დადვანი მარიკას ელაპარაკება და ჩამოვარდნილ ყბას გიორგი მიხურავს. როდის რას ასწრებს ეს ბიჭი. თან არც არასდროს მითანხმდება ვბრაზდები და ხელებს მკერდზე ვიჯვარედინებ. რა ენაღვლება ქალბატონ მარიკას. მშვენივრად იცინის და ინტერესით ვკვდები რაზე ლაპარაკობენ.
ისევ სტუმრებს ვუერთდები და მთლიანად მავსებს მათი შექება. გამოფენა კიდევ 3 დღეს გაგრძელდება. საღამოს სიამაყოთ სავსე ვრჩები ჩემებთან ერთად.
მარიკამ ანდროსთან წასვლა გადაწყვიტა, ნინოც დაიყოლიეს. დასსკვნეს, რომ დასვენება მჭირდებოდა.
მე შეთეს მანქანაში კომფორტულად მოვთავსდი და დაველოდე როდის დაასრულებდა ანდროსთან ლაქლაქს.
მანქანას უხმოდ ძრავს და ღიმილით ვადებ თავს სავარძელის საზურგეს. მანქანაში წყნარი მუსიკაა გაჟღერებული. მე თვაები დახუჭული მაქვს და საერთოდ არაფერზე არ მეფიქრება. დროდადრო დადვანის მზეერას ვგრძნობ და სიამოვნების ჟრუანტლი მივლის. მთელი გზის განმავლობაში სასიამოვნო იმპულსებ მივლიდა სხეულში. მანქანის მკვეთრი დამუხრუჭებისას ვინებე თვალების გახელა და შეშინებულ-გაოცებული მზერა შევანათე დადვანს.
-მოვედით. დაიჩურჩულა ღიმილით და მანქანიდან გადავიდა. ავტომატურად გავყევი მეც. აი ასე,დაუპატიჟებლად წავიდა ჩემი სადარბაზოსკენ და სანამ შევიდოდა გამომხედა. მეც დროულად გადავადგი ნაბიჯები. სადარბაზოში ერთად შევედით. სავარაუდოდ მიხვდა, რომ გამიკვირდა.
-ლიმონიან ჩაის მიჟმოტავ, გაზაფხულო? სიცილით გაჩერდა ერთ-ერთ საფეხურზე და დაწინაურებულს მომაძახა. მოულოდნელობისგან შევხტი, მერე სიცილი ამიტყდა. 4 საფეხური ჩავირბინე და ხელები კისერზე მოვხვიე დადვანს.
-არაფერსაც არ გიჟმოტავ. ვუთხარი სიცილიტ და ლოყაზე მივაკარი ტუჩები. საფეთქელზე მაკოცა და ჩამს თითებში თავისები ახლართა.
***
რამდენიმე წუთში მთელი მონდომებით ვჭრიდი ლიმონს. თითოთითო ჩავაგდე გამზადებულ ჭიქებში. ახმაურებულ ჩაიდანს დავწვდი და წყალი უნდა დამესხა ზურგიდან, რომ მომეკრა დადვანი. ჩაიდანი ავტომატირად დავაბრუნე მაგიდაზე. თმები წინ გადმომიყარა და კისრის მალებზე მომაკრო რბილი ტუჩები. კანის რეაქციას ვერ გავაკონტროლებდი. სისუსტე შეპარულ მუხლებს კი შეთეს მჭიდროდ შემოხვეული ხელი შველოდა. სწრაფი მოძრაობით შემომაბრუნა თავისკენ და თვალების გახელაც ვერ მოვასწარიი ისე დამაცხრა ტუჩებზე. მთელი გრძნობით მიკოცნიდა ბაგეებს. მარტივი მოძრაობით შემომსვა მაგიდაზე და ხელი კაბის ქვეშ შემიცურა. მისი შეხებით გამოწვეული რეაქციების დაიგნორება შეუძლებელი იყო.
