწორებული იყო...წავიდა...თვალებზე ცრემლები მომადგა..თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა და ჩუმად ავქვითინდი...ჩემი ბრალია,უარით რომ გავისტუმრე...
ჩემს ოთახში დავბრუნდი და ბევრი ვიტირე,ბოლოს კი ყველაფერი სიბნელემ მოიცვა...ღამის 8საათზე გამეღვიძა,ჯანდაბა ვარჯიში დღესაც გამოვტოვე...
ქვემოთ ვაპირებდი ჩასვლას ლევანის რომ შევეჩეხე და ჩემს ოთახში დამაბრუნა და თვითონაც შემომყვა
-არეთა სალაპარაკო მაქვს!
-ახლა არა გთხოვ,შეუძლოდ ვარ!გასვლას ვაპირებდი უკან რომ დამაბრუნა და საწოლზე ძალით ჩამომსვა,თვითონაც ჩამოჯდა და თვალებში შემომხედა
-სანდრო წავიდა! მართალია ვიცოდი რომ წავიდა მაგრამ ლევანის ნათქვამმა კიდევ უფრო დამწყვიტა გული
-მერე რა ვქნა მე?! არ შევიმჩნიე გულის ტკივილი...
-ვიცი რომ გიყვარს და ახლა მთელი ძალით ცდილობ არ იტირო!ამ სიტყვებზე ვეღარ მოვითმინე და ტირილი დავიწყე და ლევანის ჩავეხუტე მთელი ძალით,
-დამშვიდდი არეთ რაა ხოიცი ვერ ვიდან რომ ტირი! საყვარელი ხმით დაიბუბუნა და შუბლზე მაკოცა...მე კი ისევ ვტიროდი,გაჩერება არ შემეძლო.
ამ აღამეს ბევრი ვიტირე და ისე გავითიშე სანდრო არ გამხენებია...უსიზმროდ მეძინა...დილით ყველამ ჩვენი ნივთები გავბარგეთ მანქანებში დავნაწილდით,მე ლევანისთან,სიხოსთან და გიოსთან ჩავჯექი და თბილისისკენ წავედით,გზაში ბევრი მაცინეს ჩემმა ბიჭებმა,თუმცა სანდროზე ფიქრს მაინც ვერ ვეშვებოდი...ჩემს ბიჭებს დავემშვიდობე და სადარბაზოში შევედი,ამჯერად ლიფტით ავედი...სახლის გასაღებით გაღების შემდეგ კი ოთახში თავ-პირის მტვრევით შევვარდი და საწოლზე ვარსკვლავის ფორმით გავწექი...(მარტო ვცხოვრობ,ამის თქმა სულ დამავიწყდა)
მეორე დღისთვის დავიწყე მზადება სპორტულები მოვამზადე,და შხაპიც მივიღე ადრე დავწექი რომ დილით გვევარჯიშა და მერე შეჯიბრზე გავსულიყავით...
მეორე დღეს ექვს საათზე ავდექი და სავარჯიშოდ წავედი ბიჭებთან,სანდრო თავს მახსენებდა ყოველ ხუთ წუთში,მაგრამ თავს ვიკავებდი სევდისგან...და აი ვარჯიშის შემდეგ დადგა დრო როცა ჩვენ თამაშზე გავდივართ,ჩემთვის ბოლო თამაშზე...
