სუსხიანი დილა გათენდა მოსკოვში.დეკემბრის 23.ხელი ტუმბოზე მდაგ მაღვიძარისკენ მიმაქვს ისე რომ ბალიშიდან თავს არ ვწევ.მაღვიძარა 9:30 მიჩვენებს.ზოზინით ვიძრობ თილ საბანს და ღუნღულა ხალათში ვეხვევი,ფეხებს თბილ წინდებში ვათავსებ და სამზარეულოში გავდივარ.იქიდან გამომდინარე რომ არ ვცხოვრობ წყნარ უბანში ჩემს სახლში მაინც სიმშვიდე იყო როგორც ამბობენ ხოლმე შეიძლებოდა ბუზის გაფრენის ხმასაც გაიგონებდა კაცი თუმცა ვინ გაცდის ბუზის გაფრენის ხმას.კარზე ზარია.ღმერთო ამ ხალხმა ან დილა არიცის ან ღამე.რკინის კარებს გასაღებით ვაღებ და სიურპრიზიიი...კართან მამაჩემი დგას ბუნჩულა ლეკვით ხელში.
- მაა-ძვლივს ამოვუშვი სიტყვები პირიდან.გამიკვირდა მამაჩემის მოულოდნელი ჩამოსვლა.კიმაგრამ როდის მოასწრო გუშინ დილას თიბილიში არიყო და კახეთში არ მიდიოდა?!რაღაცაშია რაქმე.
- არ მელოდი ხო?-მეკრიჭება მამაჩემი და სახლში შემოდის.
- აქ საიდაან? რაშია საქმე? მოხდა რამე? ხო არ მათხოვებ ალექსანდროვიჩ?-კითხვების კორიანტელი მივაყარე დავითს და უკან გავყევი.
- ხვალ ჩხუბია.ქართველი ჩხუბობს და ამას ნამდვილად ვერ გამოვტოვებ თან ეს ბიჭი ზვიადი ბუკიას მოჩხუბარე-მოიცა რა ჩხუბი??ვინმე გამარკვევს რა ჩხუბზეაა საუბარი?მამაჩემმა ჩხუბი ახსენა თუ მეჩვენება.
-დავით ჩხუბი?-უკვე სახელით მივმართავ მამაჩემს-რაჩხუბი ამიხსენი ხოიცი არ მიყვარს როდესაც გაურკვევლობაში ვარ-ვეუბნები მამაჩემს რა მრავალი კითხვის ნიშნიანი თვალებით ვუცქერ.
- გოგო როგორ აგიხსნა აბა-იცინის დათო.ვაიმე ეხლა მდუღარე წყალს დავასხავ ნახევრად მოტლოპანებულ თავზე-აი ერთანეთს რომ ურტყავენ. შარნშან ხომ მყავდი წაყვანილი რინგზე-შარშან რინგზე.ააა გამახსენდა ორი დაკუნთული ბიჭი ურტყავს ერთმანეთს იქამდე სანამ არ დაასინიაკებს ერთი მეორეს.საბოოლო ჯამში ყველაზე იდიოტური და უაზრობა სპორტია რაც კი გამოუგონიათ.
- გეთქვა რინგიო და ეგრევე გადახარშავდა ჩემი გონებაც-შევუბღვირე დათოს და იმანაც არ დამაკლო.
- ნუ იბღვირები და ნუხარ კაპასი დედაშენივით არ გიხდება.ისე შენც აგიღე ბილეთი და ხო წამოხვალ?-ჰაჰ ქრთამისტობა დაიწყე ბატონო დავით?! მოიცა დავფიქრდე...იფიქრე თავო იფიქრე. ისე ნინი რომ უფიქრდები ქართველ ვაჟკაცს რომ ვიღაც საშა ან იგორი აიგდებს და ცხვირ-პირს გაულამაზებს მაგაზე უკეთესი სანახაობა რაგინდა.გადაწყვეტილია მე და ალქესანდროვიჩი მივდივართ ჩხუბზე
- წამოვალ აბა რას ვიზავ.გავერთობით ხომ?! იცოდე პოპკორნს შენ ყიდულობ-ხტუნვას ვიწყებ და მამაჩემს კალთაში ვუხტები,ვკოცნი და ლოყებზე ვჩქმეტ.რასაყვარელი მამა მყავს ვფიქრობ და მოსიყვარულებას ვაგრძელებ.
- ისე აქამდე რომ გეკოცნა მადლობელი ვიქნებოდი-დამცინის დათო და წამოდგომას ცდილობს მეც უცებ ვხტები.უი დამავიწყდა ის ლეკვი ნეტა ვისია?სად არის?სად წაათრია ამ ორ წუთში?მაგიჟებს.მგონი ვიცი სადაცაა .უცებ მივირბინე მისაღებ ოთახში და ოღონდ ეს არ...არა...არაა...ჩემი კორპორატიულის კაბა იატაკზე არის გაფენილი და ლეკვის მიერ არის დაძენძილი.