-შეთე.. მხოლოდ ზმუილს ვახერხებ და კისერზე მჭიდროდ ვხვევ ხელებს. კოცნაში ვყვები და საბოლოოდ ვწყდები დედამიწას.
რამდენიმე წუთში საწოლზე ვწევარ და დადვანის თუჩებს და ხელებს მთელ სხეულზე ვგრძნობ.
***
(ავტორი)
ერთ საათში, ფეხშიშველი და წელს ზემოთ შიშველი, დადვანი აივანზე დგას და ნერვიულად არტყამს ნაპასებს. დროდადრო ოთახში მწოლიარე ნაინასკენ გაურბის მზერა. ქალს შიშველ ზურგს გრძელი თმა უფარავს. მშვიდად სუნთქავს, ჩაეძინა.
შეთე ბოლო ნაპასს არტყამს და ნელი ნაბიჯებით მიდის საწოლამდე, გვერდით უწვება ნაინას და თმაზე უწყებს თამაშს. ლოყაზე ეხება ლოყით, მერე კოცნის და ნაინას წვერის ნაზი შეხება აღვიძებს. ერთი წამით უსწორებს მზერას და სირცხვილისგან აწითლებულ სახეს ბალიშში რგავს.
შეთეს გამომეტყველება ეცვლება, სახეზე ფითრდება და გაუბედავად სვამს კითხვას
-გაზაფხულო, ნანობ? ნაინა საყვარელი ადამიანის ხმაში შიშს გრძნობს და სწრაფად აბრუნებს თავს.
-შეთე, მე მჯერა შენი, ყველაზე მეტად მჯერა და რატომ უნდა ვინანო? გაბრაზებას ვერ მალავს .
ერთიანად მოშვებული დადვანი ძლიერად ხვევს მკლავებს ნაინას და გულში იკრავს.
-ჩემი გაზაფხული, სულ, სულ ჩემი გაზაფხული. ბედნიერი ხმით ბუტბუტებს დადვანი და საფეთქელზე კოცნის ნაინას.
დიახაც, სწორად გაიფიქრეთ... ერთი თვის გაცნობილლ ბიჭთან იწვა ნაინა ბარნოვი და ერთი წამითაც არ ნანობდა. მართალია, უყვარდა, უსაზღვროდ უყვარდა დადვანი და საკუტარ თავზე მეტად ენდობოდა.
***(ნაინა)
დილით მუცლის ყრუ ტკივილი მაღვიძებს და სახე დამანჭული ვახელ თვალებს. გვერდით შეთე მიწევს. ხელები მარწუხებივით აქვს ჩემზე შემოხვეული და მშვიდად სუნთქავს. ხელები თავისით გარბის მისი სახისკენ და კონტურებს ხაზავს.
-მოგხვდება. ბუტბუტებს დადვანი და თითებზე მკოცნის.
მეცინება და ხელებს მაინც, არ ვაჩერებ.
-ჰმ, ოხრავს შეთე და ჩემს ზემოდან ექცევა.
-რა არ გასვენებს? ძილისგან უფრო დაბოხებული ხმით მეუბნება და ღიმილი ეპარება თუჩის კუთხეში.
-ბედნიერი ვარ! ვპასუხობ თამამად და ჩემს საყვარელ თვალებს ვაშტერდები. ნელა იხრება და ნაზად მკოცნის ხალზე.
-ჩემი ხალიანი გაზაფხული ხარ შენ! ლოყაზე ხმაურით მკოცნის და თავს ჩემს ყელში რგავს.
-შეთე, იქნებ ინებო და შენზე რამე მაინც მომიყვე? არაფერი არ ვიცი ბიჭზე, რომელსაც თავი ვაჩუქე. სასაცილო კი არაფერია მაგრამ მაინც მეცინება და დადვანის თმაზე ვიწყებ თამაშს.