თამაში დაიწყო,ყველამ ჩვენი პოზიცია დავიკავეთ,მე შვიდი ნომერი ვიყავი უკანახაზელი...თამაში დაიწყო,ბურთი ჩვენს მოწინააღმდეგე გუნდს ქონდა,
აი ერთ-ერთმა დაბმეულმა მეტოქემ ბურთი წინ ჩააწოდა,ესეც ასე ჯარიმა...ოდნავი შეფერხება...ბურთი ჩვენიანს აქვს "სიხოს",ო არა 'რაქი',მთელი ძალით ვცდილობთ რომ,ბურთი არ დავკარგოთ
-ჯანდაბა!ბურთი ისევ მოწინააღმდეგეებს აქვთ!და აი ისევ მათი შეცდომა,ერთ-ერთმა მოწინააღმდეგემ ბურთი მოედნის გვერდით,ხაზს იქით ისროლა,ამიტომ დაინიშნა 'დერეფანი' ჩვენი გუნდის სასარგებლოდ,ორივე გუნდის 7 ფორვარდი ჩადგა ხაზში,საკუთარი მოედნის მხარეს,გვერდითი ხაზის მართობულად,მერვე ფორვარდმა ბურთი გაისროლა და აი ძლივს!ჩვენმა წევრმა დაიჭირა!'დერეფნიდან' 10 მეტრში ვიდექი მე,ამიტომ ბურთი მე მესროლა,მოწინააღმდეგე გუნდს დაბნეულობა ეტყობოდათ,მე კი მთელი სისწრაფით გავიქეცი სანამ აზრზე მოვიდოდნენ მოვიშორე ერთი მოწინააღმდეგე,მეორე და ბურთი დავამიწე,
-იეეს 5 ქულა ჩვენი გუნდის სასარგებლოდ!ვიღრიალე ხმამაღლა და პირველი ტაიმის შესვენებაც გამოაცხადეს...10 წუთის შემდეგ ისევ მოედანზე გავედით,ადგილები გავცვალეთ, და დაიწყო ისევ გამაგიჟეველი ადრენალინის გრძნობა...'შებოჭვა',წაქცევა,ერთ-ერთმა მოწინააღმდეგემ თამაში დატოვა დაზიანდა,ჩაენაცვლა მორიგი მოწინააღმდეგე,ისევ 'რაქი' შებოჭვა,ჯარიმა და ლელო ჩვენი გუნდის სასარგებლო 10-0...თამაში გაგრძელდა მოწინააღმდეგეების 3 ქულიანი დარტყმა,"არეკნი" და თამაში ჩვენს სასარგებლოდ დასრულდა 10-03 ქულა და გავიმარჯვეეეთ!იეს...ყველა ერთმანეთს ვეხვეოდით სიხარულისგან...მოწინააღმდეგეების გუნდი გინებით გავიდა მოედნიდან ჩვენ კი სიხარულით შევიბარგეთ გასახდელში...სანდრო გამახსენდა,ძალიან მომინდა ახლა მისი ნახვა,თუმცა არც კი ვიცი სად და რას აკეთებს,გამოვიცვალე და ლევანისთან მივედი
-ლევან,არ დაიწყო ახლა რაღაც სისულელეები ერთი რამ უნდა დაგავალო!
-დიახ ბოსს!გაიჯგიმა და გამიცინა...თავიდან კეპი მოვიხსწნი და მას ჩამოვაფხატე
-ახლა ბოსსი შენ ხარ!ვუთხარი და ლოყაზე გემრიელად ვაკოცე...
-მოიც...რაა?მე რატო?
-მე გუნდი უნდა დავტოვო!ასე აჯობებს არ მიდა პრობლემები,ჩემი გული მაგდენს ვერ აიტანს და იცოდე არ დაიწყო ჩემი გადაბირება მაინც არ დავრჩები!მკაცრად ავხედე და მერე მაინც გავუღიმე...
-აუ კარგი რა შენს გარეშე ხომ არაფერი ვართ!საწყლად შემომხედა,
-ოჰ მე ყოველდღე ვიქნები თქვენთან მაგაზე არ იდარდოთ ფორმის დაკარგვა ნამდვილად არ მსურს!სასაცილოდ გავეღრიჯე ბიჭებს მერე კი ყველამ მიულოცა დაწინაურება ჩემს ლევჩოს...
-საბოოლოო ბოსსი ხვალ გახდები რომ გადმოგიფორმებ "ბოსსობას" ბიჭიკოო!სასაცილოდ დავიწიკვინე მან კი გულში ჩამიკრა და შუბლზე მაკოცა როგორც ყოველთვის...
-დიდი მადლობა!შენ არ იცი ეს ჩემთვის რამდენს ნიშნავს!
-ოღონდ არ იტირო თუ ძმა ხარ რაა აღარ მიდა ტირილში აგყვე იმდენი ვიტირე გუშინ!ეს ვთქვი თუ არა ლევანიმ უკან გამახედა...