პოლიციის განყოფილებაში ვზივარ და ველოდები დასაკითხად როდის შემიყვანენ, ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებ რომ საკუთარი მშობლების მკვლელობაში მდებენ ბრალს, ღმერთო ჩემო რა საზარლად ჟღერს. თენგიზი გამოდის რომელიღაც ოთახიდან და ჩემკენ მოდის
-ვიკა ცუდი ამბავი მაქვს
-ამაზე ცუდი რაღა უნდა იყოს
-ამ საქმეს ჩამომაშორეს, რადგან თვენი ოჯახის ადვოკატი ვარ შესაძლოა მიკერძოებად ჩათვალონ, ასე რომ ძალიან ვწუხვარ
-არაუშავს ჩემ სიმართლეს მაინც დავამტკიცებ, უფრო მეტიც ჩემი მშობლების ნამდვილ მკვლელს მეთვითონ ვიპოვი და ჩმებურად დავსჯი
-ვიკა სჯობს ეს საქმე სამართალდა,ცავებს მივანდოთ
-მოიცათ რაა/? ესენი წესივრად რომ იძიებდნენ მაშინ ამ ბრალდებით მეარ ვიქნმებოდი აქ
-ეგეც მართალია, მაგრამ რაღაც სხვა სუნი ასდის ამ საქმეს
-რას გულისხმობთ?
-იმას რომ კონკრეტული პირია ჩარეული ამ საქმეში და როგორც ჩანს საკმაოდ გავლენიანი რადგან ამდენი რამ მოახერხა
-შესაძლოა ბატონო თენგიზ არ ვიცი რა ვიფიქრო. ამ საუბარში ვიყავით გართულნი როცა ჩემი სახელი გავიგე
-ვიქტორია აბაშიძე დაკითხვაზე გელიან. მაღალმა დას საკმაოდ სიმპატიურმა მამაკაცმა მითხრა და დასაკითხი ოთახისკენ გამიძღვა.
............
ოთახში 23-24 წლის გოგონა დამხვდა, მორიდებით შვედი და მივესალმე
-დაჯექი. მითხრა მკაცრი ტონით და ცოტა გამცრა შიშსგან, არადა საერთოდ არ გავდა საშშ ქალს
-დაგვტოვეთ, მიუთითა ჩემს მომცილებელს და მე მომიბრუნდა
-მაშ ასე, მოდი პირდაპირ შნეობით ლაპარაკზე გადავალ კკარგი საყვარელო? ირონია იგრძნობოდა მის ხმაში
-გისმენთ, არანაკლებ მკაცრი ტონით ვუთხარი
-არა გენაცვალე, ეს მე გისმენ შენ და მომიყევი როგორ დაგეგმე შენი მშობლების მკვლელობა?
-უკაცრავად? (გაოცებისგან პირი გავაღე) თქვენ რა გჯერათ რომ 19 წლის გოგო საკუთარ მშობლებს ავტოკატასტროფაში მოვაყოლებდი? და რა თან მე მოვაწყე და მე გავუკეთე ორგანიზება ამ ყველაფერს? სულ შეიშალეთ ხომ?
-ვიქტორია, სულელო გოგო, გინდა მე მოგიყვე როგორ დაგეგმე ეს ყველაფერი?
სანამ რამეს ვიტყოდი ისევ თვითონ განაგრძო
-შენი ოჯახის წევრები ცუდად გექცეოდნენ, გავიწროებდნე და შეზღუდვებში გიწევდა ცხოვრება, შენ რთული ასაკი გაქვს და მოგბეზრდა მათთან ერთად ცხოვრება, ხოლო როცა ცალკე გადასვლისთვის მშობლებს სახლის ქირაობა და სწავლის გადახდა მოსთხოვე მათგან უარი მიიღე, საბოლოოდ ისეთ დღში ჩავარდი რომ სუიციდიც კი სცადე რასაც შენი მეზობელი, რომელიც ამ თამაშში სულ რაღაც 1000 დოლარის სანაცვლოდ შემოგვიერთდა, დაგიდასტურებს ამას, მოგვიანებით კი მიიღე გადაწყვეტილება რომ მამაშნი მოგეშორებინა, ეს დავალება კი შენ ძვირფას იოანესთნ ერთად შეასრულე როცა უნივერსიტეტიდან შესვენებაზე იყავი გამოსული დაგინახეს როგორ უვლიდი მამაშენის მანქანას გარშმო, ალბათ შსაფერის მომენტს ელოდი ხომ? ნუ რა მნიშვნელობა აქვს ჩემო კარგო გავაგრძელებ, როცა იოსთნ ერთად ყველაფერი გაამზადე ისე მოხდა რომ ერთი გასროლით ორი კურდღლი მოკალი, ორივე მშობელი და ახლა თავისუფალი ხარ ჩიტივით.
-ვინ ჯანდაბა ხარ? ძლივს ამოვთქვი ეს სიტყვები შშსგან გ=და გაოგნებისგან
-მოდი ამას მერე გაიგებ, ხო და იმედია არ გინდა გიჟად შეგრაცხონ და იოანე თნამზრახველობისთვის დააკავონ. აი ჩემი სუსტი წერტილი, ჩემი უბედურებით სხვას და მითუმეტეს იოანეს ვერ გავაუბედურებ და ცხოვრებას ვერ დავუნგრევ.
-ჩემგან რა გინდათ?
-აი ეს უკვე მომწონს, გამარჯვებულის ღიმილიტ შმომხედა და ლაპარაკი განაგრძო
-მოკლედ შენ გვჭირდები
-მეე? დარწმუნებული ხართ?