- დაააათოოო-ვყვირი ბოლო ხმაზე და სამზარეულოდან გამოქცეულ დათოს უცებ ფეხი უსრიალდება და ჰოპ მამაჩემი გაფშეკილი არის კაფელზე.ისტერიკულ სიცლის ვიწყებ და 5 წუთის შემდეგ მახსენდება ჩემი საწყალი მამა უცებ მივდივარ და წამოდგომაში ვეხმარები-რამე ხომ არ იტკინე?-ვეკითხები დამწუხრებული და სიცილს ძვლივს ვიკავებ.
- არა,არაფერი. რაგაყვირებს შემ მესამე მსოფლიო ომი დაიწყო თუ ძაღლმა შენი შოკოლადები შეჭამა?- მეუბნება დათო და შარვლის გაფერთხვას იწყებს.
- ჯერ არ დაწყებულო მესამე მსოფლიო ომი მაგრამ ეხლა დაიწყება-ნეტავ მართლა შოკოლადები შეეჭამა ამ უნამუოს-კორპორატიულისთვის ნაყიდი კაბა სულ გამიფუჭა რავქნა ეხლა მე?!-ვეუბნები და კაბას ვაჩვენებ.
- რომელ საათზეა შენი კორპორატიული?
- საღამოს 5ზე-არ ვალოდინებ პასუხს და უცებ ვეუნბეი
- ოჰ აგაშენებს ღმერთი წავიდეთ და ვიყიდოთ ჩვენი რამიდის-იპოვა გაამოსავალი უცებ როგორ მოახერხე დათო მაგის მოფიქრებაა?
- საქმეც იმასია რომ მთელ მოსკოვში მხოლოდ ერთი იყო და შენი ლეკვის წყალობით ის ერთიც აღარაა-ბოლოს სიტყვას ვუმარცვლი და ისე ვეუბნები თან თვალებში წყალი ჩამიგუბდა.ცოტაც და ჩემი თვალებიდან შადრევანი ამოასხავს.
- კარგი რა ნინი-დათო ცდილობს დამაწყნაროს და გულში მიხუტებს-გპირდები ეშველება ყველაფერს-ხო რათქმაუნდა ეშველება ისე ცოდნისთვის ზღაპრების დიდიხანია აღარ მჯერა.
- რა ადვილად ამბობ-გაბზარული ხმით ვეუბნები და აი ერთი წვეთი ჩამომგორდა თვალიდან.
- მარის დავურეკოთ და უცებ აგარჩევინებს რამე ელეგანტურს-თავზე მოცნის და ტელეფონს მაწოდებს-მიდი დაურეკე შენი დაქალი არაა?!-უცბათ ვპოულობ ჩემი ბავშობის დაქალის მარის ნომერს და ვრეკავ. მე და მარი ერთად წამოვედით მოსკოვში უკვე 4 წელია აქ ვცხოვრობთ და მოვღავწეობთ რამაც ხელი შეუწყო მამაჩვენების ძმაკაცობას და ფულიანობას.
- ჰოოი-ისმის მოგუდული ხმა ნუთუ ეს მარია?!
- გძინავს?-ოხ ნინი ამ დილაუთენი რანაირი კითხვებით ხარ რაიყო რამოგივიდა
- ხო და მეცხრე სიზმრიდან გელაპარაკები.რაგინდა?
- იცი დათო ჩამოვიდაა-ვახარებ ახალ ამბავს და უცებ მესმის რაღაცის ჩამოვარდნის ხმა ნუთუ მარი ლოგინიდან გადავარდა?!-მარი კარგად ხარ?
- რა??სად?როდის?როგორ?-მგონი ამ დილას მარტო მე არმაწუხებს უაზრო კითხვები
- გოგო მაგას მერე მოგიყვები ელა კი აწიე შენი გასებული საჯდომი და გამოდი ჩემთან.არსად არ გადაუხვიო კაბაზე უნდა გამომყვე-ვცდილობ მალე ვუთხრა ყველაფერი და ბოლო ჯამში ბლადუნი გამომდის.
- კი მაგრამ ორი კვირის წინ არ ვიყიდეთ კაბა?
- კი ვიყიდეთ მაგრამ ეხლა კიდევ უნდა ვიყიდოთ რატომ და რისთვის მერე მოგიყვები მთავარია რაც შეიძლება მალე მოხვიდე-პასუხს არც ველოდები ისე ვთიშავ მობილურს და ჩემს ოთახში მივქრივა 180 კმ/სთ-ით.
_______________
გავაგრძელო თუ შევწყვიტო მირჩიეთ რამე?!
მადლობა იმათ ვინც დაინტერესდა ჩემი ნაბლადუნებით გპირდებით მომავალში უფრო დიდ და საინტერესო თავებს შემოგთავაზებთ თუ სურვილი გექნებათ...