-ჰოო, მე ერთი ნარკომანი, ყაჩაღი, პათოლოგი და ცუდი ბიჭი ვარ. წარშეკრული ამბოპბს და ჩემს ჩაბჟირებამდე სიცილს მისი ხარხარი ერევა.
-რატომ გგონია, რომ ვხუმრობ? ამბობს დასერიოზულებული ხმით და თვალებში მაშტერდება.
-რამ გაგაყაჩაღა? ისევ ვიცინი.
-ოხ, გაზაფხულო... ყაჩაღის რა მოგახსენო და ერთი საცოდავი კომპანია კი მაბარია. შენსავით იურისტის დიპლომი საგულდაგულოდ მაქვს შენახული და მამაჩემის აწყობილ ბიზნესს ვინარჩუნებ. დედა მყავს. მამა 20 წლის ვიყავი გულის შეტევით, რომ გარდაიცვალა და იმის მერე მე და დედა ვცდილობთ ყველაფრის გაკეთებას.
თითებზე მკოცნის. დანარჩენს გაიგებ თანდათან რა. ეცინება. აი, ასეთი პატიოსანი ბიჭი ჩამმიგდე ხელში ისევ ეცინება და ხელებს მხვევს.
-მამს გამო ვწუხვარ. მადლობის ნიშნად დინჯად მიქნევსთავს. რაც შეეხება დანარჩენს გავიგებ ნელ-ნელა. მეღიმება და ლოყაზე ვკოცნი.
***
აგვისტო
იმ დღის მერე ოფიციალურ წყვილად გამოგვაცხადეს ახლობლებმა. ჩვენ მხოლოდ ბედნიერები ვიყავით ყოველგვარი ჩარჩოების გარეშე. მე ვიწამე ბედისწერიდ. დადვანი ჩემი ბედისწერა იყო. ჩემი ბედნიერების მიზეზი. ფერადი და ტან უხილავი ძაფები გაიბა ჩვენს შორის და ასე მარტივად, მცირე დროში ვიყოვე ჩემი ადამიანი. უკვე მივლინებაშია 2 კვირაა. მაგისმა უცხოელმა ინვესტორებმა ჩემი ყმაწვილ-ქალობა შეიწირეს. მე მთელიდღეა ფოტოებს ვიღებ, ვაკვირდები და, როცა მენატრება უფრო მონდომებით ვმუშაობ და სურათებითაც კმაყოფილი ვარ. ახლაც სასიამოვნოდ დაღლილი მივაბიჯებ სახლისკენ და თან ფოტოაპარატში ვათვალიერებ ფოტოებს.
სადარბაზოშიც თავაუწევლად შევდივარ და მშვიდად ვაჭერ თითს ლიფტის ღილაკს. გაღებულ კარში შევდივარ და სასურველ სართულს ვუთითებ. ისისაა კარი უნდა დაიხუროს, რომ ვიღაც აჩერებს და შეშინებული კივილის დაწყებას ვაპირებ სასურველ და მონატრებულ შუჩებს, რომ ვგრძნობ ბაგეებზე. სუნთქვა მეკვრის. ბედნიერებისგან მოზღვავებულ ენერგიას ვგრძნობ . მის წელზემაქვს ფეხები შემოხვეული და მთელი ვნებით ვუკოცნი ტუჩებს, ყელს. ლიფტის კარი იღება და ძირს არ მსვამს ისე გავყავარ. წვალებით ვაღებთ სახლის კარს და შიგნით შევდივართ. ფეხვეშ იატაკს ვგრნობ უკვე. ის ისევ გაშმაგებით მკოცნის და გზადაგზა მხდის ტანსაცმელს...
****
უპს.
ესაც ბოლოს წინა თვი.
ძვირფასები, დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის და შეცდომებისთვის.
ველი შეფასებას.
მადლობა, ვინც წაიკითხავთ.
მიყვარხართ