-შეიძლება არ იცი ჯერ მაგრამ გაქვს ისეთი რაღაც რაც მართკაც რომ ღირებულია, ახლა კი ისემოიქცევი როგორც გეტყვი გასაგებია?
-ჯერ უნდა ვიცოდე რომ ჩემი ძმა და ახლობლები კარგად არიან, პირობების წაყენება დავუწყე მე სულელმა
-შენი მხრიდან სულელური კითხვებია, მაგრამ იყოს ასე, ყგველა კარგად იქნება სიტყვას გაძლევ.
-და რა თქვენ სიტყვას უნდა ვენდო?
-ალისა ბაგრატიონი სიტყვას პირობას არასდროს არღვევს.
ღრმად ამოვისუნთქე მივხვდი რომ სხვვა გამოსავალი არ მქონდა
-კარგით, რაუნდა გავაკეთო?
-შენი გასაკეთებელი მხოლოდ ისაა, რომ არავისთნ ხმა არ ამოიღო, იცოდე თუ ვინმესთან ამ საქმეზე რამეს იტყვი, ყველა ახლობელს დაგიხოცავ, გამაფრთხილებელი ტონით მითხრა და ფეხზე წამოდგა
-ეხლა რა იქნება? ინტერესით მივაჩერდი
-ახლა ძვირფასო ციხეში გადაგიყვანენ შენ კი დაემორჩილები, დროებით საყვარელო.
დამტოვა ასე პირდაღებული, ვიფიქრე თენგიზს მაინც ვეტყვი ამ ამბავსმეთქი, მაგრამ ვიცი საფრთხეში ჩავაგდებ, სხვა გზა არ მაქვს, როგორც მათ უნდათ ისე უნდა მოვიქცე თან მეც მაინტერესებს ასეთი რა მაქვს რაც მათ დააინტერესდათ ჩემგან.
.........
საკანში ვარ გამოკეტილი და ველოდები როდის წამიყვანენ უარეს ჯოჯოხეთში, ნეტა რომელი ცოდვისთვის ვისჯები ასე,,, მეთვალყურე მეძხის
-პატიმარო თქვენთნ მნახველია
-ვინ არის? გულში ვფიქრობდი ოღონდაც იოანე არ იყოს, მაშინვე შემატყობს რომ რაღცას ვმალავ და ეს ჩემს სულს უფრო დაამძიმებს,არ შემიძლია მისი მოტყუება.
-ვიკაა როგორ ხარ? სწორედაც რომ იოანეა, მოდის და მეხვევა, თავზე მკოცნის მეც კი რაც ძალი და ღონე მაქვს ხელებს ვხვევ და ვეხუტები, როგორ მომნატრებია მისი სითბო და ვინ იცის კიდევ რამდენ ხანს ვერ ვნახავ და ამის წარმოდგენაზე თვალები ცრემლით მევსება, რასაც რათქმაუნდა იო ამჩნევს, ცერა თითშ თვალზე მისვამს
-სიმართლე მითხარი ვისი ხელი ურევია
-იო მეე... მე... სულმოუთქმელად ვტირი და სიტყვებს თავს ვერ ვუყრი
-არ დამიმალო
-მე მართლა მოვკალი ისინი, ეს ვუთხარი და დაცვა მოვიხმე რომ იოს ტკივილნარევი მზერა არ დამენახა
-რაა ვიკა, ვიკა მოიცადე
-წადი იო წადი, ესღა მივაძახე და და საკანში დავბრუნდი
-ვიცი რომ იტყუები, მაინც გავიგე მისი ღრიალი, გული საშინლად დამეწვა მაგრამ ასე უკთესი იყო ყველასთვის.
.........
პოლიციის მანქანაში ვზივარ, ხელბორკილები მადევს და უცნაური გრძნობა მაქვს, მოულოდნელად მძღოლის ხმა მესმის და ჩემს დაცვას აფრთილებს რომ მე კარგად მომაქციოს ყურადღბა, თითქოს საშიში კრიმინალი ვიყო. ამაზე უბრალოდ მეცინება და მეტი არაფერი, ფანჯარაში ვიხედები და ვხედავ შავი დაბურული მანქანა როგორ მომეართება მთელი სისწრაფით ჩვენკენ, დაყვირებასაც ვერ ვასწრებ ისე მეხეთქება რაღც და თალღ უკან მისვრის, ზურგი მტკივა, მთელი სხეული დამეჭიმა, სახე მეწვის და სისხლი მდის ყურიდან, ხმებს ვერ ვარჩევ ვინ რას ყვირის, მთელი მანქანა ბოლშია გახვეული, ვცდილობ გონება მოვიკრიბო და სწორად ვიაზროვნო, თვალებს რამდენჯერმე ვახამხამებ და ფართოდ ვახელ, ო ღმერთო ჩემო, ვიღაც მექაჩება და ხელში მიყვანს, სუფთა ჰაერით მევსება ფილტვები მივხვდი რომ გარეთ ვარ ვიღაცის ხელში აყვანილი, თავის წამოწევას ვცდილობ, იქით ვიყურები საითაც ჩემ გადამრჩენელს მივყევარ და ჰოი საოცრებავ
-ვიქტორია მიხარია ასეთი დამჯერი რომ ხარ, ალისას ბედნიერ მაგრამ მაინც ბოროტულ ღიმილს ვხედავ, შემდეგ კი თავის არე მეწვის და თვალებს ვხუჭავ...

......
ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთავის, ათასი მიზეზი მაქვს, ხან ინტერნეტი არ მქონდა, ხან სტუმრები მყავდა და ბლა ბლა ბლა.... მადლობა ვინც კითხულობ და ველი შეფასებებს <3